Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
als je wil vertel ik je een verhaaltje over donkere wolken die je soms benauwen en van een zon steeds dapper in de strijd hij weet wel dat hij vlug opnieuw zal schijnen
of van morgen die iedere dag weer komt ook al was vandaag niet wat je dacht na het donker wordt het licht geboren en ga je dapper verder op je weg
of van het speelse kind dat in je leeft haal het eens naar boven en de mens, geloof me, hij is niet zo slecht als je maar in vriendschap blijft geloven
je hoop is nog niet begraven alleen wordt het een beetje anders dan je dacht misschien moet je eens in het potje roeren dan zie je hoe het geluk ergens op je wacht
vroeger was ik klein en heel verlegen wou zo graag het grote meisje zijn dapper had ik in mijn boekentas gelegd heel alleen zou ik de weg wel vinden niemand moest me komen halen klein meisje was echt waar "groot genoeg"
toen de schoolbel met een hels kabaal de meisjes braafjes uit de klas liet gaan zat een kindje heel alleen op een bankje in de gang huilde bittere tranen van verdriet dapper was ineens zo klein geworden zag dat niemand op haar wachtte
"groot genoeg" was terug het kleine meisje en durfde niet alleen naar huis te gaan
mijn pas gehuilde tranen lagen kriskras op de grond moedeloos te bekomen in hun tocht naar reddeloos verloren huiverend klampten ze zich vast aan het laatste beetje nattigheid nog even en ze droogden uit als parels voor de zon
ze mompelden over de zin van hun bestaan de kleinste wilde weten welk leed de grootste had gekend
plots kwam ik aangelopen liep al joggend in het rond hijgend zochten ze naar een houvast wilden zo graag oogvocht zijn
mijn kijkers waren opgedroogd ik liep met sterke pas te moe om mij te volgen lachte ik ze even uit
zomaar een vrouw pieker kluistert gedachten verleden was mooi heden is verdriet moedeloos en dan weer hoop als vallen en opstaan hoop brengt droom droom ziet wonder wonder is geloven geloof is wijs het verdriet maakt haar wijs
ze wil verrijzen opstaan groeien als zaad in de aarde
ik wil spelen met het kind in mij dansen in een witte jurk verwonderd kijken naar het bijtje en de bloem pretlichtjes in mijn ogen zien samen giechelen om een niets geheimpjes delen steeds steeds opnieuw de sterren tellen stiekem kijken of niemand het ziet en een snoepje pikken uit de verboden doos een liedje zingen en waarom niet hinkstap springen zo maar even gek doen en me laten gaan
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren
