Deze winkel was vroeger in de Stationsstraat. Aan de rechtse kant ziet men nog een klein stuk van de 'ijzerwinkel Buyck'. Aan de linkse kant weet ik niet goed meer welke winkel dit was. Van De Velde Gaston diende op 20 augustus 1969 een aanvraag in om 'het verbouwen van winkelpui' van de winkel. Bij de opschriften ziet men 'marokynwaren'. Weet iemand wat dat is? Ik dacht lederwaren. Ook verkocht men daar 'sacochen' zoals men kan zien.

Waar nu de Esprit Kids is moet de plaats zijn waar vroeger de oude winkel was. In dit stuk Stationsstraat schiet er, op het Vredegerecht na, niets meer over van vroeger.

Kort nadat de oorlog gedaan was gebeurden er nog wrede dingen. Bij degenen dat men dacht (of zeker was) dat zij sympathie getoond hadden aan de Duitsers werd hun inboedel op straat gesmeten en in brand gestoken. Hier vooraan in de Molenstraat.

                                                                      DIGITAAL …

De archiefbezoekers, toch doorgaans van een beginnende of ver gevorderde derde leeftijd, kunnen er niet meer omheen: zonder enige informatica zijn de meeste bronnen slechts moeizaam en na behoorlijk wat tijdverlies toegankelijk.  En de klasserings- en opzoekmogelijkheden zijn zonder meer opzienbarend.

Het Eeklose stadsarchief  zag al in de jaren negentig de noodzaak ervan in, door de “boekenpest”: vanaf ca. 1840 werd het papier vervaardigd van houtvezel in plaats van lompen, en het daarin aanwezige ligniet vreet het papier in zowat een eeuw op. Vooral het goedkope krantenpapier is fel onderhevig aan dit proces. Voor de uitgebreide collecties lokale bladen is het dus meer dan alarm geblazen.

In eerste instantie werd gedacht aan microfilm, waarop alle bewaard gebleven jaargangen tot 1930 werden vastgelegd. Die zijn dus voorlopig gered, maar leesapparaten zijn schaars geworden, en je kan van de oudere toestellen niet kopiëren of fotograferen. De aanschaf van nieuwe is een waagstuk: hoelang zullen de passende lampen en andere vervangstukken nog beschikbaar zijn?

Cd, dvd en USB-sticks bieden mogelijkheden, afgezien van hun nog altijd omstreden houdbaarheid. Ons Stadsarchief koos al bijna tien jaar geleden voor deze weg  en kan nu prat gaan op een D(igitaal)-collectie van zo’n 260 schijfjes. Het grootste deel daarvan is gevuld met foto’s, waarover wij het een andere keer zullen hebben. Maar ook alle parochieregisters (1609-1796) en burgerlijke stand (1796-1899) zijn nu snel  op de computers te raadplegen. Ook de oude land- of kadasterboeken zitten op schijfjes, net als de registers op de boedelinventarissen (“staten van goed”), de openbare verkopingen en recent de affiches uit W.O. I.

Het intikken kost vanzelfsprekend een niet te tellen aantal werkuren, maar bespaart er nog meer. Zo is het niet meer nodig personenregisters aan te maken, aangezien elke naam via de zoekfunctie kan worden teruggevonden – een ongelooflijke luxe bij omvangrijke projecten als bijvoorbeeld de bewoningstabellen.

De OCR- of letterherkenningstechniek  maakt het mogelijk foto’s of scans van oude teksten om te zetten in Word-tekstbestanden, waarna die met de al genoemde zoekfuncties doorzocht kunnen worden. Dit is al gerealiseerd voor de 270 pagina’s tellende inventaris van de verkopingen 1530-1700. Heel wat genealogen kijken uit naar het ogenblik waarop de zevenduizend pagina’s van het tijdschrift De Eik op deze manier toegankelijk worden.

Er is op digitaal gebied dus al heel wat gerealiseerd in ons Stadsarchief. Het blijft wel aftasten, verkennen en proberen te voorzien waar nog omwentelingen kunnen gebeuren. Zo maakte het archiefteam twintig jaar geleden een verkeerde keuze door de data in drie kolommen in te tikken: om op datum te kunnen zoeken moet hij in één kolom staan. Met de nieuwe technieken is zo’n omzetting te realiseren, maar voor bestanden tussen de vijf- en zevenendertigduizend regels is dat geen sinecure …

(Freddy Pille)

Bij het nieuwe gebouw vooraan in de Peperstraat is men al ver gevorderd met de dakbedekking.

De oude fontein, die op het Van Hoorebeke plein komt, terug opzetten zal nog een sereieus puzzelwerk worden zo te zien. Maar we zijn er zeker van dat alles goed komt.

Men gaat dieper in de grond aan de Boelare. Toch lijkt het er op dat men een andere strategie gebruikt want voordien werd alle opgegraven grond direct weggevoerd. Zoals u ziet blijft de aarde nu liggen.

De  Herbakkers fanfare is een begrip geworden in Eeklo. Hier een foto van in de beginjaren met een jonge Staf De Roo en Amedé Vertenten op de voorgrond. Wie kan hier nog namen invullen aub?

Zo zag de Kop van de Vaart er uit in 1971. De huizen die men ziet staan met de lijn erom getekend zijn kort daarna afgebroken. De auto's die daar geparkeerd staan zijn van werknemers van de Peignage waarvan men de 'koave' nog ziet staan. In deze periode ging de textielnijverheid in Eeklo al sterk achteruit. Zoals men nog een klein beetje kan zien, links op de foto, kwam de vaart tot aan de straat.

Nu is de vaart voor een gedeelte dicht gedaan en is er een parkje in de plaats gekomen. Op de achterkant van de foto kan u zelf zien hoe alles anders geworden is.

Met mondjesmaat wordt er verder gedaan aan het pad op de oude spoorbedding. De foto's zijn genomen vanuit de Magermansdreef. Men ziet de kraan in de verte en dat is alles wat hier aan het werk is. Op de achtergrond ziet men de Schaapsdreef.

Op 3 april 1968 kwam er een bouwaanvraag binnen bij het Eeklose stadsbestuur van Robert Van Dycke. Dit voor het bouwen van een woning in de Vrombautstraat. In deze jaren stonden er nog niet zoveel huizen. Links op de achtergrond ziet men het PTI. Ook de rijbaan was zoals er in die tijd veel waren, een kasseibaan met daarnaast een 'zenderweg' waar de fietsen reden.

Hier ziet men hoe het vandaag is. Vanaf het huis, met de vierkantjes in de voordeur, kan men het verschil duidelijk zien. Nu kan men zich moeilijk inbeelden hoe de straat vroeger was. Wie het vroeger niet gezien heeft zal het moeilijk geloven. Achteraan links ziet men de Colruyt en het PTI.

Dit zijn de windmolens die men ook ziet langs de Expresweg. Op het grondgebied van Balgerhoeke komen er nog enkele bij.

Op het einde van Blommekens zal de oprit naar de rotonde er enigzins anders uitzien.

Vandaag is dan de eerste laag asfalt gegoten in Blommekens en de Boelare. Morgen zou dan de tweede laag komen maar het is nog steeds niet zeker dat men er dit weekend al zal mogen overrijden.

Na een toch wel lange stilte heeft men deze week de werken hervat aan het nieuwe fietspad die komt op de oude treinbedding Eeklo-Zelzate. Nu is een groot stuk van het traject uitgegraven en kan men goed zien waar het pad komt.

Hier zijn we al dicht bij de Magermansdreef. Hier is het één recht stuk van de Schaapsdreef naar de Magermansdreef.

Achter ons ligt de Klinkaartstraat en op het einde van dit stuk komen we in de Schaapsdreef.

Nu er een nieuwe Eeklose voetbalclub boven de doopvont hangt keren we toch nog eens terug naar de tijd waarin niemand er aan dacht dat deze club ooit kapot zou gaan. Op deze twee foto's (die ik kreeg van Johan Van Maele) zien we de juniores uit de mid-sixties waarbij toch enkele jongens doordrongen tot de eerste ploeg en later nog een mooie voetbalcarrière hadden.

In de Cocquytstraat is er van het oude huisje niet veel meer overgebleven. Op het moment liggen de werken een beetje stil maar zoals u zelf ziet is hier goed werk geleverd.

Op 4 juli 2011 nam ik deze foto van het huisje welke dan juist verkocht was. In eerste instantie deden de geruchten de ronde dat men het huisje een beetje ging 'opkuisen'. Het is een serieuze kuising geworden.

Het was op 2 mei 1968 dat Coppens Gilbert zijn bouwaanvraag instuurde bij het Eeklose stadsbestuur voor het bouwen van een woning. Hij ging zijn huis zetten in de Lekestraat en zoals men op de foto kan zien was dat in die tijd nog een 'nieuwe' straat. Op enkele jaren tijd zou hier de volledige straat vol gebouwen worden. Het laatste huis dat men ziet staat dus aan de hoek met de Schaapsdreef en het wegdek was nog in 'zenders' zoals we toen zeiden.

Dit stuk van de Lekestraat ziet er nu zo uit. Zoals u zelf kan zien heeft er hier het een en ander serieuze veranderingen ondergaan. Zelfs de auto is dezelfde niet meer....

De per trein aangevoerde tanks rijden hier door de Roze en de Duitse soldaten leken toen nog heel vriendelijk.

                                                      DE EEKLOSE WEEKBLADEN

Een belangrijk gedeelte van de “kleine geschiedenis” zit opgestapeld in de jaargangen van de Eeklose weekbladen. Zij berichtten over kermissen en feesten, ongelukken, verkeersproblemen, marktprijzen en andere dagelijkse voorvallen die de stad niet in haar registers liet optekenen.

Zelfs voor de oudere Eeklonaars valt bij dit onderwerp meestal alleen de naam ‘de Eecloonaar’. Weinigen weten dat dit de laatste overgebleven titel was van een hele reeks bladen . ‘De Gazettte van Eecloo’, ‘Recht voor allen’, ‘De Burgerstem’, ‘Het liberale Noorden’, ‘De stad Eecloo’, ‘De Meetjeslander’ , ‘Het Meetjesland’ …  alles bij elkaar zijn er zo’n tiental  geweest. De meeste kenden een zorgelijk en meestal kort bestaan, de eerste twee slaagden er samen met de Eecloonaar in een traditie op te bouwen.

De historisch geïnteresseerde bezoeker verlaat meestal met gemengde gevoelens het August van Acker-zaaltje van het archief. Vreugde om de vele meters jaargangen die daar ter beschikking liggen, maar ook teleurstelling om de talloze nummers die wellicht onherroepelijk verloren zijn gegaan.

Dank zij de grote inbreng van de VVV-Eeklo kan het Stadsarchief nu de grootste nog bestaande collectie van de Eecloonaar ter beschikking stellen. De oudste periode is zelfs bijna volledig, vooral dank zij de schenking van de eerste twaalf jaargangen (1849-1860) door oud-minister De Schrijver.  Maar  in de jaren 1890 gaapt meteen een heel groot gat: van 1892 tot aan de Eerste Wereldoorlog zijn slechts wat losse nummers teruggevonden.  Ook in de jaren twintig zitten enkele hiaten, maar van dan af zijn er nauwelijks nog problemen.

De situatie van de Gazette van Eecloo  is minder  rooskleurig. Vanaf 1867 (het oprichtingsjaar) tot 1900 ontbreekt maar sporadisch een nummer, maar de latere jaargangen tot 1931 zijn praktisch volledig verloren gegaan. Gelukkig zitten in het bewaarde gedeelte alle afleveringen van August van Ackers vierdelige geschiedenis van Eeklo. 

De collectie ‘Recht voor Allen’  (1895-1914)  is ook allesbehalve volledig, maar omvat wel het eerste decennium van de 20^ste eeuw, dat voor de twee andere grote titels verloren is gegaan. Op deze manier is het reilen en zeilen in Eeklo toch min of meer continu te volgen. Op wat ingebonden jaargangen van ‘Het Liberale Noorden’ na hebben van alle andere bladen alleen wat losse nummers de jaren overleefd.

De grootste zorg van het Stadsarchief is de bedenkelijke kwaliteit van het gebruikte papier: het is bij wijze van spreken rot van het zuur. Bij elke aanraking dreigt het gevaar dat stukjes afbreken, en de zwaar amateuristische “herstellingen” (met doorschijnende kleefband !) uit de jaren zestig en zeventig zijn soms zelfs wraakroepend. Het aangekondigde reddingsproject van Comeet / Erfgoedcel Meetjesland (systematische digitalisering)  komt dan ook geen jaar te vroeg.

(Freddy Pille)

Met het aanleggen van de stabilisatie is men tot aan het rond punt op Blommekens gekomen. Om morgen de eerste asfaltlaag te gieten zal het nog wel te vroeg zijn. Na de Boelare begint nu ook Blommekens terug op een straat te trekken.