|
t'Heeft nie mogen zijn.....waar ik zo'n schrik voor had is dan uiteindelijk in t'laat van de dag nog gebeurd pffff
t'Is toch zaterdag vandaag, en als ik drie weken terugblik (vorige chemosessie) is het op de kop 3weken geleden dat m'n zoetie toch die 'appelflauwte' s'morgensvroeg heeft gehad, toen ik zo'n angst had, en bijna de 100 had gealameerd!
Nu is toch vorige woensdag de volgende chemosessie gestart en we hadden het voorval uitgelegd aan onze oncologe (niets om zich zorgen over te maken - gewoon de zware chemo - bij nogmaals voorval: direct op de grond gaan liggen,benen omhoog en hoofd opzij) voila.....makkelijk toch hé ! pfffff En ikke maar hopen dit nooit meer te hoeven meemaken !
Vandaag was het dan dag op dag dus 3 weken geleden ; we waren op onze hoede ! Zelfs onze dochter is speciaal hier gebleven vannacht om nog zeker bij mij te zijn moest er iets gebeuren. Vanmorgend dus met een bang hartje opgestaan en gewacht tot zoetie naar beneden kwam. Alweer een totaal ander beeld dan gister, toen het nog vrij goed ging. Vandaag alweer die pijn in z'n benen (alsof ze van elastiek zijn, dus moeilijkheden bij het behoud van evenwicht). Ik wou écht alles voor zijn vandaag en stelde hem dus vrij vroeg voor om toch maar best in de zetel te gaan liggen. Hij kon daar evengoed z'n ontbijt eten. En ja....zo gezegd zo gedaan zat/lag hij dus al vrij vroeg in de zetel vanmorgend maar in ontbijt had hij nog niet zo direct zin, dus dan maar effe afgewacht en hem lekkere thee met citroen gemaakt. Na een uurtje kreeg hij toch honger en stelde voor om terug aan de tafel te gaan zitten - hij voelde zich vrij goed, ttz....niet misselijk. Dus ik maak z'n eten, hij eet dit hélemaal op, super dus ! En begint zelfs de krant te lezen ! Ik hou hem nauwlettend in t'oog en merk raar maar waar, nieks ! oef ! Dit blijkt goed te gaan!
Na de krant wordt hij alweer vrij moe (wat normaal is) en ik help hem terug in de zetel alwaar hij de ganse dag heeft doorgebracht - ik hield hem gezelschap terwijl ik m'n huishouden deed, écht wel gezellig!
Normaal zouden we vanavond naar onze zoon gaan eten. Die hebben volgende week visite en wilden hun culinaire kunsten nog eens tonen, maar....dat bereiden ze zeer goed voor en ze wilden dus vandaag 'proevers' in huis hebben om alles te testen. Omdat gister m'n zoetie zich nog vrij goed voelde, werd er dus besloten om vanavond te gaan 'proef-eten', op voorwaarde dat papa zich vandaag ook vrij goed zou voelen.
Toen ik vanmorgend zag aankomen dat dit toch niet écht een goed idee ging zijn, heb ik dan maar onze zoon op de hoogte gebracht en toen stelde die voor om ipv dat wij naar hen dus zouden gaan, ze dan maar met al hun etenswaren naar hier zouden komen en het hier klaarmaken. Zou papa dat een goed idee vinden? Ik vroeg het hem en met z'n slaperige oogjes zegde hij me dat dit geen probleem was voor hem maar dat hij niet kon beloven dat hij zou 'proef-eten'.
Zo gezegd zo gedaan : in de late namiddag zijn ze hier dus komen kokkerellen en m'n zoetie kreeg zelfs grote honger toen al die lekkere kookgeuren de woonkamer begonnen te vullen. Wat stond er op t'menu : voorgerecht : geitekaas in bladerdeeg ; lamstkroontje met portosaus, wortels en erwtjes en zelfgemaakte amandelkroketten, en als dessert : crème brulé. Dus een top-menutje !
Toen er gevraagd werd aan tafel te komen, en ik voorstelde om zijn eten tot in de zetel te brengen, zegde hij direct dat dat niet nodig was ! Hij ging mee aan de tafel zitten en genoot zelfs van het voorgerechtje. Ondertussen werd er gebabbeld en gelachen zoals dat hoort bij gezellig tafelen......tot ik plots opmerkte dat hij raar deed. Ineens zat hij een beetje ineengedoken in z'n stoel, hoofd naar beneden, alsof hij in slaap was gevallen maar er was meer aan de hand ! Ik riep direct om te vragen : 'hey! gaat het! wat scheelt er' en toen hij mompelde ....'ik voel me misselijk...ik heb het weer' wist ik direct hoe laat het was !!!! De paniek sloeg me alweer aan men hart, maar gelukkig had ik m'n vier schatten hier bij me !!!
Onze dochter, die mee het gesprek en de raad van onze oncologe had gevolgd vorige woensdag, dirigeerde hier direct aan haar vriend, aan haar broer en aan diens vriendin wat ze moesten doen en papa werd direct met weinig moeite op de grond gelegd, hoofd op een kussen en benen omhoog !!! Onze zoon die was wel, ondanks dat hij zonder moeite de orders van z'n zus opvolgde, enigszins in paniek (net als ik de eerste keer).
Dankzij dus de allertheid van men kinderen is het allemaal 'nogal meegevallen' ...... Direct voelde zoetie zich beter worden en kreeg vrij snel terug wat kleur en toen onze viervoeter op de eerste rij aan z'n handen begon te likken moest hij er zelfs mee lachen.... Dit alles heeft toch zo'n kleine tien minuten geduurd en toen hebben de kids hun papa terug in de stoel gezet. Maar het misselijk gevoel kwam vrij snel terug en zoetie deed zelfs zelf de bewegingen om zich op de grond te leggen maar werd direct geholpen natuurlijk! écht schrikken hoor en ik kan niet beschrijven hoe m'n hart in men keel klopte. Maar alweer verdween het misselijkheidsgevoel vrij snel. Toch hebben we hem dan maar wat langer op de grond laten liggen en hebben er zelfs de bloeddrukmeter bij gehaald, maar die noteerde een normale bloeddruk (zelf ken ik er niet veel van maar m'n zoetie - ex-pompier, dus van 1ste hulp kent hij vrij veel).
Voor alle zekerheid hebben we hem dan maar terug begeleid naar de zetel - beentjes omhoog ondanks z'n tegen spartelen want .....'ik voel me terug prima' waren zijn woorden!
De kinderen zijn dan verder voor het avondeten gaan zorgen want alle vuren waren uitgedraaid door dit voorval en ik ben ondertussen bij hem blijven zitten, maar het ging zienderogen beter en beter zelfs zo goed dat hij daar in de zetel een vol bord heeft opgegeten met zowel kroketten, als pekes en erwtjes als .....!!!een goei stuk lamsvlees!!!! niet te geloven ! En dat heeft hij allemaal opgegeten ! Als ge weet dat mijn man al meer dan een jaar practisch geen vlees meer heeft aangeraakt en nu de laatste weken geniet van : zure frut, spek en nu vandaag lamsvlees!!!! wél ik heb nooit geweten dat dit me zo blij zou maken!!!! Zelfs de crème brulé heeft hij verorberd !!!!
Iedereen dus terug gerust gesteld - iedereen dus terug blij - iedereen terug tevreden !
Maar ikke......geloof me .....traantjes zijn er gevloeid en nog maar eens heb ik de warmte van men gezinnetje gevoeld. De steun van men kinderen is onbeschrijflijk !
Zoetie heeft nog bij me gezeten tot daarnet, heeft zelfs nog een tasje koffie én een tasje thee gedronken. Wél heeft hij terug een pijnstiller genomen want die gewrichtspijnen die zijn ook weer van de partij, maar gelukkig weten we die toch goed onder controle te houden dankzij de goeie medicatie die onze dokter daarvoor heeft voorgeschreven.
Zou dit nu iedere keer s'zaterdags na de chemo gaan voorvallen ???? Ik hou écht m'n hart vast !! Maar ook daar hebben de kids voor een oplossing gezorgd : beiden hebben ze alle afspraken voor die bewuste zaterdagen afgezegd en mij verzekerd (zonder dat ik het hen gevraagd heb) om op al die zaterdagen die in die situatie nog zullen volgen, allemaal hier de ganse dag bij mij gaan zijn ! Super hé ! Dat geeft me een geruststellend gevoel maar hopelijk herhaalt dit zich niet meer !!!!
Zo.....dat was dagje één van de minder goeie periode van m'n zoetie na de chemo....
Dat het maar snel maandag of dinsdag is, want uit ondervinding weten we dat het dan alweer terug de goeie weg op gaat !
Allemaal de schuld van dat grote vergif (taxotère) dat m'n zoetie eigenlijk moet beter maken !
t'Maakt me allemaal zo boos, verdrietig en machteloos.....maar er is niets aan te doen....t'is DIT of..... dat weten we maar al te goed !
Duimen jullie een beetje mee voor beter dagen ? .... thx !
Slaapwel !
|
