Pascal had last van een konijn in zijn moestuin, dat zijn sla en andere planten opat. Hij lokte het konijn in een val,zette het in zijn auto en reed er een paar straten verder mee, waar hij het vrijliet. Tot zijn verbazing zat het dier een kwartier later alweer in zijn moestuin. Hij ving het weer en besloot het nu in de verste buitenwijk achter te laten, maar binnen de kortste keren was het weer thuis. Hij zette de val opnieuw uit en reed met het konijn naar het platteland. Hij koos de meest afgelegen weggetjes en zette het op een verlaten terrin uit de auto. Een paar uur later rinkelde de telefoon thuis. Zijn vrouw nam op en een beetje bedremmeld vroeg Pascal of het konijn misschien alweer thuis was. En inderdaad, zijn vrouw kon dat beamen. Ze had bovendien de val weer uitgezet en het konijn opnieuw gevangen. Waarop Pascal zei: Geef dat konijn dan eens even aan de lijn, want ik heb geen idee hoe ik van hieruit weer thuis raak.

Ik begrijp niet waarom jij altijd twee dagen nodig hebt om te gaan schoppen, moppert Karel. Maar schatje toch, dat weet je toch wel?, zegt zijn vrouw. De eerste dag gebruik ik om dingen te kopen en de tweede dag om ze te ruilen.

Studeert uw zoon nu nog altijd?, vraagt de buurvrouw. Ja, hij wil dokter worden en daarom blijft hij liever wat langer aan de universiteit. De mensen hebben nu eenmaal meer vertrouwen in een oudere arts.

Een oude juffrouw heeft aan een schilder de opdracht gegeven om haar portret te maken. Ze maken een afspraak en op de bewuste dag komt ze poseren, maar voor ze in de stoel gaat zitten, begint ze zich uitgebreid te schminken. Na een half uur zeg de schilder: Mevrouw, we zullen het hier tocg moeten over eens worden: Schildert u of schilder ik?.

Wat heb jij een lelijke vrouw, zegt de man tegen de eigenaar van de kermisattracties. Ik weet het, maar dat is goed voor de zaak. Wat voor zaak baat jij dan wel uit?. Een spookhuis.

De echtgenote van de opkomende jonge dichter was de ster van de avond. U vrouw is zeer charmant, zei de gastheer tegen de schilder, en het kleedje dat ze draagt, is een gedicht. Niet een gedicht, verbeterde de schrijver, maar zestien gedichten, zeven kortverhalen en negen artikels.

De lamp boven het bureau van de verkoopdirecteur was kapot en hij gaf opdracht aan de onderhoudsdienst om ze te komen vervangen. Twee uur later verscheen Jan Lampekap met een nieuwe lamp onder de arm. Hij stapte met zijn vuile laarzen op het nagelnieuwe, dure bureau van de directeur. Wil je een krant om op te staan?, vroeg de directeur. Nee, dat is niet nodig, zegt Jan Lampekap. Ik kan er zo ook wel bij.

Een dier kussen is niet altijd zonder gevaar, zegt de onderwijzeres tot haar leerlingen. Geef daar eens een voorbeeld van, vraagt ze. Jan steekt zijn vinger in de lucht en zegt: Mijn tante kuste onze hond en toen ging hij dood.

Twee duivenmoeders maken een praatje op het marktplein. Doen jouw jongen nog hun behoefte in het nest?, vraagt de ene duif. Alleen de jongste, de andere gaan al op het stadbeeld hun behoefte doen.

Kleine Jan was gek op wetenschappelijke tijdschriften en zijn vader moedigde hem daarin aan. Ja, zei hij op een dag, ik zou wel eens willen weten wat voor een wetenschapper jij bent. Zeg eens: Als de waterketel kookt, waarom komt de waterdamp dan naar buiten?. Dat is toch duidelijk, zegt kleine Jan. Opdat moeder jouw brieven zou kunnen lezen, voor jij dat doet.

Ik begrijp het echt niet, zegt de bewaker tegen de gevangenisdirecteur, we hadden alle uitgangen bewaakt. De ontsnapte gevangene moet waarschijnlijk door een ingang gevlucht zijn.

Een man gaat binnen in een bruine kroeg. Achteraan ziet hij drie mannen en een hond aan een tafel zitten. Ze spelen poker en hij merkt op dat de hond ook meespeelt. Niemand lijkt zich daarover te verbazen. De man kan zich niet beheersen en zegt: Wow, een hond die poker speelt. Dat moet de slimste hond van de wereld zijn. De slimste?, zegt één van de spelers. Nee hoor, telkens als hij goede kaarten krijgt,begint hij met zijn staart te kwispelen.

Een kleine zakenman, die bekend was om zijn sluwheid, werd op de beurs: De kleine boef genoemd. Toen men hem eens vroeg waarom hij die bijnaam had, zei hij: Maar dat zou toch duidelijk moeten zijn. Omdat de anderen allemaal grote boeven zijn, zei hij lachend.

De makelaar was van plan aan het jonge koppeltje een huis te verkopen, dat al jaren op zijn lijst stond. Tot zijn grote voldoening leken ze het nog aardig te vinden ook, maar op het ogenblik dat ze het huis wilden verlaten, vloog er iets over het hek dat het venster aan de zijkant verbrijzelde. Wat was dat?, broeg de toekomstige eigenaar. Eh, een ander voordeel, zegt de makelaar. We bevinden ons maar op een steenworp afstand van de dorpsschool.

Een man komt bij de dokter en zegt: Dokter, ik ben toch zo verkouden. Wat moet ik doen?, en de dokter zegt: Neem een heet voetbad en zorg er zeker voor dat u geen natte voeten krijgt.

Verontwaardig riep ze tegen de loodgieter: Hoe heeft u het ooit gedurfd mijn dochter te kussen in die donkere kelder?. Dat vroeg ik me ook af, toen ik haar even later bij daglicht zag, zegt de loodgieter.

Waar haalt u de tijd vandaan, om voor al uw kinderen te zorgen?, vroeg men aan een moeder van zeven kinderen. Wel, zegt ze, toen ik één kind had, kostte dat al mijn tijd. Wat zouden zeven kinderen nog meer kunnen kosten?.

Een notaris zoekt een nieuwe medewerker, om zijn akten af te stempelen. Hij moet tot 10 kunnen tellen, want soms moeten er wel 10 stempels op één formulier worden gezet. De eerste sollicitant meld zich en de notaris vraagt of hij tot 10 kan tellen. Natuurlijk, zegt de jonge man: 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, 0. Goed zo, maar kun je dat ook omgekeerd?. Nee, hiervoor werkte ik bij de NASA en daar telden we altijd zo. Je bent niet geschikt, zegt de notaris. Als de tweede sollicitant gevraagd wordt, of hij tot 10 kan tellen, zegt hij: Jazeker en hij begint te tellen: 1, 3, 5, 7, 9, 10, 8, 6, 4, 2. Ja, maar kunt u ook in de noemale volgorde tellen?. Nee, zegt de tweede jonge man. Ik ben postbode geweest en ik heb altijd zo geteld, toen ik de post bedeelde. Je bent ook niet geschikt, zegt de notaris en aan de derde kandidaat vraagt hij ook of hij tot 10 kan tellen. Absoluut en hij begint te tellen: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10. Prachtig. Waar werkte u vroeger?. Bij de gemeente. Bij de gemeente?. En kunt u ook verder tellen dan 10?. Natuurlijk: Boer, dame, koning, aas.

Toen het schip op weg naar Amerika in volle zee was, ontdekte de een bemannigslid in één van de reddingssloepen een blinde passagier. De man werd ter verantwoording geroepen. Toen de kapitein hem vroeg hoe hij ertoe gekomen was om zich zo te verstoppen, zei hij: Door een weddenschap. Wat voor een weddenschap?. Ik heb met mijn vrienden gewed dat ik de tocht over de oceaan in één week zou maken en bovendien in een open boot, zonder zeilen of motoren.

Na mijn dood zal de firma pas weten wat ik voor haar gedaan heb, zegt de directeur. Maak u zich daar maar geen zorgen over, meneer, dan bent u veilig en wel buiten schot, zegt de chef.

Tom Bakker was in 1850 naar de Verenigde Staten uitgeweken en had er zijn hele leven op het platteland doorgebracht, ver van de bewoonde wereld. Hij had nog nooit een stad gezien. Op een dag reed hij met zijn zoon in een oude kar naar Philadelphia. In één van de hoofdstraten stapten ze uit, om de asfalttbestrating te bekijken. De oude man krabde met zijn schoen over het asfalt en zei: Wel, ik kan het de mensen niet kwalijk nemen, dat ze hier een stad hebben gebouwd. De grond is hier toch veel te hard voor de ploeg.

Een Romein beklaagt zich bij een stadsgenoot en zegt: Die slaaf die ik van je gekocht heb, is gestorven. De andere schudt Romein de schouders en zegt: Ik verzeker je, toen hij nog bij mij werkte, heeft hij mij nooit zoiets gelapt.

Fons en Albert, twee oude mariniers, scheppen tegen elkaar op. Toen wij het geweer presenteerden, hoorde je alleen maar: Ssht, ssht, tik. Bij ons was het: Ssht, ssht, tingeling, zegt de Albert. Tingeling?. Wat was dat?, vraagt de Fons. Onze medailles, zegt Albert.

En, is er u niets speciaals opgevallen in ons tijdschrift?. O ja. De eerste 20 bladzijden staan vol met lekkere recepten en op de volgende 20 bladzijden krijgt je een overvloed van tips, om af te vallen en slank te blijven.

De oude acteur was op zoek naar werk. Hij schreef een brief naar een televisieproducer en werd uitgenodigd voor een oriënterend gesprek. Bent u het gewend om zonder publiek te acteren?. Zeker en vast, zegt de acteur. Dat is juist de reden waarom ik hier ben.

Jij bent een eerlijke jongen, maar wat ik verloren ben, was één biljet van 100 euro, maar geen 10 biljetten van 10 euro, zegt de oude heer. Dat weet ik, meneer, maar ik heb enkele weken geleden eens een briefje van 20 euro gevonden en die meneer had toen geen kleingeld bij zich.

Op een zonnige lentedag ging Lorenzo en zijn vrouw, Sophie, wandelen in de Zwalmstreek en opeens zei hij: Oh Sophie, ik wou dat ik het gevoel dat ik in mijn binnenste gewaarword, kon beschrijven. Met een diepe zucht onderbrak zij hem en zei: Ja Lorenzo, bij mij is het ook zo. Ik geloof dat we na die pruimentaart toch beter geen bier meer hadden gedronken.

Twee hanen zitten zich te vervelen, in het kippenhok. Ach, kon ik maar iets grappigs verzinnen, zegt de ene kip, want ik verveel me hier dood. Ik weet iets, zegt de tweede kip; Laat ons in de slagerij, naar onze blote vrouwen gaan kijken.

Een weduwe staat bij het graf van haar overleden echtgenoot. Camiel, als je bent waar ik denk dat je niet bent, bid dan voor mij. Maar als je bent waar ik denk dat je bent, vermeld mijn naam dan maar niet.

De pastoor is over een schaatsn gestruikeld, die in de secristie aan het rondslingeren waren. Zeg op, van wie zijn ze?, vraagt hij aan de misdienaars. Euh, waarschijnlijk van de ijsheiligen,meneer pastoor, zegt Koen beteuterd.

Zou ik de zaakvoeder even kunnen spreken?. Waarover gaat het?. Ik heb hier een rekening. Die is gisteren op reis vertrokken. Maar hij is vanmorgen al teruggekomen. Kom toch binnen.

Ik kan u verzekeren dat ik mijn werk met hart en ziel doe, zegt de tuinier. Uitstekend, maar zou je het voor de afwisseling niet eens iets met je handen willen doen?.

Waarom lees je in gedichten zo vaak de uitdrukking: In de wondermooie meimaand?. Omdat het een wonder is, als de meimaand mooi is.

Een jongeman die over vijfendertig jaar in dienst moest, had opgegeven dat hij heel slecht zag. Lees eens wat er bovenaan op die kaart staat, zei de dokter die hem moest keuren. Welke kaart?, vroeg de jongeman. De kaart die tegen de deur hangt. Ik zie geen deur. Ga dan maar eens in die stoel zitten. Welke stoel?. Ik zie geen stoel. Na afloop van de keuring ging de jongeman naar een bioscoop in de buurt van de kazerne. Toen het licht in de pauze aanging, ontdekte hij met schrik dat de dokter naast hem zat. Neem me niet kwalijk, zei hij, toen de dokter hem aankeek, maar deze bus rijdt toch naar het station, hé?.

Vader en zoon hebben besloten om op vakantie te gaan naar Amerika en de zoon vraagt: Is het nog ver, pa?. Maar er kwam geen antwoord. Een kwartier later: Is het nog ver, pa?. Weer kwam er geen antwoord. Tien minuten later: Paaaaa, is het nog ver?. Ja, het is nog ver en hou nu eens even je mond. De zoon zwijgt een tijdje, maar na een half uur wordt het hem echt te veel en hij zegt: Paaaaaaaa, is het nog ver?. Alsjeblieft zeg. Zwijg en zwem verder

De juffrouw spreekt de moeder van Pol aan en zegt: Mevrouw, ik wil u er even op wijzen dat Pol elke ochtend naar school komt in een jurk, met nylons en met lippenstigt op. Waarop Pol zijn moeder zegt: Potverdorie, ik hen hem nochtans verboden om aan zijn vaders spullen te zitten.

Vier keer diep in en uit ademen, zegt de dokter. Bent u mijn longen aan het controleren?, vraagt de patiënt. Nee, ik probeer mijn brilglazen te poetsen, zegt de dokter.

Ik ben met mijn eerste man getrouwd omwille van het geld, maar met mijn tweede man ben ik uit liefde getrouwd. Dan ben je nu ongetwijfeld wel volmaakt gelukkig?. Helaas niet. Mijn eerste echtgenoot is wel uit liefde met mij getrouwd, maar de tweede deed het alleen maar voor de centen.

Paul, zeg mij eens, groeien vissen snel?, vraagt de onderwijzer hem. Ja hoor, meester, dat doen ze zeker. Mijn vader heeft er verleden week één geangen en telkens als hij erover vertelt, wordt hij groter.

Boven de deur van een restaurant hangt er een bordje met daarop: Onze biefstukken zijn zo zacht, dat we ons echt afvragen hoe die koe ooit heeft kunnen lopen?.

Tien jaar geleden hebt u eens een verhaal van mij gekocht voor 60 euro, zegt de auteur. Dat klopt, maar we hebben het bog altijd niet gedrukt, zegt de uitgever. Wel, ik zou het graag terugkopen voor 600 euro. Ik heb nu een reputatie opgebouwd en ik zou ze niet graag naar de vaantjes helpen.

Die hond van u is toch wel een eigenaardig dier, zegt Jan. Hij is steeds heel vriendelijk bij vreemden, maar thuis gromt hij altijd. Ja, dat heeft hij van mijn man, zegt de gastvrouw.

Bent u het die mijn dochtertje vorige week een kat cadeau gaf?. Ja, dat was ik. Dan verzoek ik u, om ze alle zeven terug te komen halen.

Ziet u, eigenlijk is mijn naam nier Wijnbouw, zei de man tegen een andere hotelgast, met wie hij na het diner onder het genot van een sigaar en een cognac in de bar zat te praten en zei: Ik reis incognito. O, werkelijk, riep de hotelgast. Maar dan zijn we collega's, want ik reis in knopen.

Ik wou dat ik wist wat ik mijn vrouw voor haar verjaardag moet geven, zegt Jan. Vraag het haar dan, zegt Pol. Nee, zoveel kan ik echt niet missen, zegt Jan.

De televiesie is kapot. Vader kijkt om zich heen, ziet zijn zoon zitten en zegt verrast: Maar jongen, wat ben jij groot geworden.

Wilt u soms een bloemeke kopen?, meneer. Nee, dank u. Voor uw vrouw, meneer. Ik ben niet getrouwd. Voor uw lief dan. Ik ben niet verloofd. Toe, meneer, koop dan toch een bloemeke,omdat u zo'n gelukzak bent.

Tijdens de rust spreekt de trainer zijn spelers toe en hij zegt: Luister jongens, ik ben niet bijgelovig, maar nu we met 0-13 achterstaan, vrees ik dat het vandaag niet meer goed kan komen.

Ik kan u deze kersrode jurk echt aanbevelen, zegt de verkoper. Hij staat u goed, bij uw bleke huid. Ja, maar ik ben niet altijd zo bleek. Ik ben alleen maar geschrokken van de prijs, zei het meisje.

Hoe houdt u het in dit dorp zo lang uit?, vroeg het meisje dat bij haar tante op bezoek was, er is hier werkelijk niets te zien. Dat is zo, meisje, zegt de oude tante, maar er is wel veel te horen, lief kind.

Sam, kun jij me zeggen wat een geheim is?, vraagt de onderwijzer. Ja meester, wat mijn vader in zijn worsten stopt, dat is een groot geheim, zegt Sam.

Meneer, ik hou zo verschrikkelijk veel van uw dochter, dat ik het onmogelijk in woorden kan uitdrukken, zegt de aanbidder. Probeer het dan maar eens in cijfers, zegt haar vader.

Een jong koppel is door een afgelegen streek aan het rijden, als de auto plots geen kik meer geeft. Het spijt me schat, zegt hij. Ik vrees dat we zonder benzine zijn gevallen. Laat ons in afwachting van de komst van de pechtdienst de tijd op een aangename manier doden. Waarop de vrouw naar haar boodschappentas reikt die op de achterbank staat, en er een grote fles uithaalt. O, schat, lacht hij verwachtingsvol, jij denk echt aan alles. Wat zit er in die fles?, vraagt hij. Is het cognac?. Nee, het is een fles benzine, zegt ze.

In Texas rijdt een cowboy over de prairie. Opeens ziet hij tussen een reeks geknakte cactussen een man met zijn oor op de grond liggen. Een postkoets met vier paarden, twee zwarte en twee bruine paarden en een cactus. Amai, kun je dat allemaal horen?, vraagt de cowboy, die onder de indruk is van zoveel kunde. Nee, zegt de man, die postkoets is daarnet over me heen gereden en de cactus zit in mijn oor.

Karel vermoed dat zijn hond is doodgeschoten en hij brengt hem naar de dierenarts. Leg hem maar op de behandeltafel, zegt de dierenarts, waarop hij een luikje opent waaruit een kat tevoorschijn komt. Die springt onmiddelijk op de tafel, loopt over de hond en verdwijnt daarna weer door het openstaand luikje. U hebt gelijk, zegt de dierenarts, uw hond is dood. Niets aan te doen, zegt Karel. Dank u, dokter. Hoeveel moet ik u betalen?. 875 euro. Wat?. Zoveel?. Ja, maar in dat bedrag zitten 25 euro bureaukosten en 850 euro voor de CAT-scan.

Een Schot kuiert door het stadspark. Bij een bordje blijft hij staan en leest: Verboden het grasperk te betreden op straffe van een boete van tien frank. Als ik het goed voorheb, zegt hij tegen de parkwachter, dan bedroeg die boete tot voor kort toch vijftig frank?. Dat klopt, maar we hebben ons tarief moeten verlagen: Geen mens waagde zich nog op de grasperken.

Een man wordt vastgebonden op een brancard omwille van zijn agressief gedrag, binnengerold op de afdeling psychiatrie. Nadat hij hem een inspuiting heeft gegeven, zegt de psychiater: We zullen u eerst een tijdje alleen leggen in een afgesloten kamer en u krijgt voorlopig alleen pizza en pannenkoeken te eten. Zal ik daar dan beter van worden?, vraagt de man, die intussen rustig is geworden. Nee, maar dat is het enige gerecht dat we onder de deur kunnen schuiven.

Hoe gaat het met uw slapeloosheid?, vraagt de dokter. Niets helpt, dokter. Ik ben uitgeput, zegt de patiënt. Maar ik heb genoeg slaapmiddelen voorgeschreven, om een paard te verdoven, zegt de dokter. Dat klopt en ik heb geslapen ook, maar ik heb gedroomd dat ik de hele tijd wakker was.

Een jonge prof in de wiskunde maakt een wandeling met zijn verloofde. Ze komen voorbij een weide vol madeliefjes en het meisje plukt er één. Spelenderwijze trekt ze de blaadjes één voor één af, terwijl ze zegt: Hij bemint mij, hij bemint mij niet. De jonge prof bekijkt het spelletje belangstellend aan en zegt: Maar liefje toch, waarom maakt je het zo moeilijk?. Het kan toch veel eenvoudiger. Je hoeft alleen maar de blaadjes te tellen. Bij een even getal is het antwoord ontkennend en bij een oneven bevestigend.

Bo, die nog maar 5 jaar is, komt thuis van school, waar ze in de kleuterklas Seksuele voorlichting hebben gekregen en zegt da de juffrouw verteld heeft waar de kindjes vandaan komen. Zo, zegt mama, en wat werd er nog allemaal gezegd?. Wel, Jantje zei dat zijn papa hem gekocht heeft in een weeshuis. De ouders van Emma zijn hem in China gaan kopen. Anneke werd in een labo gemaakt en de papa's van Boris hebben betaald voor de buik van een vrouw. Zijn mama glimlacht en vraagt: En wat heb jij gezegd?, Bo. Niets, ik heb niet durven zeggen dat mijn mama en papa zo arm zijn, dat ze me zelf hebben moeten maken.

Koen en Stijn ontmoeten elkaar op straat. Hoe gaat het?, vraagt Koen. Dat gaat, zegt Stijn. Is het nog altijd niet gelukt om Tina te versieren?. Ik zal je eens vertellen hoe je dat moet aanpakken zegt Koen. Zie je die twee vogeltjes daarboven in de dakgoot?. Zo moet jij het ook doen: Een beetje spelen, een beetje fladderen en haar het hof maken. Oké,bedankt, zegt Koen. Enkele weken later komen de twee elkaar weer tegen. En?. Heb je gedaan wat ik gezegd heb?, vraagt Koen. Ja, maar toen is Tina van het dak gevallen, zegt Stijn.

Op straat staat een jongetje kranten te verkopen en hij roept: Grote oplichtingsaffaire, vijftig slachtoffers. Een voorbijganger koopt een krant en doorbladert ze, maar kan er niks in vinden over een oplichtingszaak. Dan hoort hij het jongetje roepen: Grote oplichtingsaffaire, eenenvijftig slachtoffers.

Een man beschuldigde zijn dorstige vrouw ervan dat zij niet erg zuinig was. Wat?, riep ze verontwaardigd, niet zuinig?. Ik heb genoeg aan een klein stompje kaars, om mijn zes kruiken bier uit te drinken. Jij daarentegen komt niet eens toe met een hele kaars.

Maar vriend toch, er zijn toch honderden manieren om geld te verdienen, zegt Karel. Ja, maar er is maar één manier om eerlijk aan de kost te komen, zegt hij. Welke dan?. Aha, ik dacht wel dat je dat niet zou weten.

Ik was onlangs aan het dromen dat ik getrouwd was, toen de wekker me wakker maakte, zegt de vrijgezel treurig. Ik was onlanfs aan het dromen dat ik vrijgerzel was, toen de tweeling me wakker maakte, zegt zijn getrouwde vriend zuchtend.

Natuurlijk heb ik een vaste verblijfplaats, edelachbare. Zo vast zelfs dat er tralies voor de ramen zitten.

Op de dijk van Blankenberge staat een waarheidsmachine. Als je er 50 cent in stopt, mag je een vraag stellen. Luk stopt een munt in het apparaat en vraagt: Waar is mijn vader?. Hij staat te vissen op de pier, was het antwoordt. Dat kan niet, zegt Luk. Mijn vader is al lang dood. Ik begrijp het niet, zegt de exploitant van de machine, normaal werkt dit ding perfect. Probeer het nog een keer, maar formuleer je vraag anders. Waar is de echtgenoot van mijn moeder?, vraagt Luk. Die man is dood, antwoordt de machine, maar je vader staat te vissen op de pier.

Een man heeft tickets voor de finale van Wimbledon, maar zit alleen op de eerste rij naast een lege stoel. Excuseer, zit hier iemand?, vraagt een vrouw. Nee, zei de man, deze stoel was voor mijn vrouw, maar ze is plots overleden. Mijn deelneming, zegt de vrouw. Kon je niemand anders vinden, om mee te komen?. Een familie-lid of een vriend?. Nee, zegt de man, ze zijn allemaal naar de begrafenis.

Een man rent in alle haast naar de aanlegkade. Tussen wal en schip is er ongeveer nog drie meter ruimte. Hij gooit snel zijn jas, paraplu en handbagage op het dek, neemt een aanloop en springt. Hij kan nog net de reling van het schip vastgrijpen en klimt op het dek. Hij krabbelt moeizaam overeind en kijkt recht in de ogen van de kapitein van het schip. Oef, zegt de man, ik heb het nog net op tijd gehaald, op het nippertje. Op het nippertje zegt u?. Maar meneer toch,we moeten nog aanleggen.

Een verwarde patiënt komt binnen op de spoedafdeling van het ziekenhuis. De dokter vraagt aan de verpleegster of ze de man zijn naam wil vragen, zodat zijn famillie kan worden verwittigd. Dat heb ik al gedaan, dokter, zegt ze, maar de patiënt zegt dat zijn famillie zijn naam al kent.

Ik heb je toch gezegd dat je die Franse tekst twaalfmaal moest overschrijven, omdat je niet goed bent in Frans en je hebt hem maar achtmaal overgerchreven,zegt de meester. Ik ben ook niet goed in rekenen, meester, zegt de leerling.

Hugo komt thuis na een partijtje golf te hebben gespeelt met Eric. Waarom speel je eigenlijk nooit met Jan?, vraagt zijn vrouw. Zou jij willen spelen met iemand die vloekl als hij een hole mist, knoeit met de puntentelling, in een vlaag van woede zijn clubs weggooit en het zelfs aandrurft om die bal te verplaatsen?, vraagt Hugo. Nee. Wel, Jan dus ook niet.

De spreker had een klok van een stem, maar toen hij al bijna een uur aan het vertellen was, begon hij toch een beetje hees te klinken. En wat vond je van de spreker?, vroeg Maria aan haar man, die bijna in slaap was gevallen. Hij heeft dringend een nieuwe naald nodig, zei hij.

Een goochelaar is aangeworven op een cruiseschip en geeft er elke avond een voorstelling, maar na elke truc zegt de papagaai die in de kooi zit, die naast het podium staat: Dat konijn kwam uit die doos. De kaart zit in je broekzak. Die zakdoek zit in je hoed. Na een tijdje is de goochelaar dat beu en hij neemt ontslag. Het is de bedoeling dat hij het schip de volgende dag zal verlaten,maar die nacht vergaat het schip. Gelukkig weten de goochelaar en de papegaai zich drijvende te houden door zich aan een stuk hout vast te klampen. Na een paar uur op die manier op zee te hebben ronfgedreven, zegt de papegaai: Oké, ik geef het op. Waar zit het schip?.

De nieuwe werknemer staat wat hulpeloos bij de papierversnipperaar. Kan ik u helpen?, vraagt een secretaresse die net voorbijkomt. Ja, zegt hij. Hoe werkt dat ding?. Heel simpel, zegt ze en ze pakt het dikke dossier dat hij in zijn handen heeft en stopt het in de papierenversnipperaar. Dank u, zegt hij, en waar komen de kopieën er nu uit?.

De jonge vader ging tijdens een zonnige middag wandelen met de kinderwagen. Toen hij voor zijn appartement passeerde, riep zijn vrouw: Schat. Laat maar, riep hij terug. Alles gaat goed. Toen hij een uurtje later weer voorbijkwam, riep zijn vrouw opnieuw: Schat. Ja, wat wil je?, vroeg hij. Loop er iets mis in huis?. Nee schat, maar je bent nu al de hele middag op stap met onze dochtert haar pop. Waarom neem je de baby niet eens mee?.

Een politieagent laat een dom blondje stoppen, omdat ze te snel reed en vraagt of hij haar rijbewijs even mag zien. Met een diepe zucht zegt ze: Jongens toch. Jullie zouden je echt wat beter moeten organiseren. Vorige week heeft één van je collega's mijn rijbewijs ingetrokken en nu wil jij dat ik het je laat zien.

Stan leidt een zittend bestaan. Zijn huisarts raadt hem aan om toch maar wat aan sport te doen en hij wordt lid van een boksclub. Een paar weken later vraagt een colega hoe het met hem gaat en hij zegt: O, ik sla me er wel doorheen.

Jef is op zijn werk, wanneer hij plots merkt dat zijn colega Bram een oorbel draagt en hij zegt: Hallo Bram, ik wist niet dat jij een piercing had. Eh, ja, zegt Bram. Alléé zeg. En heb je die al lang?. Sinds wanneer draag je die oorbel eigenlijk al?. Sinds mijn vrouw ze vond, in ons bed.

Twee cowboys staan aan de bar in een saloon. O ja, dat moest ik je nog zeggen, zegt de éne, gisteren heb ik je broer getroffen. Waar dan wel?, vraagt de andere cowboy. Tussen zijn ogen.

Na de eerste ruzie tijdens de huwelijksreis zei ze: Ik wou dat we al weer thuis waren. Ik ook, zei hij. Wel, ik niet dan.

Ober, er drijft een kever in mijn soep. Haal de kok. Dat zal niet veel helpen, meneer. De kok is er zelf bang van.

Ja mannekes, ik ga u een verhaal vertellen over mijn allereerste voetstapjes en dat was niet al te gemakkelijk hoor.
Allé, bij mij toch niet, want ik heb er vier jaar overgedaan met vallen en opstaan.

Ik heb ook nog drie keer mijn linkse voet gebroken, omdat ik niet goed wist welke voet ik eerst moest zetten. Wat wilt ge, als ge direct aan een rappe marathon wilt deelnemen, die ge toch niet kunt winnen en dan nog vastgebonden zijt ook.

Als ge zo negen maanden opgesloten zit in een donkere kamer en met dubbele muren om je heen, dan hebt ge ook niet veel plaats om te oefenen hé.

Maar om toch maar mijn eenzame tijd alleen door te brengen, heb ik al een paar oefeningen uitgeprobeerd in die donkere kamer en met die dubbele muren rondom mij.

‘t Was precies een geïsoleerde burg waar Napoleon in woonde toen hij drie jaar huisarrest kreeg, omdat hij teveel weg was en zijn eenzame huisvrouw Cleopatra teveel alleen achter bleef.

Elke dag toen ik rond de middag klaarwakker werd, die begon ik uit verveling aan mijn dagelijkse ochtendgymmastiek, om mijn stijve spieren een beetje losser te maken.

Ik draaide mij een paar keer om, om te zien hoe slap ik nog was en dan begon ik mijn kleine vingers uit te trekken, om te zien of er nog wat beweging in zat.

Ik had zo graag een enkele koprol en een dubbele salto gemaakt, maar bij gebrek aan plaats en omdat ik vastgebonden lag, moest ik nog een tijdje wachten tot de poort open ging.

Wat ik wel kon doen, was mijn korte beentjes uitstrekken, want die hadden toch niet veel plaats nodig.

Ik mocht mijn korte beentjes ook niet teveel uitstrekken, anders gingen ze te lang worden hé. Dat zou dan ook geen zicht zijn hé, korte armpjes en lange uitgerekte beentjes en een bolvormig rond kinderkopje, gelijk die zwarte bolhoed van Charlie Chaplin.

Allé, mijn dag was toch gevuld met al die zelf uitgevonden oefeningen, waar ik wreed van zweette en afzag. Maar ‘t ergste was, dat ik elke dagen wreed begon te vermageren.

Ik moest dan ook elke dag twee liter moedermelk drinken, om mijn gewicht in evenwicht te houden. Mijn moeder had alle dagen wreed veel last van buikkramp, omdat ik altijd wreed veel in beweging was en mij niet kon stil houden.

Allé, na negen eenzame maanden opsluiting, mocht ik eindelijk mijn allereerste kunstjes tonen aan de buitenwereld en blij dat ik was. Ondertussen had mijn pa al iedereen opgetrommeld, om gratis en voor niks te komen kijken naar mijn kunstjes.

Toen de poort van die donkere kamer open ging, stonden daar al heel veel volk mij een grandioos applaus te geven, en ze hadden nog niks gezien. Ik begon direct met een zelf uitgevonden driedubbele koprol, waar ik al gauw mijn witte melktandjes verloor.

In feite had ik toch die witte melktandjes niet meer nodig, want ze gingen toch uitvallen omdat die toch los gekomen waren tijdens mijn zelf uitgevonden oefeningen.

Een jaar later kon ik al wreed goed lopen, zodat ik af en toe mijn eigen voorbij liep. Het kon ook mijn spiegeling geweest zijn, want die kon nog rapper lopen dan ikzelf.

Ja mannekes, ik ging twee stappen vooruit en drie stappen achteruit, zodat ik wreed veel tijd nodig had om thuis te geraken als ik onverwachts te ver gewandeld was.

Zo heeft mijn pa eens drie weken achter mij moeten zoeken. Ik was zover gewandeld, dat ik vergeten was om een landkaart van België mee te nemen.

Een mens kan soms wreed verstrooid zijn hé. Zeker als ge uw allereerste voetstapjes zet en ge komt in het buitenland terecht, waar ge niet meer weet van welk land ge zijt.

Allé, mijn pa heeft mij dan toch gevonden in onze hof onder een treurwilg die daar wreed aan het treuren was, van verdriet zeker.

Ja mannekes, mijn pa was vijf keer rond ons huis gereden met zijne vélo, die hij gekregen had van een overleden onderofficier, die al twee jaar vermist was.

Ik heb eens een driedubbele achterwaartse salto gemaakt, en ik heb daar nog altijd wreed veel last van.

Verleden week heb ik nog een rechtstaande koprol willen uitproberen, maar omdat er buiten teveel wind was, ben ik op mijn beide oren terecht gekomen, zodat ik nu rondloop met twee platgedrukte flaporen.

Maar ja, een mens leert lopen, om in beweging te blijven hé. Af en toe doe ik nog een paar ochtendgymmastiek, om te zien of alles nog aan mekaar hangt.

's Morgens als ik opsta ga ik eerst een half uurke voor mijn gebroken spiegel staan, en laat ik gans mijn vals gebit eens goed watertanden, om te horen of ze echt of vals zijn.

Daarna masseer ik mijn korte puntneus in met vaselineolie, om overdag goed te kunnen snuffelen, als ik in een groot warenhuis rondloop.

En als allerlaatste sta ik nog een klein kwartiertje voor mijn gebroken spiegel wat scheve smoelen te trekken, om de vliegen die overdag op mijn neus gratis en voor niks komen uitrusten, weg te jagen.

Groetjes van flipper de flip.

Ja mannekes, mijn twee levende goudvissen die ik ne keer aan soldenprijzen heb kunnen kopen aan een goeie kopen prijs en waar ik veel geniet en hulp van kreeg, die zijn er nu niet meer.

Die twee tamme goudvissen deden van alles wat ik hun vroeg hoor. Ik heb ze zodanig goed getraint dat ze mij mee hielpen in het huishouden, en af en toe gaven ze mij ne goeie raad.

Twee dingen mochten ze zeker niet doen en dat was: Koken en met vuur spelen.

Mijn allereerste goudvissen die ik van mijne nonkel kreeg als verjaardagscadeau hadden alle twee slachtanden, en tijdens een hevig gevecht werden ze allebij gewond.

De ene goudvis lag daar ne ganse dag te bleiten, omdat de andere goudvis zijn twee zwemvliezen een klein beetje had ingekort en de andere goudvis had een stuk uit zijne kop gesneden.

Ja mannekes, koken en met vuur spelen mochten ze zeker niet doen, want met het koken hebben ze al eens hun smalle lichaamkes verbrand en met het afvuren van brandende vuurpijlen zijn die hoog in de lucht gevlogen.

Maar ik moet u wel zeggen dat ze na twee dagen terug gekeerd zijn hoor, maar wel met lichame letsels.

De ene goudvis was hoog in ne boom beland en de andere goudvis was vergeten van zijn paraschutte open te trekken en kwam boven op de kerktoren terecht.

Dus, ik keek ik naar ne lege aquarium, waar gene goudvis meer in zwom.

Ik heb dan maar mijn stoute aangetrokken, en naar viswinkel geweest achter een paar nieuwe vissen. Maar die vissen moeten dan wel een zwembrevet hebben hoor, want ik moest die andere vissen dat allemaal leren hoor.

Die visverkoper kwam naar mij en hij vroeg heel beleeft als hij mij kon helpen, en ik zei met een breed lachend gezicht: Natuurlijk kunt gij mij helpen, want ik zou graag een paar vissen kopen en hij zei:

Geen probleem, we hebben hier alle soorten vissen hoor, maar naar welke soort vissen zoekt u eigenlijk:

Awel meneer, de vissen die ik ga kopen moeten een zwembrevet hebben en ze moeten ook nog goed kunnen luisteren. Geen probleen zei hij:

Al onze vissen zijn goed opgeleid, hebben een zwembrevet en ze luisteren heel goed hoor.

Ik ben met twee goudvissen naar huis gegaan, want mijn eten stond op en aangebrand eten is niet lekker hé.

Awel mannekes, die goudvissen hebben hun op ne korte tijd heel goed kunnen aanpassen hoor. Ze deden zelfs den afwas, maar ze mankeerden alle twee iets aan hun spraakgebrek.

Die konden gewoon niet praten, want ik had mij potverdikke twee levende vissen gekocht die doofstom waren.

Ik had in hun aquarium twee drinkbakskes gezet, want moesten ze per ongeluk zonder water vallen, dan hadden ze nog water om te drinken hé.

Elk jaar op hun verjaardag was dat groot feest, en elke goudvis uit de buurt werd dan ook uitgenodigt.

Spijtig genoeg werd dit zijn laatste verjaardagfeest, want zoals elke levende vis aan zijn einde komt, is hij ook aan zijn einde gekomen.

Toen ik deze morgen uit mijne diepe slaap ontwaakte en toch moest opstaan, want mijn voeten waren toch al wakker.

Ik moet u wel zeggen dat mijn voeten een uurke vroeger zijn gaan slapen, want die waren echt moe hoor.

Normaal gezien is er in mijn huis altijd lawaai, maar deze morgen was het muisstil. Ik hoorde echt geen muis lopen hoor.

Toen ik in de living kwam zag ik het: Mijn twee goudvissen waren verdronken.

Eerst dacht ik dat ik hun teveel water had gegeven, maar neen hoor.

Die konden nog niet zwemmen, want om de twee dagen gingen die nog naar de zwemles, om hun zwembrevet te halen.

Potverdikke zeg, nu ben ik nog verplicht van naar hun begrafenis te gaan ook en ik heb nog maar naar een begrafenis geweest. Verleden week heeft mijne hond zijn twee achterste poten afgebeten tot aan zijne nek.

Ik moet u wel zeggen dat hij van de veearts moest vermageren, want hij kon met heel veel moeite door de deur.

Als ikmij nog ne hond ga kopen, dan zal hij eerst een zwembrevet moeten hebben hoor.

Ik ga morgen zijn begrafenis gaan regelen en iedereen die komt krijgt twee pannekoeken aan 't spit, klaargemaakt op grootmoeders wijze.

Na de begrafenis er er vanachter in de portaal een kaarting, want dat was mijn goudvis zijn allergrootste wens en die moet absoluut in vervulling gaan.

En voor degene die niet naar zijn begrafenis kunnen komen, geen paniek hoor, want de pannekoeken aan ’t spit worden u opgestuurd.

En hoe gaat het met je zieke goudvis?, vroeg mijn buurvrouw onverwachts.

Een heel stuk beter, want hij is weer op de been, zei ik haar. Veertien dagen terug moest ik hem naar de kliniek, want hij had een zware valling.

Groetjes van flipper de flip.

Een man moet een zware operatie ondergaan. Na de ingreep wordt hij wakker en merkt dat hij verzorgd wordt door een non. Van zodra hij voldoende bij bewustzijn is, vraagt de non hem of hij een hospitalisatieverzekering heeft. Met een zwakke stem zegt hij: Nee, die heb ik niet. Heb je geld op de bank staan?, vraagt de non. Ik heb geen geld op de bank staan, zegt hij. Heb je famillie die jou kan helpen?. Ik heb enkel een zus, een oude vrijster, die kloosterzuster is geworden. Kloosterzusters zijn geen oude vrijsters, zegt de non verontwaardigd. Ze zijn getrouwd met God. Wel, stuur de rekening dan maar naar mijn schoonbroer, zegt de man.

Het is drie uur in de morgen. De Jos strompelt uit café De Nachtwacht, stapt in zijn auto, geeft gas en botst enkele straten verder op een combi van de politie. De twee politieagenten stappen uit en de Jos mompelt: Wow, jullie zijn hier rap, zeg.

Een lange rij vrouwen staan te wachten voor een winkel. Plots duikt er een man op die probeert voor te dringen, maar de vrouwen dwingen hem boos om achter in de rij aan te sluiten. Na een tijdje probeert hij het opnieuw, maar hij krijgt ook weer de woede van de vrouwen over zich heen. Na nog enkele vergeefse pogingen trekt de man zijn das recht, strijkt zijn verwarde haar glad en zegt: Prima dames, als u zich zo blijft gedragen, open ik de winkel niet.

Dokter, zegt de vrouw, ik kom voor mijn zoon. Hij maakt de hele dag zandtaartjes en hij eet ze nog op ook. Maak u maar geen zorgen, dat zal met de tijd wel overgaan, zegt de dokter. Alle kinderen doen dat een tijdje. En toch vind ik het heel vervelend, zegt ze.

Moet u nog niet op de thermometer kijken?, zegt de patiënt tegen de verpleegster. Welke thermometer?. De thermometer die u gisteren onder mijn oksels hebt gestoken, zegt de patiënt.

Een man gaat in een Chinese restaurant gaan eten en plots roept hij de ober en zegt: Ober, er ligt een dode vlieg in mijn vogelnestjessoep. Wat verwacht meneer dan wel voor een lunch van 8,45 euro?, zegt de ober. Een dode arend?.

O, is dit geen ideale plek voor een picknick?, zegt Georgette. Dat moet wel, zegt Georges. Al die insecten kunnen zich toch moeilijk vergist hebben, zegt haar man, George.

Mama, stel je eens voor wat ons in Pisa is overkomen. Toen we 's avonds laat uit een café-restaurant kwamen, zagen we de scheve toren plotseling recht staan.

Ja mevrouw, deze Chinese vaas is 30.000 euro waard, zegt de verkoper. Zoveel. Hoeveel heeft ze dan gekost toen ze nieuw was?, vraagt de klant.

Hij werd ontslagen, omdat hij daar nog maar drie weken werkte en al twee maanden achterop was geraakt met zijn werk.

Toen ik je door die bocht zag vliegen, dacht ik: Ze moet minstens 50 jaar zijn, zegt de politieagent. Eh, ik lijk nu eenmaal ouder met deze helm op, zegt de vrouwelijke motorrijder.

Jan, zie je die mooie vrouw daar?. Ik ben stapelgek op haar, zegt Piet. Denk je dat ik een kans maak?. Ik weet het niet, maar als dat zo is, laat het me dan zeker weten, hé. Waarom?. Ik ben haar echtgenoot.

De 20 jarige dochter van een Hollywoodactrice raakte maar niet uit haar depressie, omdat ze er niet zo jong uitzag als haar moeder.

Liefste, wees niet bedroefd, zei luie Jules op zijn sterfbed, ik word door engelen ten hemel gedragen. Dat hoop ik, zei mijn vrouw, want anders kom je er niet.

Tijdens een gezellig onderonsje zegt de buurvrouw: Onder welk teken werd uw kind verwekt?. De jonge moeder begint te blozen en zegt: Onder het bord: Verboden het grasveld te betreden.

Wat voor arbeidstijd hebt u op het stadhuis?, vraagt een toekomstige werknemer. Exuseer, maar wij hebben geen arbeidstijd. Wij hebben alleen maar bureau-uren.

Dat biefstuk was prima en ik kan het weten, want ik ben een man van het vak, zegt de klant in het restaueant. U bent slager, meneer?, zegt de ober. Nee, schoenmaker, zegt de klant.

Een afgevaardigde van de Kamer van Volksvertegenwoordigers was hij zijn carriëre begonnen als dierenarts en pas daarna was hij in de politiek gestapt. Op een dag raakte hij in een hevig dispuut verwikkeld met een tegenstander, die persoonlijke opmerkingen begon te maken. Is het waar, snauwde hij, dat jij eigenlijk dierenarts bent?. Ja, dat ben ik, zegt hij. Waarom?. Ben je ziek?.

Jij zegt dus niks als je vrouw te veel zout in het eten gedaan heeft?. Nee, dan kan zij ook niks zeggen als ik mijn dorst ga lessen.

Ja mannekes, voor de zoveelste hebben wij onze wekker moeten verzetten en mogen wij met zijn allen een uurtje langer slapen. De vraag die wij ons stellen is, voor hoelang nog?.

De ene wil dat het zomeruur blijft, terwijl de anderen dan weer liever in de winteruur zouden willen blijven. Ik vraag mij dan af, of het veel zou uitmaken. Ik denk het niet, hoor.

Maar wat wel zal veranderen, is dat wij elk jaar onze wekker niet meer gaan moeten verzetten.

Nu vragen wij ons elk jaar af, wanneer wij onze wekker moeten verzetten.

Ge moet u daar allemaal geen zorgen over maken, hoor.

Ik was al twee weken bezig met al mijn uurweken te verzetten, elke dag één.

De wekker van mijn droogkast heb ik wel twee uur achteruit gezet, en die van mijn wasmachine drie uur vooruit. Mijn wekker die op mijn nachtkastje staat heb ik een uur en drie kwartier achteruit gezet, omdat ik altijd een beetje langer blijft liggen.

Ook mijn twee kapotte uurwerken heb ik van uur veranderd. De horloge van mijn koekoek die buiten boven mijn voordeur hang te bengelen, heb ik niet veranderd, want om de kwartier komt hij toch naar buiten, om een luchtje te scheppen.

De grote wijzer van mijn polshorloge heb ik eer uur achteruit gedraaid en de kleine wijzer een uur vooruit. Dan weet ik precies wanneer de zomer en de winter begint. De horloge van mijn koffiezetapparaat had ik toch wel 28 uur teveel naar voren gedraaid, zeker.

Ik had potverdikke het schrikkeljaar gebruikt, inplaats van het winteruur.

Nu moet ik 28 dagen achter koffie wachten.

Mijn kat en mijn twee goudvissen zijn daar heel blij mee is, want iedere dag vroegen ze aan mij:

Flipper de flip, wanneer is het wintertijd en moeten we onze uurwerk verzetten?.

En voor hoelang moeten wij ze verzetten?.

Zeg mannekes, jullie kunnen nogal een beetje zagen, hoor.

Precies of ik het nu al weet wat ze daar in Brussel gaan beslissen. Och, we zullen het wel zien of horen, wat die mannen gaan beslissen. Het beste is van u geen zorgen te maken en rustig op beide oren te slapen, als jullie teminste slaap hebben.

Groetjes van flipper de flip.

Jantje volgt de interland België-Duitsland op de schouders van zijn vader. Buitenspel, roept hij en even later: Vrij trap en nog wat later: Penalty. De andere toeschouwers zijn verbaasd dat zo’n kleine jongen zoveel verstand heeft van voetbal. Plots tilt zijn vader hem ruw van zijn schouders en geeft hem een tik op de broek. Waarom doe je dat nu?, vraagt de man die naast hem staat verontwaardigd. De voetbaltermen kent hij allemaal, maar: Ik moet plassen, duidelijk nog niet, zegt de vader.

Vader zit vol spanning voor de televisie naar de voetbal te kijken. De Rode Duivels spelen een belangrijke wetstrijd en hij is er helemaal klaar voor: En bak bier, een zak chips en de voeten op de salontafel. Opeens komt Koentje binnengestormd en helemaal buiten adem zegt hij: Papa, de br...., de br...., de buurman ligt boven in bed met mama. Waarop vader zegt: Nu heb je me toch wel even laten schrikken, Koentje. Ik dacht dat je ging zeggen dat de Bruyne vanavond niet gaat meespelen.

In een restaurant zitten twee bekende rechters. Ze bespreken een moeilijk geval en kunnen het maar niet met elkaar eens worden. Ten slotte vragen ze aan de kelner of de eigenaar van het restaurant soms in het bezit is van het Burgerlijk Wetboek. Enkele ogenblikken later komt de kelner terug met de boodschap dat hij zo ook wel bereid is de wijn terug te nemen.

Twee vrienden komen elkaar na twintig jaar nog een tegen. De ene rijdt met een Ferrari, maar ziet er zelf verschrikkelijk uit. Amai, zo'n prachtige auto. Wat doe jijnin het leven?, vraagt zijn vriend. Oh, ik drink elke dag een paar flessen wijn, zegt hij. Maar hoe ben je dan aan zo'n mooie auto geraakt?. Ik heb vorige maand al mijn leeggoed binnengebracht.

De bisschop was een wandeling aan het maken in de tuin van de abdij. Toen hij de enorme bloemenpracht om zich heen zag, riep hij vol bewondering uit: Er zijn geen woorden voor de pracht van Gods werken. Eén van de tuiniers, een oude monnik, die op zijn knieën onkruid aan het wieden was, zegt: U had het eens moeten zien, toen Hij dat hier allemaal alleen moest onderhouden

Een blinde man komt binnen in de bakkerij en vraagt twee broodjes met maanzaad en de bakker zegt: Meneer, wij hebben geen maanzaad. De volgende dag komt hij terug en vraagt vijf broodjes met maanzaad en weer zegt de bakker: Meneer, wij hebben helemaal geen maanzaad. De volgende dag is hij er weer en bestelt hij er maar liefst 100. De bakker kijkt hem vreemd aan en zegt: Waarom koopt u eigenlijk zoveel maanzaadbroodjes?. Omdat er zulke leuke verhaaltjes op staan.

Een student zegt tegen zijn kotmadam: Het is werkelijk afschuwelijk, mevrouw, op mijn kamer zijn twee ratten met elkaar aan het vechten. Ja, en dan, vraagt de kotmadam. Dacht je nu echt dat je voor zo'n lage huurprijs stierengevechten kon verwachten?.

Twee vriendinnen zijn tijdens hun wekelijkse koffiekransje aan het discuseren en de ene zegt: Wat is de televisie toch een geweldige uitvinding. Waarom zegt je dat?, vraagt de tweede. Denk maar eens aan al die voetbalwetstrijden die we, door één knop in te drukken uit ons huis kunnen houden.

Het gebeurde tijdens de middeleeuwen. Een man trok met een boog, maar zonder pijlen, naar de oorlog. Iemand vroeg hem wat hij zou beginnen met een boog zonder pijlen en hij zei: Ik verzamel de pijlen die de vijand naar ons schiet. En als de vijand niet schiet?. Dan is er ook geen oorlog.

Maakt u maar een ruiker met deze mooie rode rozen, zegt een heer tegen de verkoopster. Maar ik heb op dit ogenblik geen geld bij me. Ik zal ze morgen komen betalen. Dan zou ik er meteen ook maar een boeketje vergeet-me-nietjes bij nemen, zegt de verkoopster.

Een meneer zit in een restaurant te eten, opeens roept hij de ober en zegt: Wat voor vlees is me dat?. Dat is een biefstuk maison, meneer, zegt de ober. Dan heb ik zeker een stuk van de deur te pakken, zegt meneer.

Weet jij wat een weduwenaar is?, vraagt kleine Jan. Ja, hoor, dat is de man van de weduwe, zegt kleine Pol.

Ken jij het verschil tussen een man en een kat?, vraagt Jantje. Ja, er is geen verschil, ze zijn allebei bang van de stofzuiger, zegt Kareltje.

Weet jij waarom een boom niet kan voetballen, mama?, vraagt Jantje. Nee, zegt ze. Omdat hij geschorst is, zegt Jantje.

De zoon van een profvoetballer komt thuis met zijn eindrapport. En?. Alles oké?, vraagt zijn vader. Ja, hoor, zegt de zoon, ik heb mijn contract met de vierde klas verlengd.

Dat is al de vijfde keer dat je deze week te laat komt, zegt de chef. Wat besluit je daaruit?. Eh, dat het vrijdag is.

Karel vraagt aan Paul of hij de website van de duivenbond ken en Jantje die alles gehoord heeft, zegt: Papa, ik ben hem. En hoe heet hij?, en Jantje zegt: duiven.com.com.com

Ja mannekes, flipper de flip loop hier al een paar dagen rond met een zere keel en om de juiste oorzaak ervan te weten, ben ik deze morgen naar de dokter geweest.

Terwijl ze ganse nacht bij mij in bed heeft gelegen, is haar toestand er niet op verbeterd.

Ze heeft de ganse liggen hoesten en niezen, zodat ik geen oog hebt dichtgedaan. Ik was eerst van plan om mijn zere keel met de post op te sturen, maar ik was bang van ze nooit meer terug te zien.

Ik moet u wel zeggen dat het niet plezant is hoor, van met een zere keel rond te lopen.

En zeker niet, als dat uw persoonlijke keel is. Dus, trok ik mijn gelakte schoene aan en met mijn zere keel onder mijn arm, ben ik ermee naar de dokter gegaan.

Onderweg naar de dokter werd die zere keel nog wat meer zieker en ook haar stem begon wat hees te klinken.

Eerst een afspraak maken met de dokter, om te weten of hij mijn zere keel dit jaar nog kan genezen. Anders ben ik verplicht van te wachten tot sinterklaas komt, om mij een andere gezonde keel brengen.

De mensen die in de wachtzaal zaten te wachten, keken mij maar onbezorgd aan.

Ze dachten dat ik van Bpost was, omdat ik een pakske onder mijn arm had.

Af en kwam er een niesgeluid uit dat pakske en de mensen bekeken mij nog wat meer.

Na een uur wachten met mijn zere, mocht ik eindelijk bij de dokter gaan.

Ook hij keek mij raar aan en na een tijdje vroeg hij of dat pakske voor hem was.

Ik legde hem meteen uit dat het mijn zere keel was, die ook nog een snotvalling had gekregen. Waarschijnlijk heeft ze te lang in dat pakske gezeten, bij gebrek aan frisse lucht.

Ik moet u wel zeggen, dat mijn keel de laatste tijd rap iets opvangt.

Ik gaf dat pakske aan de dokter, hij deed het open en tot zijn grote verbazing zag hij dat er niets inzat. Hij vroeg aan mij om plaats te nemen in een stoel die daar stond en vroeg of ik mijn mond wilde opendoen. Als ik mijn mond open deed, zag hij in de verte mijn echte keel zitten.

Die was van schrik een beetje dieper in mijn mond gekropen, want ze is nogal tamelijk bang van vreemde mensen hoor. De dokter moest wel zijn vergrootglas uit zijn kast halen, om te kunnen zien wat ze in feite mankeerde. Na haar grondig te hebben onderzocht zei hij tegen mij:

Flipper de flip, ge moet uw zere keel zoveel mogelijk laten rusten, want ze is tamelijk vermoeid.

Haar warm houden en haar af en toe een warm bad geven, kan ook geen kwaad hoor.

Ik zal u ook nog een paar pillekes voorschrijven en die moet uw zere keel zeker innemen.

Maar meneer de dokter, hoe moet ik dat in feite doen?, want ik ben niet ziek hoor.

Flipper de flip, ge zijt met mijn voeten aan het spelen.

Nee, dokter, ik speel niet met uw voeten, want ik kom er niet aan.

Ga naar huis en steekt uw zere keel weer in uwe mond en geef haar op tijd haar pillekes.

Ik ben dan maar naar huis gegaan en die zere keel terug op zijn plaats gestoken.

Ik moet u wel zeggen dat ze zeer blij was, dat ze weer op haar plaats zat, waar ze echt thuis hoord. Nu zit ik thuis met een zere keel, die van de dokter acht dagen volledige rust heeft gekregen. ’t Is nu afwachten hé, hoe rap dat ze zal herstellen.

In feite heb ik twee vliegen in één klap gevangen hé.

Acht dagen ziekteverlof voor mijn zere keel en acht dagen ziekteverlof voor mij.

Groetjes van flipper de flip.

Ja mannekes, de tijden zijn veel veranderd hé, buiten vroeger toch. Ge moet eens eerlijk zijn, de dag van vandaag zitten onze kinderen van 's morgens vroeg tot 's avonds laat voor hun tv of voor hun computer. Sommigen weten zelfs niet meer of het avond of dag is en worden vetgemest, terwijl ze aan het kijken zijn naar wat er in het buitenland gebeurd. De dag van vandaag kent men zijn eigen buren niet meer, terwijl men vroeger iedereen kende. Ik weet het nog heel goed alsof het gisteren was, toen ik nog een jonge snotter was speelde ik vaak voetbal op straat met de buurjongens, omdat er in die tijd veel minder auto's rond reden. Ge kon zelfs op uw gemakske gaan fietsen of wandelen, zonder omver gemaaid te worden door ne autocoureur die wat vroeger moet thuis zijn, omdat zijn aangebrande soep op hem stond te wachten. In die tijd kon ge nog spreken van een echte familieband, maar dat is spijtig genoeg al heel wat minder geworden.

De dag van vandaag is de bevolking zodanig toegenomen, dat degene die in de steden wonen hun uitvlucht gaan zoeken naar de boerenbuiten. Sommige mensen durven zelfs uit schrik hun huis niet meer uit komen, bang om overvallen te worden door jongens die met haat rondlopen. Maar ja, in feite kunnen we daar niet al te veel aan veranderen hé. Wat we wel kunnen doen is ons eigen leven leiden, en voor de rest ons niet veel aantrekken. Ik denk dat dat nog het beste is, en voor de rest alles laten lopen zoals het nu is. En nu een keer heel iets anders, want er moet nog een beetje gelachen worden ook hé. Ze zeggen dat de mensen wreed agressief zijn, maar ook sommige dieren kunnen wreed agressief uit de hoek komen. Ik was gisteren bezig met het gras wat in te korten omdat het veel te hoog stond, want mijn buurvrouw had al twee keer haar zére voet omgeslagen van die molshoop die daar per ongeluk lag.

Ik was daar aan het rond toeren met die super de luxe grasmachine, en opeens hoorde ik daar ik de verte een wreed luid geroep. Ik legde de motor stil en ging kijken wat er daar gaande was, en opeens zie ik daar die zwarte blinde mol boven de grond aan het vechten tegen zijn eigen kinderen of waren het zijn klein kinderen, dat weet ik precies niet meer. Ik pakte mijn benen en voeten bijeen en ging er met een colére naar toe. - Hélaba, is 't hier gedaan met ruzie te maken hé. - Meneer, we zijn bezig met te oefenen, want in ons land mogen we ook op onze kinderen slaan om te oefenen. Ik heb mij er mij niet te veel van aangetrokken hoor, want in feite zijn dat mijn zaken niet. Awel merci zeg, een mens kan op zijn gemak geen gras niet meer maaien. Toen ik met mijn koersfiets naar huis reed en voorbij een weide passeerde waar nogal veel koeien stonden te grazen, zag ik iets ongewoons.

Ginder in de verte waren ze toch wel aan het vechten zeker. Ze waren aan het kaarten, maar 't was daar waarschijnlijk een koe bij die tegen haar verlies niet kon zeker. Amai zeg, was dat nogal een gevecht hoor, die ze daar aan het uitvechten waren. Die éne koe had een blauw oog en die andere koe was haar valse tanden kwijt. En als ge uw valse tanden kwijt zijt in dat groene gras, dan is er veel kans dat uw valse tanden ook groen van kleur zijn. Er liep daar ook nog een koe bij die wreed aan het manken was, waarschijnlijk is ze over die molshoop gestruikeld. Ondertussen waren er al twee koeien weggevoerd naar het dichts bijgelegen koeienkliniek. Die éne koe had een klaverenhaas ingeslikt, en de andere koe had haar twee valse koeienogen binnen geslikt. Allé, 't is toch weer allemaal goed gekomen, want nu lopen er twee koeien teveel op die weide. 't Is maar om u te zeggen, dat er overal wel iets is hoor.

Groetjes van flipper de flip.

Ja mannekes, vandaag ga ik u een keer meenemen naar de goeie ouwen tijd. Een tijd die allang achter ons ligt, maar af en toe denk ik er nog wel eens aan terug denk. Het was ook de tijd waar iedereen nog iedereen kende en waar broederschap, discipline en tucht ook aanwezig was. Om nog maar te zwijgen van de strenge opvoeding die we in die tijd kregen en we er nu heel dankbaar voor zijn. Maar spijtig genoeg heeft de modernisme alles veranderd en vraag ik mij soms af, of dit wel echt wel een goeie oplossing is?. Waar is die goeie ouwe tijd naartoe?. Awel, ver achter ons hé. Maar we hebben het geluk dat we af en toe nog wat herinneringen kunnen bij ophalen.

Toen ik nog een jonge snotter was en strenge winters waren, moest ik mij verwarmen achter de Leuvense stoof of een dikke trui aantrekken, om mijn slank lichaam toch een beetje warmte te geven. Ik dacht eerst dat mijn pa die stoof had gewonnen met de tombola van de boerenbond en daar was achter geweest naar Leuven of dat hij ze had gekregen van iemand die op reis ging en ze niet kon mee nemen omdat die veel te zwaar was. Maar die Leuvense stoof gaf mij zodanig veel warmte, dat ik er bruin van werd en mijn groeiperiode deed versnellen.

Ja mannekes, onze Leuvense stoof diende niet alleen om ons te verwarmen, maar ge kon er ook veel eten mee opwarmen. Op zekere ogenblik stonden er wel een pot of zes op die stoof en als dat nog niet genoeg was, waren er nog die twee ovens aan de zijkanten. Maar die werden meestal gebruikt om onze voeten in te verwarmen of om er vlaaien ik te bakken. Ik zie mijn moeder nog altijd zitten breien naast die Leuvense stoof en mijn pa zat met zijn voeten in een oven te denken aan.... Awel, hoe warm dat da was hé.

Awel, ge gaat me ni geloven als ik u zeg dat we dan ook minder ons licht moest aansteken, want die pot was zo gloeiend heet, dat hij dan ook veel meer licht gaf hé. Onze kolen werden gebracht door een kolenboer en die kar werd voortgetrokken door een Brabants trekpaard. En als die mens per ongeluk ziek was, dan moesten we onze kolen bestellen met een postduif die zijn vliegbrevet al op zak had. Dat mocht dan ook nog geen bejaarde duif zijn hoor, want anders moesten we zelf onze kolen gaan halen en dat was geen werk hé. Awel, mijn pa heeft dat een keer gedaan, een jong postduifje achter kolen gestuurd en na een paar dagen kwam die toch wel terug met lege handen zeker. In onze hof hadden we wel rode en groene kolen staan, maar dat zijn dan weer andere kolen hé.

Groetjes van flipper de flip.

Een bejaard echtpaar is op vakantie in Jeruzalem en plots sterft de vrouw. Er wordt een begrafenisondernemer gecontacteerd, die zegt: We kunnen het stoffelijk overschot voor 5000 euro overbrengen naar uw woonplaats, maar we kunnen uw echtgenote ook hier begraven, in de heilige grond. Dat kost maar 150 euro. De man denkt even na en zegt dan heel resoluut: Breng haar mar naar huis. Bent u daar zeker van?, vraagt de begrafenisondernemer. Het zal u 5000 euro kosten, terwijl u 4850 euro zou kunnen besparen door haar hier te begraven en ze zou bovendien in heilige grond rusten. Luister, zeg de man, jaren geleden werd hier ook eens iemand begraven. Drie dagen later is hij verrezen en dat risico wil ik niet nemen.

Een boer is bezig met het verplaatsen van het hooi, van het midden van zijn land naar de zijkanten. Zijn buurman vraagt hem waarom hij dat doet en hij zegt: Heb je het weerbericht niet gehoord?. Storm en regen in het midden van het land.

Een man stapt een bankkantoor binnen en wil een kluis huren. De bankdirecteur vult de vereisteformuliren in en vraagt: Moet uw echtgenote ook in de kluis kunnen?. Waarop de man zegt: Nee hoor, alleen dit bundeltje papieren moeten erin.

Een varken loopt door de tuindeur binnen in de woonkamer van een boerderij en kijkt rond in de kamer. Plots ziet het varken een stopcontact zitten, kijkt er even naar en zegt: Wat ben jij zielig ingemetseld.

Waarom gooi je die antidepressia weg?, vraagt de buurman. Dat zal ik je eens vertellen: Ik ben naar de dokter geweest, want die moet ook leven. Ik heb een voorschrift meegekregen en daarna ben ik naar de apotheker geweest, want die moet ook leven. En nu gooi ik die medicijnen weg,want ik wil ook leven.

Willy, heb je vanmorgen water bij de melk gedaan?, vraagt de melkboer. Ja, meneer , zegt de Willy. Weet je dan niet dat dat verkeerd is, Willy, zegt de melkboer. Jawel, maar ik heb gezegt dat je er eerst het water moest ingieten en daarna pas de melk, want dan kunnen we met een gerust geweten zeggen dat we nooit water bij onze melk doen, zegt de melkboer.

Een vrouw had een afspraak gemaakt met een chirurg en vroeg of hij een operatie kok uitvoeren. Om wat voor een operatie gaat het?, vroeg hij. O, u kiest maar wat, zegt de vrouw. Het zit namelijk zo: Elke woensdag ga ik met mijn vriendinnen bridge spelen, maar ik kan nooit deelnemen aan de conversatie, want ik ben nog nooit geopereerd geweest.

Een toerist vraagt aan een boer die aan het werk is op zijn land: Hoe is de lucht hier?. We hebben hier de zuiverste en gezondste lucht van heel de wereld, er bestaat geen plaats op aarde waar de lucht zo gezond is als hier. Sterker nog, hier gaat niemand meer dood. Is dat niet een beetje overdreven?, vraagt de toerist aan de boer. Toen ik dit dorp binnenreed, was er net een begrafenis aan de gang. O, maar dat was de begrafenisondernemer. De arme kerel is omgekomen van de honger, zegt de boer.

Wat is de overeenkomst tussen een open raam, een gevaarlijke bocht en een jonge weduwe?, vraagt de meester. Ik zou het niet weten, meester. Wel, met alle drie is het uitkijken geblazen, zegt de meester.

Een gek komt bij de dokter en zegt: Dokter, ik ben half doof. De dokter fronst de wenkbrauwen en zegt:We zullen eens een test doen. Ik zal iets zeggen en jij zeg na wat je gehoord hebt. Vervolgens zegt de dokter: Achtentachtig. Vierenveertig, zegt de gek.

Die arme Jansen heeft geen geluk gehad met de tombola, maar hij heeft toch een vette gans gewonnen, een fles whisky en een kist sigaren. En dat noem jij geen geluk hebben?. Ja, want hij is vegetariër, geheelondehouder en hij rookt niet.

Een vrouw vraagt aan haar man: Met hoeveel vrouwen heb jij geslapen?. Alleen maar met jou, lieve schat, zegt de man. Met al die andere bleef ik liefst zo lang mogelijk wakker.

Hoe is het in godsnaam mogelijk dat je arrestant ervandoor is gegaan?, zegt de inspecteur. Wel, we werden onderweg achternagezeten door een briesende stier en toen is hij blijven staan, zegt de verlegen agent.

Ruben had probleem met zijn computer, dus belde hij Adam op, met wie hij nog school had gelopen en die industriële wetenschappen ( informatica) had gestudeerd. Adam kwam langs, drukte op een paar toetsen en het probleem was opgelost. Wat was nu precies het probleem?, vroeg Ruben. Het was een geval van ID honderd T, zegt Adam. Aha, een ID honderd T-fout. En wat is dat dan? vraagt Ruben. Stel dat het nog een keer gebeurt?. Heb je nog nooit gehoord van een ID honderd T-fout?, zegt Adam. Mmmm, nee, nog nooit. Schrijf het maar eens op, dan zul je het wel begrijpen. Toen Adam vertrokken was,schreef Ruben het op: IDIOOT.

Wat denkt u dat uw zoon later zal worden?. O, advokaat. Ik ben er zeker van. Hij bemoei zich nu al altijd met andermans zaken en als advokaat zal hij er dan ook nog goed zijn brood mee kunnen verdienen ook.

Een marktkramer zet een bordje tussen de berg aubergines met daarop de tekst: 1 euro per stuk en 3 voor 5 euro. Wat?, zeggen de klanten één na één en zeggen: Ik zou voor die 5 euro 5 stuks moeten krijgen. De marktkramer geeft zich telkens gewonnen en stopt keer op keer vijf aubergines in een zan. De man van het kippenkraam heeft dat hele gedoe aandachtig gedegeslagen en na een tijdje vraagt hij aan de groenteboer:Zou je de fout op je bord niet beter verbeteren?. Natuurlijk niet, zegt de man. Boor ik dat bord hier zette, verkocht ik nooit meer dan één aubergine tegelijk.

Op de kermis liep een man binnen in de tent van de waarzegster. Hij nam plaats aan haar tafel en zij keek in haar glazen bol. Plots zei ze met luide stem: U zult lopen. Maar ik mankeer helemaal niets, zegt de man. Ze negeerde hem echter compleet en herhaalde met luide stem: U zult lopen. De man deed nog een poging, om haar duidelijk te maken dat hij kerngezond was, maar dat maakte niks uit. Er was geen speld tussen te krijgen en ze zei nogmaals: U zult lopen. Toen de sessie afgelopen was, liep de man naar buien en zag dat zijn fiets gestolen was.

Twee mannen zitten op een terras in de zon. Ober, brengt u mij een glas thee?, zegt de eerste. O, ik lust ook wel een glas thee, zegt de tweede man, maar wilt u erop toezien dat het glas schoon is. Even later komt de ober terug met een dieblad en zegt: Zo, tweemaal thee. Wie van u had het schone glas gevraagt?.

Mathijs en zijn echtgenote rijden van Limburg naar Antwerpen. Ze zullen er een bezoek brengen aan zijn broer. Terwijl ze de stad binnenrijden, zegt Mathijs: Zo, we zijn halfweg. Halfweg?, vraagt zijn vrouw. Je broer woont hier toch vlakbij?. Ja, dat weet ik wel, maar nu moeten we nog een parkeerplaats vinden.

Een avonturier maakt een tocht door de jungle. Op een dag komt hij voor een rivier te staan en hij vraagt aan een inboorling of er krokodillen in het water zitten, want hij wil even zwemmen. Nee, zegt de inboorling, er zitten hier geen krokodillen in. De man duikt het water in, komt weer boven en vraagt waarom er eigenlijk geen krokodillen in de rivier zitten. Wel, er waren er wel enkele, zegt de inboorling, maar ze zijn gisteren allemaal opgegeten door de piranha's.

Neem jij nog elke morgen een koude douch?. Nee, ik bn daarmee gestopt, om tijd te winnen. Maar een koude douch duurt toch maar twee minuten?. Ja, dat wel, maar ik lag altijd drie kwartier te twijfelen, of ik het wel zou doen.

Luk en Piet vinden geen zitplaats in de stamvolle trein. Hou oud ben jij eigenlijk?, vraagt Piet aan Luk. Vijfendertig jaar. Waarom?. Je bent al zo oud en je kunt nog niet eens op eigen benen staan. Hoe bedoel je?. Omdat je op mijn tenen staat.

Hanne heeft haar vriend eindelijk kunnen overtuigen om eens mee te gaan naar de opera, maar hij vindt er niets aan en zit zich grondig te vervelen. Nog even volhouden, schat, zegt Hanne, in het tweede bedrijf wordt de zangeres doodgestoken.

Is de televisie geen wonderlijk ding?. Denk eens aan de jazzfestivals, de zangers en zangeressen, de nieuwsberichten, de concerten, de politieke mededelingen, de lessen in vreemde talen, de reportages en de duizend-en-één andere dingen, die men met een simpele druk op de knop het zwijgen kan opleggen.

Meneer, zei de winkelbediende tegen de zeer spaarzame man, deze kogelpennen zijn ijzersterk. Ze gaan een heel mensenleven mee. Nee,dank je, jongen, zei de klant, dat is zonde. Ik ben al zestig jaar oud.

Moeder, de meester vroeg vanmiddag aan mij, of ik nog broertjes of zusjes had. Je hebt toch wel gezegd dat je one enige lieveling bent, hé?. Natuurlijk ma, en toen zei de meester: Gelukkig maar.

Ik heb je toch gezegd dat uw vrouw een natte doek om uw hals moest leggen, om u te kalmeren. Is dat gebeurd?, vraagt de dokter. Nee, zegt de patiënt. En dat ze uw borst moest inwrijven met cacaoboter. Heeft ze dat gedaan?, vraagt de dokter. Nee, zegt de patiënt. Waarom niet?, vraagt de dokter. Ik heb geen vrouw, zegt de patiënt

Mama, mag ik een euro hebben?. Op de hoek van de straat staat een arme man. Wat wik hij?. Mij een ijsje verkopen.

Ik heb uw man in jaren niet meer gezien. Wat doet hij tegenwoordig?. Hij doet aan cellenonderzoek. Wat?, aan cellenonderzoek. Om precies te zijn: Hij zit in de gevangenis.

Ja mannekes, ik heb deze nacht zodanig liggen dromen dat gans mijn slaapkamer onder water staat. Ik lag midden in de Middelandse zee te peddelen met mijn zelfgemaakt roeibootje, toen er een grote zwarte walvis aan mij vroeg: Awel, wat doe je hier?.

Ik kom eens kijken, hoelang die Middelandse zee wel is. Kom, bind uw roeibootje aan mijn staart en krijp maar op mijn rug, ik zal u een rondleiding geven. Amai, azo een vriendeijke walvis dat da was.

Ik bond mijn zelfgemaakt roeibootje aan zijn staart, kroop op zijn rug en weg waren wij.

Wij waren nog geen vijf kilometer ver, als wij gezelschap kregen van een groep dolfijnen die er een gezellige uitstap aan 't zwemmen waren. 't Was daar zelfs ene bij met ne bril op zijne kop, maar dan wel zonder glazen.

Die waren er onderweg door de te hoge snelheid uitgevallen. Ik vroeg aan één van die dolfijnen, waarom hij ne bril droeg en weet ge wat hij zei: Verleden maand was het zijne verjaardag en één van de dolfijnen heef per ongeluk in zijn rechter oog gebeten. Onderweg zijn we ook een bruinvissen tegengekomen, maar die waren helemaal niet bruin hoor.

En nog een eindje verder waren twee buitenlandse rolmopsen aan het vechten, voor een plekje in schaduw.

Ik zag dat direct dat het buitenlanders waren, want ze hadden alle twee een kenteken op hunne rug. Opeens stopte diene walvis met zwemmen en was ik dan ook verplicht van te stoppen hé.

Ik vroeg hem waarom hij stopte en hij zei dat het nog veel te ver was en dat hij honger en dorst begon te krijgen.

Ja mannekes, af en toe moet een mens pauzeren hé, zeker als ge lange reizen maakt.

Ik heb mij tegen ne boom, die daar het het drijven was, neergezet. En terwijl ik met mijn rug tegen diene boom zat uit te rusten, viel ik potverdikke toch wel in slaap zeker.

Ik had vergeten van mijne wekker mee te nemen en vergeten te vragen, om mij wakker maken. Na een tijdje ben ik toch wakker geworden, want diene dolfijn was ook in slaap gevallen en snurken dat hij deed. Hij snurkte zodanig hard dat de Middelandse zee aan het leeglopen was.

Na wat rekoefeningen te hebben gedaan, was het tijd om te vertrekken.

Wij waren nog maar juist vertrokken, als we in de verte twee haringen autostop zagen doen. Nog een geluk dat ik mijn roeibootje bij had, want we hebben die meegenomen.

Ze hadden waarschijnlijk geen zeekaart of kompas bij, want ze waren alle twee het noorden kwijt. Ik moet u wel zeggen dat diene dolfijn geen zeekaart of een kompas nodig had, omdat hij dagelijks dezelfde route op en af zwom. Maar hij had wel een kilometerteller rond zijn nek hangen, zodat hij precies wist hoeveel kilometer hij gezwommen had.

Ik ben daar ne vis tegengekomen die zelfmoord wou plegen, omdat hij uit de vissenfamilie was gezet.

Op dat klein eilandje dat tussen de rotsen lag, lagen daar drie zeerobben te zonnebaden, terwijl de zon niet eens scheen. Opeens begon het fel te waaien, zodat diene dolfijn een tandje moest bijsteken om vooruit te komen, want ’t was tegenwind. We hebben ook vier groene palingen naar het vissenkliniek moeten brengen:

Twee met uitdrogingverschijnselen en twee met zware kneuzingen die ze tijdens de boksmatch hadden opgelopen. Ik heb daar ook vissen zien zwemmen die waarschijnlijk aan het oefenen waren voor de Olympische Spelen, want de ene groep zwom de schoolslag en de andere groep vlinderslag. Er waren daar ook vissen bij die nog moesten leren zwemmen, om hun zwemdiploma te kunnen behalen.

Er waren daar ook vissen bij die rap moe waren, bij gebrek aan comditie. Ze zwommen dan maar korte afstanden en heel traag. En er waren daar ook vissen bij die kloegen dat het zeewater te nat was.

Ik heb daar ook vissen zien zwemmen, die geen zwembroek aan hadden en dan nog in een bebouwde kom. Ik vroeg aan de dolfijn om eens stoppen, want in de verte had ik een zeilboot zien varen met daarop de volgende tekst: Hier eindigd u zeereis.

Ik heb dan maar mijn zeilbootje genomen en naar mijn thuishaven gevaren.

Onderweg ben ik nog een vissen tegengekomen die mij ne goeie dag kwamen zeggen en ook een een goeie reis wenste.

Toen ik thuis kwam van mijn zeereis en mijn roeibootje wilde leegmaken, zag ik tot mijn grote verbazing dat er twee kleine sprotvisjes in lagen. Die zijn nu in mijn aquarium rondjes aan het zwemmen en ik ga hier op mijn slaapkamer al het water opkuisen van een fles plat water die ik per ongeluk in mijn slaap heb omgegooid.

Ik ga morgen al dat opgekuist water terug naar de zee brengen, want een zee zonder water, is geen echte zee.

PS. ’t Is altijd plezant om het samen met jullie dit nat droomverhaaltje te kunnen herbeleven en om af te sluiten krijgt ge van flipper de flip nog gratis en voor niks een leuk mopje erbij.

Een bisschop was een wandeling aan het maken in de tuin van de abdij.

Toen hij de enorme bloemenpracht om zich heen zag, riep hij vol bewondering uit:

Er zijn geen woorden voor de pracht van Gods werken.

Eén van de tuiniers, een oude monnik, die op zijn knieën onkruid aan het wieden was, zei:

U had het eens moeten zien, toen Hij dat hier allemaal alleen moest onderhouden.

Groetjes van flipper de flip.

Ja mannekes, Ik heb mij ne keer laten wijsmaken dat er zeven zeeën zijn, maar waar liggen die allemaal?. Dus, was ik zeer curieus en wilde die zeven zeeën ne keer gaan verkennen, om te zien waar die in feite liggen. Ik had ondertussen al ne keer aan verschillende mensen gevraagd waar die zeven zeeën liggen, maar niemand die wist waar ze precies liggen.

Twee dagen voor mijn afvaart ben ik begonnen met een piksplinternieuw roeibootje in mekaar te knutselen, want ik ben ne echte knutselaar. Juist nog twee roeispanen, om vooruit te geraken en dan ben ik ermee weg.

Als twee roeispanen heb ik een hele grote soeplepel genomen en een hele grote vork, waar ik op zee gemakkelijk kon met eten. Ik moet u wel zeggen, als ge aan iets te begint moet ge zeer goed in conditie zijn, anders ga je veel te moe zijn om nog terug te keren. En om toch maar zeker te zijn dat het wel stevig ineen geknutseld was, heb ik twee rondjes gevaren ik mijn plastieken badkuip.

Onderaan aan mijn zelfgemaakt roeibootje was er een klein gaatje ingeslagen, van die hele grote golven die ik maakte in mijn broebelbad. Maar ik het dat direct kunnen repareren hoor, door mijn elastieken schoenzool aan te vijzen met duimvijzen.

's Morgens voor ik aan mijn wildwatertocht ging beginnen, heb ik mijn zelfgemaakt roeibootje ingesmeerd met hanenvetolie. Want ik had mij ne keer laten wijsmaken dat hanenvetolie wreed goed tegen het wildwater kan, en dat ge daarmee veel verder komt dan ne roeiboot die niet ingesmeerd is. Ik heb er twee kleine wieltjes aan de zijkanten aangevezen, om ermee naar de watersportbaan te rijden.

Want ze hadden mij gezegd dat ik best zou vertrekken van de dichtst bijgelegen waterplas, en omdat ik toch in Gent woont, was dat voor mij dan ook veel gemakkelijker hé. Ik kom daar aan diene grote plas met water en ik verloor daar toch wel die twee zijwieltjes zeker, die ik geleend had van ne mens die al vijf jaar dood is.

Maar allé, ik ben toch kunnen vertrekken, met een laag waterpeil en zonder golven. Op mijn gemakske roeide ik mijn eerste kilometers af, om zeker niet te vermoeid in Oostende aan te komen, waar de Noordzee op mij lag te wachten en waar ik aan mijn ontdekkingsreis kon beginnen.

In feite staan daar nergens plakkaten, met daarop de naam van de zee en moet ge wreed goed uw Aardrijkskundige geschiedenis kennen, om toch maar goed te weten in welke zee ge aan het ronddobberen zijt.

Want anders komt ge in de Vlaamse Ardennen terecht, bij ne boer die denkt dat ge de Ronde van Vlaanderen aan het roeien zijt.

Allé, ik heb dan maar de goeie richting gekozen en ben met de stroom meegevaren. Van Gent naar Brugge had ik de wind mee, maar van Brugge naar Oostende had ik plots tegenwind, zodat ik meer achteruit aan het roeien was dan vooruit.

Als ge tegen de strakke tegenwind moet varen met een zelfgemaakt roeibootje en ge zijt dat niet gewoon, dan kunt ge wreed van afzien hoor.

Ik kreeg er potverdikke honger van en met mij hele grote vork die ik gebruikte als roeispaan, heb ik twee dode rolmopsen uit het water gevist en opgefret.

In Brugge was het toch wel wilde staking zeker, voor ne buitenlandse tanker die naar zijn land wilde terugkeren en dat niet mocht, omdat hij de verkeersregels niet kende op onze Belgische binnenwateren, zodat ik verplicht was om ne omweg te maken langs de smalle zijriviertjes die opzij lagen.

Potverdikke zeg, ik was nog maar juist aan het roeien, of ik moest al terugkeren.

Stond daar toch wel een groot plakkaat zeker, met in grote koeienletters een tekst in waterverf geschreven: Omleiding: Wegenwerken aan de gang.

Awel merci zeg, ne mens gaat dan ne keer gaan roeien, met zijn zelfgemaakt roeibootje. Na een week heen en weer te hebben geroeid met mijn roeiboot, ben ik eindelijk aan dienen grote plas water aangeroeid en kon ik op mijn gemakske verder roeien.

Maar de vraag die ik me stelde was, in welke richting?. Want op zee staan er geen plakkaten of flitspalen en moet ge zelf uw plan trekken hé.

Nog een geluk dat ik een kompas bij had, die ik tien jaar geleden had gekregen van de goeie Sint, voor mijn braafheid. En via mijn kompas die vier uur aan wees, wist ik direct in welke richting ik moest roeien. Ik roeide eerst een paar kilometer naar links, om daarna te kunnen afslaan naar rechts.

Ik was al een klein uurke aan ‘t roeien, als er plots achter mij geroepen werd van ne garnaal die zijne weg en het noorden kwijt was, van de zon die in zijn oog scheen. Awel, dienen zeer vriendelijke garnaal heeft mij dan een beetje gezelschap gehouden tot hij van vermoeidheid in slaap gevallen is.

Amai zeg, er kwam daar in de verte een dikke mist aangevlogen, of was het een vloedgolf die plots de lucht in vloog?. Plots werd het zo grijs voor mijn ogen, dat ik dacht dat Rembrandt ginder bezig was met diene grote plas water een grijs kleurke aan ‘t geven. Ik heb dan maar ne ferme snok aan mijn roeistuur gegeven en naar rechts geroeid, omdat het water langs de linkse kant aan ’t zakken was.

Wat ik daar heb gezien, heb ik nog nooit gezien en zeker in de Noordzee niet. Sommige vissen waren daar bezig met de lambada aan ‘t dansen en andere waren dan weer de kusjesdans aan ‘t zingen. 't Was precies of dat de Gentse feesten daar nog bezig waren en nog wat verder waren de zeerobben ne rock 'n' brol aan ’t springen, op muziek van de zeven dwergen.

Dat water vloog overal en binnen de kortste keren was de Noordzee voor de helft leeggelopen en leeg gedanst. Ik ben aan watergebrek moeten terugkeren, zodat mijn zoektocht naar de zeven zeeën is uitgesteld voor onbepaalde tijd.

Ja mannekes, ge gaat me niet geloven, maar toen ik wakker werd van al dat lawaai en geplonsd, lag ik in het bad te spelen met mijn tenen. En wat diene dikke mist voor mijn ogen betreft, dat was het badschuim dat aan het overkoken was.

PS. Als er iemand is die weet waar de zeven zeeën liggen, stuur ze dan zo vlug mogelijk op, zodat ik weer kan vertrekken.

Groetjes van flipper de flip.

Een man in een luchtballon is verdwaald. Hij zakt wat en roept naar een blonde vrouw op de begane grond: Ik heb aan vrienden van mij beloofd dat ik over een uur bij hen zal zijn, maar ik heb geen idee waar ik nu ben. U bevindt zich in een ballon op ongeveer 10 meter boven de begane grond, roept de vrouw terug, u zit tussen de 51 en de 52 graden noorderbreedte en tussen de 5 en de 6 graden westerlengte. U bent een ingenieur, roept de man. Ja, hoe weet u dat?, vraagt de vrouw. Omdat u mij een technisch perfecte uitleg hebt gegeven, maar ik weet niet wat ik daarmee kan doen en ik heb nog steeds geen idee waar ik me bevind. U hebt me dus niet veel geholpen en ik heb bovendien kostbare tijd verloren. En u bent nu manager,, zegt de vrouw. Ja, hoe weet u dat?. Wel, u weet niet waar u zich bevindt, noch waar u naartoe gaat. Een grote massa lucht heeft u gebracht waar u nu bent. U hebt een belofte gedaan,maar hebt geen idee hoe u die moet nakomen en u verwacht dat mensen die onder u staan, uw problemen oplossen. Feit is dat u in precies dezelfde situatie zit als vijf minuten geleden, alleen is het nu ineens mijn fout.

Op een mooie zomeravond zit Jan juist van een koel glaasje bier te genieten, wanneer zijn vrouw hem komt zeggen: O liefste, je zult zo blij zijn: Weldra zijn we met zijn drietjes. Maar dat is prachtig. Wanneer?. Morgen al. Mijn moeder komt met de trein van 15 uur.

Jean-Paul loopt een bloemenwinkel binnen en zegt: Ik had graag drie potten met rode geraniums gewild. Die zijn uitverkocht,zegt de verkoper. Kan ik u met iets anders helpen?. Nee, dat zou niet lukken. Eiet u, mijn vrouw is op reis, maar ze komt morgen terug en ik had beloofd dat ik de geraniums elke dag water zou geven.

De wijn schijnt u niet erg te smaken, meneer?, zegt de Cafébaas tegen een klant. Het is mogelijk dat de fles niet luchtdicht was. Of niet waterdicht, zegt de klant.

En je hebt de dief geholpen bij het leeghalen van je huis?, zegt de rechter. Ja, ik dacht dat het de deurwaarder was, meneer de rechter.

Middenin de nacht wordt Els wakker en springt panikerig overeind en zegt: Walter, onder het bed piept een muis. Wat wil je dat ik doe?, zegt Walter. Moet ik ze soms oliën?.

We zijn pas een week getrouwd en nu kom je al zo laat naar huis, zegt zijn vrouw. Ik kon echt niet vroeger naar huis komen, zegt hij, die voetballer is. Ik moest in de kantine uitgebreid vertellen, hoe gelukkig jij en ik zijn, Zegt de voetballer.

Tijdens de vakantie verblijft Bartje bij zijn opa en oma. Ze nemen hem mee op bezoek bij de buurman en die geeft Bartje een snoepje. Het ventje neemt dat gretig aan, maar zegt verder niets. Wat zeg je dan?, vraagt oma. Nog, zegt Bartje.

Wat doet uw man toch altijd in de schuur?, vraagt Gerda aan haar buurvrouw. Hij kweekt konijnen, zegt ze. O ja?. Kent hij daar iets van?. Hij niet, maar de konijnen wel.

Moeder mug zegt tegen haar kleintjes: Als jullie nu meteen gaan slapen, vliegen we morgen naar het naaktstrand.

Een man komt bij de tandarts. Wanneer die zijn gebit bekijkt, ziet hij dat de man alleen maar gouden tanden in zijn mond heeft. Ja, dat is zo, zegt de man, ik kom alleen maar voor een beveiligingssysteem.

Een man is dakpannen op zijn dak aan het leggen. Plots maakt hij een verkeerde beweging en valt 9 meter naar beneden. Omstaanders bellen onmiddelijk de 100. Die is snel ter plaatse en één van de ambulanciers vraagt: Wat is er gebeurd?. Waarop de man mompelt: Dat weet ik ook niet. Ik lig hier nog maar pas.

Je bent werkelijk de meest ongemanierde en brutaalste schoft die ik ooit van mijn leven gezien heb, zegt de woedende vader tot zijn zoon, in zijn bureau. Je begint er van dag tot dag dwazer uit te zien. Dag, jongeheer Servaas. Je zult me niet geloven, maar hoe vaker ik je zie, hoe meer je op je vader begint te lijken, zegt de bediende die juist binnenkomt.

Mijn zoon gedraagt zich slecht, zegt de vader van de patiënt. Hij bezorgt me heel veel last en verdriet. Je moet hem eens flink aanpakken en op zijn plichten wijzen, zegt de psychiater. Maar hij wil naar geen verstandig woord luisteren, zegt de vader van de patiënt. Zou u eens met hem willen praten?.

Een klant gaat een kleerwinkel binnen en zegt heel boos: Bij u laat ik nooit meer een pak maken. Toen ik het jasje aantrok, scheurde de rug letterlijk middendoor. Waarop de kleermaker zegt: Dat is inderdaad zeer onaangenaam. Mijn knecht zal de knopen veel te stevig vastgenaaid hebben.

Lieve hemel, gebruik toch je beide handen, riep het meisje in de auto. Ik kan niet, zegt de jongen, ik heb er één nodig om te sturen.

Heb je mijn raad opgevold en slaap je nu met het venster open?. Ja. En?. Ben je die verkoudheid nu kwijt?. Nee, maar wel mijn horloge en mijn portefeuille.

Vader ooievaar probeert zijn zoon gerust te stellen, tijdens één van moeder ooievaars nachtelijke afwezigheden. Huil maar niet, jongen, sust hij. Je moeder brengt baby's naar de mensen en dat maakt hen heel gelukkig. Straks is ze weer thuis. De volgende nacht is het de beurt aan vader ooievaar, om baby's af te leveren en moet moeder ooievaar haar zoon te troosten. Huil maar niet, jongen. Je vader komt terug van zodra hij de papa's en mama's hun kindje heeft bezorgd. Een paar dagen later zijn moeder en vader ooievaar zeer ongerust, want hun zoon is de hele nacht nergens te zien. Als hij uiteindelijk bij het krieken van de dag thuiskomt, vragen zijn ouders waar hij de hele nacht is geweest en hij zegt: O, ik heb gewoon een paar studentes de schrik van hun leven bezorgd.

Een grote, kloeke vrouw stapt op de tram en ging tussen de reizegers zitten, die ze letterlijk opzij perste. Een klein magere manneke dat opeens alle zitruimte zag verdwijnen, merkte op en zei: Ik vind dat ze de mensen volgens hun gewicht zouden moeten laten betalen. In dat geval zou ik het niet eens de moeite waard zijn om te stoppen, om jou te laten opstappen, merkte de kloeke vrouw op.

Een Waaslander stapt voor de eerste maal een warenhuis binnen in Antwerpen. Hij komt bij de lift en staat er wat naar te kijken. Hij ziet er twee oudere, zwaarlijvige dames in verdwijnen en wat later stappen er twee jonge, knappe dames uit. Amai, zegt hij, als ik dat geweten had, dan had ik ons Josefien meegebracht.

Na een huwelijk van 47 jaar sterft een man. Niet lang daarna komt zijn vrouw ook aan in de hemel. Als ze hem ziet,vliegt ze hem in de armen en zegt: O schat, wat ben ik blij jou hier te vinden. De man kijkt haar verbijstert aan en zegt: Geen roet in het eten gooien, hé. De afspraak was toch, tot de dood ons scheidt?.

Er was eens een pastoor wiens schoenen versleten waren. Hij liet dus een paar nieuwe maken bij een schoenmaker wiens vrouw de kwalijk reputatie had een onverbeterlijke kletskous te zijn. Ik zou willen dat je er zolen oplegt, die gemaakt zijn van vrouwentongen, zei de pastoor tegen de schoenmaker, terwijl zijn vrouw erbij stond. Die zijn immers onverslijtbaar. Goed, meneer pastoor, zei de vrouw bitsig, we zullen doen wat u verlangt en het bovenleer zal van pastoorsvel gemaakt zijn. Dat drinkt geen water.

Maria heeft van haar echtgenoot een bontjas van zilvervos gekregen. Beeldig, vind je niet?, zegt ze tegen haar vriendin, het is haast niet te geloven dat hij van een beest komt. Foei, zegt haar vriendin, zo mag je niet over je man spreken.

Twee mannen zijn elkaar in een café aan het uitschelden. Het gaat er steeds heter aan toe. Opeens roept één van hen: Maar je kunt je toch niet met mij vergelijken. Waarop de andere zegt: Wat jij bent, ben ik al lang, stomme ezel.

Jantje, zegt de juffrouw boos, waarom maak jij nooit je huiswerk?. Ik kan me thuis niet concentreren, want mijn moeder en mijn vader maken voortdured ruzie, juffrouw. Ik ken je moeder van zien. Ze lijkt mij de kwaadste nog niet. Wie is je vader?. Dat is nu precies waar ze altijd ruzie over maken.

Heb jij al eens een auto-ongeluk gehad?, vraagt Kamiel aan zijn vriend. Dat hangt ervan af, hoe je de dingen opvat. Ik heb mijn vrouw in de garage leren kennen.

In de kerk zei de pastoor dat we elkaar allemaal een warme handdruk moesten geven en ik zat daar met ijskoude vingers.

In de krant is er een advertentie te lezen, met de volgende woorden: Totale uitverkoop van tweepersoonsbedden, met grais een extraatje erbij: Twee Valhelmen.

Een man komt binnen in de apotheek en vraagt iets tegen de hik. De apotheker buigt zich over de toonbank en geeft de man een klap in zijn gezicht. Waar was dat voor nodig?, vraagt de man. Wel, je hebt nu toch de hik niet meer, of wel soms?, zegt de apotheker trots. Nee, maar mijn vrouw die in de auto zit wel.

Een jongetje zit in de trein tegenover een andere jongen die verschrikkelijk scheel ziet. Hij zit hem een hele tijd aan te kijken en zegt dan: Mijn broertje kan dat ook, maar niet zo lang.

Vissen kunnen zien, horen en proeven. Kunnen ze ook ruiken?, meester. Ja, als ze heel lang gelegen hebben, zegt Jantje.

Na de mis zegt de pastoor tegen de aanwezegen in de kerk: Ik wil dat alle aanwezegen die hun partner deze week bedrogen hebben, naar voren komen, zodat ik hun zonden kan vergeven. Een oud en slechthorend vrouwtje vraagt aan haar buurvrouw: Ik heb niet verstaan wat de pastoor gezegd heeft. Kunt u het even herhalen?. Natuurlijk, zegt ze. Iedereen die een pepermuntjevan de pastoor wil, moet even naar voren komen. De vrouw pakt haar wandelstok en strompelt naar voren. Wat, zegt de pastoor, u mevrouw. Op uw leeftijd. Schaamt u zich niet?. Het vrouwtje kijkt de pastoor aan en zegt: Meneer pastoor, het is niet omdat ik geen tanden meer heb, dat ik geen snoepje meer in mijn mond kan stoppen.

Twee vrouwen lopen over straat, als ze plots iemand horen zeggen: Pssst, hier beneden. Op de rand van de stoep zien ze een kikker zitten, die zegt: Ik ben eigenlijk geen kikker, ik ben een betoverde bankier. Als je me kust, word ik weer normaal en zal ik je redelijk belonen. Eén van de vrouwen kijkt om zich heen,pakt de kikker en stopt hem in haar handtas. Waarom doe je dat?, vraagt haar vriendin. Omdat een pratende kikker in tijden van cricis meer waard is dan een bankier.

Een vrouw gaat met haar veertien kinderen nieuwe kleren kopen in een grote winkel in de stad. Hoe heet jij?, vraagt de verkoopster aan de jongste. Bertje, mevrouw. Dat is een mooie naam. En hoe heet jij?, vraagt ze aan één van de andere kinderen?.Ikke?. Bertje, mevrouw. Dat blijft zo maar verdergaan tot aan de oudste, die vijftien is. Hoe heet jij?, vraagt ze ook aan hem. Mijn naam is Bertje, mevrouw. De verkoopster begint zich vragen te stellen en vraagt aan de moeder: Heten al uw kinderen Bertje?. Ja, zegt ze, dat is gemakkelijk. Als ze moeten komen eten, roep ik: Bertje, komen eten. En voila, ze zitten allemaal aan tafel. Maar als je nu maar één van hen nodig hebt, wat doe je dan?. Dan roep ik die bij zijn familienaam.

Een man ziet bij valavond enkele inbrekers in zijn tuin rondsluipen. Hij belt naar de politie en vraagt om onmiddelijk een patrouille te sturen. Het spijt me, klinkt het aan de andere kant van de lijn, alle auto's zijn nu ergens elders bezig, meneer. Doe alle deuren goed op slot. We komen zo snel we kunnen. Vijf minuten later belt de man terug naar de politie en zegt: Ik heb de inbrekers allemaal neergeschoten. Binnen de vijf minuten komen er drie politiewagens en een ziekenwagen aangereden. De politieagenten betrappen de inbrekers op heterdaad en rekenen ze in. Ik dacht dat je zei dat je ze had neergeschoten?, vraagt één van de agenten aan de man. Waarop hij zei: En ik dacht dat jullie geen auto's ter beschikking hadden?.

Een man die maar niet aan een vrouw raakte, besloot een advertentie in de krant te plaatsen. Aangezien hij niet te veeleisend wou zijn, zette hij er maar één zin in: Ik zoek een vrouw. Een paar dagen later ontving hij een honderdtal reacties, allemaal met dezelfde inhoud: Kom de mijne maar halen.

Kort na de Golfoorlog in 1991 was soldaat Johnson levend teruggekeerd, maar moest vaststellen dat zijn lief met een andere kerel uitgeweest was. Hij vroeg om een verklaring en ze zei: Ah schat, hij wou alleen maar vriendelijk zijn. Hij bracht me elke avond naar het secretaiaat, om de lijsten van de slachtoffers te bekijken en te zien of je gesneuveld was.

De belastingcontroleur vraagt aan Fons, wat hij met zijn inkomen doet. Wel meneer, ik geef 30% uit aan kledij en 20% aan ontspanning, zegt Fons. Ja maar, protesteert de belastingcontroleur, dat is niet mogelijk, dat maakt samen 120%. Toch wel, het is wel mogelijk, zegt Fons. Die 20%, die leen ik.

De tatoeërder zocht een hulpje, voor enkele uren in de week. Een eerste kandidaat bood zich aan. En, meneer, hebt u ervaring met tatoeages of met piercings?, vraagt de tatoeërder. Ja, absoluut. Ik werkte dertig jaar als kaartjesknipper bij de NMBS, zegt de kandidaat.

Weet uw zoon al wat hij later wil worden?, vraagt de leerkracht. Absoluut, hij wil vuilnisophaler worden. Vreemd, want dat hoor je niet veel. Hij denkt dat hij dan alleen op dinsdag zal moeten werken.

Ik heb vandaag 4 euro verdiend, zegt Peter. Ik ben achter de bus aangerend, in plaats van erin te gaan zitten. Stom van je, zegt Karel. Waarom ben je niet achter een taxi aangerend?. Dan had je minstens tweemaal zoveel uitgespaard.

Georges, wat denk je van onze nieuwe buren?, vraagt Karel. Ze hebben geen auto, geen tv, geen computer en zij draagt geen juwelen en geen bontmantel. Ze hebben dan waarschijnlijk heel veel geld, zegt Georges.

Ik had het vannacht zo koud, zegt Martha. Ik lag te beven en te rillen. Lag je ook te klappertanden?, vroeg haar buurvrouw. Dat weet ik niet. We slapen niet bij elkaar.

Waarom zitten er in vliegtuigen zwemvesten en geen parachutes?, vraagt de kolonel. Leven getrouwe mannen langer dan ongetrouwde mannen?, vraagt één van de piloten.

Een man komt bij de psychiater en klaagt: Ik kan me niets meer herinneren. Geen datum, geen telefoonnummer, niets, zegt de man. Sinds wanneer hebt u dit probleem al?, vraagt de psychiater. Welk probleem?, vraagt de man.