Afgelopen vrijdag was het feesten voor de duivenmelkende gebroeders Andre en Berto Vuerstaek. Nadat zij de sleutel hadden verkregen van hun gewonnen auto op de duivenvlucht, uit Orleans voor jonge derby duiven, ging het om drie uur richting raadszaal van de gemeente Lanaken om er gehuldigd te worden voor hun prestatie als autowinnaar van de Orleansvlucht en een receptie werd aangeboden.

Hun eerst getekende, zowel provinciaal als bij de derby´s, haalde  met een snelheid van 1174.20 m/min.de ereprijs binnen en vloog over de 420 km iets meer dan 6 uren.

Het jonge duivinnetje, dat op vijf dagen overbroeden werd ingezet, haalde een hogere snelheid dan de eerste bij de jaarse- en zou bij de oude duiven een verdiende derde plaats halen.

De Wisselbeker is nu voor de tweede maal in de geschiedenis van de autovlucht uit Orleans in Lanaken terecht  gekomen. De vorige viel te beurt aan Erik Tollenaers in 2002. Nog één maal in Lanaken dan zal de Fondclub een nieuwe wisselbeker moeten aanschaffen. 43 namen prijken er nu reeds op deze wisselbeker. De eerste maal ging hij in 1968 maar A. Philippaerts. Verleden jaar werd hij gewonnen door Jos Thone uit As.

Nu staat hij voor minstens één jaar te prijken in het duivenlokaal van duivenmaatschappij ´De Vrede´in  ´Het Groene Woud´in de Waterstraat te Lanaken.

Burgemeester Willen mocht vanwege de gemeente de beide broers de glazen vaas van de gemeente overhandigen voor hun prestatie. Maar eigenlijk mocht er eentje speciaal voor het jonge blauwe duivinnetje 5070012-10 overhandigd worden,  dat vanaf haar overwinning op de Orleansvlucht door het leven gaat als ´keano´, genoemd naar de zeven weken oude spruit van de kersverse opa Andre.

Het paardengraf in Borgharen waarin de skeletten lagen van met zekerheid 60 dieren trok heel wat belangstelling tijdens een kijkdag afgelopen week.
Naar het er nu naar uitziet, gaat men ervan uit dat de paarden begraven werden tijdens de belegering van Maastricht in 1632 door Prins Frederik Hendrik.
Aan het eind van die belegering zouden de paarden dan, op een nog te onderzoeken wijze, hun levenseinde hebben gehad en dat ze dan in een deel van de circumvallatielinie bijeen gelegd zijn. Tot nu toe hadden de opgravingen die reeds een hele tijd bezig zijn i.v.m. de werken in de Grensmaas, hier en daar botresten getoond die weer toegedekt werden om later onderzocht zouden worden.
De archeologen waren verbaast, maar blij verrast met zulk een grote hoeveelheid skeletten, hetgeen in West Europa ongekend is. Ze lagen zo´n 80 cm onder het maaiveld naast elkaar zonder leidsels of ander tuig.
Bij een belegering werden heel wat paarden ingezet, zowel rijdieren voor de ruiters, als lastdieren  om proviand, maar vooral kanonnen, voort te trekken. Men bediende zich toen meestal van halve kartouwen, die een gewicht van 50 tot 60 centner (1 centner was ong. 50 kg) hadden. voor de verlaatsing van deze oorlogstuigen waren 16 paarden nodig en nog eens voor de kogels 12 paarden en tot slot voor het buskruid 6 paarden. als de twee busmakers en 6 opperknechten, die nodig waren voor de bediening eveneens te paard waren, dan komen we voor één halve kartouw op 42 paarden.
Gezien de schofthoogte volgens de archeologen op 1,40 m  lag, lijkt het meer dan waarschijnlijk , dat het hier om dit soort paarden gaat en niet om paarden van de ruiters.
Toen het geallieerd leger, onder Prins Frederik Hendrik op 22 mei 1632, in Nijmegen vertrok, bestond dit uit 28 regimenten, verdeeld in drie troepen,te weten 1e; de Nederlanders, 2e de Fransen en ten 3e de Engelsen. Al deze mensen dienden zich te voorzien in een mondvoorraad voor vijf dagen.
Er werden 83 vuurmonden meegevoerd bestaande uit grote en kleine stukken, waaronder 6 halve kartouwen. En er werden ook 1500 wagens met paarden ingezet, voor het vervoer van allerlei aard, zoals; tenten, voedsel voor mens en paard, wapentuig, kogels en buskruit, etc.
Naast het reguliere leger volgde in hun nabijheid een klein legertje van handelaars, marketentsters, vrouwen en kinderen, die een apart kamp hadden. Onder hen paardehandelaren en slachters, een beroep dat meestal in Joodse handen was.
10 Juni kwam het gehele leger aan te Maastricht en begon meteen met het opwerpen van aarden wallen rond de stad.
Voor een groot deel lagen die aarden aanvals- en verdedigingswerken op het grondgebied van het huidige groot Lanaken en wel van Hocht, Smeermaas, tot Veldwezelt. Smeermaas had een schipbrug op de Maas verbonden met Borgharen die samen met de schipbrug bij Sint Pieter de circumvallatielinie compleet maakten.

Het zou zo kunnen zijn dat de dieren aan een ziekte overleden zijn gezien er geen aanwijzing is dat ze geslacht zouden zijn. Maar ook de mogelijkheid van te veel aan dieren,  kreupel of gesneuveld op het veld van ''eer' .
In een bosje langs het kanaal bij Hocht is nog een deel van deze aarden wallen te zien en waarschijnlijk het laatste bewijs van de belegering.
Een onderzoek zal naar alle waarschijnljkheid meer kunnen onthullen over dit groots gevonden paardengraf in West Europa.
Waarom deze belegering van Frederik Hendrik in 1632 en niet die van Lodewijk XIV in 1673?
Die van 1673 onder het genie Vauban duurde 13 dagen en volgens mij te weinig tijd voor een hele circumvallatielinie en gebruikte Vauban een draagvlonderaanval tegen de stadsmuren geplaatst.
De aanval van Lodewijk richtte zich op de Maastrichtse zijde van de Maas.

Het weer is voortreffelijk en dat doet jongeren naar het water trekken.

Langs het Albertkanaal in Gellik waren dan ook enkele Gellikse jongeren aan te treffen.  Een groepje was aan het zonnen terwijl verderop jongeren te water gingen, gelukkig niet duikend maar springend.
Het is niet aan te bevelen om in het Albertkanaal te gaan zwemmen zeker niet als je weet dat er intensieve scheepvaart is.

Een van die passerende schepen maakte indrukwekkende reuzengolven tijdens zijn doorvaart door het kanaal. De boeg vertoonde een diepe golf ,die het water over de reling deed gaan en aan de kade deed opspatten, alsof het storm was.

Zonnen ja, maar zwemmen nee! De jongeren gingen dan ook wijselijk verder met zwemmen in de Krieckaert.

Zwemmen in het kanaal: doe het niet! 

Voor de eerste maal in de geschiedenis van het CCL werd op 21 juni, aan het begin van het nieuwe culturele jaar, een ticketbeurs gehouden.

Tijdens deze ticketbeurs konden de liefhebbers hun abonnement voor het nieuwe jaar aankopen en voorstellingen vastleggen. Ook voor de cursussen kon men op deze avond inschrijven.

Met een ticketverkoop van meer dan 1000 op deze openingsdag, zijn schepen van Cultuur Curvers, het programmateam en de Algemene vergadering  cultuur dik tevreden en kan men spreken van een succesformule.

De aanwezigen konden onder het genot van een droogje en een natje hun voorstellingen of cursus vastleggen.
Ook op dinsdagmorgen ging de verkoop gestaag door.

Verschillende voorstellingen verkopen vlot, (zoals: Philippe Geubels, Wouter Deprez, Maayke Cafmeyer, An Nelissen..). 

Vanaf woensdag 23 juni start de losse ticketverkoop. Er wordt best niet te lang gewacht om te reserveren. Dit kan via mail cultuur@lanaken.be , aan de balie tijdens de openingsuren of telefonisch op nr. 089/73 98 50.

Alle informatie over het nieuwe seizoen is terug te vinden op www.cclanaken.be . De website wordt steeds up-to-date gehouden. Hou de site in de gaten voor uitverkochte voorstellingen.

Voor het seizoen 20010-2011 belangrijk nieuws

Start abonnementenverkoop tijdens de ticketbeurs op maandag 21 juni van 18 tot 21 uur

U bent van harte uitgenodigd op de abonnementenverkoop in het Cultureel Centrum.

Tussen 18 en 21 uur kunt u in een aangenaam kader met een hapje en een drankje reserveren voor uw abonnement naar keuze.

Als u 3 voorstellingen kiest kan u gratis naar de voorstelling ‘Force Majeure’ van Günther Lesage.

Liefhebbers van klassieke muziek en trouwe bezoekers van onze concerten in de museumkerk kunnen kiezen voor een abonnement klassiek. U betaalt een gunstig tarief dat € 5 lager ligt dan de kassa prijs. Zo kan u enkele gerenommeerde ensembles aan het werk horen en maakt u daarnaast kennis met nieuw talent in de wereld van de klassieke muziek. 

In het afgelopen weekend werd, in het Riemse Vroenhoven van Kamervoorzitter Jan Peumans en Burgemeester Mark Vos, een tijdelijke splitsing B(akker) H(andel) en V(erkeer) doorgevoerd. Door de stalen brug, al vroeg in de morgen, voor alle verkeer te sluiten werd deze splitsing een feit en zal er de eerste drie weken geen snelverkeer over de brug mogelijkheid zijn.

Maar deze splitsing zal, binnen drie weken, eindigen in een verbinding die al de problemen zal oplossen.

Door een hoogstaand ‘staaltje van techniek en vernuft’en het integreren van een museum, klimmuur en bescherming van de bunker, zal de brug van Vroenhoven op de kaart gezet worden als de brug van V.V.V. Verbinding, Vrede en Vrijheid.

Afgelopen zaterdag is men begonnen met de verschuiving van het stalen kunstwerk, om het te plaatsen op de plek waar ooit, de gedynamiteerde betonnen  brugverbinding lag tussen de twee dorpsgedeelten van Vroenhoven.
Op de geleiders werd 'oma's bruine zeep' gesmeerd om, net zoals bij de slak, een beter glijvlak en een verminderde wrijving te creëren.

Heel wat kijklustigen zagen dat, met een snelheid van een slak, de brug opgeschoven werd met een berekende hydraulische trekkracht, gekoppeld aan een aantal stalen kabels bevestigd tussen brug en  een tijdelijke constructie (alles wat blauw gesschilderd is zal verwijderd worden).

Reeds om 07.00 uur in de ochtend was het muziekensemble ‘Kwopper en Co” uit Lafelt ter plaatse en zette, op het moment dat men begon met de verschuiving, haar muzikale begeleiding in. Ook het Limburgs Volkslied werd daarbij gespeeld, hun vrolijke noten gaven een feesttintje aan de grootse 2.200 ton zware brugverschuiving.

Omdat aan de Belgische zijde de brug een viertal cm te hoog was om in haar nieuwe plaats te passen, werden op dat punt betonnen gewichten bijgeplaatst om de brug te doen zakken en op haar plaats te krijgen.

Toen men daar in slaagde heeft zich waarschijnlijk torsie voorgedaan, tussen de tijdelijke stalen constructie en een van de definitieve betonnen dragers waardoor er een barst in het beton is ontstaan.
Het trekken werd stilgelegd en ingenieurs gingen ter plaatse om de impact van deze scheur te onderzoeken. UIteindelijk werd na het overleg besloten dat de brug op een veilige manier tot op zijn definitieve plaats getrokken kon worden.

Om 14.30 lag de brug op haar plaats en konden voetgangers en fietsers over de brug. Snelverkeer moet nog drie weken wachten.

Beton, staal en Graniet waren codenamen tijdens uitvoering plan Gelb 10 mei 1940.

Tijdens de bouw van de nieuwe stalen brug, bleef de betonnen brug de verbinding tussen de beide landhoofden.
‘Beton’en ‘staal’ waren ook de codewoorden tijdens het begin van de oorlog.  Samen met het codewoord ‘graniet’vormden zij de aanval van Duitsland op de bruggen over het Albertkanaal en het fort Eben-Emael.

Pas toen de nieuwe stalen brug klaar was voor het verkeer, werd de oude brug opgeblazen. Iets wat Sergeant Grauwels van de Grenswacht op de 10^e mei niet gelukt is. Hij liet het leven samen met enkele kameraden nadat hij de lonten ontstoken had, vanuit de bunker langs de brug. De Duitse soldaten konden de lonten echter doven en de brug bleef voor hen gespaard  met de gekende gevolgen voor de aanvang van de bezetting van België.

De Bunker blijft als monument een rol spelen in het concept van de nieuwe verbinding na het opheffen van de tijdelijke B.H.V. splitsing van de V.V.V brug te Vroenhoven.

Door de NAVO werd eind jaren '70 een AWACS ingesteld voor de bescherming van het Europese luchtruim tegen mogelijke aanvallen door de Sovjet-Unie. De hoofdbasis (Main Operating Base) van het NAVO-AWACS werd in 1978 opgericht op de basis Geilenkirchen, een voormalige RAF luchtmachtbasis vlak op de Nederlandse grens.

uit een verslag bij wikpedia vernemen wij het volgende:
Al direct vanaf de reactivering van basis Geilenkirchen was er verzet aan de Nederlandse kant. De start- en landingsbaan ligt naar de gemeenten Onderbanken, Brunssum en Schinnen gericht, waardoor een groot aantal inwoners van deze gemeenten overlast ondervindt van de overvliegende AWACS-vliegtuigen. Uit een belevingsonderzoek van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (2008), opgesteld in opdracht van het ministerie van VROM, blijkt dat meer dan 41.000 mensen in Zuid-Limburg ernstige hinder ondervinden van de AWACS-vliegtuigen. Begin jaren '90 verenigden de inwoners zich en werd de Vereniging STOP awacs opgericht, die probeerde de NAVO te doen overwegen de landingsbaan of de hele basis te verplaatsen of minder lawaaierige motoren voor de AWACS-toestellen aan te schaffen (met zogenaamde hush kits). De NAVO beloofde de motoren te vervangen, maar door financiële problemen gebeurde dat niet.

De boog kan niet altijd gespannen staan. Daarom hebben de vrijwillgers/senioren, die zetelen in de Maaslandse gemeentelijke adviesraden, één maal per jaar een gezellig samenzijn. Dit jaar ging dat door in de gemeente Lanaken. ´s Morgens was er een ontvangst in het CCL waar een rollenspel plaatsvond over vrijwilligerswerk.

Daarna ging het na ´de Oase´in Briegden waar ze een menu geserveerd kregen bestaande uit: Komkommersoep, gevolgd door friet met een koninginnenhapje en salade en als toetje een gebakje van het huis. Schepen Michel Stevens die seniorenbeleid in zijn portefeuille heeft schoof eveneens aan tijdens de maaltijd.
Alvorens aan de maaltijd te beginnen kreeg de Lanakense, Miet Cops ´Vrouwe van de Heidemolen Lanaken´een warm applaus voor haar 80^e verjaardag, die toevallig samenviel met deze dag voor deze vrijwilligers. De kranige dame is niet weg te denken in het Lanakense culturele gebeuren en is beter bekend als ‘Miet van de Meule’.

Kok Wilfried Swennen had alles tot in de puntjes verzorgd samen met zijn medewerkers, die aan willen sluiten bij de arbeidsmarkt. Zo is de werking van dit ontmoetingshuis tweeledig. De kans op aansluiting op de arbeidsmarkt en de low budget maaltijden.

Om de 62 senioren gelijktijdig te voorzien van een overheerlijke maaltijd en ook nog eens een 18tal dat er dagelijks over de vloer komt is geen kleinigheid, maar er moest niemand langer dan enkele minuten wachten op zijn menu.

Nadat  iedereen verzadigd en voldaan was, ging een aantal van hen de Waterburcht van Pietersheim, aan de voet van het Nationaal Park Hoge Kempen bezoeken, terwijl het andere deel van hen ter plaatse bleef voor een workshop likeur en vanzelfsprekend gevolgd door likeur smaken.

Het weer speelde in hun voordeel het zonnetje scheen op deze dag van onthaasting.

De merel werd door de luisteraars van het radioprogramma Vroege Vogels op 3 januari 2010 gekozen tot mooist zingende zangvogel.  De merel is een algemeen voorkomende vogel, maar daarom niet minder mooi met een pikzwart verenpak voor de mannelijke- en een bruinpak voor de vrouwelijke kunne.. Zijn gezang (fluiten) is pas goed te horen aan het eind van een regenbui of in de vroege ochtend. De merel maakt zijn nest op de meest verschillende plaatsen.  Hij gaat op zoek naar regenwormen en trappelt dan op de grond. Regenwormen die dan naar boven komen worden met een schuin gehouden kop gade geslagen en als ze even komen piepen hapt de merel met zijn spitse snavel toe. De merel die tot driemaal een nest jongen groot trekt  per jaar met een gemiddelde van vier eieren bebroedt deze twee weken lang. De jongen blijven twee weken in het nest en  het ouderpaar blijft ze dan ook nog eens twee weken voeren. Daarna volgt een nieuw legsel en begint alles van voor af aan.
De merel  heeft dan ook heel wat regenwormen nodig om zijn onverzadigbare jonge te voeden. Pa en ma voeden de jongen. Als ze een mens of dier in de nabijheid van hun nest zien, tijdens het aanvliegen, blijven ze zo stil als een roerdomp zitten. Deze op de foto bleef dan ook evenals zijn jong roerloos mij gadeslaan en alleen de regenworm in zijn bek vertoonde tekenen van leven.

Het klaverblauwtje is een vlinder die voorkomt op de rode lijst zijnde met uitsterven bedreigd. Enkel in de Voerstreek en in Gellik langs het Albertkanaal komt de soort voor in Vlaanderen.

De soort leeft hier naast het eveneens kwetsbare Dwergblauwtje en het Icarusblauwtje.

Regelmatig ga ik een kijkje nemen rond de periode dat de eerste blauwtjes tevoorschijn komen. Op 19 mei was het raak, de eerste blauwtjes vlogen rond langs de bermen van het Albertkanaal. Ik kon zowel het Klaver- als het Dwergblauwtje waarnemen en de Icarus is in de meerderheid. Op de 22^e mei waren ze in grote aantallen op het platte gedeelte van het talud aanwezig.

Het talud stond vol met de waardplant van het Klaverblauwtje nl. de rode klaver.

Op grashalmen zag ik heel wat dwergblauwtjes in ruststand, ondersteboven hangend. De berm stond vol met rode-  en gele rolklaver, het was samen met de vele margrieten, klaprozen  en de bloeiende brem een lust voor het oog.

Het zou de vlinders ten goede komen, mochten deze planten er blijven staan. Ik zag blauwtjes eitjes afzetten en op meerder plaatsen waren zij aan het paren. Er was toekomst, die echter drastisch verstoord werd.

Omdat ik zag dat er op meerdere plaatsen bermen gemaaid werden, hoopte ik dat het hier in het talud zeker niet het geval zou zijn want het zou een aanslag zijn op de volgende generatie Blauwtjes.

Toen ik vernam dat de Dienst der Scheepvaart op 26 mei zou beginnen met maaien, heb ik die dienst geïnformeerd voor wat betreft de aanwezigheid van de bedreigde soorten Blauwtjes, maar toch is men doorgegaan met maaien. Meer nog; nadat men eerst de aan het kanaal liggende berm volledig gemaaid had is men twee dagen later op vrijdag de ander kant gaan maaien en werden hierdoor, een groot deel van de levensbehoeftige planten, inclusief de afgezette eitjes en wie weet hoeveel van de geschetste vlindersoorten, met het maaisel opgezogen en verwijderd.

Ik meen dan ook dat de grootste bedreiging voor de Blauwtjes in Gellik, de maaimachine van de Dienst der Scheepvaart is.

Hoe kon dit gebeuren en waarom is men doorgegaan met maaien?

De tientallen Blauwtjes die ik de zes dagen heb mogen constateren (van 19 t/m 25) en digitaal kon vastleggen zijn nu met zekerheid bedreigd in hun voortbestaan. Het is dan ook maar afwachten voor wat betreft de tweede vlucht midden juli.
 

In Lanaken kan het niet meer stuk. Nadat de dames gisteren naar 2e Nationaal promoveerde, deden de mannen dat na een 2-1 eindstand uit tegen Grote Heide. Omdat Grote Heide in Lanaken niet tot scoren kwam was het Lanaken dat zichzelf met champagne mocht volspuiten.

Al vroeg in de eerste helft maakte Grote Heidespeler Bert Bex het eerste doelpunt, maar direct na het centeren maakte Bart Jansen daar met een sublieme omhaal een eind aan en stond er 1-1 op het bord. Lanaken was hiermee virtueel overwinnaar, over de twee wedstrijden gezien.
Ook na het tweede doelpunt, uit vrije trap door Jan Willekens, voortreffelijk in een boog rond de muur geplaatst, bleef dat zo. De spanning bleef tot in de laatste seconde bestaan, want Grote Heide had nog maar een doelpunt nodig om door te gaan. Het eindsignaal klonk de Lanaker spelers en supporters dan ook als muziek in de oren waarbij Lanaken de stap naar 2^e Provinciaal kon vieren met de bekende taferelen.

Trainer Marc Maes had het na de wedstrijd, die voor hem in de douche eindigde, even moeilijk door de ontstane spanning en emoties. Hij ging even buiten op de bank zitten om bij te komen ´Mijn rikketik gaat een beetje te keer`, zei hij ´ik moet eventjes bijkomen`. Hij deed dat overigens onder het genot van een sigaretje.