Foto
Welkom op de blog
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 

 

Willekeurig SeniorenNet Blogs
ernatje
blog.seniorennet.be/ernatje
Inhoud blog
  • Troyes
  • Moulins-Troyes
  • vervolg foto's
  • Saint Florine-Moulins
  • Mende-Saint-Florine
  • vervolg foto's
  • Albi-Mente deel1
  • Albi-Mende
  • Rustdag in Albi
  • Clermont-Ferrand-Albi
  • Auxerre-Clermont-Ferrand
  • Soissons-Auxerre
  • Essen-Soissons
  • Naar het zuiden van FrankrijkHet regent hier , het is koud
  • Aankomst bron van de Elbe
  • Aankomst in Ludwigslust
  • Overnachting in Worlitz
  • Een dag in Dresden
  • Aankomst in Dresden
  • Ceska LIpa
  • Rustdag in Spindleruv Mlyn
  • Spindleruv Mlyn
  • Stolberg
  • Einde van de reis
  • Dolomieten
  • Commacchio in Italie
  • Split
  • Niksic in Montenegro
  • Terug door Albanie naar Montenegro
  • Debar in Macedonie
  • Trikala Griekenland
  • Patras
  • Op weg naar Patras
  • Miserie op het eiland Paxos
  • Vrije dag op het eiland Corfu
  • Griekenland Corfu
  • Fier in Albanie
  • Petrovac in Montenegro
  • Vela Luca
  • Naar Zadar
  • Cres
  • Naar het eiland Cres
  • We zijn vertrokken
  • Kaart
  • De laatste vier dagen van de reis.
  • Rit Livigno-Solden via Stelvio
  • Rit van Breno naar Livigno
  • Rit van Lecco naar Breno
  • Rit van Chur naar Lecco
  • Chur in Zwitserland
  • Naar Chur
  • We zijn vertrokken
  • Wenen (einde van de reis)
  • Slovenie-Oostenrijk-Sankt Lorenzen
  • Maribor in Slovenie
  • Banja Luka (Bosnie Herzegovina)
  • Bosnie-Herzegovina Mostar
  • Cetinje in Montenegro
  • Rustdag in Niksic
  • Niksic in Montenegro
  • Montenegro
  • Prizner in Kosovo
  • Kosovo
  • Ohrid in Macedonie
  • Skydra
  • Griekenland
  • Sofia
  • Bulgarije
  • Transfagarasan
  • Sibiu
  • Roemenie
  • Gyula
  • Hongarije
  • Autotrein
  • Reserveren in Roemenie
  • Bagage
  • Bijna klaar om te starten
  • Kaart rondreis Balkanlanden
  • Amai mijn motor
  • Einde van de reis
  • Souillac
  • Vervolg Souillac
  • Seix Frankrijk
  • Barcelona
  • Vervolg Barcelona
  • Het verhaal van de gestolen motor
  • Aankomst Barcelona
  • Eindelijk in de haven van Barcelona
  • Naar de ferry voor de overtocht naar Barcelona
  • Vervolg Ferry
  • Tanger
  • Vervolg Tanger
  • Tétouan
  • Vervolg Tétouan
  • Meknes
  • Vervolg foto's Meknes
  • Beni Mellal
  • Vervolg foto's Beni Mellal
  • Conclusie Marrakech
  • Marrakech deel 2
  • Vervolg foto's Marrakech deel 2
  • Marrakech deel 1
  • Vervolgt foto's Marrakech deel 1
  • Naar Marrakech
  • Naar de oase Fint(een dagje off road)
  • Vervolg foto's off road
  • Foto's bezoek aan de Kasbah
  • AANKONDIGING
  • Ait-Benhaddou
  • Foto's van de rit Tinerhir-Aid-Benhaddou
  • Tinerhir(Todrakloof)
  • Vervolg foto's rit naar Todrakloof
  • Todrakloof
  • Met vier maal vier de Sahara in
  • Foto's vier maal vier Sahara
  • Vervolg foto's Sahara
  • Sahara
  • Arrachidia
  • Fés
  • Aan boord van de ferry
  • Op de ferry.
  • We zijn vertrokken
  • Morgen vertrek met de Triumph naar Marokko.
  • Kaart
  • De planning van de reis verloopt vlot.
  • Einde van de reis bron tot monding Loire
  • Rennes
  • De monding
  • Saint Nazaire
  • Angers
  • Chambord
  • Gien
  • Roanne
  • Roanne
  • Ardeche
  • Onderweg naar de bron van de Loire
  • Wandeling
  • Naar de bron van de Loire
  • Ferry Rosslare-Cherbourg
  • Laatste dag in Ierland
  • Waterford
  • De ring van Kerry en de ring van Beara
  • Naar het Schiereiland Dingle
  • Naar Kilrush
  • Naar Galway
  • Rustdag in Westport
  • Weer een regendag
  • Naar Donegal
  • De eerste rit over de Wild Atlantic Way naar Carrigart
  • Muurschilderingen Bloody Sunday Londonderry
  • De Causeway Coast Route
  • Naar Belfast
  • Een dag in Dublin
  • Van Engeland naar Ierland
  • We zijn vertrokken
  • Het aftellen is begonnen
  • Ullapool
  • Durness
  • Durness
  • Thurso
  • Rondrit Black Isle en bezoek aan Inverness
  • Dingwall
  • We zijn vertrokken
  • Weerbericht Schotland
  • Het aftellen is begonnen
  • Weekend Engeland
  • Einde van de reis
  • Kil-Oslo
  • Helsinki-Stockholm. Schipper mag ik over varen ja of nee?
  • De overtocht
  • Op verkenning in Helsinki worden we een beetje glossy.
  • Een grensovergang in de zon, dat is niet bon.
  • Drie dagen St. Petersburg maakt een mens murg.
  • Vervolg foto's St. Petersburg
  • St. Petersburg dag 1
  • Verslag rit 17/08/15
  • M10
  • Veliky Novgorod
  • Torzhok
  • De laatste dag in Moskou
  • Vervolg Moskou dag 2
  • Dag 2 Moskou
  • Dag 1 in Moskou
  • We zitten in Moskou
  • Een toertje over binnenwegen in Rusland
  • Minsk
  • Rusland
  • Belarus
  • Laatste dag in Polen
  • Overgangs rit en wasdag.
  • Pieniny gebergte
  • Lange dag, korte nacht
  • Polen
  • Tjechie
  • We zijn vertrokken
  • We hebben de visums.
  • Nog steeds geen visum
    Reizen door Europa
    Met de motor op reis
    15-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vervolg foto's

    Vervolg foto's Buzau.

















    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:2014 08 Rond de Zwarte Zee
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Buzau vervolg foto's

    Vervolg foto's Buzau











    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:2014 08 Rond de Zwarte Zee
    >> Reageer (0)
    14-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tulcea Roemenie

    14/05/14 Naar Tulcea Roemenië.


    Goed geslapen, geen ontbijt in dit verlaten dorpje dat smachtend op goed weer en toeristen wacht. De vriendelijk mooie jongedame aan de receptie biedt ons een heerlijke koffie aan wat we met plezier aanvaarden. Het is ongelooflijk aan het worden maar het regent weer pijpenstelen. Verleden jaar was ik rond deze tijd ook en deze streek en had ik elke dag 28 graden. (Zie blog, Donau van bron tot monding) Maar goed wat geweest is, is voorbij en nu rijden we dus in de regen. Nadat we zonder kleerscheuren dwars door de grote havenstad Constanta gereden zijn wordt het zowaar droog. Er steekt een felle wind en het blijft zwaar bewolkt. De temperatuur komt vandaag niet boven 13 graden. We zoeken en parking aan het water waar Armin zijn regenpak kan opruimen. Het moet gezegd, mijn motorpak ziet er niet meer uit maar ik blijf wel droog en moet bij elke bui geen regenkleding aan doen. We hebben er goede moed op en organiseren een fotosessie aan de Zwarte Zee met op de achtergrond Constanta. De pret is echter van korte duur, een uurtje later moet Armin zijn regenkleren weer bovenhalen het is gewoonweg aan het gieten en dit jammer genoeg voor heel de verdere dag. We verlaten de Zwarte Zee en rijden door het binnenland naar de Donaudelta. Uren rijden we door mooie landschappen en armmoedige dorpjes. Er wordt hier veel aan grootschalige landbouw gedaan er staan dan ook diverse soorten gewassen op de onoverzichtelijke velden. Hoe verder het binnenland in hoe slechter de wegen en hoe harder het gaat regenen. We moeten tussen grote diepe putten in het wegdek maneuvreren, de gemiddelde snelheid ligt dan ook niet bijzonder hoog. Geloof het of niet, toch genieten we nog van het landschap en de diverse kudden schapen en koeien die we voorbij rijden. Ondanks het slechte weer zwaaien de herders ons toe.


    Over het eten kunnen we de laatste dagen niet klagen, gewoonweg omdat er geen eten te vinden is. We leven al een paar dagen op koeken en snickers. Regen of geen regen vanavond we gaan toch zeker een restaurantje zoeken waar we nog eens fatsoenlijk kunnen eten
    Twintig kilometer voor Tulcea rijden we de Donaudelta binnen. Het landschap is mooi maar de onophoudelijke regen strooit toch wel wat roet in het eten. Er worden dan ook niet veel foto’s gemaakt. Nog tien kilometer, we stoppen nu om een kopje koffie te drinken, in een winkeltje met wat parasols voor de deur. In de winkel staat een koffiezetautomaat en voor een paar centen krijgen we lekkere koffie. In een bijhorend zaaltje met wat tafels en stoelen zitten we droog om van onze koffie te genieten. Een paar jonge gasten zijn in het zaaltje aan het pingpongen. Binnen de vijf minuten stond de Kees in zijn motorkledij natuurlijk tegen één van die gasten te pingpongen. We drinken nog een koffie maar moeten toch weer starten in de nog altijd gietende regen. Als twee verzopen katten komen we dan ook in het hotel aan. Ook de Tri’s zien er verschrikkelijk uit. Uitpakken en een heerlijk warme douche en hopen dat het morgen beter weer is.


    We hebben alleen een internetverbinding aan de receptie. Dus het thuisfront moet niet rekenen op de dagelijkse chat.



















    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:2014 08 Rond de Zwarte Zee
    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vervolg Tulcea

    Vervolg foto's Tulcea



















    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:2014 08 Rond de Zwarte Zee
    >> Reageer (0)
    13-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Roemenie

    13/05/15 Onverwachts zitten we in Roemenië.

    Geen avond eten gisteren, de suikerspiegel stond nog te hoog van het ijsje. Vroeg gaan slapen want het is morgen rijden. Goed geslapen, maar als ik terug in de reismodus zit gaat de innerlijke wekker om een uur of zes s ’morgens rinkelen. Benieuwd naar het weer gooi ik de terrasdeur open. Ongelooflijk, drie dagen prachtig weer en als we moeten vertrekken staat het toch wel te regenen zeker. Niets aan te doen, inpakken, betalen en weg wezen. Om half acht staan we klaar om te vertrekken(bij jullie is het dan half zeven) Er moet nog betaald worden en ondanks dat ik een paar had gebeld liet niemand zich zien. We starten de motors en zetten ze al in de goede richting van het vertrek. Dit heeft geholpen om iemand wakker te krijgen. Het oude moedertje dat ook de kamers op ruimt komt slaperig en in een soort pyjama kijken wat er aan de hand is. Nadat ik haar duidelijk had gemaakt dat we willen vertrekken was ze direct klaarwakker, binnen een paar seconden stond ze er met een kladbriefje waarop het bedrag vermeld stond. Geen sprake van om met een creditcard te betalen. We vertrekken dus nog mar eens in de regen. De eerste 150 km gaan door de bergen van Bulgarije we rijden door mooie landschappen. Bergen is misschien wat veel gezegd want we komen niet boven de 650 meter. Maar aangezien de wegen hier weer bar slecht zijn lijken het wel beklimmingen tot 200 meter. Inde bergen wonen hier en daar groepjes Roma’s in een soort zelfgemaakte tenten van doeken en plastic. Hier en daar een paard aan een touw en een oude auto bij de tenten. Het is ongelooflijk dat er nog dergelijke toestanden zijn in Europa in het jaar 2014. Het valt op dat de armoede groter wordt naargelang we verder van de kust rijden. In verschillende dorpen zijn er schooltjes die gelukkig goed bezet zijn, jammer dat de Roma kinderen niet van het onderwijs kunnen/mogen genieten. Onverwachts staan we voor een overweg waarvan de twee slagbomen(houten palen) dicht zijn. Het ziet er verlaten uit en even denk ik dat het buiten gebruik is. Maar Garmien stuurt ons die weg in dus wachten we toch maar even af. Er komt een voertuig aan gereden dat ook stopt voor de slagbomen, en jawel in de verte horen we een trein aankomen. Na en uurtje rijden komt de zon erdoor en is er geen sprake meer van regen. Voorzichtig worden de regenkleren uit gedaan maar nog niet te ver weggestoken. Het is nog maar een schamele 12 graden. Nog een uurtje verder is het echter strakke blauwe lucht en krijgen we een aangename temperatuur schommelend tussen 18 en 20 graden. Tijdens de koffiestop worden de regenkleren dan ook vervangen door onze zomerse uitrusting. Als we de bergen uit zijn komen we op perfect wegdek en rijden we langs een grote inham van de Zwarte Zee de mooi havenstad Varna door. Zonder problemen rijden we door deze stad om dan gedurende een dertigtal kilometer over een prachtige weg langs de Zwarte Zee te rijden. Regelmatig krijgen we mooie vergezichten voor onze wielen geschoven. Het is vandaag heerlijk genieten op de Tri’s. Onverwachts staan we dan aan de grensovergang Bulgarije-Roemenië. Foutje van de Kees want die dacht vandaag nog in Bulgarije te slapen. Zonder problemen nemen we de grensovergang en wisselen we onze Bulgaarse centen voor Roemeense. (1 euro is 4,40 RON) Juist over de grens komen we door het stadje Mangalia waarop een reusachtige scheepswerf een tankschip in aanbouw ligt. De laatste 20 kilometer rijden we door afwisselend landbouw gebied tot we terug naar de kust draaien. We rijden de kustdorpjes Jupiter, Venus om in Neptun te stoppen voor onze overnachting. We slapen in het mooi hotel Decebal. Aangezien de dorpjes bijna alleen uit hotels bestaan en we nog vroeg in het seizoen zitten is het moeilijk om een restaurantje te vinden dat open is. Er is veel gesloten en het lijkt allemaal wat uitgestorven in afwachting van de meute toeristen die vast en zeker in de zomer zullen zijn. Niets houd ons dus tegen om ook vanavond op tijd onder de wol te kruipen om morgen hopelijk wakker te worden door de zonnestralen die in onze kamers schijnen.

    Morgen overnachten we in Tulcea gelegen aan de monding van de Donau in Roemenië.



















    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:2014 08 Rond de Zwarte Zee
    >> Reageer (0)
    12-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Laatste dag in Nessebar

    12/05/14 Laatste dag in Nessebar.
    Gisterenavond tot mijn spijt in een ander restaurantje gaan eten, belachelijk duur en een matige kwaliteit van eten. Stom want ik had eigenlijk een goed restaurantje gevonden de avond hiervoor. We gaan samen ontbijten in het restaurant waar we ook vanavond gaan eten. De prijzen zijn er goed en eten is er goed te doen. Na het ontbijt een wandelingetje, Armin gaat terug naar zijn kamer terwijl ik nog een terrasje doe. Heb tijdens de wandeling eindelijk uitstekende sigaren gevonden en geniet met volle teugen van het weer, het uitzicht, een thee met honing en mijn fantastische sigaar. Na het terrasje ga ik naar de kamer om de traditionele postkaart te schrijven voor het diabetescentrum. Mails nagekeken en na een uurtje heb ik het hier weer wel gezien. Ik ga een postkantoor zoeken om de briefkaar te posten. Kom weer in enkele straatjes waar ik nog niet geweest ben en neem nog wat foto’s. Ik verlaat het bovenste deel van Nessebar en ga naar het water.
    Beneden aan het water is er een grote bedrijvigheid op de bootjes die met de toeristen rondvaarten doen. Er wordt gelast, geschilderd en gepoetst zodat alles op punt staat om de horde toeristen die hier komen op te vangen. Aan de waterkant zet ik mijn fototoestel op een steen met de zelfontspanner aan om een soort selfie te maken. Redelijk gelukt hoewel de horizon niet helemaal horizontaal is. Op een pier zie ik diverse vissen juist onder de waterspiegel zich tegoed doen aan één van de talloze dode sardien die hier in het water liggen. Hier en daar kruipt er een krab tussen de stenen. Een paar zwanen profiteren van het goede weer om hun veren te poetsen.
    Ik kom een mooie koperen maquette van Nessebar tegen terwijl ik over de dam wandel die Nessebar met het vaste land verbindt. Er vaart een vissersboot binnen die zijn lading komt lossen Hij heeft een dertigtal bakken en een tiental zakken barsten vol met een soort wulken gevangen. Ik vraag en krijg toestemming om wat foto’s te nemen. Geen vijf minuten na het afmeren van de vissersboot rijdt er een camionette op de kade. Er wordt en weegschaal weggezet en het lossen kan beginnen. Jammer genoeg hadden ze niet graag dat ik hier foto’s van nam. Onderweg naar boven kom ik voorbij een cremerie en de verleiding is te groot om er zomaar voorbij te lopen. Er liggen diverse soorten heerlijk schepijs, even maar niet aan de suiker denken. Ik bestel drie bollen(gemengd chocolade en vanille) in een grote wafel. Die mens pakt een schep waarvan ik dacht dat hij er een takel voor nodig had om het uit het ijs te krijgen. Na twee scheppen was de wafel boordevol en roep ik dat het wel voldoende is. Tot mijn verbazing wordt hier het ijs niet per bol verkocht maar per honderd gram. Nu begon ik die reuze schep te begrijpen. Het kwam er op neer dat ik met een wafel stond waarin 247 gram ijs zat. Ik kan jullie verzekeren dat dit een massa ijs is. Ik moet dan ook eerlijk bekennen dat het de eerste keer van mijn leven is dat ik een paar bolletjes schepijs niet op krijg. Na een half uurtje neem ik nog een lekker koel glas bier op een terras met zicht op de zee. Terwijl ik daar zit zie ik dat er een weersverandering op komst is. Het is hier nog windstil en warm maar de zee wordt zeer woelig. Dat is geen goed teken. Na het pintje is het de hoogste tijd om de kamer op te gaan zoeken. Het is bij vier uur als ik op de kamer arriveer. Suiker gemeten en insuline gespoten mijn waarde stond op 345 dit is natuurlijk veel te hoog. Ik ga mijn boeltje bij elkaar zoeken en inpakken. Vanavond op tijd naar bed om morgen fris te kunnen vertrekken. We rijden naar Neptun voor een overnachting nog steeds in Bulgarije en aan de Zwarte Zee.
    Nog even een woordje van dank aan de talrijke blogvolgers. In de categorie reizen van Seniorennet staat de blog op de vijfde plaats in de top twintig van de meest gelezen blogs. De blog staat vermeld onder de naam Guzzi.



















    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:2014 08 Rond de Zwarte Zee
    >> Reageer (2)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vervog 1 Foto's Nessebar

    Vervolg 1 foto's laatste dag in Nessebar



















    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:2014 08 Rond de Zwarte Zee
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vervolg 2 Foto's Nessebar

    Vervolg 2 laatste dag in Nessebar



















    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:2014 08 Rond de Zwarte Zee
    >> Reageer (2)
    11-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nessebar Bulgarije

    11/05/14 Nessebar. Het bovenste stadsgedeelte.

    Heerlijk geslapen, gewekt door het gekrijs van een paar meeuwen, meer moet dat niet zijn voor onze Kees. Terrasdeur opgegooid en jawel, het is prachtig weer. Rond negen uur is Armin ook bovenwater en gaan we samen ontbijten. We hebben hier een kamer gehuurd bij particulieren en er is geen eten voorzien. Na een paar overheerlijke pannenkoeken op een terras met zicht op de Zwarte Zee genuttigd te hebben gaan we terug naar onze fantastische kamer. Armin heeft besloten om vandaag op zijn kamer te blijven hij is te vermoeid neemt vandaag een rustdag. Kees gaat alleen op pad. Ik besluit om vandaag in het oud stadsgedeelte te blijven. Bij een kopje thee op één van de vele terrassen krijg ik van de uitbater een stukje geschiedenis over Nessebar. Volgens hem zijn de meeste van de geplaveide straatjes nog de originele van uit de Romeinse tijd. De vele houten huizen die hier nog staan zijn minsten 250 jaar oud. Voor de geïnteresseerden in de geschiedenis van Nessebar raad ik het internet aan waar veel interessante informatie over dit stadje te vinden is. Het is prachtig weer en een genot om door de kleine smalle straatjes te wandelen. Ik kan hierboven dan ook gemakkelijk mijn dag vullen Het oud stadsgedeelte ligt boven op een heuvel en geeft je mooie vergezichten op de Zwarte Zee. Op een pleintje wordt er in een soort ruïne een concert gegeven door twee zangkoren. Rond een uur of vier ben ik moe en eindelijk bezweet terug op mijn kamer. Vandaag een mooie plek ontdekt waarlangs ik naar beneden kan gaan om morgen het onderste stadgedeelte te verkennen. Het zijn verschillende trappen die via terrasjes naar beneden gaan. Morgen dus de foto’s van Nessebar aan de zee.

     



















    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:2014 08 Rond de Zwarte Zee
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nessebar vervolg

    Nessebar vervolg foto's





    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:2014 08 Rond de Zwarte Zee
    >> Reageer (0)
    10-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bulgarije

    10/05/14 We zitten in Bulgarije.

    Fantastische goede nacht gehad. Jammer genoeg is dit één van de weinige positieve dingen die we vandaag hebben mee gemaakt. Kwart voor zeven opgestaan, gordijnen open en het regent niet. Vol goede moed begin ik mijn bazaar in te pakken. Zodra ik beneden kom, geloof het of niet, begint het weer te regenen. Niets aan te doen, rap de binnen tassen in de koffers en het kettingslot er af halen. Nu beste vrienden als je met een motor onderweg bent moet rap uit den boze zijn. Rap en een motor is water en vuur. Dit was de Kees even vergeten, het gevolg is dat hij de sleutel van het kettingslot breekt. Geen probleem zullen er veel denken. Het gebroken stukje er uit halen en het slot openen met de reserve sleutel. Hier komen we aan les nr. twee. ALTIJD een reserve sleutel mee nemen, ook daar had de Kees even niet aan gedacht. Ondertussen sta ik al redelijk nat beteuterd naar de Tri te gapen. Les nummer drie heb ik gelukkig wel geleerd op mijn diverse reizen, met gapen wordt er niets opgelost. Kloten in de handen nemen en actie ondernemen. Ikke met mijn probleem naar de mijnheer aan de receptie, hij komt eens even naar het probleem kijken en heeft direct en oplossing. Schud een beetje met het kettingslot, stukje gebroken sleutel valt er uit, strooit met een brede glimlach nog wat zout in de wonde door te zeggen; walla opgelost je pakt je reservesleutel en rijden maar. Rood tot achter mijn oren vertel ik hem dat deze optie niet van toepassing is. De ketting van gehard staal (volgens de beschrijving) moet doorgezaagd worden. Na en meelijwekkende glimlach gaat hij terug naar zijn receptie en belt een vriend om te vragen of die met en slijpschijf kan langskomen. Ik zie het al gebeuren. Duizenden vonken die mijn koetswerk van mijn geliefde Tri gaan beschadigen maar helaas zie ik ook geen andere oplossing. Ondertussen, al redelijk nat gaan we toch maar ontbijten, het ontbijt is goed en wel binnen en daar staat een dikke vriendelijke Turk met een piepklein slijpschijfje. Zonder woorden pakt hij een stuk karton, zet dit tussen het koetswerk en de ketting, zwiert zijn slijpschijfje in gang en slijpt de ketting door. Gehard staal? Mijn oor, het schijfje vliegt er door of het was een stuk boter. De ketting lag in twee voordat ik nog maar de kans had om een foto te maken. Hij wilde geen geld, heb hem toch 70 Lira gegeven voor de moeite. Het waren trouwens mijn laatste Turkse centen. Al bij al zijn we dan toch met weinig oponthoud kunnen vertrekken in de gietende regen.

    Na een paar kleine navigatie foutjes zijn we drie kwartier later uit de onnoemelijk grote stad Istanbul geraakt. We rijden door mooie Turkse landschappen waar we helaas af en toe maar iets van te zien krijgen wegens regen en mist. Het wegdek dat we voor onze wielen krijgen is van alle soorten, van zeer slecht tot zeer goed. We rijden op een mooie nieuwe baan in aanbouw en moeten er af voor een stukje omleiding. Een verschrikkelijk slecht stuk van amper 5OO meter maar redelijk bergop. Het laatste stukje, voordat we terug op de rijbaan komen is zelfs steil. Niet simpel, om zo op de rijbaan te komen want we hebben natuurlijk geen voorrang. En hier gebeurt het. Armin zit en versnelling te laag en zijn motor blokkeert als hij de rijbaan op wilt rijden. Het is onmogelijk om een afgeladen motor die over zijn kantelpunt komt recht te houden. Je kunt er alleen maar voor zorgen dat je niet onder je motor terecht komt. In mijn spiegel zie ik dat Armin gevallen is, zet mijn motor aan de kant en we krijgen met twee de motor niet zonder moeite terug recht. Een vriendelijk Turk die passeerde vroeg of we hulp nodig hadden maar al bij al viel het nog al mee. Armin mankeert niets en de schade aan de Tri beperkt zich tot wat krassen op de zijkoffer. Elk foutje dat je hier op dit soort wegen maakt wordt onmiddellijk afgestraft. Daarom ook dat het zo vermoeiend is om in dit soort landen met de motor te rijden. Na even te bekomen van de schrik moeten we verder, het is nog een twintigtal kilometers voordat we aan de grensovergang Turkije-Bulgarije zijn. Zonder noemenswaardige gebeurtenissen bereiken we nog altijd in de gietende regen de grens. Eerst buiten aan een kotje paspoort controle. Dan honderd meter rijden, motor achter laten en een redelijk groot gebouw binnenstappen voor de andere controles. Mijn ervaring aan de grenzen die ik heb opgedaan met mijn reis naar het Midden-Oosten komt nu goed van pas. Twee stempels en een half uurtje later moet er nog één loket gepasseerd worde. Daar moeten we een formulier invullen met een stuk of twintig vragen zoals: hoeveel overnachtingen in Turkije, wat hebben de overnachtingen gekost, waar geslapen, hoeveel geld aan eten, benzine, cadeaus besteedt. Enz, enz. Ook deze hindernis kan ons niet tegenhouden. De motor op voor een laatste controle van de bagage. We komen bij de controle aan zeggen dat we uit Belgica komen en mogen doorrijden zonder een koffer te moeten openen. We hebben meer geluk dan een gast die zijn camionet volledig moest leeg laden. Maar ook in Bulgarije gietende regen en spekgladde wegen. We worden moe, nog 115 km. Als we aan de Zwarte zee komen stopt het eindelijk met regenen we vinden de temperatuur van 17 graden zelfs aangenaam nadat we een poos op zeshonderdvijftig meter gereden hebben met 9 graden. Na een derde stop rijden we het mooie schiereilandje op waar Nessebar ligt. We worden verwelkomd door de Duitstalige eigenaar van het Guest-house. Hij laat ons de werkelijk prachtige kamers zien en zegt waar we de motors kunnen parkeren. Van op het terras van de kamer kan ik een meeuw zien zitten broeden.

    Na de douche beging ik aan het verslag van vandaag. Om 19 u klop ik bij Armin aan, hij heeft een kamer boven de mijne. Het blijft verdacht stil en na nog enkele keren te kloppen besluit ik om hem te laten slapen. Hij is dan ook werkelijk steendood aangekomen. Waarschijnlijk recupereer ik vrij snel, ik zit nog redelijk fris en ga op pad om een restaurantje te zoeken. Ook moet ik nog iets zien te vinden waar we kunnen ontbijten. De temperatuur is aangenaam aan het worden en ik geniet met volle teugen van het vergezicht over de Zwarte Zee. Een restaurantje gevonden waar ik goed heb gegeten, een goede koers krijg voor mijn Euro’s en waar we morgen kunnen ontbijten. Terwijl een waterachtig zonnetje onder aan het gaan is wandel ik terug naar mijn kamer. De foto’s en het verslag op de blog zetten en gaan slapen.















    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:2014 08 Rond de Zwarte Zee
    >> Reageer (3)
    09-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Istanbul in de gietende regen

    09/05/14 Istanbul in de gietende regen.

    Na een goede nachtrust staan we fris gekapt en geschoren om acht uur aan het ontbijt. De regen klettert letterlijk tegen de ramen. We besluiten dan ook om een paar uur terug te gaan naar de kamer. Maar jongens, een paar uur op een frisse hotelkamer zonder verwarming(die werkt maar een paar uur per dag) duurt echt wel lang. Om een uur of tien gaan we toch maar eens buiten kijken. We hebben nog geen vijf stappen gezet of we worden bestormd door paraplu verkopers. Drie euro voor een doorzichtige paraplu, we kopen er een natuurlijk goed wetende dat ze geen kloten waard zijn. Maar half Istanbul loopt met die brol rond en het is echt wel nodig met dit weer. Vijftig stappen verder steken we een straat over, er komt achter de hoek van achter de hoek wat wind gewaaid en de Kees zijn paraplu is per total. Vijftig stappen voor drie euro is eigenlijk wel genoeg betaald. Dan maar een zwarte paraplu gekocht ziet er iets steviger uit en wie weet kan ik hem heel de dag heel houden. Mijn nieuwe paraplu was bijna in stukken toen ik tien meter verder precies dezelfde zwarte paraplu kon kopen aan de helft van de prijs die ik had betaald. Volgens de receptie van het hotel moeten we de tramsporen volgen om bij de meeste bezienswaardigheden te komen. Oei, denk ik tramsporen volgen in miljoenen stad waar naar ik schat minstens 500 km tramsporen liggen in de gietende regen, er zijn volgens mij leukere dingen te doen dan dat. Als het mijn baas zou vragen ging ik op de loop en hij zou me nooit meer terug zien. Maar goed, min of meer opgewekt steek ik mijn zwarte paraplu omhoog en roep Fellow me my friends. In een tik en een wip liepen er een stel Japanners, Chinezen en nog allerlei andere nationaliteiten achter ons. Volgens mij hadden ze dezelfde instructies gekregen in de respectievelijke hotels dan wij. Als we bij het Topkapi-paleis komen zien we zo’n driehonderd paraplu’s staan allemaal met een mannetje of vrouwtje eronder. Er is maar eens even een wachttijd van anderhalf uur om er binnen te geraken. We kijken het even aan, de Kees steekt zijn paraplu de hoogte in, roept Fellow me my friends en zwemt naar de Blauwe Moskee met zijn zes slanke minaretten. Wat ik gisteren al gezegd had aan de receptie van het hotel maar daar werd tegengesproken was een feit. De Blauwe Moskee is enkel open voor prayers (mensen die komen bidden) Het is vandaag vrijdag dus gebedsdag. Geen bezichtiging van de 21.000 muurtegels uit Iznik op de muren van de galerijen. Gelukkig heb ik dit allemaal al gezien met prachtig weer bij een vorig bezoek aan Istanbul. Fellow me my friends, we peddelen naar de graftombe van een sultan wiens naam ik vergeten ben en trouwens ook niet kan schrijven. Nadat we dat hebben gezien begint den Armin al van dege natte voeten te krijgen, ik hoor aan het soppend geluid dat hij nog in mijn buurt loopt. Hoog tijd om een heerlijke gloeiende Turkse thee te drinken met overheerlijk gebak. Na de thee vluchten we de overdekte Grote Bazaar. Als het tijd is voor het gebed worden er diverse gangen versperd door biddende verkopers die hier voor even de toeristen vergeten. We hebben het gezien en gaan door de nog altijd gietende regen terug naar het hotel. Daar aangekomen zijn we allebei nat tot op ons hemd. Het is geen sinecure om tegen morgen onze schoenen en kleren droog te krijgen, alle middelen helpen tot zelfs het beetje warmte dat de koelkast van de mini bar afgeeft.

    De weersvoorspellingen voor morgen zijn niet veel beter, de kans is groot dat ons een zware natte rit staat te wachten naar Bulgarije. We verblijven daar in Nesebar dat aan de Zwarte Zee ligt.



















    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:2014 08 Rond de Zwarte Zee
    >> Reageer (5)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vervolg Istanbul

    Vervolg Istanbul













    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:2014 08 Rond de Zwarte Zee
    >> Reageer (0)
    08-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Istanbul rondvaart en bezoek grote Bazaar

    Istanbul boottocht op de Bosporus en bezoek aan de grote Bazaar.

    Na een redelijke nachtrust en redelijk ontbijt gaan we tickets kopen voor onze geplande vijf uur durende (althans volgens de verkoper) rondvaart op de Bosporus. De Bosporus vormt de grens tussen Europa en Azië. Om tien uur worden we als een kudde schapen naar een busje begeleid die ons naar de rondvaartboot brengt. We bevinden ons in een gezelschap dat uit diverse landen komt. Het is na elf uur dat de rondvaart eindelijk start, één uur van de rondvaart is dus al voorbij. We steken de Bosporus over en vertrekken langs de Aziatische kant. Verdomme, wat is het koud op die boort zeg. Er waait een snijdende wind over de Bosporus die dwars door je kleren gaat. Al redelijk snel ga ik benedendeks een plaatsje uit de wind zoeken. Het is hier veel draaglijker om te staan en uitstekend om ongestoord foto’s te nemen. Ik doe teken naar Armin om ook naar hier te komen. Juist een half uurtje later wordt het dringen om je plaats te behouden.

    Na een uurtje keert de boot juist voor de laatste brug over de Bosporus om langs de Europese kant terug te varen. Als we terug bij ons vertrekpunt komen varen we nog een kwartietje verder voordat er aangemeerd wordt. Het is de bedoeling dat we van hier uit met een kabelbaan naar en uitkijkpunt gaan (kosten 3 Turkse Lira(1 euro) niet inbegrepen) We betalen aan de gids en gaan naar boven. We krijgen een half uur de tijd en moeten dan in groep terug naar beneden. Daar staat dan een bus klaar die ons terug brengt naar het vertrekpunt. Kees en Armin kennende trekken die zich natuurlijk geen kloten aan van dat half uur. Ze bekijken de bezienswaardigheden op het gemakje, Kees eet een lekkere krakeling en een soort plat gebakken deeg met geitenkaas. Na dit eetfestijn zakken we nog af voor een Turkse koffie en thee. Dit krijg je natuurlijk nooit gedaan op en half uur. Terug bij de kabellift aangekomen was er geen enkel schaap met een badge meer te bespeuren. We tonen onze badge aan de kabelliftman en denken dat we dan wel mee naar beneden kunnen gaan. Niet dus, de man trekt zich geen zak aan van onze badge en ons verhaal dat we hier met een groep zijn aangekomen en dat de kabelbaan al betaald is. Bekijk het maar denkt deze Turk, zonder een jeton te kopen komen jullie niet in de cabine om naar beneden te gaan. Drie Lira opgevist, jeton gekocht naar beneden gegaan waar de bus die ons terug moest brengen natuurlijk al lang was vertrokken.

    Een taxichauffeur zit op klanten te wachten, dat komt dus goed uit. We hebben zelfs een kaartje bij met de naam en adres van het hotel dus dat mag geen probleem zijn. We geven het kaartje aan de chauffeur, hij zet zijn brilletje op, bestuurt het kaartje lans alle kanten en komt tot de conclusie dat hij niet weet waar we naar toe willen. Wablief, een taxichauffeur van over de zestig die waarschijnlijk al zijn hele leven met dat gele ding door Istanbul rijdt weet geen hotel te vinden dat midden in het oude stadscentrum ligt. Raar maar waar, we maken er geen woorden meer aan vuil en beginnen aan een lange, lange wandeling langs de Bosporus weliswaar in de zon. Na een uurtje wandelen een terrasje gepikt en onverwachts terecht gekomen op de grote Bazaar van Istanbul. Spijt hebben we allang niet meer over onze wandeling en we duiken in de Oostersfeer van de Bazaar ar we allerlei spulletjes kopen en afdingen als of we nooit iets anders hebben gedaan. Na dit bezoek vinden we redelijk snel ons hotel inmiddels is het over vijf uur. We besluiten om een paar uurtjes platte rust te nemen alvorens naar een Turkse barbier te gaan om ons haar te laten knippen en iets te zoeken om te eten. En zo is al weer een fijne dag verstreken met en boottocht van twee uur in plaats van vijf uur en een wandeling van tweeëneenhalf uur in plaats van tien minuten. Morgen het vervolg van ons verblijf in Istanbul.



















    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:2014 08 Rond de Zwarte Zee
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Istanbul vervolg

    Vervolg Istanbul













    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:2014 08 Rond de Zwarte Zee
    >> Reageer (0)
    07-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Naar Istanbul (bloed zweet en tranen)

    07/05/14 Naar Istanbul

    Na een goede nachtrust en goed ontbijt starten we rond half negen de motors richting Istanbul. De lucht is helder en het beloofd een mooie dag te worden. Garmien loost ons goed de stad uit en na een half uurtje snelweg zoeken we de kleine wegen op. Op de prachtige binnenwegen (slecht wegdek) ruiken we, voelen we en ondergaan we Turkije. We rijden door dorpjes waar de tijd nog geen vat op heeft gehad. Alle hoofden draaien onze richting uit als we met de Tri’s de terrasjes passeren. Bij onze pauzes zijn we zelden alleen, direct staat er en groepje Turken rond de motors te draaien, zowel jong als oud is geïnteresseerd in de snelheid van de motors. We rijden door een mooi heuvelend landschap met veel landbouw. We passeren kudden schapen en koeien die begeleidt worden door schaapherders en koewachters. Groepen van tientallen ooievaars maken gebruik van de thermiek om al zwevend grote cirkels boven de velden te maken. Plotseling zien we na één van de vele bochten de Zee van Marmara. Na een lange afdaling komen we op en mooi plekje om wat foto’s van deze kust te nemen. We moeten nu nog 138 km langs deze zee rijden om op onze bestemming te komen.

    Als we op 30 km van Istanbul zijn wordt het verkeer al chaotisch. We zitten op een baan met een stuk of vijf rijvakken en moeten hier al beginnen met het voor te sorteren om Istanbul binnen te rijden. Garmien wet het precies ook niet goed hoe dit allemaal moet gebeuren en geeft te laat en te onduidelijk aan welke rijbaan we moeten volgen. Als het te laat is krijg ik van Garmien in mijn helm te horen dat ik niet op de goede route zit. Er zit niets anders op dan de route te laten herberekenen. Dit tot een keer of drie. Als we langs het vliegveld van Istanbul rijden weet ik dat we het ergste achter de rug hebben, we kunnen van hier uit altijd op hetzelfde baanvak blijven rijden tot we het centrum van Istanbul bereiken. We stoppen naast het vliegveld en timen dat er elke 45 seconden en vliegtuig vertrekt. Op de landingsbaan daalt er bijna om de twee minuten een vliegtuig. De lucht stinkt hier naar de kerosine en het gebulder van de opstijgende vliegtuigen is indrukwekkend.

    Tientallen mastodonten van schepen liggen voor de haven van Istanbul te wachten. Het verkeer is nog hectisch maar we kunnen goed volgen. Eenmaal in het centrum wordt het steeds moeilijker. Files in de nauwe fel stijgende en dalende straatje vergt al onze concentratie en het is dan ook best vermoeiend. Als we nog maar eens stilstaan is er weer volop aandacht voor onze motors en waar we vandaan komen. Duimen worden opgegeven, verwonderde blikken als we de vraag beamen of met de motor vanuit België naar hier zijn gekomen. Eerlijk gezegd streelt het onze ego wel een beetje. De eerste aanloop naar het hotel gaat volledig mis. Het straatje waar we in moeten is volledig afgesloten door een geparkeerd voertuig. De optie om zo maar te blijven staan is er niet. Ons ego kan dan wel gestreeld zijn, er is gen enkele Turk die achter twee motorrijders gaat staan wachten tot ze misschien eens ooit rechtsaf gaan. Het toertje van nog gen twee kilometer opnieuw aanvatten is de enige mogelijkheid. Niet echt plezant als je weet dat je daar ongeveer drie kwartier over doet. DE tweede keer lukt het wel, maar vlakbij het hotel geven ze een omleiding waarlangs we het hotel niet kunnen bereiken. Aangezien we dan maar een goede 200 meter van het hotel zijn negeer ik het verkeersbord dat zegt dat we niet rechtsaf mogen. Na een spuit gas slaan we rechts af de straat in. Enkele voetgangers doen teken dat we terug moeten maar ik trek het me niet aan. Nog honderd meter dan links af en we staan voor het hotel. Armin rijdt me stoïcijns achterna. We stappen af kijken elkaar eens aan en vinden dat we dit weer goed geregeld hebben. Om nu te zeggen dat we in een tik en een wip in het centrum waren is wat overdreven. Het was eerder een uur of twee zwoegen en zweten. Maar de douche was weer heerlijk en het eten verrassend, namelijk klaargemaakt met vuur en vlam. We zitten op wandelafstand van de voornaamste bezienswaardigheden van Istanbul zoals de overdekte bazaar, Hagia Sophia, Blauwe Moskee(zo genoemd naar de twintigduizend blauwe tegeltjes die verwerkt zijn in het interieur) Galata toren enz. Morgen staat er een boottocht op de Bosporus op het programma.



















    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:2014 08 Rond de Zwarte Zee
    >> Reageer (5)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vervolg Istanbul

    Istanbul









    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:2014 08 Rond de Zwarte Zee
    >> Reageer (1)
    06-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eindelijk goed weer

    06/05/14 Naar Edirne in Turkije

    Amai, beste vrienden wat een dag. Goed geslapen, matig ontbijt, geen regen amper slecht wegdek en een ideale temperatuur om met de motor te rijden. Wat wil een mens nog meer. Eindelijk kunnen we genieten van bij momenten prachtige uitzichten in Bulgarije. We zitten nog in de bergen en we komen voor de eerste keer deze reis boven 1.000 m. Als we bijna op de top van de berg zijn slaan we een zijweggetje in om een monument te gaan bezichtigen dat op de top van de berg staat. Na de nodige foto’s en een Bulgaars vlaggetje gekocht te hebben rijden we nog een uurtje door de bergachtige streek om dan langzaam af te dalen naar het laagland waar voornamelijk aan landbouw wordt gedaan. We snappen niet dat er grote stukken grond onbewerkt bij liggen. In elk dorpje staan er als stille getuigen bombastische beelden die aan het Sovjet tijdperk herinneren. Garmien vond het blijkbaar wat saai want ze stuurde wilde ons een brug oversturen die gesloten was voor alle verkeer.

    Tamelijk onverwachts staan we aan de grens Bulgarije – Griekenland zonder problemen wordt de passage gedaan. Na een half uurtje Griekenland komt de grens van Turkije in zicht. Driehonderd meter voor de grens overgang passeren we enkele zwaarbewaakte soldaten, ook bij de grensovergang staat een gewapende soldaat. Er waren geen noemenswaardige problemen om de grensovergang te passeren we hebben er hoog uit een half uurtje gestaan. Het enige probleem was dat de Kees een sigaartje had opgestoken en dit is verboden aan de grensovergang. Weg sigaartje en probleem opgelost. Honderd meter na de passage van de grens zetten we ons aan de kant om de papieren en ons paspoort op te bergen. Een enthousiaste boer komt met zijn tufmachine langs en nodigt ons uit om een foto te nemen. Welkom in Turkije. Nog 10 km en een foutje van Kees om het hotel te bereiken zijn we aangekomen rond de klok van vijf. Prachtige kamers, een heerlijke douche en een aangename stadje. Eigenlijk hebben we spijt dat we morgen hier al moeten vertrekken. Na de douche een wandeling door de gezellige kleine straatje van de bazaar en onze eerste Turkse maaltijd genuttigd. Kees maakte de fout om een beet van een geroosterde rode peper te nemen die ze op tafel hadden gezet. Geen kou meer gehad deze avond. Als we terug naar het hotel wandelen stapt Kees bij Oscar binnen om zich met een vlijm scherp mes zich lekker te laten scheren.

    Als alles goed gaat slapen we morgen in Istanbul. Een deel van de route gaat langs de kust van de Zee van Marmara.



















    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:2014 08 Rond de Zwarte Zee
    >> Reageer (1)
    05-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog altijd hevige regen

    05/05/14 NaarVeliko 

                                                                                                                                                                      Het is vandaag de eerste keer dat de Kees op al zijn reizen te laat is opgestaan. Natuurlijk kan ik uitleggen waarom. Nadat ik vannacht voor de tiende keer ben wakker geworden was het op mijn gsm half vijf, net iets te vroeg om op te staan moet ik met mijn slaperige kop gedacht hebben. Natuurlijk vergeten om mijn gsm aan de tijd van Bulgarije aan te passen het was dus wel degelijk half zes. Als ik de elfde keer wakker wordt is het half zeven op de gsm. Op mijn dooie gemak sta ik op en begin aan de nu al dagelijkse routine van het inpakken. Ik ben echter nog niet half weg met inpakken als Armin op mijn deur staat te kloppen, het is tijd voor het ontbijt. Hoe ontbijt, wat ontbijt ik heb nog meet als een half uur. Eindelijk had ik in de gaten dat ik een uur achter liep.

    Na een heerlijk Bulgaars ontbijt, het avondeten gisteren was trouwens ook van degelijke kwaliteit gaan we de motors laden. Direct worden we geconfronteerd met de armoede hier. Een bedelaar is al vroeg op pad om zijn dagelijkse kost bijeen te scharrelen. We kunnen hem natuurlijk niet verstaan maar het internationale teken voor geld was hem niet onbekend. Jammer genoeg hebben we in het credit card tijdperk geen enkele Bulgaarse Lev in ons bezit. We kunnen hier letterlijk alles vlot betalen met Maestro. Aangezien we nog altijd met bar slecht weer zitten zie ik het ook niet zitten om nu mijn enige trui die ik bij heb weg te geven. Gelukkig bracht een goede ziel in de straat een oplossing door de bedelaar een jas te geven. Het is een schrijnend moment om even bij stil te staan en er ons van bewust te zijn in welke weelde we leven in België.

    Zoals juist gezegd nog altijd bar slecht weer, geloof het of niet we hebben vandaag weer heel de dag in gietende regen gereden. Ik heb onderweg één ondermaatse foto getrokken om te laten zien wat voor zichten we hebben in de bergen waar we door rijden. Ik zal proberen uit te leggen in welke omstandigheden er foto’s getrokken moeten worden. Trek en paar waterdichte leren handschoen aan, zet de douchekop op massagestraal hou daar je handen en kwartiertje onder, dat is zeker niet te lang want wij rijden ongeveer een uur of zes door de gietende regen. Zet de waterstraal van de douche terug normaal, pak je reiskoffer waar een fototoestel in zit en ga daar mee onder de douche staan. Handschoenen uittrekken, fototoestel pakken, foto maken, fototoestel opbergen en met je natte handen handschoenen terug aantrekken. Ik kan jullie verzekeren dat je geen zin zult hebben om dat en keer of vijf te doen. Daarom beste vrienden worden er onderweg weinig foto’s getrokken. Toch twee foto’s van de A2 een zogezegde autosnelweg en één van de prachtige bergtoppen die in de wolken liggen.

    Ere wie ere toekomt, Armin rijdt natuurlijk nu ook al drie dagen in dit barslechte weer. Ik heb hem bij het voorbereiden van deze reis een paar keer gewaarschuwd over de staat van de wegen hier. Maar het is toch wel even andere koek als je er met je splinternieuwe motor over moet. Toch is er nog geen klacht over zijn lippen gekomen, hij zegt me zelfs dat hij ondanks alles van elke meter die hij rijdt geniet. Dat is dan de tweede persoon die ik ken die uit het goede hout gesneden is om met mij mee te rijden op de af en toe toch wel speciale reizen. Ook den Theo die mij vergezelde naar het Midden-Oosten is zeker zo iemand.

    Na de verkwikkende douche is het zowaar gestopt met regenen, we maken van deze korte regenpauze gebruik om wat foto’s te maken en een heerlijk pizza te gaan eten. OP verzoek ook een foto van een lachende Armin.

    Overmorgen zitten we voor drie nachten in Istanbul. Ik heb dan eindelijk tijd om te reageren op de gewaarde reacties en mails die binnen komen. Het is nu onmogelijk om dit er nu nog bij te nemen door het barslechte weer rijden we twee tot drie uur langer over de ritten dan was voorzien.

    Met de gedachte dat het nog nooit is blijven regenen en dat er na regen zonneschijn komt kruipen we met een nog altijd uitstekend moraal lekker onder ons zacht dekbed. Als alles goed gaat slapen we morgen in Edime een grensstadje in Turkije



















    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:2014 08 Rond de Zwarte Zee
    >> Reageer (0)
    04-05-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nog altrijd regen

    04/05/14 Naar Belogradchik

    De weersvoorspelling in Servië maakt blijkbaar geen fouten. Wakker geworden in ons fantastisch appartement door de regen die letterlijk tegen het raam kletst. Dat belooft weer voor vandaag. De bedoeling was om voor dat we zouden vertrekken een wandeling naar de Donau te doen en tijdens deze wandeling iets te zoeken om te ontbijten. We hadden echter geen van twee zin om te gaan wandelen in de gietende regen. Om mijn suiker op peil te houden en mijn pillen niet op een nuchtere maag moet nemen heb ik dan ook mijn noodrantsoen aangesproken dat ik voor dit soort akkefietjes bij heb. Armin heeft zijn avond wat gevuld om zijn aan flarden getrokken rits perfect te repareren. Kees heeft zich zoals gewoonlijk tot een uur of half twaalf met zijn blog bezig gehouden. We blijven nog wat triestig door het raam kijken maar dat wilde ook niet veel helpen om de regen te laten verminderen. De lucht zit pot dicht en het ziet er naar uit dat we het weer een kletsnatte rit gaat worden. Rond acht uur besluiten we dan toch maar om met de nodige tegenzin de regen te gaan trotseren. Armin vertrekt heel wijselijk ook met regenkleding aan. Garmien weet ons te vertellen dat er vandaag een rit van 312 km op ons staat te wachten. De laatste 100 km wordt in Bulgarije over binnenwegen gereden. Voorzichtig en heel geconcentreerd rijden we Belgrado uit maar Garmien wil niet meewerken en stuurt ons gewoonweg terug van waar we komen. We stoppen om te kijken wat er aan de hand is, ik had de verkeerde route ingebracht!! Ik zal het maar op de ouderdom steken dan hoef ik niet toe te geven dat het waarschijnlijk een gebrek aan slaap is geweest. We zijn blij dat we tamelijk snel op de autosnelweg rijden. De max. snelheid is hier 120 km per uur maar deze snelheid is onder deze belachelijke omstandigheden niet te halen zonder levensgevaarlijke toeren uit te halen. De snelweg is een lappendeken van spekgladde reparaties en in de sporen die door het vrachtverkeer gemaakt zijn blijft tamelijk veel water staan. Bij het passeren van de vrachtwagens moeten we werkelijk dor een muur van opspattend water rijden. Als of we nog geen miserie genoeg hebben steekt er een felle zijwaartse wind op. We hebben weinig klachten over onze motors maar het valt toch wel een beetje tegen dat ze tamelijk gevoelig zijn voor de wind. De temperatuur is ondertussen gezakt tot een schamele 10 graden. Handvatverwarming en de verwarming van mijn binnenvest staan op het maximum om het toch een beetje aangenaam te houden. Wat je ook al aangenaam kunt noemen.

    Na een uurtje geven we er de brui, de kou begint toch wel door te dringen en we hebben nood aan een warm drankje. Aangezien ze in Servië geen Euro’s aannemen wissel ik terplaatse 10 Euro. Hou je vast, ik kreeg 1087,37 Dinar. We konden er drie koffies en twee ferme stukken pizza mee betalen na de fooi die we geven houden we nog 170 Dinar over om in het plakboek te plakken. We blijven redelijk lang zitten met de ijdele hoop dat de regen een beetje zou minderen, niet waar dus. Natte kleren terug aantrekken en rijen godverdomme het hotel wacht op ons. Toch nog even vermelden dat mijn nieuwe pak goed bestand is tegen deze weersomstandigheden. Na een paar onnozele Euro’s aan peage te hebben betaald staan we aan de grens tussen Servië en Bulgarije. De douane aan Servische kant was op een vriendelijke manier heel geïnteresseerd waar we naar toe gingen. Na het presenteren van een sigaartje (ja wel Theo ik heb er toch een paar gevonden)was het ijs helemaal gebroken. Een heel verhaal in hetzelfde brabbel Engels dat ik gebruik was het gevolg. Er stond ondertussen een personenwagen achter ons te wachten maar trok hij zich niets van aan. Handenschuddend verlaten we Servië. Aan het Bulgaarse grenskantoor moeten we voor de eerste keer deze reis onze papieren van de motor boven halen. Ook hier dezelfde interesse voor onze reis en ook hier geen enkel probleem om de grens te passeren. Ik heb het ooit al anders mee gemaakt.

    Als we Bulgarije binnen rijden moeten we de klok een uur voor uit zetten, weer een uurtje slaap minder. Rond een uur of één is het gedaan met de autosnelweg. We komen op de beruchte Bulgaarse binnenwegen en zitten we ook in de bergen. Gelukkig is het droog maar boven de vijfhonderd meter is het mistig en hebben we nog 7 graden. Ik wist het en toch verraste het me weer, de wegen zijn werkelijk verschrikkelijk slecht. Gaten, uitgefreesde stukken die niet opgelapt zijn, half wilde loslopende honden, geiten, schapen , en beekjes die gewoonweg over de weg stromen. We hebben meer dan drie uur nodig gehad om 150 km te rijden en komen ongelooflijke armoede tegen. We stoppen in een stadje, direct staan er mensen om te vragen of we hulp nodig hebben, enthousiast worden er foto’s van de motors genomen. Ik moet en foto maken van een biker die naast de motor kom staan om zijn vest te laten zien.

    Rond vijf uur zijn we in het zeer eenvoudig hotelletje. De douche die we nemen moet de kou en vermoeidheid maar wegspoelen. Vanuit onze kamer hebben we zicht op de beroemde rotsen van Belogradchik. Hier over is veel informatie te vinden op het internet. De motors staan aan een ketting onder het raam van de slaapkamer zodat we gerust aan de nachtrust kunnen beginnen.

     













    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:2014 08 Rond de Zwarte Zee
    >> Reageer (2)


    Categorieën
  • 2000 01 Dagtrips met de motor (4)
  • 2013 02 De Baltische Staten (17)
  • 2013 03 De Moezel van bron tot in de Rijn (3)
  • 2013 04 Weekend Moezel (1)
  • 2013 05 Donau van bron tot monding (93)
  • 2014 06 Frankrijk (17)
  • 2014 07 Noorwegen Lofoten en Vesteralen (28)
  • 2014 08 Rond de Zwarte Zee (56)
  • 2015 09 Italie (25)
  • 2015 10 Rusland (33)
  • 2016 11 Schotland (11)
  • 2016 12 Weekend Engeland (1)
  • 2016 13 The Wild Atlantic Way in Ierland (18)
  • 2016 14 Loire van bron tot monding (13)
  • 2017 15 Rondreis door Marokko (47)
  • 2017 16 Rondreis Balkanlanden (27)
  • 2017 17 Italie Stelvio (9)
  • 2018 018 Croatie-Griekse eilanden en Albanie (20)
  • 2019 019 Elbe van bron tot monding (9)
  • 2019 20 Naar het zuiden van Frankrijk (22)

  • E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Laatste commentaren
  • brug (Armin)
        op Albi-Mente deel1
  • Onaangenaam (Ludwina)
        op Essen-Soissons
  • foto's (Maria Van Ginderen)
        op Aankomst bron van de Elbe
  • Thuis (Ludwina)
        op Aankomst bron van de Elbe
  • Verlof (Ludwina)
        op Overnachting in Worlitz
  • Wel grappig... (theo)
        op Aankomst in Dresden
  • Kilometers (Ludwina)
        op Spindleruv Mlyn
  • Begin (Ludwina)
        op Stolberg
  • Zeker vol houden (Kees)
        op Debar in Macedonie
  • Allé mannen... (Lieve)
        op Debar in Macedonie
  • oogjes (Jeanine en Walter)
        op Trikala Griekenland
  • varen (Jeanine en Walter)
        op Patras
  • foutje (Ludwina)
        op Miserie op het eiland Paxos
  • Eiland (Ludwina)
        op Miserie op het eiland Paxos
  • Goedemiddag! (Lieve)
        op Petrovac in Montenegro
  • Houten kop (Ludwina)
        op Cres
  • Paniek (Ludwina)
        op We zijn vertrokken
  • Mooi (Ludwina)
        op Kaart
  • Awel (Kees)
        op Rit Livigno-Solden via Stelvio
  • Awel (Ludwina)
        op Rit Livigno-Solden via Stelvio

  • Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!