welkom...fijn dat je een bezoekje bracht ...Dank je wel !
Stilte in het tegenlicht
De bundel bevat ongeveer 90 gedichten
ISBN 978-3-86703-895-9
wil je één van mijn schrijfselkes gebruiken, had ik graag dat je mijn naam erbij vermeldt en ik zou het erg fijn vinden als je me dat even laat weten.
Hieronder vindt u de laatste tweehonderd schrijfsels. Eerdere werkjes bevinden zich in het archief (onder deze titels), per maand geordend.
Inhoud blog
VERHUIS voorstelling geschorst minnen en muzen slechts toegankelijk open tuinen tuinrijmpje toevlucht cover van mijn zopas verschenen bundel in de helderheid van wind er is altijd een overkant gebroken wit ritme Anloo muziek en voordrachten omlijsting paraplu het jaartal slaapt nooit naast raven en stenen maanzand tussen zee en land ververst er zaten meeuwen op dit papier lentefeest, kasteel Heeswijk benen en vinnen het geluid van tijd (3/3) het geluid van tijd(2) het geluid van tijd (1) deprioëzie 2e PAASDAG 12.00 – 17.00 uur met oa voorlezen gedichten kasteel Heeswijk, 1 april, lentesprongetjes houden of houwen lenteluik laven geen rozen aan het hek dierbaar de laatste Mono Lisa onvolkomen weerwerk zwarte wolken klimop huiskamerwandelingen te Mechelen er zijn zachte muren strandbericht vlindergroet de schors van de nacht schuchtere voelsprieten uit een ander seizoen een doodstille schelp levensgroot de komst van het verdwijnen Franse greep ik hoor het graven van de winter zonder titel de klaagzang van het noorderraam jaaroverzicht elkander en zo de draad haiku's quote uit de toekomst geplukt geheel het leven kringloop van schaduwen het zien van jou compilatie en schuld ik was een kind verborgen Gastgedicht van Herman Buys: als dichter zelfs collecte van de nacht zwart of zoet schemerrook achter de bocht van vloed raamvers lege stoelen herfst is niet de reden de incisie van oktober wanneer bloemen geuren in de nacht in het huis immer aanwezig het onvermogen van het hart de volheid van een cirkel vele nachten, dagenlang regen en ruïne gastgedicht van Ron Vonk: "kussengedicht" 'n dialoogje met de liefde alleen 's nachts aangetast overbodige annonce ruïne van een scène ik werp een steen in het heelal de taal die we zochten een golf en een gedachte de laatste kleuren tot het daglicht meestal op donderdag het afscheid is sterker zoals zij in de ochtend onmacht en verder niets over de bloem in mijn hoofd meer dan een gezicht al meer dan een leven geleden uit het nest van de cirkel splinters van tijd rondom 't volmaakte opvallend rond waarheen wij ook gaan zoek het antwoord een handvol vleugels zo aanraakbaar voor mij luister naar het geluid ivoor kortademig in ogen gestreept van as tot aarde gas-licht waar de dood schreeuwt veraste kreten in het duister geklemd links, rechts, links, rechts, links, die dag te sterven koud, zo koud geen klank meer onvatbaar hoog ik draag geen zichtbaar schild voorbode (1) kolkenklank daarna zweeg zij 'n broodje puur Cabaret en poëzie te Zaandam goocheltruc bestemming met liefde impressie van het onzichtbare verzwegen panorama je geeft me stilzwijgen blue landscape licht gedicht voor een onbekende de maan in een fles blauwe periode bij het breken van de bast feestgroei vleugels (haiku) jaren worden dieper elf wachten het woord met de gordijnen dicht Dicsmare Uniek Dát zij was haar naam door alle ruimte heen de dag verlaten wiegen er is een wens alle stappen een heerlijk recht chaos in de woonwijk slinger nooit heeft de kamer nog naar vanille geroken afrodisiacum horen zij zijn de tijd ontilbaar prooi gevoed door de blaren Later verandering het spoor van de meeuw het oog wandeling sluit de stenen familie op ooghoogte de kus clair-obscur nood breekt elke leeftijd het ijzeren paard er wonen spotvogels is het zand de lucht was blauw 't zachtblije dromen komen terug ¨Gedichtennamiddag'' 15 mei kringsgewijs geen andere zee dan deze wintertelg drenkplaats in your hands Zij duogedicht met Julius Dreyfsandt zu Schlamm 'lijken uit de kast levensvragen laat me je lezen zo jij acrazedoenimacrabra! het eindigt niet ontmoeting met een dichter dichters in Branoul waarin rozenbottels geuren lieve landvrouw hij zei
Voor het vak beeldende vorming met onderwerp 'surrealisme kregen vijf leerlingen van het Calvijn College in Goes de opdracht van hun docent om wat met m'n gedicht te doen. Ze kwamen met de idee om er een filmpje bij te maken. Dit is het voortreffelijke en bijzondere resultaat, waarvoor ik hen heel erg bedank!http://nl.youtube.com/watch?v=pxAOk3rmHpY#GU5U2spHI_4
kerima ellouise : woorden in wind
schrijfsels ©
03-03-2008
je was er
gisteren, om middernacht
tot bij mij
en het afscheid
dat je niet kon bezitten
ik wilde terugkeren
en mezelf omringen
met de eerste woorden en
de toen nog onbekende handen
zonder te wijzigen
wat één voor één volgde en mij
aanraakte als een onweerstaanbaar gedicht
je was er, zoveel groter
dan in mezelf
02-03-2008
ja toch. je hebt me lief
of bega ik een zonde
wanneer ik die woorden
laat samenkomen
tot bijna ergens onder
mijn huid
ik zal ook luisteren
onder je kleren
en herinneren
wat in mijn oren
zich niet
vergist
ja toch. je hebt me lief
al is het dan nauwelijks
tot aan mijn
schouder
28-02-2008
diep en donker
ademen
in het eenpersoonsbed
van de dood
een gelaat zonder gezicht
ter beschikking
van gemis
in de keuze besloten
weet ik
het antwoord
van lichtgewicht en
schemerzone
hoe smal de lijn is
in het eerste en laatste woord
26-02-2008
hoe diep
kan het graf van mijn adem zijn
dat ik met duim en vingers
graaf
wanneer het zand likt en kijkt naar
mijn wimpers
als naderende nevel voorbij
het ijzeren hek van
doodse stilte
wat tussen jou en mij bestond, verdwijnt
geluidloos, steeds dieper
in de nacht
tot de maan valt en
niet verder
mijn huid
24-02-2008
het kind wijst
naar de bomen die traag
met winter antwoorden
iemand zwijgt, iedereen
sneeuwt
en de haren van het kind
worden wit
als uit de slaap
gebeden staren, stil te volgen
op haar huid
een vrouw wijst
naar de winter, in de ochtend
jaren later
en vraagt haar naam
aan vlinderbomen
iedereen zwijgt, iemand
sneeuwt
het antwoord in haar ogen
21-02-2008
het is koud
mijn handen sneeuwen vogels
en nachten, zonder ophouden
melaats over het land
van magere lichamen
ik leg de aarde stil
als stenen op mijn schouder
en herhaal de winter
keer op keer
vergeet mijn naaktheid
sterven is liefhebben, zonder ogen
18-02-2008
je vervaagt
zoals voorheen
in het onvermogen
om het praten te bevestigen
maanlicht wordt onherkenbaar en ik zoek
niet verder meer naar
overlevenden
omdat hun bleekheid mij op knieën
dwingt
hoor je mij
in losse schaduwen
de kerkklok galmt nog
16-02-2008
zal je mij vinden
en me naar het huis der gedichten
dragen
waar ik de zee kan opsnuiven
of waar de bladeren van ieder seizoen
duizelen bij het ontwaken
van de dag
de stilte zal volmaakt zijn
in al jouw zinnen zodat ik nooit
hoef te sterven met sneeuw op
wind
en als je me vindt
wil je me dan nog zien als een bloem
verborgen en met rood
doorweven
zoals alleen een droom
of de slaap van een nieuwe ochtend
kan zijn
13-02-2008
hoe vaak
heeft zonde
haar naam al aangeraakt
met wanhoop in ogen,
klein en in de richting
van de dood
morgen
zou hij laten
en zij zou opstaan, zonder
herkennen als hij boog
over tafel, half man
half vader
ze gooide ruiten in, klom
op het dak en in de hoogste bomen,
deed alles om anders te klinken
zij veranderde niet
hij ook niet, tenzij in het sterven
10-02-2008
zoals vandaag
er hangt mist in het dorp
en even sluit ik
mijn woorden
de liefde is groot
en langzaam waar
ook voor verte
van blad en vogel
geen uur zo stil
in vreemd gepeins
als niets dan vrijheid
zo vredig mag
ik droom mij wit
en onderweg
jouw rust in
08-02-2008
ik hield van haar
ook toen haar adem
in smalle strepen op de grond viel
haar ogen had ik lief
hoe ze door het raam konden
kijken
wanneer wandelaars
het zicht naar huis
leerden
het was dorst
het was honger zonder schuld
en het was winter
ik heb geen ramen meer
doorzichtig in herfst
07-02-2008
06-02-2008
05-02-2008
Al draagt de oceaan zijn passen
rond zilte dromen, vloeit
de wolk tussen mijn handen
opdat ik wijzen zal,
geen sterrenkwast noch wimper
sluit jouw doek in losse golven.
Terwijl ik kijk hoe korrels
een weg waaien, wiegen
jouw ogen als rozenkwarts
met het dansen mee.
Laat het blauw wederkomen,
de magie aan jouw hielen
wandelt wel verder
Kerima Ellouise.
04-02-2008
een beetje vreemd
wanneer ik bladeren knip
uit de herfst, zwart
rondom kastanjebomen.
niemand vraagt naar lege armen
of waarom ik ver van licht
versteen, traag in donkere bolsters.
de hond sterft met een vloek
nu ook de zomer is verdwenen;
jij schoof de ogen dicht
en sloeg de mijne blind.
hij was onschuldig in zijn spreken.
03-02-2008
telkens opnieuw de zee
s nachts, traag voorbij
mijn oog
alleen al dit woord
beweegt mijn armen
naar de horizon
gebouwd in schelpen;
purperrood
ik heb mijn huis
nooit geweten noch
het wentelen van de vlakte
ik weet slechts dat ik drijven moet
met de zee als wimpel
aan het roer
31-01-2008
zeg niets. mijn slaap blijft anoniem
naast de anderen, veel meer nabij
dan mijn geluidloos wachten
ik neem wel een minuut stilte in acht
om al de gevallen woorden die
niet eens uitgesproken zijn
mijn haar wordt grijs, ik ga naar huis
ontwaken kan ik morgen nog, al zal
het slapen onbereikbaar zijn
28-01-2008
het ademt
de bomen aftast zoals jij de dagen
op glazen kalenders
langzaam geboren
en verder dragend, ver
weg
van kaartranden
met eenzelfde oceaan die binnen in golven
de lucht recht hangen het ademt, jij ademt
in blauwe kruinen
en zelfs op een uitgewiste dag
als deze
in Bewegung des Lebens
es atmet
26-01-2008
je geeft
en ik luister
-verder-
naar zichzelf
woorden
of de mogelijkheid van
binnenin beloften
haastig
druipend op
mijn maanwoning
en zoutiger dan ik me
herinner
je geeft
en ik hoor
-dichter-
bovenwind tegen sterren
klotsen
onrustig door de holle vaart
en dubbelhuidige
liefde
transparant voor mij
door de traagheid van mijn stilte
25-01-2008
Het spiegelt
wanneer de klok op zeven
slaat
terug naar docenten
en het toen gunstig lot, uitbundig
op het schoolbord.
Niemand is veranderd. Alles
is veranderd in het midden
van de tafel.
Ik luister,
witte wijn helpt de stemmen
omhoog
schakelt oude liedjes
aan nieuwe.
Navelsex, potloodshorts, chevrolets
en milfs werpen de jaren
vooruit
in het kwadraat van vijf.
Onze lijven kraken.
Ik droom weg in het glas.
vlinder vlieg vlindervrij...verloren vleugels...vergeten vlinder...vandaag voelen vlindervluchtig...vlinder vrij vlindervredig...verhalen van vandaag
foto : Appelboom ©
foto Robin ©.jpg)
