Rond kwart over negen vertrekken we vanuit Oudenburg met een overtrokken weertje. De temperatuur is goed en het blijft droog, meer hoeft dat niet te zijn. Net wanneer ik Plassendale buitenvaar, begint de temperatuurmeter gevaarlijk te stijgen. We doen een noodstop en leggen direct op de remming buiten de sluis aan. Ik doe de motorluiken open en de kabine vult zich met stoom. De radiator flitst het door mijn hoofd. Het rubberen elleboogstuk vooraan de motor blijkt lek te zijn. 'k Heb mij gelukkig gisteren bij den delva een lijm gekocht, bestand tegen warmte, vocht en trillingen. Ik raadpleeg Robert van de Stardust, mijn toeverlaat bij problemen. Ik giet lijm tussen het lekkende gedeelte en span er daarna tape over. Terug gemonteerd, vul ik de radiator weer en kuis al het water op dat onder de motor staat. Op een beperkt toerental begin de terugtocht. We hebben beslist onze reis in te korten en tot Beernem te varen. Aan de eerste brug in Brugge staat Robert mij al op te wachten. Hij is van Wetteren gekomen om eventueel te helpen. Op zo'n mensen kunt ge staat maken. Na een babbeltje ga ik verder. Kwart na één zitten we in de sluis in Brugge. Voor één van de bruggen mistrap ik me en schiet met mijn been tussen een damplank en een balk van de remming, alles overgroeid met onkruid. Pijn en nog eens pijn. Ik verbijt de pijn en vaar verder. Even later ben ik blij dat Petra het stuur overneemt. Ik vaar rond drie uur in de box in Beernem. Petra verzorgd mijn been. Het is fel gezwollen. De dokter stel ik uit tot thuis. Genoeg pech voor één dag, morgen beterschap hoop ik. Spanjeveer, onze thuishaven. Hopelijk gaat alles goed.
Woensdag 13 september 2006 - 08.50 u - 4.523,12 u - 57,6 km.
Vandaag vatten we de terugweg aan. We gaan teug naar Oudenburg, drie sluizen verder en een fijne rustplaatsom te overnachten. We hebben de vorige dag met de sassenier afgesproken dat we rond 09.15 u aan het eerste sas zullen zijn. Wij zijn er, hij niet. We wachten nog wat en zien hem in de verte komen aangefietst. Na het eerste doen we het rustig, zodat de sluismeester op de fiets kan volgen. Hij verwittigd ons dat hij ook de Knokkebrug moet draaien. Tussen het tweede sas in Boezinge en Kokkebrug is de Ieperlee erg ondiep. Wanneer gaat men hier eens baggeren a.u.b. De sasmeester zegt ieder jaar, hopen we, en ieder jaar is het weer hetzelfde, geen centen. "Voor de nutteloze bouw van het gebouw aan de dodengang met personeel, daar hebben ze wel geld voor", zegt de man. Na het verlaten van de Knokkebrug heeft de man ook al zijn collega verwittigd an de Tervaetebrug. We zijn nog op 100m als de brug al open staat. De brugwachter roept ons toe dat ook de St. Jorissluis al verwittigd is. Wat een service ! Nadat de laatste sluis gepasseerd is, komen we om 15.45 u aan in Oudenburg. 't Is 26° en prachtig zomereer. Ik ga, met afnemende zon nog wat schilderen. Voor morgen wordt minder weer voorspeld, daarna zou het terug zomeren. Afwachten maar, morgen gaan we naar Balgerhoeke.
Dinsdag 12 september 2006 - 10.50 u - 4.519,46 u - 22 km.
Vandaag een korte trip naar Ieper. Twee sluizen en twee bruggen scheiden ons van deze mooie stad, waar we eerder al eens waren. De Ieperlee, of het kanaal IJzer/Ieper zoals het officieel te boek staat loopt dood in Ieper. We hebben in Diksmuide bijzonder onrustig geslapen. Boeren, die heen en weer reden tot laat in de avond en in de vroege ochtend met zware tractoren met daarop helle flikkerlichten. Leuk is anders. Ook over de brug naast de IJzertoren dendert heel wat verkeer. Maar goed, we zijn weg. We varen nu echt door het gebied, waar Willem Vermandere over zingt : "duizend en duizend soldaten" Een aanklacht tegen oorlog en al dat zinloze gedoe. 't Is één uur als we in Boezinge sas toekomen, onze eerste sluis, anderhalve km. verder ligt het tweede sas al, Boezinge dorp. Samen brengen de twee sluizen ons 7m hoger. Het vaargebied tussen het begin van de ijzer en halverwege de ieperlee is het mooist. Daarna begint de industrie die eindigt aan "den delva", mijn favoriete doe-het-zelfzaak. Midden in de industire staat nog altijd de toren van Lernout en Hauspie, de twee giganten in de electro business, die door allerlei nalatigheden en tegenslagen als bakstenen vielen. Met hen zeer veel mensen uit de regio, die hun zuurverdiende centjes in een bodemloze put zagen verdwijnen. Om twintig over twee leg ik me aan bij VVW Ieperlee, de plaatselijke club. Petra gaat shoppen in de stad, "en gij trekt wel uwe plan in den delva", zegt ze met een knipoog. Ze weet ook dat ik daar zo graag eens rondloop. In feite heb ik nooit niets nodig, en toch kom ik er altijd met iets buiten. Na mijn bezoekje, schilder ik wat aan ons bootje. Petra is ontgoocheld over de winkels, ik daarentegen ben best tevreden met het gepresteerde werk. Rond zessen maken we ons klaar, we gaan naar de "last post" om 20.00 uur en daarna staat een etentje op het programma. We doen eerst een terrasje en zakken rond achten af naar de Menenpoort, HET monument van alle gesneuvelden tijdens de GROTE OORLOG. Nog altijd, is de 1° wereldoorlog verplichte leerstof in England. Hier weet geen enkel kind iets over die oorlog. De Engelsen zijn hier dan ook weer flink vertegenwoordigt. Ik schat dat er een kleine 3.000 mensen zijn. Om 20.00 uur brengen drie klarons de "last post". Ingetogen, en nog altijd veel mensen met tranen in de ogen, begint de dagelijkse hulde in Ieper. Kinderen en volwassenen dragen kransen met papaverbloemen naar boven. Je hoort een muis lopen, zo stil is het. Dan leest een oudere engelsman een brief voor van een gesneuveld familielid. Tientallen flitsende fototoestellen doen hun werk. Hier staan honderdduizenden namen ingegrift van gesneuvelden. De klaron muziek weergalmt onder de Menenpoort en iedereen is geëmotioneerd. Ook Petra is onder de indruk, zij had dit nog nooit meegemaakt. Nadien gaan we naar de Vivaldi, het restaurant waar we verleden jaar lekker gegeten hebben. We eten er voortreffelijk. En toch... galmt het deuntje van de "last post" nog door mijn hoofd. Want ook Afghanistan en Irak liggen niet zo ver van Ieper. En de waanzin, hij duurt voort !
Maandag 11 september 2006 - 10.00 u - 4.516,42 u - 37,9 km
't Is vandaag 11 september, vijf jaar geleden nu al. Al die fameuze knallen in New York die de wereld deden nadenken. Het zinloze geweld ook, pure fanatieke waanzin tegen onschuldige mensen die in het verkeerde land woonden op het verkeerde moment met een verkeerde leider. 'k Weet nog goed, enige tijd nadien ben ik de film 9/11 gaan zien. Dan heeft men toch wel heel andere gedachten gegeven over ene Mr. Bush. We hebben samen met de Nederlanders overlegd om te vertrekken, zodat de mobiele ploeg slechts één keer alle bruggen moet draaien. Vijf bruggen scheiden ons van Nieuwpoort, daarna gaan we elk onze kant. Zij gaan verder naar Veurne, ikzelf ga naar Diksmuide op de IJzer. Ongeveer halverwege het kanaal Plassendale/Nieuwpoort in Snaaskerke komen wij een 57m schip tegen dat helemaal naar Plassendale in achteruit gaat, omdat er in het kanaal geen enkele zwaaikom is. We passeren hem allemaal met de grootste voorzichtigheid. Even voor Nieuwpoort ga ik bakboord uit richting St. Jorissluis, de Nederlanders gaan rechtdoor richting Nieuwpoort. Luid zwaaiend en toeterend nemen ze afscheid. De grote St. Jorissluis geeft toegang tot de kom van de IJzer, een vestiging van het Bloso, om jonge gasten de kans te geven te leren zeilen. Bij het overschrijden van de kom ligt VVW Westhoek, waar we verleden jaar lagen. We bellen Rita en Ivan om te horen of ze niet aan boord zijn, maar jammer genoeg zijn ze thuis. Zij hebben hier hun vaste ligplaats. De IJzer op dan maar, tot Diksmuide. 't Is 25° warm, 't zonnetje geeft katoen en wij varen "cabrio". Hier langs weerskanten mooie weiden, die zoveel leed en bloed herbergen. Hier gaven zovelen hun leven, voor wat ? en voor wie ? Jammer, dat zovele jonge mensen hier stierven. Meestal jonge Vlaamse boerenzonen, die niet eens verstonden wat hun Franstalige officieren te zeggen hadden. Met hen ook honderdduizenden Engelsen, Indiërs, Sikhs, Fransen, Duitsers, Oostenrijkers. Ik word nog altijd stil wanneer ik hier voorbijvaar. Ik passer de Dodengang, men heeft er nu ook een steigertje gemaakt. Wat verder komt de statige IJzertoren in zicht en om tien na twee lig ik in de jachthaven van Diksmuide. We gaan boodschappen doen in de nabijgelegen supermarkt. We wandelen richting IJzertoren en snuisteren wat rond in de winkel, maar vinden jammer genoeg geen passende Vlaamse vlag, want de onze is ver versleten. Ergens in het lommer op de markt drinken we een fris pintje en wandelen door Diksmuide. Als stad betekent het niets. Weinig animo, in tegenstelling tot b.v. Geraardsbergen, waar we eerder waren. We eten aan boord, het smaakt. We genieten van een prachtige zomeravond en lezen wat. Wanneer het donker wordt, kruipen we tevreden in ons nestje. Een prachtige dag, hop naar de volgende.
Vrijdag 15 september 2006 - 09.30 u - 4.535,42 - 43,4 km.
Vandaag onze laatste dag. 't Is mooi weer. 'k Heb toch wat kunnen slapen met mijn been. Het is fel opgezwollen en staat blauw. Petra reklameert en zegt me dat ik naar de dokter moet. Misschien heeft ze wel gelijk. 't Is rustig op het kanaal, weinig beroepsvaart. We varen rustig op 1600 toeren om de motor niet al te zeer te belasten. Twee uur later komen we voorbij Schipdonksluis gevaren. Rond de middag, denk ik aan de sluis van Evergem te zijn en zo gebeurd ook. Ik moet wat breder rekenen qua tijd, want met 300 toeren minder loopt ons bootje ook wat minder snel. We zijn alleen in de grote sluis in Evergem, en bij het buitenvaren liggen talrijke binnenschepen te wachten. Er is maar drukte aan één kant, zo blijkt. Het kanaal Gent/Terneuzen ligt woelig zoals altijd. Bij het voorbijvaren bij Van Heyghen zie ik nog steeds geen wrakvan de gezonken zeeboot. Ludo belt me en spreekt af bij aankomst. Rond halftwee zit ik op de moervaart en maakt de Ludo een paar foto's van onze El Verde. We drinken een pintje en gaan nog eens kijken naar de gezonken zeeboot. Net als we er aankomen, zeggen de mannen van de berging dat er beweging komt in het wrak. Een uur later hangt het wrak reeds boven water. 't Heeft enkele maanden geduurd eer men het boven water kreeg. We eten met Ludo samen een frietje aan 't frietkot en rijden dan naar huis. He was een h e e r l j k v e r l o f !
Donderdag 7 september 2006 - 11.50 u - 4.496,23 u - 15,6 km.
't Is winderig, bewolkt en er hangt regen in de lucht. Heleaal anders dan gisteren, typisch Belgisch. Met een temperatuur vooraan in de twintig, voor mij is dit genoeg. We trakteren ons op een ontbijt bij de lokale bakker. Het smaakt heerlijk en met nog een brood er bij betalen we nog geen 5 . Volgens mij heeft er iemand een fout getikt. Maar goed, wij gaan bergaf naar ons bootje en nemen in het voorbijgaan van het clublokaal VVW Den Bleek nog een douche, waarna we de sleutel in de brievenbus steken zoals afgesproken. We geven de "El Verde" een flinke poetsbeurt en maken de motor startklaar voor de korte tocht naar Ninove. Met de sluismeester hebben we de dag voordien een afspraak gemaakt om te vertrekken rond de middag. Rond tien voor twaalf verlaten we onze ligplaats. De sluismeester, die ons reeds gezien had, heeft de sluis al klaargezet. Vandaag staan er drie sluizen en twee ophaalbruggen op het programma. Voorbij de sluis van Idegem moet er nog een brug gedraaid worden door dezelfde sluismeester. Hij doet ons teken om te stoppen, want de elektriciteit is uitgevallen, en bijgevolg kan de brug niet gedraaid worden. We doen dan maar een babbeltje met de sassenier over koetjes en kalfjes. Hij kijkt regelmatig naar zijn kot, zoals hij het noemt en ziet opeens zijn noodverlichting uitgaan en de gewone verlichting schiet terug aan. De man haast zich naar de overkant en draait de brug. We zwieren hem goeiedag toe en varen verder naar Ninove. We passeren Nederlanders die zwierig zwaaien in onze richting. Je ziet ze overal, die Ollanders en wanneer je ze vraagt naar het waarom ,antwoorden ze steevast : "'t Is bij jullie zoveel leuker". Toch wel een opsteker voor ons landje. We varen verder en komen aan het leuke sluisje Pollare. We hebben mazzel en kunnen er gelijk in. Rond 14.45 u meren we aan bij VVW Ninove, net onder een design bruggie voor voetgangers en fietsers. En om verder te borduren op z'n hollands. We halen 's avonds een bakje petat met jus en eten er een eitje met crevetjes er bij. Lekker toch ! Terug naar het Vlaams, we lezen ons krantje, luisteren wat naar de radio en kijken daarna op de pc naar een filmpje. Morgen staat Beernem als eindpunt, een marathonvaart van om en bij de 100 km. Dus, vroeg uit de veren. We stellen het alarm in op onze gsm, en slapen rustig in.
Zondag 10 september 2006 - 14.00 u - 4.513,12 u - 5,5 km.
't Is een schitterende zondag in Oostende. Ik moet denken aan Louis Neefs, die zingt : "Aan het strand van Oostende". We wandelen 's morgens op het strand en rapen schelpjes voor Petra. Ze wil er iets creatiefs mee doen. Liefst verschillende kleuren zowel groot als klein. We duiken een boatshop in en kopen er een mat met nautische vlaggen en "welcome erop. Ook koop ik een doosje met nautische cijfervlaggen op om visitekaartjes er in te steken. We lopen langs de Amandine, de laatste Vlaamse IJslandvaarder. Op de wal gezet en er een thematisch museum van gemaakt. Een eerbetoon aan deze onverschrokken mensen, die dagenlang van huis waren en de wateren rondom IJsland beviste. Ik loop naar de Mercatorsluis om af te spreken en te betalen. 20,- liggeld. Straks, bij het passeren door de De Meysluis nog eens 12,5. Een snelle rekensom leert me dat het uitstapje me 45,- gekost heeft. Ze gaan mij hier niet meer zien, denk ik. Waaschijnlijk is dit de reden waarom men practisch geen enkel jacht vanuit het binnenland meer in Oostende krijgt. Misschien is het ook gedaan om de heren zeilers te plezieren. Geen vreemd volk tussen ons. We vertrekken om 14.00 u en liggen een halfuurtje later in de sluis. Geen ferry-verkeer, dus hop naar de volgende sluis. Snel genomen en daarna de drie bruggen en we gaan weer richting Plassendale. We gaan door de openstaande sluis en komen in Oudenburg rond 16.15 u aan. We zijn met vier jachtjes, enkele nederlanders die regelmatig in Spanjeveer komen, liggen er ook. ' Avonds eten we in de Abdijhoeve, na eerst op het terras een lokaal biertje gedronken te hebben. We wandelen terug via de Oudenburgse vaart, genieten nog van de avond en gaan rond 22.00 u onder zeil.
Vrijdag 8 september 2006 - 10.00 u - 4.499,13 u - 94,6 km
We hebben heerlijk geslapen in Ninove. We ontbijten rond 09.00 u, de sluismeester komt langs, hij moet en bootje door de sluis loodsen. Hij verteld, dat hij ons binnen een klein uurtje komt halen. Inderdaad, een klein uur later is de man daar en loodst ons door de twee bruggen. Rond 11.00 u doen we het sluisje van Denderleeuw, we wachten tot hij de sluis dichtgedraaid heeft om ons vervolgens door twee bruggen te brengen. Een halfuur verder ligt de sluis van Teralfene, die we in sneltempo nemen om daarna rond half één al in Aalst aan 't sas te zijn, vlak naast het fabriek van Amylum. In Aalst, aan de zeeberg bruggen verrast iedereen ons en beleven we een hachelijk avontuur. Zonder te verwittigen, begint een lege spits achteruit te varen.. De sluismeester heeft verkeerdelijk het groen licht voor mij opgezet, dus sla ik in vooruit en wil onder de brug varen. Net op dat moment komt er ook een binnenschip van onder de brug. Die moet dus door 't rood gevaren zijn. De sluismeester merkt ineens zijn stommiteit en zet nu rood op voor mij, terwijl ik bijna onder de brug ben. Ik zit nu tussen twee binnenschepen, één in achteruit richting Dendermonde, één richting sluis Aalst. Ik vertraag direct en maak dat ik achter het binnenschip dat achteruit richting Dendermonde kom, zodat ik voldoende plaats geef aan het opkomende schip. Ik was bij dit hele manoeuvre zeker niet in fout. Gelukkig bewaard iedereen zijn kalmte. Het schip naast me legt aan, ik schuif op naar bakboord en de opkomende schip heeft plaats genoeg achter me. Petra blaast warm en koud. We zijn rond halftwee in Denderbelle, een geladen schip verlaat de sluis zodat wij er in kunnen. Ik spreek nu mijn pk's aan en wil zo snel mogelijk in Dendermonde zijn. We varen de getijdesluis van Dendermonde uit rond 14.15 u. Ons rest nog één sluis vandaag, Merelbeke. Met iets meer dan 2000 toeren loop ik zo'n 13/14 km., denk ik. Wichelen, Uitbergen, Schellebelle, Wetteren en Kwatrecht vliegen voorbij en Melle waar het altijd iets droger is, komt nabij. Dan zijn we niet zo ver meer van Merelbeke. Ruim drie uur na Dendermonde krijgen we Merelbeke in 't zicht. In de sluis komt de politie ons vragen of ze ons mogen controleren. Wat anwoord je, denk je. Op een kwartuur is alles gecontroleerd, alle papieren blijken in orde. We gaan nu voluit, want we willen Beernem halen. Stilaan begint de avond te vallen, 't is nu prachtig varen bij zonsondergang. Ik ontsteek alle boordlichten. In de verte zie ik bij schemer de lichtjes van Beernem branden. Ik loop de haven binnen rond 20.50 u. Wanneer ik op mijn plaats lig, is het donker. Vandaag deden we meer dan 95 km en passeerden 6 sluizen. Met een electro-panne en een politieconrole er bovenop, bleek het juist gepast.
Woensdag 6 september 2006 - 08.40 u - 4.490,52 - 30,7 km
Na een verkwikkende slaap hebben we ontbeten. Hier hebben we 's nachts werkelijk niets gehoord. 's Morgens daarentegen is het een leven van jewelste, zowel in het water als in de lucht. Vissen blazen een belletje aan de oppervlakte van het water en eenden allerhande en waterkuiken zwemmen, duiken en kwetteren er op los. In de bomen zingen allerhande vogels ons wakker. Gewoon zalig en we genieten er beiden van. Half negen en de enige vogels die we nog niet gezien hebben zijn de gasten van de mobiele ploeg. Om twintig voor negen staan ze er met hun wagen. Liefst 17 sluizen vandaag, dus maar snel losmaken. We varen de eerste sluis binnen, sluis 11 in Beloeil. We gaan varen via Ladeuze, Tongre en Maffle tot Ath. Het water is vuil met grasafval, boomstammen en plastiek zakken. Opletten geblazen, dus. In Ath heb ik prijs. Een gekraak aan de schroef verteld me dat er iets aan de schroef vastzit. 't Is middag in Ath en warm, en van de rustpauze van de mobiele ploeg, maak ik gebruik om mijn zwembroek aan te schieten, mijn duikersmes te nemen, en hop het sop in. Ik kan mij redelijk goed vasthouden aan mijn roer. Een zware plastic cementzak hangt rond de schroef en het roer gedraaid. Met het vlijmscherpe duikersmes snij ik het grootste gedeelte van de zak los. Na vier maal een duik genomen te hebben, zou het goed moeten zijn. De ganse mobiele ploeg plus de vele scholieren die genieten van de middagpauze kijken toe hoe "den dezen" werkt. Ook had de zak zich een stuk gevuld met water, zodat hij weegt als lood. De mannen van de mobiele ploeg helpen mij uit het water, want nergens is er een trapje of zo. Ik was me volledig om de reuk van modder van mij af te schrobben. Ondertussen is de mobiele ploeg zijn pauze voorbij en is het voor mij terug werken geblazen. Petra zet zich vooraan om beter het water gade te slaan, zodat er geen tweede keer moet gedoken worden. Ik ben blij wanneer ik hoor dat mijn motor weer zoemt zoals altijd. Vanaf de sluis in Bouvignies liggen de sluizen nu ook wat verder uit elkaar. De vorige lagen soms op nauwelijks 150m uiteen. Rond halféén zijn we in Bilhée, daarna volgen nog Rebaix en Papignies. De laatste sluis voor de taalgrens is Deux-Acren, geboorteplaats van de ex-wielerlegende Frank Vandenbroucke, het godenkind van weleer dat nu de gebroken carrière terug op poten probeert te zetten. Eénmaal Lessinnes voorbij, waar vroeger de leisteen vandaan kwam komen we over de taalgrens terug in Vlaanderen. Nog enkele kilometers scheiden ons van Geraardsbergen. We komen er aan om 15.20 u. 'k Heb nog trek in een "mattetaart" de lokale specialiteit. De weg naar de muur is lang en meer en meer respecteer ik onze Flandriëns die hier naar boven zwoegen. 't Is vandaag zomer en al de ganse dag warm. Voor de volgende dagen wordt er eveneens warm weer voorspelt. Laat ze maar doen. Morgen staat Ninove op het progrmma, niet te ver, maar misschien de moeite waard. De motor heeft reeds 31,38 uur gedraaid - we vaarden reeds 208,8 km en passeerden aan 42 sluizen.
Dinsdag 5 september 2006 - 09.20 u - 4.484,48 u - 29,4 km
Het weer doet moeite om goed te blijven. Na een smaakvol ontbijt staat er vandaag terug veel sluizen op het programma. De bedoeling is om tot Beloeil te varen, sedert mensenheugenis de verblijfplaats van de prinsen de Ligne, één van de oudste adellijke geslachten van België. Het kasteel van Belouil is vooral gekend om zijn tuinen, en de kunstschatten die het herbergt. Het wordt ook wel eens het Belgische Versailles genoemd. Bijna een kwart van de oppervlakte van Beloeil is bos, Beloeil omvat ook vijf à zes andere gemeenten. Het is dan ook verheugend dat wij vandaag door de natuur varen. 't Is 09.20 u wanneer we vertrekken, onderweg zoals altijd kom ik de ene na de andere bekende tegen. Of ik zwaai of ze roepen me op via kanaal 10 op de marifoon. Leuk ! Petra plaagt me en verwijt me een viswijf te zijn. Maar, wanneer men meer dan 30 jar tussen varende mensen zit, kent men nu éénmaal velen van hen. Ik roep op kanaal 22 de sluis van Maubray op, we gaan nu het kanaal van Nimy/Blaton/Ath op. Al is Beloeil maar 30 km verwijderd, toch vallen er 11 sluizen te doen vandaag. De laatste tien telkens met een verval van ca. 2,80m naar boven. Onderweg is het een rust en prachtig om door de stille bossen te varen. Een verademing in deze drukke tijden. Tien over drie, we zijn moe van sluizen te doen, altijd met koorden vieren of aanspannen, het is vermoeiend. Ook Petra wil er best de brui aan geven. We besluiten, net voor sluis 11 in Beloeil te stoppen en spreken met de mobiele ploeg af om 's anderendaags 08.15 u de rest van kanaal te doen. Wij willen morgen terug naar Vlaanderen, Geraardsbergen is ons doel. Onderweg in één van de sluizen leren we een koppel kennen uit Diksmuide. Zij zijn beide brug -gepensioneerd en varen reeds sedert maanden België door. Ze liggen in Ath en doen de tocht in de andere richting. Ze zijn per fiets de nog te nemen sluizen komen verkennen en zullen ons morgen kruisen. We wandelen 's avonds naar het kasteel. Enorm, zou ik zeggen en nog bewoond. Er moet toch serieus gewerkt worden aan het kasteel, want ramen en deuren zijn in slechte toestand. In het reusachtig park, met enorme vijvers en daarin de gekende karpers. Mooie tuin, het ene stuk Frans en ook een later aangelegde Engelse tuin. Terug aan de boot maak ik een praatje met mijn buurman. Hij is meegekomen tot Beloeil en keert morgen terug. Hij vaart met een spiksplinternieuwe pikmeerkruiser - de binnenkant met veel hout in lichtbruin kleur. Buiten is blauwgeschilderd en rondom opgetuigd met een prachtige kabelaring. Hij vraagt me honderduit over de bevaarbaarheid van Moervaart en Durme. Rond 09.00 uur, je gelooft het of niet, zijn we allebei k.o. en kruipen in onze kooien en genieten de slaap der onschuldigen. Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr !
Zaterdag 9 september 2006 - 09.40u - 4.507,41 u - 39,7 km.
We vertrekken bij een schitterende zon richting kust. Men heeft ons trouwens vandaag 25° beloofd. Om twintig voor tien verlaten we Beernem. Wie van Beernem naar de kust wil, weet dat hij door Brugge moet met al zijn bruggen. Ook moet men rekening houden dat de heren van Brugge nog altijd driemaal per dag spertijd hebben. En of je in de sluis ligt of voor de brug, de spertijden worden nageleefd tot op de minuut. Amtenarij op zijn best. Diegene die we aan de marifoon hebben, spreekt waarschijnlijk al slapend. Hij spreekt zo traag, dat je er al lang voorbij bent, wanneer hij ophoud. In de Dammepoortsluis ligt de Joshi, die hebben we vorige week gezien, toen nog geladen, in Péronnes. Driemaal is tracteren, Pierre. Aan het kanaal van Plassendale gaan we rechtuit door de nieuwe brug. Ik kijk mijn ogen uit, hier zijn de afgelopen jaren veel veranderingen gedaan. Of ze renderen, is iets anders. Ik vaar voorbij een splinternieuw, leeg dok ! Drie stuwbruggen scheiden me van de Demeysluis. Het is een getijdesluis, en in tegenstelling tot andere sluizen, een sluis die bediend wordt door stadsdiensten. 12,50 kost het, het vriendelijke personeel verlicht de kosten, ik passeer nu de dokken en hoor op kan. 9 ,of er geen ferry-verkeer is. Ik dwars het dok en ga richting mercatorsluis. bij het invaren van de sluis ligt er een grote motorboot voor me. Hij weet werkelijk niet of hij bakboord of stuurboord gaat aanmeren. Petra vraagt wat hij werkelijk wil, de ene zegt stuuboord, de andere zegt bakboord. En pretentie, mensen ongelofelijk. Ik geef hem een tik door zijn verkeerde koers, bij mij een likje verf er af, bij hem een zwarte plek op zijn polyester schuit. Voor de rest zit de kom vol zeikers, sorry zeilers. Alles in het Frans natuurlijk, ook wanneer je duidelijk hoort dat het Vlamingen zijn. Maar wat wil je, je zeilt en je bent in Oostende. Als Brusselaar spreek je dan toch geen Vlaams ! We krijgen plaats 86, dit is het eerste dok, bakboordkant. De cijfers zijn wit gekalkt op de muur. We zijn blij dat we op onze plaats liggen tussen al die zeilers. Morgen, een korte trip naar Oudenburg, thuisfront van één van onze meest fervente bloggers : de leuke fietser. Vandaag deden we bijna 40 km. met drie sluizen. Morgen net iets meer dan 8 km. Normaal zouden we verder kunnen, maar de getijdesluis draait slechts om 15.00 u. Voor de rest gaan we nog wat flaneren in het zonnige, charmante Oostende.
Maandag 4 september 2006 - 09.10 u - 4.476,49 u - 41,7 km.
We roepen om 09.00 u. sluis 11 in Kortrijk op met de mededeling dat we het kanaal van Bossuit willen doen. Onbeleefd antwoorden durft de man niet, maar het is met de nodige tegenzin dat ie aan z'n job begint, dat hoort men zo. Hij moet de drie eerste sluizen doen van het kanaal, dat leie en schelde verbindt. Waarschijnlijk is dit het enige sluiswerk dat hij deze week moet doen. Eens in zijn ritme begint hij vriendelijker te worden en neemt hij onze lijntjes aan. Met een gemiddelde van vijf meter stijgen per sluis, tillen deze sluisjes ons vijftien meter hoger tot Zwevegem. Daar, in deze nieuwe grotere sluis worden we nog eens 8,5m hoger gebracht. We zitten nu achter een nederlands binnenschip de Vectura, die bouwmateriaal gelost heeft. Met nog twee sluizen, telkens met een verval naar beneden van Moen (5m) en Bossuit (9m) komen we op de bovenschelde. Op het Waalse stuk van de bovenschelde dienen er nog twee sluizen gedaan te worden. Op de eerste sluis in Hérinnes dien ik naar boven te komen, want er wordt nu gevaren in Wallonië en de nodige papieren moeten worden ingevuld. Ik krijg nu een nummer om op Waals grondgebied te kunnen varen. Alles is gelukkig gratis en een tevreden El Verde - bemanning vaart nu "sur territoire wallonne", de volgende sluis in Kain tegemoet. Het is mooi over de taalgrens, en hoewel de walen wel wat stoerder en onbehouwen lijken, toch vallen onze Waalse vrienden zeer goed mee. Laat je nooit intimideren door het uiterlijke, zou ik zeggen. Overal worden we vriendelijk geïnformeerd en dikwijls in het gebroken nederlands, maar ze proberen het, en dat is bemoedigend. Het was anders 10 jaar geleden. We varen nu door Doornik en de mooie brug "Pont des trous". Petra filmt en neemt foto's ondertussen van zoveel moois. Eens voorbij Doornik komt men in de industriezone van Chercq/Vaulx en Antoing. De cementverwerkende industrie van CBR en CCB alsook de leisteenproducenten zijn hier gehuisvest. Stofferig, dus. Bij het verlaten van Antoing, ga ik bakboord en kom nu op het kanaal Nimy/Blaton/Ath. We hebben geopteerd voor een grote jachthaven "le grand large" tussen de beide sluizen van Péronnes. Het is een grote kom, waar ook op gezeild wordt en twee jachtclubs huisvest zijn. Ik neem de eerste. Jammer genoeg, is de kantine er gesloten, waar nochtans heerlijk kan gegeten worden. Althans, dat is het verhaal van klanten uit Brasschaat die er een vaste ligplaats hebben. Deze vriendelijke mensen voeren ons met de wagen tot het grootwarenhuis, waar we onze inkopen doen. We bedanken hen voor zoveel last en doen inkopen om te kokkerellen aan boord. Morgen staat dit kanaal op het programma en een stuk van de Waalse dender. Sluizen à volonté. We gaan naar Beloeil morgen. Wait and see !
Zondag 3 september 2006 - 09.50 u - 4.473,15 u - 18,3 km.
We laten Izegem achter in de regen. De ruitenwisser jammert van links naar rechts, maar niets aan te doen. We varen verder. We laten het toch grauwe industriestadje achter ons en keren terug naar de sluis van Ooigem, zonder te vergeten natuurlijk, onze vrienden van gisteren toe te wuiven. Ze stonden ons al min of meer af te wachten en wensen ons een goede reis. Dit kanaal vol met zijn meel- en graanverwerkende industrie zou best wat beplanting kunnen gebruiken. Met een jachthaventje er bij zou ook het watertoerisme er bij kunnen, zodat de ganse nering in Roeselaere er wel zou bij varen. Visie, mensen is ook politiek, en de Rodenbachstad zou deze impuls goed kunnen gebruiken. Creatief denken aan de toekomst mag ook in de politiek ! En haal die overjaarse jachtjes weg bij het binnenkomen van de stad, het lijk nergens op, eerlijk gezegd. Roeselaere verdient beter, nu het watertoerisme overal in de lift zit. Maar goed, het weze gezegd. Met een verval van 7,50m verlaten we Ooigem en varen richting Kortrijk op de leie, waar we, het kanaal van Bossuit willen nemen. Jammer, maar op zondag werkt het kanaal van Bossuit niet. Stom gewoon, de leie werkt, de schelde werkt, maar men kan niet van de leie naar de schelde. Het wordt tijd dat zulke nonsens ophouden, en alle kanalen en rivieren onder dezelfde administratie vallen. Dit is de bananenrepubliek België op z'n smalst. Door dit voorval blijven we dan maar in Kortrijk. We liggen in de jachthaven aan de Broeltorens, waar we onze zondag zullen doorbrengen. Net op die zondag is het braderij in Kortrijk. We slenteren als volleerde toeristen door de gulden sporenstad en bezoeken de Groeninge kerk en het begijnhof. We schieten ook een foto aan het geboortehuis van Guido Gezelle, Vlaams dichter van Boerke Naas en Het Schrijverke, later zo mooi vertolkt door kleinkunstenaar Will Ferdy. Streuvels en Gezelle, twee Vlamingen die onze taal zo kleurden, dat het plezant werd om lezen. Morgen, de Bovenschelde, nog nooit gedaan. 'k Ben wel benieuwd.
Zaterdag 2 september 2006 - 09.00 u - 4.469,10 u - 41,1 km.
Bovenaan begin ik elke dag met datum en vertrekuur, het totale aantal vaaruren van mijn bootje en de die dag gevaren kilometers. Het zijn praktisch identieke weersomstandigheden als gisteren, maar met net iets minder wind, en dat is altijd meegenomen. Er zijn nog altijd die dreigende onweerswolken, maar die maken Vlaanderen zo mooi. Na anderhalf uur op een kaarsrecht kanaal gevaren te hebben, weliswaar met groen omzoomd, kom ik aan onze eerste sluis die dag, St. Baafs Vijve. Te lang heeft men in de waterhuishouding gedacht dat het beste kanaal het kortste was, zoals in meetkunde, de kortste afstand tussen twee punten, maar niets is minder waar gebleken. Moeder natuur heeft het nochtans voorgedaan hoe het moest, maar de mens in al zijn ijdelheid, hij wist het weer beter. Door die rechte kanalen stroomt het water te snel, en bij felle regen, lopen de laagst gelegen gebieden onder. Daar waar een meanderende rivier met al zijn kronkels en geultjes het water fel vertraagd, en via grachten zijn teveel aan water kan lozen, zo ver zijn onze waterbouwkundige ingenieurs nu ook ! Eindelijk, zou ik zeggen. De bedoeling is om alle rivieren en riviertjes, afvoerkanalen terug op een respectabele diepte te brengen, zodanig dat het water terug opgevangen wordt zoals weleer. Men moet natuurlijk ook rekenen, dat talloze overstrominggebieden van destijds, nu bebouwd zijn. Als watersporter in hart en nieren, kan ik niet anders dan zulke initiatieven toejuichen. Kort voor Ooigem, besluiten we naar Roeselaere te varen. De sluis van Ooigem brengt ons meer dan zeven meter naar omhoog. Gelukkig is de sluis uitgerust met drijvende blokken. Men maakt zicht vast aan die blokken, die drijven op het water in een nis die in de sluismuur is uitgekapt. Daardoor hoeft men zijn touwen niet te verleggen. Pratisch, niet ! Het kanaal van Roeselaere is een echt industrieel kanaal. Met Ingelmunster, Izegem en Roeselaere zelf, heeft de binnenvaart er dikke vinger in de pap. In ons vaarboek staat dat er in Kachtem tegen Roeselaere) een jachthaven is. Niets blijkt minder waar. Er is gewoon een gat gemaakt in de kaaimuur, waarachter speedboten kunnen liggen. Wij zijn te hoog om er onder te kunnen. Dan maar terug naar Izegem, waar we al eerder waren. De elektrische kasten zijn hersteld, en we leggen ons aan tussen twee jachtjes. De mensen staan al klaar om onze touwen aan te nemen. Ze kennen mijn bootje, en zijn al op Spanjeveer geweest. Mijn buurmannen hebben als vaste stek, het oude sas van Ooigem. "We zijn straks weg" zegt hij nog, claxonneer maar eens in 't voorbijvaren. Het eten smaakt, want ik had honger. We hebben in de "Royal" een tafeltje gereserveerd, het restaurant waar we verleden jaar met de toervaart waren. We nemen onze fietsjes en fietsen langs het jaagpad naar Roeselaere, ca. 6,5 km ver. Petra fleurt op, want het is een echte winkelstad. Aan het einde van het doodlopende kanaal, liggen een aantal wrakken van jachten. Daar zou de ideale plaats voor een jachthaven, dicht bij het station en de horeca en winkels. In de standaard boekenwinkel kopen we behalve de krant, ook een woordenboek Frans en duits. Altijd goed voor als we gaan skiën in Oostenrijk of naar Frankrijk varen. We drinken nog iets en 't is ondertussen tijd om naar boord te gaan. Nuttig, die fietsjes, maar ik heb wel een nieuw nodig. We zien wel. Aan boord gekomen maken we ons klaar om te gaan eten, de mevrouw herinnert zich onze groep. We eten er voortreffelijk. Bij het afrekenen, besluiten we nog een wandelingetje te maken, om ons eten te laten zakken, maar de lawaaierige Kermis, doet ons anders besluiten. Waarom toch, moet er tegenwoordig zoveel klank- en lichtspel bij een Kermis zijn ? 't Is half elf als we bij onze El Verde komen, en gelukkig ligt ons bedje al gespreid.We zijn beiden blij met onze dag, en dit eenvoudig geluk doet ons zalig slapen.
Vrijdag 1 september - 14.00 uur - 4.465,15 vaaruren - 47,6 km. 't Is 1 september en alle kinderen gaan terug naar school na twee maanden vakantie. En wij, derde keer goede keer. Dit keer nemen we het risico en zijn we weg. De vijf, zes volgende dagen voorspelt men redelijk weer. Indien we het nu niet doen, kunnen we het vergeten voor dit jaar. We hebben in de voormiddag nog onze laatste boodschappen gedaan en gaan rond de middag aan boord. In de weersvoorspelling geeft men redelijk veel wind, dus sluiten we Nederland uit. Jammer, maar het zal zeker voor een volgende keer zijn. Frankrijk, tweede keuze zegt Petra, doen we wel eens later. Ze heeft daarentegen wel veel zijn om in ons landje te blijven, ook op plaatsen waar ze nog nooit was. Ik, droom al jaren om gans de Dender eens te doen, maar bij gebrek aan tijd is het er nooit van gekomen. We kiezen voor "la belgique" en gaan varen zoals de Fransen dat zeggen " à l'improviste". Dus met de natte vinger dan maar. In overleg met mijn onmisbare tweede man, vertrekken we richting Deinze. Het stadje heeft ons de laatste maal gecharmeerd en dus is een tweede bezoekje aangewezen. Overtrokken, maar droog, het was de vorige maand anders toen alle hemelsluizen openstonden. De altijd prachtige moervaart laten we definitief achter ons voor het altijd drukke kanaal Gent/Terneuzen. Bij het uitvaren van de moervaart stoppen we om drie grote binnenschepen door te laten die vanaf Langerbrugge richting Terneuzen gaan. De drie, varen met een "grote snor" vooraan. Iets verder gaat de overzet naar Oostakker. We nemen hem achteraan en krijgen zijn grote golven "à volonté". Maar we zijn nu mans genoeg geworden met ons bootje en deinzen voor zo'n kleinigheid niet meer terug. Wat verder ligt de afslag aan stuurboord om de ringvaart te nemen richting sluis Evergem. Dit is de enige sluis voor vandaag. Bij het oproepen van de sas, mag ik gelijk binnen. Wat een weelde ! Bij het uitkomen van de sluis ga ik stuurboord uit en ga de richting Oostende. Na een uurtje varen, komen we aan de schipdonksluis, waar ik het kanaal verlaat en nu op het afleidingskanaal van de leie zit. Gedurende de vaart kom ik telkens drie/vier binnenschepen tegen, een volle sluis dus. Het verbaasd me steeds opnieuw, hoeveel de binnenvaart aan het terugwinnen is op het weg- en spoorvervoer. Druk, maar tegelijk groen, dit is de beste omschrijving van het afleidingskanaal. Eens voorbij Landegem met de nieuwe brug, begint het voor ons te korten. De ingang van de oude leie komt in 't zicht en we gaan bakboord uit om een kwartuur later de jachthaven van Deinze te zien. Geen plaats, dus maken we van de nood een deugd en leggen we ons tussen de speedboten. 't Is 18.00 uur wanneer we vastliggen, we slenteren rustig het centrum van Deinze tegemoet en maken een korte wandeling. We genieten van een avond zonder wind bij een aangename temperatuur en kiezen voor een bankje in het park met uitzicht op de "El Verde". Kan het nog vrediger ? We vertellen honderduit over onze verdere vaarplannen. Plots na tienen, wordt het killer, we gaan binnen en genieten van een rustig nachtje.
Ik kan je niet bereiken omdat ik je blog niet ken, maar hier alvast een antwoord op je vraag. Zuidwestwandelaar leert van Oostvaarder.Om van Ieper naar Nieuwpoort te varen, kun je twee kanten uit. mogelijkheid 1 : Je vaart van Ieper (doodlopend kanaal) aan den Delva (een grootwarenhuis voor de doe het zelver waar ik uren kan in verdwalen), naar Boezinge, waar je 2 sluisjes hebt, Boezinge dorp en Boezinge sas, elk met een verval van ca. 3,60m, je komt uit het kanaal van ijzer/ieper aan de Knokkebrug die moet gedraaid worden, vervolgens heb je nog één brug die men draait, de nieuwe Tervaetebrug, je vaart door Diksmuide met aan bakboordkant afvarig de Yzertoren en de Paxtoren, je komt uiteindelijk in de kom van de IJzer aan de St. Jorissluis in de gelijknamige gemeente en gaat dan op het kanaal Plassendale/Nieuwpoort bakboord uit richting Nieuwpoort. Je komt dan uit op het sluizencomplex "Ganzepoot". Rekening houden dat sluizen in Nieuwpoort werken op het tij. Tijdig nakijken wanneer het hoogwater is. mogelijkheid 2 : idem ijzer/ieper kanaal, bij het uitkomen ga je bakboord richting Fintele sluis, daarna volgt de Lo-vaart (momenteel gesperd wegens werkzaamheden) Diverse bruggen worden voor u gedraaid door een mobiele ploeg of door sluiswachter Fintele. Openstaande sluis in Veurne, stuurboord uit kom je op het kanaal Nieuwpoort/Duinkerke. Daar bereik je dan weer de Ganzepoot in Nieuwpoort. Om nog een vraag te beantwoorden. Normaal bij een traagloper (schip dat minder dan 10 knopen vaart, 18,5 km), en niet langer is dan 15m is GEEN vaarbrevet vereist. Met andere woorden je vaart met een schip van 14,99m lengte en dat niet sneller kan dan 10 knopen = GEEN VAARBEWIJS. Je vaart met opblaasbaar zodiacsken van 2,30m lengte dat + dan 18,5 km/u vaart, VAARBEWIJS VERPLICHT. Begrijpe wie kan. Ikzelf beschikt sedert 1985 over Nederlands vaarbewijs en sinds enkele jaren ook over het Belgische. Altijd goed is dat je een cursus volgt. Indien je over marifoon beschikt is ook marifoonattest verplicht, uitgereikt door het BIPT. Er bestaat ook een boekje dat de beginnende watersporter wegwijs maakt in alle benodigde papieren. Mocht je dat nodig achten, kan ik je overal mee doorhelpen.
Uit de vele reacties die ik tijdens mijn afwezigheid van velen mocht ontvangen, doet het deugd te weten dat er tussen al die post ook 2 bootliefhebbers zitten. Eentje dat al een bootje heeft, en ene die met de gedachten rondloopt er eentje te kopen. Goed zo, op mijn steun kunnen jullie allebei rekenen. Trouwens de booteigenaar uit Mechelen kreeg al een persoonlijk mailtje terug, en de andere uit Wervik kan ik zonder adres jammer niet terugvinden. Hopende dat je nog eens een berichtje of mailtje toestuurt met je adres. Let op : ik heb rond gevaren in België en bleef op volgende plaatsen overnachten met daartussen de bevaarde kanalen en rivieren. Vertrek 01.09.06 - Aankomst : 15.09.06 Spanjeveer via moervaart en kanaal Gent-Terneuzen, ringvaart en afleidingskanaal van de leie naar DEINZE, afleidingskanaal naar kanaal van Gent-Oostende naar kanaal van Roeselare naar IZEGEM. Vervolgens van Izegem naar KORTRIJK. Van daaruit kanaal van Bossuit en de bovenschelde door Doornik naar PERONNES. Via het kanaal Nimy/Blaton/Ath naar BELOEIL, na een stukje Dendre, een stukje Dender naar GERAARDSBERGEN en vervolgens NINOVE. In een ruk gaan we via Dender en zeeschelde en de ringvaart plus kanaal Gent/Oostende naar BEERNEM.Van daaruit varen we op hetzelfde kanaal naar OOSTENDE. Daarna gaat het via hetzelfde kanaal naar kanaal van Plassendale naar Nieuwpoort met overnachting in OUDENBURG.Nog verder in de westhoek ligt onze volgende halte DIKSMUIDE, we zitten nu op de ijzer en varen via kanaal ijzer/ieper naar IEPER. We keren vervolgens terug via de ieperlee naar de ijzer en OUDENBURG.Voorbij Oudenburg terug naar Plassendale en zo terug naar BEERNEM, vanaf hier keren we terug naar MENDONK-VVW Spanjeveer.
Alles over deze reis verneemt u in de volgende dagen in geuren en kleuren.
Hoop inderdaad, want mijn verlof moet nog beginnen morgen, en nu reeds kondigt men overal een serieuze weersverbetering aan. Wat het wordt, beslissen we morgen : Frankrijk, Nederland of la Belgique, maar dat we weg zijn, staat nu wel vast. Morgenvroeg nog enkele noodzakelijke boodschappen, en hop daar gaan we. Eerst op 18 of 19 september hoor je me terug of er moest een panne optreden, maar laten we onze vingers kruisen en hopen op zon, het sop op met het bootje en genieten van het leven. Op mijn 61e begin ik er meer en meer naar uit te kijken. Tot dan, vrienden bloggers !
Eén van mijn beste vrienden verjaarde vandaag. Ik weet niet hoe oud hij wordt, maar hij is wel een fervent lezer van mijn blogje. Beste Ludo, maak er een knallend feest van en bedenk dat vandaag de eerste dag is van een schitterende toekomst met uw Carina.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
Ik ben een man en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is ex-bevrachter van binnenschepen, nu met pensioen.
Ik ben geboren op 31/07/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vooreerst mijn bootje Enya, en alles wat ook maar te maken heeft met H2O..
Sinds 25/11/2008 met pensioen, een soms onbekende zee van tijd die op me afkomt - met vrouwtje Petra wat wandelen, en skieën ieder jaar in Seefeld, Oostenrijks stadje waar we getrouwd zijn - in de zomer spenderen we onze vrije tijd sowieso aan ons bootje
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Beoordeel dit blog
M/S ENYA
mijn bootje is een Gruno 38E Royal van bouwjaar 2000, is 12m lang en 3,80m breed met een diepgang van 1,10m en een doorvaarthoogte van 4,25/3,60m en een gewicht van 12,5 ton - de motor is een 6 cylinder IVECO van 120 pk met een verbruik van ca. 4 liter/uur. Een watertank en fueltank van elk 500 liter en een vuilwatertank van 200 liter. De boot heeft een buitenbesturing met boeg- en hekschroef, automatische piloot en gps/plotter. Herschilderd op de werf in 2011, zowel boven als onder de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst. Zijn geboorteplaats is Zoutkamp in Friesland.
De motor is een 6 cylinder dieselmotor IVECO type 8065M12.01, met een verbruik van ca. 4 liter per uur, en komt uit de Milanese fabriek (It.) en draagt als matricuulnummer 0587975. Rustig draaiend en bedrijfszeker, zo wordt de motor omschreven in de onafhankelijke testen. Met in de nabijheid van mijn ligplaats, Spanjeveer op de Moervaart, is er een Europees hoofdverdeler en onderhoudscentrum van IVECO, gelegen aan de Vliegtuiglaan in Gent. Ook dat is makkelijk.
Wij hebben in onze boot geopteerd voor een dinette i.p.v. een tweede slaapkamer, aangezien wij voor meer dan 95% ons tweetjes varen. Ruim om te eten, en voorzien van talrijke bergplaatsen, waarbij alles binnen handbereik ligt, is het in blanke eik uitgevoerd en met een blauwe stoffering, een lust voor het oog.
Het kombuis betekent ook soms het "hart" van de Bourgondische Vlaming. Wanner er gekookt wordt aan boord, is het nuttig om te beschikken over een degelijk uitgeruste keuken. Met twee ijskasten, een magnetron en een vier-pits gasvuur, dampkap en verluchting via een dakvenster, is ook onze keuken voldoende gewapend om "de hongerigen te spijzen".
Het salon is en blijft de plaats bij uitstek in het schip. Gezien de geringe oppervlakte die een boot biedt, is het de pleisterplaats om televisie te kijken of radio te luisteren. Lezend, makkelijk achterover leunend in een zetel vliegen de avonden zo voorbij.
"De natte cel" noemt men het toilet- was- en douchegedeelte in een pleziervaartuig. Je kan aannemen dat ook de mechaniek een aardig stukje vertegenwoordigd is in dit gedeelte van de boot. Pompen, vermalers en verwarmingselementen zijn er in vertegenwoordigd. Met de huidige verstrengde wetgeving is ook de vuilwatertank verbonden aan de lozende installaties.
Ieder mens heeft slaap nodig. Dus is de uitrusting van een slaapkamer bijzonder. Immers een goede matras waarborgt een goede nachtrust. Met de vele bergplaatsen vindt de kledij er ook zijn plaats. Onze slaapkamer biedt nog iets extra wat we bij vorige bootjes niet hadden. Een venster achteraan waar je bij 't opstaan nog een blik kan werpen over het rustige of onrustige water. Mooi toch !
Wanneer hier een lichtje aanslaat of er een geluidje biept, is er "iets". Behalve de snelheid in km/u of in zeemijlen/u, de diepte in meter of in voet, beschikt de stuurstand ook over een elektronisch kompas, aangevuld met gps/plotter en een stuurautomaat, er is er op dit electronisch plateau ook plaats voor een boeg- en hekschroef en een electrische ankerwinch. Bij de "gewone" meters vervolledigen een voltmeter, temperatuurmeter, oliedrukmeter, toerenteller met aangegeven aantal draaiuren van de motor en een stand van de tanks aan boord. Alles is overzichtelijk geplaatst, zodat bij het minste onheil snel kan worden ingegrepen.
Historiek van mijn vorige bootjes :
El Verde : spitsgatkottertje 9,30m lang en 3,20m breed en 0,85m diepgang, motor Indenor 50 pk, van Peugeot origine met bouwjaar 1970, gebouwd door Jachtwerf Oost in Akkrum. Bootje werd verkocht (2007) aan onze inmiddels zeer goede vrienden Karel en Leon, Karel is ook geregeld gastschrijver op mijn blog. In 2010 verkochten Karel en Leon de El Verde verder aan een koppel uit Izegem. Zij herdoopten het terug in Griffioen, wat de naam was van het bootje toen we er allebei op verliefd werden in het verre, maar mooie Akkrum.
Enya : Super Lauwersmeerkruiser - 11,40m lang en 3,40m breed met diepgang van 1,00m - gewicht 12 ton - motor : DAF 575 - bouwjaar 1983 op Lauwersmeer - werf in Westergeest. Was een miskoop, maar dat gebeurd overal wel eens. Het bootje werd omgeruild met mijn huidige Gruno Royal 38'.
Enya : Gruno Royal 38 - bouwjaar 2000 - 12m lengte, 3,80 breed en diepgang van 1,10m - gewicht 12 ton - motor IVECO 125 pk - 6 cylinder gebouwd op Gruno werf in Zoutkamp. Ongelofelijk wendbaar, dankzij boeg- en hekschroef, stille, zuinige motor, weinige uren gedraaid bij aankoop en zowel het interieur als buiten goed in orde. Boot werd in 2011 herschilderd, zowel onderwaterschip als boven de waterlijn, nieuwe anodes geplaatst en de motor volledig nagezien.
Toen we elkaar zagen op 16.09.10 wist ik niet eens dat zo'n studierichting als I.W. bestond. Ik heb ondertussen al wat gegrasduint op internet en er over gelezen. Lang niet zo'n makkelijke materie, maar ik denk dat jij dat aankan ! Ik hoop zeker dat we van tijd tot tijd de gelegendheid hebben om met elkaar een babbeltje te doen. Dat zou super zijn. Jammer van die verloren tijd, want die halen we nooit meer in ! opa
Hi Pa,
Ikke nog eens. JIJ staat nu op internet op een blog. Iets wat je nooit gekend hebt, maar je zou het zeker interessant gevonden hebben, al was het maar om je postzegelverzameling aan te dikken. Ons ma zou het maar "brol" gevonden hebben. De band tussen ons was altijd sterk, omdat we zoveel op elkaar leken. Telkens ik bij u sta, daar op die kille plaats mis ik je nog altijd. 'k Heb al een nieuw plantje gekweekt om het andere te vervangen bij u. 'k Breng het wel eens als we alleen zijn. U en ik ! Rust zacht. Onze kleinen.
Ik ben André Van Hecke, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Oostvaarder.
