Woensdag 28 september 2011
Vandaag dagje 2 van de chemo behandeling. Eindelijk kan ik er nu over mee praten !
Gister was het dus 'd-day' - om half tien moesten we in t'ziekenhuis zijn - om 09.15u hebben we ons aangemeld en werden we naar de wachtzaal begeleid.....daar eerste confrontatie met......zielsgenoten....wat een vreselijke wereld....een wachtzaal vol en daar zaten wij tussen, ik, mijn lieve man en mijn twee schatten van kinderen..... Woorden waren onderling niet nodig, onze blikken naar mekaar toe zegden meer dan woorden nodig waren. Wachten was dus de boodschap en algauw hadden we door dat mensen werden opgeroepen en binnen de tien minuten weer terug kwamen - dat was voor het bloedprikken. Zodoende was het na een dik uur eindelijk aan mijn ventje. Ook hij was binnen de tien minuten terug met goeie nieuws dat zijn bloedspiegel prima is! Ongelooflijk hé.... Dus weer afwachten tot plots na nog eens dik half uur onze specialiste verscheen die we direct mochten volgen tot op haar bureau. Daar werd ons vriendelijk uitgelegd wat er nog ging gebeuren - bereiden van de zo mooi genoemde 'chemo-coctail' en uitleg van thuisbehandeling door inname van pillen. Djiezus wat kwam er gister toch heel veel van uitleg op ons toe - gelukkig waren er meer dan vier oren om mee te luisteren ! Wat de ene nie goe had gehoord had de ander dan wel weer opgevangen.
Toen werden we naar ons kamer(tje) begeleid ; mijn man had een zetel gevraagd ipv een bed en raar maar waar : t'was er pas gezellig. Al gauw kwam de eerste verpleegster reeds met de nodige 'baxters' - spoelingen en chemo coctails en werd er ons bijgebracht dat we hier de eerste vier a vijf uur niet zouden buiten zijn!
Toen heb ik met mijn lieve dochter besloten om toch maar eventjes over huis te rijden - kwestie van onze superlieve hond even in de tuin te kunnen laten en ook toch iets in ons mondje te steken, en nadien nog wat boodschappen te doen voor het avondeten.
Mijn lieve zoon is dan zo goed geweest om bij zijn papa te blijven en hem te voorzien van een broodje en wat lektuur. Op die moment kwam er ook een superlieve omaatje in onze kamer met de lieve vraag of we zin hadden in een bordje tomatensoep.
Aan vriendelijkheid en attentie écht geen gebrek in het ziekenhuis ! Proficiat aan al die superlieve mensen die daar met hart en ziel hun werk doen !
Dus alles bij mekaar heeft ons dagje daar geduurd van kwart over negen s'morgens tot zes uur s'avonds.
Maar het bijzonderste was dat mijn lieve schat zich nog steeds vrij goed voelde - wel eindelijk héél veel plassen moest (kan ook nie anders met al dat vocht in zijn lichaam) en thuisgekomen heeft hij genoten van al dat lekkers dat op de tafel stond - écht een zaligheid om hem bezig te zien.
Vol spanning zaten we dan allemaal af te wachten naar enig teken van nevenverschijnselen maar tot de dag van vandaag (dagje 2) nog steeds gelukkig geen opmerkingen.
Hij doet zijn 'huiswerk' prima - noteert het innemen van zijn pillen correct - neemt zijn koorts 2x per dag en noteert alles zeer duidelijk.
Rond elf uur kwam dan zijn nicht (thuisverpleegster) een spuit in zijn buikje duwen met een middel om de goede witte bloedlichaampjes te stimuleren om toch nog goed hun werk te blijven doen.
Deze namiddag hebben we een uurtje in de tuin in t'zonnetje gezeten - heerlijk zalig genieten van het vochtige frisse gras onder onze voetjes en de zonnestralen op onze snoet - man man man wat kan het leven toch zelfs in deze situatie nog zo heerlijk aanvoelen - die kleine dingen waar weinig mensen nog bij stil staan - die prachtige natuur!
In de laten namiddag is dan zijn schoonzus nog op bezoek geweest en toen was het alweer tijd voor het klaarmaken van het avondeten, alwaar hij toch weer zeer goed van genoten heeft !
Dan was het eindelijk zetel televisie tijd en toen duurde het niet lang of zijn oogjes vielen toe......zalig om hem zo te zien slapen (alsof er niets aan de hand is) - weer dat ongeloof !
En nu een klein half uurtje geleden is hij dan gaan slapen en hopelijk wordt zijn nacht zo goed als de voorgaande!
Morgen komt dan dagje 3 eraan.....hopelijk even 'goed' als nu.
Slaapwel dagboek - ik ga nu stilletjes naast mijn lieve schat kruipen.
|
