welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten.
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
23-08-2009
als een zomerdag
slingert het thuisgevoel zich rondom
de oude schaduwlinde
lome wolken wijzen naar de stilte
terwijl het gras zacht neuriet en zonnige appels plukt
uit het blauwe landschap van lievende ogen
luister dan; zo dichterbij
hier schept vriendelijkheid
meer dan ruimte
een tijd van dromen
langs Giessche kaarsjes met twijgenlicht
op het maangewaad
11-08-2009
09-08-2009
bestemming
nergens in de wijde omtrek
kwam ik stilte tegen
toen zag ik jou
en raapte je op, wist niets van je vluchtige reis
of de wereld waaruit je werd geboren
ik kende zelfs je naam niet
zag enkel buien en het draaien van de duinen
innerlijk ontwricht, met bleek gelaat
een tiental vogels vloog op uit de wind
tot dicht bij het water, hees
zoals de woorden uit het maanlicht
ik hield je tegen mijn oor
en vond de witte troost van stilte
08-08-2009
ik was even, in het vluchtige
van tijd, compleet
zoals een glimlach
en een bijzondere plek, waardig
aan het leven
nederig aan de dood
even was ik een gezicht
tussen sleutelbloemen en volmaakte
ramen
een lichte zin
in zonneglans, in water van weggegleden zeeën
verbonden door het begeren
nu draag ik het gemis, vele dagen ver,
naar het midden
nabij de zomer
en wacht op het landschap
rondom de ringen van een boom
onbegraven
als een meeuwloos kind
van gratie
03-08-2009
denkbaar
nog niet zo lang geleden
roeide ik langs vijvers en kapotgewaaide
zonnebloemen, onvertakt
en dacht: misschien ben ik
één van hen, blijft de werkelijkheid
voorgoed achter me
op te dunne stelen, ongewild
door het licht
zonder middaguur, zonder reizigers
zonder te weten waar de wereld
begint
of misschien ben ik gewoon
een ogenblik
van de tijd vervreemd; tot drie gescheiden
ondenkbaar in alle uren
van toekomst
-waarom herinner ik me dan morgen-
01-08-2009
ik sluit mijn wereldafbeelding: beeldentuin Dehullu 2008
30-07-2009
tussen mij en de zee
de hele nacht was ik dicht bij je
en in het bewegen van de golven
verbeeldde ik me
twee vleugels in mijn adem
onze liefde werd een vogel
sierlijk en vol witte veren
meeuw , zei ik zacht
en jij verlengde het landschap
aan de toppen van je vingers, zoals een horizon
glinsterend
geheel en al zee
met de branding waarin ik naar binnen ging
het vrouwzijn ontdekte
bij het ongedeerde licht
vrij , zei je zacht
en beschrijf onze wereld
28-07-2009
iedere dag
24-07-2009
duim duim duim voor een student met buizekes ...hup Teun hup...go for it !!!!!!!!!!!! (psssssssssss zoals je ziet...ik hou m'n woord
18-07-2009
ruw trek ik mijn stinkende huid uit
schraap de gaten waarin een oneindige ruimte
de kruisen bevochtigt
van doden die hun buiken aanschouwen;
glasachtig in het spreken
ik doorsnijd de woorden, geef vorm
met dezelfde beweging waarmee mijn hart
werd doorboord
en trek het ongedierte
uit de zwarte vlekken, opgezwollen tot afkeer
van dubbele ogen, spiegelvaardig en onmachtig
om zich verstaanbaar te maken
-ik werp nog een trouwe bloem op mijn buik -
14-07-2009
foto: kerima ellouise ©
het was beloofd
Lief, mijn lief
wil ik de daggesloten jaren verdrijven
tot ver achter de wind of tot daar waar het hart
zeker is van het aardse licht
het onbekende, temidden van het ruisen
en elk gesprek
dat werd beweend;
het groeien van de leegte
onder het goed-rode zand.
Vandaag wordt je gezicht
in een gedicht opgenomen, gelijk
de gedachte aan beminnen
ik richt me tot jou, mijn lief
en tot je oude slaap
leg mij neer in die duisternis.
13-07-2009
foto: kerima ellouise ©
zoiets als lucht
zou ik daar
de stilte kunnen tekenen of erin verdwijnen
met meer dan mijn ogen alleen
zal ik mezelf aan de grens herkennen
in het weten dat mijn hart heftig
klopt
(liefde veroorzaakt pijn)
wanneer ik naar een laatste wens
word geschopt door de hongerige tijd
die, zoals mijn duindromen, immer bij mij blijft
ziltig in waarheid, rakelings langs golven
en sterren
of zal mijn naakte lichaam in zee weten
dat het sterfelijk is
door de minnaar die kreunt
en zijn jaren in twee wil snijden met een onmogelijke
beweging van de nacht;
tussen mij en het gezicht
van de dag
(liefde veroorzaakt pijn)
ik sterf eerder
in het allerdiepste, veel te klein
10-07-2009
laatste woorden scharrelen zich
rond weggeworpen
stof
alles houdt zich stil
in dit hartbrekend ogenblik
wanneer ik mijn naaktheid
in jouw zwarte handen
afleg
als een kleed van verlangen
om een rivier te worden
naar die oneindigheid
waar vlinders
de waarheid
aan geliefden hangen
leugens slechts een poëtische
haarwrong zijn, afgesneden van de avondwind
op frêle schouders
en zo, wegens de dood, op een witte huid
van kralenkrijt
09-07-2009
vaak
houd ik mijn ogen
gesloten
om de nacht te ervaren
wanneer hij aan mijn zijde slaapt
om te voelen wat hij voelt
zonder begrensde ruimte
of, opnieuw, een andere dag
mijn vingers aarzelen
willen overhellen naar het ongeschonden zwart
dichtbij de reis van vroegere dromen
de verbinding met een volle zee
en de vele onsterflijke sterren
doorheen het blauwe van een vlinder
waarin geen glimlach
verloren gaat
06-07-2009
foto: kerima ellouise ©
torenzand
het is daar
dat ik mezelf verlies
uit liefde voor de meeuwen
en op hen wacht
zoals de kerktoren
die de eenzaamheid wegslingert
op mijn mond
en me terug bindt aan
hallucinerende seconden
het is daar
dat ik stemmen hoor die schelpen ruw
wegdrukken naar nevel
uit nachten
en naar lichamen
waaruit schaduwen van water
lopen
nabij hem die ik liefhad
ruist het verder
over zee
05-07-2009
afbeelding: beeldentuin Dehullu 2008
ik zou je willen houden
nu ik het dromen heb opgegeven
lijkt de wereld
eens zo luid
ik trek me terug
schik het huis naar het noorden
genoeg tot alles
en tot waanzin naast geraamtes;
het lege staren, de weg terug
het verwensen van herkenning
en de diepte binnenin
mensenvreemd
en daarna verdwenen
draag ik het gevloek op heupen
of waarin ik ga geloven
weerloos
woon ik samen
op koude lippen van illusies
04-07-2009
net toen het licht - geef je over, mijn kind,
03-07-2009
ik loop
22-06-2009
we spreken af aan het station
klokslag
als de laatste trein vertrekt
en ik zie de dichter
vallen uit zijn woorden en uit
mijn hoofd
alsof de boodschap
niet genoeg is om de afstand
mee te dragen
vertel maar wat, zeg je
maar ik hoor
slechts dat ene woord
van tijd
dag, vorm ik
en verlies de ruimte
in het likken van mijn woning
19-06-2009
hoe een vrouw
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag
duim duim duim voor een student met buizekes ...hup Teun hup...go for it !!!!!!!!!!!!
))))))))))))))))) )
