uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum' uitleven in fantasie en verbeelding 'ad fundum'
Nog rustiger, nog soberder dan alles wat voorafging. Ik wil vrolijkheid en ernst mengen tot een genietbaar geheel. De ernst wil ik bergen in de kern van elk bericht Maar wie het recentste bericht wil lezen klikken gewoon op het bovenste item van 'Inhoud blog' en het blog keert zich om.
16-12-2008
wandelen
Er is te weinig doorbloeding naar de onderste ledematen. Wandelen naar vermogen wordt aanbevolen, tuinwerk afgeraden Het weekend was zwaar. Zaterdag was er de hele dag familiebijeenkomst en zondagmorgen om 9u30 waren we reeds in Brugge voor de afsluiting van de viering van het dertigjarig bestaan van Sodibrug. De aanloop er naartoe was nogthans heerlijk. Vrijdagmiddag zijn we gaan eten met mijn oudste broer en zijn echtgenote. We hadden gekozen voor 'Het Zwaluwnest' in Dudzele. Iedereen koos voor het maandmenu. De mannen namen de volledige versie, de vrouwen, de verkorte. Twee voorgerechten voor de eerste versie en slechts één voor de andere. Voor de rest was alles gelijk tenzij voor het dessert waar we konden kiezen ijs en 3 likeurtjes. We waren gestart met een aperitief naar keuze met een fijn wachtbordje. Met koffie of thee werd de maaltijd van 12 tot 16u afgesloten.
Met niemand lig ik overhoop hoor. Stel je maar gerust. Ik heb het over mijn ritme. Het heeft tegenwoordig de eigenschap die meestal vooral aan vrouwen wordt toegewezen, ten rechte of ten onrechte, met name -grillig te zijn- . Ik hou er normaal wel een vast ritme op na. Nu lukt dat allesbehalve. Het enige wat ik behouden heb is het vroeg slapen gaan en dito opstaan. 9u onder en 4u van onder de lakens. De rest van de dag heeft geen vast stramien meer. Zo moest ik gisterenavond naar de maandelijkse vergadering van het Jabbeeks velt-bestuur. Dan ga ik nooit slapen vóór middernacht. Niet dat de vergadering zolang duurt. Ik moet naderhand tot rust komen en wordt meestal halfweg de nacht wakker in de zetel maar 's morgens ben ik dan paraat om 4u om het verslag te maken, uit te typen en door te sturen naar alle medeleden . De inhaalbeweging van de slaap gebeurt altijd in de namiddag. Zo neem ik ook mijn voorzorgen en slaap in de namiddag vóór de vergadering. Gisteren was ik zeer onverwacht belet door een plotse hevige verdappering van de stoelgang. Het werd als het ware een echte stoelloop. Ik heb voor de vergadering moeten afbellen. Deze morgen ben ik meer vermoeid dan gewoonlijk en toch had ik een goede slaap. Ik ril van de kou bij een temperatuur van 20°C. Vandaag staat er alvast één punt op mijn agenda dat ik moet naleven,t.t.z. veel water drinken. Mijdn ritme ligt overhoop en mijn maag lijkt wel een hoop schroot.
Jullie weten reeds lang dat ik met een rare titel niet verlegen zit. De muren zullen niet baren maar enkel schilderijen opgehangen krijgen. Het al voor morgen zijn. Hier in Stalhille zijn ze dat niet meer gewoon om bij ons kale muren te zien. Voor de eerste keer hang ik er drie terzelvertijde op. Het zijn drie van vorig jaar die er reeds één keer hingen. Eén ervan is herwerkt. Ik heb één figuur weggeschilderd omdat de soberheid werd gestoord. De andere twee zijn onveranderd gebleven. Alle drie kregen ze wel een nieuwe vernislaag.
Tussen de waterpijp en het bordjes 'zonder is gezonder' van Velt, mag je de drie koningen verwachten en de muur van de atelier is dat gewoon. die verschiet er niet meer in rare dingen te moeten torsen.
Ik kan het bijna niet bijhouden. Gisteren heb ik de smalle kant van de serre terug gevuld met mest, grond en zuivere compost nadat ik die eergisteren uitgevoerd had en laten vollopen met water. De overschot van de waterbak heb ik in de vijver gepompt. Nu kan de, zo goed als lege bak, wat mogelijke vorst verdragen. De schilderijen die vandaag aan de straatkant worden opgehangen staan klaar na een opknapbeurt. Ik krijg, volgens het weerbericht, nog een paar dagen om mijn composthoop af te werken. Dat houdt natuurlijk in dat ik mijn tuin wat moet opruimen want dat alles moet in de composthoop verwerkt worden.
Om in de kerststemming te komen heb ik het decor, dat ik een tijdje kaal en bloot liet staan, opnieuw opgefleurd en een beetje aangepast. De drie koningen zullen weer een tijdje op weg blijven met hun ster en geen voet vooruit geraken. Uiteindelijk komen ze weer op mijn zolder terecht tot volgend jaar. Het bordje van velt heb ik verhangen omdat die felle groene kleur stoorde in het geheel. Voor het eerst hangen er nu drie schilderijen ineens. Ik hoop dat ik tegen Valentijn een nieuw paneel kan klaar krijgen rond dat thema. Dan zijn de drie koningen reeds lang droog geborgen. Nu heb ik nog werk zat aan reparaties van de oudere exemplaren. De verzameling begint aardig aan te dikken. Een mooie ster hé!
Verstrooid zijn kan zowat iedereen gebeuren maar daar zijn toch specialisten voor. Ik denk dat ik Let heb besmet. Deze week heb ik Let 1 dag thuis gehad en nu ze de hele week vrij is ligt ze ziek in bed en zie ik haar opnieuw niet tenzij zo nu en dan. Dan moet ik nog toevallig binnen zijn ook. Uit verstrooidheid heb ik het poëm dat over haar uithuizigheid gaat op de verkeerde blog geplaatst. Bezoekers van mijn gedichtenblog zullen hetzelfde terugvinden op mijn blog 'vaag' maar dan onder een ander opschrift.
Mijn blogs dreigen door mekaar te lopen als schimmen zonder kleur. Het enige tegengif is er kleur in te steken. Wie zal er mij tegen houden. En waar is de tijd dat ik echte Dehaene allures had. Ik ben zo vermagerd dat ik op een foto van mezelf er niet eens meer opsta.
Onze kleine Kasper is er voor twee dagen. Ons huisje is overvol. Hoeveel bagage zo'n kind van 9 maanden door de ouders laat meeslepen tart alle vebeelding. In Afrika dragen ze het kind op hun zij en de bagage in een dikke ballot op hun hoofd zodat ze hun handen vrij hebben. Hier is het sleuren, je handen voortdurend vol hebben en afzien. Gelukkig is het nooit ver naar de auto. Als je op een appartement woont zonder lift kan dat anders zijn. En zeggen dat er dan nog maar een minimum aan speeltjes mee zijn. De molentjes, kastelen en andere omvangrijke zaken blijven bij hen thuis.
Het huis is opnieuw herschikt en in zijn vroegere plooi gevallen. Er is maar één glas verkleind tot brokken. Dat het een champagnefluit is valt binnen alle logica omwille van de breekbaarheid. Ik heb beheerst gedronken op jouw gezondheid en binnen de Weight Watchers perken heb ik genoten van alles. Alleen de choclamousse let ik staan omwille van te veel 'points'. De maaltijd was overheerlijk en de sfeer uiterst gezellig. We hadden een vreemde eens in de bijt. Let's zieke vriendin was er omdat ze, met kerstavond, voor de eerste keer in haar leven alleen zou geweest zijn. Niet tegenstaande een zeer wankele gezondheid is ze toch zeer blijmoedig. Ze is gebleven tot delaatste. Ze was dan ook de enige die terug naar haar thuisnest moest. Onze kinderen trokken zoch terug op hun eigen kamer. Ik was als eerste in de armen van de slaapgodin gevallen.
De zon slaagt er niet meer in de kou te overwinnen. Als een gele kladdervlek stoort zij de wolken maar raakt er niet meer door.
Gelukkig zijn er andere dagen waar ze als een felle lichtvlek toch het ijs niet kan storen. Zou ik dan werkelijk smachten op hier nog eens op een winterse watervlakte de schaatsen nog een aan te kunnen binden. Al goed en wel zolang ik thuis in de warmte kan zitten lezen en schrijven. Toen we gisteren per fiets wat fruit gingen halen op de kwekerij, waren we allebei zeer tevreden weer thuis te zijn.
Ach, het lijkt een eeuw geleden dat de winter nog eens ernstig was. Nu is dat een lacheding in vergelijking met toen.
Het chinese restaurant waar we reeds vele jaren regelmatig eens gaan genieten van gevarieerde schotels, bestaat niet meer. Meteen moesten we ook op zoek naar een ander gelijkwaardig adres omdat we met elke oudejaarsavonds steeds onze feestmaaltijd bij de chinees gaan afhalen. Mijn oudste broer had een adres aanbevolen maar op de website van het restaurant viel het feestmenu een beetje al te sterk onze geldbeugel aan. Op de Koningin Astridlaan te Stint-Michiels is er, in het huis van onze vroegere beenhouwer, nu ook zo'n chinees restaurantje gevestigd. We hebben het erop gewaagd. De kaart beloofde niet zo bijster veel. Wij verwachtten ons aan niet veel raarsdit zeker niet.
De prijs van 8 duwde onze verwachting op de hoogte van de buitentemperatuur. Het viel echter zeer op dat alles er uiterst netjes en verzorgt uitzag. Dat stond Let wel aan. Een klein pezig vrouwtje van het koel uitziende type stond ons te woord en raadde ons de gekozen tafel voor twee af omdat we in de tocht van de deur zouden zitten. Ze wees ons de tafel in de hoek aan, een tafel van 4 personen waar was gedekt voor twee. We bestelden iets en moesten niet lang wachten. Toen kregen we een verrassens smakelijke lumpia als voorgerecht. Toen we daar klaar me waren bracht het vrouwtje voor elke een goed gevuld bord met de gevraagde gerechten. Geen trala, geen schotelverwarmers maar wel zeer smakelijke bereiding en een hoeveelheid waar je dijkendelvershonger moet voor hebben om het allemaal op te krijgen. Er stond geen koffie op de kaart en wij wilden betalen maar de jongen die het vrouwtje was komen vervangen zei ons dat dit inbegrepen was in het menu. Bij de vraag naar de rekening, vroeg Let de kaart van de feestmenu's en ze kreeg er nog de kaart van alle meeneemgerechten bij waaruit we ook konden bestellen. We hebben het goed bekenen en bestelden promt voor oudejaarsavond. De bediening is vlot maar zonder de gewone chinese tralala. Het eten is echter zeer fijn en de hoeveelheden ruim.
Wat betekent die duidelijke crisis voor jou? Heb je het kouder dan anders omdat je de energierekening niet meer aan kan? Eet je minder omdat jouw geldbeugel leeg is en jij platzak? Lig je bij de huidige kou, te rillen in je bed omdat je geen extra deken kan betalen of geen kersepitkussentje kunt opwarmen om je bed aangenaam warm te maken? Voel je enkel de crisis omdat je ziet dat de euro's rapper door je vingers moeten glijden en je al eens je stevige reserve van je bedreigde spaargeld moet aanspreken? Kan ook jij de eindjes niet meer aan elkaar knopen omdat je zojuist op je werk werd ontslagen? Welke vraagtekens passen bij jou? Als er geen enkele van de prangende bij je past, maak dan een voedsel- of feestpakket voor armen die je kent of draag droge voeding naar moeders voor moeders. Als jij de crisis niet echt voelt, laat dan anderen voor één keer de crisis eventjes vergeten. Je zal warm krijgen, al is het maar rond jouw hart.
Ik heb mezelf naar buiten gejaagd. De serreplant die ik aan het worden was ziet af. Telkens als ik, in die kou, een uurtje buiten ga werken, is het eerste kwartier serieus tanden bijten en buiten blijven. De volgende drie kwartier zijn een genot van de onbegrijpelijke soort. Als ik iemand vertel dat ik in de tuin ga werken krijg ik steevast een bevestigingsvraag...Er is nu toch niets te doen in de tuin? Ze hebben er niet op gelet dat ik niet heb gezegd dat ik er voor tuinwerk ga. Ik heb het geluk, tegenover een fabriekje te wonen waar zo nu en dan wegwerppaletten aan de poort worden gezet.
Uit die paletten haal ik de stevige planken uit en de rest, die splintert, onder het geweld van het breekijzer, gaat naar het houtkot als brandhout.
Zo bekom ik veel kachelhout en plankjes om te timmeren of te gebruiken om op te lopen, tussen de rijen groenten. De serreplant die ik aan het worden was door de kwetsuur aan mijn been wordt stilaan weer afgehard. De wonde krijgt nog dagelijks een verzorgingsbeurt van professionele aard. De gezeing gaat uiterst traag. De put in mijn onderbeen moet beetje bij beetje toegroeien met nieuwweefsel dat groeit in het beenvocht.
Aan een nieuw jaar moeten beginnen na de feesten van het oude. Het ligt als een steen op de maag. Een half uur was ik buiten en ik kreeg er maar geen zin in. Ik trapte ook nog in een nagel zonder blijkbaar veel erg. Het bloed staat niet tussen mijn tenen. Als ik paletten aan het losmaken ben durf ik mij nog al eens op de eerste plaats concentreren op de handelingen met mijn handen en pas ik ook goed op dat ik nooit klop in de richting van mijn benen. Dan zijn mijn voeten buiten controle en trap ik wel eens in plank met een nagel erin. Gebrek aan concentratie en poef,je valt eraf.Het kan behoorlijk duiezlingverwekkend zijn. Och ik heb geen goesting meer om verderte schrijven. Trek jouw plan met die tekst.
Waaraan zijn figuurlijke katers te herkennen. Ik hoor er veel over praten, vooral na de feestdagen van het einde jaar. Waarover praat ik toch? Met katers heb ik geen ervaring tenzij met onze poes met een zeer stabiel humeur en een rosse pels. figuurlijke katers zijn mij onbekend. Zou dit een figuurlijke kater kunnen voorstellen of blijft het alleen maar een mislukte foto waar ik kost wat kost toch iet in wil ontdekken. Het is dan nog iets dat niet uitbeeldbaar is. Geef mij dan maar mijn echte luie rosse die altijd wel de zonnigste plekjes in de tuin weet te vinden.
Kan jij mij een definitie geven van normaal? Volgens het woordenboek betekend dat: overeenkomstig de regel, gewoon of als norm dienend. Iemand die normaal is betekent dat hij geestelijk in orde is.
Normaal zijn ja maar zien deze personen hier er normaal uit?
Is ons weer normaal? Deze winter lijkt mij toch normaler te zijn, dan de vorige. Zo kan je maar door filosoferen tot je de vierkante eieren, afgebeeld op onderstaande foto, normaal vind. Ze zien er duidelijk gekookt uit en in een vorm geperst geweest te zijn tot ze die vorm aannamen. In die omstandigheden zijn het normale eieren en kan je ze gewoon opeten maar de vorm is ongewoon dus niet normaal.
Morgen komt toch niet omdat we altijd in het nu leven. Wat zopas geleefd is, behoort reeds tot het verleden en is onomkeerbaar. Ik zocht op het net naar afbeeldingen onder de zoekterm 'morgen' Kijk wat ik o.a.vond.
Als morgen niet geschreven staat
dan kan je er alleen maar naar raden en er een grootbij plaatsen.
Sedert gisteren mag het rekverband bij de wondverzorging weggelaten worden. Tot na de kou moet er nog een heel klein verbandje op de toegegroeide wonde blijven. Ik heb geen last meer van onevenwicht, ook geen pijn meer. Waar ik wel mee zit geplaagd maar je moet er afblijven, is hevige jeuk. Dat zou een ambetant maar goed teken zijn. Tot nog toe had ik rare gevoelens van onevenwicht.
Mijn omwonden linkerbeen had het warmterwijl mijn rechter been echt koud aanvoelde.
Ik heb het een beetje opgevangen door links maar één sok te dragen en rechts twee. Het effect was ondermaats.
Maar wat stelde ik ook vast? Mijn rechterhand voelde ook koud en mijn linker niet. Solidariteit onder de ledematen. Ik had het gevoel en de neiging hele dagen scheef te lopen. Je moet eens een trap oplopen met een warme en een koude voet of een warme schotel aannemen met een warme en koude hand.Ik ben veel gewoon maar dat was toch even wennen. Ik mag van geluk spreken dat mijn hart aan de linkerkant klopt. Ik mag er niet aan denken wat de gevolgen zouden zijn geweest moest het rechts logeren. Bij het voelen van mijn rechter- en linker pols was ik wel gerust gesteld. Deze twee zijn op minst solidair met mij.
Dan is het plots toch rap gegaan. Een eindcontrole bij de dokter. Geen verpleegster meer. Geen dauwerbinde of compeelverband meer nodig. Nog eventjes beschermen met een simpel verbandje. Het besluit was; dan is het toch nog heel vlug genezen voor zo'n lelijke diepe wonde. Nu is het een roodachtig lidteken dat er bij mij niet zo regelmatig en min of meer rechtlijnig uitziet maar heel wat grilliger en de naaitekens zijn niet zo zichtbaar. Het heerlijkste gevoel is....als ik 's morgens rond 4u ongehinderd van een deugdoend dagelijks stortbadje geniet. Nu hoef ik mijn been niet meer uit de kabine te houden en zeer behoedzaam de sproeier te hanteren. Dat ik daarbij de badkamer zo af en toe bijna onder water deed lopen heeft Letje er geduldig bijgenomen. En nu wat voorzichtiger aan hé! Dat is de raad die ik tot zagens toe moet aanhore. Ook met het nodige geduld.
Er zijn niet veel woorden nodig tenzij dat ik begin met een foto waar warme schoonheid rivaliseert met kille schoonheid. Geniet met mij. Naderhand waren mijn vingers kille, kleurrijke ellende.
Voor de rest kom ik deze voormiddag niet meer buiten. Na de PC gan ik in het atelier verder schilderijen op paneel, die buiten beschadigd werden, restaureren.
in een hoekje van mijn atelier ben ik weggekropen in een zelfportret van toen ik nog een relatief jong broekje was. Ik zit verscholen achter slaapkoppen.
Of verkies je dit soort zelfportret van hoe ik mij somtijds voel als een buitenaards wezen in eigen familie en wereld.
Heb ik slecht geslapen? Vraag ik me af, elke morgen als ik nog niet helemaal wakker ben. Het antwoord is zelden neen want, ik ben een uiterst gemakkelijke en goede slaper. De enige voorwaarde die moet vervuld zijn is dat ik moe ben. Ik zet me 's avonds bij de televisie voor het nieuws en ...ja goed geraden! Nadien moet je me zelfs niet vragen wie het heeft gepresenteerd. Als ik iets doe dan doe ik dat gewoonlijk goed. Altijd (druk) bezig zijn en je slaapt vanzelf.
Eet veel fruit!
Moeder was een blij mens. Bijna altijd kon er een gulle lach af. Zelfs met nieuwjaar, juist een maand vóór voor haar dood kon ze nog lachen maar toen voelde ze reeds dat ze zou sterven.
WELKOM hoor. Om eerlijk te zijn, wil ik er op een leuke manier , er lichtjes tegenaan gaan. Ik wil hier rustig wandelen en zo, overdreven ernst en angst, van mij afschudden. Deze blog draag ik op aan een heel speciale meid die me na aan het hart ligt. Haar naam niet vernoemen zal wel het beste zijn !
Ons moeder is gestorven. Het is nog heel recent nu terwijl ik dit schrijf. Het was op één februari om dertien uur dertien van het jaar twee duizend en acht. Ik denk dat diegene die de aangifte deed een beetje bijgelovig was want op de papieren staat dertien uur vijftien. Nochthans had ons moeder iets met het cijfer dertien. Ze is geboren op een dertiende december van het jaar elf. Ze verbleef op kamer dertien en was halfweg haar dertiende jaar in het rust en verzorgings tehuis. En toen we alles regelden met de begrafenisondernemer, waren we met dertien aan tafel.
Ik hou van alle vrouwen en toch ben ik er maar eentje trouw.
Toen ik daar, bij het afscheid van moeder, in mijn tranen, bijna stond te vergaan, kreeg ik zoveeel knuffels dat ik er een beetje bang van werd. Zijn er dan zoveel vrouwen die mij graag hebben ok al heb je toch zo nu en dan een man om je hals. Wat zijn de tijden toch veranderd. Toen ons vaders stierf kregen we hooguit een hand terwijl er veel mensens ons, de kinderen gewoon over sloegen en alleen aan moeder een hand gingen geven. Toen in die tijd ging het er allemaal heel wat koeler aan toe.
Mijn atelier, dat rommelkot wordt als ik niet aan het werk ben. Beelden en beeldjes langs alle kanten, op de piano, op de rekken en kasten en aan de muren rondom rond waar geen vensters zijn, schilderijen.
Haar laatste woorden: 'Ik voel dat ik doodga en doodgaan is zo moeilijk' Dank je moeder, voor alles.
Deze uitzonderlijke bloem zie ik nog in het vaasje staan toen moeder de laatste keer werd opgenomen in het ziekenhuis. Moeder hield van bloemen.
& 
dit zeker niet.
Het kan behoorlijk duiezlingverwekkend zijn.
Ze zien er duidelijk gekookt uit en in een vorm geperst geweest te zijn tot ze die vorm aannamen. In die omstandigheden zijn het normale eieren en kan je ze gewoon opeten maar de vorm is ongewoon dus niet normaal.
dan kan je er alleen maar naar raden en er een groot
bij plaatsen.
dat er bij mij niet zo regelmatig en min of meer rechtlijnig uitziet maar heel wat grilliger en de naaitekens zijn niet zo zichtbaar.
