SLORDIG …

Een deel van het archiefteam is – in het kader van het woningen-project – de 19de-eeuwse tellingen aan het digitaliseren.
De bedoeling is uiteindelijk de verschillende jaarregisters aan elkaar te koppelen, om zo een beeld te krijgen van de bewoning.

Een van de handicaps daarbij is de voortdurend wisselende vorm van sommige familie- en voornamen. In deze laatste groep is er niet
alleen het door elkaar gebruiken van Nederlandse, Franse en Latijnse vormen (Pieter, Pierre, Petrus) voor dezelfde persoon, maar
ook het verwarrende afwisselen van eerste en tweede voornaam, zeker als er zoals meestal maar één vermeld staat.

Het spreekt vanzelf dat de familienamen voor de meeste problemen zorgen. Voor het uiteindelijke opstellen van het alfabetisch register
is de grootste hindernis het willekeurig (niet-) aaneenschrijven van de namen met ‘Van’ en ‘De’. Het Stadsarchief gebruikt de zogenaamde Nederlandse volgorde, waarbij geklasseerd wordt op het hoofdwoord, en de voorvoegsels achteraan komen te staan. ‘Vandamme’ komt
dus onder de V, ‘Van Damme’ onder de D. De Eeklose ambtenaren van toen waren echter specialisten in het creëren van twijfelgevallen,
en deinsden er ook niet voor terug om binnen één gezin de twee vormen op te schrijven.

Grotere moeilijkheden veroorzaken echter de soms erg variërende spellingen. ‘Van Avermaete’ en ‘Van Havermate’ kunnen tot hetzelfde
gezin behoren, net als ‘Van Poecke’ en ‘Van Poucque’, ‘Cocquyt’ en ‘Kockuyt’. Ook het feit dat een principiële ambtenaar later zowat
overal puntjes op de ‘y’ heeft gezet, maakt de zaak er niet eenvoudiger op.

Voor de stadhuismedewerkers uit die vroege 19de eeuw is er wel een stevig excuus. De burgerlijke stand is bij ons een creatie van de
Franse bezetter geweest. Die raakte echter dikwijls niet wijs uit die Vlaamse klanken, zodat de meeste Eeklonaars hun naam pas
omstreeks 1815 voor het eerst in geschreven vorm te zien kregen. Als ze tenminste konden lezen …

Door Freddy Pille, Eeklose stadsarchivaris.