t'Is hier écht kl...!!

Vanmorgend was ik samen met onze zoon in de keuken bezig (ik voorbereidingen avondeten want dochter komt eten en zoon zo fier als een gieter verder broodjes bakken - iets wat hij normaal samen met z'n papa wou doen). Nu doet hij het aan de tafel waar papa zit 'af te zien' maar t'steunt hem als hij weet dat z'n papa toekijkt.
Toen kwam t'moment dat m'n zoetie zegde 'kzal me eens gaan wassen' dwz.....terug naar boven naar de badkamer..... Ikzelf heb dat niet graag ; ik heb t'liefst dat hij zich morgen direct doucht na t'opstaan, maar hij zelf gaat liever rustig naar toilet....naar beneden...sigaretje roken....zoals hij vroeger altijd deed en dan na een uurtje de douche in. Allemaal goed en wel als je goed te been bent maar nu zorgt hij er zelf voor dat hij twee keer de trappen moet doen.. Enfin....da's zijn beslissing natuurlijk en ik ga dit zeker nu niet in deze omstandigheden tegenspreken ; ik laat hem maar. Maar als hij dan uiteindelijk terug naar boven gaat, zo wankel dat hij momenteel op z'n voetjes staat, ben ik toch niet helemaal gerust en let er nauwlettend op dat hij steeds z'n gsm bij zich heeft.

M'n zoetie dus naar boven en ik werk verder in de keuken met m'n zoon, constant m'n gedachten afdwalend naar hem daar boven. Dan gaat m'n gsm...een smsje ; ik kijk vlug : onze dochter .... Even later terug smsje ....alweer dochter.... (al die gsm toestanden zijn niet meer uit onze leefwereld weg te denken, maar ooit waren er wel andere tijden hé, zo zonder gsm) enfin.....even later terug smsje.....ik was net men bechamelsaus aan t'maken voor de witloof-oven schotel en wou die saus wel afwerken, maar m'n smartphone blijft signaal geven tot ik het laatst binnengekomen smsje gelezen heb, dus constant dat signaal .... ik kijk en men hart bonkt in m'n keel ! wat lees ik 'boven aub' en zie direct dat dat v m'n zoetie komt ! Terwijl ik dat roep naar onze zoon rennen we met twee de trap op richting badkamer en wie zit er daar languit voor de wc......écht zielig !!!! Hij eet vrijwel nieks en dat beetje dat komt er dan nog uit ! pffff Zowel diaree als braken - t'houdt niet op !
'niet paniekeren' waren m'n zoon's woorden....hij kent z'n mama :-) ... écht allemaal nieks voor mij, ik ben écht direct zo in paniek hé pfff
Ik ga op aanraden v mn zoon een kussen halen om achter papa's rug te zetten en beiden zetten we ons naast hem op de badkamer vloer en luisteren naar z'n verhaal (gewoon misselijk geworden tijdens t'tanden poetsen en om meer ellende te vermijden direct op de grond gaan zitten) ; tja k'ben met een pompier getrouwd hé en die weet gelukkig wel wat te doen in noodsituaties. Terwijl hij z'n verhaal deed kwam er zelfs alweer een humoristisch lachje bij te pas, maar ikzelf kon amper lachen. Als ik hem daar zo zag zitten ...... ik heb écht uiterlijk nu een zieke man en dat is zo verschrikkelijk !

Alweer wil hij dus niets meer eten vandaag - komt er nog bij dat hij sinds gisteravond een stijve nek heeft opgelopen door verkeerde beweging te doen t'is wreed ! miserie miserie !

Na een tijdje heb ik hem dan helpen verder wassen en aankleden zijn we héél langzaam terug beneden geraakt.

Momenteel is het bijna twee uur namiddag en slaapt hij alweer bijna twee uur met alleen plat water in z'n lichaam.....

Ik waak.....de open haard brand gezellig en de hond ligt tussen ons in, vandaar dat ik tijd heb om aan m'n pc te zitten

Het avondeten staat klaar ; alleen is de vraag met hoeveel gaan we aan tafel zitten vanavond ? .... :-(

Maar ik probeer er t'beste van te maken ; mijn taak is : er voor hem zijn en me niet laten hangen en dat zal ik ook niet doen als hij het ziet, maar t'wordt enorm zwaar omdat de machteloosheid vergroot.

Héle dikke duimpjes heb ik nodig.....

een héle trieste schrijvertje....