|
Nacht.
Rode maan met maansverduistering.
______________________________________________________________
Het is soms een voordeel, om vier uur op te staan.
Mijn biologische klok liep vandaag een 'ietsje' vooruit.
Om tien voor vier zag ik een zwart schijfje voor de maan komen en dan is geleidelijk de rode kleur gekomen.
Ja, wonderlijk mooi en dan begin je na te denken over het wonder van de natuur.
Wie of wat zou dat allemaal tot stand brengen en in stand houden.
Dan ben je niet meer aan het observeren maar aan het vechten met mogelijkheid en onmogelijkheid.
Je voelt een soort onmacht die je niet grijpen noch begrijpen kan.
Alles slaat dan om in verwondering en bewondering.
En dat kan niet anders zijn dan een vorm van aanbidding van de oerkracht. Verder kan ik het niet in woorden brengen.
Ik kan niet anders dan een gelovig mens te zijn maar vraag me niet naar het concrete daarvan.
______________________________________________________________
Dag.
Ik ben een mens en als ik groenten wil hebben moet ik ze kopen of zelf kweken.
Als je ze zelf kweekt moet je in je tuin werken.
We komen echter uit een zeer natte sombere periode waarin ik, als reumapatient, tot niet zoveel in staat was.
Gisteren heb ik genoten van de zon en een thee op het grote terras in Bulskampveld.
Toen we weer thuis waren heb ik mijn foto aparaat genomen om eens de toestand van de tuin vast te leggen.
Ik schrok op bepaalde momenten en stelde vast dat ik de tuin aan een nieuwe opkuisbeurt moet onderwerpen.
Er kan ook geoogst worden en er moet nog veldsalade gezaaid worden.
Het gezaaide zal moeten kiemen onder een koepeltje.
De vuilste hoek van de tuin is de hoek geworden aan de serre (de kas) met de gezeefde compost maar ook de oudere ongezeefde.
Ik vroeg me af wat er, van al deze ongewenste kruiden eetbaar is?
En dan, na het opzij trekken van de grote bladeren, ontdekte ik nog twee pompoentjes.
Hoe verder mijn camera zocht hoe meer het op het begin van een oerwoud begon te gelijken.
In gedachten had ik reeds een paar werkpunten beet voor de zonnige dag die komt.
Die maanstverduistering heeft een beetje mijn dagorde een duw gegeven.Met een vreemd gevoel ben ik dan mijn bezige dag gestart.
Ik wilde vroeg reeds beginnen wieden maar alles is bedekt met heel wat dauw.
Ik zie er tegen op want het is nogal rugbelastend.
28-09-2015 om 00:00
geschreven door tuinblog d
|
