Voor het seizoen 20010-2011 belangrijk nieuws

Start abonnementenverkoop tijdens de ticketbeurs op maandag 21 juni van 18 tot 21 uur

U bent van harte uitgenodigd op de abonnementenverkoop in het Cultureel Centrum.

Tussen 18 en 21 uur kunt u in een aangenaam kader met een hapje en een drankje reserveren voor uw abonnement naar keuze.

Als u 3 voorstellingen kiest kan u gratis naar de voorstelling ‘Force Majeure’ van Günther Lesage.

Liefhebbers van klassieke muziek en trouwe bezoekers van onze concerten in de museumkerk kunnen kiezen voor een abonnement klassiek. U betaalt een gunstig tarief dat € 5 lager ligt dan de kassa prijs. Zo kan u enkele gerenommeerde ensembles aan het werk horen en maakt u daarnaast kennis met nieuw talent in de wereld van de klassieke muziek. 

In het afgelopen weekend werd, in het Riemse Vroenhoven van Kamervoorzitter Jan Peumans en Burgemeester Mark Vos, een tijdelijke splitsing B(akker) H(andel) en V(erkeer) doorgevoerd. Door de stalen brug, al vroeg in de morgen, voor alle verkeer te sluiten werd deze splitsing een feit en zal er de eerste drie weken geen snelverkeer over de brug mogelijkheid zijn.

Maar deze splitsing zal, binnen drie weken, eindigen in een verbinding die al de problemen zal oplossen.

Door een hoogstaand ‘staaltje van techniek en vernuft’en het integreren van een museum, klimmuur en bescherming van de bunker, zal de brug van Vroenhoven op de kaart gezet worden als de brug van V.V.V. Verbinding, Vrede en Vrijheid.

Afgelopen zaterdag is men begonnen met de verschuiving van het stalen kunstwerk, om het te plaatsen op de plek waar ooit, de gedynamiteerde betonnen  brugverbinding lag tussen de twee dorpsgedeelten van Vroenhoven.
Op de geleiders werd 'oma's bruine zeep' gesmeerd om, net zoals bij de slak, een beter glijvlak en een verminderde wrijving te creëren.

Heel wat kijklustigen zagen dat, met een snelheid van een slak, de brug opgeschoven werd met een berekende hydraulische trekkracht, gekoppeld aan een aantal stalen kabels bevestigd tussen brug en  een tijdelijke constructie (alles wat blauw gesschilderd is zal verwijderd worden).

Reeds om 07.00 uur in de ochtend was het muziekensemble ‘Kwopper en Co” uit Lafelt ter plaatse en zette, op het moment dat men begon met de verschuiving, haar muzikale begeleiding in. Ook het Limburgs Volkslied werd daarbij gespeeld, hun vrolijke noten gaven een feesttintje aan de grootse 2.200 ton zware brugverschuiving.

Omdat aan de Belgische zijde de brug een viertal cm te hoog was om in haar nieuwe plaats te passen, werden op dat punt betonnen gewichten bijgeplaatst om de brug te doen zakken en op haar plaats te krijgen.

Toen men daar in slaagde heeft zich waarschijnlijk torsie voorgedaan, tussen de tijdelijke stalen constructie en een van de definitieve betonnen dragers waardoor er een barst in het beton is ontstaan.
Het trekken werd stilgelegd en ingenieurs gingen ter plaatse om de impact van deze scheur te onderzoeken. UIteindelijk werd na het overleg besloten dat de brug op een veilige manier tot op zijn definitieve plaats getrokken kon worden.

Om 14.30 lag de brug op haar plaats en konden voetgangers en fietsers over de brug. Snelverkeer moet nog drie weken wachten.

Beton, staal en Graniet waren codenamen tijdens uitvoering plan Gelb 10 mei 1940.

Tijdens de bouw van de nieuwe stalen brug, bleef de betonnen brug de verbinding tussen de beide landhoofden.
‘Beton’en ‘staal’ waren ook de codewoorden tijdens het begin van de oorlog.  Samen met het codewoord ‘graniet’vormden zij de aanval van Duitsland op de bruggen over het Albertkanaal en het fort Eben-Emael.

Pas toen de nieuwe stalen brug klaar was voor het verkeer, werd de oude brug opgeblazen. Iets wat Sergeant Grauwels van de Grenswacht op de 10^e mei niet gelukt is. Hij liet het leven samen met enkele kameraden nadat hij de lonten ontstoken had, vanuit de bunker langs de brug. De Duitse soldaten konden de lonten echter doven en de brug bleef voor hen gespaard  met de gekende gevolgen voor de aanvang van de bezetting van België.

De Bunker blijft als monument een rol spelen in het concept van de nieuwe verbinding na het opheffen van de tijdelijke B.H.V. splitsing van de V.V.V brug te Vroenhoven.

Door de NAVO werd eind jaren '70 een AWACS ingesteld voor de bescherming van het Europese luchtruim tegen mogelijke aanvallen door de Sovjet-Unie. De hoofdbasis (Main Operating Base) van het NAVO-AWACS werd in 1978 opgericht op de basis Geilenkirchen, een voormalige RAF luchtmachtbasis vlak op de Nederlandse grens.

uit een verslag bij wikpedia vernemen wij het volgende:
Al direct vanaf de reactivering van basis Geilenkirchen was er verzet aan de Nederlandse kant. De start- en landingsbaan ligt naar de gemeenten Onderbanken, Brunssum en Schinnen gericht, waardoor een groot aantal inwoners van deze gemeenten overlast ondervindt van de overvliegende AWACS-vliegtuigen. Uit een belevingsonderzoek van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (2008), opgesteld in opdracht van het ministerie van VROM, blijkt dat meer dan 41.000 mensen in Zuid-Limburg ernstige hinder ondervinden van de AWACS-vliegtuigen. Begin jaren '90 verenigden de inwoners zich en werd de Vereniging STOP awacs opgericht, die probeerde de NAVO te doen overwegen de landingsbaan of de hele basis te verplaatsen of minder lawaaierige motoren voor de AWACS-toestellen aan te schaffen (met zogenaamde hush kits). De NAVO beloofde de motoren te vervangen, maar door financiële problemen gebeurde dat niet.

De boog kan niet altijd gespannen staan. Daarom hebben de vrijwillgers/senioren, die zetelen in de Maaslandse gemeentelijke adviesraden, één maal per jaar een gezellig samenzijn. Dit jaar ging dat door in de gemeente Lanaken. ´s Morgens was er een ontvangst in het CCL waar een rollenspel plaatsvond over vrijwilligerswerk.

Daarna ging het na ´de Oase´in Briegden waar ze een menu geserveerd kregen bestaande uit: Komkommersoep, gevolgd door friet met een koninginnenhapje en salade en als toetje een gebakje van het huis. Schepen Michel Stevens die seniorenbeleid in zijn portefeuille heeft schoof eveneens aan tijdens de maaltijd.
Alvorens aan de maaltijd te beginnen kreeg de Lanakense, Miet Cops ´Vrouwe van de Heidemolen Lanaken´een warm applaus voor haar 80^e verjaardag, die toevallig samenviel met deze dag voor deze vrijwilligers. De kranige dame is niet weg te denken in het Lanakense culturele gebeuren en is beter bekend als ‘Miet van de Meule’.

Kok Wilfried Swennen had alles tot in de puntjes verzorgd samen met zijn medewerkers, die aan willen sluiten bij de arbeidsmarkt. Zo is de werking van dit ontmoetingshuis tweeledig. De kans op aansluiting op de arbeidsmarkt en de low budget maaltijden.

Om de 62 senioren gelijktijdig te voorzien van een overheerlijke maaltijd en ook nog eens een 18tal dat er dagelijks over de vloer komt is geen kleinigheid, maar er moest niemand langer dan enkele minuten wachten op zijn menu.

Nadat  iedereen verzadigd en voldaan was, ging een aantal van hen de Waterburcht van Pietersheim, aan de voet van het Nationaal Park Hoge Kempen bezoeken, terwijl het andere deel van hen ter plaatse bleef voor een workshop likeur en vanzelfsprekend gevolgd door likeur smaken.

Het weer speelde in hun voordeel het zonnetje scheen op deze dag van onthaasting.

De merel werd door de luisteraars van het radioprogramma Vroege Vogels op 3 januari 2010 gekozen tot mooist zingende zangvogel.  De merel is een algemeen voorkomende vogel, maar daarom niet minder mooi met een pikzwart verenpak voor de mannelijke- en een bruinpak voor de vrouwelijke kunne.. Zijn gezang (fluiten) is pas goed te horen aan het eind van een regenbui of in de vroege ochtend. De merel maakt zijn nest op de meest verschillende plaatsen.  Hij gaat op zoek naar regenwormen en trappelt dan op de grond. Regenwormen die dan naar boven komen worden met een schuin gehouden kop gade geslagen en als ze even komen piepen hapt de merel met zijn spitse snavel toe. De merel die tot driemaal een nest jongen groot trekt  per jaar met een gemiddelde van vier eieren bebroedt deze twee weken lang. De jongen blijven twee weken in het nest en  het ouderpaar blijft ze dan ook nog eens twee weken voeren. Daarna volgt een nieuw legsel en begint alles van voor af aan.
De merel  heeft dan ook heel wat regenwormen nodig om zijn onverzadigbare jonge te voeden. Pa en ma voeden de jongen. Als ze een mens of dier in de nabijheid van hun nest zien, tijdens het aanvliegen, blijven ze zo stil als een roerdomp zitten. Deze op de foto bleef dan ook evenals zijn jong roerloos mij gadeslaan en alleen de regenworm in zijn bek vertoonde tekenen van leven.

Het klaverblauwtje is een vlinder die voorkomt op de rode lijst zijnde met uitsterven bedreigd. Enkel in de Voerstreek en in Gellik langs het Albertkanaal komt de soort voor in Vlaanderen.

De soort leeft hier naast het eveneens kwetsbare Dwergblauwtje en het Icarusblauwtje.

Regelmatig ga ik een kijkje nemen rond de periode dat de eerste blauwtjes tevoorschijn komen. Op 19 mei was het raak, de eerste blauwtjes vlogen rond langs de bermen van het Albertkanaal. Ik kon zowel het Klaver- als het Dwergblauwtje waarnemen en de Icarus is in de meerderheid. Op de 22^e mei waren ze in grote aantallen op het platte gedeelte van het talud aanwezig.

Het talud stond vol met de waardplant van het Klaverblauwtje nl. de rode klaver.

Op grashalmen zag ik heel wat dwergblauwtjes in ruststand, ondersteboven hangend. De berm stond vol met rode-  en gele rolklaver, het was samen met de vele margrieten, klaprozen  en de bloeiende brem een lust voor het oog.

Het zou de vlinders ten goede komen, mochten deze planten er blijven staan. Ik zag blauwtjes eitjes afzetten en op meerder plaatsen waren zij aan het paren. Er was toekomst, die echter drastisch verstoord werd.

Omdat ik zag dat er op meerdere plaatsen bermen gemaaid werden, hoopte ik dat het hier in het talud zeker niet het geval zou zijn want het zou een aanslag zijn op de volgende generatie Blauwtjes.

Toen ik vernam dat de Dienst der Scheepvaart op 26 mei zou beginnen met maaien, heb ik die dienst geïnformeerd voor wat betreft de aanwezigheid van de bedreigde soorten Blauwtjes, maar toch is men doorgegaan met maaien. Meer nog; nadat men eerst de aan het kanaal liggende berm volledig gemaaid had is men twee dagen later op vrijdag de ander kant gaan maaien en werden hierdoor, een groot deel van de levensbehoeftige planten, inclusief de afgezette eitjes en wie weet hoeveel van de geschetste vlindersoorten, met het maaisel opgezogen en verwijderd.

Ik meen dan ook dat de grootste bedreiging voor de Blauwtjes in Gellik, de maaimachine van de Dienst der Scheepvaart is.

Hoe kon dit gebeuren en waarom is men doorgegaan met maaien?

De tientallen Blauwtjes die ik de zes dagen heb mogen constateren (van 19 t/m 25) en digitaal kon vastleggen zijn nu met zekerheid bedreigd in hun voortbestaan. Het is dan ook maar afwachten voor wat betreft de tweede vlucht midden juli.
 

In Lanaken kan het niet meer stuk. Nadat de dames gisteren naar 2e Nationaal promoveerde, deden de mannen dat na een 2-1 eindstand uit tegen Grote Heide. Omdat Grote Heide in Lanaken niet tot scoren kwam was het Lanaken dat zichzelf met champagne mocht volspuiten.

Al vroeg in de eerste helft maakte Grote Heidespeler Bert Bex het eerste doelpunt, maar direct na het centeren maakte Bart Jansen daar met een sublieme omhaal een eind aan en stond er 1-1 op het bord. Lanaken was hiermee virtueel overwinnaar, over de twee wedstrijden gezien.
Ook na het tweede doelpunt, uit vrije trap door Jan Willekens, voortreffelijk in een boog rond de muur geplaatst, bleef dat zo. De spanning bleef tot in de laatste seconde bestaan, want Grote Heide had nog maar een doelpunt nodig om door te gaan. Het eindsignaal klonk de Lanaker spelers en supporters dan ook als muziek in de oren waarbij Lanaken de stap naar 2^e Provinciaal kon vieren met de bekende taferelen.

Trainer Marc Maes had het na de wedstrijd, die voor hem in de douche eindigde, even moeilijk door de ontstane spanning en emoties. Hij ging even buiten op de bank zitten om bij te komen ´Mijn rikketik gaat een beetje te keer`, zei hij ´ik moet eventjes bijkomen`. Hij deed dat overigens onder het genot van een sigaretje.

Het damesvoetbalelftal Lanaken behaalde tijdens de thuismatch tegen Massenoven de zege en promoveert naar tweed klasse Nationaal.

De wedstrijd verliep op een zeer sportieve manier en de scheidsrechter met zijn twee lijnrechters beleefden een spannende wedstrijd met als inzet de promovatie naar tweede.

Een kwalijke blessure van Schrauwe Yauri in de eerste helft deed de scheidsrechter besluiten de wedstrijd stil te leggen omdat de door een knieblessure geplaagde speelster niet verplaatst kon worden. Ambulancepersoneel dat ter plaatse kwam diende te wachten op de MUG-dienst.

De wedstrijd kon pas na dertig minuten hervat worden, nadat de ongelukkige speelster weggevoerd werd naar het ziekenhuis.

In de resterende tijd gelukte het beide partijen niet om de wedstrijd te beslissen.

Penalty’s zouden  uiteindelijk de overwinning brengen. Keepster Sandra Vandenwyngaert  31 lentes jong had de taak de thuisploeg naar de victorie te leiden. En dat deed ze voortreffelijk door twee doeltrappen te stoppen.

D.V.Lanaken kon daarna beginnen met een feestje op het grasveld.

Nadat keepster Sandra bedolven werd door alle speelsters en de reserve-speelsters was het de beurt aan de trainer die door de krachtige Sandra naar de douche werd gedragen.

Later zullen de foto´s komen te staan bij foto´s Nol , bovenaan rechter kolom

Laatste nieuws

Niet alleen onze mannen van Lanaken maar ook onze vrouwen bij D.V. Lanaken de vroegere Hewiangirls kunnen stijgen naar 2^e Nationaal.

Zij spelen vandaag (zaterdag) om 15.00 thuis tegen Massenhoven, op het terrein achter La Bute Aux Bois in Neerharen.

En ook zij kunnen jullie support heel hard gebruiken.

Bekijk hier hun website

De Merodes in Pietersheim hadden als buitenburger van Maastricht in de stad binnen de stadsmuren een refugiéhuis. Hier konden zij zich in tijden van oorlog veilig terugtrekken. Er waren meerdere Adellijken die in de stad een refugiéhuis hadden en de Abdij van Hocht eveneens. Het voormalig  refugiéhuis van Hocht dat later overging naar de Zusters van het Arme Kindje Jesus is nu het huis in de bosschtraat 69 en in beheer van het Leger de Heils.

In de nabijheid van hun refugiéhuis genaamd de poort van Pietersheim schonken zij aan de Faliezusters een huis genaamd de poort van Pietersheim die de toestemming kregen om er in 1470 ter plaatse een klooster te stichten. Het staat in de directe omgeving van De rivier de Jeker en de Pater Vinktoren die destijds Thorne achter die Schwestern heette. Jan VII (1455-1485) van Merode gehuwd met Margaretha van Melun was toen Heer van Pietersheim.

Faliezuster verwijst naar de sluier waarmee de zusters hun gelaat bedekten. De Faliezusterorde verviel in armoede na een brand in 1652 waarbij het archief in de vlammen opging en nalatigheid van het bestuur.  Met de grootste moeite werd een klein klooster met een kapel gebouwd ter plaatse. Het enige nu nog aanwezige gebouw is het faliezusterklooster in de Begijnenstraat. De Faliezusters die instonden voor de verzorging van pestlijders onttrokken zich in 1674 van de taak van ziekenverzorging.

In steden met een omwalling zoals Maastricht liepen varkens in de straten om het huisvuil op te ruimen, Bij gebrek aan riolering liepen secreten over en diende de straten tevens als afvoer. Het waren dan ook stinkende steden waar de rat welig kon tieren, met alle gevolgen van dien.

In 1509, 1543, 1579, 1611, 1623, 1633, 1635, 1652 en 1669 heerste de pest in Maastricht. Alle pestlijders werden naar een pesthuis achter het Minderbroedersklooster op de St. Pieterstraat gebracht. In 1669 was de pest zo hevig dat alle pesthuizen snel overvol waren. Nu werd het Antoniuseiland als pesteiland ingericht en werden de besmette personen er met een boot naar toe gebracht. De kloosterlingen die de pestlijders verzorgden of veelvuldig met pestlijders in aanraking kwamen, liepen met een witte stok door de straten, zodat de inwoners hen konden ontwijken. Rechtbanken, scholen en werkplaatsen werden gesloten om verder besmettingsgevaar te voorkomen. Het werd een warme zomer. De sterfte was zo groot dat er geen mogelijkheid was om de lijken naar het kerkhof te vervoeren. De lijken werden zo met grote hopen in kuilen gegooid en bedekt met kalk. Omdat de eerste besmettingsverschijnselen op het gezicht te zien waren werd het vrouwen verboden sluiers te dragen of dit ook voor de Faliezusters gold is onbekend.

In 1796 verviel het Convent en diende het gebouw als kazerne voor de Franse Genietroepen. Na de Franse periode viel het gebouw toe aan de gemeente Maastricht en werd het een huisvesting voor politieagenten. In de jaren 60 van verleden eeuw werd de kloosterkapel afgebroken en staat er enkel nog het pittoreske voormalig Faliezusterklooster met zijn trapgevels en daklijst met consoles. De ramen met hardstenen omlijsting geven aan het huis de uitstraling van een 17^e eeuwse bouwtrant.  

Aan de rand van het Nationaal Park Hoge Kempen liggen de sportvelden van Voetbal, atletiek en tennis.
Regelmatig treffen we daar lopers aan die door het Pietersheimbos hun trainingen doen. Aan de keienwal op de houten vlonder staan een aantal lopers te stretchen, ze noemen zich zelf ´de lanakense lopers´. We mochten hun eerste groepsfoto schieten.
Op het plein van Lanaken VV lopen de mannen hun training te doen waarvan geen foto´s want ze moeten morgen tegen Halen hun thuiswedstrijd spelen.
Bij Atla is het een drukke bedoening, de jeugdtrainingen zijn bezig.
De atletiekclub ´ATLA´ die dit jaar de volwassen leeftijd van 21 jaar haalde (gesticht 1989), heeft honderden leden en is daarmee een van de grootste clubs.
Heel wat jongeren van beide kunne lopen op verschillende plaatsen te trainen. Een meisje doet er aan kogelstoten, enkele zijn met de discus aan het oefenen terwijl er korte lopen gedaan worden op de cintelbaan.

We volgen de Asbeek vanaf de Sprokkelstraat tot aan de Educattieve poelen bij de Kinderboerderij. Onze begeleider is Patrick Kellens die werkzaam is bij Bos en Groen.
De educatieve waterpoelen in het pietersheimbos bij de kinderboerderij, worden gevoed door  de Asbeek. De poelen, in de onmiddelijke nabijheid van de Kinderboerderij, zijn bij uitstek de plaats om schoolgaande jeugd kennis te laten maken met de amfibieën en waterdiertjes, vlinders en libellen.

In het stiltegebied Pietersheimbos hoor je de geluiden van auto´s niet maar wel het geluid van fluitende vogels. 
De poelen liggen op de plaats waar eens boskiezel werd gewonnen en de daarbij ontstane kuil werd in de jaren 80 van verleden eeuw gedempt, met grond die vrijkwam bij de verbreding van het Albertkanaal. Daardoor zijn er ook zaden, van ter plaatse voorheen niet voorkomende planten verplaatst, zoals de zeldzame graslathyrus die er nu voorkomt.
Door de plantengroei, zoals klaver, ter plaatse komen er blauwtjes naast heel wat andere soorten vlinders voor en doen de padden en kikkers zich te goed in de twee educatieve poelen.

Heel wat inheemse bomen zijn er aangeplant zoals de Es, Zomer- en Wintereik, de Els en meer andere soorten. De Amerikaanse vogelkers wordt systematisch verwijderd door mensen van Bos en Groen. Toch is er nog heel wat werk voor de mensen van Bos en groen met betrekking tot het opschonen en verwijderen van dode en omgevallen bomen in het bos tussen de Sprokkelstraat en de poelen.

Verleden jaar werd de draadafsluiting rond de aanplantingen verwijderd, hierdoor kunnen reeën, tot kort aan de poelen komen. Maar ook een aantal everzwijnen doen zich te goed in dit gebied. Ze waren niet lijfelijk te zien maar wel hun sporen van omgewroete stukken bos langs de Asbeek.

Door het koude voorjaar zijn er nog maar weinig vlinders te zien maar dat zal hopelijk veranderen als de temperaturen gaan stijgen.