Vandaag de zoveelste kl...dag op rij achter de rug pfffff....
Na een vreselijk onrustig nachtje (veel wakker) was het dan vanmorgend zover......m'n zoetie ging de nieuwe douche handgreep eens uittesten...... Onze zoon heeft die super goed daar bevestigt en nu was het aan z'n papa om dat eens uit te testen en alles werd zeer prima akkoord gevonden.
Omdat ik ook wat bang had voor eventueel uitschuiven of dergelijke was ik bij hem gebleden tijdens het douchen ; ik heb dan ook zijn rug eens goed met olie-douche-gel gewassen en ben voor de zoveelste keer enorm geschrokken van het gewichtsverlies van mijn liefste ....... onmenselijk is het !! Ik heb er geen woorden voor ..... zo mager....zo tenger.....zo pijnlijk.....
Het douchen op zich is dus goed verlopen maar het in- en uit de douche stappen was verschrikkelijk vermoeiend voor hem, alsook het zichzelf afdrogen liet hij dan maar aan mij over.... zo doodmoe was hij , écht ....met vele tranen in m'n ogen heb ik hem met veel liefde natuurlijk geholpen, maar dat ik dit ooit zou moeten meemaken...........neen, dat heb ik nooit durven denken ......
Met veel moeite heb ik hem dan helpen aankleden en na een rustpauze op bed (zo vermoeiend was dit ganse ritueel voor hem) zijn we dan naar beneden gesukkeld....trapje na trapje..... volledig uitgeput.... écht niet meer te doen !
Toen heeft hij zijn nodige medicatie genomen en heb ik hem een tasje koffie gemaakt om dan twintig minuten later een door mij bereidde kiwi op te eten en dat was het dan.......1 kiwi !!! that's it !!!! geen youghurt, geen platte kaas, geen bokes.....neen nieks ! in nieks had hij nog zin punt gedaan!
Ondertussen had zijn zus mij een sms gestuurd met vraag of ze even mocht binnenwippen. Ik kon hem geen toestemming vragen want in die korte periode na de kiwi was hij al terug in slaap gevallen, rechtzittend aan de tafel. Het bezoek van z'n zus verrastte hem dan ook maar ik kan niet zeggen dat hij er blij om was.
Wat ook zo vreselijk is is het stilzwijgend voor zich uitstaren - dat doet hij practisch de ganse dag, zelfs als er bezoek voor hem is ..... allemaal zeer beangstigend....
Toen zijn zus hier een tiental minuten was, besloot hij maar op het 'rust-bed' te gaan liggen ; ik hielp hem hierbij en dus nadien zat ik met haar alleen aan de tafel en zag ik haar wenen..... Tja....je jongere broer zo zien aftakelen .......
Al bij al vond ik dus vanmorgend dat we nog maar eens achteruit boerden hier in gans deze kl-situatie ! Als ik z'n zus hielp vertrekken hier en de rust hier was weergekeerd, en ik zag hem zo op het bed liggen - heel onrustig ademend - overviel me alweer een ontzettende angst, beseffende hoe ernstig de zaak wel is.
Onze zoon en z'n vriendin kwamen net terug binnen van de boodschappen toen ze men ongerustheid zagen en toen onze zoon voorstelde om misschien eens een dokter v wacht te laten komen want dat wie weet zijn papa misschien met een brochitis of misschien wel beginnende longontsteking zou kunnen zitten. Als hij zo ligt te slapen piept en kraakt alles en hoor je hoe zwaar z'n ademhaling is, vandaar zijn ongerustheid die ik uiteraard alleen maar kon delen.
Na een kleine overweging met m'n zoetie himself en vraag om die dokter v wacht te contacteren hebben we dat dan maar wijselijk gedaan (we mochten dat alleen op voorwaarde dat we hem beloofden dat hij zéker niet naar de kliniek zou worden doorverwezen!)
Die dokter van wacht heeft dan onze zoon z'n vermoeden bevestigd : een zware bronchitis die zou kunnen uitmonden in longontsteking moesten we nog langer gewacht hebben met het toedienen van een antibiotica kuur, dus.....alweer ben ik onze zoon enorm dankbaar voor zijn allerte optreden !
Ikzelf had deze namiddag eindelijk, na lange vermoeiende twee helse weken, én op aanraden van onze zoon én z'n vriendin, afgesproken met mijn allerbeste vriendin om eindelijk eens bij te babbelen. Volgens hun zeer juiste mening had ik het ook wel eens nodig om er ff van tussenuit te gaan en dat was zeker waar, maar toen ik hier de problemen zag groeien met dokter v wacht en toestanden, scheelde het geen haar of ik had m'n afspraakje met haar afgezegd. Ik weet dat zij daar alle begrip voor zou hebben ; maar uiteindelijk heb ik ons afspraakje laten doorgaan en dat heeft me wel enorm deugd gedaan, waarvoor nogmaals duizend keer dank aan M ! x
Toen ik terug thuiskwam was onze dochter hier ook gearriveerd en was zij haar papa een super lieve massage aan het geven met de zeer dure en goeie voedingsrijke lichaams crème die onze zoon s'morgens had meegebracht ; m'n zoetie zen huid lijdt ongelooflijk hard onder die zware chemo en is dus enorm uitgedroogd. Een schitterend gebaar van dochter naar vader toe - met tranen in de ogen heb ik er naar staan kijken hoe ontzettend voorzichtig ze papa z'n voeten en benen masseerde en hoe ik zag dat hij er toch van genoot. Bij deze afgesproken dat ze dit om de twee dagen gaat komen doen en indien zij niet kan ik het van haar mag overnemen.
Ook vandaag was zijn eetlust zeer gering maar al bij al heeft hij vanavond toch een beetje wortelpuree met 1 vistongetje gegeten...... als je daarbij nog eens telt de kiwi v vanmorgend en het potje youghurt en een chocomousse...... dan kan ik niet anders dan bevestigen dat hij, in vergelijk met vorige dagen, best wel 'veel' heeft gegeten..... :-(
Hopelijk wordt het morgen een betere dag ! t'Is wielrennen : Parijs-Roubaix...... één van z'n lievelingsprogramma's ! Onze zoon kijkt er naar uit om samen met papa te kijken..... Ik hoop écht dat het gaat lukken en dat hij zich niet te zwak voelt.
Wanneer gaat het tij hier keren ??????? Waar zit nu in hemelsnaam die 'hulp v boven' ??????? Soms heb ik er écht men bedenkingen over, sorry.....
Slaapwel .... en fijne zondag
een zeer trieste Niesje
|