ARME STAMBOOMZOEKERS

Het is bekend dat er bij de dienst Burgerzaken vanaf april 2019 geen papieren akten meer worden opgesteld. Op termijn wordt dit voor
de familiekunde een onoverkomelijke muur, want de kans dat de digitale bewaarplek (het Rijksregister) open wordt gesteld, is natuurlijk
nihil. Maar er komt nog meer onheil op hen af. Het Stadsarchief is momenteel druk in de weer om de laatste papieren akten via digitale tabellen toegankelijk te maken, in een eerste fase de overlijdensakten, en heeft moeten vaststellen dat er ook al eerder hindernissen
werden opgeworpen.

De eerste verandering, in 2007, leek alleen maar positief: in de plaats van de omslachtige ouderwetse formulering (“...ondergetekende, schepen van de burgerlijke stand, stelt hierbij de overlijdensakte op van de genaamde …”) kwam een zakelijk “Op … overleed ..”), wat
de akten met  de helft inkortte. Zelfs dat bleek nog te tijdrovend: de personengegevens werden al snel gereduceerd tot een tabelletje,
in te vullen met een minimum aan woorden. Maar in juli 2007 werd een drempel overschreden: de vakjes ‘vader’ en ‘moeder’ bleken
gewoon verdwenen…  Voor de ambtenaren natuurlijk geen probleem : het Rijksregister…

Dat dit tot absurde situaties leidt, is gebleken bij een Eeklose akte uit 2007, toen een in Gent geboren baby daar twee dagen later ook overleed, met als enige informatie een Eekloos adres. Sinds de privacy-wetgeving staan heel wat adressen echter niet meer in de
klappers, en als de familienaam hier wel meer voorkomt, komt de onderzoeker voor een muur te staan..

Het kan nog erger. In 2014 verdween opeens het jaarlijkse aanvullende register, waarin de elders overleden Eeklonaars werden opgenomen. Het is natuurlijk ondenkbaar dat een stadsbestuur het overlijden van zijn inwoners niet zou bijhouden. Die lijst blijkt inderdaad wel ergens
te bestaan, maar een reden om ze uit de overlijdensregisters te halen is niet zomaar te bedenken. In deze lijst staan bovendien alleen
maar Eeklonaars, terwijl de wel genoteerde overlijdensakten  (door ons ziekenhuis) voor twee derde over niet-ingezetenen gaan.

Het Stadsarchief probeert deze leemten zo goed en zo kwaad mogelijk te vullen met de vroeger verzamelde informatie,
maar er zijn nu eenmaal grenzen. Voor de stamboomzoekers wordt het er hoe dan ook niet leuker op …

 
Door Freddy Pille, Eeklose Stadsarchivaris