Ik ben wie ik ben Soms een lach Soms een traan Soms is er hoop Soms ben ik bang Soms voel ik verdriet Soms kan ik genieten Soms ben ik wat stil Soms denk ik te veel Ik geloof in de mens zijn ras en cultuur Ik voel me heel klein bij de pracht van de natuur Ik ben dankbaar voor de liefde en de vriendschap die je me geeft
Augustus wist niet wat hij hoorde Juli had te veel gegeven Veel te heet en veel te droog Augustus hoorde mensen klagen We houden het hier niet meer uit Wacht maar, dacht hij, Ik zal je helpen Liet de regen water gieten en de zon verstoppertje spelen Stilaan kwam hij aan het einde van zijn dagen Hoorde mensen mopperen : Augustus, laten we die maar vlug vergeten
Paniek kwam in hem gevlogen, Verdorie toch, ik meende het zo goed Stilaan zag hij september naderen Ineens wist hij wat hij moest doen Fluisterend maakten ze reuze plannen September zou gaan zomeren zoals nooit voorheen Mensen zouden blijven praten over die nazomer, niet te geloven
Augustus voelde zich reeds wat beter omdat hij in september geloofde
Laat je me niet alleen nu ik even niet meer kan Ik voel een angst in mij en dat maakt me bang Vol spanning wachten op die ene dag, wetende dat de hoop al lang in een diepe kuil begraven ligt Het is een weg van niet meer kunnen Het voelt als springen uit mijn vel.
Ik moet verder . . . Voel me zo alleen, alleen met al die angst Kom je me halen als mijn ik naar je vraagt Misschien, ja heel misschien kruipt de angst dan uit mij Maar laat me niet alleen, want dan lukt het zeker niet
De horizon die ik ken zal ik nooit meer met je kunnen delen Voor mij is kijken zo gewoon het lijkt vanzelfsprekend Maar plots, gebeurt het weer voel ik een steek van pijn alsof een mes diep in mij snijdt Ik kan het niet beseffen, zo moeilijk voor te stellen hoe jij je wereld nu nog ziet Het mooie van heel ver is voor jou een groot mysterie Zelfs het dichte van vlakbij is voor jou een grijze wereld
Ik begrijp het niet, zal het nooit begrijpen waarom, waarom mijn God waarom liet je dit gebeuren
Hallo mama, Je was een beetje bang Ik hoorde trilling in je stem Je liet me niet graag gaan Nu ben ik terug en zie je wel Alles is zo goed geweest Ik was nooit echt alleen Er was iemand dicht bij mij Niemand liet me in de steek En mijn weg, die vond ik wel.
Je ziet wel mama Ik ben misschien een beetje anders Maar ik kan het leven ook wel aan Je moet je zo geen zorgen maken Het lukt wel, zeker weten Maar mama, ik begrijp je wel Mama's zijn toch zo bijzonder Ook al ben je groot en zo verstandig Je bent en blijft een stukje van je mama
Je hebt iemand nodig stil en oprecht die als het er op aan komt voor je bidt of voor je vecht pas als je iemand hebt die met je lacht en met je grient dan pas kan je zeggen ik heb een vriend !
Toon Hermans
Een vriend is een parel op de bodem van ze zee
Geen druppel dauw wordt voor zichzelf geboren ook jij moet anderen niet jezelf toebehoren