Het was in de periode waar ik nog ne kleine snotter was.
De tijd dat ik nog met mijne vinger in mijne neus zat, en dat ik nog geen verhaaltjes uit mijnen duim zoog.
Op nen dag mocht ik mee met nonkel Isidoor en tante Amandine naar Bobejaanland.
Ik mocht mee omdat ik zo nen brave was, en hun twee ambetante kinderen moesten ook mee omdat ze niet alleen mochten thuisblijven.
Voor mij was het den eerste keer dat ik naar een ander land mocht.
Het moet redelijk ver geweest zijn, want ik zag Bobejaanland nergens op de landkaart staan.
We begonnen te rijden met hunnen auto, en dat op zijn eigen was al een pretpark!
Nonkel Isidoor die zijn rijbewijs gewonnen had op het bal van de police in de gemeente, slalomde tussen de witte lijnen.
En de kapotte amotiseurs deden dan weer de Fiat 500 op en neer schommelen.
Ik vond da wreed plezant, maar dienen ambetante kleinen van hun moest na 5km al overgeven.
en zijn zuster die in ons midden zat moest om de 2km gaan plassen.
Ja, dat komt ervan als ge de chocomelk van nen andere uitdrinkt.
Na uren rijden, en evenveel gezaag van tante Amandine, kwamen we aan in Bobejaanland.
Daar stonden grote molens en afschuivers.
Maar ook schietkramen, en er reed zelfs nen echte cowboy rond.
Van die lange rit had ik wreed veel honger gekregen,en vermits ik wist dat nonkel Isidoor nogal ne gierige was begon ik op tijd te zagen als ik in de verte een kraam zag staan.
Om van mijn gezaag af te zijn mocht ik mij een lekkere wafel kiezen.

-En wat moet er op? Vroeg de verkoper.

Diene kleinen van hun moest niks hebben, want hij was nog altijd niet op zijn effen van in dienen auto.
Ik vroeg dan maar aan diene verkoper van bij mij alles op te doen wat diene andere niet moest hebben.
Mmmmmmmm amai mijne frak, ik kreeg ze bijna niet in mijne mond.
Ja, mijne mond was vroeger nog zo groo niet hé:-))
Ik beet in die wafel, dat de konfituur op mijn kaken plakte.
De honing liep via mijn handen in mijn mouwen dat zelfs het haar van mijn oksels aan elkaar geplakt was.
En dat kriebelde dan weer zodanig, dat ik ervan moest niezen, dat den bloemsuiker op de vison van tante Amandine vloog.
Als mijn wafel op was, moest ik nonkel Isidoor een hand geven omdat ik zeker niet zou verloren lopen.
Maar met diene plakkende honing waren we bijna niet meer van elkaar los te krijgen.
Aan het schietkraam mocht zijne zoon eens schieten.
Ik wou dat ook doen, maar volgens nonkel Isidoor was ik nog veel te klein.
Ik moest dan maar staan kijken terwijl zijne kleine aan het mikken was.
Ik wou hem nog wat helpen met mikken door aan zijnen arm te duwen, just op de moment dat hij den trekker overhaalt.
Lap zeg, den diene schiet daar toch wel een oog uit van een pop die daar aan de muur hing zekerst!
Hij stopte weer een loodje in, en mikte opnieuw naar het stenen pijpje.
Ik wou hem weer helpen, en lap zeg 't was weer van dadde.
Nu schoot hij toch wel just in het glas van ne wekker die daar hing.
Ja ik had dat ven in het begin gezien dat diene kleine geen geduld had en dat hij niet kon mikken ook.
Ik dan maar beginnen zagen bij nonkel Isidoor om zelf ne keer te mogen schieten.

-Toe nonkel, alstublieft nonkel, ik zal weer een half uurke braaf zijn nonkel.

Na een paar minuten zagen, stak nonkel een loodje in het geweer en gaf het voorzichtig aan mij.
Just op diene moment roept diene kleine zijn zuster:

-Kijkt kijkt, Bobejaan schoepen!!!!!

Ik draai mij om, en diene kleine geeft mij daar toch wel nen duw zekerst!
Da geweer gaat af, recht in da paard zijn euh.......euh......euh....zijnen achterkant.
Da paard begint daar te galoperen, precies nen echte rodeo.
Ja den schoepen kon er iet van.
Mijne nonkel wou dat geweer daar uit mijn handen trekken om dat terug te geven aan den diene van da kraam, maar mijn handen plakten nog zodanig van diene honing dat ik daar bijna mee over den toog vloog.
We zijn dan beginnen wandelen, en iedereen wou dan eens in het spookkot binnen.
Behalve hun dochter, want die was al wittekes geworden just van het woord spook te horen.
Mijne nonkel Isidoor kroop met tante Amandine in een karreke, en ik mocht weer met die twee snullen samen zitten.
Ik mocht in het midden zitten, en plots vertrok dat karretje door een zwaar deur een donker gat in.
We waren nog maar den eerste bocht voorbij, als ik voor te lachen eens BOE had geroepen.
Diene kleine was toch wel zodanig verschoten dat hij uit die kar gesprongen was zekerst!!
Amai den diene heeft mij doen lachen zie!
Ja, hij moest achter dat karreke lopen, maar in den donkere liep diene om de vijf stappen tegen zo een spook hé hahahahaha.
Als we zo wat verder in het pikendonker zaten, had ik eens in zijn zuster haar oor gebeten.
Amai precies de siréne van de pompiers die afging.
Roepen en tieren tot aan den uitgang.
Toen we aankwamen stond nonkel Isidoor ons al op te wachten, en om zijn kleine wat te kalmeren kreeg hij daar direct een paar lappen op zijne kop.
Zijn zuster werd eens goed aan haar oor getrokken door tante Amandine, maar dat was toch wel dat oor waar ik in gebeten had zekerst hahahaha.
Awel ik moet zeggen ik heb mij dienen dag goed geamuseerd, spijtig dat die ambetante kinderen daar altijd bij zijn:-)))
Ik ga zeker nog eens weer gaan als ik wat groter ben, maar daar schrijf ik later wel eens over.

Groetjes chauffeurke