druk druk druk...... Is geen excuus natuurlijk om hier niet te verschijnen, maar eerlijk gezegd ben ik er soms ook al eens te moe voor, dat geef ik wel toe, maar ik doe er dan alles aan om toch zo veel mogelijk bij te schrijven, zoals dus nu : Eerst m'n zoetie : de vermoeidheid staat op z'n hoogtepunt deze week denk ik, dus.....kalmpjes aan doen is de boodschap, maar daar lukt hij niet altijd in zoals vanmorgend.....hij kon niet vlug genoeg de garage induiken en aan zijn werkbank beginnen aan iets heel moois.....waar t'volgende verhaal aan voorafgaat : Er is een beetje onrust opgedoken in het leven van mijn vriendin.....een ex-borstkanker-patiente..... Al een tijdje voelt ze zich niet al te best ; moe....niet kunnen slapen....dubben en denken....want ze heeft pijn....pijn op de plek waar ze nu bijna drie jaar terug is geopereerd aan borstkanker. Een vrij zware operatie omdat er toen uitzaaïngen waren naar de lymfeklieren, maar desondanks dat heeft ze toch praktisch haar hele borst kunnen houden (waar ze nadien toch wel wat spijt over had want nog maar t'gedacht te hebben dat er nog een miniscuul deeltje kanker zou zijn blijven zitten is voldoende om te zeggen : 'weg ermee', maar zover is het toen dus niet gekomen, maar wel een gedeelte van die borst is weggenomen - praktisch onzichtbaar. Door aanraden van haar man heeft ze dan toch eergister de stap gezet om eens bloed te laten trekken en daarvan gaat ze de uitslag morgen weten (eigenlijk al vandaag maar ze wou niet bellen ...... ze wil het helemaal 'nog' niet weten..... Morgen heeft ze ook een afspraak om een MRI te laten nemen die duidelijkheid in heel deze vervelende situatie gaat moeten geven, maar ook daarvoor zal ze moeten wachten tot na het weekend ! Wij zelf weten maar al te goed hoe dit wachten aan je vreet !!! - onmenselijk!! Zij zelf vindt dat 'niet zo erg' omdat ze altlijd maar zegt 'ik wil het nu nog niet weten'......maja.....da's geen oplossing naturlijk ! Haar dokteres heeft haar onderzocht en voelt niets - dat is op zich eigenlijk al een goed teken, maja.....gelukkig wil ze ook recht op de bal spelen en vandaar dus morgen die MRI. Zijzelf denkt eerder aan de mogelijkheid van een zenuw die drukt op het littekenweefsel van de operatie, wat nog vaak voorkomt bij dames die zulke ingreep hebben moeten doorstaan - dus....ik bid hier voor haar dat het zoiets zal zijn, en eerlijk gezegd zegt mijn buikgevoel ook wel dat het eerder een hopelijk onnodige ongerustheid zal zijn door t'feit dat je als gewone mens maar zeker als ex-kankerpatient ook dagdagelijks wordt geconfronteerd met bijna niets anders dan kanker-gevallen ; de media loopt er momenteel van over door de wereld kanker dag overmorgen plus de alsmaar meer bekendmakingen van personen die in deze ziekte spijtig genoeg hervallen (denkend aan Anastasia en nog zo veel anderen) ; dat alles bij mekaar denk ik dat m'n vriendin zooooo ongerust aan het maken is dat ze tja....ook vanalles voelt, wat er wel zal zijn, maar daarom niet wijst op het ergste (althans niet te hopen natuurlijk!).....duim duim duim...... Mijn zoetie heeft ze althans vandaag toch een beetje gelukkig gemaakt en zelfs heel erg ontroerd door t'volgende: haar pa (op 49jarige leeftijd overleden aan kanker....) was schrijnwerker van beroep en heeft ooit een bed voor haar gemaakt, waar zij in haar kinderjaren, alsook haar kinderen in hun kinderjaren in geslapen hebben en dat bij het ouder worden van iedereen in het huis van haar schoonvader op zolder is verzeild geraakt. Die schoonvader is nu om gezondheidsredenen in een home geplaatst en ouderlijke woning moest leeggemaakt worden door verkoop, dus dat bed, gemaakt door men vriendin haar papa kwam dus terug te voorschijn en niemand had er een plekje voor......dus met pijn in haar hart belde ze me of wij het konden gebruiken om ....op te stoken (tja onze open haard doet dienst met deze koude dagen en alle hout is natuurlijk welkom) maar mijn zoetie had voor haar 'verdriet ' een oplossing en heeft uit 1 van de stijlen van dit bed een prachtig hart gemaakt, schitterend mooi !!! Met veel ontroering en verbaasd dat dit zo vlug gemaakt was heeft ze het in ontvangst genomen :-) ; wat heb ik toch een handige zoetie hé ! ben er zo fier op ! Want dit heeft hij vanmorgend gemaakt, ondanks zijn zware vermoeidheid, maar die vriendin van mij ligt hem nauw aan het hart door t'feit dat ze toch, buiten hun wil, lotgenoten zijn geworden. Mijn zoetie leeft dan ook enorm mee deze dagen met de spanning die al die onderzoeken weeral met zich mee brengen. Daarom......laat ons duimen dat het allemaal niet zo erg zal zijn ! Wat er hier ook nog zeer verontrustend is is de onrustwekkende verdwijning van een goede vriend van onze zoon ; een vriend die hier ten huize ook vaak op de koffie is geweest .... een vriend waar ik me ooit zeer gerust bij voelde toen onze zoon met hem enkele keren op vis-vakantie naar Franrijk is geweest. Een vriend waar onze zoon al jaren de sport van zaalvoetbal mee uitoefent. Die vriend is sinds vorige week zaterdagnacht vermist na een avondje stappen vermist.....vlak aan de Schelde.....dus iedereen vreest nu ondertussen na bijna een week onrustig afwachten, het ergste. Sinds vandaag staat deze onrustwekkende verdwijning in de krant en k'heb net gezien dat er ook een reportage is van verschenen op ATV waar die vriend zijn halfbroer een oproep doet naar de bevolking met vraag of er iemand iets zou gezien hebben die nacht. .....vreselijk ! Onze zoon is er al de ganse week zodanig mee begaan en verontrust dat zelfs zijn eetlust er onder lijdt.... We hopen vlug een antwoord te mogen krijgen want voor die vriend zijn familie moet dit nog veel veel erger zijn. En zo is het morgen vrijdag..... de dag dat onze zoon zijn 2de verjaardagsfeestje krijgt :-) ; morgenavond een gezellig familie-etentje hier thuis, dus morgenvroeg nog wel wat werk aan voorbereidingen hiervoor. Hopelijk kom ik hier volgende keer wat goede nieuws schrijven..... Slaapwel
|