Hello evrybody,

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

1971

Ik was de het 6^e studiejaar in het St-Denijsinstituut van Vorst aan het afwerken.

Een jaar waar ik weer wreed mijn best had gedaan om in de running te zitten voor de laatste plaatsen.

Mijn ouders waren bezig met de winkel, en echt veel tijd was er niet om zich over mijn studie’s te ontfermen.

Niet dat ik ervan wakker lag, want het was al van in de kleuterschool zo en ik ging ze nu echt niet gaan storen met de vragen die ik niet verstond.

Op de laatste dag moest iedereen achter zijn rapport.

De prijsuitreiking noemden ze dat.

De eerste 5 vielen altijd in de prijzen!

Hoe beter ge gestudeerd had, hoe meer boeken ge mocht naar huis sleuren.

Mijne pa kon niet komen omdat hij de winkel niet kon sluiten, en mijn ma had wel tien keren gevraagd of zij mij niet moest vergezellen.

Maar ik was oud en groot genoeg om alleen te gaan.

Ik wist toch al op voorhand dat ik niet teveel prijzen moest naar huis sleuren, en dienen brol van tijdens het jaar dat zou ik wel kunnen dragen vermits ik elke dag met een halve boekentas sleurde.

Awel ge gaat mij niet geloven, maar als ze als laatste mijnen naam afriepen had ik zoveel beziens als den eersteJ)))

Ik hoorde de ouders fluisteren:

-Kijk dat is dienen dommerik.

-Dat is den diene uit da winkelke zekerst?

-Hij is weer zijne laatste zoals vorig jaar.

Laat ze maar zeggen dacht ik bij mezelf, dank zij mij zijn hun zonen in de punten gevallen.

Stel u voor dat ik op dat podium zou gestaan hebben!

Er zou al minder plezier geweest zijn in de klas, en de eerste zou misschien zijn plaats moeten ruilen hebben met mij en serieus onder zijn voeten gekregen.

En daarbij, de meester had altijd gezegd dat ik veel wist en kon maar dat ik slechte punten had omdat ik niet wilde studeren

Voila, als de meester da zelf zegt dat ik alles weet en kan dan kunnen die punten mij niveel schelenJ)))

Op weg naar huis was het nog just de goede uitleg vinden, om daar van de eerste meters geen lappen op mijne kop te krijgen.

Ik stapte de winkel binnen op het ogenblik dat mijne pa met ne klant bezig was.

Zo had hij niet veel oog voor mij, en moest ik just zien dat hij mij niet teveel zag!

S’avonds als de winkel dicht was, was het een ander paar mouwen.

Maar ik wist dat dit just één avond afzien was.

-Awel chauffeurke hoe was het in school?

-Goed hé pa

-Was er veel volk op de prijsuitreiking?

-Veel te veel volk pa.

-En hoe zit het met uw rapport?

-Euh…..awel euh…goe zekers.

-Awel laat het ne keer zien hé.

-Euh…..ja, waar heb ik da nu weer gelegd?

-Zeg manneke, ge gaat u haasten dat da rapport hier op tafel ligt hé.

-Ja ja pa,…..

-Jamaar, ge zijt toch zekers dat het goed is hé.

-Ja ja pa, ik heb 99% voor turnen, en 85% voor godsdienst.

Maar da laatste was vooral omdat ik misdienaar was hé.

-Awel, en op de andere vakken dan??

-Euh…..euh…..awel de meester heeft gezegd dat ik alles kan en alles weet, maar dat ik nu nog just mijn best moet doen om alles ne keer op papier te leren zetten.

Dat was zo de moment waar mijne pa mijn rapport uit mijn handen snokte, en dat hij met zijn ander hand al een lap op mijn oor gaf als voorspel.

Ja, ik moet zeggen dat mijne pa op bepaalde vlakken perfect tweehandig wasJ))).

Het was dan vloeken en tieren, terwijl hij mij mijn toekomst aan het voorspellen was enerzijds, en mij ne facelift aan het slaan anderzijds.

Tegen mijn moeder was hij ook al bezig met zijn ambetante vragen!

-Allee, wa gaa, we daar nu mee doen??

Hij kan niks, en hij doet niks, en op school vallen we daar mee in schaamte.

En stel u voor dat diene meester of die ouders van die slimmeriken hier morgen in de winkel staan.

En hij is nog te dom om te helpen donderen!

En zelfs aan de vuilkar of in de mijnen gaan ze hem niet willen.

Jamaar, stel u dat ne keer voor zo een litanie als ge 12j zijtJ)))).

Nadat zijn handen pijn deden sleurde hij mij naar mijn kamer waar ik de eerste dagen niet meer mocht uitkomen.

Maar da was allemaal rap over gewaaid zenne, want s’anderdaags kwam hij mij al om 6u oproepen om in de winkel te helpen.

En na een paar dagen begon ik te klagen over mijne rug en mijn spieren, en dan had mijn moeke zoveel medelijden dat ik buiten mocht spelen terwijl mijne pa geen woord meer zeiJ)).

Telkens als hij zo nog ne keer aan mijn rapport dacht, moest ik wel horen dat ik de eerste drie maand er zeker niet moest op tellen van nog ééne voet op de ijsbaan te zetten.

In feite kwam dat nog allemaal goed uit, want de ijsbaan was tijdens de zomer toch gesloten héJ))

Ja, ne mens moet kunnen coördineren héJ))))

Maar het grootste probleem was van mij een andere school te vinden tegen september.

De wanhoop nabij hadden ze al aan gans de familie gevraagd of zij geen oplossing wisten.

Ondertussen wist ook gans de familie den uitslag van mijn rapport en mijn capaciteiten.

Nu wou dat toch wel lukken zekerst dat er ne leraar in onze familie zat!!

Die persoon gaf les in een technische school in Halle.

En hij wist al te zeggen dat het misschien beter was, dat ik naar een technische school ging.

Ja, ik had de voorbije jaren genoeg Latijn gekregen héJ)))

Maar de school lag op 20km van Vorst en dat was wel een hele afstand.

Maar hij wist aan mijne pa te vertellen dat de school just naast het station lag, en dat er heel wat leerlingen met de trein kwamen.

Ja, ne leraar in de familie dat was de oplossing.

Hij zou mij ne keer heropvoeden, en al mijnen achterstand laten inlopen.

Amai mijne frak er stond mij wat te wachten.

Den eerste dag had mijne pa mij nog tot aan de school gebracht, maar voor de rest kon ik de trein nemen.

S’morgens veel vroeger opstaan, want ik moest tram 52 of 58 nemen naar het zuidstation.

En daar een trein nemen die in Halle stopte.

Dan was het nog een paar minuutjes stappen voor ik de school bereikte.

Op de trein maakte ik al vlug vrienden, want het waren steeds dezelfde reizigers die s’morgens op de trein zaten hé.

Het eerste jaar van de techische school was een keuze jaar.

Na het eerste jaar moest ik een keuze maken tussen hout of metaalbewerking.

Ze deden ons stukken hout schaven, en ijzer vijlen!

Ik moest planken zagen en metaal krullen.

Hout nagelen en metaal boren.

Op mijn vingers kloppen en metaalsplinters in mijn handen krijgen.

Turnen en praktijk vond ik in den beginne wel leuke vakken, maar er was veel meer dan dat.

Ook hier kregen we wiskunde , Aardrijkskunde, geschiedenis, Nederlands, Frans en zoveel meer waar ik vroeger al 36 keren op gebuisd was.

Maar één ding was veel beter, het waren geen broeders die de les gaven, maar leraren die er een vrijere mening op na hielden.

Om nog maar te zwijgen van de studiejuf waar ik uren moest bij zitten  om mijn straf te schrijven.

Ondertussen had ik al ondervonden dat ne mens niet alleen in school kon leren, maar ook daarbuiten zoals op de trein en in de straat.

Terwijl mijnen nonkel mij probeerde in t’oog te houden, probeerde ik hem zoveel mogelijk te ontwijken om diene mens niet teveel werk te geven héJ))

De school lag in elk geval ver van huis, en dus was ook de controle moeilijker.

Daar waar ik vroeger op tijd moest thuis zijn, kon ik nu al eens zeggen dat den trein weer vertraging had, of dat den tram ontspoord was.

Het leven vorderde dag na dag, terwijl mijn studie’s ter plaatse bleven trappelenJ))

Ondertussen ging ik ook vaker naar de ijsbaan waar ik mijne weg begon te vinden op jeugdige leeftijd.