37ste jaarboek Geschied- en Heemkundige Kring Waregem 'De Gaverstreke' verschijnt op 15 december
Op 15 december verschijnt het 37ste jaarboek van de Geschied- en Heemkundige Kring van Waregem De Gaverstreke. We zijn er opnieuw in geslaagd dank zij de medewerking van velen enkele nieuwe aspecten uit ons verleden naar boven te halen. Vraagtekens en legenden verdwijnen zo naar het verleden.
We kennen wellicht nog de wereldtentoonstelling van 1958. Maar wie de wereldtentoonstelling van 1935 gekend heeft of meegemaakt zal wel op enkele handen te tellen zijn. Toch trokken ook Waregemnaren daarvoor naar Brussel. In het oude weekblad De Vrede vinden we hen terug. André Vandewiele rakelde dit allemaal op, mede met zijn herinneringen. Daarom nodigen we allen uit om bij het verschijnen van dit jaarboek, op 15 december om 20u. in het Cultuurcentrum De Schakel daarnaar te komen luisteren. Hij zal dit artikel nog verder komen becommentariëren.
De wijk Eertbrugge kwam in de jaarboeken zo goed als niet aan bod. Dit jaar krijgt het voorrang met een bespreking van alle herbergen die daar in de loop der tijden open zijn gegaan. De zoektocht daarnaar loopt eeuwen terug. Maar vooral de aangroei tijdens de jaren 1800 en 1900 neemt heel wat plaats in. De naam van enkele kanten van Eertbrugge hebben aan deze herbergen trouwens hun naam te danken. Zowel de herbergen als de uitbaters in de loop der tijdens worden uitvoerig uit de doeken gedaan. Daarnaast besteden de auteurs André Braet en Hervé De Loenzien ook aandacht aan het sociale leven dat zich daar rond heeft ontwikkeld. De titel van de bijdrage heeft ht over herbergleven in en rond Eertbrugge te Waregem : een terugblik. Daarmee staat deze wijk uitvoerig op de kaart. Velen zullen er hun herinneringen kunnen in terugvinden. Ook hier is de verandering op dit gebied duidelijk merkbaar en is het aantal met het daarbijhorend herbergleven sterk verminderd. Of komt er toch een kentering?
Vijve krijgt een plaats in het jaarboek met een overzicht van de kapelletjes ter ere van Maria opgericht. Ze verschijnen als een inventaris in kleur. Langs de jeugdherinneringen van Luc Cappon komt eveneens de tijd van 1941- 1953 in Vijve uitvoerig ter sprake. Dit sluit goed aan bij de vroegere artikelen die de tijd ervóór behandelden. Wie dit meemaakte zal er zich in terugvinden en jongeren zullen wellicht hier en daar even glimlachen als ze lezen hoe het er vroeger aan toeging. Met de vorige artikelen vormt het zo een algemeen overzicht van het Vijve van voorheen.
Het is het vijfde jaar dat we de bespreking van een aantal herbergen uit Desselgem kunnen voorleggen. Daarmee is de volledige bijdrage afgerond. Er is in de tijd veel veranderd. Deze verandering weerspiegelt zich in de herbergen die kwamen en gingen. Wellicht vinden ouderen hier een stukje verleden in terug. Daarbij komen ook de bewoners aan bod, want ook zij bepaalden voor een deel het leven in de gemeente. Etienne Ducatteeuw en Bernard Delange componeerden dit artikel na de vele opsporingen die ze deden. Ook dit blijft een document voor latere tijd. In aansluiting bij deze laatste bijdrage verschijnt ook een algemene inhoudstafel van alle herbergen die ooit in Desselgem het licht hebben gezien en het sociale leven hebben bepaald.
In de 18de eeuw kenden we de Oost-Indische Compagnie. Wie trok uit onze streken daarheen? Ja, inderdaad ook Waregemnaren en anderen uit de omgeving hebben deze avontuurlijke reis meegemaakt. Weinigen van hen keerden terug. Herman Meirhaeghe wist deze archieven op te sporen en weet ons met naam en toenaam de deelnemers uit de regio aan die verre tocht bekend te maken. Meer nog ook hun verdere avonturen opent hij voor ons.
Nieuwenhove Nieuwe vondsten in archieven laten Norbert Follens toe nog dieper te graven in de opkomst en begin van deze parochie. Na 75 jaar is het zeker de moeite om daarmee de twijfels en onzekerheden weg te werken. De figuur van Vital Moreels en zijn bijdrage bij het ontstaan van deze parochie wordt duidelijk aangebracht. Ook de andere medewerkers krijgen er elk hun juiste plaats, zoals ze uit de archieven naar voren komen.
Ooggetuigen van het einde van Wereldoorlog II uit Beveren-Leie en Desselgem kunnen hun verhaal kwijt in dit nieuwe jaarboek. Ze vertellen Etienne Ducatteeuw uitvoerig wat ze meemaakten. Zo vernemen we uit eerste hand nog deze gebeurtenissen vanuit hun ogen bekeken. We wilden dit voor de toekomst bewaren, aangezien dergelijke mensen stilaan zeldzaam worden.
Ook Anzegem krijgt onze aandacht met de geschiedenis van de Bond van de Kroostrijke gezinnen door Frans Speleers. Met Etienne Devogelaere weidt hij ook uit over de Anzegemse brouwerijen. Dit alles wordt uitgebreid geïllustreerd.
Enkele kleinere anekdoten uit vroegere tijden laten we niet liggen. Het betreft de huisnummers van Desselgem rond 1900, de Spaanse griep in 1918, een nieuwjaarsbrief uit 1864 en de eerste elektrische motor in Beveren-Leie in maart 1914. Het kapelletje van Den Bek die zal gesloopt worden en de nieuw opgerichte Rots van Vertrouwen op de Biest krijgen er zo ook wat aandacht. Op de klokken van de dekanale kerk komen we ook nog eens terug met een blik op de horloge.
We sprokkelden nog enkele gegevens over onze streek in andere artikelen of tijdschriften, die we ook gaarne aanbevelen. Zo hebben we het over bedelaars en bedelaarshuizen in Brugge. En ook over glazenier Casier vonden we nog wat aanvullende gegevens. Het misverstand over Constant Duvillers kunnen we recht zetten.
Dit jaarboek is ondanks de crisis ook dit jaar te bekomen aan dezelfde prijs van 20 euro, te storten op rekening 068-0503010-92 van de Geschied- en Heemkundige Kring van Waregem. Het kan afgehaald of ook bekomen worden bij de presentatie van het boek op 15 december om 20u. in het Cultuurcentrum De Schakel van Waregem.
of bij één van volgende medewerkers of adressen: Guy Algoet, St.-Michielsplein, 3 8500 Kortrijk (tel.:056/22.72.79) (guy.algoet@telenet.be) ; Filips Benoit, Kapel ter Rustestraat, 31B 8540 Deerlijk (tel.:056/29.40.29) (benoit.filips@pandora.be) ; Marcel Delmotte, Gentseweg, 555 8793 Sint-Eloois-Vijve (tel.:056/60.32.55) (marcel.delmotte@skynet.be) ; André Braet Leona Van Nuffel, Kruishoutemseweg, 131 8790 Waregem (tel.: 056/44.35.32) (braetandre@pandora.be) ; Rik Castelain, Wortegemstraat, 116 9700 Oudenaarde (tel.: 055/31.38.66) (Renilde.Vanderweeen@pandora.be) ; Sandrin Coorevits, Gemeenteplein, 2 8790 Waregem (tel.: 056/62.12.18) (archief@waregem.be) ; Cultuurcentrum De Schakel, Schakelweg - 8790 Waregem (tel.: 056/62.13.40); Bernard Delange, Boulezlaan, 12 - 8790 Waregem (bernard.delange@telenet.be) of De Coorenblomme , 4 - 8792 Desselgem (tel.: 056/71.58.30) ; Davy De Winter, Louis Tantstraat, 7 /12 - 8800 Roeselare (tel.: 0498/38.32.66) (davy.dewinter@skynet.be); Etienne Ducatteeuw, Grote Heerweg, 90 - 8791 Beveren-Leie (tel/ 056/71.35.63)(etienne.ducatteeuw@telenet.be); Norbert Folllens, Staakmolenstraat, 29 - 8793 Sint-Eloois-Vijve (tel.: 056/60.77.56); Filip Santens Els Vanhoutte, Elsdreef, 7 - 8570 Anzegem (tel.: 056/77.45.69) (filip.santens@burgerschool.be); Frans Speleers, Berglaan, 46 - 8570 Anzegem (tel.: 056/68.87.45) (frans.speleers@myonline.be); André Vandewiele, Zultseweg, 53 - 8790 Waregem (tel.: 056/60.26.93); Luc Wante, Lydie Vandermaelen, Vichtsesteenweg, 183 - 8570 Anzegem (056/77.96.24) (l.wante@scarlet.be of lydie.vandermaelen@scarlet.be)
Voorbereidende tekst gemeenteraad 01 december 2009
In bijlage de voorbereidende tekst voor de gemeenteraad van dinsdag 1 december 2009 die doorgaat in het gemeentehuis van Waregem en start om 19.00 uur.
Voorbereidende tekst kan gelezen worden in bijlage Bemerk o.a.de punten 12. kerk Beveren-Leie, aanpassingswerken klokkentoren: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 16. vernieuwen asfaltverharding opritten en spoorwegbrug Spijkerlaan: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 21. collector Beverenbeek (stedelijk aandeel): goedkeuren meerwerken in de Poekelaan 24. voorlopig vaststellen RUP Roestraat 25. definitief vaststellen RUP 9.1 Kerkdreef 26. definitief vaststellen RUP 7.1 Koning Albertstraat 33 vragen: raadslid A. Kindt: staat van het wegdek van de Leenriestraat en verlengde Beveren-Dries
Zware sanctie voor Rik Priem ex-trainer K.S.K. Beveren-Leie
Dat Rik Priem, ex-trainer bij het eerste elftal K.S.K. Beveren-Leie, een zware sanctie boven het hoofd ging is een feit geworden. Het provinciaal comité die het incident van 4 oktober behandelde besloot om de gewezen trainer tot 31 december 2010 te schorsen. Rik Priem ging niet in beroep tegen de uitspraak.
Tijdens de bewuste match tussen K.S.K. Beveren-Leie en Aalbeke rende de gewezen trainer het veld op en riep scheidsrechter Jens Fermaut (na de zoveelste flater) toe dat hij beter in het liefhebbersvoetbal zou gaan fluiten.
"Hij voelde zich fysiek bedreigd, terwijl ik hem enkel verbaal tekeer ging", zo getuigde Rik Priem in HWN. "Ik kan gewoon niet tegen onrechtwaardigheid. Maar ik geef toe dat wat ik gedaan heb niet door de beugel kan. Een erg zware beslissing, dat had ik niet verwacht. Vooral omdat er in het scheidsrechterverslag een aantal onwaarheden stonden. Dat er die bewuste match een controleur in de tribune zat, sterkte me eigenlijk in de overtuiging dat het provinciaal comité de zaken wel correct zou kunnen inschatten. Niet dus". Meer in HWN van vrijdag 27 november 2009.
Winterpret Ik herinner me nog best mijn verbazing toen ik op sommige winterochtenden door het vouteraampje naar buiten keek en mijn ogen moest nijpen tegen ongewoon scherp licht. De wereld daarbuiten lag in een witte wade gewikkeld en niemand die het gehoord had die nacht. Geluidloos dansend waren de sneeuwvlokken neergezegen. Uren aan een stuk. Alles was anders geworden nu. De haag van onze lochting droeg een witte vacht en hier en daar slechts vlekten de takken nog zwart door. Op Janseunes hofstede hadden schuur en stallingen een eendere witte kap en leken dichter bij de grond gehurkt dan ooit.
Verderop stond de kortgestuikte linde van het Kruise onbeweeglijk te dromen. Haar stam vlekte donker tegen een achtergrond van ondergesneeuwde velden en laaghangende grijze luchten. Verbazing en dromerij duren nooit lang bij een schooljongen echter. Op zulke ochtenden waren we in een handomdraai klaar om de weg naar school op te gaan.
De eerste sneeuwbal van het jaar joeg altijd een krachtige tinteling door onze handen. Een forse zwaai en lap! Daar spatte hij reeds uiteen op het lijf van de eerste de beste kameraad die ons voor de voeten liep. Meer was niet nodig natuurlijk om een gevecht in regel te doen ontbranden. Grijpen in de sneeuw. Samenpersen. Werpen. We voelden geen kou. Onze adem pompte in witte wolken naar buiten en als onze handen het te kwaad kregen, staken we ze in onze broekzakken. Gegarandeerd dat ze na een paar minuten gloeiden als vuur.
Het waden door de sneeuw was eigenlijk geen gemakkelijk karwei. Nu wordt ze seffens platgereden door fietsers en auto's, maar toen bleef ze vuistdik liggen. Ze klitte vast aan schoenen of kloefen en om de haverklap moesten we die sneeuw klom pies afstampen. Soms lieten we er die wel eens aan voor de aardigheid. Zulke klom pies konden gemakkelijk een handpalm dikte bereiken en dan was het net of we op kleine stelten liepen. Oppassen was geboden echter. Een omgeslagen voet kon de pret grondig bederven.
Ook in het maken van sneeuwventen waren we thuis natuurlijk. Maar daarvoor hadden we dikke lagen verse sneeuw nodig, liefst op een weide of een brede graskant. We moesten immers zware klompen kunnen rollen. Als onze sneeuwman klaar was lieten we hem een paar dagen in vrede leven, tot we vonden dat hij het lang genoeg gerekt had. Met een woest sneeuwballenbombardement hielpen we hem dan om zeep.
Jammer dat sneeuw altijd moet vergaan in vuiligheid. De aardigheid was er kompleet af als het eenmaal zo ver gekomen was. Sneeuwwater dringt overal doorheen en we kregen natte voeten, blauw van de koude soms. We konden ons niet eens meer verwarmen met het werpen van sneeuwballen. Een bal uit smeltende sneeuw geperst, is gemeen hard immers. Het was derhalve tegen onze ere-kode met zoiets te gooien. Iemand die het toch waagde, riskeerde een duchtige pandoering van de hele meute. Bij zulk dooiweer verloren we voor één keer geen tijd onderweg. Iedereen snakte ernaar om thuis te zijn en zijn verkleumde voeten te warmen op de trommel van de buizestoof.
Ook de vriezeman borg heel wat pretmogelijkheden in de wijde plooien van zijn mantel, als hij over akkers en sloten aangeschreden kwam. De eerste ijsbloemen die 's morgens op de ruiten geëtst stonden, waren de voorboden van dagenlange pret van een bijzondere soort. Het is gevaarlijk over ijs van één nacht te gaan. Dat wordt beweerd door een oude spreuk en ze heeft gelijk. Kuipijs kan verdomd gevaarlijk zijn. Velen van ons hebben gemeend dat die wijsheid niet voor hen bestemd was en ze hebben het met een ijskoud voetbad moeten bekopen.
Op onze weg naar school hadden we echter de Paardeput bij Brabanders hof en dat was een uitgelezen oord om de draagkracht van het ijs te proberen. Vooraan immers was hij zeer ondiep en als je daar paling ving (door het ijs schieten, natte voeten hebben, nvdr), was het zo erg nog niet. Bij het eerste vriesweer goot meester Algoet graag een paar emmers water uit in een of andere hoek van de speelplaats. Hij wilde ons zo gauw mogelijk aan ijspret helpen. Op dat eerste sleerbaantje van het seizoen konden we dan onze handigheid aanscherpen en alle soorten kunststukjes uithalen. Tot vallen dat we er sterren bij zagen toe.
Het sleerspel kon echter slechts goed op gang komen op een van de talrijke sloten en hof grachten die Beveren toen rijk was. De mooiste was wel Brabanders wal. Hij lag rechtover de hofstede, aan de noordzijde van de Gentse Baan, en slingerde zich met een forse zwaai een heel eind de weiden in. Het was een breed water. Niet gebroken door lis en waterkruid allerhande. Als het maar lang genoeg vroor, kon het ijs er onbelemmerd vuisten dik bakken. Op dat ijs slierde je als op een spiegel. Meters en meters ver. Je kon op beide benen voortglijden, of op één been als je wat handig was. Je kon onder het sieren ook op je hurken gaan zitten en trachten een paar rondjes te draaien. Er waren variaties genoeg voor iemand die lenig was en niet benauwd. Dat we daarbij al eens een onzachte landing maakten en een eind op buik of achterwerk voortgleden, was niet erg. Dat hoorde nu eenmaal bij de stiel.
Ook het ijspaard was een gerieflijk ding op dat ijs. Het ijspaard! De geleerden hebben in hun kinderjaren blijkbaar alleen met sleden gespeeld, maar wat is een slee nu vergeleken bij een ijspaard! Met dat paard -zoiets als een laag stoeltje met twee ijzeren latten onderaan- kon je een behoorlijke snelheid halen. Als je maar snel genoeg met de twee scherpgepinde sporen op het ijs wist in te hakken natuurlijk. Met hun ijspaard konden de jongens van het Ganzenpaneel iets speciaals uithalen als het Gewat dichtgevroren lag. Middenin dat Gewat immers stond een stevige staak geplant. Sommigen wilden hebben dat de Duitsers die daar nog gezeten hadden. Tijdens de Eerste Wereldoorlog zouden ze daar sommige krijgsspelletjes ingeoefend hebben.
Wat ervan zij, die staak stond daar en er werd gebruik van gemaakt. Met lange touwen bonden de Ganzenpanelers er zich aan vast met hun ijspaard en gingen immer snellere en immer kleinere cirkels over het Gewat beschrijven. Net een zwierelmolen. De Sprietenaars waren eigenlijk bevoordeligd wat de ijspret betreft. En dat heus niet alleen omdat ze terdege hun hart konden ophalen op de wijde ondergelopen Kwekemeersen aldaar. De lange weg naar school konden ze immers schier helemaal al glijdend afleggen. Achter hun huis immers kropen ze op de Gewatbeek en alover de wal van Fonsie Kobies en langs de eendenkwekerij van Achiel Vandeplassche en de hofsteden van De Brabandere en Timmerman, ging het recht naar het Gewat. Hier waren ze nog slechts enkele passen van de school af. Dat ze ondertussen een paar keer voor een straat of een mennegat uit de weg hadden moeten gaan, was van geen enkel belang.
Een heel apart soort ijspret vonden we bij de lochting van Brabanders hof. Daar lag een stuk van de hofgrachten dat helemaal verwaarloosd was. Het lis groeide er kriskras door elkaar, handen hoog, en op de bodem lag donker sop dat altijd een beetje brobbelde. Een echte goorwal. Bij vriesweer lag die sloot altijd het eerst toe. Lis en ijs bakten samen tot een taaie koek die wel boog, maar zelden brak. Dat verende dek noemden we de Wiepe. Van sleren kwam daarop vanzelfsprekend niets in huis. De sensatie kwam van het dek dat op en neer wiegde als we erover liepen. Natuurlijk was er wel een enkele keer iemand die paling ving en tot over zijn knoesels in het stinkende goor schoot. Dat hoorde er nu eenmaal bij. In zulk geval werden schoenen of klompen schoongewreven in de graskant en waren we klaar voor een volgende ronde.
Heel wat gevaarlijker was een spelletje dat enkelen eens uitgehaald hebben op de brede wal van Casteeles hof. Een lange vriesperiode had het ijs vuistdik gebakken, maar eindelijk was het beginnen dooien. Na een paar dagen lag er reeds open water aan de grachtkanten, maar middenin de wal dreven nog grote stukken ijs die vrij stevig waren. Een paar van ons hebben toen die ijsvlotten gebruikt om de gracht over te steken. Altijd maar opnieuw op en af varen. Die ijsschotsen hadden eens moeten kantelen. Het water in natuurlijk en een serieuze plaag op het lijf! Jaren en jaren later hebben we ons soms afgevraagd wat onze kinders toch bezielde om zo onvoorzichtig te zijn. Wel, ze hebben het van geen honden afgedeeld. Weldra meer
De jubilarissen: Marie-José en Jeroom, hun kinderen en kleinkinderen: Gino, Kobe, Joppe en Mieke, omringd door een delegatie van het schepencollege
Een delegatie van het schepencollege werd ten huize van de jubilarissen, Tomberg 20, ontvangen terwijl kleinzoon Kobe zorgde voor een streepje gitaarmuziek.
Jeroom werd geboren in1937 te Desselgem in een gezin dat zes kinderen telde. Op 14-jarige leeftijd begon hij zijn beroepsloopbaan in het vlas waarna hij nog een tijdlang in een weverij werkte. Hij sloot zijn loopbaan af bij het spaanderplatenbedrijf NV Interlin waar hij 30 jaar in dienst was.
Marie-José, werd geboren in 1937 te Beveren-Leie in een gezin met 8 kinderen waarvan er een overleden is. Ook zij begon haar beroepsloopbaan op 14-jarige leeftijd en trok de textielsector in bij de firma Vanmarcke.
De vonk tussen het paar sloeg over in café De Gilde, toen nog langs de Gentsesteenweg gelegen, en een 7-tal jaar uitgebaat door de ouders van Marie-José. Op 21 november 1959 verschenen ze dan voor de ambtenaar van de burgerlijke stand te Beveren-Leie om elkaar hun jawoord te geven.
We huwden trouwens op de eerste autoloze zaterdag. Iedereen die naar ons huwelijksfeest kwam moest dat noodgedwongen met de fiets doen, weet Jeroom te vertellen.
Het paar ging in de Nieuwstraat te Desselgem wonen om drie jaar later hun huidige woonst te betrekken. Toen hun zoon Gino in 1965 geboren werd, gehuwd met Mieke Ameye, stopte Marie-José met werken om zich te ontfermen over het huishouden. 7 jaar later moest Jeroom echter noodgewongen 2 jaar zijn job staken wegens ziekte.
Marie-José ging dus terug aan slag bij de firma Vanwynsberghe en kon er op haar 52ste met pensioen gaan. Nu genieten ze samen van hun vrije tijd. Een uitgesproken hobby heeft Marie-José niet. Jeroom daarentegen houdt van wandelen, fietsen en tuinieren. En natuurlijk zijn ze trots op hun kinderen en de kleinkinderen, de tweeling Kobe en Joppe.
Grootouderfeest in de Vrije Basisschool te Beveren-Leie
Op maandagsnamiddag zat de gymzaal van de Vrije Basisschool vol met grootouders. Directeur Stefaan Desramault verwelkomde iedereen en prees hen voor de zorgende taak die ze nu voor hun hartendiefjes opnemen. Het is meestal op de opas, omas of pepes en memes dat hij kan terugvallen als er eens eentje een beetje ziek is en naar huis moet.
Na het welkom beten de juffen de spits af en gaven er een klein dansje ten beste. Daarna was het de beurt aan de allerkleinsten die voor de allereerste keer op de planken stonden. Een ietjes onwennig, maar ze deden het goed samen met hun juf Marijke. Daarna waren de kleuters van juf Katrien en juf Caroline aan de beurt terwijl juf Martine voor de muziek zorgde.
Uiteindelijk verschenen ze allen nog eens op het podium waar een feestelijk stoeltje werd klaargezet. Op de vraag van juf Caroline of er een jarige in de zaal aanwezig was kwam geen reactie, niet dus.
Maar geen nood, het stoeltje bleef niet leeg, er was wel een jarige kleuter. Hij mocht de ereplaats innemen en natuurlijk ontbraken een liedje en het applaus niet, waarna het vuurwerk kwam.
Ondertussen was het tijd geworden voor de kleuters om te gaan spelen en voor de grootouders was de koffietafel gedekt in de refter.
Na de speeltijd trokken de grootouders naar de klas van hun pagaddertje voor een bezoekje en er lag voor iedereen een geschenkje klaar. Een werkje dat de juffen samen met hun kleuters hadden gemaakt. Een prachtige namiddag, en dat zowel voor groot als klein.
Op de laatste zondag van het kerkelijk jaar vieren ze bij de jeugdbeweging Chiro hun hoogdag van Christus Koning. Dit jaar was dat op 22 november.
Ook bij Chiro Leieland was dat zo. Om 09.15 uur was het verzamelen geblazen op het kerkplein om om 09.30 uur gezamenlijk de eucharistie bij te wonen in de Sint-Jan de Doperkerk. Een traditie die Chiro Leieland hoog in het vaandel draagt. Niet zo evident meer om zon groep jongeren daarvoor samen te brengen. Toch slaagt Chiro Leieland er ieder jaar weer in.
Ze zorgden zelf voor de teksten, de liedjes en de zang met vriendschap en een maatje meer als rode draad. Lectors waren er van klein tot groot om de voorbeden, schuldbelijdenis en eerste lezing te brengen. Het verhaal van De krekel en de mier was hier een sprekend voorbeeld van wat samenwerken kan teweeg brengen. Een enthousiaste groep vrolijke vrienden betrad de kerk, jammer dat ze deze na de viering met een kater hebben verlaten. Dat Chiro Leieland deze hoogdag van Christus Koning met alles erop en eraan nog viert zou één(ieder) moeten stimuleren inplaats van af te schrikken! Of zou (één)ieder het nu bij het verkeerde eind hebben?
Na de viering was het tijd om alle remmen los te laten en aan de verschillende spelletjes te beginnen. Over de middag zorgden enkele oud-leden van vorig jaar dat er soep met balletjes kon geserveerd worden.
In de namiddag ging het dan met de fiets naar Ooigembos. De outfit van de leiding was aan het spel aldaar aangepast, je kon er zowel koningen, koninginnen, wachters, narren, duivels, een klokkenluider een belleman . tegen het lijf lopen. t Was trouwens de belleman die de verschillende spelletjes aankondigde.
Met het proberen van rattenstaarten te bemachtigen, een veldslag te winnen enz., konden er punten verdiend worden. Het spel duurde tot ongeveer 16.00 uur, tijd om huiswaarts te keren, de kleren wat te drogen en te genieten van het vieruurtje dat bestond uit warme chocomelk met boterkoeken.
Na nog een poosje te hebben geravot werd het tijd voor het slotmoment en het bekend maken van de winnende ploeg. Maar, blijkbaar had geen enkele ploeg zijn veldslag verloren en kregen ze allen een zakje met centjes uit de schatkist.
In de nacht van vrijdag 20 op zaterdag 21 november gebeurde even voor middernacht een spectaculair ongeval op de Kortrijkseweg te Beveren-Leie.
Een bestuurder uit Beveren - Leie kwam er met zijn Peugeot 307 in aanrijding met een Ford Fiesta die de weg dwarste. Door de knal die daarmee gepaard ging werd de Ford Fiesta tegen enkele geparkeerde wagens gekatapulteerd. De bestuurder van Peugeot kwam zon 300 meter verder tot stilstand met zijn voertuig. Door het ongeval raakte de bestuuder uit Beveren - Leie gewond en diende door de dienst 100 overgebracht te worden naar het ziekenhuis in Kortrijk.
Door het ongeval was er een tijdlang slechts moeizaam verkeer mogelijk in de Kortrijkseweg gezien deze op de plaats van het ongeval totaal bezaaid lag met brokstukken. De brandweer kwam ter plaatse om de rijweg te ruimen.
Meer nieuws van de de Belgische Radio Unie over o.a.: Waregem: Zware schade bij het bedrijf Zarbiar door brand... zie bovenste blok onder 12
Meer dan 200 aanwezigen uit groot-Waregem genoten op vrijdag 20 november van een aangename namiddag in OC 't Klokhuis in Beveren-Leie. Dit naar aanleiding van het afsluiten van de seniorenweek in Waregem. De twee imitators van de wereldberoemde "Den Dikken en Dunnen", respectievelijk Guy De Groote en Marc Van Malderen, brachten er grappen, evergreens en populaire Nederlandstalige hits.
Sinds midden augustus van dit jaar zijn zij trouwens de eerste (en enige) imitators van de Den Dikken en de Dunnen ter wereld die zich ook officieel Laurel & Hardy mogen noemen. Dit na jarenlange onderhandelingen met de erfgenamen van de echte Stan Laurel en Oliver Hardy.
Het duo treedt niet alleen op in alle windstreken van België, maar hun optredens worden evenzeer gewaardeerd in Nederland, Engeland, Frankrijk....
Na hun optreden in Beveren-Leie waren er dan ook niets dan lovende woorden te horen, die best te omschrijven zijn met: 't was prachtig, heel ontspannend, een echt deugddoende namiddag.....
Op dinsdag 1 december 2009 om 19u00 komt de gemeenteraad terug samen. Het proces-verbaal van de vorige zitting ligt ter inzage in de raadzaal, één uur voor de zitting. Agenda: Openbare zitting 1. mededelingen 2. OCMW-raad: akte nemen van ontslag lid + onderzoek van geloofsbrieven opvolger 3. WVI: buitengewone algemene vergadering op 9/12/2009: a) bespreken agenda b) voordracht van 1 vertegenwoordiger en 1 plaatsvervangend vertegenwoordiger stad Waregem 4. IMOG: buitengewone algemene vergadering op 15/12/2009: a) bespreken agenda b) voordracht van 2 vertegenwoordigers en 2 plaatsvervangend vertegenwoordigers van stad Waregem 5. W.I.V.: buitengewone algemene vergadering op 16/12/2009: a) bespreken agenda b) voordracht van 1 vertegenwoordiger en 1 plaatsvervangend vertegenwoordiger van stad Waregem 6. Figga: buitengewone algemene vergadering op 16/12/2009: a) bespreken agenda b) voordracht 2 vertegenwoordigers en 2 plaatsvervangend vertegenwoordigers van stad Waregem 7. goedkeuren addendum contract met VMW in kader van transport van afvalwater 8. goedkeuren investeringstoelage kerkbestuur H.H. Amandus en Blasius: vernieuwen verwarmingsinstallatie 9. goedkeuren principieel stopzetten activiteiten Stedelijke Regie voor Grond- en Huisvestingsbeleid en bepalen bestemming activa 10. brandweerkazerne Liebaardstraat Desselgem, vervangen sectionaalpoort bijpost: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 11. Sint-Martinuskerk Desselgem, renovatie interieur, schilderwerken binnenbepleistering: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 12. kerk Beveren-Leie, aanpassingswerken klokkentoren: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 13. onroerende goederen: goedkeuren aankoop grond en gebouwen Westerlaan 51 en 51+ 14. onroerende goederen: goedkeuren ruiling gronden Veldloopstraat 15. vernieuwen asfaltverharding opritten brug over E17-Vichtseweg: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 16. vernieuwen asfaltverharding opritten en spoorwegbrug Spijkerlaan: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 17. uitvoeren wegmarkeringen Henri Lebbestraat: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 18. goedkeuren aanvullend verkeersreglement wegverkeer blijvend karakter: verkeersveiligheidsmaatregelen in de Henri Lebbestraat 19. aanleggen nieuwe riolering Koekoekstraat: goedkeuren eindafrekening 20. weg- en rioleringswerken Brouwerijstraat, Bessemstraat en Nokerseweg: goedkeuren aanstellen ontwerper 21. collector Beverenbeek (stedelijk aandeel): goedkeuren meerwerken in de Poekelaan 22. goedkeuren dossier nutsleidingen 23. toekennen van een bijkomende exclusiviteit aan Leiedal 24. voorlopig vaststellen RUP Roestraat 25. definitief vaststellen RUP 9.1 Kerkdreef 26. definitief vaststellen RUP 7.1 Koning Albertstraat 27. goedkeuren beheerovereenkomst 'oude spoorwegberm' tussen stad Waregem en Natuurpunt vzw 28. samenwerkingsovereenkomst 2008/2013 tussen de Vlaamse Overheid en stad Waregem: goedkeuren ondertekening 2010 29. stedelijk kunstonderwijs: principieel beslissen tot programmatie van een kunstacademie 30. sociale reglementen: a) opheffen toelage thuiszorg bejaarden b) goedkeuren toelage thuiszorg en mantelzorgtoelage voor personen met een handicap 31. goedkeuren wijzigen dienstreglement bibliotheek 32. aanvaarden schenkingen 33. vragen 34. goedkeuren proces-verbaal vorige zitting
OKRA zette kaartkampioen in de bloemetjes op dinsdag 17 november v.l.n.r.: Linda Dumortier voorzitter OKRA, Denise Debraeve, Cecile Dewulf, Frans Parmentier, de kampioen en echtgenote Cecile Magherman, Lucien Meersman en Christiane Goesaert
Lucien Meersman en Christiane Goesaert staan maandelijks in voor organiseren van de kaartnamiddagen bij OKRA. Van februari tot en met oktober kaarten 60 leden voor de kampioenstitel, om in november de kampioen en zijn gevolg te vieren. De titel ging dit jaar naar Antoon Vantieghem gevolgd door Frans Parmentier. Cecile Dewulf werd derde en tevens de eerste vrouw en voor het tweede jaar op rij mocht Denise Debraeve de rode lantaarn in ontvangst nemen. De viering ging gepaard met koffie, gebak en een drupelke. Daarna was er vrije kaarting met een traktaat en de namiddag werd afgesloten met belegde boterhammen. In december worden de liefhebbers terug verwacht in het Sint-Janszaaltje voor de Sinterklaaskaarting en in januari gaat de nieuwjaarskaarting door om in februari terug van start te gaan met het nieuwe kaartseizoen.
OP HET AARDAPPELLAND Tot het verste van mijn onthouden behoren de uren die ik met grootvader Vandenbroucke op zijn akkers gesleten heb. Grootvader en grootmoeder woonden aan de overkant van de Reke, in een nette kortwoonst waar veel land bij hoorde. Het was beste akkerland. Er werd wat vlas gewonnen voor de pacht, wat graan, en heel veel aardappels. Aardappels waren immers grootvaders lievelingsgerecht. Hij behandelde ze derhalve met buitengewone eerbied.
Met mijn broer heb ik vaak aardappels moeten rapen bij grootvader. Een zwaar karwei was dat niet. Hij kon best verdragen dat we tussendoor aan het ravotten gingen in de mulle nesse aarde die hij met zijn krauwel (riek met haaks gebogen tanden. Een andere soort had rechte tanden die haaks op de steel stonden. Gebruikt bij het aardappelrooien en het wegtrekken van stalmest, nvdr) opengetrokken had.
Om twee dingen kon grootvader verschrikkelijk kwaad worden als hij aardappels aan het rooien was. Vooreerst kon hij het zichzelf moeilijk vergeven als hij een mooie grote knol kapot gekapt had. Dan schudde hij triest grijnzend het hoofd en mompelde iets over al zo oud zijn en toch nog zo stom. Op veldmuizen echter had hij het nog heel wat min begrepen dan op stukgekapte aardappels. Als hij knollen vond waaraan ze geknabbeld hadden, gromde hij dreigend en liet een serie ronkende soldatenvloeken over het veld wegschieten. Wee de okkedrol (akkerdrol, veldmuis. Ook talpe genoemd, nvdr) die dan voor zijn voeten opsprong. Al was het beestje nog zo snel, grootvaders krauwel achterhaalde het wel.
Een attractie apart waren de mierennesten die soms opengetrokken werden. We zaten er dan op onze hurken bij en keken hoe de miertjes in radeloze verwarring her en der renden en poogden uit de ramp te redden wat er nog te redden viel. Bij roste mieren lagen de zaken echter totaal anders. Als zo een nest opengekapt werd, wierpen we er vlug wat aarde overheen. Roste mieren immers schuwdeh we als de pest. Ervan gezeektworden was allesbehalve prettig. De bijtende jeuk kon je nog urenlang navoelen.
Op het Hoveke van Marcel en Gerard Verschuere heb ik met mijn broer veel mooie dagen gesleten. Het grootste deel daarvan had eveneens te maken met aardappels en aardappeloogst. Groenze (groenze of groeze van aardappels: aardappelloof, nvdr) en onkruid uit de balken trekken. Knollen rapen achter de machine. Volle manden in zakken overgieten. Een handje helpen om de volle zakken op de driewielkar te hijsen. Aardappels verlezen en keesten ( de uitkomende kiemen wegnemen bij de aardappels, nvdr). De aardappelpot stampen voor de varkens. De aardappelwerkzaamheden vormden een haast eindeloze ketting op een hoeve toen.
Onder het aardappelrapen luisterde ik gretig de kurieuze praat af van de werkvrouwen die, met een jutezak voorgebonden, naast mij over de rulle aarde voortkropen. Oudere vrouwen waren het al. Ze hadden een leven van kommer en zorg achter de rug en maakten van hun hart geen moordkuil. Soms legden ze luidruchtig zaken bloot die anderen angstvallig binnenskamers trachtten te houden. Soms schoven ze dichter naar elkaar toe in geheimzinnig gevezel en gegiechel. De schaarse woorden die ik daarbij opving, hebben mijn geloof in ooievaar en kindjesschip een deerlijke deuk gegeven.
Het plezierigste bij het hele aardappelbedrijf was onbetwistbaar het opstoken van het droge loof. Einde juni kon je bij valavond de rook van brandende aardappelgroenze over het land zien drijven. Van akker tot akker brandden Sint-Pietersvuren en kruidden de zoele avondlucht met hun scherpe geur. Omheen zulke vuren danste vroeger de uitgelaten jeugd. De eerste oogst was binnen en de nieuwe aardappels zouden op tafel komen!
Hoe dikwijls hebben we niet bij zulke brandende groenzehopen gezeten toen als de schemering over het land begon te waren. Geboeid staarden we naar het dansend af en aan rijden der vlammen en naar het hete gloeien van de nasmeulende as. Steeds opnieuw zeelden we verse lagen groenze uit als de gloed begon te doven. Dan hervatten de vlammen hun spel en sloegen hun lekkende tongen door de vallende duisternis. Om de haverklap smeten we aardappels in de gloeiende asse om ze te laten bakken. Zou iemand nog weten hoe lekker zulke aardappels waren?
Als we dan thuis kwamen droegen we de kruidige geur van rook in onze kleren mee en reuzelde droge aarde uit kloefen of sletsen (sloffen, nvdr). Nu zouden we afkeurend de neus ophalen daarvoor en sakkeren dat het toch geen pas geeft om ons propere huis zo te verpesten. God, wat zijn we toch ver van de natuur en het natuurlijke afgedwaald in die paar tientallen jaren! De aardappel! Toen was hij zoveel als. het koninginnestuk op een schaakbord. Hij zorgde voor zo ongeveer de helft van onze voeding. Gewis. Goede aardappels waren een weelde. Als ze bloemend op ons bord te dampen lagen en gretig de ajuintjessaus dronken, voelden we het water in onze mond komen. En de patatten-met-de-frak dan die we aten met een beetje zout en een haring. En de melkstampers die met zure zurkel bereid waren en waarover een beetje gebruinde boter gegoten werd. En de hutsepot, die van 's morgens al achteraan op de buizestoof moest staan tjeuteren (sudderen, nvdr) maar die pas zijn volle smaak bereikte als hij nog eens opgewarmd werd en dan dik uitgesmeerd op een snee bruin brood.
Het is veel veranderd. Wie loopt nu nog hoog op met pelpatatten en melkstampers en hutsepot! Eens op een verwaaide keer misschien, als het erop aankomt wat ouderwets te doen. Maar verder? Amen en uit! Weldra meer
Het nieuwste Beverblaadje, de Sinterklaaseditie' viel terug in heel wat Beverse brievenbussen en bevat terug heel wat plaatselijk nieuws.
Bevernaren die echter een sticker op de bus hangen GEEN RECLAMEDRUKWERK ontvangen ook 't Beverblaadje niet. Velen onder hen wensen geen reclamedrukwerk MAAR WEL het Beverblaadje. Om hieraan te verhelpen mag iedereen die het wenst, gratis een zelfklever ophalen met de vermelding: GEEN reclamedrukwerk WEL 't Beverblaadje! Dank u.
Deze klevertjes zijn af te halen bij: Software Applications, Kortrijkseweg 224 te Beveren-Leie, tel. 056 72 40 08 Ondertussen staat ook de laatste editie on-line, om de Sinterklaaseditie en/of vorige edities te lezen klik hier.
Uitbater Gastronoom Beveren-Leie ziet droom aan neus voorbijgaan
Het Boothuis in Waregem dat nog in opbouw is zorgt nu al voor beroering. Joost Vanaudenaerde van restaurant De Gastronoom te Beveren-Leie en restaurant Verdict Deinze stelde zich kandidaat voor de uitbating en ziet een droom aan zijn neus voorbijgaan! Joost Vanaudenaerde diende als enige zijn kandidatuur in binnen de eerst voorop gestelde termijn met als einddatum: 28 september 2009.
Zonder medeweten van Joost Vanaudenaerde besliste het Waregems Autonooom Gemeentebedrijf Stadsontwikkeling om de termijn een maand langer open te stellen en dat tot 26 oktober. Zo kwamen er nog een paar kandidaturen bij om Het Boothuis uit te baten en zag Vanaudenaerde zijn kandidatuur in het niets verdwijnen.
Schepen Rik Soens, voorzitter van Wagso, zou naar verluidt de uitbating liever niet in handen zien van iemand die reeds een paar horecazaken uitbaat. De uitbater van o.a. De Gastronoom was echter niet van plan om Het Boothuis zelf uit te baten, dat zou Kathy Descheemaker doen, die in dienst is bij Vanaudenaerde als medewerkster in De Gastronoom.
In eerste instantie zou Vanaudenaerde tot een minnelijke schikking willen komen met Wagso. Kan dit niet dan stapt hij naar de rechtbank. Meer in Het Wekelijks Nieuws van vrijdag 20 november
Info-avond 'dakisolatie', ACW en KWB, ism ISOVER.
Op dinsdag 8 december organiseert ACW Beveren-Leie en KWB Beveren-Leie, in samenwerking met ISOVER een infoavond over DAKISOLATIE
Marc van Der Meerssche geeft technische uitleg en praktische info over het plaatsen van dakisolatie, en de te verkrijgen subsidies Iedere aanwezige krijgt een kortingsbon van 20% voor de aankoop van hun dakisolatie bij ISOVER.
Deze infoavond gaat door in De Kernelle, Kerkdreef, Beveren-Leie en start om 19.30 uur. Iedereen is er welkom, de inkom is gratis. Verdere info bij Carlos Verkaemer, 056 71 72 82.
Traditiegetrouw zet OKRA Beveren-Leie de seniorenweek in op de zondag die deze week vooraf gaat. Deze feestelijke dag begon om 10.30 uur in de Sint-Jan de Doperkerk waar E.H. Luc Suys de viering voorging. Na de eucharistie waren alle OKRA-leden welkom om gezamenlijk te genieten van een natje en een droogje. Rond de klok van 13.00 uur was het tijd geworden voor de 54 ingeschrevenen om zich naar restaurant de Gastronoom te begeven. Daar stond de feestdis klaar om de voetjes onder tafel te schuiven en er gezellig samen te tafelen.
Verder op het programma: Maandag 16 november om 14.00u.: Indoor petanque in de Boulodroom, Meersstraat z/n - 1,5 euro inleg Dinsdag 17 november om 9.30u.: Bib-dag en Week van de Smaak met gastland Turkije in de stedelijke bibliotheek Waregem, Schakelstraat 10 Donderdag 19 november om 14.00u.: Panelgesprek 'Iedere rol betekenisvol - de vergrijzing is FANTASTISCH' met lezing door professor Jef Breda (Universiteit Antwerpen) in de raadzaal van het stadhuis Waregem, Gemeenteplein 2 Vrijdag 20 november om 14.00u.: Seniorenshow met Laurel & Hardy (gevarieerde humor en zanganimatie!) in OC 't Klokhuis, Kerkdreef 23 te Beveren-Leie - 5 euro.
Op zondag 15 november kwam onderstaade reactie binnen bij Beverse Weetjes:
"Verlichting kerkpad aan houtbewerking Desmet naar Gruuthusestraat. Al jaren was het daar pikkedonker tijdens de winter en 's avonds, het paadje tussen de firma Desmet in de Grote Heerweg dat uitkomt in de Gruuthusestraat.
Na een aanvraag begin dit jaar, is het resultaat te zien : twee lantaarnpalen maken dat dit pad nu 's avonds en 's nachts het ganse jaar door helemaal verlicht is. Dank u Waregem". Aldus Cottens Dominiek.
Twee bevriende koren brengen Kerstconcert in Beveren-Leie
Op zondag 20 december om 17.00 uur brengen de Sint-Gregoriuszanggilde uit Beveren-Leie, onder leiding van Nikolay Pentchev en het Amicitia koor uit Wakken, onder leiding van Emilia Kulhanova een kerstconcert in de Sint-Jan de Doperkerk.
Toegangskaarten aan 8 te bekomen bij de leden van de Sint-Gregoriuszanggilde en koor Amicitia Paul De Smet, Hoonakkerdreef 54 B/L tel. 056/71.93.29 Hendrik Bamelis, Leenakkerstraat 11 B/L tel. 056/71.10.25 Ivan Dewever, Kasteeldreef 9 Wakken tel. 056/61.61.53
11 November, het einde van de Eerste Wereldoorlog. Op deze dag worden de gesneuvelden van beide Wereldoorlogen herdacht. Ook in Beveren-Leie was dat niet anders. Deze plechtige herdenking begon om 10.00 uur in de Sint-Jan de Doperkerk met een eucharistieviering, opgedragen door E.H. Luc Suys.
Daar de kerk in Desselgem nog steeds in de steigers staat was dit dan ook een gezamenlijke viering. Na de eucharistie scheiden de wegen van Beveren-Leie en Desselgem voor de hulde aan de plaatselijke grafmonumenten van de gesneuvelden. Thierry Mondy In Beveren-Leie werd de bloemenhulde geopend door Thierry Mondy, voorzitter van het Bevers feestcomité, met:
Iedereen welkom op de jaarlijkse herdenkingsceremonie voor de gesneuvelden van beide Wereldoorlogen. We staan hier met een dubbel gevoel. Enerzijds verbijsterd en vol ongeloof over wat toen gebeurde. En anderzijds verheugd door de gedachte dat meer dan 90 jaar na data er nog steeds heel veel mensen deelnemen aan die herdenking. Om hulde te brengen aan alle gesneuvelde soldaten heb ik gekozen voor volgend gedicht.
Onbekende soldaat, van eens en altijd, geweerloze overgave, gebroken in strijd vermist en gesneuveld, misbruikt en gewond, trekt verheven, doelloos de oorlog in het rond schuldig bevonden, veroordeeld om zijn daad, bekeken in de vrede, als noodzakelijk kwaad hij is goed of slechterik, gewoon als mens geboren, bejubeld of verguisd, overwonnen of verloren de vermoeide soldaat, een onbekende held, anoniem gestorven, en ter aarde besteld betreurd door de natie, herdacht in monument, om vooral te vergeten, dat niemand hem kent
Met deze woorden in gedachten gaan wij dan nu over tot de bloemenhuldiging. Schepen Rik Soens
Na de bloemenhulde van stad Waregem en de Oud-strijdersbond volgden nog een 20-tal verenigingen, waarna een delegatie van het Koninklijk Bevers Harmonieorkest het 'Te Velde' speelde.
Schepen Rik Soens blikte tijdens zijn daaropvolgende speech terug naar de dag van de Wapenstilstand, maar stond tevens even stil bij enkele huidige situaties waar nog steeds oorlog heerst.
Na dit alles ging het naar het gemeentehuis voor de receptie aangeboden door stad Waregem.
Daar kwamen Remi Decavel Kolonel b.d. en Christian Vereecke voorzitter van de Oud-strijdersbond nog aan het woord.
Dit alles gebeurde in het bijzijn van de drie Beverse Oud-strijders.
Van links naar rechts: schepen Pietro Iacopucci, Oud-strijder Marcel Benoit, Oud-strijder Marcel Sablain, voorzitter Oud-strijdersbond Christian Vereecke, Oud-strijder Roger Deprez en schepen Rik Soens.
Remi Decavel Kolonel b.d. Soldatengedicht door Willy Peter Reese Wij zijn de oorlog. Omdat we soldaten zijn. Alle steden heb ik verbrand, Alle vrouwen gewurgd alle kinderen geslagen, allen hun land ontroofd. Miljoenen vijanden heb ik gedood. Alle velden verwoest, de kerken vernietigd, de zielen der mensen vermorzeld, bloed en tranen van alle moeders vergoten. Ik heb het gedaan.. Ik deed NIETS.. Maar ik was soldaat.
De familie Reese was anti- Hitler en tegenstanders van het nazisme, maar vanaf de jaren dertig moesten ze zwijgzaam constateren dat het nazisme niet zo maar tegen te houden was en zoals zovelen zwegen zij. De zoon Peter werd aanvang 1941 opgeroepen voor de militaire dienst en hij kreeg zijn opleiding in het kamp van Elsenborn, in België dus. In de zomer van 1941 kwam hij aan in Rusland bij de artillerie. Met een zestal mannen en een paar paarden bedienden zij een kanon. Hij leefde zijn eigen leventje maar hield een dagboek bij. Gelijk waar hij was, in de modder , in een tent, in de sneeuw , of in een huis schreef hij zijn bevindingen op in het klad en stuurde de blaadjes naar huis. Ondanks de censuur en zijn duidelijke afkeer over wat er in Rusland gebeurde werd hij nooit verontrust . Verscheidene keren werd hij gekwetst en gedurende zijn herstelverlof schreef hij al zijn teksten die hij naar huis had gestuurd over in het net en zijn moeder verstopte ze diep weg opdat ze niet zouden worden ontdekt, anders wachtte hen het executiepeloton. Halfweg 1944 verheugde hij zich nog over de geallieerde landing in Normandië en hoopte hij dat de oorlog aldus gauw voorbij zou zijn. Daarna hoorde zijn familie niets meer over hem. Nadat de ouders gestorven waren vond zijn familie de diep verstopte dagboeken en werden ze uitgegeven onder boekvorm : Mij zelf merkwaardig vreemd
Tekst bij de voorstelling van het boek in de bibliotheek van Waregem Willy Peter Reese werd als twintigjarige in 1941 naar het Oostfront gestuurd. Ter plekke werkte hij aan een manuscript, dat nooit afkwam: Reese sneuvelt in '44. Dit deel uit de serie 'Oorlogsdomein' bevat zijn manuscript. Hierin verandert de schrijver van een gevoelige, dromerige jongeman geleidelijk in een onverschillige, door alcohol aangedreven apparaat. Onverholen beschrijft de auteur de ontmenselijking van de soldaten van de Wehrmacht. De gruwelen, honger, gevechten, dronkenschap, vereenzaming en kou en stank worden door de gestileerde zinnen tastbaar. Reese beschrijft het soldatenleven zonder heroïek. De kameraadschap die in veel frontromans het leven draaglijk maakt, ontbreekt. Zijn medesoldaten blijven naam- en gezichtsloos. Hij spaart zichzelf niet: ondanks zijn afkeer van het regime waarvoor hij moet strijden vertelt hij over zijn eigen morele desintegratie. Het plunderen van voedsel bij burgers, het bespotten en vernederen van krijgsgevangenen. Wat het boek bijzonder maakt is de dichtheid op de gebeurtenissen. Het onafgemaakte manuscript behoudt ondanks de poëtische stijl een rauwe directheid. Van een inleiding en nawoord voorzien door Stefan Schmitz.
Beveren-Leie 11 november 2009 Geachte Heer Voorzitter, geachte Oud-strijders, Dames en Heren en vrienden, Het doet deugd elk jaar jullie allen terug te zien, hier aanwezig voor de herdenking van beide laatste grote wereldoorlogen, en zeker ook de herdenking van de slachtoffers in deze conflicten. Het bewijst dat niet iedereen het offer van zoveel mensenlevens is vergeten. En men kan slechts betreuren dat deze gruwelijke feiten bij veel jongere mensen onvoldoende aandacht krijgen. Het is een zeer lovenswaardig initiatief van de vaderlandslievende verenigingen en van het stadsbestuur om ons elk jaar terug met de feiten uit de ergste jaren van onze Belgische geschiedenis te confronteren. Het aantal oud-strijders van de laatste oorlog wordt als maar kleiner.
Dit gaf me de gelegenheid even door enkele duizenden jaren van de menselijke geschiedenis te grasduinen. De studie van de geschiedenis toont veel mooie en erg interessante verwezenlijkingen op menselijk vlak in het domein van de kunst, de techniek, de medische sector, de economie enz. Gelukkig maar! Vertrekt men van 2000 jaar voor Christus tot op heden dan moet men geen zwartkijker zijn om een aaneenschakeling vast te stellen van oorlogen, wreedheden, machtsmisbruik en uithongering en vernietiging van dorpen, stammen, ja zelfs van ganse volkeren.
De mensheid heeft de neiging om grote bewondering te koesteren voor sommige volkeren. Soms met recht. Maar ze waren ook dikwijls uit op veroveringen, gewapenderhand, en meestal op wreedaardige wijze. Onmogelijk ze alle te vermelden .De voortdurende Europese conflicten, de verovering: van Noord Amerika; de verschrikkelijke gevechten in Zuid Amerika door de Spanjaarden tegen de inheemse bevolking berokkenden de mensen een zee van verdriet en ellende; ik zou zeggen: enzovoort tot op heden. Een van de zwaarste gekende conflicten uit de geschiedenis is de eerste wereldoorlog waarvan we vandaag het einde herdenken.
De bedoeling van de Duitse legerleiding was België in een korte veldslag te veroveren en zo gemakkelijk Frankrijk op de knieën te krijgen om daarna de Russen te verslaan in Pommeren aan de Russische grens. Maar het verzet van het kleine Belgische leger was heviger dan verwacht en de initiële Duitse plannen konden niet verwezenlijkt worden, noch in het westen noch in bet oosten.
De eerste belangrijke nederlaag die de Duitsers moesten incasseren was de slag bij Halen, een gevecht van de cavalerie. Halen ligt ten zuidoosten van Diest. Beide tegenstrevers beschikten over verscheidene regimenten grotendeels cavalerie, dus ruiters te paard, met lansen, zwaarden en vuurwapens. Twee Belgische regimenten Gidsen waren bij de troepen ingedeeld. Bij de Duitse tegenstrever was er o.a. een regiment Uhlanen uit Pommeren, uit het stadje Pasewalk, gelegen in bet noorden tegen de Poolse grens. De Belgische troepenmacht won de strijd maar verloor, net als de Duitse tegenstrever, meer dan 150 manschappen. Dit was het gevecht der zilveren helmen omdat de Duitse ruiters glanzende helmen droegen. Het was de laatste grote cavalerieslag te paard uit de geschiedenis.
Nu zijn de stadjes Halen en Pasewalk met elkaar verbroederd.n Mooi menselijk gebaar! Deze zware gevechten in Halen hebben wel de Duitse opmars vertraagd en het Belgisch leger tijd gegeven om zich terug te trekken. Daarom onze bewondering voor allen die er gestreden hebben en ons oprecht en diep medeleven voor hen die er gevallen zijn.
Het stadje Pasewalk, nu 12000 inwoners, is nog om andere redenen bekend. Want Hitler werd in oktober 1918 van uit Wervik naar een lazaret in dit stadje afgevoerd en verbleef er van oktober 1918 tot half november 1918. Wat er juist met hem is gebeurd is een raadsel maar feit is dat al diegenen die van zijn verblijf in het lazaret op de hoogte waren vermoord werden door de SS of verplicht werden zelfmoord te plegen, zoals de hoofdgeneesheer van het lazaret, dokter professor Forster. Hitler liet het lazaret vernietigen en plaatste er zijn borstbeeld met het opschrift: "Hier ik heb besloten aan politiek te doen".
Nog een woordje over de Gidsen. Het eerste eskadron (een compagnie) Gidsen werd opgericht in 1831 en Koning Leopold I was zo zeer onder de indruk van hun prestaties tegen de Hollanders dat hij het eskadron liet uitbreiden en het naar Brussel overplaatste. De muziekkapel van de Gidsen werd gesticht in 1832 en ze bestaat nog altijd en wordt geteld tot een der vijf beste militaire muziekkapellen ter wereld. Later ontstond het tweede regiment Gidsen. Gedurende het eindoffensief van 1918 leverden de Gidsen zware succesvolle gevechten in Burkel bij Maldegem. 1937 betekende het einde van de ruiterij te paard. De ruiterij eenheden werden uitgerust met motorfietsen FN, en lichtgepantserde wagens. Het 2° Gidsen onderscheidde zich in 1940 in de gevechten rond Zelzate. Op dit ogenblik, 2009, zijn de Gidsen gereduceerd tot een eskadron. Het muziekkorps is ontsnapt aan alle hervormingen.
Met de slag in Zelzate zijn we terug in 1940. Camille Huysmans, burgemeester van Antwerpen, sprak op 1 mei 1940, dus 9 dagen voor de Duitse inval in België, deze bevlogene en wijze woorden: ik citeer: "De wereld zal niet gered worden door degenen die het hoofd buigen en kruipen voor de brutale macht, maar wel door degenen die onvervaard recht staan, en strijden voor algemene vrede en algemene welvaart, en voor een wereld zonder verdrukking en zonder vervolging, in een democratische gemeenschap van broederlijkheid onder alle volkeren der aarde". Negen dagen later begon de grootste oorlog aller tijden.
Deze woorden indachtig en gedreven door vaderlandsliefde, werden weldra de eerste verzetsgroepen gevormd. Reeds in 1940 ontstond de kern van het Geheim Leger, meestal bestaande uit actieve en reservemilitairen, later gevolgd door vijftiental andere verzetsgroepen: De Witte Brigade, het Onafhankelijkheidsfront en nog verscheidene andere Belgische groepen zetten zich in voor de opvang van geallieerd neergeschoten personeel. Honderden Britten en Amerikanen werden aldus, via Frankrijk en Spanje, terug naar Engeland gebracht. De lijn werd echter door verraad van Belgische dubbelagenten door de Duitse Abwehr geïnfiltreerd en zo werden honderden medewerkers, mannen en vrouwen, opgepakt, gefolterd en geëxecuteerd.
Het verzet in België was zeer verdeeld over verschillende groepen" in totaal meer dan 140.000 mannen en vrouwen, maar de samenwerking onder de groepen lukte niet altijd. Toch boekte het soms voor de geallieerden mooie resultaten: sabotage van treinen, spoorwegen, transport langs de weg, spioneren de ganse tijd van de oorlog; doch ook daarin konden de Duitsers infiltreren met de hulp van Belgische dubbelspionnen. Soms stond de Duitse Abwehr (inlichtingsdienst) klaar om geallieerde spionnen die per valscherm werden gedropt nog ter plaatse aan te houden. Het laatste jaar voor de landing werd het verzet door de geallieerden flink ingezet en boekte het goede resultaten. En dank zij de hulp van de weerstandsgroepen kon de haven van Antwerpen op gemakkelijke wijze worden veroverd.
Ik meen dat het goed is deze organisaties te erkennen en hen hulde te brengen. 14.000 onder hen, mannen en vrouwen, werden opgepakt en terecht gesteld in Breendonk of ergens in een Duitse gevangenis of concentratiekamp. Het totale aantal Belgische doden in de tweede wereldoorlog bedraagt ongeveer 90.000, dus meer dan in de oorlog 14-18.
De UNO meent dat het aantal conflicten sedert het einde van de koude oorlog is verminderd, maar de vraag of ook het aantal slachtoffers van moord, uithongering, verkrachting, mishandeling fel is gedaald, blijft onbeantwoord.
De dagelijkse lezing van de kranten en het nieuws op radio en TV brengen een gans ander verhaal en zolang ongeveer 1 miljard mensen honger lijden kunnen we moeilijk de hoop uitdrukken dat de mensheid zich zou bezinnen en zich inzetten om op onze planeet een leefbare wereld te scheppen zonder gewapende conflicten en met respect voor elk volk en individu. Dat zou de mooiste hulde zijn aan allen die hun inzet met de dood hebben betaald. Decavel Remi Kolonel b.d. Weldra hier nog wat meer sfeerbeelden over deze herdenking
Stedelijke Basisschool Beveren-Leie organiseert tweede kaas-en wijnavond
Achter v.l.n. r. Saskia Cappon, Fanny David, Bert Coorevits, Ilse Depoortere en Koen Deruddere Voor v.l.n.r. Jimmy Vanhoutte, Rony Cooreman en Valerie Maebe
Op zaterdag 12 december 2009 organiseert de ouderraad van de Stedelijke Basisschool Beveren-Leie voor een tweede maal een kaas-en wijnavond. De opbrengst van deze avond is volledig voor de school. Er zal materiaal voor de kleuters en de kinderen van het lager aangekocht worden.
De avond is zo opgevat dat de volwassenen bij het binnenkomen een glas witte-of rode wijn of een glas fruitsap aangeboden krijgen bij hun kaart. Daarna kan er voor de prijs van 13 euro aangeschoven worden aan een groot kaasbuffet. Dat bestaat uit allerlei soorten kaas versierd met heel wat fruit en een 5 tal soorten broodjes. Voor de niet-kaaseters is er een prachtig vleesbord voorzien ook voor de prijs van 13 euro. De kinderen kunnen kiezen tussen een klaaskoek met chocomelk voor de prijs van 5 euro of een kinderkaasbord voor 10 euro.
Er wordt gewerkt in 2 shifts, shift 1 start om 17.30 uur en shift 2 om 20.00 uur. Diegenen die in de eerste shift aanschoven hoeven niet weg te gaan om voor de tweede shift. Ze kunnen zich gewoon verplaatsen naar de inkomhal of in de overdekte speelplaats om gezellig na te genieten met een glaasje wijn of een lekker biertje.
Voor de kinderen is er onder begeleiding van enkele monitoren van het Beverse speelplein animatie voorzien. Het feest gaat door in de Stedelijke Basisschool Beveren-Leie Koning Albertstraat 41.
Kaarten zijn te verkrijgen tot en met vrijdag 27 november. Voor meer informatie en kaarten: klik hier of via telefoon 0476 / 75 97 17.
Op dinsdag 8 december organiseert ACW Beveren-Leie en KWB Beveren-Leie, in samenwerking met ISOVER een infoavond over DAKISOLATIE 
