Van een straat met huizen en pleinen in de Vrije Basisschool te Beveren-Leie
Net voor de paasvakantie van vorig schooljaar namen de leerlingen van de Vrije Basisschool afscheid van de oude speelplaats en konden directeur Stefaan Desramault en architect Dominiek Depoortere de lang verwachte verfraaiingswerken toelichten.
Er werd aan veel gedacht, enkele topprioriteiten waren o.a. meer groen, onvoorwaardelijke toegankelijkheid en veiligheid. Alle aandachtspunten werden gebundeld en dat leidde tot het idee van een straat die van de inkom langs de verschillende gebouwen zou lopen.
Nu, 7 maanden later werden de gebouwen huizen langs de straat, met een oprit of een paadje. De speelplaatsen werden meer afgebakend en zijn nu pleinen geworden. Verder werden alle drempels beperkt tot maximaal 2 cm en van de inkom tot aan het onthaal is de straat, met straatverlichting, betegeld met blindengeleidetegels. Twee schuifpoorten met klokbesturing zorgen voor de afsluitbaarheid. Ook het aandeel groen kreeg meer ruimte en op het grasveld vooraan werd een multisportveld aangelegd. Daarnaast werd de riolering ook grondig vernieuwd.
Op vrijdagavond 30 oktober was het dan zover en kon de nieuwe speelplaats plechtig geopend worden.
Eindelijk nog eens de tijd gevonden om de draad terug op te nemen en verder te gaan met het verhaal.
LANGS WEGEN EN GRACHTEN Onze tochten tussen huis en school waren wandelingen waaruit we het beste poogden te halen. Schier niemand van ons die een fiets had. Er was dus niets wat ons beletten kon op ons dooie gemak langs Gentse Baan, Kleine Heerweg en Tomberg te slenteren en de genoegens mee te grissen die voor het rapen lagen. In de lente trokken we graanstengels af om er piepers mee te maken. Het ging zo eenvoudig als wat. We nepen een eindje holle stengel af en drukten beide uiteinden ervan plat. Uit dat instrumentje konden we dan klaaglijk mekkerende tonen blazen. Ook als de tarwe naar het rijpen toeging, konden we er iets mee aanvangen. We nepen aren af, wreven ze uit tussen onze handen en bliezen op het kaf tot de graantjes blank en verlokkelijk lagen te glanzen. Heerlijk om kauwen, die tarwe vers van de stengel!
Soms ritsten we haverbellen af en wierpen -ze tegen de rug van een kameraad die voor ons uitliep. Zoveel belletjes er in zijn kiel bleven haken, zoveel kinderen hij later zou krijgen. Er was ook nog iets wat we ondernamen met een plantje wiens naam me nu niet meer te binnen schiet. Te beginnen langs onder namen we één voor één de blaadjes vast en trachtten zo onze toekomst te ondervragen. Het was ouwen, trouwen of nonneke zijn. Niemand die eraan dacht natuurlijk dat knechtebrakken maar moeilijk een onderkomen zouden vinden in ergens een vrouwenklooster. Soms poogden we daarbij nog verder in de toekomst te schouwen. Dan ging het van blaadje tot blaadje over hemel, helle, vagevuur. Het laatste blaadje bepaalde dan het persoonlijk aandeel dat we uit de vier uitersten zouden puren.
Ook het afblazen van uitgebloeide paardebloemen kon voor afleiding zorgen. De lichte zeeksla-pluisjes dreven dan bij tientallen weg op de wind. Net een vloot kleine balonnetjes. Met die zeeksla of mollesla waren we heel goed vertrouwd ten andere. Dat was prima konijnenvoer en regelmatig moesten we erop uit met emmer of zak om er een voorraadje van bijeen te garen. Naar dat zeeksla-stekken trokken we beslist onze band niet los. Je kon pijnlijke blaren op vingers en handpalmen krijgen als je een uurtje met het schilmes in de grond had zitten peuteren.
Tegen de berm langs het Kerkwegeltje groeiden braamstruiken. Die hielden we altijd goed in de gaten als het seizoen naakte. Braambezen immers waren zowat het lekkerste wat je in de vrije natuur kon vinden. Met belangstelling volgden we het opzwellen der harde groene knopjes uit de uitgebloeide witte braambloemen. Zelden echter konden we wachten tot ze blauwachtig zwart hingen te glanzen tussen de doornige takken. Als wij ze niet plukten zou een ander ze de volgende dag wellicht tussen zijn kiezen steken. Soms echter zaten een paar sappige bezen ergens in een holletje verscholen, en dan waren we de koning te rijk. Met zo weinig waren we tevreden toen.
Ook uit een doodgewoon aardappelveld viel iets te puren. Sommige aardappelstruiken immers droegen groene zaadbollen. Als je die op een spits stokje stak en krachtig zwaaide, kon je ze metersver wegwerpen. Mikken was daarbij echter niet goed mogelijk. Bij vecht- of stoeipartijen was dat werptuig dan ook zo goed als waardeloos.
Het beste seizoen was nog het najaar, als de rapen op het veld stonden. In raapkwesties waren we zo een beetje expert geworden. We kenden drommels goed het verschil tussen de kleine ronde raapjes en de lange. Daar was wel meer bijten aan die laatste soort, maar ze waren bijlange zo sappig en zo zoet niet. Geen enkele boer die het in zijn hoofd gehaald zou hebben een knorrig gezicht te zetten als we een paar van zijn rapen leenden. Het leek wel een voorrecht dat doorheen jaren en tijden gegroeid was en waaraan niet te tornen viel. Maar we moesten ze dan ook opeten! Begrijpelijk dat een boer aan het sakkeren ging als hij nauwelijks aangebeten rapen in de graskant zag liggen. Boeren hebben altijd al hartzeer gehad als ze voedsel of voer nodeloos verloren zagen gaan.
Ook onze tochten langs de Gentse Baan waren niet van plezier gespeend. Nu is die Gentse Baan een razendsnelle verkeersader geworden. Geen mens die zich erg op zijn gemak voelt als hij erover moet. Toen echter was ze nog een betrekkelijk smal kasseitje, waarop je de schaarse auto's al van verre hoorde aankomen. Aan de ene kant van de kassei lag een grintpad voor de fietsers en aan de overzij een strook losse aarde. Daarover konden paardenspannen gemakkelijk opstappen als ze van ergens zonder sleep terugkwamen.
Van aan het Deurwaarders Bos tot ongeveer aan de Belle Vue hield de Gewatbeek de Gentse Baan gezelschap. Ze lag open en bloot in een diepe geul, die slechts hier en daar door een mennegat onderbroken werd.
Op het betrekkelijk snel stromende water van de Gewatbeek konden we ledige blinkdozen (schoensmeerdozen, nvdr) laten vlotten. Als we met enkelen samen waren, maakten we er soms echte wedstrijden van. We lagen dan op onze buik boven het duikeruiteinde van een mennegat en keken in gespannen aandacht toe wiens blinkdoos (schoensmeerdoos, nvdr) het eerst te voorschijn zou komen. Daar was ook de brede diepe wal (brede gracht, veelal omheen een hoeve, nvdr) tussen de Paanderstraat en het hof van Robert De Brabandere (hofstede De Brabandere: Goed te Anzegem, op de zuidkant van de Kortrijkseweg terhoogte van de parochiekerk, nvdr). Bij warm weer konden we daar pootje-baden en even luieren onder de paar hoge populieren die er stonden. Ook aan de brede hofgracht die daar ten noorden van de Gentse Baan lag, hebben we veel tijd versleten. Vissels vangen, potshoofden (dikkopjes, nvdr) opscheppen, en op onze buik boven het glasheldere water liggen kijken naar het vele kleine leven dat over de bodem zwom en wriemelde. Soms lagen er boomstammetjes in die wal. Hout dat gebruikt zou worden als diltepersen (lange houten stokken van ongeveer 10 cm dikte, gebruikt om dwars op de bovenkant van de stalmuren te leggen en zo een deel of dilte te vormen. Daarop werden dan bundels stro gelegd. nvdr) of bij het maken van wagenstellingen. Het lag daar te wateren om zo de nodige weerstand op te doen. Op dat vlot haalden sommige maats een gevaarlijk spelletje uit. Ze trokken klompen en kousen uit en liepen op die wiebelende stammen de sloot over. Het moest vlug als de weerlicht gebeuren natuurlijk. Als ze ook maar even aarzelden, zakte het hout onder hun voeten weg en riskeerden ze een nat pak. Moesten ze dit nu hun eigen kinderen of kleinkinderen zien doen, ze zouden ze van het verschot afrossen met alles wat hun onder handen valt.
Een bijna magische aantrekkingskracht oefende het Gewat op ons uit. Het Gewat, die bescheiden vijver op het Ganzenpaneel, van waaruit de Gewatbeek vertrok voor haar lange tocht doorheen Beveren en Desselgem. Op snikhete middagen zat de halve Gemeenteschool daar bijeen. Snakkend naar wat verfrissing vooraleer de lange lome klasnamiddag aanvangen zou. Waar de beek het Gewat verliet, lag op de bodem een muurtje gemetseld dat de ene oever met de andere verbond. Dat was de Seldane. Of iets in die aard althans. Er zijn immers geen twee Bevernaars die het woord precies op dezelfde manier uitspreken. Jaren vroeger had dat muurtje tot boven de waterspiegel gereikt. Het was toen duidelijk een afdamming om de visstand in de vijver te beschermen. Er stonden zelfs ijzeren pinnen op. Blijkbaar om eventuele gegadigden de lust te ontnemen er bovenop te gaan zitten. In onze tijd echter was van dat muurtje alleen het onderstuk overgebleven. Een soort onderwaterdam, waarop we de brede beek konden doorwaden als we onze broekspijpen tot in de spriet opsloofden. Voorzichtig tastend voortschrijden was echter geboden. Als we naast het muurtje trapten, kwamen we in de bodemmodder terecht en dan was het onheil niet te overzien. Op een vrije middag was dat nog niet zo heel erg. Broek, hemd en kiel drogen immers rap genoeg in de blakende zon. Maar als we met het natte spul naar school moesten, lagen de kaarten kompleet anders. De meesters hadden het volstrekt niet begrepen op dat geploeter en geplons aan het Gewat. In dergelijke gevallen stonden ze dan ook bereidwillig met hun strengste straffen klaar. Weldra meer
De 7de Zavelputtochten, georganiseerd door de Mirakelstappers op zaterdag 24 oktober, hadden dit jaar af te rekenen met een miezerig weertje. Dat had ook zijn weerslag op de deelnemers.
De echte wandelaars waren sowieso op post maar deze keer ontbraken de gelegenheidswandelaars. Desondanks dat mochten we toch 989 deelnemers noteren, wist voorzitter Dany Malisse te vertellen. "Er was keuze tussen een wandeling van 6, 9, 12, 15, en 22 km. Deze laatste die nieuw was en langs St. Baafs-Vijve en Wielsbeke liep werd door 230 deelnemers afgestapt. De eerste deelnemers stonden om 06.00 u. reeds te trappelen om in te schrijven maar dat kon pas vanaf 08.00 u. Maar geen nood, ze vertrokken voor hun eerste wandeling, kwamen zich dan inschrijven en vertrokken voor hun tweede, vertelde Walter Vroman.
Ondanks het slechte weer waren de 35 medewerkers incl. bestuur tevreden over deze 7de editie.
Tijdens het laatste volle weekend van oktober werd ook dit jaar traditiegetrouw de Oktobertocht georganiseerd. Deze keer stonden voor de allereerste keer twee dames in voor het organiseren ervan en kreeg hij de naam van sjakosje tocht. Sinds november vorig jaar waren zij daarvoor in totaal 40 dagen op pad in de Antwerpse Kempen waar deze tweedaagse zich afspeelde. Ze dokterden er een traject van 299 km uit om te stappen, fietsen en kajakken.
De 25 ploegen (bijna 80 deelnemers) kregen deze activiteiten stap voor stap voorgeschoteld om via kompas, stafkaart, verschillende attributen hun weg te zoeken. Daarnaast staat een logistieke ploeg in voor het laden en lossen van de mountainbikes op de verschillende locaties, voor de controles aan de passages, enz. Deze unieke tocht is een uitdaging, zowel om te organiseren of er aan deel te nemen en vraagt heel wat inspanningen van de logistieke ploeg. Voor Greet Vervaeke en Claudine Goemaere is deze tocht in de sjakosje, kan de geestesvader Germain De Vlaminck terugblikken op 11 geslaagde edities en hoopt iedereen volgend jaar terug van de partij te kunnen zijn.
Greet Vervaeke en Claudine Goemaere die dit jaar instonden voor de organisatie. Deze tocht is een mijlpaal in de geschiedenis van de Oktobertocht, want 't was voor het eerst dat twee vrouwen instonden voor de organisatie.De Oktobertocht achterna Op 18 september, de avond van de inschrijving, maakte Beverse Weetjes in overleg met Greet en Claudine afspraak om de Oktobertocht een dag te volgen. Op hun advies was de zondag er het beste moment voor. Het enige wat ze toen nog niet kwijt wilden was de locatie. Pas op zaterdagmiddag 24 oktober gaven ze de nodige gegevens door om de Oktobertocht achterna te gaan.
Op zondagmorgen omstreeks 07.45 uur startte de oktobertocht voor Beverse Weetjes. Onderweg verliep alles vlot zodat we ruimschoots op tijd waren voor de eerste afspraak in Retie. Maar bij aankomst was daar in de verste verte nog geen roering te bespeuren.
In eerste instantie besloten we om op het gemak een koffie te gaan drinken. Vooraleer we echter de taverne binnengingen namen we nog even contact met Greet om te horen of het nog de moeite loonde om ons te verplaatsen. Greet wist ons te vertellen dat we gerust nog even tot in Postel konden rijden waar de meeste groepen aan het arriveren waren. De koffie werd dus uitgesteld en we trokken naar de opgegeven locatie. Onderweg hadden we het geluk om de laatste fietsende ploegen te zien aankomen en te voet naar Postel te zien vertrekken.
De laatste fietsen gingen de vrachtwagen in om in Postel terug startensklaar te zetten. Bij aankomst was de logistieke ploeg er al druk bezig met het lossen van de eerste lading. Daar was het eindpunt van de * km lange wandeling.
Na de wandeling kwam er een fietstocht van * km met eindpunt in Retie. Daar lagen de kanos klaar voor een tocht van 5,8 km op de Kleine Nete. Ook hier moesten alle fietsen terug ingeladen worden om ze in Kasterlee terug uit te laden. Vlak voor het eindpunt van deze tocht moest de kano uit het water en er aan de overkant terug in. Dat ging bij de ene al wat makkelijker dan bij de andere, maar hoe dan ook het lukte. Iedereen bereikte zonder kleerscheuren het einde, op een akkefietje na. De kano van dr Marc Bloquiaux, Hans Degreve en Jacques Desauw maakte slagzij en het drietal kwam in de Kleine Nete terecht. Gelukkig hielden ze er enkel een nat pak aan over.
Na de tocht op de Kleine Nete moesten de deelnemers terug hun stalen ros beklimmen voor een fietstocht van * .km naar de Calvarieberg in Herentals waarna er nog een wandeltocht op het programma stond. Deze werd slechts door enkele groepjes afgestapt, de overige deelnemers deden de laatste opdracht met de fiets daar het anders te lang zou uitlopen. Groepje per groepje kwamen ze uiteindelijk aan het definitieve eindpunt: Camping Floreal in Lichtaart. De logistieke ploeg zorgde ervoor dat de fietsen onder hoge druk een stortbadje kregen terwijl de deelnemers voor een deugddoende douche op de camping terecht konden.
Toen iedereen fris en monter in de taverne aanwezig was en voorzien van een natje, was het de beurt aan Greet en Claudine en geestesvader Germain om een woordje te placeren ( hier in 't kort weergegeven). Om 19.00 uur werd het tijd voor een warme maaltijd. Tijd ook voor Beverse Weetjes om de terugreis aan te vatten. De bus arriveerde omstreeks 23.00 uur in Beveren-Leie, het einde van de 11de Oktobertocht.
Op zaterdag 3 april 2010 vindt samen met het muziekfestival Job*Rock een uitgebreide jobbeurs plaats in de foyer van Waregem Expo. De jobbeurs is een samenwerking tussen Job*Rock, de Werkwinkel/VDAB en Vlan.be/Streekpersoneel. Er worden in totaal 25 standhouders verwacht. De eerste standhouders hebben nu reeds ingetekend voor deelname. Bedrijven die interesse hebben om deel te nemen, kunnen contact opnemen met de organisatoren via info@jobrock.be of 0499/27.65.55
De Zavelputtochten werden voor de eerste maal georganiseerd in 2003 en vertrekken vanuit Beveren-Leie. Aanvankelijk was het een weekdagtocht maar sinds vorig jaar is het een zaterdagtocht geworden.
Op zaterdag 24 oktober 2009 organiseren de Mirakelstappers voor de 7de maal de Zavelputtochten Vorig jaar mochten ze 1240 deelnemers noteren. Start: C.C. t Klokhuis, Kerkdreef 23, 8791 Beveren-Leie. Voor meer info over de verschillende tochten en afstanden: klik hier.
C=BIO, de 11de Oktobertotcht gaat weldra van start
t Is bijna zover, nog een zestal uren scheiden de deelnemers van de Oktobertocht. Deze avond (vrijdag 23 oktober) moest elkeen zijn/haar persoonlijke spullen tussen 18.00 en 20.00 uur afleveren. Fiets, benodigdheden voor de zater- en zondag... werden in afzonderlijke vrachtwagens geladen. Greet en Claudine, de twee madammen die het organiseren van de 11de tocht voor hun rekening namen (de sjakosje-tocht genoemd) stonden er naar eigen zeggen heel ontspannen bij. Morgenochtend omstreeks 03.30 uur kan het avontuur beginnen. Waar, hoe en wat er zal te beleven (overwinnen) vallen is voor hen een weet, voor de deelnemers en ook voor Beverse Weetjes een vraag. Afwachten dus!!! Om de website van C=BIO te bekijken klik hier.
Op dinsdag 03 november 2009 om 19u00 komt de gemeenteraad terug samen. Het proces-verbaal van de vorige zitting ligt ter inzage in de raadszaal, één uur voor de zitting. Agenda: Openbare zitting 1. mededelingen 2. Leiedal: buitengewone algemene vergadering op 26/11/2009: a) bespreken agenda b) voordracht van 1 vertegenwoordiger en 1 plaatsvervangend vertegenwoordiger van stad Waregem 3. Psilon: buitengewone algemene vergadering op 08/12/2009: a) bespreken agenda b) voordracht van 2 vertegenwoordigers en 2 plaatsvervangend vertegenwoordigers van stad Waregem 4. Gaselwest: algemene vergadering op 16/12/2009: bespreken agenda en goedkeuren ontwerp statutenwijziging 5. WAGSO: goedkeuren opdracht tot het organiseren van de kerstparade en toekennen organisatietoelage 6. goedkeuren belastingreglement op de verkoop van afvalzakken 01/01/2010 - 31/12/2012 7. goedkeuren belastingreglement op het parkeren binnen een blauwe zone 01/01/2010 - 31/12/2012 8. aanpassen modaliteiten gemeentelijke parkeerkaart 9. OCMW: goedkeuren wijzigingen budgetten 2009 10. De Schakel vzw: goedkeuren budgetwijziging 2009 11. Sportbeheer vzw: goedkeuren budgetwijziging 2009 12. OC Nieuwenhove: goedkeuren budgetwijziging 2009 13. stad Waregem: goedkeuren wijzigingen 3 & 4 financiële nota budget 2009 14. kennis nemen en advies brandbeveiliging: te ontvangen aandeel van de gemeenten zonder korps - dienstjaar 2002 - gemeenterekening 2001 15. onroerende goederen: goedkeuren verkoop strookje grond fietspad (Stijn Streuvelsstraat) 16. onroerende goederen: goedkeuren verkoop strookjes grond Oblatenstraat 17. onroerende goederen: goedkeuren verkoop strookjes grond voor rotonde Zuiderlaan-Verbindingsweg 18. onroerende goederen: goedkeuren verkoop ondergrondse inneming voor leiding industriewater nabij de Galgewegel 19. goedkeuren politieverordening kerstparade 2009 20. dringende herstellingswerken na uitvoering lining op kruispunt Posterijstraat/Schoendalestraat: goedkeuren eindafrekening 21. goedkeuren retributiereglement containerparken 22. goedkeuren huishoudelijk reglement containerparken 23. goedkeuren dossiers nutsleidingen 24. goedkeuren aanvullend verkeersreglement wegverkeer blijvend karakter: invoeren kortparkeren onder winkelcentrum Het Pand 25. invoeren snelheidsremmende maatregelen en aanleg parkeerstrook in de Nieuwstraat, goedkeuren ontwerp & vaststellen wijze van gunnen 26. goedkeuren aanvullend verkeersreglement wegverkeer blijvend karakter: verkeersveiligheidsmaatregelen in de Nieuwstraat 27. vaststellen nieuwe straatnamen: principieel goedkeuren 28. inrichten stadswinkel, interieur: goedkeuren ontwerp diverse loten + vaststellen wijze van gunnen 29. sportcentrum De Treffer, sporthal, aanpassingswerken: goedkeuren ontwerp tot aanstellen ontwerper + vaststellen wijze van gunnen 30. aanleggen joggingpiste in Desselgem: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 31. terrein 2 Racing Waregem: vervangen ballenvangers: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 32. speelplein Gemeenteplein: goedkeuren leveren en plaatsen van speeltoestellen + vaststellen wijze van gunnen 33. goedkeuren politieverordening offerfeest 2009 34. goedkeuren toelagen 35. vragen 36. goedkeuren proces-verbaal vorige zitting
Promotor gezocht in Beveren-Leie voor Bond Zonder Naam
Na 50 jaar promotor te zijn geweest van B.Z.N zullen Marc en Agnes Vercruysse-Kerkhove voor de laatste keer de artikelen van B.Z.N aanbieden in de Sint-Jan de Doperkerk.
De kerstverkoop in de kerk zal plaatsvinden op zaterdag 28 en zondag 29 november. Marc en Agnes hopen dat er zich iemand geroepen voelt om hun jarenlange taak verder te zetten zodat de werking van B.Z.N. in Beveren-Leie kan blijven.
"Geïnteresseerden die de werking van Bond Zonder Naam in Beveren-Leie willen verderzetten kunnen steeds bij ons terecht, zeggen Marc en Agnes.
Op zondag 18 oktober zette de vooruitgeschoven post van de Waregemse brandweer de deuren open in de Liebaardstraat te Beveren-Leie. De bezoekers werden er wegwijs gemaakt in de wereld van de brandweer.
Wie durft? De brandweer Waregem zoekt tevens naar vrijwillig brandweerpersoneel (m/v) voor de hoofdpost in Waregem en de vooruitgeschoven post in Beveren-Leie/Desselgem. Geïnteresseerden kunnen zich nog steeds inschrijven tot en met 27 oktober (in bijlagen vindt u een inschrijfformulier) Meer weten over de brandweer Waregem: klik hier.
Start feestjaar 50 jaar Turn- en Trampolineclub vzw Lenig &Vlug Beveren-Leie
vzw Lenig & Vlug Beveren-Leie opent feestelijk jaar
Op zaterdag 17 oktober werd het startschot gegeven voor een feestelijk jaar bij vzw Lenig en Vlug naar aanleiding van hun 50 jarig bestaan. Dat gebeurde in het bijzijn van stichter Maurice Huysentruyt. Aan de sporthal Den Averul werd tevens een blijvend aandenken onthuld. Een sculptuur van Nathalie Pontegnies die de naam Obelisk van de sprong meekreeg. Bij aanvang van dit feestelijk jaar beet groot bezieler en secretaris Philippe Decavel de spits af met een korte historiek over de club. De speaker van dienst was Mario Huyghe.
In naam van stad Waregem bracht schepen Rik Soens de felicitaties over. Hij eindigde zijn speech met: We hebben met het schepencollege de vraag ontvangen vanuit de club voor een uitbouw van de sporthal Den Averul. De vraag is goed aangekomen en als we dat zeggen dan menen we dat ook. In het kader van ons financieel meerjarenplan nemen we deze vraag dan ook mee. De toekomst ziet er goed uit we wensen u alle succes toe bij de verdere uitbouw van uw vereniging. Op de stad mogen jullie in ieder geval verder rekenen. Phlippe Decavel ging daarna verder en bracht een zelf gemaakt gedicht: 'Obelisk van de sprong' had hij het genoemd. Daarna was het de beurt aan Nathalie Pontegnies die haar kunstwerk toelichtte. Met een choreografie van Sophie Vandeplassche waar een aantal leden een smaakvol proevertje ten beste gaven sluiten we deel 2 af.
Het hoogtepunt was de onthulling van het kunstwerk. Deze eer viel de stichter van de club Maurice Huysentruyt te beurt, bijgestaan door Gabriël Peirs, Joris Debaere en schepen Rik Soens. Dankzij Lenig & Vlug vzw is Beveren-Leie een prachtig sculptuur rijker geworden waarvoor Nathalie Pontegnies al haar punten kreeg. Na de nodige kiekjes te hebben gemaakt trokken de aanwezigen naar het gemeentehuis om te klinken op dit gouden jubileum. Daar richtte Gilbert Vercammen van de Gymnastiek Federatie Vlaanderen nog een woordje tot de aanwezigen en overhandigde hij tevens een aandenken aan deze viering. Deze bijzondere gebeurtenis werd opgenomen in het Gulden boek van Beveren-Leie die door alle aanwezigen mocht getekend worden.
Alle videobeelden weergeven is onmogelijk (hosting zou te hoog oplopen). We sluiten dit derde deel dan ook af met nog een aantal losse fotos.
Ook dit jaar kon het Davidsfonds heel wat verenigingen en of vriendengroepjes bekoren om deel te nemen aan de negende verenigingenquiz. Niet minder dan 19 ploegen schreven zich in en gingen op vrijdag 16 oktober de uitdaging aan.
Naast de 112 vragen verdeeld over 5 ronden was er ook nog de rode draad. In totaal konden er 125 punten gescoord worden. De vragen gingen over heel uiteenlopende zaken. Maar ook Beveren-Leie kwam aan bod in de fotovraag. Achter de coulissen werd er druk verbeterd en geteld. Alhoewel er ook een beetje tijd kon gemaakt worden voor een gezellig kiekje. Ploegen De deelnemende ploegen waren: Ouderraad VBS1, Supportersclub De Gilde1, Trampoline1, C=BIO, Beverse Harmonie, Sportiva Dames, Ouderraad VBS2, Supportersclub De Gilde2, OC Stedelijke Basisschool1, Leesclub, Volleybal1, KAJ De Stadskaerten, DeBo, Tennisclub, Trampoline2, OC StedelijkeBasisschool2, Atletiekclub, Volleybal2 en Markant. Winnaars Uiteindelijk was het Trampoline1 die het haalde met een score van 108p, tweede werd de Atletiekclub met 99p, derde C=Bio met 97p, vierde volleybal1 met 96p en de vijfde die in de prijzen viel was het vriendengroepje Debo met 95p.
Achter bestuursleden Paul Bamelis, Steven Craenhals, Willy Del'haye, Koen Lavens, Lieven Monserez, Hans Boury en speaker van de avond Frederic Courtens. Voor: Chris Debacker, Kathy Vercoutere, Chantal Baetslé en Carl Holvoet Prijzen De te verdienen prijzen werden geschonken door Optiek Hans Boury, respectievelijk 200, 125, 75, 50 en 25 euro. Voor het Davidsfonds op dus naar de tiende editie.
K.S.K. BEVEREN-LEIE zet samenwerking met Rik Priem stop
"Het voltallige bestuur van K.S.K. Beveren-Leie heeft besloten de samenwerking met Rik Priem, trainer van het eerste elftal, stop te zetten.
Hulptrainer Willy Piccavet neemt met onmiddellijke ingang de leiding van het eerste elftal (voorlopig) over.
K.S.K. Beveren-Leie kijkt uit naar een nieuwe trainer voor het eerste elftal", aldus Bart Debels, secretaris en gerechtigd correspondent KSK Beveren-Leie
Naast het niet behalen van resultaten, liep de samenwerking al enige tijd wat stroef tussen bestuur en trainer. De spreekwoordelijke druppel die tot deze beslissing leidde was het optreden van trainer Rik Priem tijdens de wedstrijd KSK Beveren-Leie-Aalbeke. Volgens hem floot de arbiter Jens Fermaunt, uit Menen, in het voordeel van de bezoekende ploeg. Reden voor trainer Rik Priem om het veld op te stormen en de scheidsrechter de les te lezen, waarop deze de wedstrijd stil legde met een score van 2-3. Hiermee riskeert de trainer van het eerste elftal een mogelijke schorsing. Het incident zal behandeld worden door het provinciaal comité en dat ten vroegste op 22 oktober. Afwachten dus voor Rik Priem welke straf er boven zijn hoofd hangt.
Op donderdag 15 oktober organiseerde Okra Beveren-Leie een prachtig herfstfeest. In OC t Klokhuis kwamen 140 leden samen en genoten er van een gezellig samenzijn.
De namiddag begon met een bezinning waarna er koffie met gebak was. De tweemaal 45 minuten durende ontspanning werd gebracht door het duo Dédé en Fonsy. Vooraleer de namiddag werd afgesloten met een heerlijk vieruurtje, dat bestond uit koffie met heerlijke koekeboterhammen, zette Christiane Goessaert bestuurslid Gentiel Decavel in het zonnetje. Hij mocht dan ook heel wat felicitaties in ontvangst nemen ter gelegenheid van zijn 76ste verjaardag. Proficiat Gentiel!!!
Koning Voetbal doet zijn intrede Omstreeks die tijd werd de Beverse voetbalvereniging gesticht. Het was op 24 juni 1932, om precies te zijn. Nieuwe mesjes snijden goed en al spoedig wisten de Bevernaars gekruid kommentaar te leveren op wedstrijden, spelers en arbiters. Die golf van enthousiasme sloeg ook op de schooljeugd over. Natuurlijk.
Het duurde niet lang of voetbal werd een belangrijk onderdeel van ons spel. Op de speelkoer waren ballen echter taboe. Daar moesten we ons noodgedwongen behelpen met perteelkes van bierflessen. Een schamel surrogaat, maar beter een luis in een pot dan helemaal géén vet. Germain Declercq was veruit de behendigste bij dit primitief soort voetbal. Steeds opnieuw wist hij het platte kroontje voorbij de wanhopig grabbelende doelman te schuiven. Even precies als hij het jaren later met een echte bal deed op Kortrijk Sport.
De jeugd had echter ook een paar voetbalvelden buiten de school. Daar werd voetballen eerst echt plezierig. We lieten daar immers de perteelkes voor wat ze waren en joegen aan achter een echte lederen bal. Veruit het populairste voetbalveld was dat van boerenzoon Gerard Buyse. Gerard die nu zijn boterham moet verdienen als zenuwenprofessor aan de Leuvense Alma Mater. Hij had zijn vader net zolang aan de kop gezaagd, tot die hem tenslotte een stuk land gelaten had. Het lag ten oosten van de ruime hofplaats en maakte er eigenlijk nog zo een beetje deel van uit. Met de hulp van Kamiel Cosyns, boever bij vader Buyse en voetballer bij S.K. Beveren, werden daar twee doelen opgetimmerd. Iedere vrije middag en iedere vakantiedag, waren daar voortaan een paar dozijn bengels aan het sjotten.
Met de elftallen stak het niet zo nauw. Het konden ook best zeventallen of veertientallen zijn. De ploegen werden op vrij eigenaardige wijze samengesteld. Er waren twee kapiteins en die moesten uit het aanwezige spelersmateriaal hun mannen kiezen. Het is echter zondermeer duidelijk dat de ene al wat beter was dan de andere. Wie het eerst mocht kiezen en het een beetje snugger deed, was altijd net één slag voor op de tegenpartij. Het lag derhalve voor de hand dat het lot moest uitwijzen wie met kiezen mocht beginnen.
Daarvoor werd gestapt. De twee kapiteins gingen op enkele passen afstand van elkaar staan en naderden dan weer. Niet met hele passen tegelijk echter. Ze deden het voetje voor voetje. Elk op zijn beurt. De hiel van de ene voet moest precies tegen de top van de andere gelegd worden. De voet mocht echter ook dwars gezet worden als het zo gelegen kwam. Wie de laatste zet had kunnen doen zonder dat hij daarvoor de voet van de tegenpartij moest aanraken, mocht met kiezen beginnen.
We hebben veel plezierige uren gesleten op dat veld naast de hoeve van Achiel Buyse. Hoe die er echter nooit zijn geduld bij verloren heeft, is me nu nog een raadsel. Geen enkele boer immers heeft het op kwajongens begrepen in de buurt van zijn erf. Misschien zal Germaine, de boerin, er voor iets tussengezeten hebben. Zij was begrijpend en kon best lijden dat de zon in het water scheen.
Op een keer hebben we daar Conrad Eeckhoud de schrik van zijn leven bezorgd. Conrad, de laatst overgeblevene van de in Beveren legendarisch geworden Eeckhouds. Hij was een oom van Germaine en woonde bij haar in. Het voetbalveld nu lag vlak naast een grote stromijt en Conrad placht bij goed weer in dat stro zijn middagdutje te doen. Op een keer lag hij weer vredig op een paar stro bundels te snurken, toen een loeier van een bal plots met volle kracht tegen zijn grijze kop sloeg. Geschrokken schoot hij overeind en keek verwilderd om zich heen. Zijn droom was blijkbaar uiteengespat in een woeste sterrenregen. Conrad was kwaad die keer. Zeer kwaad. Ongezouten zei hij zijn mening over knechtebrakken die beter op straat zouden spelen en oude mensen met rust laten. Een boze bui duurde bij Conrad echter nooit lang. In weerwil van zijn knorrig uiterlijk was hij een goedige baas, die de schooljeugd helemaal geen kwaad hart toedroeg.
We hadden evenwel ook nog andere voetbalvelden achter de hand. Zo was daar ook het open pleintje bij de roterij van Hektor Coussement in de Pontweg. Hier leefden vooral de Bulkenhoekjongens zich uit, alhoewel er altijd wel een paar andere tussenliepen. André Steeland moet daar veel gespeeld hebben en ook André, Rafaël, Marcel en Roger Vanhove, samen met Remi en Marcel Demeulemeester.
Ook in Follets lage meers, de Poperput, hebben we ontzettend veel gevoetbald. Als het niet al te nat was tenminste. Er waren daar immers plekken waar je letterlijk door de modder moest baggeren. We hebben er veel gespeeld met een bal die André Haezebrouck van Sinterklaas gekregen had. Ik heb zo de indruk dat hijzelf en de gebroeders Depaepe daar hun eerste voetballessen gekregen hebben.
Van draken ofte plakwaaiers Als het koren gepikt was of als het vlas in hagen stond, brak de gouden tijd van draken of plakwaaiers aan. We hadden daar immers ruimte te over en zaten ver verwijderd van de elektrische leidingen, die voor een opstijgende of neervallende draak levensgevaarlijk kunnen zijn. Een goede vlieger maken vroeg wel een beetje handigheid. Het onveranderlijke uitgangspunt waren de twee wiedauwsrokken die met een fijn touwtje kruiselings op elkaar gebonden moesten worden. De uiteinden verbond je dan met een even fijn koordje en over het geheel werd stevig bruin papier geplakt. Het kwam erop aan beide helften van de draak precies even zwaar te maken. Ze moesten mooi balans wegen, wilde je niet hebben dat ze direkt bij het opsteken al met haar neus in de grond boorde.
Ook de staart van de draak moest oordeelkundig gemaakt worden. Niet te licht en niet te zwaar. Hij bestond uit een eind touw waarin gevouwen papiertjes gestrikt werden en dat soms op het einde nog verzwaard moest worden met een dot korenstoppel. Het touw waaraan de vlieger omhooggelaten werd, was onvermijdelijk het cruciale punt van de onderneming. Die end was immers het enige wat geld kostte en het werd altijd een bedelpartij vooraleer we de centen loskregen van vader of moeder.
Een draak moest je opsteken tegen de wind in en je moest opletten dat de staart niet aan struiken of hoge zaadstalen (hoog opschietend onkruid met stevige stengel en talloze zaadbolletjes op de vertakkingen. In het kruidenwordenboek van De Bo opgetekend als meidoorn, auwdauw of dauwkoole.Nvdr) bleef haken.
Een stijgende draak had inderdaad iets van het legendarisch monster waaraan ze haar naam ontleend had. Met zwiepende staart en wiegende kop schoot ze de hoogte in. Ginder bleef ze dan een wijle onbeweeglijk hangen, tot ze met een reeks kronkels en duikelingen opnieuw aan het touw begon te rukken. We konden urenlang met onze vlieger bezig zijn. Soms zonden we er briefjes heen. Kaartjes waarin we een snede gemaakt hadden en die we op de end zetten. De wind blies ze dan de verre weg op, tot helemaal boven.
Die plakwaaiers konden soms duizelingwekkend hoog zitten. Maar dan moest je over meer dan één bolletje touw beschikken natuurlijk. Die hoogte kon soms een prestigekwestie worden als we met twee of meer onze vlieger opstaken op hetzelfde veld. Maar wie hoog klimt, kan natuurlijk ook diep vallen. Zelfs draken ontsnappen daar niet aan. Het touw kon breken bijvoorbeeld. Of de draak kon om een of andere reden snel hoogte verliezen, zonder dat je haar al lopend weer kon optrekken. Dan werd het onvermijdelijk een noodlanding met funeste gevolgen. Je moest haar soms honderden meter ver door heg en steg gaan zoeken en ondertussen trachten het touw te rekupereren.
In die tijd begon je ook hier en daar van die zeedraken te zien. Ze waren vervaardigd met latten en lapjes stof en hadden geen staart. Zo een zeedraak was op en top een statussymbool. Ze veronderstelde een verblijf aan zee en zoveel weelde was voor ons niet weggelegd. Indachtig de vos en de groene druiven, behandelden we de zeldzame zeedraakbezitters dan ook een tikje minachtend.
De meest markante plakwaaier die ooit in de Beverse luchten gehangen heeft, was die van Juul Vandenbroucke. Nonkel Mentie (Remie Vandenbroucke, grootoom van de auteur, nvdr), zijn vader, had hem in elkaar geknutseld. Hij was ongeveer manshoogte en had de vorm van een vent met gespreide armen en benen. Dat was een kurieuziteit waarbij geen tien zeedraken het konden halen. Een paar seizoenen lang heeft die vent bij mooi weer torenhoog boven Beveren gezeten. Tenslotte is hij op de zolder van grootvader Vandenbroucke vergaan van reumatiek en ouderdomskwalen. Weldra meer
Vanaf nu zult u in bijlagen nieuwsbrieven over uiteenlopende zaken kunnen lezen.die per maand aangevuld zullen worden. De lijst voor oktober is dus nog niet compleet, volgen kan via categorieën (zie rechter marge) Nieuwsbrieven (05-10-2009)
Op zondagmiddag 11 oktober omstreeks 12.30 uur was er een rollende receptie op pad in Beveren-Leie. In de feestelijk aangeklede aanhangwagen was er naast de gewone zitplaatsen een speciale ereplaats voorzien, daarin zetelde Christine Remmerie. Zij werd gevierd voor haar 50ste verjaardag. Waar het gezelschap met Christine heen reed om het verjaardagsfeest verder te zetten is voor Beverse Weetjes een vraag. Desalniettemin wensen we Christine van harte proficiat!!!
Contacten die deugd doen "Druk, druk, druk We hebben het met zn allen zo druk dat we dreigen onszelf voorbij te lopen en nog nauwelijks tijd hebben voor elkaar. Even halt houden, tot rust komen en opnieuw ontdekken hoeveel we voor elkaar kunnen betekenen dat zit er voor velen niet meer in. En toch heeft iedereen nood aan een deugddoend contact: een leuke babbel, een goed gesprek, een kleine attentie, op iemand kunnen rekenen, prettige of moeilijke momenten delen "
Het bestuur van Ziekenzorg Beveren-Leie
Het bestuur van Ziekenzorg Beveren-Leie organiseerde naar aanleiding van de Nationale Ziekendag een deugddoende en gesmaakte dag. Deze begon met een eucharistieviering in de Sint-Jan de Doperkerk. Daarna ging het naar OC t Klokhuis waar 138 aanwezigen gezellig tafelden. Op het menu: aperitief, warme beenham met frietjes, groentjes en een drankje en als afsluiter koffie met gebak. Het bestuur is echter ook de 45 thuisgebonden zieken niet vergeten. Zij mogen nog een bloemetje en een deugddoend bezoekje verwachten.
Spellenavond in de Stedelijke Basisschool te Beveren-Leie
Belofte maakt schuld Op de verkeersdag van 8 mei ll. organiseerden de beide Basisscholen een verkeersvrije namiddag. De volksspelen die toen langs de verkeersvrije straten te vinden waren, werden gratis ter beschikking gesteld door De Bolderkar. Als dank daarvoor beloofde de Stedelijke Basisschool een spellenavond te organiseren en zo geschiedde.
Op vrijdagavond 9 oktober genoten jong en oud van een gezellige avond en probeerden er één of meerdere van de 10-tallen, niet alledaagse, gezelschapsspellen uit. Dit alles onder deskundige leiding van De Bolderkar en De Spelmaeckers. Menigeen heeft dan ook al een gezelschapsspel als eindejaarsgeschenk in huis gehaald.
Op zaterdag 3 april 2010 vindt samen met het muziekfestival Job*Rock een uitgebreide jobbeurs plaats in de foyer van Waregem Expo. 
