Wie zijn de vooraanstaande heren op de foto? Ter welke gelegenheid zou hij genomen zijn? ......... Indien u kunt helpen klik hier om uw info door te sturen, waarvoor bij voorbaat dank.
Beverse Weetjes wenst elkeen een vreugdevol en voorspoedig 2010 Zie bijlage
Eindejaarslijstjes, goede voornemens en terugblikken op het voorbije jaar: het zijn stuk voor stuk dingen die elke decembermaand terugkeren. Maar ook vooruitblikken kan nuttig zijn! Wat verandert er zoals in Waregem vanaf volgend jaar? We zetten het even voor u op een rijtje...
Parkeren en blauwe zone Vanaf 1 januari wordt er een bijkomende blauwe zone ingevoerd onder Het Pand. Dit voor het gedeelte centraal tussen de inrit aan De Post en de inrit aan residentie Regenboog. Vergeet daar dus niet jouw parkeerschijf te plaatsen; hierdoor kan je maximaal 2 uur parkeren onder Het Pand (meer info: De Sprong - editie december 2009) klik hier.Brandweer: wijziging dienstverlening De gemeenteraad keurde enkele wijzigingen bij de dienstverlening van de brandweer goed. Opruimen van een wespennest kost nu 15 euro, het leegpompen van kelders bij particulieren 150 euro (of 250 euro tussen 18.00u. 's avonds en 7.00u. 's morgens). Verder is levering van water (geen drinkwater) nog enkel mogelijk in noodsituaties en bij beslissing van de burgemeester. Deze levering is gratis, net zoals elke tussenkomst van de brandweer bij overmacht of noodweer. Ook hier is echter de beslissing van de burgemeester nodig.
Gratis ontlenen van CD's in de bib Vanaf 4 januari hoef je niet meer te betalen voor het ontlenen van CD's in de Waregemse bibliotheek. De hele collectie kan je vanaf dan gewoon gratis ontlenen. Om verder te lezen klik hier.
Nieuwe toelage voor mantelzorgers De gemeenteraad keurde op 1 december 2009 de mantelzorgtoelage voor personen met een handicap goed. Deze toelage bedraagt 100 euro per jaar en zal uitbetaald worden aan de persoon met een zorgbehoefte die effectief thuis verblijft. Dit jaarlijks rond 23 juni, op de Dag van de Mantelzorger. Het is de persoon met een zorgbehoefte zelf, die kan beslissen hoe hij deze mantelzorgtoelage besteedt. (Meer info: Dienst Sociale Zaken - 056 62 12 35)
Nieuwe huisvuilzakken Vanaf 1 januari voert de IMOG-regio (waartoe ook Waregem behoort) nieuwe huisvuilzakken in. Dit nieuwe "Marcel"-model is niet alleen steviger, maar ook praktischer en gebruiksvriendelijker. Deze huisvuilzak is trouwens een primeur in België. De prijs van de zakken wijzigt eveneens: een grote zak (60 liter) zal 1,30 euro kosten terwijl een kleine zak (30 liter) 0,75 euro zal kosten. Let wel: de huidige huisvuilzakken mag je wel nog doorgebruiken tot 31 maart 2010. Om verde te lezen klik hier.
Kunstwerk op de rotonde De rotonde op de Zuiderlaan aan het Regenboogstadion is momenteel nog een lege vlakte, maar dit verandert begin 2010. In januari of februari zal hier immers een kunstwerk worden geplaatst van kunstenaar Stief Desmet. Het stadsbestuur investeerde hiervoor 50 000 euro. Het kunstwerk zal geïnspireerd zijn door de Waregemse voortuintjes en zal dus een echte toegangspoort voor Waregem worden. (meer info: De Sprong - editie december 2009) klik hier.Hotspot in de bib Vanaf 1 februari zal je in de leeszaal van de bibliotheek gratis draadloos op het internet kunnen surfen. Er wordt immers een hotspot geïnstalleerd waardoor inloggen in de bib mogelijk wordt. (Bron stad Waregem)
Op dinsdag 29 december ging Beverse Weetjes even op stap met schepen Rik Soens en Pietro Iacopucci. Tijdens dit uitstapje vertelden ze wat er in 2010 zoal te gebeuren staat in Beveren-Leie.
Sint-Martinuskerk volgend jaar terug open. Tijdens het laatste weekend van dit jaar gingen de deuren van de parochiekerk, die sinds juni 2008 gesloten werden voor de renovatiewerken, voor 2 maal een uurtje open. Zon 100 personen waren daadwerkelijk geïnteresseerd in wat er gebeurd is, wat er nog te gebeuren staat en wanneer de kerk terug zal opengaan. Op deze vragen gaf schepen van patrimonium Rik Soens nadere toelichting.
Er werden reeds nieuwe glasramen geplaatst, de elektriciteit werd volledig vernieuwd, in de dakconstructie van de zijbeuken werden de rotte balken vervangen, de balken van de middenbeuk werden behandeld tegen houtworm en de kroonlijsten en gewelven werden hersteld en gepleisterd. Kort nadien werd duidelijk dat het nieuwe pleisterwerk van de gewelven barstjes begon te vertonen: "Een gevolg van de strenge vorstperiode in februari en het nog niet uitgedroogde pleisterwerk, wist de schepen te vertellen. De scheurtjes werden ondertussen uitgeslepen en hersteld.
Opgesplitst dossier Het herschilderen, de opfrissing van binnen- en buitenschrijnwerk, de bevloering, de verwarming, het herstellen van de klokkentoren, het herstel van het uurwerk en het verplaatsen van het gelijkvloerse orgel werden opgesplitst in twee dossiers. Nadat door de verschillende instanties beslist werd dat de muur- en figuurbeschilderingen niet verder vrijgemaakt, noch gerestaureerd zouden worden kon er aan herschilderen gedacht worden. De driehoekige velden, juist onder de koepelaanzet, die beschilderd zijn met de vier evangelisten, zullen wel met een speciale papieren onderlaag beschermd worden.
Volgend jaar krijgt de kerk dus een egaal kleurtje, welk het zal worden moet nog beslist worden. Tot de bevloering definitief kan aangepakt worden zal er nieuw tapijt geplaatst worden, en krijgt het binnen- en buitenschrijnwerk een opknapbeurt. Rond de kerk zullen ook alle struiken verwijderd worden en vervangen worden door gras. De bomen blijven, maar zullen als groenscherm gesnoeid worden.
Het dossier voor het verplaatsen van het gelijkvloerse orgel, het vernieuwen van de bevloering, de vernieuwing van de verwarming en het herstel van de klokkentoren is in voorbereiding en zal waarschijnlijk in maart 2010 op de gemeenteraad verschijnen, gaat schepen Soens verder. "Na goedkeuring zal er wellicht nog een 5 à 6-tal jaar overgaan vooraleer alle te bewandelen paden doorlopen zijn".
Orgelpunt ligt gevoelig Het kostenplaatje voor het vernieuwen van de bevloering zal om en bij de 600.00 euro bedragen. Om het orgel te verplaatsen (tegen de zijmuur) zal er een bedrag van 15.000 à 20.000 euro aan vast zitten. Het orgelpunt ligt echter wel heel gevoelig bij sommige Desselgemnaren want er zijn voor- en tegenstanders.
"Het streefdoel is om eind volgend jaar de Sint-Martinuskerk rond deze tijd van het jaar terug te kunnen openen zodat de parochianen hier kerst kunnen vieren, sluit schepen Soens af. Naar verluidt zou pastoor Leenknecht ook plannen hebben om de kerk te herschikken, de doopkapel uit te breiden en achteraan de kerk een rouwkapel te integreren. Meer weten over de Sint-Martinuskerk te Desselgem: klik hier.
De eerste gemeenteraad in 2010 gaat door op dinsdag 12 januari om 19.00 uur. Het proces-verbaal van de vorige zitting ligt ter inzage in de raadzaal, één uur voor de zitting. Op de Agenda staan volgende punten: Openbare zitting 1. mededelingen 2. onroerende goederen: verzaken aan het recht van voorkoop grond Roterijstraat 156+ 3. onroerende goederen: verzaken aan het recht van voorkoop grond en gebouwen Lindestraat 81 en 81+ 4. aanleggen en vernieuwen voetpaden in 2010: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 5. aanleg geluidswerende constructies langs de N382 ter hoogte van de woonzone 'de Biest': goedkeuren eindafrekening 6. goedkeuren dossiers nutsleidingen 7. vaststellen nieuwe straatnamen: definitief goedkeuren 8. uitbreiden urneveld op de begraafplaatsen Schoendalestraat en Sint-Jansstraat: goedkeuren ontwerp + vaststellen wijze van gunnen 9. stedelijk sportcentrum De Treffer, sporthal, aanpassingswerken, veiligheidscoördinator: goedkeuren ontwerp aanstellen veiligheidscoördinator + vaststellen wijze van gunnen 10. sporthal Beveren-Leie, uitbreiding sporthal, ontwerper: goedkeuren ontwerp aanstellen ontwerper + vaststellen wijze van gunnen 11. sporthal Beveren-Leie, uitbreiding sporthal, veiligheidscoördinator: goedkeuren ontwerp aanstellen veiligheidscoördinator + vaststellen wijze van gunnen 12. stedelijk basisonderwijs: goedkeuren wijziging schoolreglement 13. stedelijk basisonderwijs: goedkeuren reglement bekwaamheidsproef directeur aan de scholengemeenschap 'Stedelijke Basisonderwijs Waregem' 14. goedkeuren opdracht levering en installatie van een RFID-gebaseerd balie-automatiseringssysteem met geïntegreerde diefstalbeveiliging voor de Stedelijke Openbare Bibliotheek + vaststellen wijze van gunnen 15. goedkeuren opdracht uitbreiding opslagruimte informaticanetwerk stadhuis + vaststellen wijze van gunnen 16. vragen 17. goedkeuren proces-verbaal vorige zittingen (01/12/2009 en 17/12/2009) Geheime zitting 18. aanstellen stagiair-brandweerman-vrijwilligers in de functie van brandweerman-vrijwilligers 19. verlengen van de stage van stagiair-brandweerman-vrijwilligers
Lijk de bietjes bietjes gonzen ende ronken Op de droogste delen van de Persemeers stond meer steenklaver dan gras. Als die klaver bloeide, was het net alsof daar een immens wit tapijt opengerold lag. Honderden bietjes gonsden dan bedrijvig van bloem naar bloem, om grondstof op te doen voor hun zeemfabriekjes. Die beestjes waren heel vriendelijk zolang je ze maar rustig liet betijen. Als je ze echter te na kwam, konden ze gemeen in hand of voet stralen. Zo een bijensteek was lang geen pretje. Het was echter nog geen doodgaan zolang het gewone bietjes gold. Je peuterde het wiepke (angel, nvdr) heel voorzichtig uit en streek wat speeksel of wat azijn op het wondje.
Heel wat erger was het wanneer je gestoken was door een grote dikke koningsbie of door een van die gele gestreepte eerdebieën (wespen, nvdr). Mij is het zelf nooit overkomen, maar sommige makkers hadden ervaring in die materie. Ze verzekerden dat je zulk gemeen goed maar beter uit de weg kon gaan. Naast die grote stralebieën waren er ook nog de kompleet schuldeloze bietjes die over geen wiepke beschikten en zich niet konden weren als ze in het nauw gedreven werden. We zagen het verschil direkt aan hun achterlijf. Dat was niet zo spits. We vingen bij voorkeur die soort om ze met een handvol bloeiende steenklaver in een afgedekte bokaal te stoppen, om te zien of ze geen zeem zouden produceren.
Sommige makkers disten nogal eens verhalen op over het uitbranden van wespennesten ergens in een droge graskant. Veel honing schijnen ze nooit gevonden te hebben. Als ze daarbij echter maar half zo dikwijls gestoken werden als ze vertelden, moeten ze dagenlang met een gezwollen gezicht rondgelopen hebben.
Meikevers Meikevers - we noemden ze meulenaars of meulronkers - behoorden tot de meest populaire beestjes toentertijden. We schudden ze uit het jonge groen van de beukenhagen en namen ze mee naar school in een sulferdoosje (luciferdoosje, stekjesdoosje, nvdr). De bakkers waren het meest in trek. Ze leken als met meel bestoven en hadden hun naam dus niet gestolen. Lijk alle kostbare dingen waren ze echter zeer zeldzaam. Wat een meulenaar voor een schooljongen betekende toentertijde, bewijst alleen al de zegswijze: Wél bedankt. Ik ga je dan eens een meulenaar schudden! Zeggen dat meikevers bij ons een paradijselijk leven hadden, ware natuurlijk schromelijk overdreven. We stopten ze wel bij tijd en wijle wat verse beukeblaadjes toe, maar in ruil daarvoor moesten ze zich allerlei plagerijen laten welgevallen.
Zo lieten we onze meikever bijvoorbeeld steken. We begroeven hem onder een paar handvollen zand en keken dan gespannen toe hoe hij zich uit dat rulle zand naar boven wroette. Soms gingen we wedstrijden aan met elkaar. We stopten onze meikever gelijktijdig onder eenzelfde hoeveelheid zand en het beestje dat het eerst tevoorschijn kwam, was gewonnen.
Een ander spelletje was heel wat wreder. Vooraleer we ermee begonnen, moesten we goed uitkijken dat er geen meester in velden of wegen te bekennen viel. We bonden een eindje twijndraad aan onze meulenaar vast en duwden dan op zijn pootjes om hem aan het vliegen te krijgen. Soms lukte dat. Het beestje klapte zijn dekschilden open en vluchtte een bedrieglijke vrijheid in. Het kon hem echter heel slecht bekomen. Als we te onverhoeds aan het draadje snokten om het terug binnen te halen, liep het onvermijdelijk deerlijke verminkingen op.
Het onderwijs maakte handig gebruik van de populariteit der meulronkers om ons wat begrippen van dierkunde bij te brengen. Zo vertelde de meester van de engerlingen die zich onder de grond aan knaagpartijen overgeven. Hij vertelde ook over het raadselachtig verpoppen en hoe op een prille meimorgen jonge meikevertjes uit die poppen te voorschijn komen. Tegen de klasmuur hingen een paar kleurige platen. Een paar reusachtige engerlingen en dito meulenaars stonden erop getekend. De meester wees ons op de voelsprieten en op de dekschilden die tere vleugels verbergen.
We waren vol belangstelling. Als het niet te lang duurde tenminste. Meulronkers in een sulferdoosje konden langer onze aandacht boeien. Weldra meer.
Bijna 100 gezinnen doen wekelijks een beroep op de voedselbank
"Ook wij beginnen crisis te voelen" Verschillende vrijwilligers zetten zich in om ook gezinnen die het financieel moeilijker hebben, een aangenaam eindejaar te bezorgen. De voedselpakketten worden uitgebreid met een feestmaal en op 28 december staat de avond van het hart op het programma.
Door de feestdagen vindt de wekelijkse bedeling van voedselpakketten niet plaats op donderdag maar uitzonderlijk op dinsdag. Tom Ruysschaert is een van de vrijwilligers die in Desselgem de bedeling in goede banen helpt leiden. "Wekelijks krijgen wij zeven tot acht gezinnen over de vloer die via het OCMW bij ons terecht komen. Gedurende drie maand hebben zij dan elke week recht op een voedselpakket. Als die termijn verstreken is, wordt er in samenspraak met het OCMW bekeken of die termijn moet worden verlengd of stopgezet".
Vrijwilligers Beveren-Leie: Marleen Bekaert en Lea Dewilde, ontbreken op de foto Marleen Valcke, Rachida en Monia Ayari en Colette Deryckere
Ook in Beveren-Leie komen elke week een 10-tal gezinnen hun voedselpakket halen en dat is ook in Waregem het geval. "Meer dan 90 gezinnen krijgen in groot Waregem wekelijks een voedselpakket", legt Kris Verhelst van het OCMW uit. "Dan spreken we in totaal over 350 personen". Verhelst verduidelijkt ook dat het uitdelen van voedselpakketten gebeurt om noodsituaties te overbruggen. "Daarom dat we de situatie na drie maanden herbekijken. Dan kijken we of een verlenging verantwoord is. Of er eventueel extra voeding noodzakelijk is enz ... want er zijn er wel bij die een blijvend karakter vertonen door eventueel ziekte of werkloosheid".
't Kelderke De Waregemnaars komen hun voedselpakket afhalen in het centraal afhaalpunt 't Kelderke, een feitelijke vereniging die samenwerkt met verschillende service clubs en het OCMW. "Het OCMW kan gebruik maken van de Europese voedselvoorraad", legt Kris Verhelst 'uit. "Dat is echter lang niet voldoende waardoor we dat voedselpakket aanvullen met producten. Daarom is de steun van de Service Clubs en andere instanties erg belangrijk. Tijdens de feestdagen is het voedselpakket iets anders dan op andere weken. "Voor Kerst krijgen de mensen een koetong en voor Nieuwjaar balletjes in tomatensaus".
Volgens Kris Verhelst is de toename van mensen die een beroep doen op de voedselbank niet zonder reden toegenomen. "Wij beginnen nu de crisis te voelen. Voor velen is de stap naar het OCMW zetten heel groot waardoor ze uiteindelijk pas bij ons terechtkomen als de schuldenberg te groot is geworden. Daarom benadruk ik nog eens dat het heel belangrijk is dat mensen vroeger de stap naar het OCMW leren zetten. Daarvoor is ook het toekennen van de verwarmingstoelage een goede zaak. Dat gebeurt door ons waardoor de mensen het OCMW leren kennen. We zijn een open huis aan het worden".
Op 28 december wordt in samenwerking met het Waregems stadsbestuur de avond van het hart georganiseerd. Dan kunnen de mensen genieten van een echt feestmaal. "Bij het ingaan van deze legislatuur besliste de burgemeester dat mensen die het financieel moeilijk hebben ook moeten kunnen genieten van een volwaardige maaltijd. Daarom werd er een werkgroep opgericht. " Voor de feestmaaltijd van maandag schreven nu al 113 volwassenen en 49 kinderen in. "Het wordt zeker en vast een moment waar ze naar uitkijken". Bron: Het Wekelijks Nieuws, naar BWD, foto RSB
JOB*ROCK 2010 Niemand minder dan het onvoorstelbaar populaire Discobar Galaxie is de 1e headliner van Job*Rock 2010.
Discobar Galaxie is dankzij hun vrijdagavondprogramma op Studio Brussel, hun nieuwe 3 dubbele cd "Inside The Soundsystem" en hun jaarlijkse "Galaxie Gangbang" op Rock Werchter hipper dan ooit. Het is ondertussen al jaren geleden dat deze topdj's nog in Waregem te gast zijn geweest.
Daarnaast is Job*Rock voorlopig hun enige optreden in 2010! Naast Discobar Galaxie zullen ook Trash Radio (Studio Brussel/Mish Mash Soundsystem), Waxdolls, de afrekeningsensatie Wallace Vanborn en Highway Jack op Job*Rock 2010 te zien zijn. In de komende weken volgen nog meer namen waaronder een 2e headliner.
Meer info over Job*Rock vind je op www.jobrock.be. klik hier. Tickets voor Job*Rock kosten amper 5 in vvk en 8 add. De online ticketverkoop start begin januari. De verkoop via de gewone voorverkooppunten start iets later.
Voor de jobbeurs hebben ondertussen meer dan 15 standhouders ingetekend, waaronder Lidl, ISS, Makkie, Vlan.be, Stadsbader-Flamand en Balta. Geïntresseerde bedrijven vinden meer info op de website.
Elke dag wat warmte, en een vriendelijk woord. Elke dag een beetje licht, en iemand die je hoort. Elke dag ietsje fijn. en 't zal elke dag een beetje Kerstmis zijn! Beverse Weetjes wenst iedereen....klik hier.
In 2010 staat er voor 58 jongens en meisjes iets bijzonders te gebeuren.
Op 30 mei zullen zij het H. Vormsel ontvangen in de Sint-Jan de Doperkerk te Beveren-Leie.
Ook nu weer gaat de spetterende LET IT SHINE door en dat op 16 februari om 17.30 uur in Zwevegem (Sint Amandus).
De vormelingen van de parochie Sint-Jan de Doper zullen net als vorig jaar de kans krijgen om deze spetterende avond mee te beleven.
Vorig jaar kwamen meer dan 3500 vormelingen met hun catechisten samen op vier verschillende locaties. De Sint-Jan de Doperkerk was een van die locaties waar 900 vormelingen en 300 begeleiders aanwezig waren.
Vormelingen, stip dus alvast 16 februari 2010 aan in jullie agenda. Om de videobeelden van vorig jaar te bekijken klik hier.
Waarnemend burgemeester Rik Soens liet zopas weten dat de wedstrijd van morgen 23 december 2009 tussen boven genoemde clubs in het kader van de beker van België om veiligheidsreden NIET kan doorgaan
Briljanten jubileum voor Agnes Maroy en Robert Goethals.
Op de foto herkennen we zittend: Marie-Rose, Agnes, Robert en schoonzoon Germain, staand schepen Jo Neirynck, Rik Soens en Pietro Iacopucci
Naar aanleiding van hun briljanten huwelijk ontvingen Agnes Maroy en Robert Goethals op 21 december een delegatie van het gemeentebestuur in de Kortrijkseweg 334. Dat was dag op dag 65 jaar geleden dat ze in 1944 voor de ambtenaar van de Burgerlijke Stand te Desselgem verschenen. Agnes werd aldaar geboren op 14 augustus 1922, terwijl Robert een negental maanden later geboren werd te Harelbeke, en dat op 7 juni 1923 als jongste in een gezin van 9.
Op 14-jarige leeftijd begon Robert aan zijn beroepsloopbaan in de pannenfabriek te Stasegem. Twee jaar later trok hij naar het bedrijf van Oktaaf Mehuys waar hij met paard en kar balen vlas vervoerde naar Kortrijk en Doornik. Ook de lange afstand die hij met paard en kar aflegde naar een spinnerij in Gent weet hij zich nog heel goed te herinneren.
Het was ook op de werkvloer van Oktaaf Mehuys dat het koppel elkaar leerde kennen. Na de oorlog, in 1946, nam Robert het bedrijf van zijn werkgever over en werd hij zelfstandig voerman. Agnes, die tot aan haar huwelijk als poetsvrouw had gewerkt, hielp vanaf dan mee in het bedrijf. Daarbij stak ze ook nog een hand toe in café ‘De Voerman’ en stond ze in voor het huishouden en de opvoeding van de kinderen Rosanne (+) en Marie-Rose. Zes jaar vooraleer Robert zijn beroepsloopbaan afsloot ging hij in slachterij Goossens aan de slag als beenhouwer, chauffeur en koerman.
Na hun pensionering trokken ze vaak mee op reis met de gepensioneerden, waar ze nog altijd lid van zijn, en houden mooie herinneringen over aan hun speciale reizen. Beiden legden ook graag een kaartje, iets wat Robert nog steeds graag doet en ondertussen kunnen ze ook genieten van hun drie kleinkinderen Dominique, Silvie en Christoph en hun achterkleinkind Matthias.
Agnes overleed op 12 december 2010 Robert overleed op 1 januari 2014
Kerstvieringen in de Sint-Jan de Doperkerk te Beveren-Leie
Op woensdag 16 december was er terug een ploeg vrijwilligers aan de slag in de Sint-Jan de Doperkerk te Beveren-Leie met de opbouw van de kerststal en het plaatsen van de kerstbomen.
Ook dit jaar gaat er om 12.00 uur een middernachtmis door die opgluisterd zal worden door Jovi. Chiro Leieland zal terug zorgen dat er kan nagenoten worden met een glaasje gratis warme gluhwein en/of chocomelk. Op 25 december zal de viering van 10.30 uur opgeluisterd worden door de Sint-Gregoriuszanggigde.
Vooraleer de kerstvakantie in te gaan organiseerde de Vrije Basisschool op vrijdagavond 18 december een gezellige kerstmarkt. Op de speelplaats was het sneeuwtapijt bezaaid met smeulende vuurtjes en kraampjes. Zowel de uiensoep, hotdogs, jenever, glühwein, frietjes, braadworst werden gesmaakt en gingen gretig over de toonbank. De refter was ingericht als sfeervolle bar voor diegenen die liever een warm lokaal opzochten. In de turnzaal konden de kleintjes naar hartenlust ravotten in het speeldorp. En in groepjes konden de kinderen in een kleuterklas terecht om te luisteren naar het kerstverhaal. Elkeen genoot van de sfeer op deze witte kerstmarkt.
Vissels vangen Bij de jeugd van alle landen en alle tijden moet dit een der voornaamste vormen van tijdverdrijf geweest zijn. Wij waren geen uitzondering daarop. We hadden ook nog viswater in overvloed toen. De brede grachten bij Brabanders hof bijvoorbeeld en Mielke Victors put en vele beken en slootjes een beetje overal in Beveren.
We trokken uit vissen van zodra de eerste mooie lentedagen over het land kwamen. Het water stond open en helder in de grachten en alles wriemelde en borrelde er van nieuw leven. Natuurlijk dat we ons behelpen moesten met het visgerei dat we zelf in mekaar konden knutselen. Dure vislijnen hadden we niet. Wie gaf daar dan geld voor uit! Ons visalaam was doodgewoon een lange stok waaraan we een eindje twijndraad vastgeknoopt hadden. Als aas gebruikten we de pieren of terringen die we vonden van zodra we een gersfak (graszode, nvdr) oplichtten.
Soms hadden we zelfs een vlotter aan onze lijn. Een takje of een lucifertje dat we in de twijndraad strikten en dat ons verwittigde als er aan het aas gesabbeld werd. Een mens moest eigenlijk engelengeduld hebben om met dergelijk tuig uit vissen te gaan.
We namen dan ook dikwijls onze toevlucht tot grovere middels. Moeders vergiet bijvoorbeeld dat we dievelings uit haar keukenarsenaal meegegrist hadden, of de scharbieldezichter. We gingen dan op onze buik op de grachtkant liggen en schepten zo diep mogelijk in het water. Ongelofelijk wat in zo een verziep of zichter kon liggen wriemelen als het water weggestroeld was. Er waren van die grote dikke torren bij en waterspinnetjes en potshoofden en vele soorten waarvan we naam noch bestaan bevroedden. Een enkele keer was er ook wel een hagedis bij. Een loketissie, zeiden we.
We hadden niet veel op met die loketissies. We betrouwden ze niet. Wat heeft nu ook vier poten en een staart en kruipt rond in een gracht! Ze konden ons daarbij zo gemeen begluren met hun vinnige oogjes. Neenee, loketissies mochten we niet. Vooral dan niet die rode soort. Van die wisten we bepaald zeker dat ze verdomd giftig bijten konden. Toegegeven dat niemand van ons zo een beet gekregen had. Gevangen loketissies werden dan ook onbarmhartig onder schoen of kloef verpletterd. Tussen heel die wriemelende rommel lagen zilverige visjes wanhopig te slaan en te happen naar lucht. We pikten ze voorzichtig uit en lieten ze in een blikken doos met water glijden. Het was een sensatie op zichzelf zo een visselke een poosje in de holte van je hand te houden en te kijken hoe het zijn lijfje sloeg en jagend met zijn kieuwen werkte. Zo een klein beestje dat daar lag te glanzen in het zonnelicht en zich benauwd scheen af te vragen waarom het plots zo warm geworden was en zo droog.
De roodbaardjes waren natuurlijk meest in trek. Ze waren erg zeldzaam echter en zo een kleurige vissel vangen was zoveel als prijs winnen in een tombola. De tegenpool van die kwieke roodbaardjes waren de kavies. Logge zwarte vissels, die we steevast bij de overige bucht in de graskant of op het grint wierpen, waar ze verrekken konden. Van een makker die blijkbaar overhoop lag met water en zeep, zeiden we ook wel eens dat hij een kavie was.
Dan waren er ook nog vissels met een dik achterlijf, die moeite schenen te hebben het tempo van hun wegschietende soortgenoten bij te houden. Van die zeiden we dat ze eiers op hadden en we wierpen ze terug het water in. Jaja, hoe klein we nog waren en hoe meedogenloos, we wisten toch reeds dat de soort moest blijven voortbestaan. Thuis kiepten we onze vangst dan in een grote bokaal of in een kuip. Veel deugd beleefden we er echter niet aan. Iedere dag opnieuw moesten we kadavertjes bovenhalen die roerloos op de bodem lagen te drijven. De kwieke lijfjes spartelden niet meer en de glans was eraf. Dof en stijf lagen ze nog een poosje op de mesthoop, tot een of andere kat eens voorbijgekomen was.
Met Maurice Lambrecht heb ik aan Mielke Victors put eens de sensatie van mijn vissersleven gehad. Buiten adem van het lopen kwam Maurice vertellen dat hij daar een tinke (zeelt, karperachtige vis, nvdr) gezien had en samen trokken we erop af. Na veel geplons en geploeter wisten we de knaap met onze scharbieldezichter op het droge te halen. Die tinke heeft dan nog een paar dagen triest rondgezwommen in een kuip, tot Mentie Lambrecht het water over zijn kin voelde lopen en aan zijn Marie zei dat ze de pan op het vuur moest zetten.
Van puiden en padden Iets wat je nooit meer hoort bij ons is het kikkerkoor, zoals het op sommige avonden uit een of andere sloot kon opkwaken vroeger. Nogal vanzelfsprekend eigenlijk. Om een kikkerkoor te vormen, zijn kikkers nodig en die zijn nu in geen velden of wegen meer te bekennen. Toen we als kinders in de Persemeers aan het spelen waren, sprongen de puiden om de haverklap voor onze voeten weg. Het is trouwens meer dan eens gebeurd dat we uitgleden op een puid die wat aan de trage kant was.
In die Persemeers hadden we ze in soorten. Grote, kleine, groene, gele, bruine. We mochten er jacht op maken zoveel we wilden, we mochten ze bij tientallen om zeep brengen, de volgende dag hupten er precies evenveel door het veie gras. Met puiden waren we zeer vertrouwd. Misschien wel omdat we hun hele ontwikkeling zo nauwkeurig op de voet konden volgen.
In de lente waren plassen en grachten bedekt met gelei-achtig puiderek. Soms roerden we er duchtig in met een stok. Niet gauw echter zouden we het met onze handen aangeraakt hebben. Tenslotte was het maar een vieze bedoening. Op de plaatsen waar die kikkerdril gelegen had konden we niet lang daarna jacht maken op de koddige potshoofden die, met hun staartje slaand, parmantig door het water toerden. Het begon pas echt interessant te worden als die potshoofden pootjes kregen en op viervoetige vissen gingen lijken. Soms stopten we enkele van die grappige beestjes in een bokaal, om de puidvorming nog beter te kunnen volgen.
Puiden vangen was een bezigheid waarbij we uren gesleten hebben. Soms haalden we er spelletjes mee uit die tamelijk vreedzaam waren. Ze om het verst laten springen bijvoorbeeld. Ze in het water werpen met een dun touwtje om de poot en dan hard terugsnokken als ze dachten dat de vrijheid herwonnen was. Andere spelletjes waren bepaald wreed. Naar gevangen puiden werpen met getrokken zakmes. Ze doorpriemen om te zien welk gek gescharrel ze zouden maken met hun poten. Ze opblazen met een strootje. Een mens mag er niet aan denken nu! Hoe vertrouwd we ook met die beestjes waren, puidebillen hebben we nooit gegeten.
We hoorden er wel eens over praten maar wij, jongens van de Reke, vonden het maar een kiezig (vies, nvdr) gedoe. We waren daarvoor te weinig gekultiveerd waarschijnlijk. Nu nog steeds moet ik mijn afkeer bedwingen als ik ergens, omwille van de beleefdheid, zo een puidebilletje moet oppeuzelen.
Een pad is nog heel wat viezer dan een puid. Nu heb ik er in geen jaren meer gezien, maar toen waren ze lang geen zeldzaamheid. Als je een tijdje in de lochting rondliep, kon je er altijd wel één log en lelijk over de grond zien kruipen. Een padde kon je gemeen en gluiperig aankijken. We hadden er eigenlijk schrik voor en nooit zou het in ons hoofd opgekomen zijn zo een kiezig beest aan te raken. We waren er stellig van overtuigd dat padden giftig waren. Dat ook de minste aanraking ons worten (wratten, nvdr) zou bezorgen. Die zouden we dan moeten zien kwijt te raken door een geldstukje te werpen in de wijwaterbak in de kerk. De grote mensen deden er nog een schepje bovenop. Ze waarschuwden ons dat de padden 's nachts onze tanden zouden komen tellen als we ze iets misdeden. Wat voor ongemakken dat tandentellen opleverde, wisten we niet precies. We konden ons echter drommels goed voorstellen welk gevoel het zou geven als je op een nacht ontwaakte en zo een gedrochtelijke pad aan je kiezen te morrelen zat. Weldra meer
Chiro Leieland is sinds september terug goed op dreef en er staan nog tal van activiteiten op hun programma. Zo ook het 10-daagse bivak in juli. Dit jaar zullen de tenten opgeslagen worden in Bocholt. En juist rond deze activiteit knelt het schoentje nog wat. De leiding is namelijk nog op zoek naar kookouders en daarom maakten ze even een definitie van een kookploeg.
"Kookploeg zijn is: - Het aankopen van nieuwe warmtewanten voor het volgende kamp te Bocholt. - Kijken of alle potten, pannen, kernkoppen, tassen, bekers nog aanwezig zijn en al dan niet nieuwe gaan kopen. - Uren voorbereiding naar het kamp, afwisselend met halve uren plezier waarin je uw collega koker schaterend de loef afsteekt. - Wortels in fijne schijfjes snijden, pret maken bij het stoven van de prei, met tranen in de ogen kilos ajuinen versnipperen, aardappelen hun jasje afdoen, toekijken hoe de leiding in de weer is met het braden van de 100den worsten om de heerlijke jaarlijkse hutsepot te bekomen. - Terug wat uren voorbereiding voor het kamp, dit keer om de beurt bij iemand anders thuis en afwisselend met een hapje en een drankje. - Vergaderen met één grote tafel leeftijdsgenoten, 1 oog op het blad het andere misschien naar uw kleine spruit die alweer van plan is om de wereld te ontdekken. - Een aantal jaren met ons mee gaan op kamp om daar 10 dagen dolle pret te beleven. - Met een volgeladen auto/caravan/vrachtwagen vertrekken richting het verre Limburg. - Tijdens die rit in gedachten prachtig droog weer bestellen bij Frank de weerman. - Wanneer uw bestelling goed weer niet is uitgekomen, de vele triestige gezichtjes van de leden opvrolijken met een heerlijke warme soep. - Het afpersen en het tegen elkaar opzetten van de lokale bakkers, om zo bij de goedkoopste 10 dagen brood te kopen. - Na vele uren zwoegen in de keuken een spontane Dank u wel het was zeer lekker krijgen van een speelclub meisje en of jongen. - Ook toekijken hoe alle eierpuf wordt opgegeten en u noodgedwongen snel nog iets anders moet vinden om zelf uw lege maag te vullen. - Wanneer u s middag of avonds zelf lekker gegeten hebt, tijd nemen om te rusten, te genieten van de omgeving en de ambiance van de jeugdige spelen rondom u. - s Avonds na alle drukte gezellig rond een brandend stakingsvuurtje de dag overlopen met de kampleiding en horen dat alles terug dik in orde was Kortom een aangename, gevarieerde, sociale levenservaring waar mooie herinneringen aan vast hangen".
Ben je geïnteresseerd, wens je meer informatie ? Neem dan gerust contact op met iemand van de leiding. Ze zijn dagelijks te bereiken in het heem Tomberg 21A, Beveren-Leie en dat vanaf 20.00 uur.
In bijlage de voorbereidende tekst voor de gemeenteraad van donderdag 17 december 2009 die doorgaat in het stadhuis te Waregem en start om 19.00 uur
Punt 4: Aan de gemeenteraad wordt voorgesteld de aanslagvoet aanvullende belasting op de personenbelasting voor het jaar 2010 ongewijzigd vast te stellen op 6,8%.
Toen de Interlin-schoorstenen op 18 maart ll. werden gesloopt waren alle leerlingen van de beide Basisscholen erbij. De afgelopen maanden lieten ze hun fantasie zowel individueel als in klasverband de vrije loop en gingen op een creatieve manier aan de slag om hun gevoelens en indrukken weer te geven over deze indrukwekkende gebeurtenis. Dat leverde heel wat tekeningen, maquettes, teksten .op. Op zondag 13 december werden alle werken tentoongesteld bij Woningbouw Huyzentruyt. Naast de Interlin Kids Expo kregen de bezoekers een rondleiding in het bedrijf en werd er een presentatie gegeven over het Huyzentruyt-concept en de Interlin-site. Eind januari, begin februari 2010 zal wellicht kunnen gestart worden met de wegeniswerken.
BEVEREN-LEIE In 1958 begon Interlin met het persen van platen voor de bouwen de meubelindustrie. Jarenlang vormde de locatie van Interlin echter een heet hangijzer te Beveren-Leie. Het bedrijf was ingesloten geraakt door een uitbreidende woonzone. Er waren klachten over lawaai-, stof- en geurhinder. Na een procedureslag van meer dan vijftien jaar was het uiteindelijk voormalig minister van Leefmilieu Vera Dua die begin 2003 eigenhandig het dunne touwtje doorknipte. Ze weigerde Interlin een nieuwe vergunning te geven, waardoor de vestiging onherroepelijk de deuren moest sluiten.
NIEUWE BESTEMMING In 2004 bereikte Groep H een overeenkomst om de Interlin-site aan te kopen met de bedoeling om deze plek op te waarderen en om te vormen tot een rustige, aangename, groene woonzone. Er werd een ontwerpwedstrijd uitgeschreven waarbij verschillende architectenbureaus een voorstel hebben ingediend. Het bureau van architect Filip Cnockaert uit Kortrijk haalde de opdracht binnen. Hun ontwerp "Wonen in het Park" sprong eruit omdat het voorzag in een evenwichtige mix van woon- en recreatiefuncties. Een grote oppervlakte werd voorzien als openbaar park.
Begin dit jaar werd aangevangen met de sloop van de 6 hectare grote industriële site die voor goed 90% bebouwd en/of verhard was. Als apotheose werden op 18 maart de 3 schoorstenen neergehaald. Hiermee werd op symbolische wijze afscheid genomen van het verleden. Het kostenplaatje van die afbraakwerken, zo'n 1.100.000 euro, werd voor 90% gesubsidieerd door de Vlaamse overheid
De site (2 november 2009) gezien vanuit de Kleine Heerweg
EEN UNIEK WOONCONCEPT Intussen zijn de afbraakwerken afgerond. De aanvang van de verkoop is voorzien in voorjaar 2010 en het bouwen van de woningen zal van start gaan eind 2010. In een eerste fase zullen 46 woningen gebouwd worden. In het belang van de omwonenden zal meteen ook de aanleg van de parkzone met vijverpartijen voorzien worden (2 hectare).
In totaliteit komen op de nieuwe site 116 woningen en 30 appartementen. De huizen zullen een combinatie zijn van rijwoningen, koppelwoningen en alleenstaande woningen. De nieuwe woonwijk zal volledig zone 30 zijn. Naast een garage en oprit zullen de inwoners hun wagen ook kwijt kunnen op een daarvoor voorziene groene parking. Daarnaast zullen aparte parkeerplaatsen voorzien worden voor bezoekers. Voor fietsers, wandelaars, schoolgaande jeugd, ... zal er een verbindingsweg aangelegd worden tussen de Koning Albertstraat en de Kleine Heerweg. Langs strakke groene lanen krijgt elke individuele woning rechtstreeks toegang tot het park.
Plan realisatie eerste fase (niet op schaal) bron Kids Expo
Het hoofdaccent komt te liggen op wonen, groen en ontspanning. Een groot contrast dus met de industriële activiteiten van weleer. Heeft u zelf interesse in het nieuwe project? Laat u nu dan registreren op de wachtlijst via 056/736.736. Zo zal u kort voor de start van de eigenlijke verkoop persoonlijk verwittigd worden.
Stedelijke Basisschool opende rouwregister voor Bettina Verhellen
Bettina Verhellen dochtertje van Mario en Tiene Verhellen - Coppens zusje van Alessandra. Geboren te Waregem op 7 november 2003 en er plots overleden op 11 december 2009 De afscheidsdienst zal plaatshebben in het O.C. Nieuwenhove, Kerkhofstraat 30 te 8790 Waregem op vrijdag 18 december 2009 om 10 uur.
In de Stedelijke Basisschool, Koning Albertstraat, Beveren-Leie is zondagavond in de foyer een stille ruimte ingericht. Daar kreeg Bettina met een mooie foto een plaatsje bij de bloemen en een kaars. Er speelt de hele tijd rustgevende muziek.
Vanaf maandagmorgen, 14 december, wordt de ruimte opengesteld om stil bij Bettina te verpozen, voor al wie een plaats wil geven aan zijn of haar verdriet. Kinderen, ouders, grootouders, leerkrachten... iedereen is er welkom.
Ook na de schooluren kan men alle weekdagen tot en met vrijdag de stille ruimte bezoeken tot 21.30 uur. Er ligt een rouwregister waarin men zijn diepe medeleven met de familie kan neerschrijven.
Deze foto werd op vrijdagnamiddag 11 december genomen door een klasgenootje. Hij zal duidelijk zichtbaar in de klas aanwezig blijven.
De tekst "Bettina morgenkind" prijkt als eerste bladzijde in het rouwregister en werd door directeur Stefaan Dewaele voorgelezen tijdens het stiltemoment op de kaas- en wijnavond.
Bettina, morgenkind Bloem in onze handen, we zullen je telkens herkennen in elke ontluikende knop, in elke druppel die glinstert, in elke zon die verwarmt. En als de avond valt, dan zal je bij ons zijn. Soms even. Hoorbaar als adem. Onvindbaar. Tussen tedere dingen. Behoedzaam geschreven op een kwetsbare plek in de schoot van ons hart. (Kris Gelaude)
Voetbalwedstrijd KSV Zulte Waregem - Cercle Brugge
