Een paar weken geleden hoorde ik op de radio dat café De Reisduif gesloten was. Dit café werd ooit bezongen door Johan Verminnen en is toch wel iets speciaals. Maar nieuwsgierig als we zijn trokken we gisterennamiddag richting Hansbeke, niet zo ver van Eeklo, om zelf eens de toestand te gaan bekijken. Ik had een gesprek met Leon, de uitbater, en dat ging een beetje als volgt. (A) Is't waar hebt ge de café gesloten? (L) Gesloten, gesloten 'k ben ne 'k ik nie gesloten! Allé, 'k ben nie open en 'k ben nie gesloten. Doe 'k ik open alze 'k ik goestinge heb. Ge moe gij nie geloev'n wa da'n ze zeg'n...Ik ga hier nu niet het volledige gesprek neerpennen want Leon moet niet achter zijn woorden zoeken en is een sappige verteller. Maar op het laatste gebeurde dit. Ik vroeg aan Leon. Mag ik gene foto nemen van u, zo'n beetje van dichte woar dadde dan schone opstoat. (L) Dé dju ba nieg. Ge moe mij hier ne keer zien stoan. 'k Ben ne 'k ik aan 't werk'n zille. Mee mijn vuile kleer'n an, da zoe schoone zijn  zekers. Weette wadde. Kom zondag achternoene ne keer weere, 'k zal der dan wa properder uitzien. Allé nen plastron 'n ek nie moar 't zal beter zijn dan neu. (ik dan terug) 't Is goe Leon, misschien teeg'n zondag achternoene... Salu hé....Ik voelde mij Martin Heylen wel.....

Dit was dan de mooiste route die we deze zomer gedaan hebben. Men start in Merelbeke aan de kerk. De gebruikte kaarten zijn Leiestreek Oost en Scheldeland. De ongeveer 45 km lange rit  gaat via 79→78→77→80→93→95→97→83→84→82→98→97→41→31→29→28→32→40→3→1→99→79 

            In deze streek is het wel een beetje omhoog en omlaag wat dan wel mooie beelden brengt.

         Zoals men ook hier kan zien is het 'licht glooiend' zoals het in sommige folders wordt vermeld.

Het was rustig fietsen en men heeft niet veel last van auto's.          Nog een oude bunker.

                                               Ook hier waren de boeren bedrijvig.

                                    Het was bij momenten een beetje lastig maar wel mooi.

We reden een tijdje langs de Schelde.  Op deze met slechte kassei belegde nijdige helling moest het vrouwtje passen maar haar pijnlijke schouder was meer dan een verzachtende omstandigheid.

                         Als men omhoog moet, moet men ook wel eens naar beneden...

                                         Op deze mooie plaats waren er veel vissers

Zoals men op de foto's kan zien is het veel (zachtjes) klimmen. Het is echter goed te doen. Op deze rit zijn er genoeg stopplaatsen waar men iets kan drinken of eten. Men passeert o.a. Gontrode, Landskouter, Moortsele, Bottelare, Melsen enz. Veel dorpjes waar men bijna nooit komt en het is er zalig fietsen.

Zo zal het nooit meer zijn

Deze morgen is men (eindelijk) gestart met het heraanleggen van de Kerkstraat en blijft de Guldensporenstraat als slechtste straat van Eeklo achter.

                     Het eerste 'werk' dat moest gedaan worden is een auto wegslepen.......

                 Voor het uitbreken van dit kort stukje straat zal men niet lang werk hebben.

                                           Laatste foto van de 'oude' Kerkstraat

Het is nog maar een week geleden dat ik hier een artikeltje schreef over Tamboer. Met de laatste werken aan de kerk is ook zijn beeld volledig vrij en kan hij nu onder  het herfstkleurig boompje zijn liedjes zingen.....

De Eeklose Herbakkers houden een mooie traditie in stand en nu en dan worden er ridders geslagen. Dit zijn dan mensen die voor Eeklo en de bevolking iets betekenen. Deze maal waren het ere-voorzitter Cesar Verstraete en huidig voorzitter Alain Deschamps van de Eeklose wielerclub die tot nieuwe ridders werden geslagen. Dit alles wordt met de nodige ernst en bijpassende kostuums uitgevoerd. Het was mooi dat we dit ook eens konden meemaken.

Stilaan loopt de raadzaal van het Eeklose stadhuis vol en is men klaar om de ridders te slaan.

Alain lijkt er me niet gerust in als Cesar tot ridder wordt geslagen.    Hier weet Cesar al hoe het zit.

        De twee kersverse ridders.                                                 Samen met de Herbakkers       

Een 'tottende' en drinkende ridder....tijden zijn veranderd....of was dat vroeger ook zo?????

Ridder Alain omringd door zijn familie. Een mooi slot van een toch wel aparte belevenis.

Het is nu al meer dan een maand geleden dat Noël Roegis mij belde met de mededeling dat hij met zijn formule1 bolide zou rijden. Dit op het vliegveld van Ursel. Natuurlijk gingen we kijken en brachten deze foto's mee.

Terwijl de bolide voorzichtig van de trailer wordt gehaald ziet Noël (links van de drie) er een beetje zenuwachtig uit.

Net als in het echt komt mevr. Noël hem moed inspreken. Dan wringt Noël zich in de smalle cockpit.

Bijna is hij er helemaal ingezakt. Het stuur ligt nog op de auto.    Hier wordt het stuur vastgeklikt.

En hier is hij dan vertrokken. Het gezang van de 3 liter 10 cilinder Yamaha motor overheerste op het Urselse vliegveld. In geen tijd was Noël aan de horizon verdwenen. Het geluid van de motor werd langzaam stiller.

Maar na enkele seconden stilte verscheen er terug een stip aan het einde van de baan. Daar was hij terug en met een toch wel flinke vaart op een niet 100% droge baan kwam hij op ons afgescheurd. Prachtig gewoon. 

                                     Noël in zijn bolide met de mooie Senna helm

Niet de allermooiste route die we gedaan hebben dit jaar. Het was ook de stevige wind die we vele kilometers tegen hadden die de rit onaangenaam maakte en zo hebben we dan ook de route ingekort. De gebruikte kaart is Zeeland West-Zeeuws-Vlaanderen. De nummers:  32→39→50→21→22→23→24→34→11→18→35→33→39→32  en is ongeveer 35 km lang.

Men start in IJzendijke en we rijden richting Breskens waarna men een lange tijd naast de dijk rijd. Als men de zee wil zien moet men nu en dan stoppen en op de dijk gaan kijken. Het is hier bij de nummers 17-18 dat men de route gemakkelijk kan inkorten. Wij zijn dus verder gereden naar 18. We hadden de route uitgetekend via 17 en dan fietst men via Hoeke en Philippine terug naar IJzendijke. Men mag er dan een kleine 30 km bij tellen.

Met dank aan Antoine en Gery Huysman mocht ik deze 'primeur' als eerste op foto zetten. Ze hadden deze morgen zelf nog maar de ontdekking gedaan. Achteraan (niet toegankelijk voor bezoekers) de grote hangaar staat een oud schuurke dat binnenkort afgebroken wordt. In de muur heeft zich een boom ontwikkeld die al een redelijke stam heeft. Achteraan de muur zijn er dus geen wortels te zien. Ongelooflijk maar waar.

Mocht ik het zelf niet gezien hebben ik zou het nooit geloven. Recht uit de muur, aan de achterkant niets te zien. Deze berk zorgt voor een nooit gezien feit.

En de berk staat gezond hoor. Nu krijgt hij natuurlijk een paar bruine blaadjes maar ge kunt zelf zien dat hij het goed doet. Na het 'muurbloemke', de 'muurboom'. Daarvoor moet ge in Eeklo zijn.