welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten.
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
06-02-2008
05-02-2008
Al draagt de oceaan zijn passen
rond zilte dromen, vloeit
de wolk tussen mijn handen
opdat ik wijzen zal,
geen sterrenkwast noch wimper
sluit jouw doek in losse golven.
Terwijl ik kijk hoe korrels
een weg waaien, wiegen
jouw ogen als rozenkwarts
met het dansen mee.
Laat het blauw wederkomen,
de magie aan jouw hielen
wandelt wel verder
Kerima Ellouise.
04-02-2008
een beetje vreemd
wanneer ik bladeren knip
uit de herfst, zwart
rondom kastanjebomen.
niemand vraagt naar lege armen
of waarom ik ver van licht
versteen, traag in donkere bolsters.
de hond sterft met een vloek
nu ook de zomer is verdwenen;
jij schoof de ogen dicht
en sloeg de mijne blind.
hij was onschuldig in zijn spreken.
03-02-2008
telkens opnieuw de zee
s nachts, traag voorbij
mijn oog
alleen al dit woord
beweegt mijn armen
naar de horizon
gebouwd in schelpen;
purperrood
ik heb mijn huis
nooit geweten noch
het wentelen van de vlakte
ik weet slechts dat ik drijven moet
met de zee als wimpel
aan het roer
31-01-2008
zeg niets. mijn slaap blijft anoniem
naast de anderen, veel meer nabij
dan mijn geluidloos wachten
ik neem wel een minuut stilte in acht
om al de gevallen woorden die
niet eens uitgesproken zijn
mijn haar wordt grijs, ik ga naar huis
ontwaken kan ik morgen nog, al zal
het slapen onbereikbaar zijn
28-01-2008
het ademt
de bomen aftast zoals jij de dagen
op glazen kalenders
langzaam geboren
en verder dragend, ver
weg
van kaartranden
met eenzelfde oceaan die binnen in golven
de lucht recht hangen het ademt, jij ademt
in blauwe kruinen
en zelfs op een uitgewiste dag
als deze
in Bewegung des Lebens
es atmet
26-01-2008
je geeft
en ik luister
-verder-
naar zichzelf
woorden
of de mogelijkheid van
binnenin beloften
haastig
druipend op
mijn maanwoning
en zoutiger dan ik me
herinner
je geeft
en ik hoor
-dichter-
bovenwind tegen sterren
klotsen
onrustig door de holle vaart
en dubbelhuidige
liefde
transparant voor mij
door de traagheid van mijn stilte
25-01-2008
Het spiegelt
wanneer de klok op zeven
slaat
terug naar docenten
en het toen gunstig lot, uitbundig
op het schoolbord.
Niemand is veranderd. Alles
is veranderd in het midden
van de tafel.
Ik luister,
witte wijn helpt de stemmen
omhoog
schakelt oude liedjes
aan nieuwe.
Navelsex, potloodshorts, chevrolets
en milfs werpen de jaren
vooruit
in het kwadraat van vijf.
Onze lijven kraken.
Ik droom weg in het glas.
21-01-2008
om te dichten
ik herkende het niet, het had geen naam
het was licht en windstil
vol van zang en dagen
en het bleef liggen
op mijn wang
er viel geen regen
ook geen schaduw, het was zoiets als
eeuwigheid in een gedicht
ik kon het niet optillen
niet in woorden of met handen
ademwarm en zo dichtbij
jij gaf het me, net voor het afscheid
liefde, zei je
ogenblauw
19-01-2008
als uit den hemel
oh gij
met uwe blommenden herte
waarom raak ik uwe ziele niet
aanschouw mij toch met oogen lief
en laat mij wenschen uwe zoeten mond
oh kindeke schoone
van alle menschen die ik bemin
zijt gij mijn roozeken en alwaar ik spreeken mag
hoor ik slechts uwe teedersten lach
zoet, zoo zoet
in mijne biddenden herte woont gij reeds lange tijd
zeg mij toch, onbevreesd, dat uwe perelden blomme
zich zal neêrvlijen in den rooden gloed, gelijk nooit eer
ik zal u eeren, mijne deerne
in den schoot van uwe ruischenden vruchten
zeg mij toch; wilt gij de mijne zijn in het schoonsten woord
nog voor den ochtend in t eeuwgen oosten gloort
17-01-2008
als het uur slaat
zo zal het zijn
en nooit anders dat
men van een dichter niet wil horen
hoe het verlangen
zichzelf neerschrijft in wisselwoorden
vreemd aan rust
zijn handen liggen stil, nog wachtend
op vlagen doodslag, met de vuist omhoog
averechts, alsof het in iets geloven
het duister zou oproepen
zo zal het zijn
dat het raam steeds gesloten blijft
smal begraven in de woning
van de nacht
15-01-2008
www.geomantie.nl
ik ween om de kosmos
ik raak je niet aan
je zou kunnen verdwijnen
achter bomen, roerloos aanwezig
als toen de winter
in het huis
het zal vast donker zijn
om alles en het bekende
tot nog meer is verzwegen
achter gebogen ruggen
zeg dat ik sterven ga
zodat ik los kom van de nacht
en heen kan gaan in lege plekken
zeg dat ik behoor tot de eeuwigheid
en tot de handpalm van
het onvermijdelijke
13-01-2008
geluiden van de ziel
een ervaren
waar jij was, waar ik was
met de ogen dicht
een geklop
op de binnendeur als zacht
zeegeruis, wachtend
tot druppels
de eerste golven zouden opheffen
ver boven de impasse uit
een boom, voltooid
in duingedachten, getuigde
van taal
en ontpopte stilte
tussen de warme trouw
van woorden, opengeschud
door herkennende rozenblaadjes
op witte kussens
van ziel en zee
- poëzieavond impasse van de ziel -
12-01-2008
11-01-2008
als een moeder zwijgt
en haar kind dichtvouwt, dat van nergens lijkt
te komen,
in een niets dan lege kamer
van onverschilligheid
vraagt het kind zich dan niet af
of zijn naam bestaat
in gedichten, vernietigd door
gebrek aan gelijkenis
en zal de stilte dan het einde vinden
in verwilderde dromen
wetend dat de werkelijkheid
die erop volgt,
sterft in vreemde,
ongewekte liefde
08-01-2008
help me, zeg
schreeuw, vloek desnoods
hoe lenig de minnaar
de tafel dekt en lakens opgooit
over smalle heupen
ik wil liggen, likken, verdrinken
in woorden, veel hoger dan benen
en borsten
verover me
in niet minder dan liefde
en zeg
wanneer het daglicht vertrekt
dat ik groot genoeg ben
om je te strelen
zomers en winters, diep uit de nacht
met mijn handen
- verwonderd-
op je oren
07-01-2008
niets beweegt voort
in je gezicht, niet de kleur
van mijn zakdoek of die van
jouw mond
je haar is grijs en vol
met regen, uitverteld
nog niet over de rand
van herhaling
en hoe je klein mijn woorden
wegveegt, haastig en zonder
omarming, tot as
verschroeid
met ogen, stil in tijd,
woon ik nergens
ook al hoor ik
bij dit huis
04-01-2008
De zee wordt
mijn lichaam
wanneer ik duinen
in handpalmen verander;
bloeddoorlopen
door avondzand
en vastgelijmde schaamte.
Wind
weerspiegelt mijn wankelen;
vel over been
verwaaiend
tussen dikke lagen schaduw
en meeuwen die vluchten.
Morgen blijft
zonder tegenspraak
wanneer mijn mond zich
gehoorzaam sluit
ongewijzigd door het zout
alsof het nergens bijbehoren
me achterlaat
onder invloed van wandelaars
en het huilen.
01-01-2008
lief mens
mag ik
mijn dank vereeuwigen met begin en einde
zoals eenheid in het sterrenlicht
de woorden opvangen
in het thuisgevoel als een immer
durende dageraad
mag ik
dicht, in ieders lach,
bloemen schenken
ook al wordt dit schrijven oud
ik dank ieder en allemaal
voor de steeds weer lieve aanwezigheid
in woorden en zijn in het voorbije jaar
31-12-2007
het was niet
de taal van de winter
ijzig in het wonen
het was ook niet
het wachten van het blinde kind
dat minder weende in de stilte
het was de geur van afscheid
toen je me neerschreef
in de dag van
morgen
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag
foto : Appelboom ©
foto Robin ©.jpg)
