Ik ben Everaert Albert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Awbeir (Eeklo's voor Albert).
Ik ben een man en woon in Eeklo (België) en mijn beroep is ...bloggen.
Ik ben geboren op 11/02/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn blog, foto's, computer, fietsen...
In AZ Alma werd deze week bij een 59-jarige man uit Maldegem de duizendste knieprothese geplaatst met de MAKO-robot. Dat gebeurde nog geen twee jaar nadat de robot in dienst werd genomen! “En in volle coronaperiode”, stipt arts-diensthoofd dokter Alex Demurie aan. “Vandaag wordt 90 procent van de knieprotheses in AZ Alma uitgevoerd met de MAKO-robot.”
De kaap van 1.000 operaties met de MAKO-robot ronden, is niet zo uitzonderlijk. Wel héél speciaal en uniek is dat dit in een periode van net geen twee jaar is gebeurd. De MAKO-robot werd voor het eerst in AZ Alma gebruikt op 4 maart 2020. Hiermee legden de orthopedische chirurgen van knieprothesecentrum AZ Alma de lat nog wat hoger, want met hun reeds bestaande LaZIRUSh-techniek en de ‘patella-in-place-balancer’ werd al een superhoge score van geslaagde ingrepen behaald. Met de MAKO-robot wordt naar de perfecte knieprotheseplaatsing gestreefd.
Toen AZ Alma in 2020 de MAKO-robot in huis haalde, was het het eerste ziekenhuis in Oost-Vlaanderen en het derde in België dat voor deze techniek koos. Geen wonder eigenlijk, want het knieprothesecentrum van AZ Alma heeft een uitstekende reputatie: jaarlijks stappen meer dan 900 patiënten enkele dagen na hun knieprothese tevreden het ziekenhuis buiten. En steeds meer patiënten kiezen nu voor het inzetten van de MAKO-robot, een forse investering (1,2 miljoen euro) die zowel voor de arts als voor de patiënt niet te versmaden voordelen heeft.
Voor de arts biedt het de zekerheid dat de prothese wordt geplaatst volgens het vooropgestelde plan, waardoor een grotere precisie van plaatsing en een betere stabiliteit van het implantaat wordt bekomen, in vergelijking met de conventionele methode. Voor de patiënt is de inzet van de robot een garantie voor een grotere precisie, minder schade aan de weke delen (de robot weet d.m.v. de CT-scan en de grenzen bepaald door de chirurg waar het bot eindigt en dus wanneer moet worden gestopt met zagen), minder bloedverlies (want geen opening van het mergkanaal) en mindere noodzaak aan pijnmedicatie. Op termijn zal dit leiden tot een kortere operatieduur en zelfs een kortere hospitalisatieduur zal hier het gevolg van zijn. Geen wonder dat momenteel 90 procent van de knieprotheses in AZ Alma met de MAKO-robot wordt uitgevoerd.
Voor het werken met de MAKO-robot werden niet alleen onze kniechirurgen Alex Demurie, Ignace Ghijselings, Hans Van Den Wyngaert en Stefaan Van Onsem grondig opgeleid, ook tien OK-medewerkers werden klaargestoomd voor deze ingrepen. De eigenlijke operatie wordt uiteraard uitgevoerd door onze chirurgen. De andere orthopedisten met hun eigen specialismen zijn dokter David Bassens, dokter Wouter De Keyser, dokter Erwin Groessens, dokter Chris Smets en dokter Nikita Stevens.
Op de foto de vier kniechirurgen: dr. Hans Van Den Wyngaert, dokter Ignace Ghijselings, dokter Alex Demurie en dokter Stefaan Van Onsem.
Augustus 1965: start rouwstoet van de voorzitter Arnold Standaert, voorzitter BWB (Belgische Wielrijders Bond) in feite de elitecoureurs van toen.
De rouwstoet van hun voorzitter begon aan ‘Villa Malecote’ aan de Staatsbaan te Balgerhoeke (zie de erehaag) en gingen dan over de sasbrug naar de parochiekerk.
Na de uitvaartdienst gingen ze terug in stoet naar het kerkhof van Balgerhoeke.
In de zomer van 2007 heeft Hilde het echtelijk dak verlaten. Lang blijf ik evenwel niet alleen want inmiddels heb ik al bijna een jaar een relatie met mijn buurvrouw Inge. Beter kan ik het niet treffen. Zij is mijn nieuwe bestemming, mijn Albion, mijn Inge-land.
’t Beloofde Inge-land
“t Is stil waar dat ‘t nooit waait, dat is alom bekend, Maar als het altijd stormt en niks dit kan bedaren, Als ’t water wild opspat met schuimkoppende baren, Dan is het beter soms dat ‘t schip zijn steven wendt.
Het kan verkeren, juist, ik heb het lang ontkend. Een huw’lijksboot in nood valt soms niet te vrijwaren. Wellicht bleef ik te lang, uit praktische bezwaren. ‘k Verlaat nu mijn Titanic eerder dan gepland.
Ik wens dit niemand toe, maar als je toch mocht stranden, Gooi dan de boeien los, en gun vooral mekaar Veel hoop, geloof en liefd’ in ’t komend Nieuwejaar.
Ik zet thans koers naar nieuwe onbekende landen En maak er ’t beste van, de zorgen aan de kant op weg naar Albion, ‘t beloofde Inge-land!
Een foto van de familie Lion met de latere dokter Albert Lion in het midden. Dokter Lion woonde in de Stationsstraat een 3 tal huizen voorbij cinema Astrid richting station.
Ondertussen is de ruwbouw aan het nieuwe appartementsgebouw op het K. Astridplein gedaan. Alle materialen van de metsers zijn (bijna) allemaal weg en moet er nu binnen gewerkt worden.
Het loont al eens de moeite om een bezoekje te brengen aan het arboretum in Het Leen te Eeklo.
Het is te hopen dat de storm geen schade heeft aangericht want de foto's zijn niet van gisteren maar van vorige week zondag. Sommige dingen bloeien maar er staat ook al veel 'in botte'.
Stilaan wordt de natuur wakker en blijven de bloemen niet achter.
Als we enkele weken verder zullen zijn zal er hier nog meer in bloei staan.
De oninneembare liefde van Jacques Brelwas de Eeklose Marieke. Marieke noemde Marieke Van der Schaght en was getrouwd met glazenmaker Valcke. Ze wou niet verder gaan met de zanger daar ze haar gezin niet in de steek wilde laten.
Deze vroegere knappe verschijning was ene Marieke van bij ons. Een jonge dame die in de Boelare woonde en de vurige onbereikbare vlam was van de Belgische zanger, componist en tekstschrijver Jacques Brel die in begin jaren zestig uitgroeide tot een internationale beroemdheid.
Marieke kende hij reeds van in hun jeugdjaren en waren vrienden.
De zanger wilde meer maar Marieke hield de boot af. Het was dus een platonische liefde.
Jacques maakte een liedje ‘Marieke’ die duidelijk alles te maken had met zijn onbeantwoorde liefde voor de Eeklose vrouw!!
Einde 2006 kondigt mijn vrouw Hilde aan dat ze me in de zomer zal verlaten. De symboliek in dit gedicht is duidelijk: Hilde is de laatste roos en met haar vertrek breekt de winter aan voor mij. De 7 in 2007 zou me evenwel ook nieuw geluk brengen dat jaar. My lucky number is een lichtvoetig extraatje, dat echter nooit de nieuwjaarskaart heeft gehaald.
My lucky number
Ik zou toch wel eens graag de euromillions winnen En dan als miljonair me lekker laten gaan: Eerst vaar ik naar Hawai, dan vlieg ik naar de maan En ‘k zou met mijn fortuin best wel iets leuks verzinnen. ‘k Zou naar de meiskes gaan en menig vrouw beminnen En ‘k kocht een groot kasteel , in ’t zwart wel te verstaan, En ‘k trok voortaan alleen nog merkkostuumkes aan En ‘k stopte ook met werk, want ‘k was dan toch al binnen. ‘k Heb alles geprobeerd maar zonder veel succes. My Lucky number is dus zeker niet de zes. Daarom gok ik op zeven voor een beter leven. Ik neem de handschoen op en ‘t zwaard van Damocles Versla ik in mijn strijd voor roem en voor succes En ‘t zelfde wens ik u voor tweeduizend en zeven.
Paul, Hilde, Charlotte & Renate Eeklo, 1 januari 2007
De laatste roos
Nu met de laatste roos de zomer is vergangen, Resteert ons van die roos alleen een doornen tak. ‘t Betekent dat weerom de wintertijd aanbrak En wij verkleumd van kou, naar zon en licht verlangen. Zo zit ons leven vol van schrille overgangen En volgt er op de zomer kou en ongemak. Na voorspoed en geluk dreigt ziekt’ en bedelzak. Dan zie je zwarte sneeuw en laat je ’t hoofd soms hangen. Maar geef de moed niet op bij winters ongeluk. Na regen komt weer zon, geniet ervan en pluk De dagen die ons resten in dit broze leven. Als ’t waar is dat de zeven borg staat voor geluk, Dan kan mijn nieuwjaarswens voor dit jaar niet meer stuk: ‘k Wens jou “La vie en rose” voor tweeduizend en zeven!
Paul, Hilde, Charlotte & Renate Eeklo, 1 januari 2007
Een glasraam kan toch mooi zijn vooral 's avonds met licht. Het is dan wel moeilijker om een foto van te nemen maar ik denk dat deze van de Eeklose kerk toch redelijk gelukt is.
Een van de oudste nog rechtstaande gebouwen in Eeklo is toch wel café De Gouden Pluim.
Op de foto is dit het gebouw helemaal rechts, gelegen op de hoek van de Markt en het Kerkplein.
De Gouden Pluim lang geleden en in betere tijden...
Nu staat De Gouden Pluim al een tijdje te koop. Wel vrees ik dat dit wel eens het einde zou kunnen zijn voor dit gebouw. Voor hier terug een horecazaak in op te starten lijkt me niet zo evident, de kosten zullen hoog oplopen. Al zou het wel heel jammer zijn moest het afgebroken worden.
In 2006 waag ik me voor het eerst aan een sonnet met meteen een Engelse versie er bovenop. Deze sonnetten beantwoorden aan bijna alle regels van de kunst. Alleen het rijmschema wijkt een beetje af van het gebruikelijke ABBA ABBA CCD EED en is deze keer ABBA CDDC EEF GGF. Het thema is de 4 elementen lucht, aarde, water en vuur en hun ontembare kracht.
Een elementair nieuwjaarssonnet Wat zal ik U wensen voor tweeduizend zes ? Veel water en vuur of meer lucht en meer aarde ? Ik ken van de vier elementen de waarde Maar ook de gevaren bij weeld’ en exces.
Wie wind zaait, oogst storm die ontaardt in orkaan En aarde die beeft scheurt het leven aan flarden. De hitte van ‘t vuur is bij brand niet te harden En ’t is uit veel zee dat Tsunamis ontstaan.
Ja, overdaad schaadt dus en trop is te veel. Ik aas op geen schat of geen gouden juweel. Maar ‘k ben een driekoningskind, blij met mijn draaister.
En hebben wij ook niet van jongs af geleerd : “Wie ’t kleine niet geert is het grote niet weerd” En “In der Beschränkung erst zeigt sich der Meister”.
Hilde, Charlotte, Renate & Paul Verstraete Nieuwjaar 2006
Het is al een tijdje stil aan dit nieuw appartementsgebouw in de Molenstraat.
De ruwbouw is gedaan en de ramen zijn geplaatst maar er wordt niet meer verder gedaan.
Nu kan ik mij toch niet van de indruk ontdoen dat het hier iets van lange adem is. Het was op 3 december 2019 dat ik hier de eerste foto's nam van de afbraak van deze drie huizen die toen juist begonnen was.
Ook bij dokter Coppens Woonzorg Centrum lijken de werken stilaan op hun einde te lopen.
Aan de buitenkant zal er, bij het gebouw, geen verandering meer komen alleen nog wat opkuis en het groen aanleggen en dat zal het dan ver zijn. Maar het is op zijn zachts uitgedrukt een imposant gebouw.
Nog een foto van de vermaarde boerenbetoging uit 1974.
Op de onderste foto zien we motorcrosser Stefan Everts die op 23 februari 1999 een knieoperatie onderging in de H. Hartkliniek in Eeklo. Toen al was de Eeklose
Achteraan bij Dans, kant J.F. Willemsplein, is de afrastering weg wat er toch wel op duid dat de afwerking ver gedaan is. Nu nog de oprit aanleggen en de eerste bewoners kunnen komen.
Vooraan, kant Boelare, is de gevel al ver gedaan en als de stelling weg is zal het mooier worden.
In 2005 is mijn nieuwjaarsbrief herleid tot een kort rijmke van amper zes verzen, zowel in het Nederlands als in het Engels. De brieven zijn deze keer wel op tijd verstuurd.
Nieuwjaarswensen
Veel zon en weinig regen, Veel voorspoed weinig tegen Veel kleur en weinig zwart Wens ik met heel mijn hart Voor tweeduizend en vijf! (En de groeten van mijn wijf) Paul V.
Season’s greetings
Much sunshine, little rain Much pleasure, little pain No black but colours bright With twinkling stars at night From me and from my wife For two thousand and five! Paul V.
In het archief van de KVVV vond Jan Martens een foto van een speculoos fabriek dat zijn biscuit ‘corona’ noemde.
Deze reactie kreeg ik op dit artikel: Dit is een foto van Biscuiterie Corona uit de beginjaren. Was toen gevestigd in de Manchesterstraat in Gent en opgericht door de familie Stevens. Is nadien verhuisd naar Oostakker onder de leiding van Antoine Stevens. In 1974 zijn die gefusioneerd met Lotus in Lembeke.
Grote drukte deze morgen bij de werken aan de Leopoldlaan want ook de St. Jansdreef ligt bijna helemaal open. Ook daar worden nutswerken uitgevoerd en zal men zo opschuiven naar de Zandvleuge want daar liggen al borden klaar dat ook daar geen verkeer meer zal door kunnen binnenkort.
Ik ben Everaert Albert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Awbeir (Eeklo's voor Albert).
