|
't weekend zit er alweer op....althans voor de werkenden onder ons.
Ikzelf heb een 'waakzaam' rustig weekend achter de rug, alhoewel het hier gister wel eventjes spannend was voor mij...Voor m'n zoetie was het gister de 3de dag na de chemo en als we terugblikken op voorgaande chemo's weten we dat die 3de dag soms héél erg in mineur kan zijn.... zo ook dus gister :-(
Dit heeft niets te maken met het zeer goede nieuws dat we donderdag vernomen hebben, integendeel ; dit heeft gewoon te maken met .....de chemo! Gewoon die verschrikkelijke nevenwerkingen van die uitermate zware en vieze chemo ! Iets waar niets aan te doen is .... iets wat niet te voorspellen is.... alhoewel het niet de eerste keer is.
Wat is er gebeurd : wel gistermorgend staat men zoet op na een vrij onrustige nacht (pijn aan botten en gewrichten) en ikke dus beetje boos dat hij me niet gewekt heeft om een pijnstiller te gaan halen, maja....gedane zaken nemen geen keer en nu het toch morgend was was dan ook eerste werk : pijnstiller nemen!
Na die pijnstiller zag ik ook wel dat het hem niet zo best verging maja....dat is niet de eerste keer, dus ik blijf op men hoede en blijf in z'n buurt en ondertussen doe ik m'n huishoudelijke werkjes. Na een tijdje (zo'n half uurtje denk ik) zag ik dat hij goed aan het eten was (z'n morgendpapje), dus....niets a de hand, alhoewel hij toch maar bleekjes zag, dus...ik blijf maar in de buurt en op een gegeven moment ga ik terug bij hem aan de tafel zitten en plots zegt hij me dat hij zich echt niet goed voelt...misselijk....mottig..... en dan kwamen de woorden : 'ik ga van mezelf draaien!'.... Man man man! ikke in paniek!!! Hij legt z'n hoofd op tafel...ik hoor z'n ademhaling versnellen ...vertragen.... pffff doodsangsten breken me uit en ik neem 'héél rustig!!' zijn gsm en houd me klaar om 112 te drukken.....écht ik meende het want wist niet wat te doen want was vast van overtuiging dat hij van de wereld weg was. Nét enkele seconde voor ik het nummer van de hulpdiensten wou drukken hoor ik hem terug 'tot leven komen' en ik vraag hem 'is het goed dat ik de ambulance bel' waarop hij direct zegt 'nee! dat is helemaal niet nodig! het gaat wel weer! Dus ik verwijder nummer en houd hem in t'oog en wonder boven wonder......hij 'komt écht tot leven' pffffff Zo wit heb ik hem nog nooit gezien ! Zo bleek, weggetrokken pffffff ik was er maar niet gerust in ! En toen vroeg hij me om 'het emmertje' te gaan halen..... en tja toen wist ik genoeg ...
Erg he pffffff.......maar gelukkig enkele minuten nadien herleefde hij ! Z'n normale huidskleur was er terug en hij kon er zelfs nog humoristisch over doen ! ongelooflijk !
Wat is er nu gebeurd : volgens hem heeft hij zo'n bloeddruk-terugval gehad (zo ongeveer als hij in januari twee jaar geleden heeft gehad toen hij is gevallen met nieuwjaarsdag). Het voelde net hetzelfde aan zegde hij en daarom is hij wijselijk op zijn stoel blijven zitten.
Op zich is zo'n bloedddrukval niet zo ernstig, want na enkele minuten herstelt zich dat wel, maar patient mag dan in ieder geval niet rechtstaan plus.....nu wist hij perfect hoe dat aanvoelt en twee jaar geleden wist hij da niet, dus gelukkig is hij zo slim om dan goed naar zijn lichaam te luisteren.
Maar ik.....ik ken daar niets van en geloof me : DIT was alweer effe serieus schrikken !!!
Gelukkig waren die minuten (die voor mij veel langer duurden) voorbij en keerde alles terug naar 'normaal' maar mijn plannen om een uitgebreid menu voor s'avonds te bereiden die werden al gauw opgeborgen want noch hij noch ik had daar zin in ! Dus wat is ons dagje geworden : zoetie in de zetel met mij in de buurt als top-verpleegster : theetje met citroen maken, medicatie toedienen, hem met dekentje toedekken, tv voor hem opzetten, koffietje maken, s'middags toastje bereiden met smeerkaas (in de hoop dat het erin blijft) maar zo te zien smaakte dat hem wel dus....na enkele uren zag het er alweer veel beter uit, maar niettegenstaande dat is hij toch maar rustig in de zetel gebleven en ik dicht aan z'n zijde. Zo ook vandaag : hij heeft wél veel beter geslapen vannacht vertelde hij en tot hiertoe kan hij de pijnen van de gewrichten onder controle houden wat wil zeggen : hij voelt ze wel maar t'is draaglijk!
Gister dus veel te weinig gegeten maar vandaag toch goed alles ingehaald dus hopelijk niet al te veel gewichtsverlies ...
En zo zijn we morgen maandag.....dag 5 na de chemo.....op naar betere dagen....(laat ons hopen!)
Slaapwel
|
