Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Niesje's dagboek
mijn ervaringen
19-01-2013
zaterdagavond 19.01.2013
Zaterdagavond....en k'heb beloofd om hier te komen bij schrijven zoveel als mogelijk. Vandaag na een toch vrij goeie rustige nacht, ook een vrij gezellige dagje. Vanmorgend m'n huishouden en nadien de grote boodschappen ; t'was heel erg druk in de winkel en dan denk ik vaak 'zo te zien is t'laatste waar de mensen in sparen is aan food'. Aan de winkel buitengekomen, en bij t'inladen van men aankopen in de auto, kreeg ik telefoon van men broer. Hij was in de buurt zegde hij en vroeg me of t'stoorde dat hij even binnenwippen zou. Uiteraard stoort me dat niet, neen integendeel zelfs, want toeval wil lukken dat ik s'morgens aan t'denken was van ook hem op de hoogte te brengen van de hedendaagse situatie ; hij zal ook wel wat schrikken denk ik want steeds als hij hier komt is er precies niets aan de hand, dus verwachten gaat hij dit ook niet. Samen zijn we dan thuisgekomen en zo heeft hij, samen met men zoetie, direct geholpen om de boodschappen naar binnen te brengen. Dan heb ik hem een lekker tasje koffie gemaakt en heel even over 'koetjes en kalfjes' gebabbeld tot er even een stilte viel die men zoetie direct gebruikte om hem t'minder goeie nieuws te melden. Héél wijselijk heb ik die twee eventjes alleen aan de tafel gelaten en terwijl men boodschappen op z'n plaats gezet, dus wel in de buurt, zodat ik t'gesprek wel kon volgen en wat me dan nog maar eens opvalt is de sterkte die men zoetie uitstraalt als ik hem voor de zoveelste keer hoor zeggen dat hij er terug met volle moed zal tegen aan gaan etc etc etc..... Ik bewonder zo zijn moed en strijdvaardigheid. Laat ons in Gods naam hopen dat het ook deze keer weer mag aanslaan! Nadien zijn de kids hier nog binnengevallen en zat de middagtafel alweer gezellig gevuld en dat zijn zo van die momenten dat je even niet aan al die narigheid moet denken, tot dan weer de rust weekeert en ieder zen gang gaat en doet wat hij gepland had te doen. Ik ben dan maar aan t'lekkere stoofpotje voor morgen begonnen want zo'n stoofpotje is altijd op z'n lekkerst als je het de dag voordien klaarmaakt en morgennamiddag is het veldrijden op tv en had zoonlief aan papa beloofd om mee te komen kijken (leuk voor m'n zoetie natuurlijk want wat kan ik nu van veldrijden??) ; toen ze dat eergister aan het afspreken waren heb ik ze dan ineens uitgenodigd om nadien hier te blijven eten - gezellig! Wat wij 3 vrouwen (dochter, vriendin zoon en ikzelf) morgennamiddag tijdens t'veldrijden gaan doen, is nog de vraag maar voor een leuke winterwandeling ben ik altijd wel te vinden. We zien wel.... En dat het dan maar snel maandagmorgend wordt ; dan kan men zoetie nogmaals telefoneren om te horen wanneer die pet-scan mag gebeuren. Ik haat de komende dagen!!! Slaapwel
Dat ik hier in de loop van de namiddag reeds iets kom posten is niet altijd een goed teken ..... t'Was hier weer kl__***spannend de laatste dagen, uren, minuten, seconden want we zaten hier al van gisternamiddag 14uur te wachten op de bloeduitslag van men zoetie, meer van de tumormerker - waarden dewelke ze nooit niet direct kunnen zien en waarvoor we dan de dag nadien mogen telefoneren. Dat heeft ook men zoetie sinds gisternamiddag twee uur gedaan : eerst kreeg hij onze oncologe niet te pakken ; dan, na 20 minuten op een muzieklijn te wachten kreeg hij te horen van haar dat die resultaten nog niet binnen waren en dat ze ons zou bellen héél misschien nog gister in de latere namiddag (wat dus niet gebeurd is) of vanmorgend (wat ook de ganse voormiddag niet gebeurdde) dus heeft men zoetie om 11uur zelf dan maar de telefoon genomen en wéér was ze niet te bereiken (alle respect uiteraard want wij zijn spijtig genoeg niet de énige patienten!) ; toen werd er ons,na herhaalde belpogingen gezegd om na de middag vanaf 2uur te bellen, dan zou ze op haar bureau zijn, en ja.....iets over twee had men zoetie ze dan aan de lijn, vrijwel met een iets wat minder goeie nieuws : de tumorwaarden waren gestegen (wat niet zo goed is) van 5 naar 9 (wat volgens haar nog niet alarmerend is, wetend dat er mensen met waarden van in de duizenden patienten van haar zijn. Dus : wat staat er te gebeuren : volgende week pet-scan omdat ze daarop nauwkeuriger zou kunnen zien waar ze juist het probleem dient aan te pakken ; dat wil dus zeggen : terug chemo! Niet zo best natuurlijk ; we hadden dit liever 'nog' niet gehoord ; maar men zoetie zelf, zo ongelooflijk sterk dat hij is (of hij zich althans voordoet) paniekeert ook 'nog' niet en hoopt er zo spoedig mogelijk terug ten volle te kunnen tegen aan vliegen !!!! (dat zijn zijn woorden), ondanks de misschien weer terugkomende vervelende nevenwerkingen (maar daar weten we nu nog niets over). Dat was dus, en nu spreek ik vooral in mijn eigen persoonlijke naam, wél effe serieus slikken pfffff ; ik zat weeral op men stoel genageld na dit nieuws pffffff ; de angst sloeg en slaat me weeral serieus toe ! Maar wat kan/kunnen je/we doen??? we staan verdomme zo machteloos !!!! en dat zegt ook men zoetie regelmatig ! je hebt dit écht niet in d'hand en dat is zo kl**** sorry !!! Onze kinderen waren beiden hier (dochter nog vakantie en zoon kwam effe binnengesprongen na zen werk) dus allemaal samen hebben we dit minder goeie nieuws weeral maar proberen een plaats te geven. Eerst lukt me dat totaal niet, maar t'vreemde is : je zit dan met z'n allen rond de tafel en de ene zegt dit, de ander dat maar t'allerbelangrijkste was de uitleg die men zoetie gaf over t'gesprek dat hij tenslotte zelf met de oncologe gehad had en waarvan hij nogmaals herhaaldde dat dokteres rustig sprak, niet paniekerig was en gewoon vindt (zoals altijd) aanvallen wanneer nodig!!! En dat is nu alweer zo'n moment hé! pfffff. toch een vreselijk monster hé !!! Hoe moet dit de komende dagen alweer verder .......tja......waarschijnlijk met goeie en minder goeie momenten en ik haat die minder goeie zo hard !!! Nét op het moment dat men zoetie aan t'bellen was met de dokteres was ik aan een lekkere voorbereiding bezig voor het avondeten......wel alles is in de ijskast gegaan en heb er momenteel nieks zin in ! That's me......zulk nieuws slaagt volledig op maag en gemoedstoestand ..... wreed hé ! Maar wat zit ik over mezelf te klagen en te zeuren ! Der is hier maar één iemand die t'Gvd! moeilijk moet hebben en op hem ben ik zo fier dat hij zo sterk is en blijft en zo positief 'probeert' te zijn. HIJ heeft pas reden tot klagen ! Dit wou ik hier ff neerschrijven ..... sorry dat het minder goed is maar we moeten blijven vechten en er blijven in geloven zoals we al anderhalf jaar bezig zijn.....k'weet het maar al te goed! Maar simpel is t'niet ! k'Ga nog héél véél dikke duimpjes nodig hebben vrees ik..... Groetjes Niesje
Eerst en vooral sorry dat ik hier gister nieks meer ben komen schrijven, maar eerlijk gezegd.....m'n moed was beetje ver te zoeken.... Nu vandaag gaat het alweer veel beter ; vooral sinds vanmiddag. t'Was vandaag weer 14daags ziekenhuis-kuur-dagje voor men zoetie en na een totaal slapeloze nacht voor mij althans, was ik blij dat we eindelijk in t'ziekenhuis waren. Dat gevoel, die angst pfffff man man man toch.....onbeschrijfelijk is dat voor mij !!! Maar.....k'heb het weeral overleefd en nu zo na een gesprek met onze oncologe, is dat angstgevoel toch weeral effe verdwenen pfffff. Volgens onze oncologe zouden m'n zoetie's klachten, welke ondertussen alweer 4dagen nihil zijn, gewoon te wijten zijn aan een reflux oesofagale .....Tja.....mooie naam voor dat probleem. Waar komt dat gevoel vandaan? Wel om dat te begrijpen volstaat het de weg te volgen van het voedsel dat we doorslikken ; dat gaat door de slokdarm naar de maag en aan die overgang tussen slokdarm & maag bevindt zich een barrière tegen oprispingen, in de vorm van een sluitspier en een klep. Het voedsel gaat de maag wel binnen maar kan niet meer terug naar de slokdarm.. Die barrière is echter nooit helemaal afgesloten en daar er bij mijn zoetie nét op die plek 'zijn probleem' nestelt, plus t'feit dat bij hem door 'dat probleem' die sluitspier nog minder goed werkt, heeft hij hier meer last van zéker bij bv : teveel aan koffie, chocolade etc.... En nét dat heeft hij de laatste weken iets meer genuttigd dan voorheen, vandaar dus dit probleem. Oncologe zegde dat er voor haar geen extra reden tot ongerustheid is dus probeer ik ook geruster te zijn, al moet ik toegeven dat ik toch nog een beetje spannend afwacht tot morgennamiddag als men zoetie haar mag bellen voor de tumormerker van zijn bloed wat vandaag, zoals altijd om de 14 dagen is getrokken. Maar volgens oncologe was die tumormerker vorige keer zeer goed, dus vandaar bij haar geen reden tot paniek. Enfin.......ik kijk enorm op naar deze dame en ik/wij hier trouwens allemaal hebben ontzettend veel vertrouwen in haar, en daar put ik dan ook de nodige steun uit, voor mij persoonlijk dan hé. Zoetie voelt zich prima zegt hij ; zelfs al enkele dagen ; natuurlijk zoveel te beter hé ! Dus....nog ffe duimpjes voor morgennamiddag dan hé en dan kunnen we er weer ff tegen aan. pfffff ...... het doet toch wat men ne mens hoor, geloof me ! We waren tegen de klok van 13u alweer terug thuis, iets later dan anders maar afspraak in ziekenhuis was ook later, vandaar hé. Maar na een klein uurtje wachtzaal verliep het eigenlijk allemaal vrij vlot. En t'zijn daar toch zo'n ongelooflijk vriendelijke mensen allemaal hé ! Ja sorry voor men herhaling telkens maar ook dat is zeer belangrijk voor ons en onze lotgenoten. Ook de soep was alweer kei lekker zelfs onze dochter heeft ervan genoten, want ja zij was er deze keer ook bij omdat ze de ganse week vakantie heeft. Na de middag is ze met broer & diens vriendin naar een gigantische sportwinkel gereden want blijkbaar kriebelt het bij haar ook om in de voetsporen van haar broer te gaan treden : de trekking-sport. En broer ging deze namiddag nog een vrij grote investering afhalen welke hij laten maken had op maat, namelijk zijn gigantische trekkings-rugzak! En dochter ging ook eens informeren voor de prijs enzo want broer heeft haar kunnen overhalen om in april met hen mee te gaan richting Corsica, alwaar ze een ganse week in de vrije natuur gaan trekken. .... Ik mama reeds in volle spanning ; kids daarentegen leven er in volle emotie naar toe ! K'Moet wel toegeven......moest ik 20 jaar jonger zijn......jaja! Dus de namiddag hier is rustig ; zoetie doet dutje en ik ben tussen twee wasmachines door effe op laptopje bezig en dus in zijn buurt. Morgen is het weer een dochter-mama'-s dagje want ze heeft me mee gevraagd naar enkele winkels voor advies - altijd leuk te horen natuurlijk dat mama's advies nog nuttig blijkt te zijn Alvorens hier men blogje v vandaag te beëindigen : een hartelijk dankwoordje aan al men lezertjes en duimertjes !!!!!!! xxxxxxxxxxxxxxxxx dankjewel !!!!
hey hier, Vandaag een zeer rustig dagje hier thuis, samen met m'n zoetie, waar het overduidelijk en raar maar waar terug veel beter mee gaat.... Tja....wat moet ik ervan denken, kweet het ook niet maar als ik hem zo bezig zie is er helemaal geen reden meer tot ongerustheid, alhoewel ik moet toegeven dat dit gevoel maar helemaal zal weg zijn als we woensdag de oncologe gesproken hebben. Toen ik vanmorgend hem eraan wou herinneren om niet te vergeten naar haar te bellen om ze op de hoogte te stellen van zijn probleem, vond hij dit helemaal niet meer nodig zegde hij omdat hij de voorbije twee dagen helemaal niets meer voelt, dus tja..... Na het nog eens goed gevraagd te hebben en na nogmaals een 'neen' te horen tja.....hijzelf zal het uiteindelijk wel t'beste voelen en weten hé. Automatisch hou ik hem constant in t'oog, vooral bij t'eten en ik moet toegeven dat er tot hiertoe geen problemen meer zijn, dus.....hopelijk kan ik nu vannacht eens terug wat doorslapen want pfffff de twee laatste nachten is er van slapen niet veel in huis gekomen ....draaien,keren,dubben en denken pffff en dat is helemaal niet mijn gewoonte want slapeloze nachten zijn gelukkig voor mij een zeldzaamheid. Tja.....wat moet ik er nu van denken hé....kweet het ook niet hoor ; hij eet uitstekend zowel s'morgens smiddags als s'avonds ; ik kijk er op toe dat hij fruit eet ; alleen t'snoepen dat doet hij nog amper , maja......moet ik me hier nu ongerust over maken? Enfin.....dat het maar snel woensdag is, en dan afwachten wat de oncologe gaat zeggen hé. Vandaag ben ik heel de dag gezellig bij hem gebleven ; de kids waren beiden op stap (fotografen hé) en de vrieskou buiten maakte het eens zo gezellig binnen. Wat hij al zolang van plan was, daar is hij vandaag mee gestart : namelijk de dia's van de voorbije 30 jaar op z'n computer in te scannen. Ik heb em daar vandaag een beetje mee geholpen en we hebben écht genoten van al dat nostalgie dat we te zien hebben gekregen........wij zo jong nog....onze kinderen nog zo klein.......de bomen in de tuin nog zo kort......ongelooflijk waar die jaren heen zijn ??? Allemaal mooie waardevolle schatten van herinneringen! Ik hoop dat hij er zich de komende winter weken nog goed kan aan werken want er staat nog een volle bananendoos dias te wachten om ingescand te worden ! Morgen, waarschijnlijk na het sneeuw ruimen (want t'is hier vollen bak aan t'sneeuwen dus dat beloofd voor de ochtend) was ik van plan om met dochterlief, die een weekje vakantie heeft, te gaan shoppen ; dat had ze me vorige week gevraagd en t'is effe geleden dat ik nog met haar op stap was, dus ik kijk er wel naar uit! Daar onze zoon met de vroege shift werken moet en hij me beloofd heeft om na 2 uur langs huis te komen, ben ik gerust dat men zoetie niet al te lang alleen moet blijven., niet dat dat een probleem is, maar toch......k'voel me beter als ik weet dat er iemand thuis is. Voila......tot zover dit beetje betere nieuws toch hé. Verder duimen blijft de booschap .....aub? Slaapwel
Omdat ik beloofd heb men blogje bij te houden en omdat ik dat ook een beetje verschuldigd ben aan men trouwe lezertjes, kom ik hier effe wat minder goeie nieuws schrijven.... Gisteravond bekende men zoetie dat hij sinds enkele dagen (dinsdag om juist te zijn) terug een beetje last ondervindt van zijn slokdarm-maagprobleem...... De schrik zit er hier bij mij, maar uiteraard ook bij hem en onze kinderen weer goed in. Aanstaande woensdag is zijn 14daagse kuurdag maar zolang willen we niet wachten ; maandagmorgend wordt er hier direct naar onze oncologe gebeld om haar reeds te informeren omtrent deze voor ons toch onrustwekkende toestand. Laat ons hopen dat ze vrij snel tot een oplossing kan komen ! We hebben volledig vertrouwen in haar dus...... Dit wou ik hier effe melden Voor de rest staat men hoofdje nu niet naar typen hier maar ik beloof wel om hier alle dagen toch bij te schrijven. Duimen jullie aub?????? (t'is lang geleden dat ik dit nog eens gevraagd heb)
yep! k'ben bevrijd van gips! Hij is er af ! tja......waarom wel.....omdat ik me véél veiliger voelde met dat spul er rond pffff ; k'weet ....k'moet nu wat geduld oefenen voor de verdere genezing maar ben zo angstig om me ergens te stoten of weet ik wat voor aanraking ! brrrrrrr....... Stipt een kwartier te vroeg waren we in t'ziekenhuis, aangemeld op de betreffende dienst met naam 'handkliniek' en reeds na enkele minuten zaten we daar in een volle wachtzaal, best gezellig tussen de gips en verband-patienten ; écht leuk om aanzien ; de éne de rechterhand-arm, de ander de linker.... grappig! om kwart over 2 werd m'n naam afgeroepen en werd ik vriendelijk onthaalt bij de chirurge die me heeft geopereerd. Na korte babbel die ging van 'hoe gaat het....hoe was het....we zullen eens kijken' werden de grote middelen erbij gehaald (althans voor mij, een leek op dit vlak, leek dat zo ; iets wat leek op een freecemachien (juiste schrijfwijze weet ik niet) bleek dus het niet-gevaarlijke apparaat te zijn dat de gips zou doorzagen. Nadat de dokter me feliciteerde met de mooie tekeningen die er op m'n gips staan en nadat ze me vroeg of ik van plan was om deze mee terug naar huis te nemen (waarom ik direct met een bevestigende 'ja' antwoordde) begon ze héél voorzichtig aan dit werkje wat al bij al goed is meegevallen. Toen ......werd de wonde zichtbaar.....volgens mij vrij groot (toch zo'n 4 cm) en volgens mij nog vele 'verteerbare' draadjes zichtbaar, waarop men zoetie direct zegde (effe in afwezigheid v de dokter) dat het een mooie kruisjessteek was geworden, waarop ik direct de link legde dat ik tijdens de operatie zoveel 'naai-bewegingen' had opgemerkt Toen de dokter terug binnenkwam wou ze starten met de zichtbare draadjes te verwijderen........ojee...nee! dat lukte helemaal niet ! en toen ze dat aan m'n pijnlijke reactie zag, bevestigde ze ook dat de draadjes nog veel te vast zaten en dat ze er beter maar kon afblijven - verteren doen ze na een tijdje wel uit zichzelf werd er gezegd. Ojee.....precies een rits in m'n hand ..... ja zo ziet het eruit.... ; en toen ik men vingers moest bewegen bemerkte ik het volgens haar doodnormale gevoel van : 'een tekort aan huid'..... brrrrrrrrr raar gevoel. Ze zag ook dat ik er toch wat onwennig bij zat zo zonder bescherming en stelde gelukkig zelf voor om er nog een mooie pleister op te doen.....voor mij toch al een ietsiepietsie bescherming maar toch pfffff k' voelde me helemaal niet zo gelukkig als dat ik gedacht had. Toen zegde ze dat er nog een brees wordt voorgeschreven welke ik de komende drie weken snachts moet dragen ; dit om te vermijden dat ik die pols in men slaap zou gebogen houden. We mochten haar voor t'aanpassen van die brees volgen naar een andere kamer, waar ik dan een brees moest aanpassen volgens de grote van m'n kleine handjes ..... Man man man wat was dat een zaaaaaaalig gevoel terug steun te voelen én vooral bescherming aan die hand,dus......bij t'afscheid nemen en nogmaals bedanken van de dokteres en na t'betalen van de nodige kosten bij haar secretaresse, kon ik niet vlug genoeg beneden in de grote hal van t'ziekenhuis zijn, alwaar vele stoelen staan en daaar ben ik gaan zitten, men zoetie niet wetend wat er scheelde tot ik hem vroeg : 'aub doe me die brees aan' ! Hij kent me.....moest es glimlachen......en deed wat ik vroeg ..... en toen konden we naar de auto wandelen.... Alvorens naar huis te gaan moesten we nog een boodschap doen.....wat was ik blij dat ik die brees aan had ! Thuisgekomen heeft men zoetie dan een lekker fris ruikend hand-badje voor me klaargemaakt en heb ik een klein half uurtje men hand in dat badje gehouden en zo voorzichtig die hand eindelijk kunnen wassen....ontsmetten.......al het rooie operatie-ontsmettingsmiddel kunnen verwijderen, alsook de grote zwarte pijl die die 2 weken onder die gips op men arm gestaan heeft. Dat deed deugd....maja....nadien handje goed afdrogen en best zo met rondlopen brrrrr M'n zoetie zag dat ik me er toch niet veilig bij voelde en heeft me dan toch geholpen om er terug een pleister op te doen, kwestie van te beschermen. De brees heb ik MOETEN uit laten weliswaar met tegenzin maar kweet ook wel dat dit zo t'beste voor die hand is. Maar geloof me...ze ligt hier klaar voor me om sebiet aan te doen voor t'slapen gaan hoor. Voila.....dat was men ziekenhuis-avontuur van vandaag ; weeral vele ervaringen rijker ! Ne mens is toch nooit te oud om bij te leren hé ! Ik ga t'hier bij laten met te tokkelen want......die wonde ligt op m'n klavier en daar ik met al men vingertjes typ, voel ik steeds ieder letterknopje (wordt vervolgd)
Joepie ! Morgen is het zo ver .......dan wordt mijn hand/arm bevrijd!!!!! Eindelijk!!! Om 14.00 rijdt men zoetie met mij naar t'hospitaal ; nu zijn de rollen eventjes omgekeerd Ondertussen is m'n gips wel 'nog' mooier geworden en staan er vier prachtige kunstwerkjes op van men zoetie & de kids, dus ik ga morgen toch vragen of ik dit harde stuk, dat veertien dagen m'n leven heeft bepaald, (1ste keer in m'n vele levensjaren ) als aandenken mee naar huis mag nemen. Wat ik er daar verder ga mee doen dat weet ik nog niet, alhoewel.......er groeit al een ideetje in dat creatieve kopje van mij, maar daarover later meer als ik dit ooit écht ga waarmaken Het typen gaat nog steeds vrij moeilijk - nieks maar dan ook nieks geeft dat ding a m'n hand mee, integendeel! Maar toch wou ik hier even wat komen bij schrijven want dat is weeral veel te lang geleden ! De voorbije dagen waren vrij rustig hier ; tja t'auto rijden lukt en mag ik niet en 1 v m'n 2 goeie vriendinnen is geveld door dat vieze beest dat 'griep' heet ! En zo te horen via smsjes heeft haar kleindochtertje, haar scvhoonzoon én nu haar man het ook goed te pakken, dus......ver uit haar buurt blijven momenteel is de boodschap ! Maar gelukkig heb ik NOG een kei lieve vriendin, die zo vriendelijk was om me vandaag te komen halen om vanmorgend naar de markt te rijden (nog es merciekes hé M voor de super toffe voormiddag) ; t'heeft me deugd gedaan, écht waar, ondanks de regen ! Tot gauw hé terug hé ! Na de middag ben ik met dochterlief (die nog thuis was vandaag) mee naar de fitness geweest ; voor alle duidelijkheid : neen uiteraard ben ik niet gaan fitnessen, spinnen, cardio of weet ik nog allemaal meer ; neen dus, zéker niet nu in mijn toestand. Wat de bedoeling wél was is dat ze (ons dochter dus) bij de start van t'nieuwe jaar, zoals zovelen onder ons, één goed voornemen wou waarmaken en dat is voor haar 'terug' iets aan de conditie gaan doen door terug te gaan fitnessen en te gaan spinnen. Ooit, nu bijna 2 jaar geleden zijn wij (ik met haar) daar mee gestart maar zij is er toen mee moeten stoppen door haar job die teveel tijd en energie in beslag nam. Ikzelf ben toenertijd wél ijverig héél sportief blijven verder sporten, toen ook gestimuleerd door men zus want met 2 is dat natuurlijk altijd leuker en na enkele maanden waren we met z'n drietjes want m'n zoetie ging toen ook met ons mee. En dat was toen ....écht waar ..... suuuuuuuuuuuuuper leuk !!! Maar.......toen.....iedereen die hier mee leest, weet dat nu anderhalf jaar geleden, de aarde hier onder onze voetjes serieus gebeefd heeft en daardoor zowel ik als m'n zoetie, als men zus.....iedereen dus, is gestopt met deze gezonde bezigheid. De uitbaatster van deze fitness-spinning, hetwelk hier vlak achter onze hoek gelegen is, herkende ons daarstraks direct, en dat deed zoveel deugd ! t'Is écht een superlieve persoon met een leuze van :: "alles mag en niets moet en we staan open voor alle vragen," en zo loopt haar zaak ook en dat is, denk ik toch, haar grote troef tot succes want haar zaak is op dat anderhalve jaar serieus uitgebreid. Goed geïnformeerd en tevreden door het vriendelijke onthaal zijn we daar buiten gekomen en voor de eerste keer in anderhalf jaar kriebelt het ook bij mij terug om de cardio-training te gaan doen, dewelke ik toenertijd zo graag deed. Mjn zoetie gaat dit nog niet aankunnen vrees ik, alhoewel hij me daarstraks zegde er toch eens met onze oncologe over te praten, maar ik overweeg het wel, maar niet alleen want mezelf kennende weet ik dat ik dat toch niet ga volhouden. Ik ga er eens een nachtje over slapen en dan zien we wel........ En ondertussen heb ik hier weeral veel te veel getokkeld en doet men handje weeral pijn (nee niet de wonde maar die verdomde stijve gips die zo snijdt a de zijkant). Dus k'ga t'hier voor vandaag bij laten. Morgen ben ik yes!!!!! gips-vrij !!!!!!! Joepie!
Ik ben Niesje, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Niesje.
Ik ben een vrouw en woon in Provincie Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 19/09/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gezinnetje , werken met Pretex, fietsen, cinema, etentje, .
Ik ben zéér gelukkig getrouwd, al 33 jaar met een schat van een man, en dat mag iedereen weten ! Ons gezinnetje is verrijkt met 2 fantastische kinderen. En ik heb momenteel maar één wens: genezing voor mijn allerliefste !
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
zelfs onze dochter heeft ervan genoten, want ja zij was er deze keer ook bij omdat ze de ganse week vakantie heeft.
