Dat het zo gewraakte meeroken, als reden om roken op café te verbieden, dikke zever is werd vandaag nog maar eens bewezen!
Mijn echtgenote moet op 1 februari een zware heelkundige ingreep ondergaan, en moest vandaag haar longen laten onderzoeken. Ze rookt... zowat 50 à 60 sigaretten per dag! Oei! Ze verwachtte dan ook niet veel van die test!
Pluspunt: ze haalt niet in. Is dus een zogenaamde 'keelrookster'. En toch verslaafd? Vind ik ook vreemd, maar nou, het is nu eenmaal zo.
Reactie van de dokter die de longtest bestudeerde:
- U rookt dus niet, mevrouw?
- Toch wel! Vijftig sigaretten per dag!
- Onmogelijk! Tenzij u niet inhaalt?
- Neen. Dat doe ik niet!
- Ha... dàt zal dan de reden zijn, want uw longen zijn 100% in orde!
En nu gij: van kindsbeen af is ze in rokerige omgevingen opgegroeid. Door haar eigen hoog rookgedrag is de ruimte waarin ze vertoeft altijd in rook gehuld. Zou ze eigenlijk moeten 'meeroken' met zichzelf! Maar niét dus!!!
Waar zitten dan al die klagers die over meeroken janken? Waarom doen ze dat dan? Omdat ze het zagen op TV? Omdat ze geïndoctrineed werden door de 'medische' wetenschap?
Elk denkt daar maar het zijne van. Maar één ding is zeker: het rookverbod in de kroeg is er niét gekomen uit bezorgdheid voor de gezondheid van niet-rokers. Wél om de eeuwige jankerds in te willigen! Op de wijze van de Wetstraat dus! En op de wijze van een aantal pseudo-wetenschappers die denken de wijsheid in pacht te hebben. Niemand dan mijn vrouw heeft ooit zoveel 'meegerookt' met zichzelf en met anderen! En toch heeft ze op zesenzestigjarige leeftijd longen die voor 100% in orde zijn!
Meerokers? Die bestaan helemaal niet! Onverdraagzame meejankerds daarentegen wél! Het meeroken zit niet in hun longen! Wél tussen hun oren!
Een mierenkolonie is toch wel een perfect voorbeeld van een 'maatschappij' die perfect samenwerkt.
Geen mier die aan eigenbelang denkt. De kolonie telt, en die moet ten koste van wat ook overleven!
Bij de bijen gaat het er ongeveer net zo aan toe. Liever de 'vijand' doden met een steek die ook je eigen ondergang betekent, dan de kolonie te laten vernietigen.
Kunnen we daar geen voorbeeld aan nemen? Eigenlijk niet! Wij zijn helemaal anders geprogrammeerd. We hebben elk een eigen persoonlijkheid en zouden niet kunnen leven als een willoos onderdeel van iets groters. Met andere woorden: gelukkig hebben we mensenhersenen en geen mieren- of bijenhersenen! Een eigen mening, persoonlijkheid en vrije levenswandel vinden we nog altijd heel erg belangrijk. Noodzakelijk zelfs om ons goed in ons vel te voelen.
Het denkpatroon van insectenkolonies en mensenmaatschappijen staat dus wel lijnrecht tegenover elkaar. Maar ook hier zou, zoals overal, de gulden middenweg toch wel ideaal zijn voor ons.
Lààt ons maar individueel denken! Maar laat ons daarnaast toch alstublieft niet het algemeen belang uit het oog verliezen. En dat is nou nét wat meer en meer gebeurt. Ooit wordt ons dat fataal!
In mijn loopbaan heb ik honderden voorbeelden gezien van egocentrisch denken. Ik heb mensen gekend die van Antwerpen naar Knokke kwamen wonen. In een nieuwbouw, maar pal naast een bakker die er al jaren was. Ze zagen na korte tijd kans een proces tegen hem in te spannen wegens reukhinder. Kregen nog gelijk ook op de rechtbank. De bakker moest een peperdure installatie laten plaatsen om de heerlijke geur van vers gebakken brood weg te werken. Dat kon hij zich financieel niet veroorloven en doekte dan maar zijn bakkerij op!
En die leuke Antwerpenaars? Wel, die konden nu hun verse pistoleekes een paar honderd meter verder gaan halen bij een andere bakker, waar gelukkig nog géén nieuw aangespoelden naast woonden.
Hoe die zaak, die niets met verkeer had te maken, net op mijn bureau was terechtgekomen? Wel, die mensen hadden hun klacht aanvankelijk tot de burgemeester gericht. En zoals gewoonlijk, brieven waarvan de secretarie wist dat geen der administratieve diensten er iets zou van bakken, kwamen nogal dikwijls bij mij terecht, hopend en wetend dat ik wel een gepast advies zou weten op te stellen. Deed ik dus ook: zo negatief als maar kon!
En dan stapten ze maar naar de rechtbank! Uiteindelijk misdeelden ze zichzelf, want ze waren... hoe is het mogelijk? Zélf klant bij die bakker!!! Haalden er elke morgen hun heerlijk verse pistoleekes! Die wilden ze dus maar al te graag eten, maar niét ruiken! Wel, dat komt ervan hé? Alle voordelen willen van de bakker naast je deur, maar het kleine 'nadeel?' ervan niet willen accepteren!
Wat gebeurt er meestal als je het onderste uit de kan wilt? Juist! Je krijgt welverdiend het deksel op de neus.
Ik ben er zéker van: ooit komt iemand naast een spoorweg wonen en gaat dan eisen dat dit spoor verdwijnt vanwege de lawaaihinder! Bij luchthavens is het trouwens al zover!
Voor luchthavens is de oplossing nochtans simpel: laat ze allemaal afschaffen, maar ga dan ook niet janken dat je niet meer op reis kunt! Dat je veel langer moet wachten op het pakketje dat je in China bestelde. Dat je geen vers exotisch fruit meer vindt!
Maar neen! Dat is allemaal teveel gevraagd! Luchthavens moéten er blijven... we moéten immers op reis om te kunnen overleven! Zó bepamperd zijn we wel al! Maar die vliegtuigen moeten dan maar opstijgen boven de woningen van anderen! Anderen die niét zo pietluttig doen! Wat deden de mensen vroeger? Mensen die in de koolmijnenstreek woonden bevoorbeeld! Al dat vuile kolenstof in de lucht? Geen nood! Het brengt brood op de plank! Maar die tijd is voorbij. Nu brengt de dop brood op de plank en dat is al lang voldoende om totaal geen hinder meer te aanvaarden!
Ander voorbeeld, meer specifiek uit mijn eigen verkeersbranche: pendelwegen! Een typisch voorbeeld daarvan is de weg Knokke - Brugge. Ooit een verbindingsweg waarvan pendelaars graag gebruik maakten voor snel woon - werkverkeer. Er woonden wat oudere mensjes langs: hier en daar een huisje. Die mensjes klaagden niet. Ze woonden er sedert mensenheugenis en lang voordat de weg drukker werd door het autoverkeer. Ze leerden gewoon leven met de toegenomen drukte en zagen geen vuiltje aan de lucht. Verdraagzaamheid stond nog hoog in het vaandel bij die generatie.
Maar die generatie stierf uit. De huisjes werden omgevormd tot fermettes en er kwamen nieuwe, jonge gezinnetjes wonen. Mannekens met baardekens om volwassen te lijken; vrouwkens die er alles aan deden om hun man op te jutten tot janken... kindekens die overbeschermd moesten worden. En de narigheid begon. Snelheidsbeperking volgde op snelheidsbeperking: aanvankelijk 90, dan 70, dan op sommige plaatsen 50... In één woord: het was naar de knoppen!
De vlotte pendelweg was herschapen in een zenuwslopend slakkenspoor.
- Dat is wat er in alle lagen van de maatschappij gebeurt als de jankerds het voor het zeggen hebben! - Dat is wat er gebeurt als eigenbelang primeert op algemeen belang. - Dat is wat er gebeurt als we niet een héél klein beetje een voorbeeld gaan nemen aan een mieren- of bijenkolonie. - Dat is wat er gebeurt als politici blijven luisteren naar jankerds. - Dat is wat er gebeurt als egoïsme en eigenbelang de scepter gaan zwaaien!
Mogen we dan niet meer individueel denken? Natuurlijk mogen, en moéten we dat zelfs! Maar dan alstublieft niet met een logica die jouw eigen miezerig persoontje als het centrum van de hele wereld ziet!
Rijks Middelbare School Knokke, schooljaar 1953. Later werd het om Joost mag weten welke redenen omgedoopt in 'Koninklijk Atheneum'.
Ik kwam van de lagere school, die tot het achtste studiejaar liep toen. Maar mijn leraar van het zesde had mijn vader ervan overtuigd dat ik daar verder niets meer te leren had, en ik beter zou overstappen naar het middelbaar onderwijs.
Mij liet het allemaal stoïcijns koud. Ik leerde wel vlot, had geen hekel aan de school, maar hunkerde toch naar een meer vrije omgeving, die ik dacht te zullen vinden in een werkomgeving. Eigenlijk wou ik zo snel mogelijk van die schoolplicht af!
Maar goed, ik kwam dus in die RMS terecht. Onmiddellijk ervaarde ik een heel andere mentaliteit! We werden niet langer als onmondige kinderen, maar als volwaardige jongelingen beschouwd. De klaslokalen waren ook een pak moderner dan deze van mijn oude schooltje. En ik besefte het nog niet... maar we werden geïndoctrineerd! Maar dan wél op de goede manier!
We werden heel anders behandeld. Als zelfstandige individuen. We leerden om ook de anderen altijd respectvol te behandelen. Het duwen, trekken en vechten zoals op de lagere school was er niet meer bij. Op de 'speelkoer' stonden we in groepjes te praten. Net als grote mensen. We leerden fier te zijn op onze school. We leerden die fierheid naar buiten toe uit te stralen. De man in de straat moest zién dat we van de RMS kwamen!
En we liepen in de doctrine! Gelukkig voor ons was het een humanitaire doctrine en werden we plots van kind tot mens gepromoveerd! En we gingen ons ook op straat plots heel anders, en deftiger gedragen. Er was ons immers een gevoel van eigenwaarde aangepraat. Ik vond me een heel andere persoonlijkheid geworden.
Het kon allemaal niet beter, en tot op heden ben ik dankbaar voor die jaren. Enkele jaren later was ik stom genoeg om niets vermoedend voor een Katholieke technische school te kiezen en werd met een ruk terug naar de middeleeuwen gegooid!
En dan probeer ik me even in te leven in het leven van de kinderen die destijds deel uitmaakten van de Hitlerjugend! Wij veranderden op die leeftijd, gelukkig in de goede zin, door een goede school. Maar goed of slecht, het bewijst me toch dat het niet moeilijk is kinderen van die leeftijd te indoctrineren! En dat gebeurt de dag van vandaag nog altijd in veel culturen!
Ik zag, op TV maar met live beelden van destijds, hoe die Hitlerjugend enthousiast en fier de Hitlergroet bracht. Ontroerend, als je het in dit tijdsbeeld plaatst, toen niemand nog aan oorlog dacht. En meteen werd ik weggerukt naar mijn verleden in de RMS. De gelijkenissen waren treffend! De doctrine was idem dito. Het verschil lag alleen in het doel van die doctrine. In mijn school was het doel volwaardige leden van de samenleving te vormen. De kopstukken van de Hitlerjugend echter hadden andere, meer duistere bedoelingen.
Grasduinend in een ander blog leerde ik dat tegenwoordig veel (of alle?) scholen een Islamleraar hebben. Zéker toch die zogenaamde 'concentratiescholen'. Die leraren zijn er geplaatst door toedoen van onze onvolprezen Wetstraat, in het kader van (slik) 'integratiepolitiek'!
Hoé in 's hemelsnaam kun je nu, als beleidsman, zo stom zijn te denken dat je mensen maar best integreert in een nieuwe cultuur door hen te laten opleiden door leraren uit hun oude cultuur? Hebben die kerels in de Wetstraat dan écht alle vijzen in hun hoofd los? Luister je, Paula Dhondt?
Kinderen rond de leeftijd van twaalf zijn heel ontvankelijk voor elke vorm van doctrine.
Religies zijn eigenlijk de uitvinders van het systeem.
Hitler kopieerde het met zijn Hitlerjugend.
De RMS deed het met humanere methodes.
In sommige derdewereldlanden worden kinderen geïndoctrineerd tot regelrechte vechtmachines.
In concentratiescholen nemen Islamleraren hier nu het vaandel over.
En in al die gevallen blijkt het voortreffelijk te werken! Wat betekent dat je met een twaalfjarige alle kanten uit kunt. Je kunt er een moordenaar van maken, een (goed-)gelovige, een parasiet, een hangjongere, een terrorist of een waardig mens naar gelang de richting die je ze opstuurt.
Maar NOOIT zul je op de manier van de Wetstraat een vreemde en wrede cultuur kunnen integreren in een beschaafde maatschappij! Dat is de koe bij de staart pakken in plaats van bij de horens!
Alvorens iemand mij verwijten naar het hoofd slingert over dat denigrerend woord 'gepeupel', wil ik maar meteen zeggen dat ik mezelf ook onder die noemer reken. Net zoals alle andere mensen die in dit land wel de meerderheid vormen maar toch niks te zeggen hebben, en zich te waardig achten om te gaan janken!
Goed. Nu dit mogelijke misverstand is opgelost kunnen we overgaan tot de dagorde.
Waar ik eigenlijk heen wil is bewijzen dat democratie, hoe mooi het allemaal ook lijkt, niet echt werkt. Zéker niet op lange termijn! En het werkt niet omdat ondanks alle beschaving het gepeupel gewoon gepeupel bleef doorheen de eeuwen! Hoegenaamd niets is veranderd in de menselijke geest sedert de oertijden! We hebben dan wel een hogere technologie, maar die wordt uitgevonden door enkelingen. We hebben beter onderwijs, maar dat brengt wel geleerdheid, maar geen wijsheid! We hebben een (hm) 'betere' wetgeving en betere levensomstandigheden. Maar wat is er wezenlijk veranderd onder ons schedeldak? Niets! Hoegenaamd en goed geweten niets! We blijven maar meehuilen met de wolven in het bos. We blijven eigenbelang maar ver boven algemeen belang stellen. We blijven maar... nou ja... de oermensen die we ooit waren! En dat is dan nog een understatement, want in werkelijkheid gaan we steeds sneller achteruit in de evolutie! De kuddegeest, geleid door een erg twijfelachtige openbare opinie, neemt jaar na jaar toe! Hoe beter de mens het heeft, hoe meer hij gelooft in de kudde in plaats van zich vragen te stellen hoe dit alles kan blijven duren!
Aanleiding tot dit stukje was een documentaire die ik zag op History Channel: "The Third Reich - The Rise". Iedereen zou die documentaire moeten zien en er eventjes goed bij stilstaan hoe één onaanzienlijk mannetje het kon waarmaken het gepeupel van een gans land (schijnbaar) aan zijn kant te krijgen.
Want Hitler heeft NOOIT een stemmenmeerderheid behaald! De meeste Duitsers moésten dat onnozel manneke helemaal niet! Maar hij heeft handig ingespeeld op de kuddegeest van het gepeupel, en zodra hij ondanks alles voldoende stemmen kreeg om kanselier te worden, schromelijk misbruik gemaakt van zijn macht. Misbruik door gewetenloze moorden. Alles wat niet vóór hem was, was tegen hem en moest uit de weg geruimd worden. Zijn eerste vertrouwelingen waren dan ook een legertje van schorremorrie. Regelrecht tuig van de richel. Ze zaaiden dood en verderf, eerst in de in de politieke kringen, en later op de straat.
En toen het gepeupel het doorkreeg was het te laat! Hij had zichzelf al binnen de kortste keren tot Fuhrer uitgeroepen en vrij stemrecht was er niet meer bij! Angst kwam in de plaats! En er was plots nog slechts één partij!
De 'beschaafde' wereld van nu vindt onderandere de holocaust gruwelijk, en haat de toenmalige Duitse bevolking. Maar als je er even goed bij stilstaat: die bevolking had geen keuze! Je had een minderheid die vóór Hitler was, je had een hoop twijfelaars die in het verarmde Duitsland van toen vonden dat het tóch niet slechter meer kon, en je had een meerderheid van fatsoenlijke Duitsers die ofwel zwegen, ofwel in folterkamers belandden!
De beulen in de concentratiekampen? Typisch Duits? Helemaal niet! Dat soort van tuig vind je onder elk volk. Het komt alleen maar niet boven omdat het geen kans krijgt.
Hitler's volgende geniale stap was het oprichten van de Hitlerjugend. Die was VERPLICHT vanaf de leeftijd van 10 jaar. Toen onze huidige Paus werd aangesteld was er tijdelijk enige kritiek omdat hij bij de Hitlerjugend was geweest. Maar dat kon destijds ook niet anders! Het was immers verplicht. En daar werden die onschuldige kinderzieltjes geïndoctrineerd: ze waren in de eerste plaats gehoorzaamheid verschuldigd aan de fuhrer en aan zijn ziekelijke principes. Ouders kwamen pas op de tweede plaats! Wàt een gezinsdrama's zullen daaruit zijn voortgekomen! Verstandige ouders zagen hun kinderen plots de ouderlijke macht helemaal ontglippen en konden er niets tegen ondernemen. Diegenen die het toch probeerden wachtte een gruwelijk lot!
Ook toen Joden open en bloot op straat werden vernederd en zelfs doodgeslagen bleef het gepeupel zwijgen. Uit goedkeuring? Zéker niet! Uit angst? Misschien. Maar de hoofdreden was dat gepeupel altijd al gepeupel was en altijd gepeupel zal blijven! Een zeer beangstigende gedachte trouwens!
Recent, in India, bij die groepsverkrachting, gebeurde iets gelijkaardigs: meer dan een half uur lang lag een verkracht, bloedend en stervend meisje op een drukke straat alvorens iemand er zich mee bemoeide!!! Toen dat eindelijk wél gebeurde was het te laat.
Omdat het nu eenmaal India was? Neen hoor! Het kan net zo goed hiér gebeuren. Gepeupel moeit zich niet graag. Gepeupel houdt er niet van eventueel als getuige te moeten verschijnen op de rechtbank. Gepeupel kijkt altijd weer zwijgend toe. Gepeupel kiest altijd weer de weg van de minste weerstand. En net dààrom is het gepeupel een grote meerderheid, die zich eigenlijk als een onaanzienlijke en minderwaardige minderheid opstelt. Dat gepeupel heeft nog altijd de mentaliteit die we ook in de middeleeuwen zagen:
- Keek zwijgend toe bij gruwelijke openbare martelingen zoals radbraken en andere wansmakelijke perversiteiten. - Keek zwijgend toe bij openbare verhangingen. - Keek zwijgend toe hoe heksen werden verbrand. - Vond dit alles, geïndoctrineerd door een handvol enkelingen, zelfs heel goed en verdiend!
En toch... had dit gepeupel diezelfde meerderheid die ze ook nu nog heeft.
Wat is er dan verdorie mis met de mensheid als enkelingen en minderheden er telkens maar weer in slagen de lakens helemaal naar zich toe te trekken? Zowel vroeger als nu? Zowel in Duitsland, India, Amerika of waar ook ter wereld? Wie of wat is daar schuldig aan? De democratie? Eigenlijk niét, want in de middeleeuwen was er geen democratie! De kuddegeest? Misschien wel, voor een stuk. Maar de hoofdreden, denk ik, ligt bij het individuele egoïsme.
In de middeleeuwen werd niet geprotesteerd om niet zélf slachtoffer te worden. In het Duitsland van Hitler idem. In de modernere wereld (zie India) heet het dan weer 'elk voor zich'.
En hier? Nu? In Vlaanderen? Hoe heet het hier? Vooral kuddegeest en egoïsme! Twee kwaliteiten die ooit tot zelfvernietiging zullen leiden.
- Val vadertje staat niet lastig zolang je een uitkeringkje van hem krijgt! - Zwijg als je ziet hoe vadertje staat jouw mooie centjes kwistig over vreemden verdeelt! - Huil mee met de wolven in het bos als je in de prooi wilt delen! - Draai je kap naar de kant van waar de wind voorlopig komt. Zo doe je geen verkoudheid op! - Zwijg stil als je land wordt verkwanseld aan vreemde culturen. Liever dàt dan te moeten strijden voor je vaderland! - Let op als je vaderlandsliefde verkondigt! Want dat heet nu racisme en is strafbaar!
Staan we dan zó ver af van de opkomst van het Hitler-Duitsland met zijn verachtelijke censuur? We hebben nog éventjes de boot van de Sharia wet kunnen afwenden. Voor hoe lang?
En ja... er zijn wel buitenbeentjes hoor! Buitenbeentjes die wél hun stem durven verheffen. Maar die trekken, geïndoctrineerd door de openbare opinie, meestal aan het verkeerde touw! Die gaan luid janken om het land nog wat méér te verraden! Zo lang ze zélf maar geen poot moeten uitsteken en na hun vermoeiende gejank weer rustig in hun sociale hangmat kunnen gaan liggen uitrusten!
Of politici dat beseffen? Natúúrlijk beseffen ze dat! Wat dacht je wel? Dat betekent juist hun sterkte! Het gepeupel bespelen zoals het wenst bespeeld te worden. Dat het op die manier naar een bodemloze afgrond wordt geleidt beseft het toch niet!
Maar dat maakt de politici niet uit zolang ze niet zélf in die afgrond geraken, en dat zullen ze ook niet! Zie wereldoorlog twee, waarin het gehele Wetstraatzootje als gediplomeerde angsthazen naar Engeland vluchtte 'met de staart tussen de benen'! Dat Hitler zijn bommen ook tot in Londen zou weten te brengen wisten ze toen nog niet! Maar zodra ze dit doorkregen zullen ze wél hun maatregelen hebben getroffen om ongeschonden uit de strijd te komen! Wees maar gerust!
Ik denk niet dat ze ooit, net als het Londense gepeupel, in de metro's hebben moeten schuilen. Daar zullen ze wel andere en betere oplossingen voor hebben gevonden. Want het hachje van een excellentie is toch wel veel meer waard dan dat van duizenden 'gewone' mensen hé?
Maar ach ja... alle gekheid op een stokje, ik heb er al lang leren mee leven dat het gepeupel gewoon gepeupel blijft, en maar blijft stemmen voor halfbakken en halfgare charmeurs. Ze moeten het maar weten. Misschien verdienen ze ook niet méér!
Democratie blijkt dus op lange termijn niet te werken en zijn eigen ondergang te graven.
Dictatuur werkt al evenmin, want alle macht aan één persoon toevertrouwen is toch wel heel riskant!
Wat dan wél zou werken? Ik zou het echt niet weten! Iets geheel nieuws misschien? Iets dat op logica is gebaseerd? En misschien door een computer geleid in plaats van door mensen? Wie zal het zeggen?
Feit is dat het iets zou moeten zijn dat in de eerste plaats aan het algemeen belang van het volk denkt. Iets dus dat nog moet worden uitgevonden. Hier ligt dus nog een heel braakliggend terrein open voor eventuele 'uitvinders'! Het Vlaams Belang komt misschien in de buurt, maar heeft af te rekenen met de negatieve ervaringen van het Hitler-Duitsland. Ervaringen die niemand bereid is zich te laten herhalen. Waarschijnlijk is dat wel de hoofdoorzaak van het feit dat VB maar moeilijk doorbreekt! De erfenis van Hitler staat hiervoor heel erg in de weg. En dat vinden de overige partijen heel erg in hun kraam passen! Daar hebben ze een punt mee om hun onnozel en ondemocratisch cordon sanitaire op een 'humanitaire' manier te verantwoorden!
Met andere woorden: de vloek van Hitler rust nog steeds op elk van ons!
Ik ben er in de loop van mijn leven zo langzaam maar zeker achtergekomen wie ik ben... Langzaam maar zeker ook de persoon weten te identificeren die ik eigenlijk ben maar zelf niet altijd begreep! Vanbinnen warm en sociaal, naar de buitenwereld toe koel en schijnbaar onaangedaan.
Die tweeslachtigheid heeft me altijd al hevig verontrust. Was ik dan zo harteloos? Neen toch? Zo voelde het tenminste toch niet aan! Waarom kon ik dan niet, net als anderen, mijn emoties de vrije loop laten? Tranen met tuiten huilen op een begrafenis bevoorbeeld? Of meehuilen met het verdriet van anderen? Hoé nauw ze me ook aan het hart lagen?
Neen! Dat kon ik allemaal niet! En doen alsof is al helemaal niet mijn stijl. Welnu, als ze dan vonden dat ik hard en harteloos was, dan moest dat maar. Liever dat dan dat ik komedie zou gaan spelen.
En toen kwam ik geleidelijk aan achter de echte oorzaak van mijn schijnbare onaangedaanheid: emotionele kracht! Het mooiste geschenk dat moeder natuur me kon geven! Dàt moet het zijn. Mensen die emotioneel zwak staan huilen gauw, kunnen moeilijk tegenslagen verwerken, maar komen juist daardoor bij de buitenwereld over als warme mensen met een goed hart.
Is dat spijtig, of is dat een zegen? In elk geval behoor ik dus niét tot die laatste categorie. Zowat alle tegenslagen in mijn leven heb ik snel kunnen verwerken onder het motto: alles waar je niet aan doodgaat maakt je sterker.
En bij mij was dat zéker het geval. Altijd heel snel geleerd van negatieve ervaringen. Mijn eerste 'ondraaglijke' emotionele ervaring moet me al direct aan het denken hebben gezet, en het was net of er een noodstop verscheen in mijn hersenen. Een soort van zelfbescherming dus. Een soort zelfbescherming dat ik gretig verder ging cultiveren. En het leek nog te werken ook!
Emotie? Medeleven? Verdriet? Allemaal goed en wel, maar het drong nog maar door tot waar ik het wilde laten doordringen! Omdat ik ondertussen ook had leren beseffen dat je, als je iemand wilt helpen, je dat helemaal niet kunt als je zélf mee in hun emotionele put gaat springen! Zo kun je ook een emotioneel wrak niet helpen als je jezelf ook eerst een emotioneel wrak laat worden! Kun je trouwens iemand die verdrinkt, redden als je jezelf eerst ook laat verdrinken?
En zo heb ik, waarschijnlijk al in mijn prille jeugd, en onbewust, honderd en een mechanismen uitgevonden om die negatieve emoties onder controle te houden. En ondertussen is dat een automatisme geworden waar ik niet eens meer onderuit kan. Maar ik acht me toch gelukkig dat ik geen huilebalk ben! In elk leven moet een zekere hoeveelheid regen vallen! En elk voor zich heeft de taak die regenbuien teboven te komen. En eigenlijk kan niemand je daar echt mee helpen. Op bepaalde momenten voel je je misschien verplicht om, uit humanitaire redenen, anderen, en dan vooral naastbestaanden, te proberen te troosten. Maar tegenslagen en verdriet zijn echt wel individuele zaken die ook individueel moeten verwerkt worden. En in de meeste gevallen gaat daar vooral veel tijd mee gepaard. De tijd heelt alle wonden zegt men, en dat is nog waar ook!
Persoonlijk, als ik een zware tegenslag te verwerken heb, is het allerlaatste wat ik nodig heb iemand die meehuilt met mij. Dan nog liever iemand die schijnbaar onaangedaan zegt: " kop op, man, je bent niet de enige met je probleem, en grienen helpt daar niks aan! Wees een man en pak je problemen aan!"
Maar ik kan heel goed begrijpen dat niet iedereen zo is! En dat vind ik nou net zo jammer! Het soort troost dat ik te bieden heb, helpt dan ook lang niet voor iedereen, al denk ik zelf dat het veel meer waard is dan mee te jammeren! Maar, (foei alweer) de openbare opinie wilt dat je meehuilt. Zoniet ben je harteloos! Openbare opinie? De boom in ermee! Ik ben een individu, en geen 'openbaar' wezen! Gedeelde vreugde kan dan misschien wel dubbele vreugde zijn, maar gedeeld verdriet is ook dubbel verdriet! Maar helaas lijkt niemand daarbij stil te staan!
Al met al vind ik die emotionele kracht eigenlijk wel het mooiste geschenk dat ik ooit kreeg, al ben ik er soms ook beschaamd over!
Oh jawel hoor! Ik heb ook mijn emotionele tegenslagen te verwerken gehad! Heel veel zelfs. Meer dan een normaal mens zich kan indenken. En dat kwam heel hard aan. Raakte me tot in het diepste van mijn ziel. En dan voelde, en voel ik me soms nog, op sommige momenten afglijden. Afglijden in een put waarvan ik weet dat hij bodemloos is. Maar lang duurt dat niet! Dan raap ik mezelf weer samen, trek mijn emotioneel 'valscherm' aan, stel alle hulpmechanismen in mijn hersenpan in werking... en klim... wat zeg ik? Vliég uit de put! En dan zié ik er niet alleen weer onaangedaan uit, ik bén dan weer onaangedaan!
Wat echter niét betekent dat ik de problemen die me neerwaarts haalden, vergeet! Verre van! Maar ik kijk er weer met klaar gemoed tegenaan. Waar ik kan helpen doé ik dat dan; waar dat niet kan ga ik er ook niet zitten over grienen en mezelf kapotmaken!
Misschien kunnen bepaalde mensen lering trekken uit dit stukje. Want 'Into each life some rain must fall'. Maar we hebben van nature uit allemaal een regenscherm meegekregen! De vraag is alleen hoe je dit regenscherm verder hebt gecultiveerd na je geboorte.
Heb je het dichtgeplooid gelaten? Dan wacht jou helaas nog heel veel nattigheid!
Heb je geleerd hoe je het optimaal kunt gebruiken? Gefeliciteerd!
Wacht je af tot iemand anders je leert hoe je het kunt gebruiken? Dan wacht je vergeefs! Dat is nu eenmaal één van de dingen die je zelf moet leren ondervinden. Daar kan niemand je mee helpen. Voor zover ik weet kan zelfs geen enkele psycholoog je dat plekje in je hersenen aanwijzen waar je een knopje kunt omdraaien. Helaas! Als er een psycholoog bestond die dat wél kan, zou zijn wachtplaats constant vol zitten! En pillen bestaan daar al evenmin voor!
Tja... het behoort waarschijnlijk tot de opdrachten die het leven van elk van ons persoonlijk verlangt. Hersenen kréég je al... hoe je ermee omspringt is aan jou. Misschien kan de sluier een heel klein beetje worden opgelicht door te stellen hoeveel belangrijker het is om je af en toe eens in jezelf te keren en naar de persoon te zoeken die je in werkelijkheid bent, dan je tijd te verknoeien met zinloze babbeltjes, net bedoeld om jezelf te ontlopen!
2013 zet voor ons niet zo prettig aan: nakende riskante operatie van mijn echtgenote en dan nog wat gezinsprobleempjes in de familie.
Niets dat me er onder kan krijgen, want emotioneel stond ik altijd al heel sterk. Gelukkig maar!
Maar een en ander knaagt wél aan de inspiratie, en bijgevolg zult u van heden af en tot nader order slechts af en toe een berichtje of stukje vinden op mijn blog.
We gaan er allemaal wel wat héél makkelijk overheen: staatsschuld zoveel miljard... en we denken er niet verder over na. Maar schuld aan wié? Wat is dat eigenlijk, die staatsschuld? Waar komt dat geleende geld vandaan? Het begon met enkele miljoenen, dan miljarden... franks. Later miljarden euro's! We raken een beetje de tel kwijt (veel te veel nullen), en maken er ons dus maar geen zorgen over. Het bleef al zo lang drijven, dus zal het wel blijven drijven zeker?
Dan hoorde ik in het nieuws plots over de ontzaglijke schuld die de Verenigde Staten hebben... slik! Daar zijn wij dan toch nog klein bier tegen! Nou... het is ook een veel groter land. En nét een land waarvan ik lang dacht dat wij er onder andere schuldenaren van waren! Niét dus!
Maar dan stelt zich bij mij toch onmiddellijk de vraag: waar lenen onze paljassen dan al dat geld? Hoeveel interesten betalen wij daar jaarlijks op? En denken die clowns nou echt dat dit zomaar kan blijven doorgaan? Als wijzelf onze schulden niet tijdig vereffenen krijgen we de deurwaarder aan huis. Wanneer komt de deurwaarder eens aankloppen bij de Wetstraat?
Wat is daar nou eigenlijk allemaal aan en hoe werkt het systeem? Ik zou het echt niet weten, maar een hond zou ruiken dat die manier van doen helemaal niet koosjer is! Dat we onze beschaafde Westerse wereld aan het verkopen zijn aan... tja... aan wié eigenlijk? Zou het antwoord in de Wetstraat liggen, of weten ze het daar ook niet?
Wel, dan zal ik zelf maar het enige zinnige antwoord geven dat mogelijk is op een dergelijk idiote vraag: 'aan het kapitalisme'! Het kan immers niet anders of dat geld wordt geleend bij diegenen waar het zit: bij de allerrijksten van de wereld!
Maar goed... als de meeste landen dan schuldenaren zijn bij het kapitalisme... wie zal dan uiteindelijk baas zijn in die landen? Juist! De kapitalisten! De marionetten in de Wetstraat denken dan misschien wel dat zij dat zelf zijn, maar niks is minder waar! Ons land wordt, nu al, bestuurd door de kapitaalkrachtigen, en zij hebben het meer en meer voor het zeggen. En dat tekent zich al heel duidelijk af: rijken worden steeds rijker, armen steeds armer! De kloof tussen rijk en arm wordt steeds groter. Hoe zou dàt nu komen?
En welke toekomstperspectieven biedt een dergelijk wanbeleid? Ook dàt is niet moeilijk te achterhalen: de terugkeer naar de middeleeuwse leenstelsels! De rijken hebben de industrie, het land en de gronden. De armen moeten dit alles maar bewerken tegen het loon dat de rijken vaststellen als ze niet willen verhongeren! Hebben niks meer in de pap te brokken. Hoeven niet eens meer naar de stembus. Die kans hebben ze door eigen stommiteit verkeken! Verkeken door voor ondeskundige charmeurs te stemmen. De beschaafde wereld heeft immers zijn eigen faillissement veroorzaakt, nu is het kapitaal de baas!
Ja... de toekomst ziet er rooskleurig uit... voor de rijken! Die zullen zich terug meiden en slaven kunnen veroorloven voor een habbekrats. Zullen de autowegen voor zich alleen hebben, want het gepeupel zal zich geen auto's meer kunnen veroorloven!
Ooit komt er een generatie die ons, ons gehele politieke stelsel, onze lakse opvoedingsmethoden en ons stom jank- en kiesgedrag zal vervloeken! Want dit alles zal de oorzaak blijken te zijn van hun slavenleven!
Maar, gelukkig voor ons, dat zullen ze nooit weten te achterhalen! De geschiedenis zal voldoende verdraaid worden om de waarheid te verdoezelen! Als... àls de armen zich tenminste nog enige vorm van onderwijs zullen kunnen veroorloven!
Als reïncarnatie een van de opties zou zijn voor leven na de dood... dan zou ik daar helemaal niet willen voor kiezen. Ik durf er niet aan te denken hoe de wereld er binnen honderd jaar zal uit zien als het kiesvee even dom blijft, de politici even prettig gestoord, en het kapitalisme even rijk! Geef mij dan maar liever de hel. Daar zal tenminste ook al het vrouwelijk schoon zitten!
Aan alle vrienden en bekenden, Aan allen die me mailtjes zenden, Aan alle brave Vlaamse zielen, Die devoot voor de Wetstraat knielen,
Wens ik, tegen beter weten in, Dat de politiek zich eens bezint. Bedenkt hoe ze twintig twaalf totaal verziekte. Bedenkt waarom de misdaad weer zo piekte.
Helaas, dit is enkel maar een loze wens, Toch gedaan door een goedmenend mens. Een mens vol idealen Die nooit de kranten zullen halen!
Ik wens jullie dan ook allemaal Een politiek veel beter jaar. Een jaar waarin we ons land weer beleven, En niet voor cultuurbarbaren moeten beven.
Ik weet, dit is een dwaas gedicht! Want beterschap is niet in zicht. Vergeef me dus maar mijn geschrijf, Het heeft slechts een illusie om het lijf.
Ik had het geluk om héél dicht bij (gemeentelijke) politici te werken. Zo leerde ik ze heel goed kennen met al hun gaven en gebreken. Als... laat ik maar zeggen, 'verkeersadviseur', omdat er eigenlijk niet echt een woord bestaat dat mijn functie in mijn laatste 20 dienstjaren beter definieert, heb ik heel goed ondervonden hoe het er in de politieke wereld aan toegaat. En dan had ik nog het geluk die functie te mogen vervullen in een gemeente die in hoofdzaak op 'gemeentebelangen' draaide en waar andere, nationale partijen, maar een kleine minderheid vormden.
Met andere woorden: de Wetstraat had er niet veel in de pap te brokken. Wat haar natuurlijk een doorn in het oog was en nog is!
Meer geluk nog had ik met de schepen van openbare werken, die ook verantwoordelijk was voor het verkeer. Een persoon die, toen hij aan onze eerste wekelijkse vergaderingen deelnam, niet zoveel kende van de fijne kneepjes in het verkeersbeleid, maar openstond voor alle kennis, en gretig luisterde naar mensen die er meer over wisten. Zo goed dat hij op de duur expert werd, en een vlotte samenwerking gegarandeerd was. Dat heeft hem trouwens geen windeieren gelegd, want hij bleef schepen de gehele duur van mijn functie in die branche. We werden trouwens ook goede vrienden.
Maar... ondanks alles, hing hij, anders dan wij ambtenaren, van zijn kiezers af. Met als gevolg dat soms compromissen moesten worden gesloten waar ik niet helemaal achterstond. Maar goed... ik begreep hem wel en zolang het algemeen belang niet teveel geschaad werd door het toegeven aan enkelingen (lees: jankerds), kon ik ook wel hier en daar een toegeving doen die me niet echt zinde.
Kortom: het was een samenwerking zoals je niet dikwijls ziet tussen (onwetende) politici en (wetende) ambtenaren. En ik kon me vinden in die situatie. Dacht zelfs dat het er overal aldus aan toeging. Om naar het nieuws te luisteren had ik 's avonds geen zin! Na een hele dag druk bezig te zijn geweest met honderd en een problemen had ik geen enkele interesse meer in de problemen van de Wetstraat. Was ver van mijn bed! ... Dacht ik!
Toen ging ik met pensioen... begon het nieuws te volgen... en viel achterover van zoveel ondeskundigheid en onverantwoorde beslissingen, duidelijk genomen door volslagen leken. Luisterden die politici dan niet naar de kenners onder hun ambtenaren? Neen, zo bleek!
Als je dan bovendien bekijkt hoe iemand die vandaag minister van pensioenen is, in een volgende legislatuur dan plots minister van verkeer is... dan weer van asielbeleid... Madre mia! Hoe kan één persoon expert zijn in zoveel van elkaar verschillende zaken? Dat kan toch niet? Natuurlijk kan dat niet! En dat tekent zich ook heel duidelijk af in het beleid. En duidelijker nog in het straatbeeld!
Ik ken nou niks af van juwelen... maar veronderstel dat als ik, door een stel stomme kiezers, plots zou gepromoveerd worden tot grote baas van de juweliers... dan zou ik toch tenminste ter plekke bij juweliers mijn oor te luisteren gaan leggen? Desnoods enige tijd als 'leerjongen' bij een juwelier gaan werken? Heel deemoedig luisterend naar de kneepjes en problemen van het vak? Zodat ik met kennis van zaken kon spreken? Maar zelfs dàt blijkt er bij de meeste politici niet bij te zijn! Doen eigengereid hun zin in zaken waar ze totaal geen verstand van hebben! En dat moést ooit wel rampzalig aflopen.
Een eventueel universitair diploma is één zaak, die je wat voorsprong kan geven op je medemensen. Maar nooit in de praktijk hebben gestaan van de zaak waar je baas over bent? Dat is om problemen vragen!
Veel ministers laten zich trouwens totaal niet zien op hun administratie! Kennen hun soms heel noest werkende en vakkundige medewerkers niet eens. Willen ze ook niet kennen, want dat is vér beneden hun waardigheid als excellentie (n.v.d.r.: excellentie is geen synoniem van intelligentie hoor)!
Ze geven (als leek) gewoon een schriftelijk bevel en de administratie (als expert) moet uitvoeren. Hoé verkeerd het ook maar is. En hoé het ook maar overkomt als de wereld op zijn kop! Is het dan een wonder dat die medewerkers na verloop van tijd en voldoende 'lekenbazen' totaal gedemotiveerd raken en gaan werken als robotten? Hun voeten gaan vegen aan het algemeen belang en gewoon uitvoeren wat gevraagd wordt? Het andersom proberen is toch vechten tegen de bierkaai!
Wel, ik kan met enige fierheid en veel dankbaarheid verklaren dat ik de politiek in mijn gemeente Knokke heel anders heb ervaren! Gelukkig maar! Daar konden we voor 90% werken aan het algemeen belang. Die tien overblijvende percenten (voor rekening van jankerds)... nou ja... dat neem je er dan maar bij als noodzakelijk kwaad.
Maar in de Wetstraat werkt het net andersom: 90% jankerdsbelang, en hooguit 10% algemeen belang. Dat het vierkant draait speelt geen rol. Als het hún tijd maar meegaat! Vier of acht jaar Wetstraat moet toch voldoende zijn om binnengespeeld te zijn?
Misschien moet ik er ter verduidelijking nog een veralgemeend voorbeeld uit mijn praktijk aan toevoegen:
- De verkeerslogica stelde dat in een bepaalde straat eenrichtingsverkeer moest worden ingevoerd. Laat ons zeggen, van Oost naar West. Zodra de bewoners lucht kregen van de voornemens, gingen ze zich bemoeien. De grootste jankerds natuurlijk het eerst! De een wilde tweerichtingsverkeer houden voor eigen gemak, maar dacht niet aan de algemene verkeersdoorstroming. De ander wilde wel eenrichtingsverkeer, maar dan van West naar Oost! In de Wetstraat zouden ze luisteren naar wie het luidste jankt. Ook in Knokke was die trend wel aanwezig, maar meestal kon ik wel uitleggen dat de luidste jankerds ongelijk hadden, en werd dat ook ingezien door de politici. Stel je voor dat die wil tot luisteren er niét aanwezig was geweest! De stad zou op de duur onleefbaar geworden zijn doordat elke bewoner zijn eigen stukje verkeersbeleid voor zijn eigen deur wilde!
Gelukkig kon ik dergelijke misvattingen meestal wel ontkrachten en de zaak in goed banen leiden. Waarom ik dat kon? Omdat ik aan het algemeen belang dacht! En met een logische uitleg de politici kon overtuigen. Omdat ook zij inzagen het algemeen belang niet te kunnen negeren. Omdat de politieke wil tot luisteren naar kenners aanwezig was!
Misschien, en tot mijn spijt, loopt dit stukje misschien wat over van eigenlof. Maar dat is helemaal niet de bedoeling. Ik heb mijn taak altijd in alle bescheidenheid, en zoveel als mogelijk achter de schermen uitgevoerd. De verdienste komt mij niet toe, maar wél de politici in kwestie. Ik deed gewoon mijn taak naar best vermogen. De bedoeling dat ik dit alles neerpen is enkel mijn lezers een klaar beeld voor te houden van hoe het werkt in de politiek. De politiek even vanuit een andere hoek leer bekijken. Wie nooit met politici samenwerkte snapt dat misschien niet zo goed. Wat zeg ik? 'Misschien' niet zo goed? 'Zéker' niet zo goed. Anders zouden de verkiezingsuitslagen er wel eventjes anders uit zien!
En ik moet mijn woorden uit een van mijn eerste stukjes over politiek in dit blog kracht bijzetten: veel politici zijn echt geen slechte mensen. Het zijn wél mensen die totaal ondeskundig aankijken tegen de hen opgelegde taak. Als ze dan nog wilden luisteren naar mensen die er wél kundig in zijn en met beide benen in de praktijk staan, zou er geen vuiltje aan de lucht zijn. Maar neen! Zéker op nationaal vlak willen ze zich helemaal niet minderwaardig tegenover hun ambtenaren opstellen! ZIJZELF wanen zich de experts. ZIJZELF gaan nu de lakens uitdelen! En daar begint dan het gestuntel en de narigheid! En daar begint helaas ook... de ondergang van een bloeiende cultuur!
Sorry hoor! Bij gebrek aan serieuze inspiratie, laat ik hier nog maar eens een in mijn achterhoofd opgeslagen weetje horen:
We hebben allemaal wel eens gevlogen: buitengevlogen of naar een vakantiebestemming gevlogen. Maar naar een vakantiebestemming vliegen is niet hetzelfde als bevoorbeeld naar Londen Heathrow vliegen!
Aangekomen nabij een vakantiebestemming voelen we het vliegtuig dalen... rechttoe rechtaan, en voor we het weten staan we aan de grond. Op die luchthavens landen immers maar enkele vliegtuigen per dag!
MAAR! Vlieg eens naar London Heathrow! De drukste luchthaven van de hele wereld! Daar landen vierentwintig uur op vierentwintig drie vliegtuigen per minuut! Op één enkele landingsbaan!!! En toch... staan voor elk vliegtuig afzonderlijk bij de verkeersleiding zes mensen in om ze veilig naar die landingsbaan te loodsen! Bijna niet te geloven, maar zo is het! En op zijn Brits gezegd: 'Odd but it works'.
Als passagier merk je daar niet veel van. Wat je wél merkt is het volgende: Zaventem - Heathrow is een vlucht van amper een half uur, al maakt het vliegtuig een grote omweg: vliegt van Zaventem recht op Knokke, want daar staat de navigatieradiozender 'COSTA'. Dààr pas wordt richting Londen gedraaid en de 'blue twenty nine' (luchtweg Schiphol - Londen) vervoegd. Waarom die omweg? Omdat ook op de drukke luchtlijnen eenrichtingsverkeer geldt! De heenweg maak je via Knokke, de terugweg via Koksijde!
Maar goed, het is hoedanook een vlucht van een half uur... die tóch een vol uur duurt. Waardoor?
Wel, een half uur nadat je opsteeg van Zaventem, zit je boven Londen. Als je rechts in het vliegtuig zit en naar beneden kijkt zie je hoe de Theems zich kronkelend door de stad slingert, en zie je een piepkleine Towerbridge. Nu zou je denken: nog amper een twintigtal kilometer en we zijn er, en je zou al aanstalten willen maken om het vliegtuig te verlaten!
Verkeerd gedacht! In afstand ben je er al, maar in tijd ben je pas halfweg! Het vliegtuig gaat even schuinliggen en voorzichtig draaien, maar dat voel je zo niet. Je zou denken rechtdoor te vliegen. Er komt vanalles in beeld, en even later, hoe is het mogelijk, opnieuw London city en die Towerbridge. En nog eens en nog eens en nog eens! En telkens weer uit dezelfde gezichtshoek! Wat voor de drommel is hier aan de hand? Vliegt Londen soms mee met ons? Wanneer raken we daar voorbij?
En ondertussen merk je ook op dat die Towerbridge telkens weer groter is geworden! Onbegrijpelijk voor de leek! Maar omdat ik altijd graag weet waar ik aan toe ben, ging ik het even allemaal uitzoeken!
En eenmaal je het fijn uitgekiend systeem begrijpt, wordt alles duidelijk:
Op een bepaalde afstand vóór de landingsbaan van Heathrow, en zowat pal boven Londen, staan naast elkaar drie FICTIEVE cilinders recht omhoog in de lucht. En verschiet niet, elke cilinder is toch zowat 20 km breed. In die cilinder zitten, eveneens fictieve, spiralen die naar beneden leiden. De piloten volgen in één der cilinders deze spiralen.
Wie het laatst komt, vervoegt een der spiralen helemaal bovenaan, en begint, als in een lift, aan een dalende rondvlucht naar de begane grond. De verkeersleiding begeleidt. Je kunt het vergelijken met de file aan de kassa in een grootwarenhuis: wie als laatste aankomt kiest een van de kassa's, liefst die waar het minste volk staat, en begint achteraan aan te schuiven in de file. Alleen: de piloten hebben geen keuze: de verkeersleiding leidt hen zélf naar een der spiralen.
In de onderste spiraal gekomen, kunnen de vliegtuigen uit de drie spiralen één voor een naar een rechtlijnige route naar de landingsbaan koersen. En dat gebeurt met de stiptheid van een secondewijzer! Op één minuut moeten 3 vliegtuigen uit drie verschillende spiralen één lijn gaan vormen met twintig seconden tussenruimte! En die tussenruimte aanhouden tot ze geland zijn! Ik heb dan ook intens medelijden met piloten die voortdurend op de lijn Zaventem-Londen moeten vliegen! Moet moordend zijn en voortdurend het uiterste van je concentratievermogen vergen! Hier is geen tijd om even lekker achterover te leunen!
Van op de grond vertaalt zich dat als volgt: als je op bepaalde plekken in Londen vertoeft, zie je recht voor je uit bijna een ketting van vliegtuigen dalen: hooguit vijfhonderd meter tussen hen in! Allemaal heel strak gericht op de landingsbaan van Heathrow. De snelheid in acht genomen bijna 'neus aan kont'. Je mag er niet aan dénken wat er zou gebeuren als een der piloten plots op de (lucht-)rem zou gaan staan!
En je vraagt je af wie dat gehele systeem in handen heeft en het allemaal in goede banen leidt! Een bijna onmogelijke opdracht, maar chapeau voor de verkeersleiders op Heathrow: NOOIT gebeurde er enig incident op die allerdrukste luchthaven van de wereld! De algemene, internationale veiligheidsregels stellen minimum 40 seconden tussen twee landingen op één baan voor. Heathrow weet het te doen met 20 seconden tussentijd!!!
Als je weet dat de landingssnelheid van een Jet bij de 270 km/u ligt wordt het helemààl te gek!
Vertrekken van Heathrow is hetzelfde scenario, al wordt dan niet 'gespiraald' en kiest elk vliegtuig direct zijn eigen richting. Maar de tussentijd bij het opstijgen is dezelfde. Wat soms tot groot ongemak van de passagiers leidt! De toestellen taxiën immers constant neus aan kont in de file naar de startbaan. En dat kan vele minuten duren! Wat betekent dat je alle stinkende uitlaatgassen van je voorganger in de cabine binnenkrijgt! Soms is die mazoutgeur bijna niet te harden en doet het me denken aan de jaren zestig, toen onze mazoutkachel plots kuren kreeg en een hele walm mazout de woonkamer instuurde! Als je dan bedenkt dat je in die enge 'buis' met honderdvijftig mensen zit samengepakt in die adembenemende stank, begrijp je wel wat ik bedoel.
Het is dan ook weeral een hele tijd geleden dat we onze Engelse familie, met name mijn schoonbroer en lady, nog hebben bezocht! Jammer, want het zijn heel sympathieke mensen, en ik hou wel van de Engelse way of life en de schilderachtige landschappen. Maar dat éne vlieguurtje is niet echt iets om naar uit te zien als je daar ook nog het vervoer naar en het wachten op de luchthaven bijrekent! Bovendien, als je de pech hebt dat Heathrow onder de mist zit als je terugkeert, kun je daar al gauw een achttal uur doelloos rondlopen, want dan wordt niet opgestegen! En erg denkbeeldig is dat niet, want Londen en mist hangen heel nauw samen!
Euh... en de kanaalchunnel dan? Is dat geen ideale oplossing? Hoor ik hier vragen. Mij niet gezien! Ik hou al niet erg veel van het gedoe bij de spoorwegen: van spoor wisselen, hopen dat de correspondentie klopt, niet te veel dralen terwijl je het juiste perron zoekt, want dan kan je trein vertrokken zijn... in Engeland is het zéker al niet beter en is alles nog maar eens in een andere taal! En zelfs als alles klopt... in een mollenpijp onder de Noordzee duiken? Brrr! Echt niets dat mij kan bekoren! Ik wil wél op een boot zwalpen. Ik wil wél als een vogel door de lucht vliegen. Maar onder dit alles doorkruipen als een blinde mol? Neen hoor! Thank you very much!
Ooit was er een veerdienst Oostende-Ramsgate. Opgedoekt! Kon de concurrentie van de Chunnel niet aan want ze hadden teveel personeel voor te weinig schepen. Drommels spijtig!
Ooit was er de Townsend - Thorenson lijn Zeebrugge-Dover. Opgedoekt! Vooral door de negatieve propaganda door het zinken van de Herald of Free Enterprise.
Ooit kon ik met een Hovercraft vanuit Duinkerken op een half uur in Dover staan. Opgedoekt! Hoovercrafts verbruiken teveel brandstof in vergelijking met de Chunneltrein. En toch was dat een supercomfortabele, zij het lawaaierige oversteek.
En dus, blijft voor mij enkel het vliegtuig over! Welke onverlaat heeft die Chunnel ook gepland?
En de luchthaven van Oostende dan? Op een boogscheut van Engeland? En op enkele kilometer van mijn woonplaats? Neen hoor! De bevolking van Oostende hoort niet zo graag vliegtuigen opstijgen. Jankerds gaan er dan direct tegen betogen. Geen enkele luchtvaartmaatschappij waagt zich dan ook aan een dergelijk avontuur! En nochtans, die luchthaven biedt alle faciliteiten en comfort dat een reiziger zich maar kan wensen. Maar in wezen is het een lege doos. Dank zij Jan Jankers! Het enige dat er goed boert is het tearoom - restaurant. Gelukkig heeft Jan Jankers daar (voorlopig) nog geen aanstoot aan genomen. Maar ooit vinden ze misschien wel dat het ongezond is een vliegtuig te zien landen terwijl je eet. Met dat soort weet je immers nooit...
Populisme is dus een soort volkspolitiek: het volk dicteert, vanaf de toog of vanaf de straat, wat leiders moeten doen. De leiders luisteren naar het volk. Euh... tenminste naar de luidste jankerds onder het volk!
Hé... als ik dat goed begrijp dan is dat toch tweerichtingsverkeer?
Van volk naar leiders en van leiders naar volk. Wel, onze koning had gelijk om het populisme aan te klagen! Ik weet niet hoe hij het bedoeld heeft, en weet niet hoe de massa het begrepen heeft. Maar ik hoorde wél dat bepaalde partijen zich hierdoor geviseerd voelden. O ja? Wel, ze moeten zich juist allemààl geviseerd voelen, want ze doen allemaal aan populisme:
De massa behagen omdat de massa behaagd wil worden, steeds meer en beter wil, en zich daar verder geen vragen bij stelt. Koste wat het kost. Staatsschulden of géén schulden. Gooi maar verder met pampertoestanden en cadeautjes! Proberen ze dat niet allemaal te doen? Ons hele kiessysteem is trouwens op populisme gefundeerd!
Alle politici zijn ondertussen, naast opportunisten, vooral ook populisten, want dat is met ons huidige kiesstelsel (én dom kiesvee) de enige manier om aan de bak te komen!
En juist daarom kan een dergelijk kiesstelsel ook geen stand houden. Zou de koning dat begrepen hebben? Zou hij dat ergens tussen de regels hebben laten verstaan? In dat geval hebben noch de 'zich geviseerd wanende', noch de andere partijen het begrepen. Hoe zouden ze ook? Het betreft immers henzélf! Het betreft de manier waarop ze aan de macht kwamen. De manier waarop ze aan de macht blijven. En dat is de enige manier die ze kennen! Van leiderschap hebben ze helemaal geen kaas gegeten, tenzij het er om gaat bepaalde (hm... populistische) futiliteiten te verbieden of te verplichten waar ze niks mee te maken hebben. Betuttelwetjes maken, weetjewel? Wetjes die vér onder het hen toebedeelde potentieel liggen.
- Verbieden omdat jankerds er om jankten. - Verplichten omdat jankerds er om jankten. - Bepamperen omdat jankerds er om jankten. - Asieltoeristen in sterrenhotels onderbrengen om geen gejank meer te moeten horen! En ga zo maar door: leiden is er niet meer bij voor die heren. De jankerds inwilligen juist wél!
En de zwijgende meerderheid? Telt dié niet mee met het kiesvee?
En nog altijd hebben ze niet door dat die minderheid altijd zal blijven janken, want het is een jonge, onervaren generatie die tot in der eeuwigheid aangevuld zal worden met nieuwe en nog meer rotverwende 'komenkijkers'! Zodra de ouderen stoppen met janken omdat ze volwassen werden en het klappen van de zweep hebben geleerd, komen nieuwe jankerds nog harder janken!
En daar zijn we terug bij het populisme: het volk wil iets. In de ene kroeg werd overeengekomen dat het zo moet, in de andere dat het zus moet. De 'leiders' luisteren. Naar wie? Naar zus of naar zo? Oei! Weten ze zelf niet! Wàt een dilemma! Wat een vetbetaald rotberoep!
Zal ik eens zeggen waar ze naar luisteren? Niét naar de zwijgende meerderheid. Wél naar diegene die het hardste jankt. Dié wordt gehoord, zelfs als het een grote minderheid betreft. En naar dié richting wordt het roer dan gedraaid op het Wetstraatschip. Bij gebrek aan een degelijk kompas. Bij gebrek aan een vaarplan. Bij gebrek aan stuurlui. Bij gebrek aan navigators. Bij gebrek aan een goede loods. En vooral: bij gebrek aan inzicht!
Populistisch regeren noem ik dat. De socialistische partij is daar wel koploper in, en nou is het toch wel nét Elio di Rupo die de toespraak van de koning heel erg waardeerde en zich vereerd voelde? Voelt die superpopulistische premier zich dan niét geviseerd? Nog maar een bewijs van het I.Q. van de Wetstraat!
Ik zou ook eens een toespraak voor de koning willen schrijven. En ik zou het dan wél willen hebben over het 'jankpopulisme'. Want dàt is het juist wat het land kapotmaakt. Misschien begrijpen de politici het dan wèl. Vooral als ik er nog een leuk tekeningetje bij uitvind zoals gepast is in een kleuterklasje.
De oplossing? In kleine stapjes?
Stap 1: de kiesplicht van 18 naar 30 jarige leeftijd brengen! Dàn bereik je een generatie die oud genoeg is om te weten waar ze voor kiezen! Een generatie die in veel gevallen al geleerd heeft waar schulden maken toe leidt! Een generatie die beseft dat een land financieel besturen gelijk staat aan een gezin besturen! En al weet dat je met schulden maken je gezin naar de ondergang leidt! Zo ook je land.
Stap 2: alle charmeurs, komedianten, charlatans en kwakzalvers van de kieslijsten gooien en vervangen door competente mensen.
Stap 3: per kiezer het aantal stemmen bepalen waarop hij recht heeft! Ben je werknemer en stel je zelf niemand te werk? Dan heb je recht op één, je eigen, stem. Stel je honderd mensen tewerk? Dan heb je recht op honderd (jezelf inbegrepen=101) stemmen. Zo zou eindelijk eens klaarheid worden geschapen tussen werkgevers en werknemers. Nu hebben die honderd werknemers een enorm voordeel op hun baas! HONDERD STEMMEN! En die baas, die voor hun tewerkstelling zorgt, voor hun pensioen en ziekteverzekering opdraait, heeft ocharme maar één stemmetje in te brengen! GROVE ONEERLIJKHEID!
Met een dergelijk kiesstelsel had Ford Genk nooit moeten sluiten!
Met een dergelijk kiesstelsel zouden Vlaamse ondernemers niét naar het buitenland hebben moeten vluchten.
Met een dergelijk kiesstelsel zouden veel meer werknemers aan de bak kunnen. Misschien met iets minder loon. Maar ze zouden tenminste hun job hebben kunnen behouden!
Met een dergelijk kiesstelsel zou het land er weer bovenop kunnen komen.
Maar nu worden de werknemers zodanig bevoordeligd tegenover hun werkgevers, dat de lonen de pan uitvliegen, geen werkgever zich nog zulke dure werknemers kan veroorloven... en de ondernemers langzaam maar zeker het land ontvluchten.
En waar blijven dan de werknemers, als er geen werkgevers meer zijn? Denkt nou echt niermand daarover na?
Populisme, een meer hoogstaande definitie van 'toogpolitiek', is weer onder de aandacht gekomen door de kersttoespraak van de koning.
De man heeft ergens wel gelijk: populisme leidt nergens toe! Aan de toog worden alle wereldproblemen binnen enkele uren opgelost, maar niemand van die gasten heeft er écht wel verstand van hoe dat dan wel moet aangepakt worden. En dus blijven het allemaal 'beste stuurlui aan wal'. En daar reken ik graag ook mezelf bij, want ook ik doe regelmatig aan populisme op mijn blog.
En neen, verstand hebben we er niet van. Maar ik vind wél dat we recht hebben op leiders die er wél verstand van hebben, en daar zit de knoop nu juist gebonden: een hond kan ruiken dat de laatste generaties politici er niks van bakten. Kan ook niet als ze alleen maar op charme en loze beloftes werden verkozen.
En ja... pas als de leiding helemaal faalt, en niet eerder, ontstaat populisme!
Dat populisme gevaarlijk kan zijn hoef je me niet te vertellen.
Dat populisme de nazipartij deed ontstaan al evenmin!
Maar als de wereld het populisme wil bannen, dan moet ze blussen bij de bron: bij de politici die totaal onkundig en onwaardig zijn een dergelijke verantwoordelijkheid te dragen! Bij de politici die ons volk en onze cultuur onbeschaamd verraden. Elke dag een beetje meer en elke dag een beetje meer ongemerkt. We merken het enkel maar aan onze belastingsbrief. Onze 'factuur' van de Belgische staat dus. Trouwens een heel wazige factuur want er staat helemaal niet op waar we allemaal voor betalen! Stel dat een loodgieter je een dergelijke factuur presenteert? De helft van ons loopt er onmiddellijk mee naar een advocaat!
Het minste dat de staat zou kunnen doen is een eerlijke, percentsgewijze uitgewerkte lijst toevoegen van waar al dat geld voor gebruikt wordt. Wedden dat tienduizenden Vlamingen van kamp (of partij) gaan verwisselen? Wedden dat veel luide jankerds om gelijkheid dan wel hun domme smikkel gaan houden? Wedden dat een aantal mensen een hartstilstand krijgt van het verschot?
Eenmaal al dié wantoestanden geblust, verdwijnt het populisme vanzelf!
Albert II had het er ook over dat mensen in crisisperiodes nu eenmaal een zondebok willen aanwijzen. Ook juist. Ook de nagel op de kop. Het is alleen jammer dat ze die 'zondebokken' dit keer wel zélf verkozen naar het aantal voordelen die er aan kleefden, en helemaal niet doorhadden waar dit alles op de duur zou toe leiden. En wie dat wél doorhad werd verweten van haatgevoelens of racisme.
Al met al vond ik de toespraak van Zijne Majesteit toch wel heel geslaagd. Vooral omdat ze veel verzweeg en dus ruimte liet tot nadenken! En dat deed ik ondertussen wel.
De kerstklokken luiden droevig in mineur. Er loopt niet zo veel volk meer door de deur. Wat politiekers schuiven zwaarwichtig binnen. Soms valt hier nog wat kiesvee te winnen!
Ze komen vooral hard bidden en lezen Opdat de ezel in de stal toch maar ezel blijve wezen! Dat hij nog maar lang die domme ezel blijft Die bij elk grof landverraad stil zwijgt.
Dan zijn ze weer een jaar gerust! Zijn er geen kapers op de kust! Want zo lang de ezel ezel blijft, Is het de vos die de buit binnenrijft.
Dokter Benjamin Spock... Hm! Dé verlichte geest van de twintigste eeuw!
Met zijn in 1944 uitgegeven boek 'Baby en kinderverzorging' heeft hij de hele Westerse wereld geïndoctrineerd! Opvoeden zoals het hoort was plots uit den boze. Je kind iets verbieden of ergens op wijzen moest op schoot gebeuren, in open dialoog en op tegenspraak. De mening van het kind was immers ook belangrijk! Kinderen waren plots niet meer die onmondige, onwetende en onervaren wezens die nog alles moesten leren met schade of schande!
En ouders over de hele wereld liepen er in. Die methode was immers veel makkelijker dan manu military je wil proberen op te leggen en fouten bestraffen. Jawel, het leek, en lijkt nog altijd voor velen, heel logisch. Maar aan één punt wordt voorbijgegaan: de meeste kinderen denken (nog) niet logisch! Hoe zou dat ook kunnen? Logica is immers het gevolg van ervaring en het analyseren van oorzaak en gevolg. En kinderen hébben die ervaring nu eenmaal nog niet! Waar zouden ze die opgedaan hebben als de ouders hen nooit met de neus op de gevolgen van hun (wan-) daden drukten?
Zijn methode zou eventueel wél goed kunnen werken op een hond. Want die steekt van nature uit heel logisch in elkaar. Maar dat kun je helaas lang niet altijd van mensen zeggen! En zéker al van kinderen niet.
Mensen die hun kinderen op de Spock- of 'spookmanier' hebben opgevoed en goede resultaten bereikten, kunnen ervan overtuigd zijn dat het niet aan de methode, maar wél aan de natuurlijke ingesteldheid van de kinderen in kwestie lag! Het soort kinderen dat, hoé je ze ook opvoed, sowieso hun eigen weggetje in het leven zoeken, meegaand en leerzaam zijn, en integere volwassenen worden. Niks geen pluim voor Spock! De pluim moet in dit geval naar het kind zélf gaan.
Ik vind het dan ook heel erg misplaatst dat veel mensen (die gemakkelijke kinderen hadden) juist hém het succes van hun opvoedingsmethode toeschrijven. Terwijl dat helemaal niet zo is.
Maar al die anderen, en vooral dan de moeilijkere gevallen... op de 'spookmanier' opgevoed, zijn ondertussen opgegroeid 'voor galg en rad' zoals men in de middeleeuwen zei. Ze zijn een 'spookgeneratie' geworden! Een spookgeneratie, vol met jankerds die om steeds meer luxe janken, maar daar zélf geen poot voor uitsteken! Integendeel, die de middelen die ons land ooit had, laten teloorgaan door het janken voor vreemdelingeninitiatieven die de schatkist leegplunderen.
Spock's eigen zoon zou zelfmoord hebben gepleegd geloof ik, maar heel zeker ben ik daar niet van. Het doet toch de ronde. En het verwondert me ook niet. Als die jongen tot de moeilijkere gevallen behoorde, en een bepamperende opvoeding à la Spock genoot, zal hij, opgroeiend, wel niet zo heel erg levensvatbaar zijn geweest, en zéker de problemen die het leven schept helemaal niet hebben aangekund.
Zou Spock ooit hebben ingezien dat zijn eigen methode zijn zoon funest is geworden? Ik denk het niet. Dergelijke mensen zijn té alwetend en té zelfingenomen om hun fouten te kunnen toegeven. Hij is trouwens op 95 jarige leeftijd gestorven in 1998! Om zo oud te kunnen worden moet je, vind ik, toch wel een zuiver geweten hebben! En een zuiver geweten, dat is nog altijd het gevolg van een slecht geheugen, of in zijn geval: van het niet kunnen of willen inzien van je eigen fouten!
Nu. Wat Spock heeft teweeggebracht is het volgende:
- Makkelijke kinderen werden integere volwassenen en dat werd onterecht toegeschreven aan ZIJN methode!
- Moeilijke kinderen die met zijn methode werden opgevoed, bakten er nooit iets van. Maar het ergste dat ik hem verwijt is: - Moeilijke kinderen die volgens de natuurlijke instincten en inspanningen van de ouders werden opgevoed, gingen hun ouders aanzien als 'slechte ouders'. Want als ze rondkeken in hun omgeving zagen ze niets dan verwende 'spook-' kinderen. Terwijl die overdreven verwennertijtjes bij hen niet het geval waren! Want helaas, de mens meet zijn geluksgevoel meestal af aan de standaard die hij rondom zich ziet!
Met andere woorden:
- Op gemakkelijke kinderen heeft de Spockmethode geen enkel effect. Is ze totaal nutteloos. Want dat kind zal zichzelf wel opvoeden en er komen in de samenleving.
- Op moeilijke kinderen heeft ze een desastreus effect omdat ze de ouders van die moeilijkere kinderen voor een gruwelijk dilemma plaatst: de kinderen opvoeden zoals het hoort maar dan wél met enorme kritiek van de hele omgeving, of die moeilijke kinderen dan maar te gaan verwennen en er nutteloze nietsnutten van laten geworden! Ik behoorde tot de eerste categorie en verloor er ontelbare 'vrienden' mee! Al spoedig waren we nergens meer welkom als de kinderen meekwamen!
Dàt... is de erfenis van Spock. Dàt is wat Spock de welmenende ouders met moeilijke kinderen heeft aangedaan! Dàt is wat Spock op de wereld heeft veroorzaakt!
Was die wereld niet beter af geweest als die vent schoenmaker of zo was geworden in plaats van kinderarts?
Want het is wel dié 'spookgeneratie' die nu loopt te janken om onze hele welvaartmaatschappij, waar onze voorvaders zo hard hebben voor gewerkt, te gaan delen met andere, en liefst vijandige volkeren! Puur landverraad, zoals het nooit in de geschiedenis is voorgekomen!
En dan uiteindelijk, als slotscene en als kers op de taart, komen we terecht bij de wetgeving! O ja, ik weet het nog alsof het gisteren gebeurde! Ik zat in het derde leerjaar toen een klasgenootje van mij triomfantelijk op de speelkoer verscheen met in zijn hand een uitgeknipt krantenartikel: het was de leerkrachten voortaan verboden om lijfstraffen te geven!
... En het was naar de knoppen! Bedankt hoor, meneer Spock! Bedankt voor de verloedering van de opvoeding die je ons hebt geschonken! Voortaan heette degelijke opvoeding 'kindermishandeling'! Zowel leerkrachten als goedmenende ouders werden buitenspel geplaatst! De wet had er zich weer eens mee gemoeid. Ja! Ook de wereldleiders bleken Spock's vergif te hebben gelezen!
Maar gelukkig, althans voor mijn generatie, ónze leraren waren nog anders gevormd. En die konden zich niet zomaar hun enige wapen uit de hand laten slaan. Lijfstraffen bleven dus nog gedurende mijn hele lagereschooltijd in zwang! Al was het 'onwetstratelijk'! Met opzet gebruik ik hier 'onwetstratelijk', omdat het niets met échte onwettelijkheid heeft te maken! Het gaat immers om wetten, gemaakt door mensen die kost wat kost willen herkozen worden en daarom de algemene trend volgen, maar verder totaal niets betekenen voor de samenleving!
Maar om op die lagere school terug te komen, NOOIT... neen, nooit, heb ik een kind een oorvijg weten krijgen dat het niet dubbel en dik verdiende! Onze leraren wisten preciés wel wat ze deden!
Dié generatie althans, is de laatste geweest waarin ook de kwaadaardigste etters het nog tot nuttige leden van de maatschappij hebben weten te schoppen. Al werden ze straatvegers, vuilnismannen, fabriekswerkers of wat ook, ze werkten hard voor wat ze uitbetaald kregen en hadden er totaal geen behoefte aan om de crimineel te gaan uithangen om zich meer luxe te kunnen veroorloven!
Zinloos geweld is pas ontstaan in de spookgeneratie, en de generaties die daar vervolgens van zijn voortgekomen.! En daar komt Spock alle eer voor toe! Maar nog begrijpt het domme mensdom het niet!
Hondjes begrijpen het wél! Ik heb Chico, als pup, één keer twee ruimtes in huis verboden: onder mijn pc-scherm, en in een hoek waar heel wat stopcontacten staan. En tot op heden komt hij daar niet! Zélfs als daar een van zijn speeltjes in verdwaald is, blijft hij er pal vóór staan, en als we er niet op letten gaat hij blaffen, opdat we het speeltje er voor hem zouden uithalen! Soms is het echt ontroerend hem dan bezig te zien.
Ach ja... hoe meer je de dieren leert kennen, hoe minder je van mensen houdt!
Hoe kan dat nu! 22 december 2012, en we leven nog! The day after! De doemdenkers komen nog maar eens, en voor de zoveelste keer, bedrogen uit. Maar wedden dat ze er iets op vinden? De Mayakalender zal wel verkeerd geïnterpreteerd zijn... er zal wel een nieuwe datum uit de bus komen... is het niet van de Maya's, dan maar van de Zoeloe's, de Eskimo's, Inca's of wie dan ook. Maar een nieuwe datum voor de ondergang zal zéker worden gevonden! Het was immers veel te leuk om naar doomsday uit te kijken! En dat pleziertje zijn we nu ook kwijt!
Nu, als ik zelf een nieuwe datum zou moeten gaan zoeken, dan zou ik die in de Wetstraat wel vinden denk ik! Daar doen ze er immers àlles aan om ons naar de ondergang te helpen. Met alle hulp en steun van de domme Vlaamse kiezer!
Toen ik gisteren die fameuze datum zag staan op mijn pc scherm, dacht ik nog even dat het zou gebeuren. Dat de Maya's gelijk zouden krijgen. Dat ze slimmer zouden blijken dan de Wetstraat. Ik maakte er zelfs het desktopknipseltje van dat je hiernaast ziet! Maar neen hoor! Ijdele hoop! We zijn blijven leven! Tommetoch hé?
Tja mensen, we zijn er nog altijd en we moeten daar maar leren mee leven hé? Verder belastingen betalen voor wie weet wat, verder de vreemdelingen herbergen en verwennen, verder zwoegen om het onze vijanden naar de zin te maken, verder criminelen importeren... Maar geen paniek hoor! Een of andere archeoloog, geleerde of wetenschapper zal ons wel snel een nieuwe datum weten voor te schotelen! En dan kunnen we dààr weer naar uitkijken om van al dat gekke gedoe af te zijn.
En moest dit allemaal niét gebeuren, moesten doemdenkers het beu worden om nog nieuwe datums te gaan uitvinden, dan zullen onze politici er wel zelf voor zorgen dat we in de afgrond vallen. Dàt tenminste, is een zékere voorspelling als we onze leiders op dié manier blijven kiezen! En wedden dat we dit zullen doen?
Wedden dat de Vlaming écht zo dom is? Wedden dat ze datgene waartoe geen enkele religie in staat is: het einde van de beschaving inluiden, wél voor elkaar zullen krijgen in de Wet- en soortgelijke straten? En daarvoor hebben ze de Maya's helemaal niet nodig! Zo slim als ze zijn!
Hoedanook, hiermede wens ik al mijn blogvrienden en -vriendinnen welkom in het post-Mayakalender tijdperk! Let's hope it's a good one!
Morgen vergaat de wereld dus! Vandaag is onze laatste dag! Althans, dit keer volgens de Maya-gelovers-doemdenkers!
Daarom vind ik een geheugensteuntje hier wel op zijn plaats, want je weet nooit:
1. Denk eraan alle lichten te doven! 2. Sluit alle elektrische toestellen af! 3. Sluit de gaskraan.
Zoniet zou je achteraf wel eens een eeuwigdurende energierekening onder de neus kunnen worden geschoven!
4. Kijk zorgvuldig na of je al je belastingen hebt betaald. Om dezelfde reden! Want zelfs in de eeuwigheid zal 'Big Brother in de Wetstraat' je wel weten te vinden!
5. Zorg ervoor dat je bankrekening niet in het rood staat! Want ook banken dulden geen eeuwigdurende schulden! Denk er maar even over na hoeveel interesten je anders eeuwigdurend zult moeten betalen! Brrr!
6. Onderga het einde van de wereld niet met racistische gevoelens! Je weet immers nooit in welke hemel je zult terechtkomen:
A. Die van God de Vader, zijn zoon en zijn heilige geest?
In dit geval zou je best vandaag nog naar de Heilige communie gaan!
Want wàt je dan ook maar mispeuterd hebt in je leven, wélke mensen je ook maar de dieperik hebt ingeschopt, het zal je allemaal vergeven worden! Al vermoordde je je moeder en je vader! Het wordt je allemaal vergeven! Als dàt geen mooi geloof is hé?
En eh... vergeet niét om ook nog een genereus bedrag te storten in de bankautomaat... pardon... offerblok in de kerk! Morgen heb je dat geld immers toch niet meer nodig!
B. Of die van Allah, Mohamed en konsoorten?
Je weet nooit! Omhels daarom vandaag nog een Moslim en wed op twee paarden! Dat kàn hoor! Je kunt, volgens de Wetstraat, wel een dubbele nationaliteit hebben, dus waarom ook geen dubbel geloof? Doe desnoods maar een aanvraag bij de Paus! Zijn telefoonnummer zul je wel ergens op internet vinden. Of benader hem via facebook of twitter. Hij zal het wel toestaan gezien de dringende omstandigheden. Zekerheid voor alles immers! Van twee walletjes eten hebben we trouwens al geleerd van onze bepamperde beschermelingetjes uit die andere wereld!
Zoek daarna maar gauw de dichtstbij gelegen moskee op. Kniel, richt je hoofd naar Mekka en hef je kont naar omhoog! Alleen dàn zul je daar welkom zijn. Dat hoort daar immers bij de huisstijl!
Als je aan deze zes voorwaarden hebt voldaan kun je morgen met een gerust hart opstaan en het einde van de mensheid afwachten.
En, oh ja, misschien kun je nog snel even een terroristische zelfmoordactie ondernemen die zoveel mogelijk ketterse, en liefst onschuldige slachtoffers, de dood injaagt? Dat telt immers als jokerkaart om Allah's hemel te mogen vervoegen!
Hoedanook, we zien elkaar wel terug in de eeuwigheid. Hemel of hel!
Jaren 1970. Knokke. Lippenslaan. Generale bankmaatschappij.
Ik liep met veel plezier de bank binnen: één grote, gezellige ruimte met een lange balie, en daar voorbij het personeel dat naarstig aan het werk was aan de verschillende bureaus. Aan een ietwat gewichtiger bureau en op een directiezetel zat de bankdirecteur zijn ochtendkrant te lezen. Keek me even aan en gaf me een knipoog. Ze kenden me allemaal en ik kende er iedereen. Er was een klant vóór, dus ik wachtte even op eerbiedige afstand, maar al spoedig stond een van de meisjes op en kwam naar de balie om mij te bedienen. Ruimte genoeg trouwens aan die balie!
Die balie? Nou ja ... een balie hé? Een langwerpig meubel dat enige gelijkenis met de toog van een café vertoonde en de ruimte in twee splitste. Je kon er een gezellige babbel doen, je verrichtingen laten verwerken, geld in ontvangst nemen en alles wat je van een normale bank maar kunt verwachten. Van mens tot mens. In volle wederzijds vertrouwen. Je wist aan beide kanten van de balie met wie je te maken had, en dat schiep een band.
Reuzeleuk... reuzegezellig... prima op mensenmaat. Je had contact met de directeur, met de bedienden, je wist waar je geld heenging of van waar het vandaan kwam. en al je bankverrichtingen werden er met plezier uitgevoerd.
Jaren 1980. Knokke, Lippenslaan, de bank is verhuisd naar de overkant van de straat.
Je kwam er binnen en stond voor een muur van kogelvrij glas. Met hier en daar een gaatje om door te praten, en een gleufje om geld of ondertekende formulieren door te schuiven. De bedienden zag je nog wel zitten: achter dat kogelvrije glas. De directeur was spoorloos. Die had een eigen, extra beveiligd hokje waar je niet zomaar binnenraakte zonder uitdrukkelijke afspraak.
Jaren 2000. Oostende. Generale bankmaatschappij Alfons Pieterslaan.
Zelfde decor: kogelvrij glas. Eén zichtbare bediende achter een loket. De rest zit ergens 'ondergedoken' of weet ik veel. Maar goed, je had nog altijd contact met die ene bediende, al was het doorheen een muur van kogelvrij glas en al was het telkens weer een andere. Niemand die jou kent, en niemand die jij kent. En uiteindelijk besluit je maar om je bankzaken met je pc te regelen. Want in de bank kent toch niemand je meer, moet je duizend en een keer je identiteitskaart tonen zodat ze zeker zijn wie je bent... bah!
Jaar 2012. Oostende, Alfons Pieterslaan. De 'generale' bank is achtereenvolgens Fortis, en dan weer Fortis-Paribas geworden. En de bank, op een boogscheut van mijn woning, sluit. Zomaar. Wegens besparingen. Natuurlijk, nét om de hoek is er een selfbank van Fortis-Paribas. En daar kun je gelukkig nog geld uit de muur halen. Maar ook dié wordt nu schromelijk verwaarloosd en de énige bankautomaat die er staat werkt meer niét dan wél.
Niet echt een groot probleem, want vijfhonderd meter van mijn woning is er nog een Fortisbank. Op naar daar dus. Helaas! Dié blijkt dan ook weer verhuisd naar een verdere afstand!
Uiteindelijk vind je een Fortisbank op een goede kilometer en half afstand.
Je stapt de ('JE?') bank binnen, en de eerste indruk is: whaauw! Geen kogelvrij glas! Maar dan kijk je om je heen en ziet massa's geldautomaten! Grotendeels bezet zelfs! Hé... is er ergens nog een loket? Neen! Helemaal niet meer! Maar tot je opluchting zie je nog wel één piepklein balietje. Net als in de oude tijd: géén kogelvrij glas, maar véél kleiner, en... geld hoef je daar niet te zoeken. Maar toch: ha! Dààr kan ik terecht! En inderdaad, de juffrouw achter de balie blijkt heel vriendelijk, maar kan je zélf niet verder helpen. Je vraag om wat dan ook wordt genoteerd, doorgegeven aan ergens iemand in ergens een kantoor, en je wordt naar een wachtzaaltje verwezen.
Even later komt die 'iemand' je ophalen en kun je je ding kwijt in zijn bureel.
Of je daar ook een bedrag aan geld kunt krijgen dat meer is dan wat de automaten je kunnen bieden weet ik niet. Zou ik moeten navragen. Maar gefrustreerd als ik ben door die hele onverkwikkelijke toestand heb ik het nog niet gedaan.
Het zal wel kunnen. Ben ik zeker van. Maar de manier waarop? BAH!!!
Waar is mijn vriendelijke bank van vroeger? Vervangen door een koud pc-scherm?
Ik vind het gewoon... erg! En ik zoek naar de oorzaken van die koele bedoening!
Oorzaak nummer 1: onveiligheid! Drie keer raden waardoor.
Oorzaak nummer 2: besparingen door... onverantwoorde investeringen in het verleden!
Ik kan met beide oorzaken leven, en de maatregelen begrijpen. Maar vraag me af waar MIJN schuld daarin zit en waarom IK de dupe moet zijn! En hoe het zo is kunnen verloederen!
Oorzaak 1 is gauw gevonden: dat is een combinatie van wanopvoeding van de eigen jeugd, en het onverantwoord binnenhalen van allerlei gespuis uit andere landen en culturen.
Oorzaak 2 is het gevolg van onverantwoorde investeringen, die de banken op de rand van de afgrond hielpen, en tot grote besparingen dwongen om het aldus gemaakte gat te vullen.
Maar ondertussen ben IK onderandere wel het slachtoffer hé?
En toch behoor ik, als zeventiger, nog tot de gelukkigen van mijn generatie. Ik ben immers altijd bijgebleven met moderne communicatievormen. Ook pc banking dus. Maar die anderen dan? Die mensen die toevallig nooit iets met informatica en dergelijke toestanden uitstaans hadden? Waar moeten dié nog terecht voor hun bankverrichtingen? Of krijgen dié soms nooit rekeningen in de bus?
Ik herinner me nog de woorden van mijn vroegere bankdirecteur, toen ik me excuseerde dat ik weer met een pak overschrijfformulieren afkwam:
- Jullie behoren nog tot de beste klanten! De meesten vullen die formulieren niet eens in en laten àlles aan ons over!
Wat er met die oude vertrouwde banken gebeurd is? 1. Slachtoffer geworden van de algemene verloedering en de drastisch toegenomen criminaliteit. 2. Slachtoffer van zichzelf, door te lang te blijven vertrouwen in een eveneens sterk veranderde en vooral verloederde zakenwereld die alleen nog op eigenbelang draait! Gerund wordt door... jawel! De nieuwe generatie! Een generatie die enkel denkt aan snel rijk worden maar uiteindelijk zélf mee ten onder gaat in de financiële crisis die ze op die manier schiepen.
Waar is mijn bank?
Waar is mijn vroegere eerlijke wereld die niét met kogelvrij glas, prikkeldraad, luchtafweer en mijnenvelden moest worden beveiligd?
Waar zitten de idioten die dat allemaal hebben kapotgemaakt?
Onlangs kreeg ik een powerpoint presentatie waaruit ik hier één plaatje toevoeg. Het is gemaakt door een dokter die een zoon verloor door zelfdoding. Dat éne plaatje vertelt waarom de samenleving zo is veranderd! De rest van de pps loopt over van weliswaar goedbedoeld katholicisme, wat me dan weer minder ligt, al is het wél ontroerend. Wie de hele pps wenst kan het me vragen. Dan mail ik hem door.
Het boek van Spock waarvan sprake las ik ook, toen ik destijds aan de kinderkweek begon. Het leek toch allemaal zo mooi en gemakkelijk. Véél makkelijker dan wat de voorgaande generaties er van hadden gemaakt. Maar het werkte niet! Tenminste toch niet op ónze kinderen. Gelukkig kregen we dat tijdig door en zijn toen snel overgestapt op strengere maatregelen, tegen alle kritiek van 'Spockfanaten' in! Spock heeft, met zijn wereldberoemd boek, zowat de hele opvoedingswereld vergiftigd! Met als resultaat onze huidige onveiligheid en financiële destabilisatie.
En tot op heden vraag ik me af wat er van mijn kinderen zou geworden zijn als we Spock wél zouden hebben opgevolgd! Ik mag er niet aan denken!
Na Kuifje in Kongo is het nu weer Sinterklaas die zwaar onder vuur komt te liggen! Waar blijven ze het toch vandaan halen? Hij zou racistisch zijn met die zwarte Piet aan zijn zijde! Tenminste... vooral Nederlanders schijnen er zo over te denken. Euh... Nederlanders? Van welke huidskleur bedoel je?
Is zwarte Piet dan een neger? Nooit bij stilgestaan! Ik dacht dat ie zwart was door het roet van de vele schoorstenen waar hij moest doorkruipen. En trouwens, wat is er mis met negers? Toen wij in de late jaren 1940 op school zilverpapier en andere spulletjes inzamelden 'voor de arme negerkens in Kongo' verweet ons toch ook niemand van racisme? Wie is dat woord hier eigenlijk komen invoeren? Wanneer is het gluiperig in ons woordenboek geslopen?
Trouwens, toen ik naar school ging was dat Sinterklaasteam geen duo, maar een trio! Daar liep ook nog een zekere Nicodemus bij. En die was dan weer groen geschminkt. Welk ras zouden we dààr dan weer mee op de teentjes getrapt hebben? Marsmannetjes?
Weet je wat? Als bepaalde teentjes dan toch zo gevoelig zijn, laat ons dan de rollen maar omkeren en van Sintepiet en zwarte Klaas spreken, en natuurlijk ook de kleuren omwisselen.
Dat vreemden onze cultuur komen kapotmaken? Ba nee gij! Waar zouden ze dàt nu voor doen? Geef ze maar hun zinnetje; dan vieren we volgend jaar Sintepiet. Ons maakt het niet uit. We hebben ons al zoveel laten welgevallen, dat kan er ook nog wel bij!
Er was een tijd dat zowat alles handwerk was. De tewerkstelling was juist daardoor zo goed als volledig. De industrie kon alleen maar blijven draaien door het potentieel aan arbeiders 12 uur per dag te laten werken!
Zware, harde tijden dus voor arbeiders! Vrije tijd was zoveel als onbestaande, en het enige pleziertje dat ze werd gegund was het pintje op zondag na de mis.
Niet goed dus! Héél slechte tijden! Maar toch, die zo begeerde zondag was heerlijk! Je moet immers eerst slechte dagen leren kennen om tenvolle van de goede te kunnen genieten
Er kwam een tijd dat veel werd geautomatiseerd, en als kers op de taart deden informatica en robotica hun intrede. En die schrijden met reuzenschreden verder! Autofabrieken kunnen het nu stellen met een fractie van de arbeidskrachten die vroeger voor hetzelfde werk nodig waren. En het houdt niet op!
Het eerste resultaat, dank zij de anticipatie van de vakbonden op de nieuwe toestanden, was arbeidsduurverkorting.
En dat was wél goed! Was trouwens de enige juiste beslissing! Maar werd de laatste decennia niet verder doorgedreven! De reden is makkelijk te achterhalen: de machtige multinationals halen veel meer winst uit slechts enkele werknemers die wél zes dagen per week werken. Ze hebben trouwens nog nooit zoveel winst met zo weinig mensen kunnen binnenhalen! Moest de werkweek nog slechts uit één dag bestaan, zouden ze er zes maal meer mensen moeten voor binnenhalen en betalen! Maar de koek zou ook beter verdeeld zijn!
Er komt een tijd dat bijna niemand meer zal nodig zijn in fabricatieprocessen. Het logisch gevolg daarvan zal zijn dat er eigenlijk geen arbeidskrachten meer nodig zijn, tenzij in specifieke beroepen zoals ingenieurs, informatici, en meer onderaan dan: reinigingsdiensten, klussers en dergelijke handwerkers! Zelfs de gehele ambtenarij zal ooit gedecimeerd moeten worden!
Daar moet, en moést al lang, op geanticipeerd worden! Dàt is de rol van de Wetstraat en soortgelijke kleuterschooltjes! Maar daar blijken ze niet tegen opgewassen! Daarover kijken ze ook weer de andere kant uit! Anticiperen? Wel integendeel: vrolijk steeds meer vreemde 'werkkrachten' aantrekken naar een land waar steeds minder werk is! Aldus steeds meer werkloosheid creërend. Is dàt soms logisch?
Ooit, en erg lang zal dat niet meer duren, zal de hele samenleving moeten geherstructureerd worden. Want het zou ontoelaatbaar zijn dat de rijken, die de industrie in handen hebben, zich steeds rijker gaan spelen, en de rest van de bevolking honger lijdt en helemaal niet meer aan de bak raakt.
Denken onze leiders daaraan? Natuurlijk niet! Daar is hun beperkte hersencapaciteit niet tegen opgewassen!
Ooit zullen ingrijpende maatregelen moeten genomen worden om het snel aangroeiende onevenwicht tussen rijk en arm tegen te gaan! Want een samenleving waarin robotten al het werk verrichten is niet leefbaar als de huidige normen gehanteerd blijven! De rijken zouden steeds rijker worden en de armeren zouden gaan verhongeren! En uiteindelijk zouden ook de rijken de dupe worden, want wat baat het om volledig automatisch dure toestellen te produceren, als niemand nog over de middelen beschikt om die toestellen te kopen? Wat baat het om dure olie uit de aardbodem te pompen als niemand zich nog een auto kan permitteren?
Ik héb het hier al gezegd: het makkelijkste middel hiertegen is drastische werkduurverkorting! Al moest men op termijn naar één werkdag per week gaan, het zal moéten! Volgens mijn (heel beperkte) intelligentie is dat het enige middel. Maar er moeten miljoenen mensen bestaan die intelligenter zijn dan ik, en andere en betere oplossingen bedenken. Ik geef ze in elk geval de wind van achteren. Maar maak ook meteen een bedenking: dergelijke intelligente wezens zullen nooit welkom zijn in de Wetstraat! Zullen het niet eens tot op de kieslijsten kunnen schoppen! Want daar zijn politici als de dood voor, zo onovertreffelijk als ze zichzelf wanen!
En dus drijft onze hele welvaartstaat langzaam maar zeker naar de klippen. Wie het land dan zal overnemen? Drie keer raden! De middeleeuwers natuurlijk! Die nemen het niet zo nauw met een massa die verhongert.
Hoedanook, we zullen ons er moeten op voorbereiden dat de toekomstige samenleving het ooit met een tiende van de huidige werknemers zal kunnen doen! Daar moet nu al rekening mee worden gehouden! Daar moeten heel nieuwe sociale systemen voor worden bedacht. Systemen die er voor zorgen dat iedereen zich verder alle moderne technologie kan veroorloven, voldoende te eten heeft, en toch slechts een minimale inspanning moet doen.
Alle sociale systemen die we nu kennen zullen ooit helemaal niet meer kunnen werken op de manier waarop we nu bezig zijn en moeten tijdig door iets totaal anders, en liefst beter, worden vervangen! Arme Wetstraat! Er staat nog héél veel werk op de plank! Véél te veel om de kostbare tijd te verspillen aan allerhande futiliteiten en onderlinge redetwisten!
Onze consumptiemaatschappij draait op een cirkel die ook alweer heel nauw luistert en snel uit evenwicht raakt! Dat evenwicht moet telkens weer aangepast worden aan alle nieuwste technologie die haar intrede doet. Doet men dat niét, dan gaat het letterlijk spaak lopen. Met andere woorden: het fijn uitgebalanceerde wiel gaat spaken verliezen! Moet opnieuw in evenwicht gebracht worden. Zoniet gaat het heel hard schudden en trillen en gaan steeds meer spaken verloren! Tot het wiel helemaal uit elkaar vliegt.
Dat wiel ziet er uit als volgt:
1. Productie van artikelen. Dat zorgt weer voor: 2. Tewerkstelling van arbeidskrachten. Die genereert op zijn beurt: 3. Koopkracht. Die er voor zorgt dat: 4. De producten ook kunnen worden verkocht en de tewerkstelling kan behouden blijven.
Neem één spaak weg en het gehele systeem valt in duigen!
De spaak die momenteel het sterkst onder druk staat is 2 (Tewerkstelling). Neem hem weg, en wat zien we gebeuren? 3. (Koopkracht) komt ook heel erg onder druk te staan en valt weg. Gevolg is dat ook 4. (Verkoop) wegvalt! Dan blijft enkel nog de productie over. Maar hoe kan een productie blijven bestaan als niemand kan kopen? Uiteindelijk zal ook de laatste spaak van het wiel het begeven en stagneert de consumptiemaatschappij helemaal!
Je kunt mijn wiel ook anders interpreteren: 1: dat zijn de pientere ondernemers en de rijken. 2 zijn de minder intelligente, maar broodnodige werkers. 3 en 4 zijn de systemen die de zaak in balans, en het wiel rond houden. De automatisatie valt vooral de tweede categorie aan. Als niets wordt ondernemen zal deze categorie als eerste ten onder gaan. Geen probleem voor de eerste categorie? O neen? Aan wie zullen ze dan hun producten slijten? Aan Aliëns?
Neen hoor, die eerste categorie zal misschien als laatste vallen, maar uiteindelijk toch mee het onderspit delven!
Om het systeem te begrijpen hoef je helemaal geen technicus te zijn. Niet eens over veel intelligentie te beschikken! En toch! Toch is er helaas één straat in België die het niét begrijpt: de Wetstraat! Daarom ook heb ik er maar een tekeningetje mee gemaakt. Dat begrijpen kleuters nog het beste! De kans dat dit tekeningetje ooit tot de Wetstraat raakt is miniem, maar je weet toch nooit!
Nog één woordje ter toelichting: de cultuur die dit evenwicht in stand wil houden, staat er alleen voor! Als andere culturen niet de intelligentie hebben om het te kunnen waarmaken is dat hún probleem. Moeten ze maar niet zo erg op hun religie vertrouwen! Want als we het wiel weer netjes in balans hebben gekregen met de nodige ingrepen, zal het binnen de kortste keren opnieuw gaan spaaklopen zodra er vreemde ballast aan toegevoegd wordt!
Reden temeer dus om onze grenzen weer stevig af te sluiten en zélf onze boontjes te weken!
Over mezelf: Bouwjaar: 1941 Geboren: Ja. Geslacht: Neen. Nog levend. Adres: Hier. Beroep: Levensgenieter. Hobby's: Veel. Talen: Ja. Vooral betalen. MEDEDELING: Voor enkel politie-verhaaltjes, klik onderaan deze marge op 'fictie'.
