Samen op de foto met onze kandidate Marylin Neven, tijdens de nieuwjaarsreceptie van de gemeente Lanaken. Marylin, dochter van dierenarts Neven is momenteel Chef Protocol bij Premier Leterme.
De nieuwjaarsreceptie liep in tijd een beetje uit maar dat is onoverkomelijk in Lanaken. De polonaise werd ingezet door een aantal rakkers, maar kreeg al snel navolging van onze senioren die hun beste beentje voorzetten. De waolbertienekes gingen goed over de toog en verwarmde de innerlijke mens. De jaarlijkse receptie is een goede gelegenheid voor het treffen van oude bekenden.

Straks komen alle foto´s online bij foto´s Nol in de rechterkolom

De overtreffende trap. Bij Kriekels nog een ´Taffeleir´met een kleine laadschop, nu met een tonnenverzettende.

In Veldwezelt, meer bepaald in Strodorp was er plots een groot voertuig met laadschop bezig met het verplaatsen van de hopen sneeuw. Bewoners waren een beetje verbaasd en deden het mogelijke om de sneeuw voor hun deur en oprit weg te schoppen, toen dit gebeurde.

In dit voertuig, dat hen verloste van hun sneeuwellende, zat een zekere Geurts, die voor de Veldwezentenaren geen onbekende is. `Harde werkers die van Geurts` zei een van de bewoners wiens oprit mee onder de schop genomen werd.

´s Morgens in het café Majestic, zo vertelde een timmerman en caféverlater, was er bij het laven van de dorst een gesprek ontstaan over de sneeuw en de overlast in de straat en hoe meer de ´geestverruimende drank´ zijn werk deed, hoe concreter het streefdoel benaderd werd,Geurts zou dat eens gaan aanpakken.

En zie, in de middaguren loste hij het probleem voor de Strodorpenaren op met zijn tonnenverzettend voertuig.

Weet je nog die tijd dat er Bands i.p.v.  DJ´s de balavonden opluisterden?

Drie gitaren en een drumstel, soms nog met blaasmuziek aangevuld deden de danslustigen de dansvloer opzoeken Levende muziek zeiden ze. De Bands speelden goed in op het aanwezige publiek, maar hadden vanzelfsprekend beperkingen. Een D.J. heeft een grote hoeveelheid aan CD’s en kan elk genre aan, voor Bands is dat niet altijd evident. Zij moesten de nieuwste Hits inoefenen en repeteren en nog eens repeteren, om het uit te voeren. De DJ. gaat naar de muziekwinkel en hupla.

In Lanaken en omstreken waren er een aantal muziekbands die bij regelmaat terug te vinden waren op bals, bruiloften en andere feesten.

Een van de pioniers in die wereld was Marcel Hendriks, onder zijn artiestennaam Marco Henrico maakte hij heel wat muzikale trips naar Denemarken, Zwitserland, Duitsland, Nederland, Engeland enz.

Zijn hart lag echter bij zijn Maaskant. Terug van zijn vele optredens in het buitenland was hij de bezielende kracht achter het orest ‘The Oldtimers’ die in de jaren 60 de meest bekende muziekgroep in Lanaken was.

Als je op Internet Old Timers intikt kom je hen niet tegen maar wel Oude Auto´s. Daarom nu eens The Old Timer´s.
Heel wat Lanakenaren vonden hun  lief op de muzikale begeleiding van het orkest The Old Timer´s en schuifelden over de dansvloer, (Sjroeveleir). Carnavalbals waren ondenkbaar zonder deze mannen.
Marcel stierf in 2006 in zijn 82^e levensjaar.

Ik heb een groot aantal foto’s aangetroffen op de site van Henri ,oftewel Harri Ruis, DJ bij R.O.L. radio Lanaken Regionale Omroep Lanaken en mocht ze hier gebruiken.

Heeft U er ook nog uit de oude doos , stuur ze gerust, aanvullen is geen probleem. Verstuur ze dan via de contact mail in de rechterkolom.

Bij foto’s nol kunt u nog een groot aantal foto’s van Bands in Lanaken vroeger en nu aantreffen.

Verse sneeuw was gevallen en ik besloot enkele nachtfoto´s te gaan maken.

Ik startte in Pietersheim. De burchtruïne was onverlicht dus daar maakte ik geen foto’s van.

Wel van het Mariabeeld in de sneeuw, een geschenk van een Heer van Pietersheim aan de gemeente Lanaken.
In deze maand, 2010 jaar geleden, was  de H.Maria -hoogzwanger zijnde- onderweg naar Bethlehem met St. Jozef. ´Maar alle deuren blijven toe, en ach Maria is zo moe´.

Dan maar naar het mooiste dorp van Vlaanderen. Ik maakte ’n shot van het prachtige beeld van de Soldaat met de vlag en geweer  en ging vervolgens naar het Kasteel en de hoofdstraat oftewel Onder de Linden en Paterstraat.. Ik zette mijn auto stil en maakte enkele foto’s. Als ik weer weg wil rijden blijkt de geleende auto niet te starten. Geen GSM bij.  Wat nu gedaan?

Ik besluit om bij een huis aan te bellen en te vragen of ik even mag telefoneren voor hulp van een familielid met startkabels.

Ik kijk rond mij en zie langs het kanaal licht branden op de benedenverdieping. Ik loop erheen en bel aan. In de woonkamer zag ik beweging maar de voordeur bleef potdicht. Dan maar verder het oude Rekem in. Het was koud “de rijm lag op de daken”. Onder de Linden bel ik aan, bij een huis waar eveneens licht brandde. Als ik aanbel gaat een cameralichtje branden en even later klinkt uit de parlofoon, “Bés diecht dat Jean”. “Neen mevrouw ik heb pech met mijn auto” was mijn antwoord. ”Dan moot geer örgens anders belle”was het antwoord en het lichtje ging uit.

Daar stond ik dan in de koude, alle herbergen hadden een bordje, met gesloten aan de deur hangen. Nu merkte ik pas hoe stil dit oude stedeke wel is. Alle mensen leken lekker onder de dekens de nacht aangevat te hebben, het was rond middernacht. Zelfs bij oud Notaris Delwaide geen licht. De Engelenstraat had ook al geen licht branden en bij Mieke stonden tafels en kasten vol met kerstverlichting. ‘Ik ben toen een eindje verder gegaan, tot aan ………..`.  neen niet ´tot een boere schure´ maar tot aan ‘Sint Pieter’. Toen ik ´daar weer bij het Standbeeld van de Soldaat stond die ik eerder beschreef, zag ik op nr 39 licht branden en jawel een blauw flikkerend licht deed vermoeden dat er TV gekeken werd. Ik belde aan en een jongeman opende na een tijdje de voordeur. Mijn verhaal van de panne gedaan en of hij even voor mij wilde bellen. Ik ga even mijn GSM pakken was het verlossende antwoord. Hij vormde het door mij opgegeven nummer en ja hoor aan de andere kant van de lijn meldde zich een slaperige stem.
Gelukkig maar want even later bracht een rode en een zwarte kabel mijn voertuig tot starten en kon ik terug naar huis.

.

Aan de mensen die niet open deden of adviseerde ergens anders te bellen. Groot gelijk dat ze niet open deden met al die gebeurtenissen in het nieuws. Alleen was dit die koude nacht in mijn nadeel.

Aan de jongeman die mij liet ‘Geësemmen’,. Dank

We hebben deze foto al eens eerder geplaatst.
Er zullen toch wel mensen rondlopen in Lanaken die op deze foto staan afgebeeld (als je er op klikt wordt hij groter)
Ben jij er een of weet je wie het kan weten laat het eens weten.?  
Antwoordt via contactmogelijkheid in rechter kolom op deze site.
Alvast bedankt.

17 september 1944.

Het is nu bijna 66 jaar geleden dat deze foto vastgelegd werd. Ik deed het dit keer niet zelf maar verkreeg hem van Patrick Vrancken die even nieuwsgierig is als ik over wie er allemaal, buiten de vier Amerikanen, op deze foto te zien is. De mannen krijgen voldoende belangstelling.
Hun voertuig staat links onder camouflage verscholen. Op deze dag begon ook Market Garden met de gekende afloop.
Eindelijk vrij, Lanaken is die dag al twee dagen in Amerikaanse handen als een viertal Amerikaanse soldaten hun ontbijt nuttigen. Zij doen dat in de Broekstraat tegenover het huidige huis dat het nummer 7 draagt. Een aantal kinderen staan rond hen als Berth, een militair fotograaf, hen vastlegt op de gevoelige plaat. De foto draagt het nummer SC-230252 en is gedateerd op 17 sept 1944.

De tekst van de foto luidt: Lanaken, Belgium …… Americans sit on their steel helmets while they eat their breakfast, surroundet bij native Belgiums.

Amerikanen zitten op hun stalen helmen terwijl zij hun ontbijt nuttigen, daarbij omringd door Belgen.

KLIK OP FOTO VOOR VERGROTING 

De Belgen, zijn een aantal kinderen, jongens en meisjes, die waarschijnlijk zitten te wachten op een reepje chocolade.

Wie herkent iemand op deze foto of misschien bent U het zelf.

Miet Cops gaf mij reeds een tip. Twee van de meisjes :de derde van links (met de handen voor de buik) en de zesde van links met de twee staartjes, zouden twee zussen Maas zijn.

De vierde van links met de zwarte blouse  zou Overina Fransisco kunnen zijn.

De leeftijd van de kinderen op de foto zullen heden tussen de 70 jaar en 80 jaar oud zijn. Misschien Uw Vader of moeder een oom/tante, neef of nicht, broer of zus.
Laat maar iets weten.
Heeft u een verhaal over een gebeurtenis rond de bevrijding, of tijdens de aanval op 10 mei, laat maar komen alles is welkom. Heeft u foto's dan zijn die eveneens welkom stuur maar door.

Terwijl Roosje, onze moederpoes twee nesten had dit jaar, blijft ze een jong uit haar eerste nest gewoon verder melk geven. Ik heb dit al eens eerder gezegd, maar vindt het opmerkeljk dat dit gewoon doorgaat voor het kleintje en het jong uit haar eerste nest.
Als dit drietal uitgeslapen is rennen ze door het huis en springen van bank naar bank. Het kleine poesje kruipt langs je broekspijp tot op je schoot en zet daarbij even zijn nagels in je huid.
We hebben een ros poesje bij de moeder gelaten, het andere heeft een lief bazinnetje gekregen, waar het in de watten wordt gelegd.
Toen het jong uit het eerste nest een bepaalde ouderdom had, kwam Roosje met een dode muis binnen en gaf die aan haar jong. Die begon ermee te spelen en ja, ze at ze ook op een gegeven moment op.
Een tijdje later kwam Roosje met een levende muis voor het jong. Ook hier werd mee gespeeld, maar op een gegeven moment kon die muis de dans ontspringen en vluchtte onder de kast. Maar de daarop volgende, waar ik getuige van was, werden binnengespeeld. Het spel kat muis is gruwelijk maar natuurlijk.
Ook onze hond is van de partij als ze door het huis hollen. Zoals gezegd ze leven niet als kat en hond.
En als onze kleinkinderen slapen begint de rosse aan haar studie.