Ik ben Everaert Albert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Awbeir (Eeklo's voor Albert).
Ik ben een man en woon in Eeklo (Belgiƫ) en mijn beroep is ...bloggen.
Ik ben geboren op 11/02/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn blog, foto's, computer, fietsen...
Bijna een jaar geleden blikten we in deze rubriek vooruit op het Vlaamse digitaliseringsproject voor de affiches uit Wereldoorlog I. Dat leek veelbelovend, maar in de zéér kleine lettertjes bleek een instaprecht van vijfduizend euro te staan, waarop het archiefteam besliste het inscannen zelf aan te pakken.
Toen de affichedozen in april te voorschijn werden gehaald, wachtte de teamleden een aangename maar intrigerende verrassing. Tijdens de inventarisering eind 2012 was vastgesteld dat in de VVV-collectie 170 van de 851 genummerde exemplaren ontbraken, gespreid over de vijf oorlogsjaren. Liefst 139 daarvan bleken in de tussentijd te zijn teruggekeerd, enkele zelfs in twee exemplaren, en ze zaten bovendien stuk voor stuk keurig op hun plaats gerangschikt.
Navraag leverde bij het VVV-bestuur alleen verbaasde gezichten op. Nee, de affiches waren niet opgedoken bij het leegmaken van de lokalen in het Leen, en geen enkel lid was ze sinds de overmaking aan het Stadsarchief komen inkijken.
Mysterie. Het bureau Hamerlynck, waarin de affiches bewaard worden, is alleen tijdens de archiefnamiddagen geopend, en alleen de stadsarchivaris en de poetsvrouw hebben de sleutel. Bovendien staan de omvangrijke en zware dozen ruim twee meter boven de grond op een kast, je kan ze eigenlijk alleen met twee personen risicoloos naar beneden halen. En ten slotte: zo'n stapel van 150 stuks is een gigantisch pak, door één persoon moeilijk te dragen. Het is dus onvoor-stelbaar dat iemand ongezien en ongeweten voor kabouter heeft gespeeld …
De aangename kant van de zaak is, dat de collectie nu geen kleine duizend stuks telt, maar 1085, en daarmee tot de grootste in Vlaanderen behoort. Met behulp van de oude VVV-index kon vastgesteld worden dat zeventien van de nog ontbrekende affiches in de verzameling van de stad zitten, zodat het hiaat beperkt blijft tot veertien. Het volledigheidspercentage moet dus ver in de negentig procent liggen, ook al geen alledaags gegeven. Alleen voor 1914 moet heel wat niet bijgehouden zijn: het lage cijfer, dertig, steekt schril af tegen de overige oorlogsjaren, waarvoor er telkens ten minste 250 bekend zijn.
In het Eeklose archief heeft men de foto's van het wandelevenement
"Te Voet door 't Meetjesland" welke enkele jaren in Eeklo is doorgegaan gedigitaliseerd.
De foto's zijn in de tijd genomen door B. De Baets en G. De Martelaere.
Het Eeklose archief is eigenaar van deze foto's en werd
mij de toestemming gegeven om de foto's op mijn blog te plaatsen.
Dit is een prachtige reeks foto's die zoals u kan zien 47 jaar oud zijn.
U mag hier dus wekelijks een foto verwachten van Te Voet door 't Meetjesland
van bekende en minder bekende Eeklose figuren die er nog veel jonger opstaan. Maar ook, jammer genoeg, zullen er mensen bijstaan die ons moeten verlaten hebben.
Hoe hoog zou men gaan in de Molenstraat aan het nieuwe
gebouw welke men daar aan het zetten is?
Het gebouw in kwestie is bedoeld voor ADMB. Het is de bedoeling dat ze daar de kantoren centraliseren die nu in de oude winkelgalerij zijn (naast AD Delhaize). Ook het ADMB kinderbijslagfonds (vroeger De Regionale of nog vroeger Verrekenkas) uit de Lijnendraaierstraat zal daar gevestigd worden. (Bedankt Ronny voor deze reactie)
Hoe langer de oorlog duurde hoe meer de Duitsers een tekort kregen aan middelen om oorlog te voeren. Zo ook raakten ze ook door hun voorraad paarden en moesten de Eeklose (en omstreken) boeren hun
gezonde paarden afstaan aan de Duitsers.
De paarden werden eerst door de Duitsers gekeurd. Op de foto ziet men zo een keuring
en dat was in de Boelare. De twee mannen met witte mantels waren de veeartsen. De Duitsers verlengden de vakantie voor de scholen zodat de kinderen konden mee werken
op de velden om de boeren te helpen die geen paarden meer hadden.
Ook archieven die minder documenten bevatten dan de 1,3 km van ons Stadsarchief staan of vallen met inventarissen. Zij vertellen ons niet alleen wat over een bepaald onderwerp beschikbaar is, maar kunnen ook verbanden aan het licht brengen waar we in eerste instantie zelfs niet aan denken.
Ons Stadsarchief slaat in dit opzicht geen slecht figuur. De eerste archivaris, Achiel De Vos, besteedde een paar jaar aan het klasseren van de ca. 125 m documenten uit het Ancien Regime. Een inventaris van 128 pagina's was daar in 1963 het logische verlengstuk van.
Het moderne archief was een heel ander hoofdstuk. Niet alleen was het vijfmaal omvangrijker, maar bovendien zat het op het stadhuis opgestapeld in zolderrekken, kasten en zelfs kruipruimtes en gebinten. Tweede archivaris Erik De Smet kon ongeveer de helft ervan sorteren en maakte daar een voorlopige inventaris van. Het ordenende werk werd tussen 2001 en 2005 afgemaakt door huidig archivaris Freddy Pille en wijlen Julien Joos. Doordat de stadsdiensten na de verhuizing naar de Industrielaan weer op grote schaal stukken konden overmaken, duurde het tot 2010 eer burgemeester Koen Loete het tweede deel van de inventaris in ontvangst mocht nemen.
Al kort voor de verhuizing (2006) was archivaris Erik De Smet beginnen werken aan de uitbouw van het Stadsarchief tot een documentatiecentrum voor de hele streek. Bijna vijf jaar geleden maakte een van de eerste archiefhoekjes melding van acht schenkingen, die in de vorm van fondsen een aparte plaats hadden gekregen in de rekken. Het initiatief werd zonder meer een succes: momenteel hebben reeds 21 verenigingen en privépersonen een eigen fonds in ons archief.
Dit zeer heterogene derde deel van onze collecties beslaat al zo'n 175 meter planken. Een derde inventaris is dus behoorlijk dringend geworden. Hij zal niet alleen alle 21 fondsen omvatten, maar ook de historische bibliotheek, de bibliotheek van Meetjeslandse auteurs, de heemkundige en historische tijdschriften en de verzameling lokale weekbladen. Na een jaar voorbereidend werk is de eindmeet in zicht. Zonder onverwachte grootschalige schenkingen mag de publicatie tegen het voorjaar 2013 tegemoet worden gezien.
Voor het eerst in zijn moderne geschiedenis is ons Stadsarchief dan volledig geïnventariseerd. Een mijlpaal, maar geen eindpunt: na drie jaar is de 'Inventaris deel 2' eigenlijk al aan een bijgewerkte versie toe …