|
Gistermorgend was het dus mijn beurt....
Niet écht bang, maar toch met een klein hartje reden we tegen 11 uur richting ziekenhuis - niet wetende wat me stond te gebeuren (emg v m'n hand)
De dag daarvoor had ik reeds via internet op de site van het betreffende ziekenhuis, de dokter gaan opzoeken waar ik bij verwacht werd, dus....op foto had ik hem al gezien en leek hij best mee te vallen - in t'écht viel dit nog beter mee!
Bijna stipt op tijd kwam hij me uit de wachtzaal halen en volgde ik hem tot op zijn bureau.
Na eerst te hebben geantwoord op een hele reeds vragen mocht ik dan, na het verwijderen van al m'n juwelen a men rechterhand, op zijn daarvoor bestemde tafel-bed gaan zitten.
Eerst ging hij men schouder/nek nakijken en na allerlei rare bewegingen met men rechterhand -arm gemaakt te hebben mocht ik gaan liggan, alwaar mijn batterijtjes goed werden opgeladen.
Dit onderzoek is echt niet op zichzelf - buiten enkele prikjes die best te verdragen zijn, gebeurde er eigenlijk niets.
Zijn diagnose stond al vrij snel vast zegde hij : Carpel Tunnel Syndroom (nét dat wat ik had gehoopt en gedacht dat het niet zou zijn!)
Dan volgde de uitleg over de eventuele behandeling(en) want.......zoals gewoonlijk ben ik ook op dit punt 'een randgeval' (dat zijn zijn letterlijke woorden). Dus tja.....één: spuit cortisone OF twee : ingreep.
Moest ik géén randgeval geweest zijn, was de keuze voor mij veel makkelijker geweest dan nu natuurlijk.
Na lang overleg en nachtje slapen overwogen om spuit te laten zetten, in de hoop van......
Van die beslissing had ik al vrij snel een beetje spijt. Ik moest gisteravond toch naar een zeer gezellige Tupperware Avond en daar zat ik 'per toeval' midden tussen de Carpel Tunnel Patienten, dus......iedereen daar was reeds geopereerd en vonden mijn beslissing niet zo positief want volgens hen zou dit maar een tijdelijk lapmiddel zijn.
Tja......normaal zou ik maandagavond die spuit laten zetten bij de huisarts.............was het niet............dat nu nét uitgerekend vandaag de huisarts moest komen......voor men zoetie ! (t'Mag hier toch nooit niet écht goed meer gaan pffff) Wat was er nu gebeurd : eergisternacht, bij t'bruuske omdraaien in z'n bed, omdat hij naar beneden wou gaan om de hond buiten te laten, heeft hij een verkeerde beweging gemaakt en die veroorzaakte een helse pijn n z'n buikzijde. Op die moment word ik natuurlijk wakker en ga ik natuurlijk direct naar beneden zodat hij kan blijven liggen. Nadien was ik toch een beetje boos want reeds herhaaldelijke malen had ik hem op t'hart gedrukt dat hij mij zou wekken als hij de hond zou horen (ik hoor dat niet), maar......zoals mannen soms koppig kunnen zijn......:-) en tja.....voila nu sé.
En gister liep hij hier dus zuchtend en pijn-verbijtend rond, maar dat is ook niet leuk, en de dokter neen die moest niet komen....hij ging wel afwachten....
Maar er staat weer een weekend voor de deur hé, dus ikke maar wijselijk vanmorgend de dokter gebeld en dan ook in een keer gezegd dat mijn afspraak voor maandagavond dan zou vervallen als ze meteen vandaag dan ineens die spuit bij mij zou kunnen zetten.
Daar er hier in de buurt zovele zieken mensen zijn blijkbaar, was het pas rond half 4 deze namiddag dat ze hier kon zijn.
Na mijn zoetie gronding onderzocht te hebben kwam dan de geruststellende diagnose : waarschijnlijk een spiertje gescheurd, wat dus met niets te genezen valt maar gewoonweg zo moet genezen, zonder meer, maar dat heeft tijd nodig. oef !
Dan was het aan mij........was ik er klaar voor vroeg ze me ? .....Uiteraard...wat is nu een prikje ?
Toen ik de spuit op tafel zag liggen, begon ik er al een beetje anders over te denken en toen ze me vroeg of ik niet beter zou gaan liggen, en ik haar liet blijken dat dat écht niet nodig zou zijn voor zo'n 'prikje' zegde ze me wel dat het wel een serieus venijnige spuit is...... Nog steeds van geen kwaad bewust en zeer fier legde ik men arm in de houding dat zij het wou en begon ze er aan...................................
Man man man !!!!!! Ik heb gehuild !!! van de pijn !!!!! Wat was me dat ????!!!!! Nooit of nooit zal ik nog zo'n spuit laten zetten ! Neen !!! Nooit meer !!!! Zo'n helse brandende pijn !!!
Met de steun van én zoetie én zoon heb ik het overleefd maar écht......nooit meer !!!!
Wat was dat !!!!
Enfin....de cortisone zit dus in men hand maar beterschap voel ik tot hiertoe niet ! Integendeel ! Hand slaapt nog erger dan gister ! (zou normaal zijn....)
Volgens mij zal er binnen enkele weken geopereerd worden...... zal er van afhangen in hoeverre deze spuit z'n werk doet. In stilte hoop ik dat ik het nog zou kunnen uitstellen dan tot na de feestdagen......
Gelukkig gaat het met men zoetie momenteel toch al iets beter, maar ik vrees dat het toch een tijdje zal duren alvorens de pijn helemaal zal weg zijn.
t'Weekend is alweer begonnen..... en morgen staat er hier een zusjes-bezoekje op t'programma - is véél te lang geleden en ik ben benieuwd naar haar verhalen. M'n metekindje gaat meekomen - super hé ! Ik kijk er naar uit !
Nu ga ik écht moeten stoppen met typen want men hand doet vreselijk pijn. Hopelijk voel ik snel wat verandering hierin.
slaapwel
|
