Hey blog-vrienden,

Hier zijn we dan alweer.
Ja met enkele dagjes ertussen maar soms komen er zoveel dingen op me af  dat m'n laptopje onaangeroerd blijft, en dat vind ik zelf soms heel spijtig want ook ik volg hier t'verhaal van velen.
Zoals ik enkele dagen hiervoor al geschreven heb, ben ik toch begonnen met het fotoboek van m'n man's 60ste verjaardag - nu 2 jaar geleden.
Je zal misschien zeggen : 'er is toch niets aan om foto's in een boek te kleven', wel neen, dat is zo maar.....ik wou ze niet zomaar kleven, ik wou er een héél iets speciaal van maken - soort van 'scrapbooking', maar dan wel op Niesje's way ;-)
Wel.....en t'resultaat mag er wezen, al zeg ik het zelf ; na twee weken voor en na en tussen er aan te werken en vorige nacht er aan door te werken tot maar liefst......schrik niet......kwart over drie!!!! is het fotoboek klaar, en reeds door enkele hier in huis 'gekeurd' en bestoeft ;-) - dus ikke weeral tevree.
Waarom ik er vannacht zo laat heb aan doorgewerkt......wel..... om aan dat boek te werken had ik me een plek in de woonkamer uitgezocht waar ik t'minst in de weg zou zitten, en waar ik alles zo'n beetje kon laten liggen, want door t'vele andere werk waren er ook dagen dat ik er helemaal niet toe kwam om er aan te werken. En die plek....wel die hebben we nu overmorgen (zaterdag) nodig voor t'grote verjaardagsfeest van onze zoon die 30 wordt.
Dat, en niets anders, was dus de reden en de stimulans om er in één keer eens serieus en ongestoord aan door te werken, en daar zijn alleen de nachten goed voor hé ;-)
t'Is t'eerste boek en er meteen t'start schot voor nog enkele anderen die reeds klaar liggen om aan te beginnen.
Zo hoop ik binnen enkele maanden dit ook allemaal mooi opgeruimd te hebben.
Maar nu eerst dus......voorbereidingen verjaardagsfeestje dertigjarige zoon, welke ja toch nog in t'warme nest hier thuis woont (wel ijverig op zoek is samen met z'n geliefde naar een eigen nestje).
Dertig jaar geleden, deze tijd dus, was ik hoogzwanger van ons eerste kindje - toen nog niet wetend wat het ging worden. Waar is die tijd toch heen ???
Een grandioos feest gaat het niet worden, maar toch willen we deze toch speciale dag niet zomaar laten voorbij gaan en hebben we t'volgende gepland : rond vier uur komt mijn broer (peter van t'verjaardagskind) en mijn zus om mee te genieten van lekker apperitiefje met warme hapjes en nadien voorgerecht : zelf gemaakte verse tomatensoep met balletjes op schoonmoeders wijze en hoofd gerecht : zelfgemaakte kippe pasteitjes (videekes) met kroketten. Nadien tegen de klok van zeven (en dat wordt de grote verrassing voor onze zoon) komen er nog familie en vrienden voor een hapje, een drankje, én uiteraard verjaardagstaart. En als kers op de taart heb ik samen met mijn broer gezorgd voor een zeer mooie collage van onze zoon's dertig levensjaren, dus.....'er was eens......' zo begint dit soort van sprookje met vertoon op groot scherm van foto's uit de oude doos. Wat zal er genoten worden bij velen bij t'zien van deze foto's, daar ben ik zeker van. Toen onze dochter enkele jaren terug 25 is geworden, heb ik ook soortgelijks iets in mekaar gestoken en ook dat was toen super geslaagd. Dus hopelijk zal het dat nu zaterdag ook zijn !
Morgen dus nog vrij veel werk aan de winkel met voorbereidingen her en der en zeker niet te vergeten nog de aankoop van verjaardagscadeau die uiteraard in teken zal staan van onze zoon zijn favoriete hobby.
Ik hou jullie hier op de hoogte van t'verdere verloop van deze gebeurtenis hoor.
Maar nu eerst mijn ventje hé, want niet vergeten dat het daar toch nog steeds allemaal om draait hier.
Gister was het dus drie wekelijkse controle dag in t'ziekenhuis.
Deze keer is onze zoon samen met papa gereden. Door zoon's shift-arbeid was dit lang geleden dus gister was hij blij dat hij papa nog eens kon bijstaan. En voor mij, in al men drukke bezigheden, kwam dit ook goed uit dat ik tijdterwijl andere dringende zaken kon afhandelen.
De oncoloog was super tevreden ! Zijn bloed is  prima - het nog steeds in gewicht aankomen vond hij super positief  en met zijn woorden 'is blijk dat de ziekte onder controle is!' was ik héél gelukkig ! Ook heeft hij nog maar eens de toelating gekregen om zeker en vast aanstaande zaterdag een glaasje alcohol mee te drinken - geen enkele probleem dit in samenwerking met zijn pillen. Dus ...... de champagne staat reeds in de koeling !
Ook werd natuurlijk de nevenwerking van zijn pijne voetjes en brekende nagels besproken. Mijn zoetie dacht dat dit nu precies in een stroomversnelling ging door die pillen, maar volgens de oncoloog hebben de pillen er niets mee te maken, maar zijn dit nog steeds naweeën van de chemo-baxters. Dus ook hierin is hij nu wat gerust gesteld en is de schrik om de nagels volledig te verliezen ook weggeschreven.
Ook werd er voor vanmiddag een afspraak voorzien voor het maken van een echo van zijn arm ; even ter herrinnering: die arm die hij met ouderjaarsavond zo danig verzeerd had dat er een bloedklonter zat en die nu sinds die nacht onder controle werd gehouden door het dagdagelijks zelf inspuiten van bloedverdunner. Ondertussen is die arm reeds lange tijd terug normaal en moest er voor nazicht terug een echo genomen worden en dat is dus vandaag gebeurd en daar is gezien dat die klonter volledig verdwenen is ! Dus da's ook weeral goei nieuws en zo zal er binnenkort ook met de bloedverdunners mogen gestopt worden. En dat wordt tijd want mijn zoetie zijn buikje ziet ocharme blauw van de vele prikjes.
Dus t'loopt hier allemaal een beetje vrij goed - Godzijdank.
De problemen van onze dochterlief op haar werk hier buiten beschouwing gehouden, maar daar ga ik hierover niet te veel uitwijden want......dan zit ik hier weer een hele nacht te tokkelen.
Wel kan ik zeggen dat de problemen vrij ernstig zijn, zo ernstig zelfs dat ze overweegt om haar ontslag aan te vragen (want ons natuurlijk de nodige zorgen geeft) ; reden : in enkele woorden: 'pesterijen op het werk!!!!" een zéér zéér ernstig probleem. Gelukkig is vandaag haar overste hier thuis op ziekenbezoek geweest (ja want ze is er totaal kapot van en gaat er mentaal en fysiek helemaal onderdoor!) en dat bezoek heeft haar / ons opgelucht in die zin dat, als er een oplossing komt dat de 'pestpersoon' zal verwijderd worden, ons dochter zéker haar zo graag gedane job zal blijven uitoefenen ; maar indien die oplossing niet kan gegarandeerd worden heeft ze nu reeds besloten om met pijn in haar hart dan andere maatregelen te zullen treffen........ Tussen ons gezegd en gezwegen....er wachten haar, indien nodig, reeds enkele nieuwe sollicitatiegesprekken......
Soms kan ik deze grote boze mensenwereld toch écht niet volgen hoor en kan ik maar niet begrijpen wat bepaalde mensen er toe drijft om zo t'leven van een ander zo naar de kl*****(sorry voor woordgedrag) te doen door mekaar den duivel aan te doen ! Ik snap er niets van !!! Gezonde volwassen mensen die zo voor problemen kunnen zorgen ! man man man !!!! wat bezielt die ????
Enfin.......ook voor dit ernstige probleem hopen we op een goede afloop.
Je leest het wel ;-)
En nu ga ik bedje opzoeken want nu begin ik te voelen dat ik maar enkele uurtjes geslapen heb de vorige nacht, maar daar heb ik geen spijt van want hier op de tafel ligt die mooie fotoalbum te pronken ! ...... :-)
Slaapwel
xxx
Niesje