Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Niesje's dagboek
mijn ervaringen
01-09-2012
zaterdagavond 01.09.2012 (...kermis..)
Ja...t'is kermis in t'dorp...grote kermis want we hebben er jaarlijks 2 : de kleine in juni en de grote altijd 1ste weekend v september en dat is dus nu. Waarom 'grote' : omdat gans ons dorp dan 2 dagen is afgesloten en omdat we 2 dagen feest vieren met braderij, optredens, tentoonstellingen, héél véél muziek en drank én een gigantisch vuurwerk! Dat is dit weekend dus en als geboren dorpeling hier ben ik opgegroeid met deze festiviteiten en die gaan hier van ouders op kinderen op kleinkinderen dus dat is een weekend waar je als dorpeling een gans jaar naar uit kijkt en dat is dus nu. Maar.....2 dagen terug keek ik een beetje angstig toe naar dit weekend dit jaar omdat mijn zoetie zijn operatie er net voor moest gebeuren (gister vrijdag) en ik wilde eerst wel een goede afloop hiervan kennen alvorens aan de dorps-festiviteiten te denken. Ondertussen zijn we zaterdag en is die ingreep achter de rug en daar ben ik nu héél blij om en t'is een hele opluchting want...........alles is prima verlopen ! Godzijdank !!! Sorry dat ik dit hier gisteravond of eerder heb kunnen neerschrijven maar......gisteravond laat was ik zeer laat pas thius en kei-moe-steendood-stikkapot ! Donderdag (eergister dus) morgend moest men zoetie om tien uur in t'ziekenhuis zijn - nuchter, alwaar we vrij vlug ingeboekt waren en we onze weg verder zetten naar onze aangewezen kamer. Een zeer vriendelijke oudere dame (vrijwilligster) kwam ons aan de lift tegemoet om ons te begeleiden naar het betreffende verdiep en kamer. Op zulke momenten doet het deugd om door een zo vriendelijk iemand even wegwijs geholpen te worden. In de betreffende kamer lag reeds een patien alwaar we dus vrij snel vriendlijk kennis mee maakten en vrij vlug zag ik dat het klikte met mijn zoetie ; maar dat kon ook niet anders want hij is een zeer sociaal iemand. Vrij vlug kwam er een verpleger een beetje uitleg geven over t'verdere verloop van de dag en werd er ons (mij en onze dochter) op gewezen om vriendelijk het hospitaal te verlaten en s'avonds pas terug te komen nadat we een telefoontje zouden ontvangen hebben dat alles achter de rug was. Voor mij eigenlijk een weet....voor onze dochter een grote teleurstelling want zij had écht gedacht, ondanks dat ik het haar reeds op voorhand had gezegd, dat we in de kamer hadden mogen blijven tot ze papa zouden komen halen, maar neen dus ....dat mocht niet, waarvoor alle begrip. Dus......met kropje in men keel en traantjes in men ogen heb ik men zoetie een zeer dukke knuffel gegeven en zo hebben we afscheid genomen - écht zielig om hem zo achter te laten, maja......regels zijn er om nageleefd te worden. Buiten gekomen wisten we écht niet wat te doen.....naar huis wilden we geen van beiden want daar zouden de muren op ons afkomen dus besloten we maar ergens een lekkere kop koffie te gaan drinken. Maar, hoe lekker die koffie ook was.....voor afleiding zorgde ze spijtig genoeg niet, dus dan maar huiswaarts.....beetje gestreken, beetje gewassen, beetje gedroogd, beetje gepoetst, beetje gelezen........zo wat van alles en terwijl nauwlettend met één oog op de klok. Om 14uur zou het aan men zoetie zijn....; en volgens de verpleger zou alles bij mekaar: het omkleden ; het bloed trekken, het vervoer naar het operatiekwartier etc etc etc inclusief de ingreep welke een uur zou duren, zou dus alles bij elkaar ongeveer 4 uur in beslag nemen. Dat vond ik toch een hele tijd hoor. Overal waar ik ging en stond en zat had ik men gsm in handbereik..... en die verpleger kon het écht wel goed inschatten want klokslag 4 uur kreeg ik bericht dat ingreep achter de rug was en dat men zoetie in de ontwaakruimte lag alwaar hij zo'n uurtje zou moeten blijven, dus vanaf 5 uur waren we welkom....oef ! En geloof me....om 5 uur zaten we in de lift richting 3de verdiep en toen we aan de juiste kamer nummer kwamen slokte onze adem in onze keel toen we zagen dat zijn bed nog niet terug was - raar hoor ! Onze zoon is dan direct naar het verpleegster kantoortje gelopen en daar werden we vrij vlug gerust gesteld......5 uur is etenstijd.... zowel voor patienten als verplegend personeel dus.....papa zouden ze nadien wel gaan halen :-) Dus.....wachten wachten wachten.....zeer discreet in de gang want in zen kamer zagen we dat die meneer die de kamer deelde met men zoetie ook aan het eten was en die mens wilden we heus niet storen in die bezigheid. En zo tikte de klok verder naar kwart over vijf....half zes.....kwart voor zes......en dan....iets voor zes zag ik een zeer groot bed naar ons toekomen alwaar we een wuivend handje in zagen.....hij had ons direct van ver al herkent.....men zoetie was wakker en op komst ! Toen hij dichter en dichter kwam veranderde de lach op men gezicht al vrij vlug in een iets ernstigere toestand toen ik zag hoe hij constant t'bloed moest wegvagen onder z'n ingepakte neusje......maar al vrij vlug werd ons duidelijk gemaakt dat ook dit normaal bleek te zijn. Het bed werd op de juiste plaats gereden......de mede bewoner was blijkbaar ook heel tevreden om zijn bijslaper terug te zien en toen konden we eindelijk luisteren naar z'n verhaal. Alles was goed verlopen had de chirurg gezegd maar wel veel bloed verloren en daarom werd er al vrij vlug een baxter met witte bloedlichaampjes aangesloten. In plaats van 1 kant sinussen verzorgd te hebben hebben ze maar in een keer beide kanten gedaan....tja...wat nodig is is nodig hé. Pijn had hij gelukkig 'nog ' niet en achteraf is gebleken dat hij tot nu toe nog niet écht pijn heeft. Wat wél zéér vervelend is is dat hij helemaal niet mag snuiten ; dat het bloeden nog enkele dagen kan aanhouden, dus die prop steriele doek onder zen neus die wordt vastgehouden door twee linten rond zen oren (raar zicht hoor :-) ) die zal nog enkele dagen hier moeten vervangen worden. Ook het eten gaat vrij moeilijk doordat het ademen door de mond vermoeiend is Maar dat was gisteravond in t'ziekenhuis nog geen probleem daar hij nog steeds niet mocht eten ; ocharme toch......ganse dag dus geen eten ! alleen plat water ! Door het vele praten en het spannend luisteren naar zijn verhaal was het al vrij vlug einde bezoek uur en dus tijd om afscheid te nemen. Ook weeral zeer raar voor mij......ben dit écht niet gewoon dus voor mij was het gisteravond een zeer rare avond en nacht. Eerste werk vanmorgend was dus direct telefoneren en blij z'n stem te horen. Nog steeds uitgehongerd wachtend op koffie en brood vertelde hij me dat hij zeer slecht geslapen had, wat ik wel had vermoed, maar niet door pijn want die had/heeft hij niet maar wel door het moeilijk ademen door de mond plus de veel voorkomende ziekenhuis nacht geluidjes die onvermijdelijk zijn. Hij moest dus ook nog wachten op de komst van de chirurg die alles nog eens goed moest checken alvorens hij de zegen kreeg om naar huis te mogen. Alweer hield ik hier constant men gsm in de gaten tijdens men drukke huishoudelijke bezigheden tot het verlossende telefoontje hier om 11 uur vanmorgend kwam : hij mocht naar huis ! De kids zijn hem dan vlug gaan halen terwijl ik mijn goed verzorgde middaglunch afwerkte : allerlei verse pistoletjes, croissants, sandwiches en koffiekoeken met verse charcuterie en vers lichtgekookt eitje ! Wat was ik blij toen de tafel weer terug helemaal vol zat - alle stoelen terug bezet :-) zo moet dat zijn ! Na de middag is hij gaan rusten want door het vele bloedverlies merkte hij wel dat hij wat slapjes was. Onze zoon is alles wat was voorgeschreven bij de apotheek van wacht gaan halen En dan is hij gaan rusten in de zetel, nadat hij me er verschillende keren op gewezen had dat ik met een gerust hart richting braderij mocht vertrekken. Toch heb ik daar wijselijk nog wat mee gewacht tot onze zoon terug was, zodoende dat ik papa toch niet alleen moest laten. k'Heb genoten van de gezellige jaarmarkt drukte en daarnet is het mooie vuurwerk afgeschoten wat ik practisch van op ons terras kon bewonderen en morgenvroeg ga ik zeker en vast naar de ondertussen wijds en zijds gekende rommelmarkt etc etc maar toch hangt er ook een beetje een dubbel gevoel over dit kermisweekend. Niet zozeer door ingreep die nét nu is moeten gebeuren maar wel door t'feit dat 1 jaartje terug......men zoetie nog mee is gewandeld over deze welombekende braderij, toen nog niet wetend dat hij ziek is......toen nog niet wetend wat er allemaal boven ons hoofd hing..... En dat deed écht raar daarstraks toen ik iets zat te drinken waar we vorig jaar met zen 2 gezeten hebben...... Allen moeten we eigenlijk in acht nemen .....carpe diem.....want t'kan verdorie allemaal zo vlug een ommekeer krijgen ! Dus mensen......twijfel niet....en geniet van datgene, hoe klein ook.....pluk de dag ! En met deze toch wel mooie woorden ga ik hier nu afsluiten en vlug men mailbox checken. k'Ben blij dat we dit achter de rug hebben ! Greets Niesje
Reacties op bericht (1)
02-09-2012
carpe diem
Niesje ben zo blij dat alles goed verlopen is.
Carpe Diem is ook ons motto hier, we weten waarover we spreken.
We leven met jullie mee, we hebben veel steun aan elkaar he virtueel maar het helpt enorm.
Zoals jullie ongetwijfeld al gemerkt hebben zijn er veel mensen die gewoon banh van ons zijn, tja.
Het zijn diegenen die in soortgelijke situatie zitten waar je steun van krijgt.
Greetings
Christiane
Ik ben Niesje, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Niesje.
Ik ben een vrouw en woon in Provincie Antwerpen (Belgie) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 19/09/1956 en ben nu dus 67 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Gezinnetje , werken met Pretex, fietsen, cinema, etentje, .
Ik ben zéér gelukkig getrouwd, al 33 jaar met een schat van een man, en dat mag iedereen weten ! Ons gezinnetje is verrijkt met 2 fantastische kinderen. En ik heb momenteel maar één wens: genezing voor mijn allerliefste !
forum
Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
