Vrienden van Wim leggen bloemen na een oproep via Facebook
Wim Stouten heeft de strijd verloren waarin hij niet kon winnen. Hij is van ons heengegaan.
Vlak voor 19.00 uur, een oproep aan zijn vrienden voor een bloemlegging op de plaats van het ongeval, deed een grote groep arriveren rond het kruispuntje De plaats waar op die noodlottige dag Wim een ongeval had. En terwijl zijn vrienden nog eenmaal applaudiseerden op de plaats van de bloemlegging is Wim stilletjes ingeslapen.
De mannen vrouwen en kinderen stonden er een beetje verweesd bij toen een spandoek bevestigd werd tegen de omheining van het hoekhuis. Iedereen heeft met Nathalie en de familie meegeleefd in deze zwarte periode waarin Wim vocht voor zijn leven. Facebook van zowel Nathalie als Wim zelf staan vol met aanmoedigingen voor Wim.
Na de bloemlegging volgde er een applaus en gingen de vrienden huiswaarts.
Toon zei het al in een van zijn gedichten:
Pas als je iemand hebt,
die met je lacht,
en met je griend.
Dan kan je zeggen
Ik heb een vriend.
27-05-2011
Scholensportdag in Rekem onder goed gesternte volbracht
Het begon met een stralende zon vergezeld van een stijve bries. De vlaggen stonden strak gespannen net zoals de vele atleetjes die hier een strijd leverden voor medaille en wisselbeker. Iedereen kan niet op het hoogste schavotje bij de veldloop maar een ding staat hoog in het vaandel van de organisatie 'de sport". (georganiseerd door de gemeentelijke Sportraad) Tegen het middaguur verdween de zon achter een dik wolkendek en de dreiging dat regen het spektakel vervroegd zou beeindigen zorgde wel even voor kopbrekens bij de organisatoren en begeleiders van de jonge "atleten". Het heeft De Heer behaagd deze regenval uit te stellen tot de dag na de spelen, alhoewel de boeren er om smeken, moeilijke keuze. Of er koffie gebracht is naar de overblijvende kloosters is niet geweten. Het bleef op twee druppels na droog op de voetbalpleinen van AA.Rekem. ZO kon na de pauze weer gestart worden met de sportactiviteiten en werd da dag afgesloten met de veldloop voor leraren en leraressen van de aanwezige scholen. Op deze 22e editie deden maar liefst 1591 leerlingen van de 8 lagere scholen mee in de strijd voor de medailles en wisselbekers.
Leraren en leraressen samen met de vrijwilligers maakten dat dit getal boven de 1800 zou uitkomen. Voor dit hele volkje en organisatie stond 300 liter tomatensoep (met heel veel gehaktballetjes) en 1600 appels klaar om het middagmaal aan te vatten.
Na afloop zorden de deelnemers uit Rekem voor een onverwachte file op de Rijksweg, toen zij met de fiets aan de hand in een grote gele sliert deze vierbaansweg trotseerden.
Foto's kunt u bekijken door op de link rechtsbovenaan in de rechterkolop te klikken bij Foto's nol
Tags:scholenveldloop,lanaken,rekem,sportraad
Herten nemen bos verbod van Gouverneur Reijnders heel serieus in Domein Pietersheim
Ook in de bossen van Grootlanaken is men, net zoals in geheel Limburg, overgegaan tot het aanhechten van affiches waarop het verbod aangegeven wordt tot het betreden van bos- en heidegebieden. Zo mag je bij de waterburcht niet meer het bos in. Bij de voetbal- en atletiekvelden hangen ook van die affiches maar de speelvelden en de Waterburcht zijn nog bereikbaar. Wij zagen dat drie hertjes in de schapenweide rondliepen met het hekken open. Zij namen het verbod opgelegd door Gouverneur Reynders letterlijk en bleven in die weide rondlopen ondanks dat de weg naar vrijheid open lag.
Het verbieden om in het bos en de heide (2.000 ha groot voor groot Lanaken)te recreëren is niet genomen om te pesten maar voor het behoud van onze groene long want één klein vonkje kan catastrofale gevolgen hebben.
Betreden kan leiden tot een forse boete of zelfs gevangenisstraf volgens de uitleg van TVL, Gevangenisstraf van een maand tot twee jaar of een boete van 550 euro tot 1.250.000 euro. Een gewaarschuwd man telt voor twee. Het zou toch wel vriendelijk zijn om voor mensen die het lezen onkundig zijn bij de tekst een gebodsbord aan te brengen, 'voor hen moet er een tekeningetje bij.
Grensmaasproject, Ooievaars, watervogels en meer Maas in Smeermaas.
De Maas is een regenrivier en dat is in dit voorjaar wel erg duidelijk. De waterstand is momenteel extreemlaag en dat kan gezien de verwachtingen, nog een tijdje doorgaan. De boeren schreeuwen om regen. De dieren en zeker de vogels hebben er naast de insecten onder te lijden. Dijken in Nederland worden bewaterd om dijkverzwakking tegen te gaan door de droogte. (over het stroomgebied en overstromingen klik hier
Vandaag zag ik voor het eerst dit jaar een meikever, tijdens de avonduren vloog hij rond de plaats van de kajak-afvaarplaats in Smeermaas. De hele dag kan je daar een merelechtpaar aantreffen, op zoek naar wurmen. Voortdurend vliegt hij heen en weer naar de plaats waar zijn nest is met jongen. Daarbij vliegt hij laag over de weg en menigmaal denk je dat het zijn laatste vlucht is als de autos passeren. Nu had hij de meikever in het oog gekregen en vloog er achteraan zonder zich te storen van onze aanwezigheid probeerde hij de meikever te verschalken.. Het is hem tenslotte gelukt toen hij naar een boom aan de overzijde van de weg vloog.
De maasoevers en de rivier zelf laten ons dagelijks genieten van de veelheid aan watervogels, vlinders, planten en de rivierverruimende werken die momenteel bezig zijn. (nu nog de twee versleten zitbanken aan de Maas vernieuwen om daarvan te kunnen genieten)
Vandaag rond het middaguur zag ik grote vogels in de lucht vliegen die mij in eerste instantie deden denken aan reigers. Maar er was iets anders aan de vluchtbewegingen. Bij nader inzien bleken het ooievaars te zijn. Reeds enige tijd hoorde ik van mensen dat ze er gezien hadden boven de maas. En nu vlogen ze daar in de richting van de Boerderij van Berghmans in Bosscherveld. (Nl). Ik schoot enkele beelden tijdens het vliegen om ze zeker op beeld te hebben indien ze te ver weg zouden vliegen. Maar ik had geluk. Ze streken neer op een maïsveld van boer Alphons (Funs) Berghmans. Zo konden de negen ooievaars digitaal vastgelegd worden maar ook drie reigers. Boer Funs zei mij later dat ze de dag van te voren achter zijn tractor aanvlogen tijdens het keren van het hooi. "Ik naderde ze zo tot op een goede meter, een prachtig zicht op die steltlopers, met hun mooie rode poten." zegt Funs. Gisteren werden er 12 geteld door Funs.
Als de motoren van de graafmachines en dumpers stilgelegd worden om te pauzeren, probeer ik het klepperend geluid van de ooievaars op te vangen. Doch dit was niet te horen. Ze komen dan ook niet hier om te paren en te broeden, maar om even te rusten van hun tocht uit Afrika, op weg naar hun broedplaatsen in het noorden van Nederland of Vlaanderen. Boer Funs heeft gezien dat ze een ring aan de poot dragen.
Voldaan keer ik met mijn vangst naar huis en zie op de maas nog een zwaan met zwarte vlekken op nek en vleugels zwemmen in de Maas. Als hij zich gaat oppoetsen is het maar geduldig afwachten totdat hij zijn vleugels uitslaat. Een kleine vos laat zich evenals een parend jufferkoppel gewillig fotograferen.
De Maas zal ons na de rivierverruiming waarschijnlijk nog meer schoons laten zien.
We krijgen nu met de dag meer Maas in Smeermaas en op het eind van de werken zal waarschijnlijk een Maasmeer ontstaan, waar Fietstoeristen, sportvissers en natuurspotters hun hart op kunnen halen..
Op de achtergrond kerk van Borgharen
Zorg voor het nageslacht
onder: kruising van zwarte en witte zwaan in Smeermaas
Meimaand en de broedzorg voor vogels tijdens een droog voorjaar.
De lijster en andere vogels die hun jongen voeden met wormen en insecten die ze uit de grond halen, hebben het in droge tijden moeilijk. De wormen verblijven nu dieper in de grond. Voor vogels die hun voedsel in de bomen onder de bast zoeken is het een beetje anders. Het boomklevertje.
Een behendig klein rond vogeltje met een klein staartje klimt in een oude gekandelabeerde lindeboom in het domein van Pietersheim. Het klimt gemakkelijk zowel naar boven als naar beneden met zijn kop in de richting die hij klimt. Hij schijnt te kleven aan de boomstam. Niet een maar twee boomklevertjes blijken heen en weer te vliegen naar deze boom. En hoewel ik in eerste instantie denk dat de boom uitgekozen wordt om insecten te verwerven, blijkt dat ze steeds weer naar een holteklimmen. Ik bemerk dan ook dat ze reeds een worm of ander insect in de bek hebben. Al snel blijkt deze holte een nest van het paartje met jongen. Hoeveel is nog niet bekend. Ze kwijten zich voorbeeldig van hun oudertaak. Het kleurpatroon van het boomklevertje met zijn spits lang bekje, doet denken aan een IJsvogel. Vanboven is het blauwgrijs en van onder isabelkleurig.
Het holletje dat nu dient als nest is dichtgemetseld met speeksel en klei en er is een gaatje opengelaten zo groot is dat ze er zelf nog doorkunnen. Het aantal jongen in het holnest kan variëren tussen 5 en 11 dus gaan we regelmatig eens piepen wat het resultaat van dit broedsel zal zijn. In de oude linde naast dat van de boomklevers huist een mezenpaar dat eveneens een nest jongen heeft te verzorgen.
Bij de herdenking in Gellik was ik aanwezig en kon ik van deze gedenkwaardige dag een groot aantal beelden digitaal vastleggen. In Veldwezelt was ik verhinderd doordat een kleinkind van mij het vormsel ontving op het moment van de herdenking. De vrijwilligers verdienen lof voor de organisatie die nog zo vele jaren na de beëindiging in stand gehouden wordt. Vaandeldragers zijn steeds in grote getale present. Bij het passeren van het voormalige klooster moet ik denken aan de zusters met hun groot aantal weesjes, halfwezen en verstoten kinderen die op die 10e mei van het jaar 1940 de vlucht opgingen voor het geweld. Met kindertjes in de luiers en de peuters op weg gaan naar een onbekende bestemming is geen sinecure. Een platte kar ingespannen met de oude 'Lies" waarop de baby's en de hele kleintjes een plaats kregen, ging het richting 'Roelen'. de ander kindjes werden op de arm gedragen door de zusters en oudste kinderen, de anderen moesten zelf lopen. Meer dan 200 kindjes, zoals Pater hilarion Thans meldde in zijn boek 'Verduistering' . Na omzwervingen over de heide zouden zij allen belanden in het klooster van de Paters in Rekem, waar ook de studenten van het H. Hartcollege een onderkomen zouden vinden. Moeder Overste Medarda zou enkele malen van uit Rekem naar Gellik trekken om goederen op te gaan halen. Na twee dagen, op de twaalfde mei, moesten zij de greppel in vluchten voor overvliegende vliegtuigen. Engelsen deden een poging om de bruggen over het Albertkanaal te bombarderen. Moeder overste zag dat het afweegeschut van de Duitsers op de weg was blijven staan en de overvliegende vliegtuigen onder schot nam. Zij zag dat ze geraakt werden en neerstortten richting kanaal. Was het vliegtuig waarvan de bemanning in Gellik herdacht wordt een van deze drie? De burgers op de vlucht naar het onbekende, waarvan er een deel in Frankrijk zouden terechtkomen. Anderen gingen de bos in en en keerden snel terug omdat de Duitsers hen voorbijtrokken. Van te voren waren zij reeds voorbijgestoken door de terugtrekkende Belgische soldaten, die hen hadden gesommeerd have en goed te verlaten. Gellik herdenkt naast de burgerslachtoffers de op hun grondgebied omgekomen slachtoffers van neergehaalde Engelse vliegtuigen. Door opzoekingen van Gellikenaren werden de namen achterhaald van de crew en na een grondig onderzoek in Engeland middels publicaties werden de nabestaanden bekend met het verloop en overlijden van hun familieleden. Speciaal voor deze herdenking komt de Anglicaanse geestelijke Hall naar Gellik. Samen met Diaken Julien Beckers gaat hij voor in de gebedsdienst die gehouden wordt alvorens de bloemlegging plaatsvindt, aan de monumenten op het Kerkplein. Het is een zoon van de gevallen piloot Hall, die op de 10e mei met zijn bommenwerper onderweg was naar het Albertkanaal en daar door het afweergeschut neergehaald werd. Samen met boordschutter en waarnemer liet hij het leven in de boord van het Albertkanaal. Samen met de Anglikaanse geestelijke komen: zijn zus (die zeven maanden na de dood van hun vader werd geboren); zijn echtgenote met hun kinderen en kleinkinderen naar deze herdenking. Ook wordt er dan stilgestaan bij de vele oorlogssituaties die nu nog actueel zijn. Getuige hiervan zijn de drie jongeren die in de nabijheid van de kerk aan het spelen zijn. Hun heimat ligt in het voormalige Oostblok nl. Kosovo. Dit maakt nog maar eens duidelijk dat heden ten dage nog steeds mensen op de vlucht zijn voor oorlogs- en etnisch geweld.
De passage aan het voormalige klooster St Augustinus
De jeugd voorop
Op deze vaandeldragers kan je rekenen
Gesprek over de tijd van toen
Diaken julien Beckers
Samane met Anglicaans geestelijke de gebedsdienst voorgaan
Walter Veugen voorzitter organiserend commite Gellik
Tags:herdenking Gellik, Veldwezelt,Lanaken,WOII
12-05-2011
vangst bij monsteronderzoek van Elrits en gestippelde Alver met handgeklap onthaald bij monstering op afvoer bij Bosscherveld
Aan de monding van de afvoer in de Maas bij Bosscherveld, lag een bootje met een vreemde kachelpijp aan boord. Het bleek een bootje te zijn van RAVON een bureau voor visbemonstering en het kachelpijpje was nuttig om de rook van het aggregaat aan boord af te voeren, zodat de mannen aan boord er weinig last van zouden hebben. Dit soort bootje trof ik in 2009 ook al eens aan, tijdens bemonstering op de ringgracht van de waterburcht in lanaken (toen nog ruïne genoemd) Het aggregaat dient om middels stroomstoten de vis voor even te verlammen, waarna ze met een steeknet gevangen kunnen worden. De soort, de lengte en de hoeveelheid wordt daarna in kaart gebracht.
In dit geval werd de afvoer bemonsterd. Het bootje kon het afvoerbeekje niet bevaren dus waren vier mannen te voet in het beekje bezig en moest er een van hen bij het bootje blijven. Met de achtergeblevene raakte ik in gesprek.
Of ze wat bijzonders aangetroffen hadden?, was vanzelfsprekend mijn vraag. En dat bleek het geval te zijn want ze hadden Elrits aangetroffen tijdens het onderzoek. Drie van die visjes had hij in een fles met water meegenomen voor onderzoek. De Elrits hadden ze tot nu toe aangetroffen in de Geul, het kiezelriviertje dat uitmondt in de Maas. Ze hier aan te treffen bleek een verrassing te zijn. Tijdens ons gesprek kreeg hij een telefoontje van de vier mannen. Het zou nog even duren want ze hadden de gestippelde Alver aangetroffen. Dit bericht werd door mijn gesprekspartner met handgeklap onthaald.
Bij Wikipedia vinden wij volgende gegevens over deze vissoort.
De Elrits
De Elrits leeft in scholen in beekjes met een geringe waterdiepte en een behoorlijke stroomsnelheid. Over het algemeen houden ze zich in de bovenste waterlagen op, in de winter verplaatsen de scholen zich naar diepere gedeeltes. Het zuurstofgehalte moet 's zomers minimaal 8 mg/l zijn en de temperatuur mag 's winters niet lager dan 3 °C en 's zomers niet hoger dan 26 °C. De elrits is erg gevoelig voor chemische vervuiling.(Dus een indicatie voor zuiverheid van het Maaswater)
De elrits komt in Nederland voor in de Geul en er zijn wat incidentele waarnemingen uit de Maas en op de Veluwe in sprengenbeken onder Apeldoorn. Op de Veluwe worden maatregelen genomen zodat de elrits zijn domein kan uitbreiden. In Vlaanderen kwam de elrits voor in het Maasbekken, maar er kan sprake zijn geweest van introductie vanuit de Ardennen. De elrits wordt in ruime mate als aasvis gekweekt in de Ardennen en komt daar ook van nature veel voor.
De gestippelde Alver.
Redeke noemde in 1941 enkele bronnen uit de negentiende eeuw waaruit zou blijken dat de gestippelde alver voorkwam in de IJssel, de Maas en de Kromme/Oude Rijn.H.C. Redeke sloot niet uit dat deze vis toen algemener was, maar twijfelde ook aan de betrouwbaarheid van de waarnemingen. Marquet schreef in 1966 dat de gestippelde alver in de jaren twintig nog voorkwam in de Jeker. Het enige tastbare bewijs voor het voorkomen van de gestippelde alver in Nederland was een museumexemplaar dat in 1931 in de Maas bij Roermond is gevangen. Ruting vermeldde in 1958 de gestippelde alver als vrijwel zeker niet in Nederland. Toch is de vissoort in 1973 opgenomen in de Natuurbeschermingswet (sinds 2002: Flora- en faunawet) in de hoop op een terugkeer in Zuid-Limburgse beken.
Deze hoop werd bevestigd in september 1995. Toen werd na 64 jaar opnieuw in Nederland een volwassen gestippelde alver gevangen in de Maasmonding van de Geul. Daarna zijn er tot 2000 nog enkele vangsten gedaan.
Mijn gesprekspartner bij het vreemd ogend moterbootje van Ravon
Verschillende soorten schelp en schaaldieren in de Maas. en een vliegvisser aan de stuw Borgharen
Bij het naderen van de stuw van Borgharen staat een vliegvisser in het water. Met zwier werpt hij zijn vislijn vlak over het water. steeds weer met twee worpen laat hij het aas meevoeren met de stroming van de rivier. Je kunt er een dag staan zonder beet, maar toeval of niet toen ik er aan kwam kreegde visser beet (ik meen dat hij jouke heet en vanuit Arnhem naar Maastricht kwam wonen zo'n twaalf jaar geleden) . er onstond een strijd tussen visser en vis dat ik bleef volgen. Laten vieren, tegenhouden en inrollen. Langzaam liep hij tijdens die bezigheden achteruit naar een ondieper deel van de Maas. Uiteindelijk kon hij hem bij de staart grijpen en op het halfdroge ontdoen van het aas. nu begon de man in zijn borstzak te zoeken naar zijn fototoestel om de buit als trofee digitaal vast te leggen. Het bleek een barbeel te zijn die hij even toonde om door mij eveneens vast te leggen voor het nageslacht en vrienden sportviissers.Daarna hield hij de vis in het water waarna het ruime sop koos. De vangst was een barbeel. Aan de rand van de Maas liggen heel wat lege schelpen van schelpdieren en mossels. Heel wa van hen hebben de hier aanwezige Scholeksters gediend tot maaltijd. Deze week zagen wij een vijftiental exemplaten neerstrijken op de oever bij Borgharen. met een hoog piepgeluid scheren ze over de Maas. Gezien het hoge aantal sschelpen op de Maasoever is het niet verwonderlijk dat deze noordelijke kustbewoner hier nu ook voorkomt.
Jordi Vrancken door pech uit Provinciaal Kampioenschap voor Nieuwelingen in Lanaken
Het provinciaal kampioenschap voor nieuwelingen werd in Lanaken centrum verreden onder goede weersomstandigheden. Het zou voor velen een afvalrace worden, want de mannen van de organisatie waren onverbiddelijk. Hij die na de groene vlag bij de Kerk passeerde werd uit de wedstrijd genomen. Zo verging het ook onze plaatselijke favoriet Jordi Vrancken. In de eerste ronde had hij materiaalpech. Zijn ketting had het begeven. Pa Vrancken die in alle snelheid een tweede fiets bijgehaald had kreeg door zijn inspanningen het zwaar te verduren en werd zuurstof toegediend. Toen Jordi aan de Kerk passeerde na de groene vlag werd hij naar de kant gehaald. Hij zou deze wedstrijd niet uit mogen rijden. Woedend van ergernis wierp hij zijn helm op de grond en kon het allemaal niet bevatten. Al zijn voorbereidingen op deze voor hem toch belangrijke wedstrijd voor eigen publiek werden de grond in geboord.
Waarschijnlijk had hij zijn maten nog kunnen bereiken en een goed resultaat neer kunnen zetten in eigen gemeente.
Iets later zou de onfortuinlijke Jens Geurts uit Overpelt de strijd staken na een valpartij in de Stationsstraat waar een gootje in het midden van de weg hem de das omdeed en hij samen met een andere wielrenner tegen de grond smakte. Zijn maat kon verder rijden en Jens werd per ambulance weggevoerd.
De wedstrijd verliep verder zonder incidenten doch een groot deel werd uit de strijd genomen of stapte zelf af.
De laatste ronden kregen een vijftal renners voldoende voorsprong om het onder hen uit te maken wie de wedstrijd en het kampioenschap op zijn naam zou schrijven. Onder hen Koen Aerden en de gedoodverfde favoriet Quinten Hermans .
De slotronde zou de beslissing moeten brengen want het groepje van vijf, met de medekoplopers Ben Boets, Daan Bollen en Mathias Vandikkelen, bleef tot aan de meet goed ronddraaien. Een finishfoto zou de uitslag van de wedstrijd bepalen want Aerden en Hermans waren zo close over de lijn gepasseerd dat er met rede getwijfeld werd wie de winnaar was. Quinten had nochtans een fietslengte voorsprong in de aanloop naar de meet, maar zag Koen nog net voor de streep naast hem komen. De eerste tien op een rijtje ziet er zo uit: Koen Aerden, Quinten Hermans, Mathias Vandikkelen, Ben Boets, Daan Bollen, Arthur Pagnaer, Sven Leenaers, Tomas Van Uytsel, Lennert Loenders, Massimo Vanderaerden.
Een grote hoeveelheid foto's van dit zonnige wielerevenement in Lanaken kunt u hier bekijken Fotos
Lanaken is meer dan alleen carnaval
Jordi voor de wedstrijd tijdens de controle
onverbiddelijke organisatie haalt hem uit de wedstrijd
Nol vraagt uitleg
Jens na zijn val in Stationsstraat
De eerste schaduw over de eindstreep zal de winnaar aanduiden.
Winnaars van het Provinciaal Kampioenschap in Lanaken De eerste drie
10 Mei herdenkingen, verschoven naar weekend 14/15 mei
Zaterdag 14 mei 2011: Herdenking meidagen in Gellik aanvang 15.00 uur met gebedsdienst en eerbetoon aan het monument.
Zondag 15 mei 2011: Herdenking meidagen in Veldwezelt aanvang 10.30 uur eucharistieviering en eerbetoon aan het monument en begraafplaats.
Maastricht had reeds haar dodenherdenking die zoals gewoonlijk op de 4e mei plaats vindt. De dag erna was de dag van de bevrijding. Onze streek werd in september 1944 bevrijd, terwijl het noorden van Nederland de hongerwinter tegemoet ging. Het rollend leger van de geallieerden kwam tot stilstand, na de mislukking van Market Garden Het zou tot mei 1945 duren eer er een wapenstilstand kwam.
Het voltallige gemeentebestuur van Maastricht legde een krans neer aan het oorlogsmonument op het Koningsplein, tijdens de herdenking op 4 mei. gevolgd door heel wat verenigingen.
Om 20.00 uur werd er 2 minuten stilte gehouden. He Koningsplein ligt naast de drukke A2 en al dat verkeer werd stopgelegd door politie. De stilte werd ingevuld door zingende vogels in de bomen langs het plein. Iets dat even later toen het verkeer weer zijn gang ging niet meer waarneembaar was.
Zalmvangsten op Grensmaas bij Smeermaas, maar ditmaal een Snoekbaars.
De Maas staat momenteel op een van de droogste standen in de voorjaarsperiode. Dat zal nog een poosje duren. Op de maas zijn heel wat watervogels te bespeuren die hier niet zo vaak voorkomen. Op de drooggevallen oevers voelden de scholeksters zich in hen element tijdens de zoektocht naar schelpdieren. Een eenzame Casacra komt eveneens piepen bij de monding van de Afvoer in Bosscherveld. De werken aan de overzijde van Smeermaas zullen er waarschjnlijk toe bijdragen dat er steeds meer nu minder voorkomende watervogels aan komen meren. In Borgharen ontstaat reeds een mooie lichtglooiende oever, waar volgens mij een prachtig dagstrand kan ontstaan, als de geluidswal eens verdwenen zal zijn. Maar niet alleen vreemde eenden en andere watervogels zullen er komen ook de zalm is terug in de Maas. Exemplaren die naar alle waarschijnlijkheid uitgezet zijn in de Ardennnen en nu op hun terugtocht zijn. Aan de kajakstandplaats in Smeermaas passeert een trotse amateurvisser die 's middags visgereedschap had gekocht. Exact 10 euro had hij utgegeven voor een kleine vishengel, lijn en een "ruberfisch" zoals hij zelf uitlegde. Met die enorme investering was hij aan de Maas gaan vissen. Drie keer had hij ingeworpen en ineens beleefde hij een gevecht met een heuse Zalm. Althans dat was de mening van enkele vissers aan wie hij de vis toonde. Achteraf zou blijken bij een juiste determinatie en de mening van een andere sportvisser dat het om een snoekbaars ging. Maar ook de snoekbaars wordt door de sportvisser na de vangst teruggeplaatst. Hij toont zijn vangst met heel wat trots. Jammer dat, deze vis , op de roosters van zijn barbeque belandden.
En alhoewel het in dit geval geen Zalm betrof zijn er wel al zalmen gevangen in de Maas die terug gezet werden. De belangrijkste paaigebieden van de zalm liggen in de Ardennen in de zijriviertjes van de Maas, en als de zalm deze gebieden weer kan bereiken dan kan de soort zichzelf weer voortplanten. Sinds de bouw van de moderne vistrap bij Lixhe in 1998 wordt hier volop gemonitoord door de universiteit van Luik. Alle vis die door de trap omhoog trekt wordt in een kooi gevangen en onderzocht, en vervolgens weer losgelaten. De laatste jaren ving men daar steeds meer zeeforel, die nauw verwant is aan de zalm. Maar nu dan eindelijk ook de zalm. De zalm is door de universteit van Luik uitgerust met een radiozender en weer in de Maas teruggezet, zodat dit vrouwtje op haar verdere reis naar boven gevolgd kan worden, op zoek naar een fijne vent....
Ooit was het stroomgebied van Rijn, Maas en Waal het domein van de zalmvisserij. Maar na 1900 ging de populatie snel achteruit en in de jaren vijftig was de zalm uit West-Europa verdwenen door overbevissing, watervervuiling en steeds meer sluizen en andere obstakels. De zalmentrek werd onmogelijk.
Zalmen leggen hun eitjes in koude, snelstromende riviertjes in het binnenland. Daar leven de zalmpjes twee tot drie jaar en trekken dan naar zee. Als ze na een paar jaar volwassen zijn, gaan ze terug naar het riviertje waar ze zijn opgegroeid om daar te gaan paaien en te sterven. Hoe zalmen hun riviertje terugvinden, is onbekend. In elk geval is geur belangrijk.
Tags:Lanaken,Grensmaas,Zalm op de Maas,Smeermaas
06-05-2011
Behoud van dagvlinders in Lanaken.
Deze titel staat te lezen in de attent van mei 2011.
In het artikel staat te lezen dat er vanaf juli 2011 schapen instaan voor het beheer van deze graslanden. De schapen zijn nu reeds aanwezig op locatie in Gellik.
Lanaken adopteerde jaren geleden het Klaverblauwtje dat in Gellik zijn meest noordelijke habitat heeft.
Het is nog maar pas mei en een aantal Icarusblauwtjes, witjes, dikkopjes en andere vlinders steken naast de vele insecten de kop reeds op.
Verleden jaar werd er enkele dagen nadat de klaverblauwtjes uitkwamen, paarden en eitjes af aan het zetten waren, onder toezicht van de Scheepvaart nv. overgegaan tot het maaien van de platte boorden langs het kanaal.
Het zijn precies die plaatsen waar de waardplanten van de blauwtjes groeien. In de helling staan bijna geen waardplanten. De platte boorden werden toen op 26 mei gemaaid en het gesneden gras, planten en kruiden werden gelijktijdig weggezogen en opgeslagen in de aanhanger om afgevoerd te worden. Maar ook de eitjes en onze beschermde vlinder werd meegezogen.
Nu er schapen ingezet worden, lijkt de kans groot dat hetgeen verleden jaar gebeurde met betrekking tot het maaien verleden tijd is.
Niets is minder waar, want de platte bermen met de waardplanten zullen alsnog gemaaid worden. De herder, Jan Jans (foto links), die met 160 heideschapen, jonge en oude, deze taak op zich genomen heeft, zal enkel 50 meter stroken laten begrazen. Deze 50m blokken zijn dan omheind en voorzien van schrikdraad. Dus blijven op deze wijze van begrazen bepaalde stroken in de helling onbegraasd.
Jan mag zijn omheining niet verder zetten dan de greppel en moet de platte delen ongemoeid laten, die dan op dezelfde wijze als verleden jaar gemaaid zullen worden.
Liever zou ik met een loslopende kudde de dijk laten begrazen maar dat mag niet, zegt jan.
Ook is het mijn mening dat een lopende kudde, genoeg zal laten staan om de beschermde vlindersoorten voldoende overlevingskans te geven. Zoals het nu met de 50m blokken het geval is wordt daarin bijna alles wat eetbaar is weggevreten.
De schapen gaan s avonds en in het weekend, in een weide op de schuine zijde van het kanaal. Deze weide heeft een vaste omheining en is heel kaal gevreten door de schapen.
Het zou raadzaam zijn om de maaibeurten om te zetten in het begrazen door een lopende kudde, naast de blokkenbegrazing in de hellende dijk.
Icarusblauwtje
hommel op margriet
Tags:begrazing door schapen,Lanaken,Gellik,Klaverblauwtje
04-05-2011
Afgraving in Grensmaas geeft heel wat stofoverlast
Je kunt er niet omheen kijken als je in Smeermaas rondloopt of fietst.
Aan de overzijde in Borgharen is men reeds een tijdje bezig met het afgraven van de dijk, die al millennia lang de Maas begrenst. Langs de oevers van de Maas verrezen onze Maasdorpen aan beide zijden. Veel van die dorpen hadden sinds hun prille begin te maken met de grillen van de Maas en werden vele malen overspoeld. Nu in het jaar 2011 zou daar een einde (hetzij minder last) aan moeten komen. Tonnen aarde en kiezel vermengd met zand worden door grote vrachtwagens van het type Caterpillar afgevoerd..
Grote happen worden nu elke dag door meerdere graafmachines afgehaald. Om minder geluidslast van deze dagelijkse vraatzucht van de machines te hebben, heeft men rond Borgharen een geluidswal opgeworpen (er werd afgeweken van het plaatsen van zeecontainers als geluidswal). Aan de Maaszijde was het vanzelfsprekend niet mogelijk om een geluidswal aan te leggen want dat deel wordt afgegraven. Een brede leemachtige stroom gaat richting noorden en bestrijkt de helft van de Maas aan de rechteroever.
Maar hoewel er beloofd is dat er geen of weinig stofoverlast zal worden gecreeerd, blijkt de werkelijkheid toch wel een beetje anders.
Grote stofwolken vertrekken vanaf de werken, richting Smeermaas, zoals te zien is op bijgaande fotos. Gezien er door de Maas door de eeuwen heen sediment afgezet werd op de oevers is het niet ondenkbaar dat er zich schadelijke stoffen bevinden in de teelaarde die nu verwijderd wordt.
Nat houden was de boodschap en indien er toch stof overlast zou zijn dan kon men dat melden bij de uitbaters van de afgraving.
De noordoosten wind staat momenteel in het nadeel voor onze zijde en de droogte draagt daar ook nog eens een steentje (stofje) aan bij. Maar zo kort bij het water moet het toch geen probleem zijn om de oever te besproeien. er wordt gereden met sproeiwagens maar jammer genoeg te weinig.
Tags:lanaken,smeermaas,borgharen,grensmaas
03-05-2011
Druk bezochte Eucharistieviering tijdens Altaarwijding door Bissschop Hoogmartens
De eucharistieviering op 30 april met altaarwijding werd druk bezocht door parochianen en leden van de kerkfabrieken van de federatie. Oud leden van het kerkfabriek van de St Ursula en gemeenteraadsleden, Burgemeester Willen, Vlaams Volksvertegenwoordigers, Vera Jans en Marino Keulen, waren eveneens present. Vanaf maart 2010 tot net voor Pasen 2011 werd de kerk van binnen gerestaureerd en geschilderd.
Muurschilderingen van Guffens werden reeds eerder gerestaureerd . Elisabeth Geukens heeft nog een hoofd van deze groep evangelisten en Kerkvaders aangepast. In de weekkapel werden restauraties gedaan aan de beeltenis van de heilige Maagd Maria tenhemelopneming en de medaillons van de 7 sacramenten, die weer tevoorschijn kwamen na verwijdering van de afkasting.
Iedereen was het ermee eens dat de Bisschop deze kerk, met zijn vele meesterwerken van schilders en glaswerkers, de kathedraal van de Maaskant noemde. Mgr. dankte de vele mensen die bij hebben gedragen bij de restauratie van de kerk en in het bijzonder aan hen die hun bijdragen deden voor het nieuwe altaar.
De mis werd opgeluisterd door het parochiaal koor onder leiding van Anita Dreessen. Naast Mgr Hoogmartens celebreerden de pastoors van de federatie en de Diaken van Lanaken. Na de Eucharistieviering was er een academische zitting en als afsluiting een receptie, aangeboden door het gemeentebestuur.
Fotos van deze speciale Eucharistievieringklik hier
Tags:lanaken,st ursula,
25-04-2011
Groot Thais nieuwjaarsfeest in OC Smeermaas
Het Thaise Nieuwjaar werd voor de tweede maal gevierd in het OC van Smeermaas op 23 april. 13-14-15 was het officiële feest en overgang van het jaar 2543 naar 2554. Het was een groot familiefeest met optredens en mis verkiezing. Toch is het aan te nemen dat er geen twee zussen aanwezig waren in de zaal. De dames vormen een hechte band, zover van hun roots.
Voor de tweede maal ging het feest door in Smeermaas waar mensen vanuit Nederland. Duitsland en België aanwezig waren. Volgend jaar zal het eveneens doorgaan in Smeermaas maar dan op nieuwjaarsdag zelf.
Een groot deel van de inkomsten gaat naar goede werken in het Th(a)uisland. afgelopen jaar was de keuze gevallen op Korat meer bepaald in Chaiyaphum dat te lijden had gehad van grote overstromingen.
Een groot aantal foto's kunt u bekijken op fotosite.
Klik daarvoor op de foto bovenaan in de rechterkolom.
Tags:Sonkran,nieuwjaar,thailand,smeermaas
18-04-2011
Grote kinder- en babybeurs in Lanaken van de Gezinsbond Smeermaas
Gezinsbond Smeermaas organiseert op 25 april 2011 een Grote kinder- en babybeurs in het C.C. Van Lanaken en dit vanaf 10u00 tot 14 u00 Inkom: volwassen 1, kinderen gratis
Tags:babybeurs gezinsbond Smeermaas
14-04-2011
De Maartse vlieg, vliegt uit nog voor St Marcus 25 april
Wat vliegt daar nu weer?
Langs de Maas bij Smeermaas dansen rare zwarte insecten rond boven het gras. Pikzwart en met de poten omlaag vliegen ze rond en het worden er steeds meer. Het betreft hier een insect waaraan meerdere namen gegeven worden, zoals: Maartse vlieg, vertaald vanuit het Engels waar ze St. Marcs fly genoemd worden, op 25 april is het namelijk de feestdag van de Heilige Marcus en rond die periode vliegen deze muggen uit. Maar ook wel rouwvlieg, Zwarte vlieg of bibio marci, het beestje kan maar een naam hebben. Men noemt ze vlieg maar het is een mug. Steken doen ze niet dus geen angst daarvoor. Ze blijven gewoon zitten als je er kort bij komt, dus kon ik gemakkelijk deze plaatjes schieten. De vrouwtjes zijn groter en hebben zwarte vleugels. Die van de mannetjes zijn doorschijnend. Er is nog een verschil, de mannetjes hebben grote facetogen maar de vrouwtjes hebben veel kleinere ogen waardoor hun kop ook kleiner is .
Ze ontpoppen zich op dit moment en zullen hun korte leven boven de aarde volledig in het teken stellen van de voortplanting. Hun paring duurt wel een poosje en ze laten zich daarbij niet storen ze hebben dus ' geen scrupules' en ook geen angst.
De vrouwtjes leggen een 100tal eitjes in de grond, waar de larven hoofdzakelijk leven van dode plantenresten en dus zorgen voor compostering in de bodem. De larven overwinteren in de bodem. De levensduur van de uitvliegende muggen is beperkt en na enkele weken zijn ze van de wereld af.
Het is lente en dat is duidelijk merkbaar. Op de Maas in Smeermaas zijn er heel wat minder watervogels te zien. Ze zijn er wel maar zijn aan hun broedperiode begonnen elders in het Maasland. In Gellik aan de waterkant, op dezelfde plaats als verleden jaar, is een koppel Nijlganzen er in geslaagd drie jongen op de wereld te zetten. Ze zwemmen op de golven van de passerende schepen. De Nijlgans is een exoot en is bij ons aanwezig door uitzetting, of vlucht bij kwekers. Het is een agressieve gans, want als een andere watervogel zich waagt in zijn territorium vliegt hij er op af om hem te verjagen, ze zijn dan ook de enige aanwezigen zo ver het ganzenoog reikt.
Nog een exoot, die eigenlijk niet op onze wateren thuishoort, is de Mandarijneend. Een prachtige verschijning in het watervogelland. Ik kon er een aantal digitaal vastleggen op de verbindingsvaart Briegden Neerharen. Een van de deze woerden was aan een zijde geknipt zodat hij niet kan vliegen, dus duidelijk uitgezet. Twee van hen vlogen na eer tijdje richting bos Pietersheim. Een dag eerder zat er een koppeltje waarvan het wijfje ook gekortwiekt was, eveneens op dezelfde vaart.
Langs het ALbertkanaal bij een trap waar ze gemakkelijk naar boven kunnen
Op de woelige baren
Dit wijfje is gekortwiekt
vreemde eenden in de bijt het voorste mannetje is gekortwiekt en kan eveneens niet vliegen
De gekortwiekte blijft achter als de twee anderen wegvliegen richting Pietersheimbos
Tags:Mandarijn, lente,nijlgans,verbindingskanaal
11-04-2011
DVLanaken - Opglabeek eindigt in 2-2
Het zat bijna in de Chacoche voor de dames van DVL. Op eigen terrein ontvingen ze de ploeg uit opglabeek. Met een stand van 1- 1 gingen ze de rust in.
Pas op het veld in de tweede helft was het de thuisploeg die weer scoorde in de eerste minuut en met een 2-1 stand werd gespeeld tot de laatste minuut inging. In die laatste minuut scoorden de bezoekers en kwam de stand op 2-2. De punten verdeeld maar een verliesgevoel heerste bij de dames van lanaken. Met winst zouden ze over Opglabeek gewipt zijn
Doelpunten waren van Caroline Jadoul 1-0 en Ilse Moors 1-1 in de eerste helft.
In de tweede helft scoorden Sauwen 2-1 en in de laatste minuut Sandera Schouteden 2-2.
Sarah Smets van de bezoekende ploeg raakte geblesseerd aan de knie en diende vervangen te worden. Dubbele pech voor haar, want dit was haar laatste wedstrijd omdat zij maandag zou beginnen als zelfstandig kinisiste.
Tags:DVLanaken,Opglabeek,Lanaken
Het Belgisch kampioenschap voor Garde- en Showdans, vond plaats in het Cultureel Centrum van Lanaken, op 9 april 2011.
Het Belgisch kampioenschap voor Garde- en Showdans, vond plaats in het Cultureel Centrum van Lanaken, op 9 april 2011.
Waarom in Lanaken was onze vraag aan het organiserend comité De Vogelzangers van Zonhoven?
Het antwoord was eenvoudig, Lanaken bezit met het CCL een accommodatie die zich bij uitstek leent voor dit soort van kampioenschappen. Ze richten dan ook een bijzondere dank aan het personeel van het CCL om gebruik te mogen maken van een accommodatie die een Belgisch kampioenschap voor showdansers waardig is
De wedstrijd ging door onder auspiciën van de Belgische Dansport Organisatie die aangesloten is bij European Federation for Dance sport Organisations. Heel wat vrijwilligers zijn dag in dag uit in de weer om deze jonge mensen te begeleiden. Hen bij optredens en wedstrijden ter zijde staan verdient dan ook een grote pluim voor hun inzet.
Uitvoeringen in Lanaken werden gedaan door Solisten, duo's, dansparen, garde- en showensembles verdeeld over alle categorieën en leeftijden en met aangepaste moeilijkheidsgraad.
Dansers, ouders en sympathisanten uit meerder Belgische gemeenten vulden de Jan Rosierzaal om te genieten van hun favorieten.
Verenigingen die deelnamen waren:
TSC Dance Feet-Kelmis, Golden Passion Dancers-Lommel, De Silverstar Wellen Borgloon, De Broeveskender-Bilzen, Kv De Waggelerre-Voeren, De Limaros Kaulille, DG de Nicas-Peer, De Vogelzangers Zonhoven, DSG Dynamic-Bree, DO RE MI-Lommel, De vergeet me nietjes-Lommel, Dance Flection Team Company Torhout.
Inzet van het Belgisch Kampioenschap was een opstap en een selectie voor het Europees Kampioenschap eerstkomende op 6-7-en 8 mei in Ludwigshafen(D).
Het voert te ver om al de Belgische kampioenen op te lijsten, daarom een impressie van de wedstrijd.
Voor alle foto's van deze wedstrijd klikken op foto's Nol in rechter kolom bovenaan.
Tags:BK Garde- en Showdans. zonhoven de vogelzangers,BDO vzw