Morgen is het alweer zover ..... m'n zoetie's chemo-dagje....

Dat wil zeggen dat we alweer drie weken ouder zijn.... héél normaal.

M'n zoetie is er alweer klaar voor en wij ook voor hem (alhoewel ik alweer angst koester voor de komende 7 dagen.....)
Hij kijkt er naar uit om onze oncologe te zien morgen, want het is nu drie weken geleden dat hij het goede nieuws van haar, via de telefoon mocht aanhoren, dus het weerzien zal leuk zijn. Al lachend zegde hij toen, na dat leuke telefoontje, dat hij met haar bij het weerzien (morgen dus)  'high five' wil doen en vandaag vroeg ik hem of hij dat niet ging vergeten en hij aarzelde met de woorden 'stel je voor dat zij dat niet kent...' :-) schattig hé

En ook al waren de resultaten goed vorige keer, toch is er steeds die blijvende angst iedere drie weken van 'mag/kan het morgen doorgaan' want dat alleen beslist de goed heid van zijn bloedwaarden. Toen hij vanmiddag zegde dat precies een lopende neus had, sloeg de angst me al om men hart want dat zou wel eens kunnen betekenen dat de witte bloedlichaampjes te laag zijn, wat wijst op een verminderd afweersysteem en wat dan wil zeggen dat er geen chemo mag/kan gegeven worden.

Maar we moeten positief blijven, dus.....t'zal wel lukken morgen !

Onze goeie vriendin-verpleegster, die gaan we zeker missen morgen. Zij revalideert thuis nog van een kleine-niet-erge ingreep en nadien is de vraag of ze zal mogen terugkomen naar het dagziekenhuis waar wij ze hebben leren kennen, want het zit er in dat ze zal overgeplaatst worden naar een ander ziekenhuis van diezelfde orde. We hopen natuurlijk dat ze mag blijven! Maar ook al is dat niet : de vriendschap die er gegroeid is tussen haar en ons gezin is zo mooi dat we er privé evenveel mogelijkheid bestaat om mekaar te ontmoeten. Maar toch was het leuk als we wisten dat zij daar in het daghospitaal iedere keer aanwezig was toen wij moesten gaan, dus DAAR gaan we haar in ieder geval missen ! Daarstraks stuurde ze al een smsje om ons succes toe te wensen morgen ! lief hé !

En zo staan er ons alweer enkele spannende dagen te wachten. Ik hoop dat hij het evengoed, of liever nog beter gaat doen dan de voorbije drie weken want buiten die kleine verschietachtige bloeddrukdaling én de voor hem zo pijnlijke onbekende keelpijn, hebben we een zeer goeie periode achter de rug.

De komende maand februari én maart staan er hier verschillende verjaardagen op de kalender (waaronder ook m'n zoetie zelf) en door iedereen van ons gezin is er al druk uitgerekend of die dagen goed uitkomen met papa zijn 'goeie periode' en we hebben geluk ! Dus......er gaat wat afgefeest worden :-)

De komende dagen ga ik dus niets plannen en gewoon afwachten hoe m'n zoetie zich voelt. Dat is het beste en het veiligste en ik heb hier genoeg om handen om me hier bezig te houden.

Duimen jullie aub een beetje mee voor morgen ?

Ik kom het hier zo vlug mogelijk neer schrijven !

Slaapwel!