hey dagboekje,
De laatste uurtjes van dagje 9.....en zo gaan we stilletjes aan weer terug wat bergop....richting goede week....oef!
Gistermorgend is dus zoals afgesproken de huisarts eens langs geweest om t'een en t'ander te verduidelijken want mijn allerliefste had zich een beetje onnodig héél erg ongerust gemaakt (en dit uit bezorgdheid niet aan ons laten weten)
Namelijk : de 1ste vijf/zes dagen van deze 2de chemokuur kreeg hij te kampen met vochtophoping ter hoogte van zijn hoofd, zijn polsen en zijn enkels - op zich niet zo dramatisch omdat dit volgens de bijsluiter van zijn pillen een normaal nevenverschijnsel is, MAAR.... bij de 1ste kuur had hij hier helemaal geen last van gehad plus....en wat wij (ik&kids) niet wisten/mochten weten van hem....was t'feit dat hij door die vochtophoping ook enkel dagen last heeft gehad van verhoogd hartritme. Dokter gaf hier logische uitleg aan : als je vochtophoping hebt moet je hart harder werken om bloed rond te pompen.
Mijn schattie had hierdoor dus een verhoogde hartslag met de nodige bezorgdheid, want normaal heeft hij een vrij rustige hartslag.
Onderussen is hier de rust een beetje weergekeerd ; zoetilief/papielief heeft beloofd om zoiets niet meer voor ons geheim te houden (ik weet dat hij ons niet wil verontrusten, maar door zulke situatie te creëren beginnen wij dan ook achterdochtig te worden) en zulke situaties wil ik helemaal niet. Eerlijk en open is hier véél te belangrijk!
Waar we nu wél op voorbereid zijn (al weet ik niet goed of ik me hier wel kan op voorbereiden) is t'feit dat bij de 3de chemokuur deze nevenverschijnselen nog eens zo erg kunnen worden (moet niet maar kan)......afwachten in volle angst en spanning - maar dit is maar iets voor over twee weken, dus proberen hier nog niet te veel aan te denken pfffff nie makkelijk.....
Dikke chapeau voor huisarts : even uitleggen waarom : onze huisarts werkt regelmatig met duobaan, dus dokter in opleiding assisteert haar, met alle nodige gevolgen van dien dat tegen dat je die hulp gewoon bent.....die op zelfstandige basis begint of door zwanger te zijn of andere redenen er mee stopt, zodat onze huisarts de laatste jaren regelmatig iemand anders dient te zoeken. Nu tot op heden is dat steeds wel mee gevallen maar, indien we bezoek huisarts nodig hadden, vroegen we toch steeds extra of zij zelf zou kunnen komen of van wacht was.
Nu sinds enkele maanden is er weer een nieuw meisje - jonge afgestudeerde dokter dus bij onze huisarts van start gegaan met deze duobaan. De eerste kennismaking met haar hebben we gemaakt enkele weken terug, toen werkte zij nog niet alleen en zat dus nog in volle opleiding. Nu dus enkele weken verder.....gaat ze wel alleen op pad naar de patienten zodoende dat ze hier dus gistermorgend ook aankwam. Eerlijk gezegd geef ik toe dat iedereen uiteraard kansen van starten verdient, maar toch in ons geval dat toch vrij ernstig is, had ik in eerste instantie toch liever onze huisarts hier zelfs aan de voordeur zien staan, ma tja....we waren verwittigd en ook door onze huisarts gerustgesteld dat, indien er serieuze problemen of vragen zich zouden voordoen, zij(hulp dus) direct met haar zou moeten telefoneren.
Nu verdient dat jonge doktertje toch écht wel een dikke pluim hoor! Bijna anderhalf uur heeft zij in geuren en kleuren én voornamelijk in menselijke verstaanbare taal alles hier uitgelegd ! Plus mijn man grondig afgeluister (voor- en achterkant) plus nog eens gekeken of er ergens nog vochtophoping zou zijn (wat niet was en met als grondige reden dat mijn man's lichaam en voornamelijk nieren zéér goed hadden gereageerd)....enfin : dat jonge doktertje gaat het nog ver schoppen ! proficiat ! Dit mag toch ook eens gezegd worden hé!
Mijn schattie was er zelfs tot vanmorgend nog zo vol lof over dat hij gewoon even ter inlichting met onze huisarts gebeld heeft om zijn felicitaties persoonlijk door te melden.
ondertussen is het nu 0.00 dus vrijdagmorgend.
- voor mij een vreselijke dag want strakjes-vanmiddag klokslag 12.00u moet ik naar de tandarts voor het trekken van maar liefst 4 tand(jes)....en t'plaatsen van een gloednieuwe protese brrrrrrrr allemaal zo nieuw en zo beangstigend!.... (dit eventjes tussendoor) ; hélemaal niet zo erg dan wat mijn allerliefste moet meemaken dus we gaan hier niet over blijven zagen, maar toch eventjes neerpennen dat ik een hemelse schrik heb voor morgenmiddag.
Met mijn schattie gaat het dus nu terug bergopwaarts.....hop hop hop naar de goede week die volgende week woensdag van start gaat ; hopelijk krijgen we dan nog enkele mooie herfstdagen zodat we toch eens buiten kunnen en ook mosseltjes eten staat er op t'programma mmmmmm ik kijk er naar uit !
De dokter heeft mijn zoetie dus serieus gerust gesteld, maar.......tussen de lijnen door ben ik toch terug tot het besef gekomen dat God-weet-wat er nog boven ons hoofd hangt????!!!! Want door t'feit dat mijn zoetie deze twee chemokuren met 'glans' ondergaat....zou je haast vergeten dat het hier niet zal bij blijven.......
Onze zoon zegt dan 'mama nog niet te veel aan denken' ; ik weet maar al te goed dat hij daar ook alle dagen aan denkt.
Enfin.....nu leven we een beetje van dag tot dag ...
k'ga nu proberen te slapen (en in men slaap stilletjes afscheid nemen van men vier tandjes......) triest hé.....
goodnight
Niesje
xxx
|
