Hello evrybody,

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Onlangs was ik gaan wandelen!

Zoals vaak trek ik dan op avontuur, en neem af en toe een wegeltje die mij onbekend is.

Ik stond steeds in bewondering voor de natuur, en vond dat het groen rond ons te weinig beschreven werd.

Na een uurtje wandelen werd de weg smaller en smaller, en kwam ik tussen een wirwar van gebladerte waar ik mij een weg moest banen.

Het was me niet direct opgevallen, maar de bladeren aan de bomen hadden hier een andere kleur!

De bladeren waren wit en rechthoekig!
Ik stapte naar een laaghangende tak en voelde aan het blad.
Het wit van het blad gleed door mijn vingers en voelde als papier.
Het was een raar gevoel bomen wit als sneeuw te zien, terwijl het nog geen winter was.
Maar het waren niet alleen die bladeren die een raar fenomeen waren.
Ik keek rond mij en zag planten die ik nooit eerder gezien had.
De bloemen, struiken en planten waren begroeid met letters.
Wel 26 verschillende struiken, met evenveel verschillende letters.
Bloemen stonden er als vraagtekens of komma’s.
En naast de struik waar de i op groeide, stonden paddestoelen waar telkens een stip verdween als men een i plukte.

De struik waar de S op groeide was een wirwar van lianen.
Het was een rare wereld waar ik in terechtgekomen was.
Een wereld van letteren.
Terwijl ik er rondliep plukte ik af en toe een letter, en stak hem in mijn mond.
Maar veel smaak hadden ze niet.
Toen ik even zat te rusten, had ik een paar witte bladeren van een boom getrokken en was begonnen er de afgetrokken letters op uit te stallen.
De letters lagen in willekeurige volgorde naast elkaar, en ik ontdekte dat ik er een woord kon mee maken.
Ik vond het plezant, en al vlug had ik een blad vol met letters.
Ik las de letters en ze gaven mij een raar gevoel.
Soms lagen ze in een volgorde waar ik moest mee lachen, en soms lagen ze emotioneel.
Ik had ontdekt dat letters geen smaak hadden als men ze at.
Maar je kon ze wel smaak geven door er een woord mee te vormen.
De woorden werden dan in een zekere volgorde gelegd, en men verkreeg dan een tekst.
Ik liep naar huis achter een paar manden, en kwam terug om manden vol letters te trekken.
Van elke letter trok ik de struik kaal.
Thuisgekomen begon ik met de letters woorden te vormen, en voor ik het wist zat ik in Mail-land.
Het was een land waar men letters plukt, en ze verstuurt.
Enige tijd later krijgt men dan een blad terug met de letters in een andere volgorde zodat de teksten een andere betekenis krijgen.

De bewoners van Mail-land verschuilen zich achter hun woorden, hoewel er af en toe wel eens een groepje is die naar buiten komt.
Maar meestal sturen ze dagelijks hun geplukte letters de wereld in.

Ze worden dan geproefd door de lezer, die kan oordelen of ze smaak hebben of niet.
De letterplanten behoren niet tot het fruit en ook niet tot de groenten.

Elk letterzaadje wordt door de mens op een blad geplant, om te kiemen en te groeien tot woorden en teksten.

De letters worden dan ook geproefd met de ogen en verteerd door het menselijke brein.

Sommige zijn licht verteerbaar en anderen liggen dan weer zwaar.

Maar hoe ze ook gesmaakt worden, het is aan de schrijver om het letter menu klaar te maken, en aan de lezer om het te proeven.

Er is één voordeel aan onze letterplant.

Er staat geen vervaldatum op, wat dus ook wil zeggen dat elk lettermenu eeuwig kan bewaard worden.

Groetjes chauffeurke