Op zondag 15 november kwam onderstaade reactie binnen bij Beverse Weetjes:
"Verlichting kerkpad aan houtbewerking Desmet naar Gruuthusestraat. Al jaren was het daar pikkedonker tijdens de winter en 's avonds, het paadje tussen de firma Desmet in de Grote Heerweg dat uitkomt in de Gruuthusestraat.
Na een aanvraag begin dit jaar, is het resultaat te zien : twee lantaarnpalen maken dat dit pad nu 's avonds en 's nachts het ganse jaar door helemaal verlicht is. Dank u Waregem". Aldus Cottens Dominiek.
Twee bevriende koren brengen Kerstconcert in Beveren-Leie
Op zondag 20 december om 17.00 uur brengen de Sint-Gregoriuszanggilde uit Beveren-Leie, onder leiding van Nikolay Pentchev en het Amicitia koor uit Wakken, onder leiding van Emilia Kulhanova een kerstconcert in de Sint-Jan de Doperkerk.
Toegangskaarten aan 8 te bekomen bij de leden van de Sint-Gregoriuszanggilde en koor Amicitia Paul De Smet, Hoonakkerdreef 54 B/L tel. 056/71.93.29 Hendrik Bamelis, Leenakkerstraat 11 B/L tel. 056/71.10.25 Ivan Dewever, Kasteeldreef 9 Wakken tel. 056/61.61.53
11 November, het einde van de Eerste Wereldoorlog. Op deze dag worden de gesneuvelden van beide Wereldoorlogen herdacht. Ook in Beveren-Leie was dat niet anders. Deze plechtige herdenking begon om 10.00 uur in de Sint-Jan de Doperkerk met een eucharistieviering, opgedragen door E.H. Luc Suys.
Daar de kerk in Desselgem nog steeds in de steigers staat was dit dan ook een gezamenlijke viering. Na de eucharistie scheiden de wegen van Beveren-Leie en Desselgem voor de hulde aan de plaatselijke grafmonumenten van de gesneuvelden. Thierry Mondy In Beveren-Leie werd de bloemenhulde geopend door Thierry Mondy, voorzitter van het Bevers feestcomité, met:
Iedereen welkom op de jaarlijkse herdenkingsceremonie voor de gesneuvelden van beide Wereldoorlogen. We staan hier met een dubbel gevoel. Enerzijds verbijsterd en vol ongeloof over wat toen gebeurde. En anderzijds verheugd door de gedachte dat meer dan 90 jaar na data er nog steeds heel veel mensen deelnemen aan die herdenking. Om hulde te brengen aan alle gesneuvelde soldaten heb ik gekozen voor volgend gedicht.
Onbekende soldaat, van eens en altijd, geweerloze overgave, gebroken in strijd vermist en gesneuveld, misbruikt en gewond, trekt verheven, doelloos de oorlog in het rond schuldig bevonden, veroordeeld om zijn daad, bekeken in de vrede, als noodzakelijk kwaad hij is goed of slechterik, gewoon als mens geboren, bejubeld of verguisd, overwonnen of verloren de vermoeide soldaat, een onbekende held, anoniem gestorven, en ter aarde besteld betreurd door de natie, herdacht in monument, om vooral te vergeten, dat niemand hem kent
Met deze woorden in gedachten gaan wij dan nu over tot de bloemenhuldiging. Schepen Rik Soens
Na de bloemenhulde van stad Waregem en de Oud-strijdersbond volgden nog een 20-tal verenigingen, waarna een delegatie van het Koninklijk Bevers Harmonieorkest het 'Te Velde' speelde.
Schepen Rik Soens blikte tijdens zijn daaropvolgende speech terug naar de dag van de Wapenstilstand, maar stond tevens even stil bij enkele huidige situaties waar nog steeds oorlog heerst.
Na dit alles ging het naar het gemeentehuis voor de receptie aangeboden door stad Waregem.
Daar kwamen Remi Decavel Kolonel b.d. en Christian Vereecke voorzitter van de Oud-strijdersbond nog aan het woord.
Dit alles gebeurde in het bijzijn van de drie Beverse Oud-strijders.
Van links naar rechts: schepen Pietro Iacopucci, Oud-strijder Marcel Benoit, Oud-strijder Marcel Sablain, voorzitter Oud-strijdersbond Christian Vereecke, Oud-strijder Roger Deprez en schepen Rik Soens.
Remi Decavel Kolonel b.d. Soldatengedicht door Willy Peter Reese Wij zijn de oorlog. Omdat we soldaten zijn. Alle steden heb ik verbrand, Alle vrouwen gewurgd alle kinderen geslagen, allen hun land ontroofd. Miljoenen vijanden heb ik gedood. Alle velden verwoest, de kerken vernietigd, de zielen der mensen vermorzeld, bloed en tranen van alle moeders vergoten. Ik heb het gedaan.. Ik deed NIETS.. Maar ik was soldaat.
De familie Reese was anti- Hitler en tegenstanders van het nazisme, maar vanaf de jaren dertig moesten ze zwijgzaam constateren dat het nazisme niet zo maar tegen te houden was en zoals zovelen zwegen zij. De zoon Peter werd aanvang 1941 opgeroepen voor de militaire dienst en hij kreeg zijn opleiding in het kamp van Elsenborn, in België dus. In de zomer van 1941 kwam hij aan in Rusland bij de artillerie. Met een zestal mannen en een paar paarden bedienden zij een kanon. Hij leefde zijn eigen leventje maar hield een dagboek bij. Gelijk waar hij was, in de modder , in een tent, in de sneeuw , of in een huis schreef hij zijn bevindingen op in het klad en stuurde de blaadjes naar huis. Ondanks de censuur en zijn duidelijke afkeer over wat er in Rusland gebeurde werd hij nooit verontrust . Verscheidene keren werd hij gekwetst en gedurende zijn herstelverlof schreef hij al zijn teksten die hij naar huis had gestuurd over in het net en zijn moeder verstopte ze diep weg opdat ze niet zouden worden ontdekt, anders wachtte hen het executiepeloton. Halfweg 1944 verheugde hij zich nog over de geallieerde landing in Normandië en hoopte hij dat de oorlog aldus gauw voorbij zou zijn. Daarna hoorde zijn familie niets meer over hem. Nadat de ouders gestorven waren vond zijn familie de diep verstopte dagboeken en werden ze uitgegeven onder boekvorm : Mij zelf merkwaardig vreemd
Tekst bij de voorstelling van het boek in de bibliotheek van Waregem Willy Peter Reese werd als twintigjarige in 1941 naar het Oostfront gestuurd. Ter plekke werkte hij aan een manuscript, dat nooit afkwam: Reese sneuvelt in '44. Dit deel uit de serie 'Oorlogsdomein' bevat zijn manuscript. Hierin verandert de schrijver van een gevoelige, dromerige jongeman geleidelijk in een onverschillige, door alcohol aangedreven apparaat. Onverholen beschrijft de auteur de ontmenselijking van de soldaten van de Wehrmacht. De gruwelen, honger, gevechten, dronkenschap, vereenzaming en kou en stank worden door de gestileerde zinnen tastbaar. Reese beschrijft het soldatenleven zonder heroïek. De kameraadschap die in veel frontromans het leven draaglijk maakt, ontbreekt. Zijn medesoldaten blijven naam- en gezichtsloos. Hij spaart zichzelf niet: ondanks zijn afkeer van het regime waarvoor hij moet strijden vertelt hij over zijn eigen morele desintegratie. Het plunderen van voedsel bij burgers, het bespotten en vernederen van krijgsgevangenen. Wat het boek bijzonder maakt is de dichtheid op de gebeurtenissen. Het onafgemaakte manuscript behoudt ondanks de poëtische stijl een rauwe directheid. Van een inleiding en nawoord voorzien door Stefan Schmitz.
Beveren-Leie 11 november 2009 Geachte Heer Voorzitter, geachte Oud-strijders, Dames en Heren en vrienden, Het doet deugd elk jaar jullie allen terug te zien, hier aanwezig voor de herdenking van beide laatste grote wereldoorlogen, en zeker ook de herdenking van de slachtoffers in deze conflicten. Het bewijst dat niet iedereen het offer van zoveel mensenlevens is vergeten. En men kan slechts betreuren dat deze gruwelijke feiten bij veel jongere mensen onvoldoende aandacht krijgen. Het is een zeer lovenswaardig initiatief van de vaderlandslievende verenigingen en van het stadsbestuur om ons elk jaar terug met de feiten uit de ergste jaren van onze Belgische geschiedenis te confronteren. Het aantal oud-strijders van de laatste oorlog wordt als maar kleiner.
Dit gaf me de gelegenheid even door enkele duizenden jaren van de menselijke geschiedenis te grasduinen. De studie van de geschiedenis toont veel mooie en erg interessante verwezenlijkingen op menselijk vlak in het domein van de kunst, de techniek, de medische sector, de economie enz. Gelukkig maar! Vertrekt men van 2000 jaar voor Christus tot op heden dan moet men geen zwartkijker zijn om een aaneenschakeling vast te stellen van oorlogen, wreedheden, machtsmisbruik en uithongering en vernietiging van dorpen, stammen, ja zelfs van ganse volkeren.
De mensheid heeft de neiging om grote bewondering te koesteren voor sommige volkeren. Soms met recht. Maar ze waren ook dikwijls uit op veroveringen, gewapenderhand, en meestal op wreedaardige wijze. Onmogelijk ze alle te vermelden .De voortdurende Europese conflicten, de verovering: van Noord Amerika; de verschrikkelijke gevechten in Zuid Amerika door de Spanjaarden tegen de inheemse bevolking berokkenden de mensen een zee van verdriet en ellende; ik zou zeggen: enzovoort tot op heden. Een van de zwaarste gekende conflicten uit de geschiedenis is de eerste wereldoorlog waarvan we vandaag het einde herdenken.
De bedoeling van de Duitse legerleiding was België in een korte veldslag te veroveren en zo gemakkelijk Frankrijk op de knieën te krijgen om daarna de Russen te verslaan in Pommeren aan de Russische grens. Maar het verzet van het kleine Belgische leger was heviger dan verwacht en de initiële Duitse plannen konden niet verwezenlijkt worden, noch in het westen noch in bet oosten.
De eerste belangrijke nederlaag die de Duitsers moesten incasseren was de slag bij Halen, een gevecht van de cavalerie. Halen ligt ten zuidoosten van Diest. Beide tegenstrevers beschikten over verscheidene regimenten grotendeels cavalerie, dus ruiters te paard, met lansen, zwaarden en vuurwapens. Twee Belgische regimenten Gidsen waren bij de troepen ingedeeld. Bij de Duitse tegenstrever was er o.a. een regiment Uhlanen uit Pommeren, uit het stadje Pasewalk, gelegen in bet noorden tegen de Poolse grens. De Belgische troepenmacht won de strijd maar verloor, net als de Duitse tegenstrever, meer dan 150 manschappen. Dit was het gevecht der zilveren helmen omdat de Duitse ruiters glanzende helmen droegen. Het was de laatste grote cavalerieslag te paard uit de geschiedenis.
Nu zijn de stadjes Halen en Pasewalk met elkaar verbroederd.n Mooi menselijk gebaar! Deze zware gevechten in Halen hebben wel de Duitse opmars vertraagd en het Belgisch leger tijd gegeven om zich terug te trekken. Daarom onze bewondering voor allen die er gestreden hebben en ons oprecht en diep medeleven voor hen die er gevallen zijn.
Het stadje Pasewalk, nu 12000 inwoners, is nog om andere redenen bekend. Want Hitler werd in oktober 1918 van uit Wervik naar een lazaret in dit stadje afgevoerd en verbleef er van oktober 1918 tot half november 1918. Wat er juist met hem is gebeurd is een raadsel maar feit is dat al diegenen die van zijn verblijf in het lazaret op de hoogte waren vermoord werden door de SS of verplicht werden zelfmoord te plegen, zoals de hoofdgeneesheer van het lazaret, dokter professor Forster. Hitler liet het lazaret vernietigen en plaatste er zijn borstbeeld met het opschrift: "Hier ik heb besloten aan politiek te doen".
Nog een woordje over de Gidsen. Het eerste eskadron (een compagnie) Gidsen werd opgericht in 1831 en Koning Leopold I was zo zeer onder de indruk van hun prestaties tegen de Hollanders dat hij het eskadron liet uitbreiden en het naar Brussel overplaatste. De muziekkapel van de Gidsen werd gesticht in 1832 en ze bestaat nog altijd en wordt geteld tot een der vijf beste militaire muziekkapellen ter wereld. Later ontstond het tweede regiment Gidsen. Gedurende het eindoffensief van 1918 leverden de Gidsen zware succesvolle gevechten in Burkel bij Maldegem. 1937 betekende het einde van de ruiterij te paard. De ruiterij eenheden werden uitgerust met motorfietsen FN, en lichtgepantserde wagens. Het 2° Gidsen onderscheidde zich in 1940 in de gevechten rond Zelzate. Op dit ogenblik, 2009, zijn de Gidsen gereduceerd tot een eskadron. Het muziekkorps is ontsnapt aan alle hervormingen.
Met de slag in Zelzate zijn we terug in 1940. Camille Huysmans, burgemeester van Antwerpen, sprak op 1 mei 1940, dus 9 dagen voor de Duitse inval in België, deze bevlogene en wijze woorden: ik citeer: "De wereld zal niet gered worden door degenen die het hoofd buigen en kruipen voor de brutale macht, maar wel door degenen die onvervaard recht staan, en strijden voor algemene vrede en algemene welvaart, en voor een wereld zonder verdrukking en zonder vervolging, in een democratische gemeenschap van broederlijkheid onder alle volkeren der aarde". Negen dagen later begon de grootste oorlog aller tijden.
Deze woorden indachtig en gedreven door vaderlandsliefde, werden weldra de eerste verzetsgroepen gevormd. Reeds in 1940 ontstond de kern van het Geheim Leger, meestal bestaande uit actieve en reservemilitairen, later gevolgd door vijftiental andere verzetsgroepen: De Witte Brigade, het Onafhankelijkheidsfront en nog verscheidene andere Belgische groepen zetten zich in voor de opvang van geallieerd neergeschoten personeel. Honderden Britten en Amerikanen werden aldus, via Frankrijk en Spanje, terug naar Engeland gebracht. De lijn werd echter door verraad van Belgische dubbelagenten door de Duitse Abwehr geïnfiltreerd en zo werden honderden medewerkers, mannen en vrouwen, opgepakt, gefolterd en geëxecuteerd.
Het verzet in België was zeer verdeeld over verschillende groepen" in totaal meer dan 140.000 mannen en vrouwen, maar de samenwerking onder de groepen lukte niet altijd. Toch boekte het soms voor de geallieerden mooie resultaten: sabotage van treinen, spoorwegen, transport langs de weg, spioneren de ganse tijd van de oorlog; doch ook daarin konden de Duitsers infiltreren met de hulp van Belgische dubbelspionnen. Soms stond de Duitse Abwehr (inlichtingsdienst) klaar om geallieerde spionnen die per valscherm werden gedropt nog ter plaatse aan te houden. Het laatste jaar voor de landing werd het verzet door de geallieerden flink ingezet en boekte het goede resultaten. En dank zij de hulp van de weerstandsgroepen kon de haven van Antwerpen op gemakkelijke wijze worden veroverd.
Ik meen dat het goed is deze organisaties te erkennen en hen hulde te brengen. 14.000 onder hen, mannen en vrouwen, werden opgepakt en terecht gesteld in Breendonk of ergens in een Duitse gevangenis of concentratiekamp. Het totale aantal Belgische doden in de tweede wereldoorlog bedraagt ongeveer 90.000, dus meer dan in de oorlog 14-18.
De UNO meent dat het aantal conflicten sedert het einde van de koude oorlog is verminderd, maar de vraag of ook het aantal slachtoffers van moord, uithongering, verkrachting, mishandeling fel is gedaald, blijft onbeantwoord.
De dagelijkse lezing van de kranten en het nieuws op radio en TV brengen een gans ander verhaal en zolang ongeveer 1 miljard mensen honger lijden kunnen we moeilijk de hoop uitdrukken dat de mensheid zich zou bezinnen en zich inzetten om op onze planeet een leefbare wereld te scheppen zonder gewapende conflicten en met respect voor elk volk en individu. Dat zou de mooiste hulde zijn aan allen die hun inzet met de dood hebben betaald. Decavel Remi Kolonel b.d. Weldra hier nog wat meer sfeerbeelden over deze herdenking
Stedelijke Basisschool Beveren-Leie organiseert tweede kaas-en wijnavond
Achter v.l.n. r. Saskia Cappon, Fanny David, Bert Coorevits, Ilse Depoortere en Koen Deruddere Voor v.l.n.r. Jimmy Vanhoutte, Rony Cooreman en Valerie Maebe
Op zaterdag 12 december 2009 organiseert de ouderraad van de Stedelijke Basisschool Beveren-Leie voor een tweede maal een kaas-en wijnavond. De opbrengst van deze avond is volledig voor de school. Er zal materiaal voor de kleuters en de kinderen van het lager aangekocht worden.
De avond is zo opgevat dat de volwassenen bij het binnenkomen een glas witte-of rode wijn of een glas fruitsap aangeboden krijgen bij hun kaart. Daarna kan er voor de prijs van 13 euro aangeschoven worden aan een groot kaasbuffet. Dat bestaat uit allerlei soorten kaas versierd met heel wat fruit en een 5 tal soorten broodjes. Voor de niet-kaaseters is er een prachtig vleesbord voorzien ook voor de prijs van 13 euro. De kinderen kunnen kiezen tussen een klaaskoek met chocomelk voor de prijs van 5 euro of een kinderkaasbord voor 10 euro.
Er wordt gewerkt in 2 shifts, shift 1 start om 17.30 uur en shift 2 om 20.00 uur. Diegenen die in de eerste shift aanschoven hoeven niet weg te gaan om voor de tweede shift. Ze kunnen zich gewoon verplaatsen naar de inkomhal of in de overdekte speelplaats om gezellig na te genieten met een glaasje wijn of een lekker biertje.
Voor de kinderen is er onder begeleiding van enkele monitoren van het Beverse speelplein animatie voorzien. Het feest gaat door in de Stedelijke Basisschool Beveren-Leie Koning Albertstraat 41.
Kaarten zijn te verkrijgen tot en met vrijdag 27 november. Voor meer informatie en kaarten: klik hier of via telefoon 0476 / 75 97 17.
Op zondagnamiddag 8 november waren heel wat sympathisanten aanwezig in het heem van Chiro Leieland.
De dianamiddag begon met de voorstelling van het jaarthema: Een maatje meer. Daarna werden 10-tallen fotos getoond van het reilen en zeilen tijdens het afgelopen kamp in Retie. Na de pauze werden nog wat videobeelden getoond en werd de leiding op een heel creatieve manier voorgesteld.
Voor, tijdens en na de diavoorstelling was er gelegenheid om een natje en of een droogje te nuttigen. De leiding had een warme oproep gedaan naar de ouders toe om een taart te bakken en deze was niet in dovemansoren terecht gekomen. Het buffet was dan ook gevuld met allerhande heerlijke gebakken die gretig van de hand gingen.
Tot slot werd er nog een warme oproep gelanceerd naar mensen die zich geroepen voelen om de taak van de vorige kookploeg over te nemen. De kampplaats voor de komende zomer ligt deze keer in Bochelt. Ieder die daaromtrent meer info wenst kan bij de leiding terecht.
Hierbij willen Carlos en Rita, Chiro Leieland danken voor de fijne en passende attentie, BEDANKT!!! Bij de beelden van de dianamiddag ook nog een stukje video van het kamp in Retie die nog niet gepubliceerd werd.
Missiemaaltijd parochie Sint-Jan de Doper te Beveren-Leie
Op zater- 7 en zondag 8 november mocht de Beverse missiebond terug heel wat sympathisanten ontvangen. Zon kleine 600 personen genoten van een gezellige maaltijd voor fijnproevers. Ook dit jaar ging dit gebeuren door in OC t Klokhuis. De maaltijd bestond uit warme beenham, frietjes, en een uitgebreid assortiment aan groentjes en sausjes. De beenham werd klaargestoomd en opgediend door t Creuseke en een frietkraam zorgde voor de heerlijk vers gebakken frietjes. De groentjes werden gewassen en gesneden door de leden van de missiebond. De rode bietjes en de andijvie waren eigen kweek. Myriam Decock zorgde voor de bietjes en Remi Valcke voor de andijvie. De opbrengst van deze missiemaaltijd gaat naar aangesloten missionarissen van de Beverse missiebond.
Week van de senioren met 'Laurel & Hardy' te Beveren-Leie
Op 16 november gaat de week van de Senioren in en dat tot en met 22 november. Op vrijdag 20 november kunnen de senioren om 14.00u. terecht in OC 't Klokhuis te Beveren-Leie voor een Seniorenshow met 'Laurel & Hardy'
Zang en humor staan op het menu om de seniorenweek in Waregem af te sluiten. Laurel & Hardy, inderdaad twee imitators van de wereldberoemde "dikken en dunnen" gaan met hun act terug naar de oorsprong van de komedie: mensen aan het lachen brengen. Sinds midden augustus van dit jaar zijn zij trouwens de eerste (en enige) imitators van de Dikken en de Dunnen ter wereld die zich ook officieel Laurel & Hardy mogen noemen. Dit na jarenlange onderhandelingen met de erfgenamen van de echte Stan Laurel en Oliver Hardy. Naast de typische grappen en grollen, brengen zij een volledig zangprogramma. De meeste liedjes zijn evergreens en populaire Nederlandtalige hits. Voor slechts 5 euro zal het genieten zijn van een aangename, onvergetelijke namiddag.
Kaarten zijn te verkrijgen bij de Waregemse seniorenverenigingen en op de sociale dienst van het stadsbestuur . Bron: De Sprong
Beste bezoeker, misschien hebt u het al gemerkt, het bovenste blok werd genummerd. Dat maakt het makkelijker om naar een of andere link te verwijzen.
Op het nummer 12 vindt u een nieuwe permanente link. Deze link brengt u naar de website van de Belgische Radio Unie. Op deze site kunt u heel wat nieuwsberichten lezen zoals: Beveren Leie: Afzuiginstallatie vat vuur van textielbedrijf Desselgem: BMW personenwagen boort zich in woning Hulste: Make-A-Wish schenkt Stijn een jaccuzzi ..... Zeker de moeite waard om te bezoeken.
In de gemeenteraad van november werden enkele nieuwe straatnamen principieel goedgekeurd. De raadsleden volgden daarmee eenparig het advies van het comité voor nieuwe straatnamen, waarin ondermeer enkele heemkundigen van De Gaverstreke instonden voor een gemotiveerd advies. De voorstellen moeten nu nog goedgekeurd worden door de provincie.
Site Interlin Beveren-Leie In de omgeving is er slecht één toponiem te vinden nl. Geestendaal. Dit toponiem heeft echter al een straatnaam in Beveren-Leie. Na overleg wordt beslist 6 nieuwe straatnamen toe te kennen zodat later nooit geen problemen ontstaan voor hernummering. De heer Etienne Ducatteeuw en de heer Michel Debrouwere hebben een vooorstel uitgewerkt dat werd besproken in de commissie.
Aangezien het hier een 6-tal straten betreft kozen zij voor een bepaald thema : persoonsnamen van de oudste teruggevonden en meest gekende Beverennaars uit de Middeleeuwse periode 1200-1300. Deze personen waren het meest gekend aangezien zij voorkwamen op de renterol van St.Pieters anno 1260, dwz dat zij als eigenaars van woningen en gronden belastingen betaalden aan de Sint-Pietersabdij die toen heer was in Desselgem en Beveren. We spreken van namen maar in die tijd gaf men enkel voornamen, pas later als er te veel waren met dezelfde voornaam begon men een familienaam toe te kennen. Er waren meer dan zes voorstellen maar volgende 6 (voor)namen van gekend Beverennaars werden weerhouden : a. Razenstraat : Germaanse naam, afgeleide naam is o.a. Erasmus, rasmussen (Deens) enz De familienaam Raes stamt daar van af. In Gent is er een Raes van Gaverestraat genoemd naar de heren van Gavere waar die voornaam veel voorkwam. b. Pauwstraat : enige uitzondering met een familienaam die verwijst naar Hugo Depauw c. Everaardstraat : ever-aard : Germaanse naam met als betekenis : zo hard als een ever. d. Volkaardstraat : een man van het volk, afgeleide de heilige Folcuinus : vriend van het volk e. Zegerstraat : de overwinnaar f. Spaander : de commissie wil één naam voorbehouden die verwijst naar de vroegere site Interlin.
Verkaveling Kint Ter hoogte van de Kleine Heerweg in Beveren-Leie komt er nog een verkaveling. De verkavelaars zijn de gezusters Kint, dochters van André Kint. De commissie opteert echter voor een nieuwe straatnaam, dit met gunstig advies van de Gis-cel. Er is een mooi toponiem aanwezig aangezien op de plaats van de verkaveling vroeger een hofstede was gevestigd van de familie Van Rijsselberghe, twee burgemeesters van Beveren-Leie uit de periode 1850-1884 nl. vader Felix en zoon Ernest Van Rijsselberghe. De zoon was burgemeester van 1871 tot 1884. (cfr.Gaverstreke XVIII 1990, p 450-154) Voorstel nieuwe straatnaam : Rijselberg
Over de Mexicaanse griep (of Influenza A) is al veel gezegd en geschreven. Om de inwoners van nuttige informatie te voorzien is er een informatiepagina gepubliceerd op de Waregemse website klik hier om deze te raadplegen. Het stadsbestuur verstuurde eveneens een brief naar al haar inwoners. Zie bijlage om deze te raadplegen. (Bron website Waregem)
Parcours doortocht 'Desselgem, Dorp van de Ronde 2010
De kogel is door de kerk. De organisatoren van de wielerklassieker De Ronde van Vlaanderen hebben tijdens een werkvergadering in het stadhuis het parcours van de doortocht van Vlaanderens mooiste op Paaszondag 4 april 2010 toegelicht.
Reeds voor het elfde jaar verkozen de organisatoren een 'Dorp van de Ronde'. Voor 2010 was deze keuze gevallen op Desselgem, deelgemeente van Waregem. De keuze voor Desselgem is grotendeels gebaseerd op IJzeren Briek, de legendarische flandrien en Waregems ereburger Briek Schotte die een groot deel van zijn leven doorbracht in Desselgem. Deze uitverkiezing tot Dorp van de Ronde zal uiteraard een prominente plaats krijgen in de vieringen rond '10 jaar Waregem stad'.
De volgerscaravaan zal over 10 km Waregem aandoen. Na het rondpunt in Ooigem zullen de renners om 12.35u. Desselgem na 100,80 km binnenkomen om volgend traject te volgen: Ooigemstraat - Kerkplein - Liebaardstraat - Briek Schottepleintje -aan de verkeerslichten links Gentseweg - rechts· Waregemstraat - Desselgemseweg - Jozef Duthoystraat - rondpunt Stormestraat - Markt (om 12 .43u.) - Keukeldam - rechts . Damweg - links . Zuiderlaan - rechts . Nokerseweg.
Een politieverordening wordt opgemaakt op basis van een voorstel die gelijkaardig zal zijn voor alle gemeenten waar de Ronde op zondag 4 april 2010 passeert. In elk geval zullen alle activiteiten - alleen van toepassing voor Paaszondag - op en langs het parcours moeten worden aangevraagd. Verenigingen die ideeën hebben - ook voor de maanden vóór de wedstrijd als aanloop tot de doortocht· kunnen die reeds kwijt via dorpvanderonde@waregem.be. Hou ook www.waregem.be/dorpvanderonde in het oog klik hier.
Sjaal in bezemsteelhaakwerk Op donderdagavond 29 oktober had het bezemsteelhaakwerk heel wat bijval bij Markant/KVLV. Heel wat leden waren aan de slag met het haken van een zon sjaal. Bezemsteelhaakwerk heeft zijn naam te danken aan de hulpnaald die de dikte heeft van een bezemsteel. Een techniek waarbij lussen over de dikke naald worden gelegd. Die lussen worden later met de haaknaald samen afgehaakt. Een prachtige creatie die hen nog heel wat warmte zal brengen.
Bietentocht en Vlaamse Kermis op 14 november te Beveren-Leie
Traditiegetrouw slaan de Gezinsbond Beveren-Leie, ACW Beveren-Leie en Pasar Waregem-Leiekant terug de handen in elkaar voor het organiseren van de jaarlijkse Bietentocht.
Wie gratis bieten wenst af te halen kan dit tussen 13.00 en 14.00 uur aan OC t Klokhuis. Ook daar startten om 16.00 uur de kinderactiviteiten. Om 17.30 uur gaat de Bietentocht er van start die langs Beverse landelijke wegen loopt. Onderweg is er gratis snoep en heksenbrouwsel voorzien. Als afsluiter, omstreeks 19.00 uur, is er Vlaamse Kermis met opdrachten voor kleuters en lagere schoolkinderen onder de kundige leiding van Sarah en Florian. Natjes en droogjes zijn te verkrijgen aan gezinsvriendelijke prijzen. Iedereen, ook niet-leden, van harte welkom
Allerzielen in parochie Sint-Jan de Doper te Beveren-Leie
Tijdens de ingetogen viering, voorgegaan door E.H. Luc Suys, werden de overledenen waarvan de parochie Sint-Jan de Doper sinds Allerzielen 2008 afscheid nam, bij naam genoemd. Na de viering mocht de familie het kruisje van hun dierbare mee naar huis nemen om het daar een bijzonder plekje te geven. Op het bidprentje dat tijdens de offerande werd uitgedeeld stonden volgende namen te lezen:
Elisabeth Maes (92) wed.v. Maurits Deklerck Roger Roobroeck (79) e.v. Denise Mestdag Jozef Benoit (86) wedr.v. Godelieve Degroote Joris De Brauwere (67) z.v.w. Gentiel en Irma Santens Elza Vercruysse (86) wed.v. Albert Vandenhende Jozima Minjauw (93) wed.v. Joseph Naessens Marnix Schamp (57) e.v. Laurette De Moor Hubert Meyfroot (70) e.v. Georgette Bonte Hubert Algoet (84) e.v. Marie-Thérèse Dobbels Remi Degroote (78) e.v. Yvonne Vanden Poel Cyrille Debode (78) e.v. Mariette Zauters Jeannine Himpe (75) wed.v. Gerard Depoortere Noël Verlinde (69) e.v. Jacqueline Deboo Agnes Beyls (87) wed.v. Jean Coussement Albert De Winter (90) wedr.v. Simonne Deprez Roger Goeminne (72) wedr.v. Marie-Thérèse Deneve Rogier Gryspeert (77) e.v. Jeannine Vandenbussche Marie-José Vanden Driessche (79) wed.v. Norbert Coussement Lisette Maes (63) e.v. Leon Debaere Johnny Behaeghe (52) e.v. Martine Magherman Adrien Kesteloot (64) e.v. Bernice Manhaeghe Marie-Louise Depoorter (89) wed.v. Jerome Vandaele Greetje Tieberghien (48) e.v. Johan Goudeseune Simonne De Gezelle (80) wed.v. Romain Feys Rachel Dekeyser (103) wed.v. Aloïs Bijttebier Gaston Ameye (78) e.v. Angèle Velghe Frans Pappijn (83) e.v. Maria Bossuyt Etienne Labeeuw (80) e.v. Marie-Louise Vandevoorde Agnes Vandorpe (86) wed.v. Gerard Vanhoutte Albert Lagage (90) wedr.v. Noëlla Desnijder Frans Matton (77) e.v. Denise Deprez
Om een virtueel bezoek te brengen aan de begraafplaats in Beveren-Leie klik hier. Een permanente link naar de begraafplaats is te vinden in de bovenste blok, rechts onder
Voorbereidende tekst gemeenteraad 03 november 2009
In bijlagen de voorbereidende tekst voor de gemeenteraad van dinsdag 3 november die doorgaat in het gemeentehuis van Waregem en start om 19.00 uur. Bemerk punt 27. vaststellen nieuwe straatnamen: principieel goedkeuren voor verkaveling Interlin en verkaveling Kint te Beveren-Leie
Om het verslag van deze zitting te lezen klik hier.
Van een straat met huizen en pleinen in de Vrije Basisschool te Beveren-Leie
Net voor de paasvakantie van vorig schooljaar namen de leerlingen van de Vrije Basisschool afscheid van de oude speelplaats en konden directeur Stefaan Desramault en architect Dominiek Depoortere de lang verwachte verfraaiingswerken toelichten.
Er werd aan veel gedacht, enkele topprioriteiten waren o.a. meer groen, onvoorwaardelijke toegankelijkheid en veiligheid. Alle aandachtspunten werden gebundeld en dat leidde tot het idee van een straat die van de inkom langs de verschillende gebouwen zou lopen.
Nu, 7 maanden later werden de gebouwen huizen langs de straat, met een oprit of een paadje. De speelplaatsen werden meer afgebakend en zijn nu pleinen geworden. Verder werden alle drempels beperkt tot maximaal 2 cm en van de inkom tot aan het onthaal is de straat, met straatverlichting, betegeld met blindengeleidetegels. Twee schuifpoorten met klokbesturing zorgen voor de afsluitbaarheid. Ook het aandeel groen kreeg meer ruimte en op het grasveld vooraan werd een multisportveld aangelegd. Daarnaast werd de riolering ook grondig vernieuwd.
Op vrijdagavond 30 oktober was het dan zover en kon de nieuwe speelplaats plechtig geopend worden.
Eindelijk nog eens de tijd gevonden om de draad terug op te nemen en verder te gaan met het verhaal.
LANGS WEGEN EN GRACHTEN Onze tochten tussen huis en school waren wandelingen waaruit we het beste poogden te halen. Schier niemand van ons die een fiets had. Er was dus niets wat ons beletten kon op ons dooie gemak langs Gentse Baan, Kleine Heerweg en Tomberg te slenteren en de genoegens mee te grissen die voor het rapen lagen. In de lente trokken we graanstengels af om er piepers mee te maken. Het ging zo eenvoudig als wat. We nepen een eindje holle stengel af en drukten beide uiteinden ervan plat. Uit dat instrumentje konden we dan klaaglijk mekkerende tonen blazen. Ook als de tarwe naar het rijpen toeging, konden we er iets mee aanvangen. We nepen aren af, wreven ze uit tussen onze handen en bliezen op het kaf tot de graantjes blank en verlokkelijk lagen te glanzen. Heerlijk om kauwen, die tarwe vers van de stengel!
Soms ritsten we haverbellen af en wierpen -ze tegen de rug van een kameraad die voor ons uitliep. Zoveel belletjes er in zijn kiel bleven haken, zoveel kinderen hij later zou krijgen. Er was ook nog iets wat we ondernamen met een plantje wiens naam me nu niet meer te binnen schiet. Te beginnen langs onder namen we één voor één de blaadjes vast en trachtten zo onze toekomst te ondervragen. Het was ouwen, trouwen of nonneke zijn. Niemand die eraan dacht natuurlijk dat knechtebrakken maar moeilijk een onderkomen zouden vinden in ergens een vrouwenklooster. Soms poogden we daarbij nog verder in de toekomst te schouwen. Dan ging het van blaadje tot blaadje over hemel, helle, vagevuur. Het laatste blaadje bepaalde dan het persoonlijk aandeel dat we uit de vier uitersten zouden puren.
Ook het afblazen van uitgebloeide paardebloemen kon voor afleiding zorgen. De lichte zeeksla-pluisjes dreven dan bij tientallen weg op de wind. Net een vloot kleine balonnetjes. Met die zeeksla of mollesla waren we heel goed vertrouwd ten andere. Dat was prima konijnenvoer en regelmatig moesten we erop uit met emmer of zak om er een voorraadje van bijeen te garen. Naar dat zeeksla-stekken trokken we beslist onze band niet los. Je kon pijnlijke blaren op vingers en handpalmen krijgen als je een uurtje met het schilmes in de grond had zitten peuteren.
Tegen de berm langs het Kerkwegeltje groeiden braamstruiken. Die hielden we altijd goed in de gaten als het seizoen naakte. Braambezen immers waren zowat het lekkerste wat je in de vrije natuur kon vinden. Met belangstelling volgden we het opzwellen der harde groene knopjes uit de uitgebloeide witte braambloemen. Zelden echter konden we wachten tot ze blauwachtig zwart hingen te glanzen tussen de doornige takken. Als wij ze niet plukten zou een ander ze de volgende dag wellicht tussen zijn kiezen steken. Soms echter zaten een paar sappige bezen ergens in een holletje verscholen, en dan waren we de koning te rijk. Met zo weinig waren we tevreden toen.
Ook uit een doodgewoon aardappelveld viel iets te puren. Sommige aardappelstruiken immers droegen groene zaadbollen. Als je die op een spits stokje stak en krachtig zwaaide, kon je ze metersver wegwerpen. Mikken was daarbij echter niet goed mogelijk. Bij vecht- of stoeipartijen was dat werptuig dan ook zo goed als waardeloos.
Het beste seizoen was nog het najaar, als de rapen op het veld stonden. In raapkwesties waren we zo een beetje expert geworden. We kenden drommels goed het verschil tussen de kleine ronde raapjes en de lange. Daar was wel meer bijten aan die laatste soort, maar ze waren bijlange zo sappig en zo zoet niet. Geen enkele boer die het in zijn hoofd gehaald zou hebben een knorrig gezicht te zetten als we een paar van zijn rapen leenden. Het leek wel een voorrecht dat doorheen jaren en tijden gegroeid was en waaraan niet te tornen viel. Maar we moesten ze dan ook opeten! Begrijpelijk dat een boer aan het sakkeren ging als hij nauwelijks aangebeten rapen in de graskant zag liggen. Boeren hebben altijd al hartzeer gehad als ze voedsel of voer nodeloos verloren zagen gaan.
Ook onze tochten langs de Gentse Baan waren niet van plezier gespeend. Nu is die Gentse Baan een razendsnelle verkeersader geworden. Geen mens die zich erg op zijn gemak voelt als hij erover moet. Toen echter was ze nog een betrekkelijk smal kasseitje, waarop je de schaarse auto's al van verre hoorde aankomen. Aan de ene kant van de kassei lag een grintpad voor de fietsers en aan de overzij een strook losse aarde. Daarover konden paardenspannen gemakkelijk opstappen als ze van ergens zonder sleep terugkwamen.
Van aan het Deurwaarders Bos tot ongeveer aan de Belle Vue hield de Gewatbeek de Gentse Baan gezelschap. Ze lag open en bloot in een diepe geul, die slechts hier en daar door een mennegat onderbroken werd.
Op het betrekkelijk snel stromende water van de Gewatbeek konden we ledige blinkdozen (schoensmeerdozen, nvdr) laten vlotten. Als we met enkelen samen waren, maakten we er soms echte wedstrijden van. We lagen dan op onze buik boven het duikeruiteinde van een mennegat en keken in gespannen aandacht toe wiens blinkdoos (schoensmeerdoos, nvdr) het eerst te voorschijn zou komen. Daar was ook de brede diepe wal (brede gracht, veelal omheen een hoeve, nvdr) tussen de Paanderstraat en het hof van Robert De Brabandere (hofstede De Brabandere: Goed te Anzegem, op de zuidkant van de Kortrijkseweg terhoogte van de parochiekerk, nvdr). Bij warm weer konden we daar pootje-baden en even luieren onder de paar hoge populieren die er stonden. Ook aan de brede hofgracht die daar ten noorden van de Gentse Baan lag, hebben we veel tijd versleten. Vissels vangen, potshoofden (dikkopjes, nvdr) opscheppen, en op onze buik boven het glasheldere water liggen kijken naar het vele kleine leven dat over de bodem zwom en wriemelde. Soms lagen er boomstammetjes in die wal. Hout dat gebruikt zou worden als diltepersen (lange houten stokken van ongeveer 10 cm dikte, gebruikt om dwars op de bovenkant van de stalmuren te leggen en zo een deel of dilte te vormen. Daarop werden dan bundels stro gelegd. nvdr) of bij het maken van wagenstellingen. Het lag daar te wateren om zo de nodige weerstand op te doen. Op dat vlot haalden sommige maats een gevaarlijk spelletje uit. Ze trokken klompen en kousen uit en liepen op die wiebelende stammen de sloot over. Het moest vlug als de weerlicht gebeuren natuurlijk. Als ze ook maar even aarzelden, zakte het hout onder hun voeten weg en riskeerden ze een nat pak. Moesten ze dit nu hun eigen kinderen of kleinkinderen zien doen, ze zouden ze van het verschot afrossen met alles wat hun onder handen valt.
Een bijna magische aantrekkingskracht oefende het Gewat op ons uit. Het Gewat, die bescheiden vijver op het Ganzenpaneel, van waaruit de Gewatbeek vertrok voor haar lange tocht doorheen Beveren en Desselgem. Op snikhete middagen zat de halve Gemeenteschool daar bijeen. Snakkend naar wat verfrissing vooraleer de lange lome klasnamiddag aanvangen zou. Waar de beek het Gewat verliet, lag op de bodem een muurtje gemetseld dat de ene oever met de andere verbond. Dat was de Seldane. Of iets in die aard althans. Er zijn immers geen twee Bevernaars die het woord precies op dezelfde manier uitspreken. Jaren vroeger had dat muurtje tot boven de waterspiegel gereikt. Het was toen duidelijk een afdamming om de visstand in de vijver te beschermen. Er stonden zelfs ijzeren pinnen op. Blijkbaar om eventuele gegadigden de lust te ontnemen er bovenop te gaan zitten. In onze tijd echter was van dat muurtje alleen het onderstuk overgebleven. Een soort onderwaterdam, waarop we de brede beek konden doorwaden als we onze broekspijpen tot in de spriet opsloofden. Voorzichtig tastend voortschrijden was echter geboden. Als we naast het muurtje trapten, kwamen we in de bodemmodder terecht en dan was het onheil niet te overzien. Op een vrije middag was dat nog niet zo heel erg. Broek, hemd en kiel drogen immers rap genoeg in de blakende zon. Maar als we met het natte spul naar school moesten, lagen de kaarten kompleet anders. De meesters hadden het volstrekt niet begrepen op dat geploeter en geplons aan het Gewat. In dergelijke gevallen stonden ze dan ook bereidwillig met hun strengste straffen klaar. Weldra meer
De 7de Zavelputtochten, georganiseerd door de Mirakelstappers op zaterdag 24 oktober, hadden dit jaar af te rekenen met een miezerig weertje. Dat had ook zijn weerslag op de deelnemers.
De echte wandelaars waren sowieso op post maar deze keer ontbraken de gelegenheidswandelaars. Desondanks dat mochten we toch 989 deelnemers noteren, wist voorzitter Dany Malisse te vertellen. "Er was keuze tussen een wandeling van 6, 9, 12, 15, en 22 km. Deze laatste die nieuw was en langs St. Baafs-Vijve en Wielsbeke liep werd door 230 deelnemers afgestapt. De eerste deelnemers stonden om 06.00 u. reeds te trappelen om in te schrijven maar dat kon pas vanaf 08.00 u. Maar geen nood, ze vertrokken voor hun eerste wandeling, kwamen zich dan inschrijven en vertrokken voor hun tweede, vertelde Walter Vroman.
Ondanks het slechte weer waren de 35 medewerkers incl. bestuur tevreden over deze 7de editie.
Tijdens het laatste volle weekend van oktober werd ook dit jaar traditiegetrouw de Oktobertocht georganiseerd. Deze keer stonden voor de allereerste keer twee dames in voor het organiseren ervan en kreeg hij de naam van sjakosje tocht. Sinds november vorig jaar waren zij daarvoor in totaal 40 dagen op pad in de Antwerpse Kempen waar deze tweedaagse zich afspeelde. Ze dokterden er een traject van 299 km uit om te stappen, fietsen en kajakken.
De 25 ploegen (bijna 80 deelnemers) kregen deze activiteiten stap voor stap voorgeschoteld om via kompas, stafkaart, verschillende attributen hun weg te zoeken. Daarnaast staat een logistieke ploeg in voor het laden en lossen van de mountainbikes op de verschillende locaties, voor de controles aan de passages, enz. Deze unieke tocht is een uitdaging, zowel om te organiseren of er aan deel te nemen en vraagt heel wat inspanningen van de logistieke ploeg. Voor Greet Vervaeke en Claudine Goemaere is deze tocht in de sjakosje, kan de geestesvader Germain De Vlaminck terugblikken op 11 geslaagde edities en hoopt iedereen volgend jaar terug van de partij te kunnen zijn.
Greet Vervaeke en Claudine Goemaere die dit jaar instonden voor de organisatie. Deze tocht is een mijlpaal in de geschiedenis van de Oktobertocht, want 't was voor het eerst dat twee vrouwen instonden voor de organisatie.De Oktobertocht achterna Op 18 september, de avond van de inschrijving, maakte Beverse Weetjes in overleg met Greet en Claudine afspraak om de Oktobertocht een dag te volgen. Op hun advies was de zondag er het beste moment voor. Het enige wat ze toen nog niet kwijt wilden was de locatie. Pas op zaterdagmiddag 24 oktober gaven ze de nodige gegevens door om de Oktobertocht achterna te gaan.
Op zondagmorgen omstreeks 07.45 uur startte de oktobertocht voor Beverse Weetjes. Onderweg verliep alles vlot zodat we ruimschoots op tijd waren voor de eerste afspraak in Retie. Maar bij aankomst was daar in de verste verte nog geen roering te bespeuren.
In eerste instantie besloten we om op het gemak een koffie te gaan drinken. Vooraleer we echter de taverne binnengingen namen we nog even contact met Greet om te horen of het nog de moeite loonde om ons te verplaatsen. Greet wist ons te vertellen dat we gerust nog even tot in Postel konden rijden waar de meeste groepen aan het arriveren waren. De koffie werd dus uitgesteld en we trokken naar de opgegeven locatie. Onderweg hadden we het geluk om de laatste fietsende ploegen te zien aankomen en te voet naar Postel te zien vertrekken.
De laatste fietsen gingen de vrachtwagen in om in Postel terug startensklaar te zetten. Bij aankomst was de logistieke ploeg er al druk bezig met het lossen van de eerste lading. Daar was het eindpunt van de * km lange wandeling.
Na de wandeling kwam er een fietstocht van * km met eindpunt in Retie. Daar lagen de kanos klaar voor een tocht van 5,8 km op de Kleine Nete. Ook hier moesten alle fietsen terug ingeladen worden om ze in Kasterlee terug uit te laden. Vlak voor het eindpunt van deze tocht moest de kano uit het water en er aan de overkant terug in. Dat ging bij de ene al wat makkelijker dan bij de andere, maar hoe dan ook het lukte. Iedereen bereikte zonder kleerscheuren het einde, op een akkefietje na. De kano van dr Marc Bloquiaux, Hans Degreve en Jacques Desauw maakte slagzij en het drietal kwam in de Kleine Nete terecht. Gelukkig hielden ze er enkel een nat pak aan over.
Na de tocht op de Kleine Nete moesten de deelnemers terug hun stalen ros beklimmen voor een fietstocht van * .km naar de Calvarieberg in Herentals waarna er nog een wandeltocht op het programma stond. Deze werd slechts door enkele groepjes afgestapt, de overige deelnemers deden de laatste opdracht met de fiets daar het anders te lang zou uitlopen. Groepje per groepje kwamen ze uiteindelijk aan het definitieve eindpunt: Camping Floreal in Lichtaart. De logistieke ploeg zorgde ervoor dat de fietsen onder hoge druk een stortbadje kregen terwijl de deelnemers voor een deugddoende douche op de camping terecht konden.
Toen iedereen fris en monter in de taverne aanwezig was en voorzien van een natje, was het de beurt aan Greet en Claudine en geestesvader Germain om een woordje te placeren ( hier in 't kort weergegeven). Om 19.00 uur werd het tijd voor een warme maaltijd. Tijd ook voor Beverse Weetjes om de terugreis aan te vatten. De bus arriveerde omstreeks 23.00 uur in Beveren-Leie, het einde van de 11de Oktobertocht.
Op 16 november gaat de week van de Senioren in en dat tot en met 22 november. 
De kogel is door de kerk. De organisatoren van de wielerklassieker De Ronde van Vlaanderen hebben tijdens een werkvergadering in het stadhuis het parcours van de doortocht van Vlaanderens mooiste op Paaszondag 4 april 2010 toegelicht. 
In bijlagen de voorbereidende tekst voor de gemeenteraad van dinsdag 3 november die doorgaat in het gemeentehuis van Waregem en start om 19.00 uur.
