welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten.
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
04-08-2008
een dag als glas
alsof het weet heeft
van de vreemdeling en wat
geschreven kan worden
als je te dichtbij komt; het gezicht
gesloten, weggerukt uit de warmte
van een zomerochtend
omgekeerd door regen
alsof hemelsblauw geen eenzaamheid
kent, geen landingsplaats
van weemoed of treurnis
in woorden die knielen, onzeker
uit de mond
of uit het dagboek van meer
dan een lichaam
30-07-2008
Omhul Dehullu
rond de tuin der beelden, balanceert
één voet op marmer en haakt de andere
nog in gele Geesbloemen, roep dan het gras
uit losgezaaide aarde.
Smelt nog eenmaal jouw adem
met deze werken samen alsof vandaag
morgen bij het buigen bereikt. Bedek de lucht
door sporen van een warmtewandel
zoals jij, padenzacht.
Appelboom ©
Ellouises aquarel
En daar, genegen
tussen het blauw
drijf jij de dagen
voorbij uren zoals
kaders nooit
sterven in stof.
Eénmaal, stilte!
andermaal.
En daar, woont
publiek t staren
wijl ogen in geld
en goed ver-
dwalen. Eénmaal,
stilte! Andermaal.
Doch hier
blijft het hart
geen prijs noch
schoonheid
trouw, enkel innerkleur
als de hamer slaat.
http://www.photo-zen.com/angel-light.html
ik ga binnen; het waait
rust door ramen, de levenden
en de doden
het vederlicht murmelt
langs gekleurde glasvogels, te midden van
zeeglans, het houden van
je staat gebogen zoals ik
eerder
in volgegoten schaduwen
van de dagstilte, veroverd door verleden
eeuwigheid
ik adem diep wanneer je hand
beroert en leg me neer, steeds
breder
lach traag mijn leegte
in vloedlijnen
25-07-2008
bron foto: http://www.dwphotoshop.com/photoshop/feathers2.php
zo zon, 's morgens
je lach, beminnen
de wind in je naam
op speelse armen
pasgeboren
de krokusstilte
de tijd rond dauw
mijn hart, het linnen
de regen, zo goud
je haren vol vogels
de ochtendzang van
mijn liefste uur
zo zonder haast
je ogen ademen
vlinders op bloemen
ik dans met jou
verbonden vleugels
een weerloos verlangen
van buiten naar binnen
24-07-2008
foto: locatie beeldentuin Dehullu 2007hagelschors
lentelicht springt uitbundig
met aan haar voeten
de kansen
die ik zou wegen, uitvergroot
en wetend dat waarheid
het hoofd zal buigen
jouw geloof in mij, als stenen
vuisten die woorden
bewaren
jonge veldbloemen achterlaten
onder de bast van een volle zee
en uit trage bomen zou het zout
de boodschapper brengen
met in zijn hoofd
het afscheid
want leven is denken en hardop
sterven weegt zwaar
23-07-2008
een gedicht te vroeg
on a summers day
Im a believer
ik woon nergens
in bomen of op het vochtig zand
van de zee
geen ritueel
doet mij geloven dat ik
verder moet
zoals de jaarringen waarin
vlinders zich nestelen uit het dons
van de zomer
straks komt de wind, op weg
naar bloemen, rozen
van vuur
omlaag, omlaag
wil ik me begraven
zoals jij dat deed
in een gedicht
te vroeg
zo hoog
20-07-2008
waarom zou ik nog
naar woorden zoeken in
deze kapotte woning
mijn letters dragen
anonieme gezichten, liefst
ver weg
analfabete minnaars
die uit mijn mond vluchten
en het glazen trapportaal
vermijden
bewegingsloze
decoratie, mijn spiegelbeeld
waarnaar honden blaffen
waarom zou ik nog
wind is wind en bomen
praten niet
de zee is slechts een illusie
van schelpen, door het
ruisen verwend
en de dood
openbaart zich nooit
in schoonheid
in mijn zwijgen, alleen
17-07-2008
nummervlinder
je vraagt
waarom
mijn dromen
niet voor zomer kiezen
wanneer
rupsen uit mijn kleren kruipen
en in de nacht vallen, onherkenbaar
voor de dichter die naaktheid aankleedt
met het zeehemd nog in zijn handen
gevouwen onder een heldere hemel
en fonkelende vrouwenborsten
in overmoed
van liefde en het bevelend
vuur
dat vreet aan de opperhuid van wind
boven het blad van
de vlinder
samengesponnen voor
één dag
en ik antwoord : jij bent dichter
16-07-2008
Aanschouw! Tien of twaalf treden hoog,
hoger dan de hemeldraagster, vraagster
van vergeten vragen en dagen
zonder naam. Ik noem het wit in witgewit
op de houtgezomerde zon die je vasthoudt
als het houden van woorden en schrijven.
Verblijven in letters, vierentwintig uren lang,
langer, langst. Wie overnacht nu de nacht
verder dan de kleefster van aangeklede
klinkers
en klanken. Niemand! Waden is herhalen,
overbodig nodig. Vergeef me het excuseren
en dranchiteren, wederom. Kom, ja kom
neder,
kunstkralen aan de hals der Kerimanen
want liever dan lief lieft de lievende liefde
van poezie, zoals ik, dankwaardig naar jou.
Immerdauw
Wanneer de winter
het sneeuwfris van je lippen drinkt
en in kamers zonder klinken
huist,
vraag dan niet naar adem
noch antwoord, ik fluister de sterkte
wel zwakker.
Op wit wandeltapijt
treuren de bomen om het verlies
van ieder blad, ontelbaar tussen uur
en schemer.
Doch als men vergeet hoe je mond tussen stenen verkleumt, onthoud ik de letters van je naam.
15-07-2008
de wereld en jij
dat de wereld naar buiten
schrijft
tussen zwarte en witte
muren
de bloem die ademen wil
in haar zijn, boven en onder
bomen
het stille zwijgen
van silhouetten, die veel verder dan ogen
kunnen kijken
naar die ene droomseconde
van leven en het hartverscheurend geluid
dat zielenwervels brak
ongevraagd
in het heelal van gemis;
een bron, langs water
en wolken
zichtbaar in de lucht
opgedragen aan B.
14-07-2008
misschien was het een
wolkenloze dag
in elk oog, helder als antwoord
diep in het vieren
van verrassing, je naam die hun wereld
dichtte vol betovering
en klank, duikend naar
geboorte op beide wangen
een open plek in het licht
als vrucht van liefde
gedragen
door bloemen die nog steeds drijven
over het spiegelzand
en waarin ik nu
mijn kleine woorden leg
10-07-2008
je geeft me dagen
van slaap, bladerloze bomen
en wind
die stilte naar
het noorden draait
lege oren
en het vocht van de maan
dat het gedicht klieft
als zou mijn schaduw
de nacht toebehoren, nooit los van
zwarte knopen
ik laat achter, je vraagt de dood
09-07-2008
de lente is heen
in dit stilleven van
woorden
onmachtig weggegleden
zoals een glinstering op het water
veroverd door de nacht
waar stemloze vogels, zwartgepluimd
in leegte graven en uren tellen
opnieuw en opnieuw
tot elk geruis verdwenen is, zelfs
in mijn diepste slaap
of misschien wacht ik onbewogen
op de wind, veel verder dan
het onuitspreekbare
06-07-2008
bladwijzer
picasaweb.google.com/.../RTQx5Nu96lrBIOO4dhDjvQ
hoe kan ik spreken
over het zelfbedrog van
de dageraad
als wind woestijnen blaast
uit hoge torens naar het blinde denken
van zwarte honden, die in de nacht
zich van gehuil onthouden
omdat stilte een wereld achterlaat;
een neerstrekken van verbijstering
waar vrijheid en poëzie
breken in de dood
om woorden die eenmaal waren
en zich nu van zand voorzien
04-07-2008
Glassglow
en ik vloog
hoog
met jou
schaamteloos los van de aarde
wijd op stromen
van stilte
en ik ving
licht
met jou
jaren verder dan poëzie
en de waterbron ademde zacht
melkwit
langs woordenwegen
de openheid van bewegen
binnenin
breek uit, riep je
toen de allergrootste sterren
cirkelden
je mij omwond
met de kosmos
spiegeldragend
in ons ruimteschip
van glas
01-07-2008
lichtglans
wanneer een spiegel glijdt
uit de nacht
het doolhof vult
tussen duin en dromen,
de maan zich losschudt, minutenlang
meer dan vol
verandert de zee niets
aan zomergrassen, te midden van
de dag
bloemen zullen opgroeien
als sterren in een vijver, hun dorst lessen
met golfjes dons
geplukt uit het sierspoor van de eend
die in het sneeuwwitte binnenhof
van stilte
staart naar de eenvoud
en de belofte van de wind
27-06-2008
vreemde uren
mijn ogen zijn blind
zoals de steen waarop het afscheid staat
van een blij gedicht
mijn oren zijn doof
zoals de duinen van een zongezeilde
zee, het troostend gezang
te donker
en waar ik ook heenga, mijn handen
schuiven nooit de zwaluwen dichterbij,
gestapeld langs ruiten
lieg maar niet, dat is de reden
waarom ik deze bladzijde voor jou
26-06-2008
op een gedichtenberg
ver van kerkhofwandelaars, beneden
in het dal,
zou ik zuiverwitte haikus
willen schrijven, wanneer de zon
het hoogst staat
en de zevende wind
vogels meeneemt onder bomen, innig
in het fluisteren
er zouden geen ramen zijn
om te vullen, geen kamers die zwijgen
gevonden, meer en meer
het verstijven van angst
omdat taal stil moet zijn in het omkeren
van woorden
of misschien
zou ik wel een lang uur
willen huilen in
een blauwe woning
van wolken, zacht krullend tot
diep in de hemel
24-06-2008
ja, ooit
ooit komt de dag
dat er in mijn kast niets
meer beweegt
het applaus zal uitsterven
en mij links laten liggen, laten
doodgaan, dagenlang
naakt, alsof de kleren in die kast
mij nooit toebehoord hebben
lange tijd ging het goed
heel goed bis, bis, bis
hoorde ik in mijn kleine wereld
alsof ik een bekende dichter was
-bis, bis, bis -
toen dacht ik nog niet aan de dood
of aan het voorstellen van leegte
want mijn kast was onsterfelijk
ja, ooit
ooit komt de dag
dat ik zal schrijven
waarom
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag
foto: kerima ellouise 
bron foto: 
foto: kerima ellouise ©
foto: kerima ellouise ©
foto: kerima ellouise ©
foto: kerima ellouise ©
foto: kerima ellouise ©
foto: kerima ellouise ©
bron foto: 
foto: kerima ellouise ©
foto: kerima ellouise ©
