Ik ben Everaert Albert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Awbeir (Eeklo's voor Albert).
Ik ben een man en woon in Eeklo (België) en mijn beroep is ...bloggen.
Ik ben geboren op 11/02/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: mijn blog, foto's, computer, fietsen...
In 1954 zag deze rij huizen er in de Boelare zo uit. Dit is aan de linkse kant iets voorbij de Teirlinckstraat richting centrum. Links zien we nog een klein stukje van de naaimachines Gabriël. Later zou Roger Rijckaert verhuizen naar het begin van de Boelare. Daarnaast de Nestor - Martin winkel van Van Den Berghe die daarna naar de Markt naast de Gouden Leeuw een nieuwe zaak opende. De gebuur van Van Den Berghe was de meubelzaak Dobbelaere en die zou later naar het K.Astridplein verhuizen. We zien ook nog de winkel van schilder Boute waar nu de Oxfam winkel is.
Tien jaar later, 1964 dus, zag het er hier al iets anders uit. Een nieuw gebouw voor de meubelzaak en ook de winkel van Van Den Berghe behoort nu bij de meubels. Links ziet men dat de naaimachines vervangen zijn door patisserie Lampaert. Die kon taarten maken zoals men ze nu niet meer ziet.
Toen meubelen Dobbelaere verhuist was kwam daar een elektrozaak in de plaats. Maar heel lang heeft dat niet geduurd. Hier in 1995 staat het pand al een tijdje leeg en zou dan afgebroken worden. Links daarvan de tweedehands bruidskledij winkel, welke ook al gestopt is. Rechts zien we dan de Oxfam winkel en die is daar nu nog steeds.
Hier ziet men hoe het er nu uit ziet. Rechts, met de groene kleur, zien we de Oxfam winkel. Links daarvan de nieuwe appartementsblok op de plaats van de meubelzaak. Daarnaast het gerenoveerde gebouw waar de bruidskledij was. Verder naar links zien we dat tot aan café The Corner ook nog nieuwe gebouwen zijn bijgekomen.
We kijken nog verder naar de verzameling van Willy Vernaet. Die verzameling is niet beperkt tot stukken van de Krüger alleen. Ook van die andere vergane Eeklose glorie, melkerij Stassano, heeft Willy mooie dingen staan.
En wie heeft vroeger deze reclame van de Lilan niet gezien? De speculoos fabrieken hier in Eeklo, ook al iets dat verloren gegaan is. Soms vraagt een mens zich wel eens af: waar is dit allemaal naar toe? Al die bloeiende bedrijven en er schiet niets meer van over.
Ook deze oude snuifdoos behoort tot het rijke Eeklose verleden dat er nu niet meer is. Het huis Jan Cornand was gevestigd vooraan in de Kerkstraat en was niet alleen in Eeklo bekend.
Bij Willy zijn verzameling zitten er ook enkele foto's. Dit supporterslokaal van voetbalclub SV.Boelare bestaat nog maar de club is al lang geleden opgedoekt. Voor wie het niet direct zou herkennen is dit nu café The Corner op de hoek van de Boelare en de Teirlickstraat. Dit is nu een lokaal van FC Eeklo maar ook onze oudste Eeklose voetbalclub stopt er nu mee.
Zowat een jaar geleden haalde het Algemeen Rijksarchief Brussel de landelijke pers met een oproep om de affiches uit de Eerste Wereldoorlog van de ondergang te redden. Die werden inderdaad gedrukt op oorlogspapier van zeer bedenkelijke kwaliteit, dat ook nog eens boordevol zuur zit.
Dat de Brusselse archivaris op de bijgaande foto een Eekloos exemplaar in de hand hield, was meer dan symbolisch. Eeklo beschikt namelijk over liefst twee zeer uitgebreide collecties. In het Stadsarchief zitten al zolang iedereen zich kan herinneren vier grote mappen, met in totaal zo'n zevenhonderd stuks; bij de verhuizing van de V.V.V. kwam daar een even omvangrijke verzameling bij.
Het inkijken ervan was tot nu toe geen eenvoudige zaak. De stedelijke collectie zit namelijk opgevouwen. Het broze papier telkens weer openleggen is zeker niet aangewezen. De V.V.V.-exemplaren liggen gebundeld in enkele tientallen rollen, en ook daarin is zoeken geen sinecure.
De oplossing ligt voor de hand: een klapper. Digitaal natuurlijk,want dan kan je in een paar tellen de affiches chronologisch of thematisch rangschikken. De praktijk is wat minder eenvoudig. Op een (gelukkig beperkt) aantal is geen datum te bespeuren, en enkele tientallen andere bevatten drie of vier, sommige zelfs vijf mededelingen van uiteenlopende aard. Het vroeg dus enige tijd om een methodiek uit te dokteren.
Momenteel is de archiefreeks volledig doorgenomen en ingetikt. Vervelende vaststelling: waarschijnlijk al in de jaren zestig werden de affiches met een anilinepotlood genummerd, en diverse nummers ontbreken. De tol van jarenlang slordig omspringen met dit unieke erfgoed, dat tot de verhuizing in 2006 voor het grijpen lag op de stadhuiszolder …
Wat in de ene verzameling ontbreekt, zit met een beetje geluk wel in de andere. Maar op de V.V.V.-rollen heeft op dit ogenblik niemand al een goede kijk. Nu 2014 in zicht komt, zal het archiefteam zeer binnenkort zijn aandacht verleggen naar deze unieke getuigenissen. De affiches moeten een van de blikvangers worden van de grootschalige tentoonstelling die Stadsarchief en V.V.V. op touw willen zetten.
Afgezien daarvan blijft natuurlijk de vraag hoe wij de stukken voor de komende generaties in stand gaan houden. Inscannen is niet de meest aangewezen methode. Wegens hun grootte kan dit alleen in de toestellen die voor het kopiëren van plans gebruikt worden, maar daarin worden ze op een cilinder getrokken en gaan ze onvermijdelijk scheuren. Fotograferen heeft dit probleem niet, maar met honderden gevouwen en opgerolde vellen wordt dit een hele klus.
Een tussenoplossing zou het inscannen in stukken kunnen zijn, die dan in de computer naadloos samengevoegd kunnen worden. Nog een stuk bewerkelijker, maar met het fors uitgebreide archiefteam misschien wel haalbaar. We hebben tenslotte nog bijna drie jaar tot de herdenking …
Vooraan in de Boelare is men nog volop bezig met de riolering te leggen. Men is ver op het einde van de straat gekomen. De wagens die de uitgedolven aarde komen ophalen kunnen de Boelare niet meer in en staan met hun neus in de Molenstraat.
Aan de andere kant is er terug een groot stuk dichtgedaan en doet men al het mogelijk om met het lange weekend voor de deur het gemakkelijker te maken de horeca zaken te bereiken.
Vrachtwagens brengen verharding aan die door een schepmachine wordt plat getrokken en met een wals wordt alles vast gereden.
Om deze foto te nemen stond ik ter hoogte van de Zilverstraat en ziet men dat de Boelare tot aan daar terug dicht gemaakt is. Toch wel mooi werk van de mannen van Aswebo.
Ook het klein gebouw aan de andere kant van de speelplaats van De Meidoorn is deze week afgebroken. Dit geeft hier terug een heel ander uitzicht want ik denk dat er niemand is die het hier ooit anders geweten heeft.
Hier ligt alles zo goed als plat. Alleen nog wat steengruis blijft over van de klassen waar er nog veel les hebben gekregen. Zoals men op de onderste foto kan zien is nu de gevel vrijgekomen van het achterste gebouw. Vroeger was die niet te zien.
In de Boelare gaat men steeds verder met het afwerken van de voetpaden en de parkeerstroken. Men is nu tot voorbij de Teirlinckstraat gekomen.
Als we van de bovenste foto ons omdraaien zien we dit beeld. We staan hier op het kruispunt met de A.Van Ackerstraat en zien dat het eerste stuk al dicht gemaakt is.
Op den Dullaert bij residentie Kaaiken is men opgeschoven en begonnen aan de volgende blokkenrij. Er komen hier 7 blokken (allemaal appartementen) met 1 ondergrondse garage. Die garage loopt van de eerste blok tot de laatste en zal er dus veel plaats in zijn. De garage zal één inrit en één uitrit hebben. Er komen open fietsstallingen.
Achteraan op deze foto ziet men 'platen' liggen. Deze week zal men al starten met het gieten van de muren. Met deze platen wordt een constructie gemaakt die daarna vol gegoten wordt met beton.
Deze morgen hebben we een bezoek gebracht aan de bloemenmarkt op de Eeklose Markt. De eerste indruk is dat er iedere keer meer kraampjes bijkomen en dat er veel volk was.
Het zal wel zijn omdat ik in Eeklo geboren ben maar ik vind het Stadhuis, het Belfort, de Kerk en het Rootjen altijd een mooie achtergrond als er foto's moeten genomen worden op de Markt.
Het Seniorenorkest was ook terug van de partij en zaten nu goed overdekt tegen de regen. Alleen, de regen bleef achterwege en was het langs de ene kant wel spijtig dat het terraszeil niet verder open kon.
Ook konden de kinderen kennismaken met de schilderkunst. Soms staat men wel verbaasd wat die kinderen al kunnen maken.
Een mooie bloem, een gezellige babbel en contente mensen. Had het nu enkele graden warmer geweest had het misschien nog beter geweest. Dat zal voor de volgende keer zijn. Mocht het aan mij liggen moet men geen jaar wachten om terug een bloemenmarkt in te richten.
Heel lang geleden was er garage Richard Geirnaert op het K.Astridplein. Vertegenwoordiger van grote Amerikaanse merken maar op de vensters staat ook het Rolls - Royce embleem en dat moet in die tijd toch wel iets speciaals geweest zijn.
Het was daar dat mijn vader zijn loopbaan als garagist begon. Op deze foto van in de garage staat (ligt) mijn vader helemaal rechts.
Wanneer juist weet ik niet meer maar de garage werd afgebroken en kwam er een van de eerste appartementsblokken in Eeklo. Aan het straatbeeld te zien moet dat toch ook al heel lang geleden zijn. Onderaan het appartement heeft er nog een hele tijd een benzinestation geweest.
Na eerst nog een lange tijd in het oude gedeelte te hebben gewerkt heeft de Liberale Mutualiteit, nu ook al jaren geleden, alles vernieuwd. Aan beide kanten naast de appartementsblok zijn er ook veel veranderingen gebeurd maar dat is voor later.
We gaan nu verder met het bekijken van de verzameling van Willy Vernaet. Veel oude Krüger flesjes maar geen enkel is hetzelfde. Ze zijn allemaal van een ander jaar of hebben een verschillend detail op het etiket.
Naast de flesjes ontbreken ook de glazen niet. En ook hier allemaal verschillend waarbij zelfs enkele die ik zelf nog nooit gezien had.
En wie kent deze oude asbakken van de Krüger niet? In zowat elke café in Eeklo stonder er vroeger wel zo een paar.
Dit is al van de periode dat de Krüger was overgenomen door Inbev en er in Eeklo Jupiler gebrouwen werd. Aan het aantal vrachtwagens te zien moeten dat nog ettelijke liters geweest zijn.
De voorbije week deed ik een verkenning van het nieuwe fiets-en wandelpad op de oude spoorwegbedding. Zoals men kan zien heeft men nieuwe grachten aangelegd om de afwatering goed te laten verlopen. We starten in de Schaapsdreef.
Hier zijn we ongeveer de helft van het pad en is de gracht nu aan de rechtse kant. In de verte hebben we de Magermansdreef.
Als we bijna aan de Magermansdreef zijn hebben we een mooie S-bocht. De gracht is doorgetrokken tot aan de straat.
Hier zijn we al de Antwerpse Heirweg gekruist en is dit het laatste stuk tot aan de Oostveldstraat.
Dit is het einde van de weg en de auto die men ziet rijdt in de Oostveldstraat. Hier moeten nog enkele aanpassingen gebeuren en zullen de twee bomen waarschijnlijk nog weg moeten.
Hier ziet men beter waar men juist uitkomt in de Oostveldstraat. Op de achtergrond ziet men het vroegere 'routehuisje' staan.
Tot zover de verkenning van het nieuwe pad in aanleg. Want laat het duidelijk zijn: het nieuwe fietspad is nog NIET open verklaard en is op sommige plaatsen slecht berijdbaar!
Bij zijn verhuizing naar de Industrielaan kreeg het Stadsarchief als “welkomstgeschenk” o.a. zo’n twaalf meter dozen met de bouwaanvragen 1944 - 1962 toegeschoven . Omdat de wetgeving in dat laatste jaar grondig veranderd was, waren deze 1730 dossiers voor de dienst Ruimtelijke Ordening namelijk nog slechts van beperkt belang. Het Stadsarchief zit bovendien slechts een paar meter verderop, zodat overmaking de meest praktische oplossing was.
Meer dan een jaar lang bleven deze dozen praktisch onaangeroerd in de afdeling P(atrimonium) van het depot De Vos staan. De toegang was ook niet gemakkelijk: er bestond wel een lijst van de bouwdossiers, maar die bevatte alleen een chronologische opsomming, volgens de datum van het indienen van de aanvraag. Zoeken naar een aanvrager of een adres was dus een geduldwerkje, als je geen benaderende datum had.
Dat zoekwerk werd erg tijdrovend toen zich de ene na de andere koper van een oud huis aanmeldde met de vraag of het bouwplan van hun aankoop niet bewaard was gebleven. Volgens de nieuwste wetgeving moet namelijk al bij een kleine verbouwing (een raam met andere afmetingen bij voorbeeld) een volledig plattegrond met alle afmetingen worden voorgelegd. Is het origineel niet meer voorhanden, dan moet een architect worden aangesproken, en die werkt uiteraard niet gratis …
Toen het archiefteam er midden 2010 twee vrijwilligers bij kreeg, kon de digitalisering van de lijsten meteen aangepakt worden. Yolande Audenaert tikte de lijsten 1929-1962 in de computer in, een karwei van ruim 130 pagina’s; Chris De Crop verwerkte de bouwvergunningen, die vanaf het jaar 1931 de catastrofale opruiming in de Technische Dienst hebben overleefd. Deze vergunningen zijn van groot belang, omdat ook de aanvragen 1931-1943 bij deze schoonmaak verloren zijn gegaan. In veel gevallen zit daar ook nog een plattegrond bij.
Als het werk voltooid is – wellicht nog in de eerste helft van 2011 -, kunnen de beschikbare dossiers van de gebouwen van de laatste tachtig jaar met een paar toetsaanslagen opgespoord worden: tot 1962 op het Stadsarchief, daarna bij Ruimtelijke Ordening.
Maar eer het zover is, moeten nog heel wat hindernissen uit de weg geruimd worden. Vóór de oorlog was het bijvoorbeeld gebruikelijk dat de aannemer voor de bouwaanvraag zorgde, en zeer dikwijls vinden wij zijn naam in het vakje van de bouwheer. De huisnummers durven in Eeklo nogal eens veranderen, en bij nieuwbouw staat er in de plannen natuurlijk nog geen. En dan is er nog de ellende van de steeds wisselende straatbenamingen: wie daar niet mee vertrouwd is, zoekt zich te pletter naar een Eeklose Heldenlaan, Vlaanderenstraat , Brugsche Straat of Nieuwstraat. Die zijn dan nog terug te vinden, maar wat doe je met een aanduiding als “langs de grote baan, tegenover kilometerpaal 77” … ?
Zoals verwacht ligt de eerste vleugel van het Meidoorn gebouw plat. Volgens de laatse geruchten zou het nieuwe gebouw iets meer achteruit worden gezet. Zoals men op de onderste foto ziet is het zicht vanaf de Kaaistraat heel anders geworden.
Mocht er echt nog iemand zijn die twijfelt als de werken in de Boelare wel nodig waren kan hier misschien wel overtuigd worden van wel. Dit zijn maar enkele van de honderden meters buizen die vervangen zijn.
Ter info: tot op vandaag werden er op de werken reeds 2.133 meter rioolbuizen aangelegd. Met de huisaansluitingen bij komt men aan 5.363 meter riolering in een straat die 880 m lang is. Met de drainage erbij komt men aan een totaal van 6.563 meter.
Goed nieuws op den Dullaert vandaag waar men het gieten van de fundatiebeton kunnen doorvoeren heeft. Er kwam 270 m³ beton aan te pas om de kelder van een appartementsblok en een ondergrondse garage aan te leggen.
Via de lange 'slurf' wordt de beton op de juiste plaats gebracht en uitgestort. Als er genoeg beton is aangevoerd trekken de mannen, die nu nog staan wachten, de beton open en plat en brengen hem op de juiste hoogte.
Na en korte droogtijd kan men de gegoten beton al polieren. Dit ziet men op de achtergrond. Toch hoopte de werfleider dat het de eerste uren niet hard zou regenen en dat heeft het ook niet gedaan zodat deze operatie geslaagd zal zijn.
Wie zich afvraagt hoe de indeling is, wel het zit zo. Deze lange strook is de kelder van de eerste appartementsblok dat men gaat bouwen. Dus komt deze blok dwars te staan t.o.v. de straat.
Het stuk ernaast is de ondergrondse garage. Men ziet rechts twee strookjes betonijzer die niet zo ver uit elkaar staan. Dit is de ingang van de garage.
Op de hoek van de Zuidmoerstraat en de Euerardstraat is er al heel lang een 'bakkerswinkel'. Op de foto uit 1972 was dat ook zo. De voorbije week heeft men in de winkel veranderingen gedaan maar ik denk dat het wel een bakkerswinkel zal blijven.
Dit is zoals het er nu uitziet. Aan de rechtse kant is er een groot stuk bijgebouwd en ook links is er boven een stuk bijgekomen. Aan de half ronde hoek is er buiten andere ramen schijnbaar niet zoveel veranderd.
Zoals hier al aangekondigd begint men deze week met de afbraak van de voorste vleugel van de school De Meidoorn.
Op dit zicht vanaf de speelplaats kan men zien dat de ontmanteling er ver op zit. Vandaag werden de laatste ramen verwijderd.
Dit beeld zal dus niet meer te zien zijn in de Zuidmoerstraat. Het zal wennen zijn maar als ik eerlijk mag zijn, heel mooi is dat toch niet. Heeft iemand een idee wanneer dit gebouw gezet is?
Gezellige bedoening deze morgen bij de Lentereceptie van de zondagsmarkt op het Kaaiken. Alleen jammer dat het weer niet echt wil meewerken, meer zon had het nog beter gemaakt. André Dellaert (links op de onderste foto) maakt het al 23 jaar mee dat hier de zondagvoormiddag een markt wordt georganiseerd.
In het Expojaar 1958 diende op 30 maart Paul Locufier een bouwaanvraag binnen om het verbouwen van een conciergewoning. Dit was het kleine gebouw naast het statige herenhuis. De Molenstraat lag toen nog in kasseistenen. Rechts ziet men nog een klein tipje van huizen maar die zijn allemaal afgebroken.
Op deze foto van deze week kan men zien dat het gebouw rechts een volwaardig huis is geworden. Het grote gebouw begint er echter een beetje verwaarloosd uit te zien. Zoals hier boven aangehaald zijn de huizen rechts er niet meer. Binnen afzienbare tijd zal men aan de linkse kant van het grote huis met de afbraak beginnen.
Woensdag werd ik uitgenodigd door Willy Vernaet om zijn verzameling eens te komen bekijken. Deze bestaat uit oude stukken van de Kruger, Stassano en de Eeklose speculoos merken. Alles staat mooi geklasseerd in een ruimte die alleen maar voor zijn verzameling wordt gebruikt. Het eerste wat men ziet is een oude cafétafel met een spel kaarten en een 'pietsjesbak'. Ook staat er een oude toog zoals het vroeger allemaal was. Mijn bezoek bij Willy zal ik spreiden over enkele artikeltjes want alles in één keer zou te veel zijn.
Ook kreeg ik van Willy deze luchtfoto van de Kruger en kan men zien hoe groot dat wel was. Vooraan kan men zien dat het nog van de tijd is met de kleine inrijpoort. Ook al de huizen die men ziet staan zijn allemaal afgebroken en is er nieuwbouw in de plaats gekomen.
Wie kan situeren van welke plaats deze foto van Duitse tanks is genomen? Zou het kunnen dat dit ongeveer uit het 'Stekkebosken' is? De enige hulp die we hier hebben is de kerk op de achtergrond. Wie kan helpen?
Dat een archief over een aantal naslagwerken en historische uitgaven moet beschikken, ligt voor de hand. In de grote leeszaal De Smet vindt de bezoeker dus verscheidene meters klappers, woordenboeken en veel gebruikte geschiedenisboeken.
Daarnaast schaften de archivarissen Achiel de Vos en Erik De Smet al vanaf de jaren tachtig een beperkt aantal standaardwerken aan voor de geschiedenis van Eeklo en omgeving. Meer was ook niet nodig, omdat het Heemkundig (thans Historisch) Genootschap van het Meetjesland vrijwel systematisch dit soort boeken bijhield. Aanvankelijk stonden die in rekken bij een bestuurslid, maar de snelle aangroei verplichtte de vereniging uit te zien naar een ruimer en voor lange tijd verzekerd onderkomen. En dat werd het Eeklose Stadsarchief.
Op het stadhuis namen de bibliotheek en de tijdschriftencollecties, samen toen zo’n 25 meter, één van de acht rekken boven de raadszaal in; het eigen boekenbezit van het archief , niet meer dan een paar meter, kon in één kast in het leeszaaltje. Bij de verhuizing naar de Industrielaan werden de twee boekenreeksen samengevoegd in één sectie, terwijl de tijdschriften in een andere terechtkwamen. Na de onvermijdelijke installatieproblemen kon daarop gewerkt worden aan een (digitale) inventaris.
Het hele systeem moest grondig herbekeken worden toen in 2007 ook de Eeklose V.V.V. zijn collecties onder het beheer van het Stadsarchief plaatste: die bracht namelijk niet alleen enkele meters tijdschriften mee, maar ook een bijna twintig meter grote boekenverzameling. Begin 2010 viel in overleg de beslissing om ook die te integreren in het systeem.
Deze werken zitten momenteel al in de laatste fase. Er is nu een kleine “bibliotheek van Meetjeslandse auteurs”, waarin publicaties van streekgenoten op de meest uiteenlopende terreinen worden bijgehouden. Wat betrekking heeft op (lokale) geschiedenis, folklore, politiek en maatschappij vond een onderkomen in een stilaan indrukwekkende archiefbibliotheek van bijna veertig meter.
Anders dan in de klassieke bibliotheken hebben de boeken hier geen eigen nummer, er zit alleen een etiket in met een aanduiding van de plank waarop zij thuis horen. De indeling daarvan is concentrisch: Eeklo, Meetjesland, Vlaanderen, België, Geschiedenis algemeen, andere domeinen. Omdat elke plank hooguit één meter boeken kan herbergen, is een gezochte band vrij snel terug te vinden, en nieuwe titels en delen van reeksen kunnen probleemloos worden bijgezet. Is een plank vol, dan wordt achteraan onder dezelfde naam een nieuwe voorzien. Den verdere aanvullingen staan dan wel meters verderop, maar vormen één geheel in de inventaris.
Deze digitale inventaris wordt natuurlijk de kern van het systeem. Ook de inbrenger van elk boek staat erin aangeduid. Op die manier kunnen de betrokken verenigingen op elk moment met een paar klikken hun eigen verzameling overzien.
Nog steeds zijn de grondwerken aan de gang op de werf van AZ Alma. Nu begint er hier en daar een aftekening te komen en zal het niet zo lang meer duren dat men met de fundering zal beginnen.
Schijnbaar geen paasvakantie voor de werklieden van de werken op Boelare - Blommekens. Men is nu volop bezig met het aanleggen van de parkeerstroken aan de pare huisnummer kant.
Dit is een foto uit 1974 van in de Garenstraat. Op de achtergrond is de Stationsstraat. Hier is toch wel het een en ander anders geworden. De poort is er nog steeds maar al de rest is weg. Weet nog iemand wat dat was die lange muur? Het lijkt wel een atelier of een magazijn en het hoorde waarschijnlijk bij het huis op de hoek van de Stationsstraat. Op de onderste foto ziet men hoe het nu is in dit stuk van de Garenstraat.
Op de bovenste foto waren er enkele vraagtekens misschien dat deze foto, genomen van uit de Stationsstraat, meer duidelijkheid geeft.
We lopen niet ver voor onze terugblik in het Eeklose verleden en wandelen op de Markt in het jaar 1967. In wezen is de indeling gelijk gebleven maar zijn een paar gebouwen wel anders geworden. Links zien we drukkerij Van Hecke die nu niet meer bestaat maar dit gebouw staat er nog steeds. Daarnaast is er patisserie De Raedt waar er sedert vorige week een nieuw eethuis onder dezelfde naam is en ook dit gebouw werd van de afbraak gered. In het midden staat de cinema Luxor, de ingang was de poort met de boog, en daarnaast was er een café waarvan de naam mij niet meer te binnenvalt. Rechts daarvan ziet men (de oude) Gambrinus die dus samen met de Luxor werd afgebroken. Op de hoek is Het Middenstandshuis zoals het café / restaurant in die tijd noemde.
Dit stuk Eeklose Markt ziet er nu zo uit. Als het nu mooier is laat ik aan u over om te oordelen. Links de twee gebouwen die op enkele aanpassingen na bijna hetzelfde zijn gebleven. In het midden schiet alleen de naam Luxor nog over. De nieuwe Gambrinus (staat er nu ook al vele jaren) blijft een populaire zaak in Eeklo. Op de hoek het Leffe café die echter nog altijd de naam Middenstandshuis op de gevel heeft.
Hierbij aansluitend een foto van de werken die aan volle gang waren voor het bouwen van de nieuwe Gambrinus. We zien dat het nieuwe appartementsgebouw, waar de Luxor was, er al staat. Toen was daar de winkel van Van Loenhout, Country Classics, bij hem kon men alles in het koper laten maken. Ook vervaardigde hij zelf mooie 'preerstukken'. We zien ook nog een stukje winkel van de gezusters De Raedt.
Duitse tanks, die per trein waren gekomen, op de Eeklose Markt. Misschien doet dit de jongere mensen niet veel maar dit was de oorlog in onze stad. Het lijkt allemaal wel op een show en dit ziet er allemaal wel vredig uit maar dat was het niet echt.
Dat in onze samenleving het beeld steeds vaker de tekst verdringt, kan in zowat elke periodieke publicatie vastgesteld worden. Het ligt dus voor de hand dat menig bezoeker van het Stadsarchief niet alleen documenten wil zien, maar ook op zoek is naar illustratiemateriaal.
De basis voor een fotoverzameling werd al gelegd eind jaren tachtig , toen de zeventien medewerkers van ‘Eeklo 750 jaar’ honderden opnamen bij elkaar brachten. Vele daarvan, origineel of afdruk, belandden achteraf in het Stadsarchief, waar toenmalig archivaris Erik De Smet ze in een drietal dozen verzamelde. Maar echt gebruikt werden ze daarna niet.
De belangrijkste stap vooruit was ongetwijfeld de opkomst van de opneembare cd in de laatste jaren van de 20ste eeuw. Hij deed zijn intrede in het archief eind 2001. Aanleiding was de stapel fotoalbums die Rita Van Hoecke bij de opzoekingen voor haar boek over Ten Doorn in het kloosterarchief had aangetroffen. Echtgenoot Freddy Pille scande die massaal in voor de eerste vier cd’s van de SATD-reeks (Schaduwarchief Ten Doorn). Vóór de overbrenging van dat archief naar het Generalaat in Gent kon deze reeks aangevuld worden met scans van zowat alle belangrijke documenten uit het klooster. In de tussentijd waren ook al “wereldlijke” cd’s samengesteld, o.a. over het stadhuis, de India Jute en het gesloopte huis Baudts in de Stationsstraat.
Een nieuwe impuls kwam er via de groeiende verkoopsites op het internet, waar enkele archiefbezoekers geregeld Eeklose ansichtkaarten konden aanschaffen. Hun collecties werden prompt ingescand, ze werden bestudeerd in ‘De Eeklose Dobbelgebakkene’ en uiteraard op cd gezet. Voorlopig eindresultaat: meer dan 1300 kaarten op 32 cd’s, gerangschikt per straat. Samen met de meer dan 800 ansichtkaarten van Ten Doorn (10 cd’s) vormen zij een unieke documentatiecollectie.
Daarop volgde een ware lawine. Willy Hamerlynck en Willy Buyck fotografeerden bijna volledig het beschermde oude kerkhof , zerk na zerk. Frederik De Cockers boek over de Eeklose textielsector resulteerde in cd’s over zowat elke grote fabriek in de stad, er kwamen uitgebreide reeksen over de St.-Vinentius- en de Paterskerk, en uit de bouwaanvragen kwamen ettelijke duizenden privé-foto’s te voorschijn, verzameld op 86 cd’s.
Op deze manier legde ons Stadsarchief in tien jaar tijd op meer dan 250 cd’s zo”n twintigduizend foto’s vast. De omstreden houdbaarheid van de drager speelt daarbij niet meer zo’n grote rol: enerzijds staat de verzameling op speciale professionele cd’s met lange levensduur, en anderzijds hebben bijna alle leden van het archiefteam thuis kopieën in hun kast staan. De kans dat een schijfje onherstelbaar verloren gaat, is dus miniem.
In de komende jaren zal de reeks uitgebreid moeten worden met scans van een groot aantal archiefstukken die in de dramatische jaren op de zolder van het Vredegerecht onherstelbare waterschade opliepen. Het archief werd nu eenmaal niet altijd gewaardeerd en gekoesterd zoals tegenwoordig …
Velen zullen dit waarschijnlijk niet herkennen. Dit is de hoek van de Oostveldstraat met de Hospitaalstraat. Wanneer dit pand is afgebroken weet ik niet juist meer, ik denk eind de jaren '70. Er was hier een café, waarvan de naam mij ook ontsnapt, en werd opengehouden door de familie Meese. Ook hier waren de meeste gesprekken, in de goede tijd van onze voetbalclub KFC Eeklo, over...voetbal. Ook was er daar een bekend (boog)schutterslokaal waar er op de schietingen veel volk op af kwam.
De hoek ziet er nu al veel jaren zo uit. Nooit geen café meer geweest en ook verder in de Oostveldstraat ziet men dat het daar ook heel anders is geworden.
Deze week heeft men al goed verder gedaan aan het fietspad dat komt op de oude spoorwegbedding. Vandaag was men bezig aan het stuk tussen de Klinkaartstraat en de Magermansdreef.
Aan de achterkant van het Krugercomplex gaat de bouw in de Zuidmoerstraat wel heel goed vooruit. Het tweede verdiep staat er ook al op en kan men weldra met de dakwerken beginnen.
Deze winkel was vroeger in de Stationsstraat. Aan de rechtse kant ziet men nog een klein stuk van de 'ijzerwinkel Buyck'. Aan de linkse kant weet ik niet goed meer welke winkel dit was. Van De Velde Gaston diende op 20 augustus 1969 een aanvraag in om 'het verbouwen van winkelpui' van de winkel. Bij de opschriften ziet men 'marokynwaren'. Weet iemand wat dat is? Ik dacht lederwaren. Ook verkocht men daar 'sacochen' zoals men kan zien.
Waar nu de Esprit Kids is moet de plaats zijn waar vroeger de oude winkel was. In dit stuk Stationsstraat schiet er, op het Vredegerecht na, niets meer over van vroeger.
Ik ben Everaert Albert, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Awbeir (Eeklo's voor Albert).
