Je zou je echt wel afvragen in welk stom kleuterland we toch wonen! Voor één keer dat Bart De Wever iets doet dat correct is, lijkt de heisa weeral niet te stoppen! Wat kún je eigenlijk nog goed doen in dit land zonder dat een of andere halve gare er kritiek moet op uiten?
Loketbedienden mogen geen holibi-T shirts meer dragen in Antwerpen! Toch wel normaal zeker? Als dat wordt toegestaan, dan kunnen morgen neo-nazi's achter het loket gaan zitten met een grote swastika op hun T shirt. Ergens toch moet een grens worden getrokken? Ik ben geen fan van Bart, maar correct is correct!
En trouwens, ik vind dat een loketbediende die zichzelf respecteert zich helemààl niet in een T shirt moet steken. Hemd en das boezemen in dergelijke functies nog altijd het meeste vertrouwen in. Je gaat tenslotte niet naar het stadhuis voor een gezellig onderonsje tussen pot en pint, maar om op een deskundige en efficiënte manier te worden geholpen. En een T shirt straalt noch gezag, noch vertrouwen, noch deskundigheid uit! Ik heb niks tegen T shirts, draag ze zelf ook graag, maar zou ze nooit beroepshalve willen dragen! Als loketbediende heb je een openbare functie en leg je niét de nadruk op je eigen miezerig figuurtje! Laat staan op je betwijfelbare persoonlijkheid!
Bart had dan ook een hoop gezever kunnen vermijden door niet net dié T shirts te verbieden, maar allemaal, en gewoon hemd en das verplicht te stellen achter een loket. Of beter nog: hemd en das gratis verstrekken aan het loketpersoneel alvorens het verplicht te maken. Maar ja, sommige mensen leren het nooit af eerst te doen alvorens te denken! Dàt, vind ik, is dan weer een groot minpunt van Bart, en dat demonstreerde hij hiermee nog maar eens!
Maar dat je in dit onzalig landje altijd kritiek hebt, wàt je ook maar doet in het algemeen belang, bewijst ook weer de kritiek op Telenet vanwege de storing op zondag laatstleden:
Om te beginnen waren sommigen heel verbolgen dat ze verbonden werden met een antwoordapparaat, dat onmiddellijk mededeelde hoe de vork in de steel zat. Ik had dit antwoordapparaat ook aan de lijn na een drietal keer een bezettoon te hebben gekregen vanwege de honderden andere bellers. Wel, ik was heel blij met dat antwoordapparaat. Stukken beter dan de gangbare procedure bij Telenet: 'Wilt u dit, druk dan 1; wilt u dat, druk dan 2, enz.' Om dan uiteindelijk nog enkele minuten naar een muziekje te moeten luisteren alvorens een medewerker aan de lijn te krijgen.
Hadden die eeuwige jankerds dit hopeloze tijdverlies dan liever gehad? Op een moment dat honderden mensen belden naar die paar lijnen? Dat zou UREN tijdverlies hebben betekend! Ik was heel erg blij met die efficiënte oplossing die Telenet had bedacht. Geen verder tijdverlies. Onmiddellijk de juiste info. Punt. Amen en uit. Meer hoefde ik ook niet te weten en was al blij dat ik de gebruikelijke procedure niet moest doorlopen, én dat er niets aan mijn eigen installatie scheelde.
Anderen dan weer waren niet akkoord met de commerciële geste als tegenprestatie van Telenet: gratis een film mogen bekijken. Ze hadden liever cash gezien: een bedrag afgetrokken van hun factuur. Ja zeg, wat nog meer? Het was gewoon een geval van heirkracht en zelfs die gratis film hadden ze niet hoeven te geven vind ik. Want, als het nou eens aan je eigen installatie had gelegen? Zou je jezelf dan ook op een gratis film hebben getrakteerd? Och Here toch... wat leven we in een verkloot land van gediplomeerde watjes!!! Opgegroeid in een hoogtechnologische samenleving, maar totaal geen begrip voor het feit dat technologie ooit wel eens kan falen! Niks geleerd van hun babytijd, toen mama ook wel eens kon vergeten hebben dat haar voorraad pampers was opgebruikt!
Beseffen die lui nou echt niet hoe belachelijk ze zich opstellen? En reken maar dat het niét de professionele gebruikers waren die jankten. Dié lui, die eventueel een internethandeltje hebben opgezet, zijn intelligent genoeg om te weten dat er altijd iets mis kan lopen. Neen hoor! Het waren natuurlijk weer de geboren jankerds-domoren die hun pc enkel gebruiken voor ontspanning: wat onnozele filmpjes downloaden en zo... beetje porno bekijken... Natuurlijk leden die erg veel 'emotioneel' verlies toen hun speeltje hen eventjes werd afgenomen!
Een lezeres van mijn blog had trouwens nog een veel betere oplossing gevonden: computer dicht en richting stamcafé! Letterlijk van de nood een deugd makend. Toen ze terugkwam was het euvel opgelost. Een stichtend voorbeeld voor al die zeurende zagen! En een voorbeeld van efficiënt tijdsgebruik. Drie keer raden of ze soms de rekening van haar drankverbruik ook maar naar Telenet zou hebben durven sturen?
En zo zie je maar: in dit verklote kleuterland is weldoen voor iedereen gewoon onmogelijk.
Een Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding! Nét wat we nodig hebben!
Kun je het nog gekker bedenken? Als dit centrum ernstig moet genomen worden, dan moet iedereen gelijke kansen hebben op een dokterstitel, op een advocatendiploma, of op wat dan ook. Dan telt intelligentie, ingesteldheid, luiheid of inzet niet meer mee. Dan telt enkel nog die 'gelijke' kans! Hoe slim, dom, sterk, zwak of al dan niet gemotiveerd je ook bent. Dan zijn we allemaal gelijk. Een stel robotten die allemaal nog maar één doel nastreven: individueel zo veel mogelijk geld verdienen.
Er iets voor doen? Ervoor in de wieg gelegd zijn? Bepaalde gaven hebben? Je hersenen weten te gebruiken? Gemotiveerd zijn? Of voorzien zijn van een goed stel spieren? Is allemaal niet meer van tel. Gelijke kansen, weet je wel?
Tussen haakjes: 'gelijke kansen' zijn wél voor vreemden bedoeld als je dat nog niet wist! Eigen volk hebben ze daar alleen maar nodig om alles te betalen!
Om dààr met het geld van de belastingbetaler een geldverslindende instelling voor op te richten moet je toch wel goéd gek zijn! Een aantal goede psychiaters en psychologen zouden een ferme kluif hebben aan de Wetstraat! Tenminste... als ze zélf niet gek werden van zoveel ondeskundige blabla die uiteindelijk tot dergelijke idiote instellingen leidt!
En dan hebben we het nog maar over gelijke kansen. Spreken we nog niet eens over racismebestrijding! Letterlijk: bestrijding (om niet te zeggen monddood maken) van brave mensen van eigen volk die door een vreemd en racistisch ras van racisme worden beschuldigd omdat ze hun vaderland liefhebben! Omdat ze met lede ogen moeten aanzien hoe het door parasieten naar de ondergang wordt gevoerd!
En dan vinden die Wetstraatlui dat ze niet voldoende 'au sérieux' genomen worden? Dat er geen vertrouwen meer is in de politiek?
Wie? Wel, dat zou ik nu ook wel eens willen weten. Ik in elk geval niet. Wie dan wél?
- Is de Chinees racist? Zéker niet. - Is de neger racist? Niet dat ik weet. - Is de Hindoe een racist? Bijlange niet! - Is de Boudhist een racist? Waarom zou ie? - Is een Jood racist? Natuurlijk niet. Die laat andere rassen met rust zo lang ze hém gerustlaten. - Is het blanke ras racist? Hoe kom je dààr nou bij? Of... zijn onze hondjes misschien racistisch?
Bij geen van die vermelde rassen heb ik ooit enige vorm van racisme ontdekt. En nochtans, al die rassen hebben hier in dat onzalige landje al hun opwachting gemaakt. Trokken hun plan, gingen werken of begonnen een handeltje, en lieten onze cultuur en ons bezit netjes intact. Dat ze vaderlandslievend zijn, ja, dàt zal wel, maar dat heeft niets met racisme te maken! Ook onze eigen veiligheid kwam totaal niet in het gedrang door de aanwezigheid van die vreemde rassen. Want die hadden noch interesse in onze persoon, noch in ons bezit! Hoogstens wél in onze welvaartstaat, waar ze een goed graantje wilden van meepikken DOOR NET ALS WIJ HARD TE WERKEN!!!
Tja, wié is dan eigenlijk racist? Euh... sorry, ik vergat nog een ras! Toevoegen dan maar:
- Is de Moslim dan soms racist? Natuurlijk! Dat demonstreren ze toch dagelijks?
Eigenaardig hé? Zo op het eerste zicht zie ik maar één ras dat heel erg racistisch geaard is. En laat het nou net dát ras zijn dan het hardste klaagt en schreeuwt over racisme zodra het zich in een liefdevol gastland heeft genesteld!
Kunnen we dan toch nog lering trekken uit sommige uitroepen van kleutertjes, als ze het niet meer kunnen halen? Dan schreeuwen die toch gewoon: "Wat je zegt ben je zelf!"?
En inderdaad! Bij Moslims lijkt dat dus wél de nagel op de kop!
En alsof het nog niet genoeg is, klagen die allochtone Moslims zo hard dat de regering vond dat ze dan maar een centrum voor gelijke kansen en racismebestrijding moest uit de grond stampen om zich een humaan imago toe te meten. Liefst dan nog met een halfbakken clown op de directeursplaats, want ik zie geen normaal mens een dergelijke belachelijk-idiote instelling leiden. (Lof der Zotheid?)
Gek toch hoe het TV nieuws altijd achter de 'dag van...' aanloopt! 31 januari bleek dus de dag van het gedicht te zijn... hoorde ik die dag zelf om 19 uur op het nieuws! Als 'de dag van...' bijna voorbij was dus. As usual. Zo ook voor de verschillende andere 'dagen van...'. En er zijn er heel wat hoor: dag van de lach, dag van de vriendschap...
Er zou ook zoiets bestaan als de dag van het melanoom. Kun je je huid gratis laten onderzoeken op melanomen door een dermatoloog. En dat vertellen ze je dan om 19 uur in het nieuws! De dagen voordien, wanneer je het eigenlijk zou moéten horen, vertellen ze je juist niks! Wedden dat die dermatologen dan maar wat met de vingers zitten te draaien bij gebrek aan verwittigde gegadigden?
Niet dat ik de intentie heb, of er ook maar zou aan denken me op melanomen te laten onderzoeken! Maar ik vind het toch gek altijd weer te moeten horen: 'Vandaag WAS de dag van...' in plaats van 'morgen IS de dag van'. Dan zou je tenminste, als je in het item van die dag geïnteresseerd bent, nog maatregelen kunnen nemen!
Als het dan bevoorbeeld de dag van de secretaresse was, zou de chef dan tenminste nog de tijd hebben zich ruim van condooms te voorzien. Nu moet hij het in het beste geval ergens onderweg horen van collega's of op de radio, en zijn de apotheken nog niet open! Bloemenwinkels misschien wél, maar dat is niet hetzelfde hé?
Zo was mijn laatste hoofdcommissaris er altijd als de kippen bij om op die dag op de werkvloer te verschijnen met een grote bos bloemen voor zijn secretaresse. Aan zijn gezicht te zien had hij inderdaad nog geen apotheek gevonden die zo vroeg open was. En naar de apotheek van wacht gaan zoeken voor een dergelijk artikel is natuurlijk helemààl geen optie! Dan maar bloemen.
Tja... had ik op voorhand geweten dat het op 31 januari de dag van het gedicht was zou ik er misschien eentje gepleegd hebben op mijn blog. Maar na het nieuws van 19 uur vond ik dat de moeite niet meer! En trouwens... ik heb daar wat kleffe en ongerijmde gedichten horen voorlezen... Nou, als dàt gedichten zijn hoeft het voor mij ook niet meer hoor! Mag 31 januari wat mij betreft best de dag van de zever worden genoemd.
De dag van...? Nou, ze vinden er steeds weer nieuwe uit en, vooral als het niet kunstmatig megacommerciëel opgeblazen is, hoor je het pas achteraf. Ja, ik weet het wel: er zullen wel andere kanalen bestaan om er tijdig achter te komen en geen 'dag van...' te missen. Maar ik kén die kanalen niet en hoef ze ook niet te kennen! Ze interesseren me niet, tenzij iemand ooit een dag van de seks bedenkt. Dan zou ik misschien wél even gaan twijfelen!
Willy.
PS: ik ben wat laat vandaag, maar dat is de schuld van Telenet. Geen verbinding vanmorgen! Naar telenet gebeld, waar ik al onmiddellijk verwelkomd werd door een antwoordapparaat dat me wist mee te delen dat hun internetverbinding momenteel plat lag en met man en macht werd gewerkt om het euvel te herstellen. Wat ondertussen blijkbaar al is gebeurd. Goed zo, Telenet.
Telkens ik weer ergens een standwerker aan het werk zie, hetzij op de markt of op een jaarbeurs, heb ik binnenpretjes als ik zie wat die lui verkopen aan de goedgelovende massa. Van de reinigingstoestellen of producten gaan we maar zwijgen en ons tot de keuken beperken: allerlei keukenhulpjes zoals ajuinsnijders, alles in één raspen, magische messen- of pannensets... Het kan allemaal niet op en het publiek loopt er gretig in.
Je zou denken: hé, wat is koken toch simpel en hoe is het mogelijk dat sommige mensen het zonder deze gadgets moeten stellen!
Wel oké, ik loop er ook wel af en toe in! Om telkens weer tot mijn schade en schande te moeten vaststellen: het beste keukentoestel is nog altijd een goed snijdend mes!
Of... een 'alleskunnende' keukenrobot? Jawel, hij kan alles. En als je voor een heel regiment moet koken betekent hij wel degelijk een grote tijdwinst. Maar voor een gezinnetje? Ach kom nou... als je de tijd voor het opstellen en het afwassen van de gebruikte accessoires van het toestel meerekent, dan heeft het je in werkelijkheid veel tijd doen verliezen! Zélfs als je een afwasmachine hebt. Want daarin nemen al die dingen zoveel plaats in beslag dat de afwas in twee keer moet gebeuren... of dat je met een zucht je toestel en gebruikte accessoires maar met de hand afwast.
Zo kocht ik eens een veelbelovende ajuinsnijder! Ajuin er in... even hard drukken, en de ajuin was lekker gesnipperd. Ja. Maar... de ajuin mocht niet te groot zijn. Liefst vooraf al in twee, vier of meer partjes gesneden! En bleef je alsnog zitten met een moeilijk te reinigen snijrooster en meer van die onzalige dingen. Terwijl, als je een mes neemt om je ajuin te lijf te gaan, je in geen tijd flinterdunne ringetjes, of desgewenst kleine snippers hebt. En afwas? Even het mes onder de kraan spoelen en je bent er vanaf!
En om nog even door te gaan over die ajuin: op TV zie ik gediplomeerde koks zoals Piet Huizentruyt en consoorten ajuin snijden op 'professionele wijze'. Met andere woorden: waarom het gemakkelijk maken als het ook moeilijk kan? Om duidelijk te tonen hoe 'deskundig' je bent? En ja, snijden kunnen ze echt wel. Chapeau! Maar probeer het vooral niet na te doen, of je snijdt gegarandeerd in je vingers! Zéker als je, zoals zij dat doen met een ui, horizontaal en naar je vingers toe snijdt! Maar waaróm zou je een ajuinhelft horizontaal insnijden? Dat IS hij immers al van nature uit!
Hoe je dan wél op eenvoudige wijze een ajuin snippert? Wel, je haalt er de kont en de kop af met een aardappelmesje. Je snijdt hem overlangs (van kop naar kont) door en pelt de helften. Van nature uit is de ui al verdeeld in ringen, en dat schijnen die TV koks nog niet te hebben gemerkt. Misschien moeten ze eens langsgaan bij Pearl opticiens!
Nu snij je de ajuinhelften in breedterichting in reepjes en ze vallen uiteen in halve uienringetjes. Wil je snippers? Snij dan eerst de ajuin in de lengterichting in schijfjes die je tussen duim en wijsvinger goed bij elkaar houdt, en vervolgens in breedterichting. En daar heb je je snippers. Net zo groot als je zelf bepaalt. Gaat véél sneller dan wat die zelfbenoemde vaklui op TV je proberen wijs te maken!
En als je de afwas meerekent: één aardappelmesje af te spoelen. Hetzelfde waarmee je de patatjes schilde en eventueel de andere groentjes sneed! Al met al véél sneller dan wat die gewiekste standwerker je demonstreerde! En het neemt géén plaats in je keukenkasten.
Ach ja! Het geld moet rollen, en ergens heb ik wel bewondering voor die standwerkers en zie ik ze graag bezig hoor! Soms zijn het echte entertainers. Je moet het maar kunnen: de mensen iets aansmeren wat ze helemaal niet nodig hebben en uiteindelijk alleen maar tijd- en plaatsverlies veroorzaakt!
De geest van Tijl Uilenspiegel is blijkbaar nog lang niet verdwenen uit Vlaanderen!
De TV koks helpen er dan nog wat aan mee door makkelijke dingen moeilijk te maken, en de argeloze of nieuwbakken huisvrouw loopt in de praatjes van de standwerker... of denkt bij zichzelf: "Pfff... als koken zo moeilijk is zal ik dan maar wat kant en klare maaltijden gaan halen bij de traiteur!"
Dit is eventjes tussendoor een rommelig 'reisverslagje', bedoeld voor wie wel eens wil weten hoe sommige minder conventionele voertuigen aanvoelen.
Het is alweer een vijftiental jaar geleden dat we op een winderige en koude winteravond de haven van Dover binnenreden na een daguitstap in Engeland. Ik was er eigenlijk ingelopen door het zien van een advertentie voor een promotietrip van de rederij 'Hooverspeed' en had direct een ticket besteld.
Omdat het (varen/vliegen/glijden?) met een Hoovercraft altijd al op mijn verlanglijstje had gestaan. De prijs was belachelijk laag: voor een personenauto plus 4 inzittenden minder dan voor een enkele oversteek met de Hoovercraft voor één passagier in normale omstandigheden! En voor die nieuwe ervaring deed ik het. De dagtrip zelf kon me gestolen worden!
Maar die morgen vroeg, aangekomen aan de hooverport te Gravelines, tussen Duinkerken en Calais, leerde ik al gauw waar het addertje onder het gras zat, en dat 'Hooverspeed' niet bepaald hoovercraft betekende! De rederij Hooverspeed had namelijk twee soorten vaartuigen: catamarans en hoovercrafts! En we werden netjes naar de aanlegplaats geleid waar de catamaran lag te wachten! Shit!
Enfin, 's avonds dus, terugkerend van de uitstap, de haven van Dover binnengereden en ons ticket vertoond aan de inrit van Hooverspeed. Ruim op tijd voor de catamaran van 18 uur. Toch besloot ik mijn kans te wagen en vroeg aan de bediende of er ook mogelijkheid was met de hoovercraft te reizen. Hij bekeek het ticket, wat twijfelend, en wist me tenslotte met enige tegenzin te vertellen dat dit wel kon, maar dat de hoovercraft pas om 18.30 uur vertrok. Kon me niet schelen en ik hapte gretig toe. Ik moest dan wél naar een andere parking afslaan, die aansloot aan een strand, en hij legde me uit hoe ik moest rijden en waar ik precies moest parkeren, omdat die parking op dit moment nog leeg was.
We lieten de auto er achter en liepen naar de ruime wachtzaal die vol wachtenden zat voor de catamaran. Die vertrokken na een kwartier allemaal, en we zaten tijdelijk alleen. Mijn gezelschap vond mijn beslissing toen maar dom: een half uur langer wachten verdorie!
Een half uur later wandelden we terug naar de auto en stelden vast dat de hoovercraft - parking achter ons ondertussen bijna vol was gekomen. We zaten nog niet helemaal in de auto toen het monsterachtige gevaarte met donderend geraas van de vier propellers van 3 meter diameter, uit de golven het strand kwam opgegleden op zijn luchtkussen. Nét het geraas van een eskader bommenwerpers uit de tweede wereldoorlog! Imposant was het in elk geval wél om dat monster zomaar over het strand te zien glijden!
Het ding bleef midden op het strand staan, zakte toen als het ware door de knieën en de voorste oprit klapte naar beneden en loosde een eindeloze stroom auto's en voetpassagiers. Toen kwam een personeelslid op ons af en omdat ik de eerste in de rij stond lichtte hij me toe:
- Round the back please! En deed teken dat ik kon doorrijden. Wat onzeker reed ik het strand op met de hele sliert achter mij. Wat bedoelde die vent nou met 'round the back'? Als ik zelf mis reed, zou de hele file achter me dat ook doen! Maar toen kreeg ik het door. Aan de achtersteven was ook een laadbrug en ik moest dus om de hoovercraft heen sturen en achteraan binnenrijden. So far so well!
Eenmaal binnen stelde ik vast dat er maar één 'verdieping' was. Het midden daarvan werd in beslag genomen door vier rijen auto's, en een aantal deuren links en rechts gaven toegang tot de passagiersruimtes aan de zijkanten, waar we dan maar naartoe liepen en ons nestelden in de comfortabele vliegtuigzetels, de komende dingen afwachtend.
De motoren werden gestart, wat meteen het gehele vehikel deed rammelen en trillen. Neem daarbij nog het gerinkel van de vele flessen sterke drank in een aantal rekken (taksvrij te koop aan boord), en je zult wel begrijpen dat spreken tegen elkaar meer op roepen begon te lijken! Toen blies de rubberen 'rok' zich op, stegen we meteen al een tweetal meter hoger, gleden zachtjes het strand af en begonnen aan de kanaaloversteek. Afgezien van het geratel en gerinkel, en ondanks de nogal woelige zee werd het een supercomfortabele oversteek. Een gevoel alsof je in een bus over een ietwat hobbelige kasseiweg reed. De snelheid werd opgevoerd en halverwege het kanaal vlogen we de catamaran die een half uur vroeger was vertrokken al voorbij!
-Zie je nou wel? Riep ik naar mijn gezelschap. We zullen ruim voor die anderen in Frankrijk zijn.
De oversteek, toch wel veertig kilometer, duurde precies een half uur. Als ik de mededeling van de 'piloot' via de luidsprekers en boven het geratel juist heb verstaan, voeren (of vlogen) we op kruissnelheid tegen '80 knots', wat min of meer overeenkomt met 130 km/u!
Pittig, maar typisch Brits detail:
Bekijk nog eens de foto hierboven, en zie de stuurhut. Die is pal boven het autodek van zowat 5m hoogte gelegen. Hoe geraak je daarin? De 'normale' Westerling zou dat probleem oplossen met ergens een trap die naar die stuurhut leidt. Zo niét de Brit! Die bedacht een typisch Britse 'odd but it works' - oplossing, want toen ik de valreep opreed, zag ik op het autodek een lange ladder staan, die via een open luik in zoldering naar de stuurhut leidde! Blijkbaar was het 'aflossing' geweest. Toen ik later terug bij de auto kwam, hing diezelfde ladder netjes in houders tegen de wand en was het luik dicht.
De piloten moesten dus vanaf het autodek een hoge ladder opklimmen naar hun 'zolderstuurhutje'!!! Typisch Brits: het allernieuwste vervoermiddel, maar afgewerkt op zijn middeleeuws! De (Britse) humor droop eraf! Maar goed... een vaste trap zou immers de plaats van een auto hebben ingenomen! Wat zijn die Britten toch goed in economisch denken!
En dan nog een woordje over die catamaran 's morgens. Geen klachten, maar weinig aantrekkelijk en niet echt voor herhaling vatbaar! Je stalt je auto op het benedendek en gaat dan een trap op. Je komt in een grote ruimte die op een bioskoopzaal lijkt: allemaal rijen comfortabele zetels over de hele breedte van het schip.
Gelukkig konden we zitplaatsen bemachtigen aan het gangpad tegenaan een der buitenkanten, want ik was niet van plan om gedurende de hele overtocht te blijven zitten! Ik wou wel even de benen strekken, wat rondneuzen en eventueel buiten een sigaretje gaan roken. 'Buiten', dat was dan weer een piepklein achterdek en de enige plaats waar gerookt mocht worden.
Zodra we vertrokken en op volle zee waren, stond ik op voor een 'wandelingetje': even de 'zaal' rond en achteraan even een frisse neus halen op het achterdekje. Maar al spoedig stelde ik vast dat een wandelingetje niet zo makkelijk was als het leek! Op een normaal schip heb je te maken met een zachte deining en heb je tijd je aan te passen aan het voorspelbaar wiegen van het dek. Op een snelvarende catamaran gaat dat eventjes anders: zachte deiningen maken plaats voor een snel en onvoorspelbaar heen en weer schudden en je moét je wel ergens aan vasthouden. Niet dat je zeeziek zou worden. Verre van! Maar lopen is echt niet comfortabel te noemen!
Maar goed, ondertussen had ik ook al gezien dat de voorkant van die 'bioscoopzaal' er écht wel uit zag als in een bioscoop: die bestond uit een soort podium dat via trappen aan weerszijden bereikbaar was en (gelukkig) voorzien was van een reling. Maar waar je dan het scherm zou verwachten, was er een glazen wand: een doorkijkwand naar de stuurhut. Leuk zeg! Moest ik natuurlijk gaan bekijken! En inderdaad, vanop deze wandelpasserelle had je een uitzicht op de gehele breedte van de stuurhut. Instrumenten, monitoren, het 'roer', bestaande uit een piepklein metalen wieltje... en het boordpersoneel dat er druk in de weer was. Op een der monitoren zag ik de Engelse kust snel naderen, alsook de andere scheepvaart rondom ons.
Nou, al met al was ik 's avonds toch tevreden over mijn dag. Twee totaal verschillende eerste kennismakingen met twee totaal verschillende soorten voertuigen. Op één dag twee gaten in mijn vervoerscultuur dichtgemaakt. De hoovercraft had me toch wel écht 'in vervoering' weten te brengen. De catamaran? Weetnie. Als het echt moet, dan ja.
Maar al die romantiek is nu voorbij! Cultuurbarbaren hebben nu een mollenpijp onder het kanaal door gegraven. Nu stap je op een trein op punt A en stap je uit op punt B. Van wat er te zien valt tussen die twee punten weet je niks. Zie je niks. Voel je niks. Terwijl voor mij altijd al de reis meer heeft betekend dan de bestemming.
Slechte karakters bestaan niet meer! Mensen die bij de minste tegenslag de moed opgeven al evenmin. Regelrechte luilakken zéker al niet! Er zijn alleen nog 'prettig gestoorden', en daar liggen de psychiatrieën vol van.
Ooit ging je enkel, en met veel tegenzin, naar de kliniek voor een hoognodige operatie. Tegenwoordig worden de hospitaalbedden steeds meer bezet gehouden door werkonwilligen, luiaards, 'uitkeringzoekers' en ander prettig gestoord tuig.
Ik weet niet of Oostende soms een uitzondering is, maar de psychiatrieën liggen hier constant boordevol. En leuk dat ze het er hebben: kerstfeestjes, verjaardagparty's, volop animatie voor die 'arme zieken'... het kan niet op. Oppeppertjes bij de vleet dus. En dat is nou nét wat ze zoeken.
Ik ontken niet dat er wel mensen zullen tussenzitten met zware psychische problemen, maar diegenen die ik, hier tenminste, persoonlijk heb gekend hadden maar één probleem: ze wilden niet werken. Solliciteerden wel, maar zodra ze een job kregen lieten ze zich binnen de week weer in de psychiatrie opnemen en genieten van een heerlijke vakantie in een gratis hotel.
Gratis? Jawel hoor! Maar wél betaald door de belastingbetaler die wél werkt!
En dat kunnen ze maanden volhouden! Terwijl een écht ziek mens de kliniek zo gauw als mogelijk moet verlaten wegens plaatsgebrek, en ook wegens de oplopende kosten voor de ziekenfondsen!
Maar die prettig gestoorden? Die zien de ziekenhuizen gewoon als een tweede woning, en een heerlijke wereld waarin niet moet gewerkt worden en alles je aan bed wordt gebracht. Met geen stokken krijg je ze eruit!
Ach, waar is de tijd dat niemand het waagde om zich psychiatrisch te laten behandelen! Want dan kreeg je meteen het stempel 'ZOT' op je voorhoofd! Toen was er nog schaamte onder de mensen. Zélfs als ze het psychisch moeilijk hadden zouden ze zich voor de drommel niet naar een 'gekkenhuis' begeven.
Want in die tijd waren klinieken nog voor zieken bestemd. Voor psychische problemen kon je alleen in een heus gekkenhuis terecht.
Toen ging een aantal hospitalen een 'psychiatrie' instellen voor randgevallen. Klonk toch veel beschaafder dan een gekkenhuis...
En voilà, de behoefte was geschapen, de weg naar 'niet hoeven te werken' was geëffend, en reken maar dat daar gretig werd op ingegaan. Ondertussen hebben dus alle klinieken een psychiatrische afdeling, en reken maar dat die volk trekken!
Liefdeverdriet... gezinsproblemen... slechte karakters die met niemand, en allerminst met zichzelf overweg konden... mensen die de wereld niet aankonden of aanwilden... het werd er allemaal ingegooid en liefdevol verzorgd.
Ik hoorde er zo eentje eens zeggen dat ze dringend naar de haar voorgeschreven cursus moest, en we het bezoek maar op een ander tijdstip moesten plannen.
- Cursus? Waarover dan wel? Vroeg ik geïnteresseerd, benieuwd wat ze daar wel allemaal konden leren.
- Dagplanning!
Oei! Dertig jaar oud en je dag nog moeten leren plannen? Dat begreep ik nu eens écht niet zie! Ze was een huisvrouw en alles wat ze had te plannen was 's morgens opstaan, haar kind te eten geven en naar school brengen, het huis opruimen en voor de maaltijden zorgen. Manlief werkte de hele dag. Aan zo'n dag valt toch niets te plannen? Het werk komt vanzelf op je af! Of niét?
Nou. Opstaan? Soms... als het haar zinde.
Haar kind? De kasten lagen vol snoep en daar moest het meisje van tien maar alles van nemen wat ze wou, en daarna zichzelf naar school brengen. Niet verwonderlijk dat het een dikkerdje werd!
Huis opruimen? Ik heb dat huis nooit opgeruimd gezien! Je kon je naam schrijven in het stof!
Maaltijden bereiden? Héél sporadisch. Voor de rest meeneemchinees en pizza! De tafel werd niet eens gedekt! Alles werd op hopen uitgestald op de salontafel en daar zaten ze dan rond als een stel biggetjes rond de eetbak!
Dagplanning dus! Hm! Moet, voor haar, een enorm vermoeiende cursus geweest zijn!
Wel, toen ze na haar psychiatrische vakantie terug thuis kwam, werden haar dagen nog nét zo gepland als voorheen! Wat bij mij onmiddellijk het donkerbruine vermoeden deed rijzen dat het niet aan de planning zélf lag, maar aan de (vermoeiende) uitvoering ervan! Met andere woorden: aan grenzeloze luiheid! Hadden de psychiaters dat nou écht niet door? Of speelden ze gewoon het spelletje mee omdat ze er nu eenmaal voor betaald werden?
Wat heb je nou aan de kennis van 'dagplanning' als je te lui bent je plannen uit te voeren? Zouden ze in die psychiatrie niet veel beter af zijn met 'dagvulling' door dat soort patiënten zware handenarbeid te laten verrichten in plaats van alleen maar planning? Dàn pas zouden ze zien waar het schoentje écht wringt en wie hun pappenheimers zijn! En reken maar: de psychiatrie zou plots niet meer zo aantrekkelijk lijken!
Ongelooflijk waar het zuurverdiende geld van de brave belastingbetaler toch overal naartoe stroomt!
Ik ben geen wijn- noch bierkenner (*), maar denk toch dat ik goede smaakpapillen heb. Maar helaas... om wijnkenner te zijn heb je niet alleen smaak, maar ook heel veel geld(-verspilling) nodig! Want echt goede wijnen zijn niet goedkoop!
(*)Waarmee ik bedoel: 'kenners' zijn mensen die blijkbaar dezelfde smaak hebben als de rest van de wereld...
Met bier gaat het eventjes anders: je proeft een biertje en het bevalt je of niet. Als het je bevalt koop je er meer van, en je bent altijd zeker nét diezelfde (jouw) smaak terug te vinden.
Met wijn is het risico veel groter: echt goede wijn is meestal duur. Zó duur dat ik de kwaliteit nauwelijks durf te vergelijken. En dus maar lukraak een fles meeneem die min of meer in het door mij vastgestelde budget past. Meestal met niet zo positieve gevolgen!
En toch weet ik een goede wijn wel erg te appreciëren! Het probleem is enkel: vindt ze! En vindt ze in een betaalbare prijsklasse. Wie aan de prijs geen enkele waarde hecht heeft het natuurlijk makkelijker: koop gewoon de duurste en het zal wel goed zijn.
Zo kreeg ik verleden week van een vriend-wijnkenner een fles Shiraz Australische wijn "Grand barossa" van 2009. Héérlijk! Een der beste wijnen die ik ooit dronk! Zacht, een ietsje zoet, donkerrood, nét zoals ik het wil. Echt wel iets dat ik zou willen adopteren als mijn favoriete drankje. Maar!
Eerste vraag: wat kost dat? Weetnie! Volgens de milde schenker: "niet zo duur". Nou ja... wat is "niet zo duur" hé?
Tweede vraag: zal 2010, 2011 en verder diezelfde smaak hebben? Weetnie.
Derde vraag: waar te koop? Weetnie!
Conclusie: het kan goed zijn of slecht, maar zéker veel duurder dan een vergelijkbare prijs/kwaliteit in bier!
Ik weet alleen dat die Shiraz smaakt als een engeltje dat op mijn tong piest, en ik zou goesting krijgen om wijnkenner te worden. Maar dan rijst onmiddellijk de volgende vraag: hoe dikwijls moet je mis kopen om te weten waar gegarandeerd een goede fles zit? Weet ik ook niet, maar heb een flauw vermoeden: héél dikwijls. En als zuinige persoon zoals ik mezelf beschouw, hou ik heel erg veel van een goede prijs-kwaliteitverhouding. Maar in wijn weet je nooit en moet je wel risico's nemen. Want wat een ander goed vindt hoef IK niet bepaald goed te vinden!
En meteen dan vind ik het beroep van Sommelier nog niet zo gek! Zo'n vent moet toch weten wat lekker en betaalbaar is? Jawel, maar euh... niet ieders smaak is gelijk! Ik weet heel goed wat ik van wijn verlang! En dat hoeft écht niet dezelfde smaak te zijn als die van iemand anders. Zélfs niet van een sommelier. En dus hou ik het maar bij bier: een eerlijk product waarvan je op voorhand weet hoe het zal smaken. Kost trouwens ook veel minder, wat dan weer enig zoekwerk betaalbaar maakt. Het enige dat je aan zo'n zoektocht overhoudt is een flink stuk in je kraag. Maar eenmaal je persoonlijke smaak gevonden, vind je het product altijd weer terug met nét diezelfde smaak.
Voilà! Méér heb ik daar niet aan toe te voegen, tenzij misschien een nuance: ik ben geen gewone!
Waar de hele wereld van Duvel houdt, vind ik dat gewoon de smaak van een ordinaire pint hebben, maar dan een pint waar je rapper dronken van wordt.
Waar duizenden trappistenliefhebbers zweren bij Leffe, vind ik nou net het minder bekende Grimbergen beter en niet zo 'klef' als Leffe.
Waar iedereen naar Martini grijpt als aperitief, lust ik veel liever Campari. Puur dan wel! Terwijl dat drankje vooral als Cocktail met sinaasappelsap wordt gedronken. Campari-orange weetjewel? Mensen verklaren me gek als ik het puur drink. Nou ja... misschien bén ik dat ook wel een beetje!
En dan die Gordon Scotch! Weeral zoiets mysterieus dat ik zelf niet begrijp: thuis smaakt die me totaal niet! Onbegrijpelijk! Maar op een terrasje in de zon? Dàn is het pas puur genieten en wil ik niets anders.
Ja, ik blijf erbij en zal mijn mening nooit bijschaven: we hebben niet één enkel, maar een dubbel probleem:
1. De volledig uit de hand gelopen migratie! Veroorzaakt door de lakse Wetstraat.
2. De wanopvoeding van eigen jeugd! Veroorzaakt door de lakse kind-oudertjes.
Welk van de twee het ergste is weet ik niet, maar beide problemen samen zijn de oorzaak van onze terugval van beschaafde staat naar wildwesttoestanden en soms complete chaos.
Neem nou die klop-en-schoppatij in Eindhoven: acht tegen één!!! Wàt een prestatie om fier op te zijn zeg! Er zaten zeven blanken en een allochtoon tussen de daders! Er zaten zelfs rijkeluiszoontjes bij, die nu enorme spijt hebben en niet begrijpen wat ze bezielde! Oh neen? Zal ik even zeggen wat ze bezielde? Hun lakse opvoeding, die niet de minste vorm van verantwoordelijkheidsgevoel of fairplay heeft gegenereerd! Een opvoeding die wezens heeft gemaakt die de naam mens niet waardig zijn en niet eens onder ons zouden mogen vertoeven. Arm of rijk, dergelijk tuig hoort thuis in de zoo als nieuwe soort op aarde: mensdieren!
Kom nou... iemand compleet molesteren en je dan verbergen achter een dooddoenertje: "Ik wist niet wat me bezielde!". Makkelijk hé? Zo kun je elk geweld, elke overval, of elke moord goedpraten! En wedden dat de openbare opinie er nog zal inlopen ook?
Die acht mensdieren zouden, als we in een beschaafde rechtstaat willen blijven geloven, nooit meer vrij op deze aardbol mogen rondlopen! Of zouden op zijn minst publiekelijk aan een schandpaal moeten worden gehangen voor enkele uren! Wie zo weinig controle heeft over zijn dierlijke instincten is immers een gevaar voor de samenleving!
Rechtstaat? Beschaafde samenleving? Laat me niet lachen!
Ik ben, als gepensioneerd hoofdinspecteur van politie, beschaamd in onze rechtstaat! Zó erg, dat ik bijna zou gaan geloven dat alles beter is dan het 'recht' dat de dag van vandaag wordt gepleegd! Zélfs de Sharia biedt dan nog een hogere bescherming voor de modale burger!
Want dat Eindhoven-tuig zal binnen enkele jaren met een gerust hart een bewijs van goed gedrag en zeden kunnen gaan afhalen bij de politie als ze dat nodig hebben om te solliciteren. En net als normale mensen, met boord en das achter een bureau of loket plaatsnemen. Of maar meteen op een directeurszetel. Want potentiële werkgevers mogen niet weten welk tuig ze eventueel binnenhalen!
Wet op de privacy, weetjewel?
Het strafregister is beroepsgeheim, weetjewel?
Beschaafd, gematigd leiderschap, weetjewel?
Dit alles tot grote schade en schande van de bevolking!
In mijn stukje over de Gaule gisteren heb ik nog één ding vergeten te vermelden: de man was waarschijnlijk het laatste echte staatshoofd dat de wereld ooit nog zal kennen! Laten we zijn herinnering in ere houden! Want géén van de tegenwoordige 'wanna be' staatshoofden is het waard ook maar in zijn schaduw te lopen!
Blijkbaar had Generaal Charles De Gaulle destijds een glazen bol! Kijk maar naar wat ik nu weer tussen het zwerfmeel vond en op zijn minst als heel gedenkwaardig beschouw:
-o-o-o-
Op 5 maart 1959 sprak generaal Charles de Gaulle merkwaardige woorden. Ze zijn opgetekend door de Franse politicus, oud-minister en auteur Alain Peyrefitte:
"Het is heel goed, dat er gele, zwarte en bruine Fransen zijn. Zij tonen aan, dat Frankrijk openstaat voor alle rassen en dat dit land een universele roeping heeft. Maar wel op voorwaarde, dat zij een kleine minderheid blijven. Zoniet, zal Frankrijk niet Frankrijk blijven. Wij zijn tenslotte voor alles een Europees volk van het blanke ras, met Griekse en Latijnse culturele achtergrond, en we behoren tot de christelijke godsdienst. We moeten mekaar geen verhaaltjes op de mouw spelden. Bent u de moslims al gaan bekijken met hun tulbanden en djellabas ? U ziet toch onmiddellijk dat dat geen Fransen zijn. Zij die de integratie prediken, hebben het brein van een colibri, ook al zijn ze heel geleerd. Probeert u olie en azijn samen te voegen door met de fles te schudden. Na enige ogenblikken scheiden ze zich terug. Arabieren zijn Arabieren en Fransen zijn Fransen. Gelooft u dat de Franse gemeenschap 10 miljoen moslims kan opslorpen, die er morgen 20 miljoen en overmorgen 40 miljoen zullen zijn ? Als we de integratie mochten nastreven en als alle Arabieren en Berbers van Algerië beschouwd zouden worden als Fransen, hoe zouden we kunnen verhinderen dat zij afzakken naar onze steden, waar een hogere levensstandaard bestaat ? Mijn dorp zou niet langer Colombey-les-Deux-Eglises heten, maar Colombey-les-Deux-Mosquées".
-o-o-o-
1959 dus! Toen Vlaanderen nog een brave en rustige landstreek was. Frankrijk was inderdaad de voorloper in het migratieproces. En een briljant staatshoofd als De Gaule zag al heel gauw waar dit naartoe zou leiden op langere termijn. Zijn woorden zijn profetisch gebleken. Nu is het al zover. En de Vlaming ziet het nog steeds niet, want hij blijft nog steeds op 'gematigde' en dus 'laat maar lopen' partijen stemmen.
En de Wetsstraat dan? Och God, als het dààr moet van komen zijn we nog lang niet aan de nieuwe patatjes!
Neen, zo lang de Vlamingen niet massaal op de achterpoten gaan staan en hun tanden laten zien moeten we helemaal geen kentering verwachten. Moeten we maar blijven betalen voor asiel- bloed- goud- en andere zoekers. Moeten we maar gaan uitzien naar een nieuw soort mode. Eentje dan dat harnassen ontwerpt om nog veilig op straat te kunnen tussen al het tuig dat er rondzwerft.
En bij Hunkemüller moeten ze dan maar kuisheidsgordels gaan uitstallen voor maagden die zich bedreigd voelen. Maar op de Wetstraat rekenen heeft al lang geen zin meer. Daar hebben ze het te druk met nieuwe uitkeringkjes te verzinnen voor richeltuig.
Ik zat zo wat na te denken, en ging plots over het woord 'nadenken' zélf denken! Na- denken! Als je dat woord even analyseert zou je tot de conclusie moeten komen dat we denken na doen. Als het andersom was zou het immers 'voordenken' noemen!
En toch is het woord nadenken helemaal niet slecht gekozen, want dat is ook wat ik de meeste mensen zie doen: eerst handelen, daarna denken. En dat gebeurt dan ook in zowat alle handelingen in de maatschappij:
- Eerst tomeloos roddelen. Daarna denken over wat je nu weer hebt kapotgemaakt.
- Eerst blindelings stemmen. Daarna, en als het te laat is, nadenken hoe je je nog maar eens hebt laten beetnemen!
- Eerst grenzeloos vreten. Dan pas nadenken dat je weer enkele kilo's zal aankomen.
Bij veel technisch gerichte handelingen zie ik hetzelfde gebeuren. Neem nou de behuizing van je eigen pc. Je wilt iets aan de pc veranderen of toevoegen, maar daarvoor moet de kast open. Hoe dat moet gebeuren staat in de handleiding. Meestal gaat het vanzelf, maar moet je weten hoé, want elk merk heeft weer zijn eigen trucjes.
De 'nadenker' zal de behuizing te lijf gaan met schroevendraaiers, koevoeten of breekijzers, tot onherstelbare schade optreedt of tot de verkeerde vijs werd uitgedraaid die nou net niét mocht worden uitgedraaid.
De 'voordenker' zal, als hij de handleiding niet heeft, er eventjes bij gaan zitten en het zaakje bekijken. Zoeken waar vijsjes zitten, en welk vijsje eventueel het deksel zou kunnen vasthouden. Dat vijsje er uitdraaien. Was dat voldoende? Komt het deksel nu los? Neen! Nu moet dus de trukendoos van de bouwer worden achterhaald: deksel een beetje naar links draaien? Naar rechts? Naar achter? Allemaal heel voorzichtig en zonder schade aan te richten. Tot de 'truk' gevonden is.
Zo hoorde ik ooit eens een hels lawaai bij de buren, en ging kijken wat er gebeurde. Twee bonken van mannen waren bezig aan de deur van de oven te schudden, trekken, wringen en sleuren. Waarom? Wel, die oven had in de deur twee glasplaten. Twee afzonderlijke glazen met een tweetal centimeter tussenruimte. En net in die tussenruimte waren de glazen vuil geworden en moesten gereinigd worden. Tot overmaat van domheid van de fabrikant moest de deur er af om die glazen er uit te kunnen nemen. En ze hadden de handleiding natuurlijk niet meer... en dus maar met het grof geweld erop!
Om dreigende grote schade te voorkomen vroeg ik hen eventjes te rusten en me het zaakje te laten bekijken. Wel, door eerst te denken en alle mogelijkheden te bekijken kwam ik er achter hoé die deur er af kon. Je moest alleen één bepaald plaatsje in de scharniering vinden, licht trekken, en dan kwam de deur er braafjes uit.
Maar ja, die twee stoere bonken bleken dus NAdenkers te zijn in plaats van VOORdenkers.
Niet zo ver van me vandaan woont er nog zo eentje. Heeft bovendien nog de pretentie te vertellen dat hij ALLES kan. Jawel hoor! Enig probleem: wààr hij ook de poten naar uitsteekt, schade is gegarandeerd! En ondanks de vele schade die hij al aanrichtte leert hij totaal niet van zijn fouten.
Tja, het is droevig gesteld met de mensheid als het merendeel ervan NAdenkers zijn!
Nou ja, afgezien van hier en daar wat schade blijven de gevolgen van de daden van dergelijke mensen nog binnen de perken.
Erger is het gesteld als je moet vaststellen dat de Wetstraatlui, àls ze al enige hersencapaciteit tentoonspreiden, ook NAdenkers zijn! Want daarvan zijn de gevolgen niet te overzien!
En ik maak meteen maar mijn belofte van eergisteren waar: de vertaling van 'Que bonito' van Maria Dolores Pradera. Te vinden op dezelfde LP 'Pozo de arena' van eergisteren, en op dezelfde site. Dit is trouwens de enige site waarop ik het vond. Onbegrijpelijk dat zo'n mooi nummer blijkbaar zo weinig belangstelling kent! Hier dan nog maar eens de site waar je het kunt beluisteren:
Que bonito, que bonito Es quererse asi en privado Sin que nadie lo sospeche Que estamos enamorados
Que bonito, que bonito Es saber que tu me quieres, Y ahi me llevas, ay me llevas, En el rumor de tus besos
No lo digas, No, no lo cuentes, Por si lo cuentas, se acaba!
El mundo vive angustiado, Respira pura amargura Solo el que esta enamorado Vive en la gracia de dios
(+ Herhaling tweede vers.)
Hoe mooi, hoe mooi Is het elkaar te beminnen in 't geheim Zonder dat iemand ons ervan verdenkt Dat we verliefd zijn
Hoe mooi, hoe mooi Is het te weten dat je van me houdt En daar til je me omhoog. Je tilt me omhoog, In het geweld van je kussen.
Zeg het niet! Nee, vertel het niet! Want als je het vertelt, dan stopt het!
De wereld leeft beklemd Ademt zuivere bitterheid Enkel hij die verliefd is Leeft in de gratie van god.
Mooi toch? Ik kan me voorstellen dat diegenen onder jullie, die eergisteren naar 'ojos negros' hebben geluisterd, en uit nieuwsgierigheid misschien ook naar 'Que bonito' , van dit laatste nummer maar weinig hebben kunnen genieten. Je moet namelijk de woorden verstaan om te begrijpen hoe ontroerend het nummer is! Vooral wie zelf een dergelijke situatie heeft meegemaakt kan tenvolle de rake gevoeligheid van dit lied onderkennen.
Ach, dat Spaans hé? Persoonlijk vind ik het Nederlands nu wel niet zo slecht, maar vind toch dat je in Latijnse talen veel meer kunt zeggen, en veel dieper kunt ingaan op gevoelens! Het lijkt wel alsof de klank van de woorden in die talen perfect aansluit bij wat ze verwoorden. Zéker als het om gevoelens gaat.
Sta ik alleen met die gedachte? Ik weet het niet!
Heb ik soms Spanjaarden tussen mijn verre voorouders? Spaanse sporen in mijn DNA? Ik zou het niet weten, maar weet wél dat ik de Spaanse taal zo gretig assimileer als een kind!
En wat ik ook weet is dat, als ik in een Spaans taalgebied zou geboren zijn, ik waarschijnlijk geen moment zou zwijgen! Alleen al om het plezier zo'n mooie woorden te kunnen uitbrengen en je gevoelens zo correct te kunnen uiten.
Op dit gebied stelt het Nederlands me wel iets teleur! Jammer!
TAALWEETJES:
Spaans heeft ook zo van die moeilijke trekjes in de vervoegingen. Aanvankelijk struikel je daar wel over, maar al gauw stel je vast dat het in de spreektaal bijzonder aardig klinkt. Een mooi voorbeeldje daarvan vind je al direct in dit nummertje:
- No lo cuentes (vertel het niet) - Por si lo cuentas! (want als je het vertelt)
Hélaba! Het betreft hier wél telkens de tegenwoordige tijd van de tweede persoon enkelvoud van hetzelfde werkwoord 'contar'. Waarom dan cuentes en cuentas?
Wel, dat komt door die 'si' (als je het vertelt). Als een werkwoord gepaard gaat met 'si'(als), 'que'(die), of 'cuando' (wanneer) verandert de vervoeging helemaal! Niet leuk voor leerlingen: weeral een kolommetje méér in de toch al zo moeilijke vervoegingen en weeral iets waar je in het begin constant moet op letten! Wél heel rijk en klankvol in de spreektaal. Al die verschillende klanken en vervoegingen brengen wél extra kleur in de taal.
Tja, de makkelijkste talen (Engels bvb) zijn helaas ook de armste. Rijke talen steken meestal een stuk ingewikkelder in elkaar. Dichten moet dan ook een heerlijke bezigheid zijn in het Spaans.
Mijn wereld is weer wit geworden, maar Chico trekt het zich niet aan, lekker ingeduffeld als hij is! Welke grote hekel hij ook heeft aan regen, sneeuw daarentegen vindt hij de max!
Hoe moeizaam hij er met zijn korte pootjes ook doorkomt, het kan hem allemaal niet schelen, en je krijgt hem gewoon niet meer mee naar huis. Want een eigen koppig willetje heeft hij wel!
Tot... hij na enige tijd plots gaat beseffen dat zijn pootjes toch wel héél erg koud gaan krijgen, en hij er eentje gaat optrekken terwijl hij me meelijwekkend in de ogen kijkt! En ja... dan zit er weinig anders op dan hem op te pakken en naar huis te... dragen!
Ik weet het... het zijn gewoon 'hondenstreken', maar ach, die oogjes van dat kleine mormel kun je nou toch écht niet weerstaan!
Vooral ook de manier waarop hij dan een beverig pootje opheft maakt dat je er gewoon inloopt.
Ik kan het ook niet laten hé? Mijn oude taal-liefde: Spaans! Die enorme verscheidenheid in muzikale expressie bijvoorbeeld. Daarom laat ik hier nog maar eens een van mijn favoriete nummers horen en zien: "Yo vendo unos ojos negros' (ik verkoop enkele zwarte ogen), gezongen door Maria Dolores Pradera.
Je kunt het vinden op Youtube, maar vooral ook beluisteren op volgende site:
Op deze laatste site maakt het deel uit van de LP 'Pozo de arena' (zandput/zandbak). Loop gewoon met de muis over alle nummers van die LP, blijf staan op 'Yo vendo unos ojos negros', en klik op het oranje pijltje links van het nummer. Dan kun je het volledig beluisteren. Ze hebben daar hun eigen muziekspeler die automatisch opent onderaan je scherm.
Ook 'Que Bonito' staat op die LP en die vind ik écht super! Maar daarvoor moet je de woorden begrijpen. Misschien vertaal ik ze wel eens in een volgend stukje.
Hier volgt alvast de tekst en mijn vertaling van die zwarte ogen:
1. Yo vendo unos ojos negros quien me los quiere comprar, los vendo por traicionero porque me han pagado mal. (2X)
2. Mas te quisiera, mas te amo yo y toda la noche la paso suspirando por tu amor. (2X)
3. Ojos negros traicioneros Porque me mirais asi Tan alegres para otros Y tan tristes para mi (2X)
4. Mas te quisiera, mas te amo yo y toda la noche la paso suspirando por tu amor. (2X)
5. Cada vez que tengo penas me voy a la orilla del mar a preguntarle a las olas si han visto a mi amor pasar. (2X)
6. Mas te quisiera, mas te amo yo y toda la noche la paso suspirando por tu amor. mas te quisiera, mas te amo yo y toda la noche la paso suspirando por tu amor
Ik verkoop enkele zwarte ogen Wie wil ze van me kopen? Ik verkoop ze wegens verraad Omdat ze me slecht hebben betaald.
Hoe meer ik je zou willen, hoe meer ik je bemin! En ik breng de hele nacht door Zuchtend voor je liefde.
Verraderlijke zwarte ogen Waarom bekijken ze me aldus? Zo vriendelijk voor anderen, En zo droevig voor mij?
Hoe meer ik je wil, hoe meer ik je bemin! En ik breng de hele nacht door Hunkerend naar je liefde.
Telkens ik verdriet heb Ga ik naar de oever van de zee Om aan de golven te vragen Of ze mijn liefde hebben zien voorbijgaan.
Idem aan 4.
Een prachtige stem! Een prachtige uitspraak! Een prachtig stukje muziek! Een uitgekiende begeleiding.
Nat King Cole zong het ook ooit, maar helaas, de man deed zijn best, maar zijn Spaanse uitspraak was eerder clownesk te noemen.
TAALWEETJES:
Maria Dolores zingt met een perfect Castillaans (is gelijk aan ons ABN) accent! De moeite waard even goed te luisteren naar een paar kleine nuances in de Spaanse uitspraak:
- De 'v' in het Spaans (zie 'cada vez) wordt 'bijna' als een b uitgesproken, maar als je goed oplet is het zo iets tussen de v en de b. De ene keer meer v, de andere keer meer b.
- de 'c' wordt 'op de tong' uitgesproken, bijna als de Engelse th (zie 'traicionero').
- de dubbele 'l' (ll) wordt als dj uitgeproken. (zie 'orillas del mar')
- de 'y', zoals in 'yo' (ik) wordt eveneens als dj uitgeproken.
Wie soms zou denken dat sommige Spanjaarden een spraakgebrek hebben: neen hoor! Zo hoort het nu eenmaal.
360.000.000.000 euro's schuld blijkt vadertje staat ondertussen al te hebben vergaard!
360 met negen nullen er achter. Om van te duizelen!
360 Miljard.
Miljaar! Welke idioten hebben dit weten klaar te spelen in een land dat ooit zo bloeide? Die waar we maar blijven voor kiezen?
Die schuld zou op een slordige dertigduizend per Belg komen! Heeft iemand daar ooit onze toestemming voor gevraagd? Elke Belg, van baby tot bejaarde, loopt met dertigduizend euro schuld op de rug en betaalt daar ook hoge interesten op!
Waarom? Waarvoor? Wat deden WIJ met dat geleende geld? Hebben WIJ schuld aan die schuldenberg? Natuurlijk hebben we er schuld aan. We moesten maar niet zulk stom kiesgedrag vertoond hebben. We moesten maar niet hebben blijven stemmen voor idioten die de hele wereld naar hier halen om te bepamperen. We moesten in het kieshok maar eens goed duidelijk maken dat we die lijsten vol kwakzalvers niet langer pikken!
Hoe we dat kunnen? Makkelijk toch? Door voor een partij te kiezen die dank zij het kleutergedrag van de anderen, onder een cordon sanitaire gebukt gaat.
En dat waren we juist ook aan het doen. Maar toen vond dat onzalige NVA het tijd om zijn graantje te komen meepikken en het was om zeep! Maar de Vlaming zag het niet! De Vlaming keerde zich massaal af van het VB om voor NVA te gaan stemmen!
En de Waal lachte in zijn vuistje! Het belang van het gehate Vlaanderen was nog maar eens gebroken wegens verdeeldheid.
De Allochtoon voelde zich ook een stuk beter in zijn vel: een gematigde partij zou wel weer met zijn voeten laten spelen en verder over de brug komen met cadeautjes voor hen. Stukken beter dan het VB waar ze zo'n schrik voor hadden.
Al met al denk ik dat Vlamingen er maar eens moeten over nadenken om ergens anders asiel te gaan zoeken. Zijn we meteen van die schuld af!
Maar meteen na de vermelding van die schuld in het nieuws gingen ze het kwalijk ruikende zaakje wat verbloemen: ons bruto nationaal product zit goed, en dekt die schuldenberg wel!
Ons bruto wàt? Welk nationaal product? De ene werkgever na de andere gaat over de kop of vlucht het land uit! Zo ver hebben vooral de sossen het gebracht. Nu zijn ze wel verplicht om de schulden steeds hoger te laten oplopen om hun beschermelingetjes te blijven plezieren! Het hele land moet dan maar zwaar meebetalen opdat enkele idioten ten koste van wat ook op de kiezerslijsten zouden kunnen blijven prijken.
Enkele beelden zeggen meer dan duizend woorden? Jawel... en die beelden komen weeral uit zo'n zwerfmeel! Maar de boodschap is duidelijk! De keuze? Die is aan ons! En die zijn we heel erg goed aan het verbrodden!
VRIJHEID? OF...
ONDERDRUKKING EN DOCTRINE?
IRAN 1967.
IRAN HEDEN
EGYPTE 1954. UNIV CAIRO.
EGYPTE 2004 UNIV CAIRO
AFGHANISTAN 1967
AFGHANISTAN 2011
Ver van je bed allemaal? Kijk dan maar even hieronder!
NL (Amsterdam Dappermarkt) 1980
AMSTERDAM Dappermarkt 2011
Nog te ver van je bed? Kijk dan maar eens rond in je eigen buurt!!!
Nog altijd overtuigd dat het niet zo'n vaart zal lopen?
Nog altijd niet overtuigd dat de duistere middeleeuwen niet achter, maar vóór ons liggen?
Nog niet overtuigd dat we achteruit evolueren? En sneller dan je denkt?
En... ook nog niet overtuigd dat juist vrouwen, die altijd weer de eersten zijn om naar (wereld-)vreemde religies over te stappen, net de grootste slachtoffers zijn van dergelijke regimes?
Dan kan ik maar met één gezegde besluiten: 'WIE ZOEKT DIE VINDT!".
Misschien moet ik hier ook nog maar even de woorden van de Spaanse schrijver Sébastien Vilar Rodrigez aan toevoegen, die na het bekijken van de foto's nog een stuk profetischer klinken:
-o-o-o-o-o-
Heel Europa is gestorven in Auschwitz Door Sébastien Vilar Rodrigez
Ik wandelde in Barcelona over straat, en ontdekte plots een verschrikkelijke waarheid - Europa is gestorven in Auschwitz...
We hebben er zes miljoen Joden gedood en ze vervangen door 20 miljoen moslims. In Auschwitz hebben we een cultuur verbrand, het denken, de creativiteit, het talent. We hebben het uitverkoren volk vernietigd, dat werkelijk gekozen was want ze hebben formidabele mensen voortgebracht die de wereld hebben veranderd. De bijdrage van dit volk is voelbaar in alle domeinen van het leven : wetenschap, kunst, internationale handel, en vooral als het geweten van de wereld. Dat zijn de mensen die wij hebben verbrand.
Onder het voorwendsel van de verdraagzaamheid en omdat we aan onszelf wilden bewijzen dat we genezen zijn van de kwaal van het racisme, hebben we de deuren wijd opengezet voor 20 miljoen moslims die ons domheid en onwetendheid hebben gebracht, religieus extremisme en onverdraagzaamheid, criminaliteit en armoede als gevolg van het ontbreken van de wil om te werken en van de trots om zelf hun gezinnen te onderhouden.
Ze hebben onze treinen opgeblazen en hebben onze fraaie Spaanse steden veranderd in een onderontwikkeld gebied, tenondergaand in rotzooi en misdadigheid.
In de appartementen die ze gratis van de regering krijgen, maken ze plannen om hun naïeve gastheren te vermoorden en te vernietigen. En zo hebben wij in onze ellende cultuur ingeruild voor fanatieke haat; creatieve kunde voor kennis van de vernietiging, intelligentie voor de terugkeer naar het bijgeloof. Wij hebben het streven naar vrede van de Europese Joden en hun streven naar een betere toekomst voor hun kinderen, hun vastberadenheid om zich vast te klampen aan het leven (want het leven is heilig) ingeruild voor een streven naar de dood, voor diegenen die verteerd worden door doodsverlangen voor zichzelf en voor anderen, voor hun eigen kinderen en de onze.
Wat een verschrikkelijke vergissing heeft het ellendige Europa begaan...
Dat het zo gewraakte meeroken, als reden om roken op café te verbieden, dikke zever is werd vandaag nog maar eens bewezen!
Mijn echtgenote moet op 1 februari een zware heelkundige ingreep ondergaan, en moest vandaag haar longen laten onderzoeken. Ze rookt... zowat 50 à 60 sigaretten per dag! Oei! Ze verwachtte dan ook niet veel van die test!
Pluspunt: ze haalt niet in. Is dus een zogenaamde 'keelrookster'. En toch verslaafd? Vind ik ook vreemd, maar nou, het is nu eenmaal zo.
Reactie van de dokter die de longtest bestudeerde:
- U rookt dus niet, mevrouw?
- Toch wel! Vijftig sigaretten per dag!
- Onmogelijk! Tenzij u niet inhaalt?
- Neen. Dat doe ik niet!
- Ha... dàt zal dan de reden zijn, want uw longen zijn 100% in orde!
En nu gij: van kindsbeen af is ze in rokerige omgevingen opgegroeid. Door haar eigen hoog rookgedrag is de ruimte waarin ze vertoeft altijd in rook gehuld. Zou ze eigenlijk moeten 'meeroken' met zichzelf! Maar niét dus!!!
Waar zitten dan al die klagers die over meeroken janken? Waarom doen ze dat dan? Omdat ze het zagen op TV? Omdat ze geïndoctrineed werden door de 'medische' wetenschap?
Elk denkt daar maar het zijne van. Maar één ding is zeker: het rookverbod in de kroeg is er niét gekomen uit bezorgdheid voor de gezondheid van niet-rokers. Wél om de eeuwige jankerds in te willigen! Op de wijze van de Wetstraat dus! En op de wijze van een aantal pseudo-wetenschappers die denken de wijsheid in pacht te hebben. Niemand dan mijn vrouw heeft ooit zoveel 'meegerookt' met zichzelf en met anderen! En toch heeft ze op zesenzestigjarige leeftijd longen die voor 100% in orde zijn!
Meerokers? Die bestaan helemaal niet! Onverdraagzame meejankerds daarentegen wél! Het meeroken zit niet in hun longen! Wél tussen hun oren!
Over mezelf: Bouwjaar: 1941 Geboren: Ja. Geslacht: Neen. Nog levend. Adres: Hier. Beroep: Levensgenieter. Hobby's: Veel. Talen: Ja. Vooral betalen. MEDEDELING: Voor enkel politie-verhaaltjes, klik onderaan deze marge op 'fictie'.
