... dat alleen zijn voor jou helemaal geen probleem kan zijn.

Mis hoor! Hartstikke mis!

Ik ging door een hel. Verloor energie. Verloor kilo's. Voelde me slecht in mijn vel. Had oncontroleerbare ups en downs. Rookte meer. Greep meer naar de fles! Voor het eerst in mijn leven had ik helemaal geen controle meer over wat mijn hersenen deden of eisten. Er waren mooie dagen, maar zonder enige aanleiding kon dat omslaan in regelrechte depressieve buien! Onlogische buien! Buien zonder aantoonbare reden of oorzaak! En hoé ik mezelf ook dwong, ik had er geen zeggenschap over.

En dat alléén al gaf me een rot gevoel! Stel je voor! Voor het eerst in je leven je hersenen niet in de richting kunnen sturen waarin je wilt dat ze denken! Dat had ik nooit kunnen denken van mezelf. Maar blijkbaar zit een ernstig rouwproces toch anders in elkaar en werken trucjes niet! Zéker niet als het je naaste partner en vertrouwelinge betreft.

Maar gelukkig waren er ook lichtpunten, die soms wel het verschil uitmaakten tussen hemel en hel.

Vooral vriendschappen. Die helpen beter dan welke antidepressiva ook. Zeker als je de gepaste vriendschappen weet te vinden, of als die vriendschappen vanzelf op je afkomen. En onbewust ga je toch ook wel wat op zoek naar die uiterst zeldzame exemplaren, omdat die je stukken beter kunnen laten voelen. Of het nu per mail of live is.

Ondanks alles moet ik nu toch wel ondervinden en toegeven dat ik een veel socialere mens ben dan ik van mezelf had gedacht, en dat een mens toch wel sociaal contact nodig heeft. Zéker in minder goede of droevige omstandigheden. Ze hoeven mijn deur helemaal niet plat te lopen! Ik ben op bepaalde momenten nog altijd graag alleen. Maar een hele dag helemaal niemand over de vloer doet mijn hersenen toch weer in de knoop slaan en maakt me soms toch weer somber. Gek. Onlogisch. Maar zo lijkt een rouwproces nu eenmaal te werken! En dan heb je echt wel vrienden nodig om je erdoor te slaan!

Zo had ik heel onlangs een drie uur durende babbel bij mij thuis met een echt wel toffe dame zonder complexen. Zij noch ik zoeken naar een liefdesrelatie, maar we stelden vast dat we goed konden opschieten met elkaar, werden dikke vrienden, en meer hoeft daar ook niet achter te worden gezocht. Je gevoelens en wedervaren van je af kunnen schrijven in een blog is één ding. Maar dat rechtstreeks kwijt kunnen bij een goede vriend of liever nog vriendin werkt honderd keer beter. Moest ik tot mijn schade en schande ondervinden!

Hé? Ik? Drie uur aan één stuk babbelen? Kandit? Wel, ja is nu gebleken! Op voorwaarde dat  ik de juiste gesprekspartner vind. Wel, die drie uurtjes, die zó voorbijvlogen, maakten het verschil. Deden me weer goed in mijn vel voelen, en hopelijk blijft dat goed gevoel nu zo lang mogelijk duren. Het deed me ook weer geloven in echte vriendschap tussen man en vrouw, zonder dat de een meer verwacht van de ander. Ja! Het blijkt te bestaan. Maar het zal ook wel heel zeldzaam zijn.

En weet je wat het gekke is aan een dergelijke situatie? Vrouwen zijn lang niet die bezitterige wezens die je doen en laten streng controleren... niét zo lang het bij vriendschap blijft. Het zijn dan gewoon hemelse wezens waarmee heel leuk te praten valt als je op dezelfde golflengte staat. Pas als seks en zo op het toneel verschijnen blijken ze volkomen te veranderen. Ik kan mis zijn, en ik aanvaard zéker kritiek op deze bewering. Maar dat is toch de ondervinding die ik persoonlijk heb van het leven.

Ook ondervond ik iets nieuws: je kijkt dagenlang uit naar zo'n afspraak met een goede gesprekspartner. En dan vliegen de uren voorbij in een géén tijd. Maar achteraf hou je er nog heel lang een goed gevoel aan over. Nawerking dus! Hopelijk werkt dat lang genoeg door tot je weer eens een goede babbel hebt met de een of de ander. Zo kunnen drie uurtjes je eigenlijk drie dagen, drie weken, drie maanden? Joost zal het weten... goed laten voelen. Niét direct die uurtjes spelen een rol. Het is vooral de nawerking ervan die (hopelijk) heel lang blijft duren.

En blijkbaar speelt mijn gelukkig gesternte hier ook wel een grote rol in. Het is namelijk niet de eerste keer dat me zoiets overkomt. Toen mijn eerste echtgenote me verliet zat ik in een min of meer gelijkaardige situatie, en toen daagden ook plots enkele vrienden en vriendinnen op aan mijn sombere horizon. En ontstonden nieuwe vriendschappen. Dat lijkt nu ook te gebeuren, al gaat het me allemaal een beetje te traag. Maar ja, zoiets kun je niet forceren. Soms vind je iets alleen maar als je niet zoekt en het gewoon op je laat afkomen!

Mijn echtgenote had de laatste jaren, door haar pijn, niet zo graag meer bezoek en trok daarom ook bijna niemand meer het huis in. Nu moet ik alles weer opbouwen, maar mijn aparte ingesteldheid, én mijn wantrouwen ten opzichte van het 'zwakke' geslacht, noodzaken me om daar heel selectief in te zijn! Maar waar mijn eigen selectiviteit alles afremt en heel mondjesmaat doet verlopen, schiet mijn gelukkig gesternte me toch wel te hulp door telkens weer de juiste mensen op het juiste moment op mijn levenspad te plaatsen. Bedankt... engelbewaarder of hoé ik het ook moet noemen!

Ook dát is weer een proces dat me stof tot nadenken geeft. Want het is weer zoiets waar ik helemaal geen controle over heb en zelfs niet mag proberen om er een handje aan toe te steken. Want dan lukt het gegarandeerd niet.

Nu iets anders: de verkoudheid of bronchitis die ik twee maand geleden 'overleefde' zonder dokter!

Die genas tamelijk snel, maar er bleef toch iets van hangen. Dat voelde ik. Bleef 's morgens en 's avonds toch nog fluimen ophoesten en me energieloos voelen. Weliswaar zonder er echt last van te hebben, maar ik maakte me zorgen. Grote kans op hervallen misschien? Of de ziekte een chronisch karakter zien krijgen? Dat kan ik me, ook al vanwege Chico, niet veroorloven, want ik moét op gezette tijden buiten met het beestje.

En uiteindelijk besloot ik dan om toch maar voor alle zekerheid de huisarts te raadplegen. Deed ik gisterenmorgen. Vandaar geen column gisteren.

De diagnose was geruststellend: ben kerngezond, maar die 'naweeën' kunnen soms erg lang naslepen wist de dokter me te vertellen. Antibiotica noch andere geneesmiddelen zijn dus helemaal niet nodig. Zouden trouwens ook niet helpen. Weeral een zorg van mijn hart! Buitenkomen bij de dokter zonder enig voorschrift voor medicijn! Whaauw! Bestaan er dan nog échte dokters? En zo voel ik me nog maar eens een stuk beter. Voor mij. Voor Chico. Want Chihuahuas kunnen twintig jaar leven. Hij is nu twee jaar oud, en ik wil er nog achttien jaar kunnen zijn voor hem. Het beestje verdient dat!

En even had ik een binnenpretje: als mijn echtgenote naar de dokter ging, verwachtte ze minstens ook een voorschrift voor weer een ander medicijn. En dat deed onze toenmalige dokter ook! Mijn nieuwe dokter lijkt daar veel gewetensvoller in: wat niet strikt noodzakelijk is, is ook niet nodig. Punt! We begrepen elkaar onmiddellijk.

Besluit: jawel hoor! Elke stap voorwaarts doet me weer wat beter voelen. Het is nog lang niet echt het goed gevoel van voorheen, maar dat komt wel. De zwaarste noten zijn (hopelijk) gekraakt. Rest me vooral nog om mijn gestegen rook- en drinkgedrag terug onder controle te krijgen. Maar ik vrees dat dit enkel zal kunnen nadat alles, vooral ook via de notaris, definitief is afgesloten. Duurt véél te lang door bepaalde omstandigheden met erfgenamen van mijn echtgenote.

Er lijkt toch ontzettend veel  tijd nodig te zijn om alle wonden te helen! Zéker ook als er zich bovendien administratieve problemen gaan voordoen! Maar mondjesmaat valt alles in zijn plooi en voel ik me toch telkens weer een stukje beter. Wat mij betreft kan de tijd nu niet snel genoeg meer gaan. Maar o wee! Hij gaat net nú toch zo traag! Kon ik nou maar een jaar verder zijn!

Het verlies van mijn echtgenote heb ik gelukkig al helemaal kunnen verwerken. Nu enkel nog afrekenen met een zeker heel naar eenzaamheidsgevoel. Daar vind ik wel middeltjes en vriendschappen voor, maar toch... helemààl verdwijnt het toch niet!

Wééral een klaagcolumn? Denken misschien enkele van mijn lezers. Neen hoor! Ik wil alleen maar op gezette tijden eerlijk en strikt mijn eigen rouwproces bijhouden en proberen te analyseren! Gewoon omdat ik het zelf interessant vind om ook even mezelf gade te slaan in moeilijke situaties. Voor de rest sla ik me er wel door! Medelijden is wel het laatste wat ik wil opwekken!

Willy.

09-05-2013 om 00:00 geschreven door Willy

Net het 19 uur journaal op VTM bekenen. De dader van het molesteren van die lerares was... wat anders? Een 'jongere'. Punt. Geen nationaliteit, geen huidskleur, geen religie vermeld. Niks van die aard. Wat zei ik vanmorgen ook?

LAFFE EN MISLEIDENDE VLAAMSE JOURNALISTIEK!!!

Willy.

07-05-2013 om 19:57 geschreven door Willy

Het is niet mijn gewoonte twee stukjes op één dag te publiceren, maar het volgende knipseltje, nét gelezen, is toch wel markant:

Zwangere lerares afgetuigd.
Telegraaf.nl - ‎46 minuten geleden

Een 16-jarige Belgische scholier heeft zijn vijf maanden zwangere lerares genadeloos afgetuigd. De jongen van Marokkaanse afkomst draaide naar verluidt door omdat hij van school was gestuurd.

Wat er markant aan is? Dat Nederlandse kranten, eerder dan Belgische, de afkomst van de dader duidelijk vermelden! Chapeau Noorderburen!!!

Willy.

07-05-2013 om 10:27 geschreven door Willy

Knipseltje:

Europese protesten tegen armoede

De Dag van de Arbeid wordt vooral in Spanje en Griekenland aangegrepen om te demonstreren tegen de bezuinigingsmaatregelen van de regering en de hoge werkloosheid. In Madrid liepen duizenden mensen mee in een mars door de winkelstraat Gran ...

Bron: NOS.

-o-o-o- 

Allemaal goed en wel, maar wie is hier verantwoordelijk voor?

Europa? Zéker niet. Wel integendeel! Ze kregen allemaal van ons.

De regeringen? Toch wel gedeeltelijk denk ik.

Het volk zelf? Jawél!!! Want als een volk niet in staat blijkt om zowel pientere ondernemers als werkwillige werknemers voort te brengen mogen de regeringen al op de kop gaan staan... geld als manna uit de hemel laten komen kunnen ze nu eenmaal niet!

Tegen wie protesteren die lui dan? Wel, eigenlijk vooral tegen zichzelf denk ik! Of minstens tegen onbekende vijanden onder de bevolking: snuggere zakenlui die zichzelf rijk spelen op de kop van de rest van de bevolking.

Het is namelijk mijn ervaring dat je in de armste landen altijd de rijkste happy few vindt! Zich verrijkend op de honger van de bevolking. De regeringen mogen zich zéker ook bij die laatste klasse rekenen.

Willy.

07-05-2013 om 06:38 geschreven door Willy

Koken is helemaal geen kunst vind ik!
Koken is een hobby en een liefde. Je hebt het of je hebt het niet.
Koken hoéft geen tientallen groenten en kruiden op je keukentafel om een lekkere maaltijd te bereiden.
Koken moet simpel zijn. Dàn pas is het lekker!

Zowel ik als mijn echtgenote hadden het. En dat gaf soms problemen: ik wilde dolgraag koken, maar zij ook! En ja, wat doe je dan als rechtgeaarde man? Je laat hààr maar doen hé? En gelukkig, ze deed het ook voortreffelijk. Ik at dagelijks als in een driesterrenrestaurant. Ze had mijn smaak ondervonden, mijn manier van koken gezien, bijgebeend en zelfs sterk overtroffen!

Maar nu ik alleen ben, moet ik het koken weer een beetje in de vingers krijgen, en dat lukt me steeds beter!

Ik kijk wel eens naar kookprogrammas, maar volg nooit klakkeloos de recepten! Wél leer ik er bepaalde trucjes door die soms wel nuttig kunnen zijn. En voor de rest kijk ik gewoon naar wat ik in de vriezer heb zitten aan groenten, maak een keuze, en begin eraan: verse soep? Die heb ik zowat altijd in huis als tussendoortje, als maagvuller of als wat dan ook. Momenteel staat een soepje op van diepvriesspruitjes en ajuin plus een massa kruiden en bouillon. Ruikt al heerlijk, en zal zéker ook goed smaken!

En zo geniet ik ook drie keer van mijn maaltijden:
Eén keer van het bedenken en uitkiezen van de ingredienten,
Eén keer van het kokkerellen,
En één keer van het te eten! Of moet ik degusteren zeggen?

Het voordeel van zelf koken is dat je ook zelf kiest en het precies maakt zoals je het wilt en volgens je goesting van de dag. Alhoewel, gespannen wachten op wat de pot vandaag zal schaffen heeft ook wel zijn charme. Maar ja, het is het een of het ander.

Versierseltjes en fantasietjes hoeven niet voor mij. Ingewikkelde gerechten met vele tientallen ingrediënten ook al niet. Als het maar lekker smaakt! Wie zei daar ook dat je maaltijd niet smaakt als je het zelf moet bereiden? Dikke zever voor wie graag kookt! Het enige minpuntje bij mij is dat ik nu helemaal alleen moet dineren!

En elke morgen is het nu, daar waar ik vroeger nooit ontbeet, een vers pistoleeke! Nou ja, vers is veel gezegd. Elke morgen één pistolee halen bij de bakker doe ik niet. Ik koop er een zestal en bewaar ze in de vriezer. Wisten jullie trouwens dat ze uit de vriezer net zo vers smaken als recht van de bakker? Gewoon een uur op voorhand eentje uithalen, en zonder verder iets te doen ontdooit hij in dat uurtje tot zijn verse, krokante en smakelijke staat. Natuurlijk moet je ze dan wél 's morgens vroeg bij de bakker halen, want tegen de middag is het krokante er wel af. Dan komen ze natuurlijk ook verslensd uit de vriezer.

Als kersvers alleenstaande heb ik zo vanalles moeten uitdenken om mijn leven zo normaal als mogelijk te houden. Ook brood bewaar ik per twee sneetjes in plasticfolie in de vriezer. Zo heb je altijd wat in huis en hoef je geen halve broden weg te gooien.

Inventief in materiële zaken ben ik dus blijkbaar wel. Maar nét niet inventief genoeg om er iets op te vinden om me ook emotioneel al echt helemaal prettig te voelen alleen.. En toch ken ik mensen in mijn omgeving die zich wél prettig voelen alleen. Die niets liever hebben dan alleen zijn. En daar ben ik jaloers op! Maar ja, ik denk dat alles zijn tijd nodig heeft. Meer tijd dan ik, met mijn karakter van einzelganger, had gedacht. Of ben ik helemaal geen einzelganger? Ik vrees van niet. Ik vrees dat ik iemand ben die snakt naar een bepaald soort babbel of mail met anderen. Maar dan anderen die gelijkgestemd zijn, en daar vind ik er verdorie niet zoveel van! Dat krijg je er nu eenmaal gratis bijgeleverd als je een beetje apart bent!

Maar al met al, mijn maag heeft tenminste niet te lijden onder het verlies van mijn echtgenote!

Willy.

06-05-2013 om 11:24 geschreven door Willy

Soms vraag ik me af waarom ik zo graag mijn biertje uit een fles drink! Niet normaal hé? Toch wel, want:

Ten eerste blijft je biertje langer koud door het dikke glas!

Ten tweede ontsnapt er minder gas.

Ten derde geniet je er langer van omdat de slokjes automatisch kleiner zijn.

Ten vierde vind ik het gewoon gezelliger!

Natuurlijk zou ik nooit uit de fles drinken in een horecazaak. Maar toch vind ik het jammer dat die gewoonte geen ingang vindt in kroegen of op terrasjes.

Want neem nou, om iéts te zeggen, een Leffe of beter nog, een kasteelbiertje. Dat krijg je geserveerd in een brede 'kuip', waarvan je zonder nadenken ook brede slokken neemt. Het peil vermindert zienderogen met als gevolg dat je veel sneller teleurgesteld op een leeg glas zit te staren! Neem daarbij nog het genoemde sneller afkoelen en het gasverlies over een grote oppervlakte, en waarom zou je eigenlijk niet uit de fles drinken? Misschien speelt in het genot van uit de fles drinken ook het Oedipuscomplex mee. Ik zou het niet weten maar ik drink dolgraag uit de fles.

Alleen echter... mijn écht favoriete drankje, Gordon Scotch, heeft een zó charmant en geschikt glas dat ik het zonde zou vinden het uit de fles te drinken. Maar dit verwennerijtje dan ook in hoofdzaak voorbehoud aan terrasjes. En vandaag lijkt dat er nét de dag voor!

Willy.

05-05-2013 om 06:52 geschreven door Willy

Op 1 mei 2011 nam ik vanuit mijn venster een foto van het muziekkorps toen dit zich hier kwam opstellen voor de 1 meistoet.

Op 1 mei 2013 bekeek ik die foto nog eens, en stelde vast dat de bomen in 2011 toch al veel groener waren op die datum. Meteen nam ik een nieuwe foto van ditzelfde korps dit jaar, en had ik stof voor een nieuw stukje op mijn blog. Zie het verschil in groen op beide foto's:

1 Mei 2011.	1 Mei 2013.

Gek hé? In 2011 stond alles al vrolijk in bloei. Nu is er amper ergens een enkel boompje met wat groen! Voor de rest grijs en deprimerend. Wat is er aan de hand met de natuur? Gevolg van een te lange winter? Een aantal bomen lijkt zelfs helemaal niet van plan om nog bladeren te krijgen dit jaar! En toch was er, toen ik dit jaar de foto nam, volop zon. Op 1 mei 2011 viel zelfs een spatje regen op dit ogenblik en was het licht bewolkt.

Willy.

04-05-2013 om 07:09 geschreven door Willy

Droevige herinneringen uit 1971!

Neergemaaid door een UZI machinegeweer.

De nederlandse dader kwam er (in Nederland) met een lichte straf vanaf

en leeft nog steeds als een respectabele burger!

In een normale buurt ergens in Nederland.

Incognito!!!

Maar wij?

Neen! Wij vergeten het nooit!

-o-o-o-

Het zou een goed idee zijn om 3 mei uit te roepen als dag tegen zinloos geweld!

Willy.

03-05-2013 om 06:59 geschreven door Willy

Feest van de socialisten gisteren. Van tien uur af stroomden mensen, meestal in rode kledij en met rode vlaggen, toe aan de pleintjes waaraan mijn woning is gelegen. Omdat daar ook  het hoofdkwartier van de Bond Moyson is gelegen. Van daaruit wordt dan een 1 meistoet gevormd die door heel Oostende trekt.

Socialisme! Wat een mooi woord! Ik zou het ook wel graag in mijn vaandel dragen. Geen wonder dat het vele jaren geleden zoveel aanhangers kreeg. Elkaar helpen. Elkaar uit de miserie halen. Strijden voor de minstbedeelden. Strijden voor betere werkomstandigheden voor arbeiders. Maar ook... strijden voor sociale hangmatten! Voor mij niet gelaten... als het dan ook om mensen gaat die écht noodlijdend zijn en niet gewoonweg lui. Want juist dààr wringt het schoentje!

Maar in de jaren zestig en zeventig werkte het allemaal perfect en konden arbeiders tevreden zijn met de behaalde resultaten. Maar toen ging het verwateren! Werd nepsocialisme. Ze gingen zich vooral richten op het gelukkig maken en verwennen van vreemden. (met 'vreemden' bedoel ik toch wel 'héél vreemd' qua waarden, religie en instelling). Maakten die vreemden in één adem door ook maar snel Belg. Waarom hoef je je niet af te vragen als je meer dan één hersencel hebt: om ook voor hen te kunnen stemmen natuurlijk!

Als ik die mensenmassa daar zo zie samentroepen met vlaggen en wimpels, dan denk ik: "naïevelingen toch! Denken jullie heus dat je ook maar iéts van voordeel hebt gehaald van deze partij? Beseffen jullie niet dat ze voor een groot deel verantwoordelijk is voor de werkloosheid, door de werkgevers bijna letterlijk te wurgen?"

Ooit waren de sossen toch wel een héél faire partij, en dat moet ik grif toegeven. Maar ook aan socialisme zijn grenzen!

Ja, diegenen die werk hebben verdienen (schijnbaar) méér dank zij de sossen. Diegenen die niet willen werken of geen werk vinden, krijgen méér genadegeld van vadertje staat dan ooit voorheen in de geschiedenis. Maar dat is allemaal voorlopig! Want waar komt dat geld vandaan? Van welke schuldenberg? Van welke zoveelste uitgezogen werkgever die het niet meer ziet zitten en dan maar naar het buitenland vertrekt met zijn hele zaak? Uiteindelijk zijn de sossen de stichters van werkloosheid gebleken, en dat blijven ze ook doen! Langetermijndenken zit er blijkbaar niet meer in! Ook wordt niet ingecalculeerd dat hogere lonen automatisch tot duurdere producten leiden, zodat die hogere lonen eigenlijk een zeepbel zijn! Wat je méér verdient in de fabriek betaal je terug in de winkel!

Ons sociaal stelsel, verstandig opgericht door de 'oude socialisten' is aan het afbrokkelen door het 'oversocialisme' van de nieuwe generaties sossen. Denken jullie heus dat dit alles zomaar kan blijven duren? Dat de staatskas een ijsjeskar is die nooit zal leegraken? Tja, dan zijn jullie toch wel héél erg naïef bezig!

En moet ik besluiten met de conclusie dat het menselijk ras toch niet dat verstandige ras is waarvan ik vroeger dacht dat het was! Zouden sommige mensen misschien écht geen hersenen hebben? En zich dan maar moeten laten meesleuren door mensen die er blijkbaar wél hebben, maar dan wél schaamteloos profiteren van de hersenloze massa? Zoals de slimme boer destijds profiteerde van zijn hersenloos werkpaard? En zijn hersenloze koe uitmolk?

Ja... kiesvee! Een betere benaming kan daar niet worden voor gevonden! De boer zit in de Wetstraat, en zijn vee loopt over alle straten van België. Dat zou nog niet echt een probleem zijn als er, net als vroeger, sprake zou zijn van een 'slimme' boer! Maar de Wetstraatboer is al lang niet slim meer! Hij keldert zijn volk ten gunste van vreemdelingen en beseft niet dat hij daar zelf vroeg of laat het slachtoffer zal van worden! Want ook die fel begeerde zitjes in parlementen en gemeenteraden gaan meer en meer naar vreemdelingen!!!

Willy.

02-05-2013 om 07:02 geschreven door Willy

Laat ons eens, in aansluiting van mijn stukje van gisteren, de tijd terugdraaien tot even vóór die hele wansmakelijke politieke landverraderij begon. Toen politici nog niet de onvolwassenheid vertoonden van de huidige regeringen. Hoe had het dan wél moeten zijn om ons vredig landje intact te houden?

1. Geen vreemde arbeidskrachten binnenhalen zolang er voldoende Belgen 'werkbekwaam' zijn, al zwaaien ze dan ook met een doktersbriefje 'onbekwaam'. Strenge controle in plaats van sociale hangmatten, gebreid door de sossen!

2. Zéker geen vreemde en/of vijandige volkeren of religies binnenhalen. Grenzen in stand houden en  voldoende laten bewaken door het voltallige douanierkorps dat we toen hadden. De Belg, en dan vooral de Vlaming, heeft in het verleden al voldoende bewezen perfect zijn eigen boontjes te kunnen doppen zolang dit niet wordt ontmoedigd door een te verwennende sociale wetgeving.

3. Weigeren in de Eurozone te stappen en mee te betalen aan landen die het minder goed of helemaal slecht doen. Daar moeten ze zelf maar voor knokken, zoals wij dat destijds deden. Maar meeprofiteren van ónze werklust tart elke logica. Toch?

4. Op de valreep van de aansluiting met Europa om één groot (en 'machtig?') geheel te vormen, nog snel ons eigen landje gaan verdelen in een federale en een aantal regionale regeringen? Dat was voor de bevolking een nuloperatie, want Vlaams geld bleef naar Wallonië stromen en niets veranderde ten goede. De onlogica droop er trouwens af, want weet je dan nog wel wat je wilt? Enerzijds het eigen land verdelen, en anderzijds dat land juist integreren in een groter geheel!

Het is delen(omdat je het kleiner wilt)  of vermenigvuldigen (omdat je het groter wilt). Het een of het ander! Maar allebei tegelijk? De enigen die hier nut van hadden waren weeral... de bedenkers. De Politici. Er kwamen wéér een heleboel  zitjes vrij. Zowel voor Europa als voor de (piepkleine) gewesten. Hoe in 's hemelsnaam is het mogelijk dat de bevolking dat niet snapte?

Jawel hoor, de heren politici creëren banen. Voor zichzelf! Betaald door de bevolking! Moet er nog zand zijn? Eigenlijk niét, want er is al genoeg zand in de ogen van de bevolking gestrooid.

- Als we nu alle besparingen die hadden voortgevloeid uit het niét begaan van al die stommiteiten, is het helemaal niet moeilijk meer je in te beelden in welk landje we nu zouden hebben geleefd:

1. Verstoken van terrorisme.
2. Ons eigen zelf kunnen zijn.
3. Terug zonder vrees bij valavond of nacht op straat kunnen wandelen.
4. Niets dan de landstalen horen spreken in je omgeving.
5. Niet met lede ogen naar een file asielzoekers staren waar wij weer voor zullen mogen opdraaien. Want zélfs als ze uitgewezen worden, wordt de peperdure administratieve rekening via ONZE belastingbrief betaald!
6. Een ijzersterk sociaal stelsel, bedoeld voor de échte noodlijdenden ONDER ONS!
7. Een sterk gereduceerd belastingstarief!

Maar helaas, dit alles is onomkeerbaar tenietgedaan door een stelletje hopeloze prutsers dat zich politici noemt!

Willy.

01-05-2013 om 06:33 geschreven door Willy