Sjang en John op een zonovergoten dag in Gellik.

Voor een Berlijns kussen, dat voor het huis van Sjang Gerets werd geplaatst om het verkeer af te remmen, zit Sjang samen met zijn neef  John Souvereijns, naar het verkeer te kijken dat er passeert. “Een maand ligt dat ding hier en het verkeer moet er nog aan wennen, zegt John”. “Die van deze kant komen, hebben voorrang op die van boven, maar soms willen ze elkaar geen voorrang geven en dan beginnen ze elkaar te beschimpen”.

“We hebben hier trouwens eens op een dag geteld hoeveel Hollanders hier passeren en kwamen tot de vaststelling dat het fifthy fifthy is. Niet verwonderlijk met een camping zo kort in de buurt”.

Sjang en John zitten niet in een stoel maar in een rolstoel. De oorzaak van hun leven in een rolstoel ligt ergens in de 19^e eeuw. Vreemd zal je zeggen, maar het is de realiteit. Sjang en John hebben namelijk een spierziekte die dominant geslachtsgebonden vererft.

Zij werden beide geboren met een genafwijking die zich openbaart bij de jongens  -die een x en een y chromosoom hebben- en waarbij meisjes -die twee x chromosomen hebben- als draagster geboren worden.

De grootvader van John is de vader van  oom Sjang en werd geboren rond 1879.  Zijn naam was eveneens Sjang en hij was lijder want ook hij kende een leven in een rolstoel. Hij zou huwen en zes kinderen krijgen drie jongens en drie meisjes. Twee jongens Sjang en zijn broer Pierre kregen beiden af te rekenen met de ziekte en de moeder van John zou draagster blijken te zijn en de ziekte verder vererven aan John.

Jongens hebben 50% kans om de ziekte te krijgen meisjes 50% kans om draagster te worden.

De zus van Jang en Pierre en moeder van John was draagster en gaf de ziekte verder aan haar zoon die nu naast zijn oom in de rolstoel zit te kijken naar de passerende voertuigen op het Berlijns Kussen.

Naar alle waarschijnlijkheid zal de moeder (ergens rond 1850 geboren), van grootvader Sjang draagster zijn geweest en manifesteert zich die ziekte heden ten dage nog.

De ziekte komt in de meeste gevallen pas tot uiting op volwassen leeftijd. Bij John werd ze pas vastgesteld op 42 jarige leeftijd. Een zelfstandige baan als schrijnwerker ging toen ten einde.

Men zegt wel eens het zit in de genen hier is het overduidelijk van toepassing.

The Rock Factory 2009,  een organisatie van de Jeugdienst Lanaken, Apollo en de provincie Limburg, heeft een winnaar.

Methalhed zo heet het bandje dat bestaat uit de vijf leden Nicky, Nick, Joey, Stuart en Melvin.

Op deze finale avond liep de apollo vol met meer dan 250 sympathisanten om hun band te ondersteunen.

De jury had, volgens speaker van dienst Jantje Bollen een andere winnaar aangeduid, dan de band die deze uitgave als winnaar uit de bus kwam. Het is namelijk door de stemming van het aanwezige publiek dat een juryoordeel kan veranderen en dat gebeurde.

Op de tweede plaats komt Pressure en als derde Smiling Industries.

In de Amstel Gold Race werd Lanakenaar Karsten Kroon tweede en in de Waalse Pijl zijn ploeggenoot Andy Schleck.

Vanaf de Amstel Gold Race tot aan de Waalse Pijl wordt er door de renners gerust. Het weer is voortreffelijk en op het terras van het Eurohotel zitten de mannen van Quickstep te genieten van de rust die hen gegund is. Echt grote afstanden worden er niet gereden enkel een paar uurtjes op de fiets en dan rust. Onze Lanakense Nederlander Karsten Kroon, die in de Amstel Gold Race de tweede plek bezette overnacht niet in het hotel maar een paar kilometer verder. Op de dag voor de Waalse pijl is Andy Schleck met twee vrienden van Saxo Bank gaan vissen. Rusten is voor allen de boodschap. Voor Andy heeft de rust goed gedaan want inde Waalse Pijl bezette hij de tweede plek. Twee mannen van de zelfde ploeg die achter elkaar tweede werden gaan graag samen op de foto.

Een aantal mannen van Milram zijn naar huis vertrokken met hun eigen wagen om daar bij te komen van hun inspanningen. De eendagsklassieker Luik Bastenaken Luik staat voor het weekend, dan zullen ze weer op post zijn. Karsten liet weten dat Frank Schleck er dan weer bij zal zijn en dat was ook de mening van de mecaniciens van Saxo-Bank. We wachten af.

Andy zei in een interview, dat hij eens graag samen met zijn broer als eersten over de eindmeet zou komen. 
En terwijl er een grote verwachting van zijn supporters op zijn schouders rusten, zegt Gilbert niet te veel, dat kan dit weekend veranderen. We wachten af. 
Tijdens de dagen in Lanaken komen jongeren en hun ouders de renners begroeten en gaan ze op schattenjacht. Intussen kunt U hier een aantal foto’s bekijken van de dagen in Lanaken.
klik hier voor een groot aantal foto´s

Met recht en rede mogen wij - in grootlanaken- ons gelukkig prijzen met het Pietersheimpark en –bos, de ´Parel van het Nationaal Park Hoge Kempen´.

Bij een bezoek zie je steeds iets anders wat je opvalt. Op dit moment is de natuur zich op aan het maken voor de zomer. De temperaturen zijn er al naar.

Kinderen van verschillende scholen komen regelmatig op educatie in de kinderboerderij en de tweede klas van Jan Rosier in Lanaken bezoekt het Pietersheimbos als wij er toekomen. Aan de Asbeek staan zij allemaal met een boterdoosje in de hand. Zij hebben pissebedden verzameld en na enkele oude bladeren te hebben verzameld zullen zij daarover een les krijgen in het leslokaal van de Kinderboerderij.

Het is een lust voor het oog, om nu te vertoeven in het bos onder goede weersomstandigheden.

De oude eik ,aan de ingangsdreef van het kasteel, gaat voor de zoveelste maal in blad, naar verluidt zou onder deze oerboom een ijskelder verscholen zitten, waarin uitgehakt ijs uit de vijvers lang bewaard kon worden.

Aan de rand van het bos, groeit de bosanemoon en het bosviooltje. Ze zijn de eerste bloeiers in het bos want zij kunnen alleen maar bloeien als het bladerdek nog niet dicht is en er nog genoeg zonlicht de bodem raakt. Een buizerd geniet van de thermiek en glijdt door de lucht. Op de rustbankjes bij de waterpartijen is het goed uitrusten en kan je genieten van een prachtig uitzicht.

Een Reiger staat aan de waterkant en laat zich niet meteen opschrikken.

Bekijk de foto´s op deze link van een park met prachtige waterpartijen en bos in ons kroondomein Pietersheim.

Pasen 2009.
Het is lente en de temperaturen gaan over de 20 graden en dat in het begin van april, dat belooft.

Op paasmaandag ging ik, met een geleende fiets, een Gazelle met vering en zeven versnellingen (waarvan ik er maar vier gebruik),  voor een tochtje vanaf Smeermaas naar Oud Rekem en terug.

Op de Hochterbampt ga ik een kijkje nemen bij de werken aan de grote vijver. Een vijver die achtergebleven is na de kiezelwinning van Van Roosmalen (1950-1966). Een groot deel van de Hochterbampd werd in 1975 aan Nederland verkocht en inmiddels weer gratis overgedragen aan de dienst der Scheepvaart i.v.m. het grensmaasproject in 2008.

Een deel bomen zijn er geveld en de vijver krijgt een ander uitzicht. De Hoge dijk langs de Maas zal verlaagd worden en een voortdurende waterdoorlatende  inlaat in de dijk aangebracht zal de Maas en vijver verbinden.

Verleden jaar zat hier nog een grote kolonie Reigers en Aalscholvers, nu zijn er nog wel, maar het aantal is sterk verminderd, door de werken verdreven zijn de schichtige vogels elders een broedplaats gaan zoeken.

Aan het eind van de vijver, zie ik  nog net een blauwe reiger vliegen tussen de dode bomen.

Iets verder zie ik op de kant van de kleine vijver een Zwaan broeden. Het mooie weer zet meerdere vogelsoorten aan tot paring en nestbouw. Als ik bij het uitkijkplatform kom langs de Geulerweg zie ik een grote groep oeverzwaluwen die een broedplaats hebben gevonden aan de steile helling op de Belgische zijde, Verleden jaar zaten er op de Nederlandse zijde, maar door de aanleg van een steilere oever aan de zijde van Neerharen verkiezen ze dit jaar ook deze oever.

In de richting van Herbricht zijn de opgespoten akkers geploegd en zijn kieviten op zoek naar een nestplaats terwijl een fazantenhaan een vrouwtje aan het versieren is. 
Voorheen werd er op deze akkers grind gewonnen en  na de ontginning opgespoten met grond van de verbreding van het Albertkanaal.

In Herbricht in café ´Maasvallei´ is het een komen en gaan van fietstoeristen, het terras en binnen is vol bezet. Het geestelijk vocht vloeit rijkelijk uit tap en fles. 

Er staan niet meer veel huizen in Herbricht, een deel is opgekocht door de provincie en afgebroken. Ooit zal er geen enkele woning meer staan en zal dit idyllische gehuchtje overgaan in natuurgebied.

Als ik vertrek in het café, kom ik bij de laatste boerderij, waar ik Arnold en Helene Maesen Aelbers tegen kom. Helene is op deze plek geboren en Arnold, die afkomstig is van Uikhoven, heeft haar hier om haar hand gevraagd. Arnold verteld over het smokkelen van allerhande over de Maas met bootjes. Helene  verteld over het harde labeur op de boerderij.

Verdergaand in de richting van Oud Rekem kom ik langs het kapelletje, toegewijd aan het ‘Heilig Hart’, dat onderhouden wordt door Louis Bollen, de kapper van Rekem en zijn echtgenote Mia Meyers. Louis is de snelste kapper die ik ken, je zit nog niet goed en wel in de kappersstoel, of je bent er ook weer uit, geknipt en afgeborsteld. Het kapelletje is prachtig gerestaureerd en gered van de afbraak, door het parochiecomité. Het kapelletje werd gebouwd door de familie Dubois-Groenen op hun eigendom, als dank voor het heelhuids terugkomen van hun zoon Jozef, na de eerste wereldoorlog.

Als ik in oud Rekem aankom is het al na zevenen, op de terrasjes zit nog een aantal mensen na te genieten van een fijne paasmaandag.

Pasen 2009 is de warmste in 25 jaren geweest.