Ik zat zo wat na te denken, en ging plots over het woord 'nadenken' zélf denken! Na- denken! Als je dat woord even analyseert zou je tot de conclusie moeten komen dat we denken na doen. Als het andersom was zou het immers 'voordenken' noemen!
En toch is het woord nadenken helemaal niet slecht gekozen, want dat is ook wat ik de meeste mensen zie doen: eerst handelen, daarna denken. En dat gebeurt dan ook in zowat alle handelingen in de maatschappij:
- Eerst tomeloos roddelen. Daarna denken over wat je nu weer hebt kapotgemaakt.
- Eerst blindelings stemmen. Daarna, en als het te laat is, nadenken hoe je je nog maar eens hebt laten beetnemen!
- Eerst grenzeloos vreten. Dan pas nadenken dat je weer enkele kilo's zal aankomen.
Bij veel technisch gerichte handelingen zie ik hetzelfde gebeuren. Neem nou de behuizing van je eigen pc. Je wilt iets aan de pc veranderen of toevoegen, maar daarvoor moet de kast open. Hoe dat moet gebeuren staat in de handleiding. Meestal gaat het vanzelf, maar moet je weten hoé, want elk merk heeft weer zijn eigen trucjes.
De 'nadenker' zal de behuizing te lijf gaan met schroevendraaiers, koevoeten of breekijzers, tot onherstelbare schade optreedt of tot de verkeerde vijs werd uitgedraaid die nou net niét mocht worden uitgedraaid.
De 'voordenker' zal, als hij de handleiding niet heeft, er eventjes bij gaan zitten en het zaakje bekijken. Zoeken waar vijsjes zitten, en welk vijsje eventueel het deksel zou kunnen vasthouden. Dat vijsje er uitdraaien. Was dat voldoende? Komt het deksel nu los? Neen! Nu moet dus de trukendoos van de bouwer worden achterhaald: deksel een beetje naar links draaien? Naar rechts? Naar achter? Allemaal heel voorzichtig en zonder schade aan te richten. Tot de 'truk' gevonden is.
Zo hoorde ik ooit eens een hels lawaai bij de buren, en ging kijken wat er gebeurde. Twee bonken van mannen waren bezig aan de deur van de oven te schudden, trekken, wringen en sleuren. Waarom? Wel, die oven had in de deur twee glasplaten. Twee afzonderlijke glazen met een tweetal centimeter tussenruimte. En net in die tussenruimte waren de glazen vuil geworden en moesten gereinigd worden. Tot overmaat van domheid van de fabrikant moest de deur er af om die glazen er uit te kunnen nemen. En ze hadden de handleiding natuurlijk niet meer... en dus maar met het grof geweld erop!
Om dreigende grote schade te voorkomen vroeg ik hen eventjes te rusten en me het zaakje te laten bekijken. Wel, door eerst te denken en alle mogelijkheden te bekijken kwam ik er achter hoé die deur er af kon. Je moest alleen één bepaald plaatsje in de scharniering vinden, licht trekken, en dan kwam de deur er braafjes uit.
Maar ja, die twee stoere bonken bleken dus NAdenkers te zijn in plaats van VOORdenkers.
Niet zo ver van me vandaan woont er nog zo eentje. Heeft bovendien nog de pretentie te vertellen dat hij ALLES kan. Jawel hoor! Enig probleem: wààr hij ook de poten naar uitsteekt, schade is gegarandeerd! En ondanks de vele schade die hij al aanrichtte leert hij totaal niet van zijn fouten.
Tja, het is droevig gesteld met de mensheid als het merendeel ervan NAdenkers zijn!
Nou ja, afgezien van hier en daar wat schade blijven de gevolgen van de daden van dergelijke mensen nog binnen de perken.
Erger is het gesteld als je moet vaststellen dat de Wetstraatlui, àls ze al enige hersencapaciteit tentoonspreiden, ook NAdenkers zijn! Want daarvan zijn de gevolgen niet te overzien!
En ik maak meteen maar mijn belofte van eergisteren waar: de vertaling van 'Que bonito' van Maria Dolores Pradera. Te vinden op dezelfde LP 'Pozo de arena' van eergisteren, en op dezelfde site. Dit is trouwens de enige site waarop ik het vond. Onbegrijpelijk dat zo'n mooi nummer blijkbaar zo weinig belangstelling kent! Hier dan nog maar eens de site waar je het kunt beluisteren:
Que bonito, que bonito Es quererse asi en privado Sin que nadie lo sospeche Que estamos enamorados
Que bonito, que bonito Es saber que tu me quieres, Y ahi me llevas, ay me llevas, En el rumor de tus besos
No lo digas, No, no lo cuentes, Por si lo cuentas, se acaba!
El mundo vive angustiado, Respira pura amargura Solo el que esta enamorado Vive en la gracia de dios
(+ Herhaling tweede vers.)
Hoe mooi, hoe mooi Is het elkaar te beminnen in 't geheim Zonder dat iemand ons ervan verdenkt Dat we verliefd zijn
Hoe mooi, hoe mooi Is het te weten dat je van me houdt En daar til je me omhoog. Je tilt me omhoog, In het geweld van je kussen.
Zeg het niet! Nee, vertel het niet! Want als je het vertelt, dan stopt het!
De wereld leeft beklemd Ademt zuivere bitterheid Enkel hij die verliefd is Leeft in de gratie van god.
Mooi toch? Ik kan me voorstellen dat diegenen onder jullie, die eergisteren naar 'ojos negros' hebben geluisterd, en uit nieuwsgierigheid misschien ook naar 'Que bonito' , van dit laatste nummer maar weinig hebben kunnen genieten. Je moet namelijk de woorden verstaan om te begrijpen hoe ontroerend het nummer is! Vooral wie zelf een dergelijke situatie heeft meegemaakt kan tenvolle de rake gevoeligheid van dit lied onderkennen.
Ach, dat Spaans hé? Persoonlijk vind ik het Nederlands nu wel niet zo slecht, maar vind toch dat je in Latijnse talen veel meer kunt zeggen, en veel dieper kunt ingaan op gevoelens! Het lijkt wel alsof de klank van de woorden in die talen perfect aansluit bij wat ze verwoorden. Zéker als het om gevoelens gaat.
Sta ik alleen met die gedachte? Ik weet het niet!
Heb ik soms Spanjaarden tussen mijn verre voorouders? Spaanse sporen in mijn DNA? Ik zou het niet weten, maar weet wél dat ik de Spaanse taal zo gretig assimileer als een kind!
En wat ik ook weet is dat, als ik in een Spaans taalgebied zou geboren zijn, ik waarschijnlijk geen moment zou zwijgen! Alleen al om het plezier zo'n mooie woorden te kunnen uitbrengen en je gevoelens zo correct te kunnen uiten.
Op dit gebied stelt het Nederlands me wel iets teleur! Jammer!
TAALWEETJES:
Spaans heeft ook zo van die moeilijke trekjes in de vervoegingen. Aanvankelijk struikel je daar wel over, maar al gauw stel je vast dat het in de spreektaal bijzonder aardig klinkt. Een mooi voorbeeldje daarvan vind je al direct in dit nummertje:
- No lo cuentes (vertel het niet) - Por si lo cuentas! (want als je het vertelt)
Hélaba! Het betreft hier wél telkens de tegenwoordige tijd van de tweede persoon enkelvoud van hetzelfde werkwoord 'contar'. Waarom dan cuentes en cuentas?
Wel, dat komt door die 'si' (als je het vertelt). Als een werkwoord gepaard gaat met 'si'(als), 'que'(die), of 'cuando' (wanneer) verandert de vervoeging helemaal! Niet leuk voor leerlingen: weeral een kolommetje méér in de toch al zo moeilijke vervoegingen en weeral iets waar je in het begin constant moet op letten! Wél heel rijk en klankvol in de spreektaal. Al die verschillende klanken en vervoegingen brengen wél extra kleur in de taal.
Tja, de makkelijkste talen (Engels bvb) zijn helaas ook de armste. Rijke talen steken meestal een stuk ingewikkelder in elkaar. Dichten moet dan ook een heerlijke bezigheid zijn in het Spaans.
Mijn wereld is weer wit geworden, maar Chico trekt het zich niet aan, lekker ingeduffeld als hij is! Welke grote hekel hij ook heeft aan regen, sneeuw daarentegen vindt hij de max!
Hoe moeizaam hij er met zijn korte pootjes ook doorkomt, het kan hem allemaal niet schelen, en je krijgt hem gewoon niet meer mee naar huis. Want een eigen koppig willetje heeft hij wel!
Tot... hij na enige tijd plots gaat beseffen dat zijn pootjes toch wel héél erg koud gaan krijgen, en hij er eentje gaat optrekken terwijl hij me meelijwekkend in de ogen kijkt! En ja... dan zit er weinig anders op dan hem op te pakken en naar huis te... dragen!
Ik weet het... het zijn gewoon 'hondenstreken', maar ach, die oogjes van dat kleine mormel kun je nou toch écht niet weerstaan!
Vooral ook de manier waarop hij dan een beverig pootje opheft maakt dat je er gewoon inloopt.
Ik kan het ook niet laten hé? Mijn oude taal-liefde: Spaans! Die enorme verscheidenheid in muzikale expressie bijvoorbeeld. Daarom laat ik hier nog maar eens een van mijn favoriete nummers horen en zien: "Yo vendo unos ojos negros' (ik verkoop enkele zwarte ogen), gezongen door Maria Dolores Pradera.
Je kunt het vinden op Youtube, maar vooral ook beluisteren op volgende site:
Op deze laatste site maakt het deel uit van de LP 'Pozo de arena' (zandput/zandbak). Loop gewoon met de muis over alle nummers van die LP, blijf staan op 'Yo vendo unos ojos negros', en klik op het oranje pijltje links van het nummer. Dan kun je het volledig beluisteren. Ze hebben daar hun eigen muziekspeler die automatisch opent onderaan je scherm.
Ook 'Que Bonito' staat op die LP en die vind ik écht super! Maar daarvoor moet je de woorden begrijpen. Misschien vertaal ik ze wel eens in een volgend stukje.
Hier volgt alvast de tekst en mijn vertaling van die zwarte ogen:
1. Yo vendo unos ojos negros quien me los quiere comprar, los vendo por traicionero porque me han pagado mal. (2X)
2. Mas te quisiera, mas te amo yo y toda la noche la paso suspirando por tu amor. (2X)
3. Ojos negros traicioneros Porque me mirais asi Tan alegres para otros Y tan tristes para mi (2X)
4. Mas te quisiera, mas te amo yo y toda la noche la paso suspirando por tu amor. (2X)
5. Cada vez que tengo penas me voy a la orilla del mar a preguntarle a las olas si han visto a mi amor pasar. (2X)
6. Mas te quisiera, mas te amo yo y toda la noche la paso suspirando por tu amor. mas te quisiera, mas te amo yo y toda la noche la paso suspirando por tu amor
Ik verkoop enkele zwarte ogen Wie wil ze van me kopen? Ik verkoop ze wegens verraad Omdat ze me slecht hebben betaald.
Hoe meer ik je zou willen, hoe meer ik je bemin! En ik breng de hele nacht door Zuchtend voor je liefde.
Verraderlijke zwarte ogen Waarom bekijken ze me aldus? Zo vriendelijk voor anderen, En zo droevig voor mij?
Hoe meer ik je wil, hoe meer ik je bemin! En ik breng de hele nacht door Hunkerend naar je liefde.
Telkens ik verdriet heb Ga ik naar de oever van de zee Om aan de golven te vragen Of ze mijn liefde hebben zien voorbijgaan.
Idem aan 4.
Een prachtige stem! Een prachtige uitspraak! Een prachtig stukje muziek! Een uitgekiende begeleiding.
Nat King Cole zong het ook ooit, maar helaas, de man deed zijn best, maar zijn Spaanse uitspraak was eerder clownesk te noemen.
TAALWEETJES:
Maria Dolores zingt met een perfect Castillaans (is gelijk aan ons ABN) accent! De moeite waard even goed te luisteren naar een paar kleine nuances in de Spaanse uitspraak:
- De 'v' in het Spaans (zie 'cada vez) wordt 'bijna' als een b uitgesproken, maar als je goed oplet is het zo iets tussen de v en de b. De ene keer meer v, de andere keer meer b.
- de 'c' wordt 'op de tong' uitgesproken, bijna als de Engelse th (zie 'traicionero').
- de dubbele 'l' (ll) wordt als dj uitgeproken. (zie 'orillas del mar')
- de 'y', zoals in 'yo' (ik) wordt eveneens als dj uitgeproken.
Wie soms zou denken dat sommige Spanjaarden een spraakgebrek hebben: neen hoor! Zo hoort het nu eenmaal.
360.000.000.000 euro's schuld blijkt vadertje staat ondertussen al te hebben vergaard!
360 met negen nullen er achter. Om van te duizelen!
360 Miljard.
Miljaar! Welke idioten hebben dit weten klaar te spelen in een land dat ooit zo bloeide? Die waar we maar blijven voor kiezen?
Die schuld zou op een slordige dertigduizend per Belg komen! Heeft iemand daar ooit onze toestemming voor gevraagd? Elke Belg, van baby tot bejaarde, loopt met dertigduizend euro schuld op de rug en betaalt daar ook hoge interesten op!
Waarom? Waarvoor? Wat deden WIJ met dat geleende geld? Hebben WIJ schuld aan die schuldenberg? Natuurlijk hebben we er schuld aan. We moesten maar niet zulk stom kiesgedrag vertoond hebben. We moesten maar niet hebben blijven stemmen voor idioten die de hele wereld naar hier halen om te bepamperen. We moesten in het kieshok maar eens goed duidelijk maken dat we die lijsten vol kwakzalvers niet langer pikken!
Hoe we dat kunnen? Makkelijk toch? Door voor een partij te kiezen die dank zij het kleutergedrag van de anderen, onder een cordon sanitaire gebukt gaat.
En dat waren we juist ook aan het doen. Maar toen vond dat onzalige NVA het tijd om zijn graantje te komen meepikken en het was om zeep! Maar de Vlaming zag het niet! De Vlaming keerde zich massaal af van het VB om voor NVA te gaan stemmen!
En de Waal lachte in zijn vuistje! Het belang van het gehate Vlaanderen was nog maar eens gebroken wegens verdeeldheid.
De Allochtoon voelde zich ook een stuk beter in zijn vel: een gematigde partij zou wel weer met zijn voeten laten spelen en verder over de brug komen met cadeautjes voor hen. Stukken beter dan het VB waar ze zo'n schrik voor hadden.
Al met al denk ik dat Vlamingen er maar eens moeten over nadenken om ergens anders asiel te gaan zoeken. Zijn we meteen van die schuld af!
Maar meteen na de vermelding van die schuld in het nieuws gingen ze het kwalijk ruikende zaakje wat verbloemen: ons bruto nationaal product zit goed, en dekt die schuldenberg wel!
Ons bruto wàt? Welk nationaal product? De ene werkgever na de andere gaat over de kop of vlucht het land uit! Zo ver hebben vooral de sossen het gebracht. Nu zijn ze wel verplicht om de schulden steeds hoger te laten oplopen om hun beschermelingetjes te blijven plezieren! Het hele land moet dan maar zwaar meebetalen opdat enkele idioten ten koste van wat ook op de kiezerslijsten zouden kunnen blijven prijken.
Enkele beelden zeggen meer dan duizend woorden? Jawel... en die beelden komen weeral uit zo'n zwerfmeel! Maar de boodschap is duidelijk! De keuze? Die is aan ons! En die zijn we heel erg goed aan het verbrodden!
VRIJHEID? OF...
ONDERDRUKKING EN DOCTRINE?
IRAN 1967.
IRAN HEDEN
EGYPTE 1954. UNIV CAIRO.
EGYPTE 2004 UNIV CAIRO
AFGHANISTAN 1967
AFGHANISTAN 2011
Ver van je bed allemaal? Kijk dan maar even hieronder!
NL (Amsterdam Dappermarkt) 1980
AMSTERDAM Dappermarkt 2011
Nog te ver van je bed? Kijk dan maar eens rond in je eigen buurt!!!
Nog altijd overtuigd dat het niet zo'n vaart zal lopen?
Nog altijd niet overtuigd dat de duistere middeleeuwen niet achter, maar vóór ons liggen?
Nog niet overtuigd dat we achteruit evolueren? En sneller dan je denkt?
En... ook nog niet overtuigd dat juist vrouwen, die altijd weer de eersten zijn om naar (wereld-)vreemde religies over te stappen, net de grootste slachtoffers zijn van dergelijke regimes?
Dan kan ik maar met één gezegde besluiten: 'WIE ZOEKT DIE VINDT!".
Misschien moet ik hier ook nog maar even de woorden van de Spaanse schrijver Sébastien Vilar Rodrigez aan toevoegen, die na het bekijken van de foto's nog een stuk profetischer klinken:
-o-o-o-o-o-
Heel Europa is gestorven in Auschwitz Door Sébastien Vilar Rodrigez
Ik wandelde in Barcelona over straat, en ontdekte plots een verschrikkelijke waarheid - Europa is gestorven in Auschwitz...
We hebben er zes miljoen Joden gedood en ze vervangen door 20 miljoen moslims. In Auschwitz hebben we een cultuur verbrand, het denken, de creativiteit, het talent. We hebben het uitverkoren volk vernietigd, dat werkelijk gekozen was want ze hebben formidabele mensen voortgebracht die de wereld hebben veranderd. De bijdrage van dit volk is voelbaar in alle domeinen van het leven : wetenschap, kunst, internationale handel, en vooral als het geweten van de wereld. Dat zijn de mensen die wij hebben verbrand.
Onder het voorwendsel van de verdraagzaamheid en omdat we aan onszelf wilden bewijzen dat we genezen zijn van de kwaal van het racisme, hebben we de deuren wijd opengezet voor 20 miljoen moslims die ons domheid en onwetendheid hebben gebracht, religieus extremisme en onverdraagzaamheid, criminaliteit en armoede als gevolg van het ontbreken van de wil om te werken en van de trots om zelf hun gezinnen te onderhouden.
Ze hebben onze treinen opgeblazen en hebben onze fraaie Spaanse steden veranderd in een onderontwikkeld gebied, tenondergaand in rotzooi en misdadigheid.
In de appartementen die ze gratis van de regering krijgen, maken ze plannen om hun naïeve gastheren te vermoorden en te vernietigen. En zo hebben wij in onze ellende cultuur ingeruild voor fanatieke haat; creatieve kunde voor kennis van de vernietiging, intelligentie voor de terugkeer naar het bijgeloof. Wij hebben het streven naar vrede van de Europese Joden en hun streven naar een betere toekomst voor hun kinderen, hun vastberadenheid om zich vast te klampen aan het leven (want het leven is heilig) ingeruild voor een streven naar de dood, voor diegenen die verteerd worden door doodsverlangen voor zichzelf en voor anderen, voor hun eigen kinderen en de onze.
Wat een verschrikkelijke vergissing heeft het ellendige Europa begaan...
Dat het zo gewraakte meeroken, als reden om roken op café te verbieden, dikke zever is werd vandaag nog maar eens bewezen!
Mijn echtgenote moet op 1 februari een zware heelkundige ingreep ondergaan, en moest vandaag haar longen laten onderzoeken. Ze rookt... zowat 50 à 60 sigaretten per dag! Oei! Ze verwachtte dan ook niet veel van die test!
Pluspunt: ze haalt niet in. Is dus een zogenaamde 'keelrookster'. En toch verslaafd? Vind ik ook vreemd, maar nou, het is nu eenmaal zo.
Reactie van de dokter die de longtest bestudeerde:
- U rookt dus niet, mevrouw?
- Toch wel! Vijftig sigaretten per dag!
- Onmogelijk! Tenzij u niet inhaalt?
- Neen. Dat doe ik niet!
- Ha... dàt zal dan de reden zijn, want uw longen zijn 100% in orde!
En nu gij: van kindsbeen af is ze in rokerige omgevingen opgegroeid. Door haar eigen hoog rookgedrag is de ruimte waarin ze vertoeft altijd in rook gehuld. Zou ze eigenlijk moeten 'meeroken' met zichzelf! Maar niét dus!!!
Waar zitten dan al die klagers die over meeroken janken? Waarom doen ze dat dan? Omdat ze het zagen op TV? Omdat ze geïndoctrineed werden door de 'medische' wetenschap?
Elk denkt daar maar het zijne van. Maar één ding is zeker: het rookverbod in de kroeg is er niét gekomen uit bezorgdheid voor de gezondheid van niet-rokers. Wél om de eeuwige jankerds in te willigen! Op de wijze van de Wetstraat dus! En op de wijze van een aantal pseudo-wetenschappers die denken de wijsheid in pacht te hebben. Niemand dan mijn vrouw heeft ooit zoveel 'meegerookt' met zichzelf en met anderen! En toch heeft ze op zesenzestigjarige leeftijd longen die voor 100% in orde zijn!
Meerokers? Die bestaan helemaal niet! Onverdraagzame meejankerds daarentegen wél! Het meeroken zit niet in hun longen! Wél tussen hun oren!
Een mierenkolonie is toch wel een perfect voorbeeld van een 'maatschappij' die perfect samenwerkt.
Geen mier die aan eigenbelang denkt. De kolonie telt, en die moet ten koste van wat ook overleven!
Bij de bijen gaat het er ongeveer net zo aan toe. Liever de 'vijand' doden met een steek die ook je eigen ondergang betekent, dan de kolonie te laten vernietigen.
Kunnen we daar geen voorbeeld aan nemen? Eigenlijk niet! Wij zijn helemaal anders geprogrammeerd. We hebben elk een eigen persoonlijkheid en zouden niet kunnen leven als een willoos onderdeel van iets groters. Met andere woorden: gelukkig hebben we mensenhersenen en geen mieren- of bijenhersenen! Een eigen mening, persoonlijkheid en vrije levenswandel vinden we nog altijd heel erg belangrijk. Noodzakelijk zelfs om ons goed in ons vel te voelen.
Het denkpatroon van insectenkolonies en mensenmaatschappijen staat dus wel lijnrecht tegenover elkaar. Maar ook hier zou, zoals overal, de gulden middenweg toch wel ideaal zijn voor ons.
Lààt ons maar individueel denken! Maar laat ons daarnaast toch alstublieft niet het algemeen belang uit het oog verliezen. En dat is nou nét wat meer en meer gebeurt. Ooit wordt ons dat fataal!
In mijn loopbaan heb ik honderden voorbeelden gezien van egocentrisch denken. Ik heb mensen gekend die van Antwerpen naar Knokke kwamen wonen. In een nieuwbouw, maar pal naast een bakker die er al jaren was. Ze zagen na korte tijd kans een proces tegen hem in te spannen wegens reukhinder. Kregen nog gelijk ook op de rechtbank. De bakker moest een peperdure installatie laten plaatsen om de heerlijke geur van vers gebakken brood weg te werken. Dat kon hij zich financieel niet veroorloven en doekte dan maar zijn bakkerij op!
En die leuke Antwerpenaars? Wel, die konden nu hun verse pistoleekes een paar honderd meter verder gaan halen bij een andere bakker, waar gelukkig nog géén nieuw aangespoelden naast woonden.
Hoe die zaak, die niets met verkeer had te maken, net op mijn bureau was terechtgekomen? Wel, die mensen hadden hun klacht aanvankelijk tot de burgemeester gericht. En zoals gewoonlijk, brieven waarvan de secretarie wist dat geen der administratieve diensten er iets zou van bakken, kwamen nogal dikwijls bij mij terecht, hopend en wetend dat ik wel een gepast advies zou weten op te stellen. Deed ik dus ook: zo negatief als maar kon!
En dan stapten ze maar naar de rechtbank! Uiteindelijk misdeelden ze zichzelf, want ze waren... hoe is het mogelijk? Zélf klant bij die bakker!!! Haalden er elke morgen hun heerlijk verse pistoleekes! Die wilden ze dus maar al te graag eten, maar niét ruiken! Wel, dat komt ervan hé? Alle voordelen willen van de bakker naast je deur, maar het kleine 'nadeel?' ervan niet willen accepteren!
Wat gebeurt er meestal als je het onderste uit de kan wilt? Juist! Je krijgt welverdiend het deksel op de neus.
Ik ben er zéker van: ooit komt iemand naast een spoorweg wonen en gaat dan eisen dat dit spoor verdwijnt vanwege de lawaaihinder! Bij luchthavens is het trouwens al zover!
Voor luchthavens is de oplossing nochtans simpel: laat ze allemaal afschaffen, maar ga dan ook niet janken dat je niet meer op reis kunt! Dat je veel langer moet wachten op het pakketje dat je in China bestelde. Dat je geen vers exotisch fruit meer vindt!
Maar neen! Dat is allemaal teveel gevraagd! Luchthavens moéten er blijven... we moéten immers op reis om te kunnen overleven! Zó bepamperd zijn we wel al! Maar die vliegtuigen moeten dan maar opstijgen boven de woningen van anderen! Anderen die niét zo pietluttig doen! Wat deden de mensen vroeger? Mensen die in de koolmijnenstreek woonden bevoorbeeld! Al dat vuile kolenstof in de lucht? Geen nood! Het brengt brood op de plank! Maar die tijd is voorbij. Nu brengt de dop brood op de plank en dat is al lang voldoende om totaal geen hinder meer te aanvaarden!
Ander voorbeeld, meer specifiek uit mijn eigen verkeersbranche: pendelwegen! Een typisch voorbeeld daarvan is de weg Knokke - Brugge. Ooit een verbindingsweg waarvan pendelaars graag gebruik maakten voor snel woon - werkverkeer. Er woonden wat oudere mensjes langs: hier en daar een huisje. Die mensjes klaagden niet. Ze woonden er sedert mensenheugenis en lang voordat de weg drukker werd door het autoverkeer. Ze leerden gewoon leven met de toegenomen drukte en zagen geen vuiltje aan de lucht. Verdraagzaamheid stond nog hoog in het vaandel bij die generatie.
Maar die generatie stierf uit. De huisjes werden omgevormd tot fermettes en er kwamen nieuwe, jonge gezinnetjes wonen. Mannekens met baardekens om volwassen te lijken; vrouwkens die er alles aan deden om hun man op te jutten tot janken... kindekens die overbeschermd moesten worden. En de narigheid begon. Snelheidsbeperking volgde op snelheidsbeperking: aanvankelijk 90, dan 70, dan op sommige plaatsen 50... In één woord: het was naar de knoppen!
De vlotte pendelweg was herschapen in een zenuwslopend slakkenspoor.
- Dat is wat er in alle lagen van de maatschappij gebeurt als de jankerds het voor het zeggen hebben! - Dat is wat er gebeurt als eigenbelang primeert op algemeen belang. - Dat is wat er gebeurt als we niet een héél klein beetje een voorbeeld gaan nemen aan een mieren- of bijenkolonie. - Dat is wat er gebeurt als politici blijven luisteren naar jankerds. - Dat is wat er gebeurt als egoïsme en eigenbelang de scepter gaan zwaaien!
Mogen we dan niet meer individueel denken? Natuurlijk mogen, en moéten we dat zelfs! Maar dan alstublieft niet met een logica die jouw eigen miezerig persoontje als het centrum van de hele wereld ziet!
Rijks Middelbare School Knokke, schooljaar 1953. Later werd het om Joost mag weten welke redenen omgedoopt in 'Koninklijk Atheneum'.
Ik kwam van de lagere school, die tot het achtste studiejaar liep toen. Maar mijn leraar van het zesde had mijn vader ervan overtuigd dat ik daar verder niets meer te leren had, en ik beter zou overstappen naar het middelbaar onderwijs.
Mij liet het allemaal stoïcijns koud. Ik leerde wel vlot, had geen hekel aan de school, maar hunkerde toch naar een meer vrije omgeving, die ik dacht te zullen vinden in een werkomgeving. Eigenlijk wou ik zo snel mogelijk van die schoolplicht af!
Maar goed, ik kwam dus in die RMS terecht. Onmiddellijk ervaarde ik een heel andere mentaliteit! We werden niet langer als onmondige kinderen, maar als volwaardige jongelingen beschouwd. De klaslokalen waren ook een pak moderner dan deze van mijn oude schooltje. En ik besefte het nog niet... maar we werden geïndoctrineerd! Maar dan wél op de goede manier!
We werden heel anders behandeld. Als zelfstandige individuen. We leerden om ook de anderen altijd respectvol te behandelen. Het duwen, trekken en vechten zoals op de lagere school was er niet meer bij. Op de 'speelkoer' stonden we in groepjes te praten. Net als grote mensen. We leerden fier te zijn op onze school. We leerden die fierheid naar buiten toe uit te stralen. De man in de straat moest zién dat we van de RMS kwamen!
En we liepen in de doctrine! Gelukkig voor ons was het een humanitaire doctrine en werden we plots van kind tot mens gepromoveerd! En we gingen ons ook op straat plots heel anders, en deftiger gedragen. Er was ons immers een gevoel van eigenwaarde aangepraat. Ik vond me een heel andere persoonlijkheid geworden.
Het kon allemaal niet beter, en tot op heden ben ik dankbaar voor die jaren. Enkele jaren later was ik stom genoeg om niets vermoedend voor een Katholieke technische school te kiezen en werd met een ruk terug naar de middeleeuwen gegooid!
En dan probeer ik me even in te leven in het leven van de kinderen die destijds deel uitmaakten van de Hitlerjugend! Wij veranderden op die leeftijd, gelukkig in de goede zin, door een goede school. Maar goed of slecht, het bewijst me toch dat het niet moeilijk is kinderen van die leeftijd te indoctrineren! En dat gebeurt de dag van vandaag nog altijd in veel culturen!
Ik zag, op TV maar met live beelden van destijds, hoe die Hitlerjugend enthousiast en fier de Hitlergroet bracht. Ontroerend, als je het in dit tijdsbeeld plaatst, toen niemand nog aan oorlog dacht. En meteen werd ik weggerukt naar mijn verleden in de RMS. De gelijkenissen waren treffend! De doctrine was idem dito. Het verschil lag alleen in het doel van die doctrine. In mijn school was het doel volwaardige leden van de samenleving te vormen. De kopstukken van de Hitlerjugend echter hadden andere, meer duistere bedoelingen.
Grasduinend in een ander blog leerde ik dat tegenwoordig veel (of alle?) scholen een Islamleraar hebben. Zéker toch die zogenaamde 'concentratiescholen'. Die leraren zijn er geplaatst door toedoen van onze onvolprezen Wetstraat, in het kader van (slik) 'integratiepolitiek'!
Hoé in 's hemelsnaam kun je nu, als beleidsman, zo stom zijn te denken dat je mensen maar best integreert in een nieuwe cultuur door hen te laten opleiden door leraren uit hun oude cultuur? Hebben die kerels in de Wetstraat dan écht alle vijzen in hun hoofd los? Luister je, Paula Dhondt?
Kinderen rond de leeftijd van twaalf zijn heel ontvankelijk voor elke vorm van doctrine.
Religies zijn eigenlijk de uitvinders van het systeem.
Hitler kopieerde het met zijn Hitlerjugend.
De RMS deed het met humanere methodes.
In sommige derdewereldlanden worden kinderen geïndoctrineerd tot regelrechte vechtmachines.
In concentratiescholen nemen Islamleraren hier nu het vaandel over.
En in al die gevallen blijkt het voortreffelijk te werken! Wat betekent dat je met een twaalfjarige alle kanten uit kunt. Je kunt er een moordenaar van maken, een (goed-)gelovige, een parasiet, een hangjongere, een terrorist of een waardig mens naar gelang de richting die je ze opstuurt.
Maar NOOIT zul je op de manier van de Wetstraat een vreemde en wrede cultuur kunnen integreren in een beschaafde maatschappij! Dat is de koe bij de staart pakken in plaats van bij de horens!
Alvorens iemand mij verwijten naar het hoofd slingert over dat denigrerend woord 'gepeupel', wil ik maar meteen zeggen dat ik mezelf ook onder die noemer reken. Net zoals alle andere mensen die in dit land wel de meerderheid vormen maar toch niks te zeggen hebben, en zich te waardig achten om te gaan janken!
Goed. Nu dit mogelijke misverstand is opgelost kunnen we overgaan tot de dagorde.
Waar ik eigenlijk heen wil is bewijzen dat democratie, hoe mooi het allemaal ook lijkt, niet echt werkt. Zéker niet op lange termijn! En het werkt niet omdat ondanks alle beschaving het gepeupel gewoon gepeupel bleef doorheen de eeuwen! Hoegenaamd niets is veranderd in de menselijke geest sedert de oertijden! We hebben dan wel een hogere technologie, maar die wordt uitgevonden door enkelingen. We hebben beter onderwijs, maar dat brengt wel geleerdheid, maar geen wijsheid! We hebben een (hm) 'betere' wetgeving en betere levensomstandigheden. Maar wat is er wezenlijk veranderd onder ons schedeldak? Niets! Hoegenaamd en goed geweten niets! We blijven maar meehuilen met de wolven in het bos. We blijven eigenbelang maar ver boven algemeen belang stellen. We blijven maar... nou ja... de oermensen die we ooit waren! En dat is dan nog een understatement, want in werkelijkheid gaan we steeds sneller achteruit in de evolutie! De kuddegeest, geleid door een erg twijfelachtige openbare opinie, neemt jaar na jaar toe! Hoe beter de mens het heeft, hoe meer hij gelooft in de kudde in plaats van zich vragen te stellen hoe dit alles kan blijven duren!
Aanleiding tot dit stukje was een documentaire die ik zag op History Channel: "The Third Reich - The Rise". Iedereen zou die documentaire moeten zien en er eventjes goed bij stilstaan hoe één onaanzienlijk mannetje het kon waarmaken het gepeupel van een gans land (schijnbaar) aan zijn kant te krijgen.
Want Hitler heeft NOOIT een stemmenmeerderheid behaald! De meeste Duitsers moésten dat onnozel manneke helemaal niet! Maar hij heeft handig ingespeeld op de kuddegeest van het gepeupel, en zodra hij ondanks alles voldoende stemmen kreeg om kanselier te worden, schromelijk misbruik gemaakt van zijn macht. Misbruik door gewetenloze moorden. Alles wat niet vóór hem was, was tegen hem en moest uit de weg geruimd worden. Zijn eerste vertrouwelingen waren dan ook een legertje van schorremorrie. Regelrecht tuig van de richel. Ze zaaiden dood en verderf, eerst in de in de politieke kringen, en later op de straat.
En toen het gepeupel het doorkreeg was het te laat! Hij had zichzelf al binnen de kortste keren tot Fuhrer uitgeroepen en vrij stemrecht was er niet meer bij! Angst kwam in de plaats! En er was plots nog slechts één partij!
De 'beschaafde' wereld van nu vindt onderandere de holocaust gruwelijk, en haat de toenmalige Duitse bevolking. Maar als je er even goed bij stilstaat: die bevolking had geen keuze! Je had een minderheid die vóór Hitler was, je had een hoop twijfelaars die in het verarmde Duitsland van toen vonden dat het tóch niet slechter meer kon, en je had een meerderheid van fatsoenlijke Duitsers die ofwel zwegen, ofwel in folterkamers belandden!
De beulen in de concentratiekampen? Typisch Duits? Helemaal niet! Dat soort van tuig vind je onder elk volk. Het komt alleen maar niet boven omdat het geen kans krijgt.
Hitler's volgende geniale stap was het oprichten van de Hitlerjugend. Die was VERPLICHT vanaf de leeftijd van 10 jaar. Toen onze huidige Paus werd aangesteld was er tijdelijk enige kritiek omdat hij bij de Hitlerjugend was geweest. Maar dat kon destijds ook niet anders! Het was immers verplicht. En daar werden die onschuldige kinderzieltjes geïndoctrineerd: ze waren in de eerste plaats gehoorzaamheid verschuldigd aan de fuhrer en aan zijn ziekelijke principes. Ouders kwamen pas op de tweede plaats! Wàt een gezinsdrama's zullen daaruit zijn voortgekomen! Verstandige ouders zagen hun kinderen plots de ouderlijke macht helemaal ontglippen en konden er niets tegen ondernemen. Diegenen die het toch probeerden wachtte een gruwelijk lot!
Ook toen Joden open en bloot op straat werden vernederd en zelfs doodgeslagen bleef het gepeupel zwijgen. Uit goedkeuring? Zéker niet! Uit angst? Misschien. Maar de hoofdreden was dat gepeupel altijd al gepeupel was en altijd gepeupel zal blijven! Een zeer beangstigende gedachte trouwens!
Recent, in India, bij die groepsverkrachting, gebeurde iets gelijkaardigs: meer dan een half uur lang lag een verkracht, bloedend en stervend meisje op een drukke straat alvorens iemand er zich mee bemoeide!!! Toen dat eindelijk wél gebeurde was het te laat.
Omdat het nu eenmaal India was? Neen hoor! Het kan net zo goed hiér gebeuren. Gepeupel moeit zich niet graag. Gepeupel houdt er niet van eventueel als getuige te moeten verschijnen op de rechtbank. Gepeupel kijkt altijd weer zwijgend toe. Gepeupel kiest altijd weer de weg van de minste weerstand. En net dààrom is het gepeupel een grote meerderheid, die zich eigenlijk als een onaanzienlijke en minderwaardige minderheid opstelt. Dat gepeupel heeft nog altijd de mentaliteit die we ook in de middeleeuwen zagen:
- Keek zwijgend toe bij gruwelijke openbare martelingen zoals radbraken en andere wansmakelijke perversiteiten. - Keek zwijgend toe bij openbare verhangingen. - Keek zwijgend toe hoe heksen werden verbrand. - Vond dit alles, geïndoctrineerd door een handvol enkelingen, zelfs heel goed en verdiend!
En toch... had dit gepeupel diezelfde meerderheid die ze ook nu nog heeft.
Wat is er dan verdorie mis met de mensheid als enkelingen en minderheden er telkens maar weer in slagen de lakens helemaal naar zich toe te trekken? Zowel vroeger als nu? Zowel in Duitsland, India, Amerika of waar ook ter wereld? Wie of wat is daar schuldig aan? De democratie? Eigenlijk niét, want in de middeleeuwen was er geen democratie! De kuddegeest? Misschien wel, voor een stuk. Maar de hoofdreden, denk ik, ligt bij het individuele egoïsme.
In de middeleeuwen werd niet geprotesteerd om niet zélf slachtoffer te worden. In het Duitsland van Hitler idem. In de modernere wereld (zie India) heet het dan weer 'elk voor zich'.
En hier? Nu? In Vlaanderen? Hoe heet het hier? Vooral kuddegeest en egoïsme! Twee kwaliteiten die ooit tot zelfvernietiging zullen leiden.
- Val vadertje staat niet lastig zolang je een uitkeringkje van hem krijgt! - Zwijg als je ziet hoe vadertje staat jouw mooie centjes kwistig over vreemden verdeelt! - Huil mee met de wolven in het bos als je in de prooi wilt delen! - Draai je kap naar de kant van waar de wind voorlopig komt. Zo doe je geen verkoudheid op! - Zwijg stil als je land wordt verkwanseld aan vreemde culturen. Liever dàt dan te moeten strijden voor je vaderland! - Let op als je vaderlandsliefde verkondigt! Want dat heet nu racisme en is strafbaar!
Staan we dan zó ver af van de opkomst van het Hitler-Duitsland met zijn verachtelijke censuur? We hebben nog éventjes de boot van de Sharia wet kunnen afwenden. Voor hoe lang?
En ja... er zijn wel buitenbeentjes hoor! Buitenbeentjes die wél hun stem durven verheffen. Maar die trekken, geïndoctrineerd door de openbare opinie, meestal aan het verkeerde touw! Die gaan luid janken om het land nog wat méér te verraden! Zo lang ze zélf maar geen poot moeten uitsteken en na hun vermoeiende gejank weer rustig in hun sociale hangmat kunnen gaan liggen uitrusten!
Of politici dat beseffen? Natúúrlijk beseffen ze dat! Wat dacht je wel? Dat betekent juist hun sterkte! Het gepeupel bespelen zoals het wenst bespeeld te worden. Dat het op die manier naar een bodemloze afgrond wordt geleidt beseft het toch niet!
Maar dat maakt de politici niet uit zolang ze niet zélf in die afgrond geraken, en dat zullen ze ook niet! Zie wereldoorlog twee, waarin het gehele Wetstraatzootje als gediplomeerde angsthazen naar Engeland vluchtte 'met de staart tussen de benen'! Dat Hitler zijn bommen ook tot in Londen zou weten te brengen wisten ze toen nog niet! Maar zodra ze dit doorkregen zullen ze wél hun maatregelen hebben getroffen om ongeschonden uit de strijd te komen! Wees maar gerust!
Ik denk niet dat ze ooit, net als het Londense gepeupel, in de metro's hebben moeten schuilen. Daar zullen ze wel andere en betere oplossingen voor hebben gevonden. Want het hachje van een excellentie is toch wel veel meer waard dan dat van duizenden 'gewone' mensen hé?
Maar ach ja... alle gekheid op een stokje, ik heb er al lang leren mee leven dat het gepeupel gewoon gepeupel blijft, en maar blijft stemmen voor halfbakken en halfgare charmeurs. Ze moeten het maar weten. Misschien verdienen ze ook niet méér!
Democratie blijkt dus op lange termijn niet te werken en zijn eigen ondergang te graven.
Dictatuur werkt al evenmin, want alle macht aan één persoon toevertrouwen is toch wel heel riskant!
Wat dan wél zou werken? Ik zou het echt niet weten! Iets geheel nieuws misschien? Iets dat op logica is gebaseerd? En misschien door een computer geleid in plaats van door mensen? Wie zal het zeggen?
Feit is dat het iets zou moeten zijn dat in de eerste plaats aan het algemeen belang van het volk denkt. Iets dus dat nog moet worden uitgevonden. Hier ligt dus nog een heel braakliggend terrein open voor eventuele 'uitvinders'! Het Vlaams Belang komt misschien in de buurt, maar heeft af te rekenen met de negatieve ervaringen van het Hitler-Duitsland. Ervaringen die niemand bereid is zich te laten herhalen. Waarschijnlijk is dat wel de hoofdoorzaak van het feit dat VB maar moeilijk doorbreekt! De erfenis van Hitler staat hiervoor heel erg in de weg. En dat vinden de overige partijen heel erg in hun kraam passen! Daar hebben ze een punt mee om hun onnozel en ondemocratisch cordon sanitaire op een 'humanitaire' manier te verantwoorden!
Met andere woorden: de vloek van Hitler rust nog steeds op elk van ons!
Ik ben er in de loop van mijn leven zo langzaam maar zeker achtergekomen wie ik ben... Langzaam maar zeker ook de persoon weten te identificeren die ik eigenlijk ben maar zelf niet altijd begreep! Vanbinnen warm en sociaal, naar de buitenwereld toe koel en schijnbaar onaangedaan.
Die tweeslachtigheid heeft me altijd al hevig verontrust. Was ik dan zo harteloos? Neen toch? Zo voelde het tenminste toch niet aan! Waarom kon ik dan niet, net als anderen, mijn emoties de vrije loop laten? Tranen met tuiten huilen op een begrafenis bevoorbeeld? Of meehuilen met het verdriet van anderen? Hoé nauw ze me ook aan het hart lagen?
Neen! Dat kon ik allemaal niet! En doen alsof is al helemaal niet mijn stijl. Welnu, als ze dan vonden dat ik hard en harteloos was, dan moest dat maar. Liever dat dan dat ik komedie zou gaan spelen.
En toen kwam ik geleidelijk aan achter de echte oorzaak van mijn schijnbare onaangedaanheid: emotionele kracht! Het mooiste geschenk dat moeder natuur me kon geven! Dàt moet het zijn. Mensen die emotioneel zwak staan huilen gauw, kunnen moeilijk tegenslagen verwerken, maar komen juist daardoor bij de buitenwereld over als warme mensen met een goed hart.
Is dat spijtig, of is dat een zegen? In elk geval behoor ik dus niét tot die laatste categorie. Zowat alle tegenslagen in mijn leven heb ik snel kunnen verwerken onder het motto: alles waar je niet aan doodgaat maakt je sterker.
En bij mij was dat zéker het geval. Altijd heel snel geleerd van negatieve ervaringen. Mijn eerste 'ondraaglijke' emotionele ervaring moet me al direct aan het denken hebben gezet, en het was net of er een noodstop verscheen in mijn hersenen. Een soort van zelfbescherming dus. Een soort zelfbescherming dat ik gretig verder ging cultiveren. En het leek nog te werken ook!
Emotie? Medeleven? Verdriet? Allemaal goed en wel, maar het drong nog maar door tot waar ik het wilde laten doordringen! Omdat ik ondertussen ook had leren beseffen dat je, als je iemand wilt helpen, je dat helemaal niet kunt als je zélf mee in hun emotionele put gaat springen! Zo kun je ook een emotioneel wrak niet helpen als je jezelf ook eerst een emotioneel wrak laat worden! Kun je trouwens iemand die verdrinkt, redden als je jezelf eerst ook laat verdrinken?
En zo heb ik, waarschijnlijk al in mijn prille jeugd, en onbewust, honderd en een mechanismen uitgevonden om die negatieve emoties onder controle te houden. En ondertussen is dat een automatisme geworden waar ik niet eens meer onderuit kan. Maar ik acht me toch gelukkig dat ik geen huilebalk ben! In elk leven moet een zekere hoeveelheid regen vallen! En elk voor zich heeft de taak die regenbuien teboven te komen. En eigenlijk kan niemand je daar echt mee helpen. Op bepaalde momenten voel je je misschien verplicht om, uit humanitaire redenen, anderen, en dan vooral naastbestaanden, te proberen te troosten. Maar tegenslagen en verdriet zijn echt wel individuele zaken die ook individueel moeten verwerkt worden. En in de meeste gevallen gaat daar vooral veel tijd mee gepaard. De tijd heelt alle wonden zegt men, en dat is nog waar ook!
Persoonlijk, als ik een zware tegenslag te verwerken heb, is het allerlaatste wat ik nodig heb iemand die meehuilt met mij. Dan nog liever iemand die schijnbaar onaangedaan zegt: " kop op, man, je bent niet de enige met je probleem, en grienen helpt daar niks aan! Wees een man en pak je problemen aan!"
Maar ik kan heel goed begrijpen dat niet iedereen zo is! En dat vind ik nou net zo jammer! Het soort troost dat ik te bieden heb, helpt dan ook lang niet voor iedereen, al denk ik zelf dat het veel meer waard is dan mee te jammeren! Maar, (foei alweer) de openbare opinie wilt dat je meehuilt. Zoniet ben je harteloos! Openbare opinie? De boom in ermee! Ik ben een individu, en geen 'openbaar' wezen! Gedeelde vreugde kan dan misschien wel dubbele vreugde zijn, maar gedeeld verdriet is ook dubbel verdriet! Maar helaas lijkt niemand daarbij stil te staan!
Al met al vind ik die emotionele kracht eigenlijk wel het mooiste geschenk dat ik ooit kreeg, al ben ik er soms ook beschaamd over!
Oh jawel hoor! Ik heb ook mijn emotionele tegenslagen te verwerken gehad! Heel veel zelfs. Meer dan een normaal mens zich kan indenken. En dat kwam heel hard aan. Raakte me tot in het diepste van mijn ziel. En dan voelde, en voel ik me soms nog, op sommige momenten afglijden. Afglijden in een put waarvan ik weet dat hij bodemloos is. Maar lang duurt dat niet! Dan raap ik mezelf weer samen, trek mijn emotioneel 'valscherm' aan, stel alle hulpmechanismen in mijn hersenpan in werking... en klim... wat zeg ik? Vliég uit de put! En dan zié ik er niet alleen weer onaangedaan uit, ik bén dan weer onaangedaan!
Wat echter niét betekent dat ik de problemen die me neerwaarts haalden, vergeet! Verre van! Maar ik kijk er weer met klaar gemoed tegenaan. Waar ik kan helpen doé ik dat dan; waar dat niet kan ga ik er ook niet zitten over grienen en mezelf kapotmaken!
Misschien kunnen bepaalde mensen lering trekken uit dit stukje. Want 'Into each life some rain must fall'. Maar we hebben van nature uit allemaal een regenscherm meegekregen! De vraag is alleen hoe je dit regenscherm verder hebt gecultiveerd na je geboorte.
Heb je het dichtgeplooid gelaten? Dan wacht jou helaas nog heel veel nattigheid!
Heb je geleerd hoe je het optimaal kunt gebruiken? Gefeliciteerd!
Wacht je af tot iemand anders je leert hoe je het kunt gebruiken? Dan wacht je vergeefs! Dat is nu eenmaal één van de dingen die je zelf moet leren ondervinden. Daar kan niemand je mee helpen. Voor zover ik weet kan zelfs geen enkele psycholoog je dat plekje in je hersenen aanwijzen waar je een knopje kunt omdraaien. Helaas! Als er een psycholoog bestond die dat wél kan, zou zijn wachtplaats constant vol zitten! En pillen bestaan daar al evenmin voor!
Tja... het behoort waarschijnlijk tot de opdrachten die het leven van elk van ons persoonlijk verlangt. Hersenen kréég je al... hoe je ermee omspringt is aan jou. Misschien kan de sluier een heel klein beetje worden opgelicht door te stellen hoeveel belangrijker het is om je af en toe eens in jezelf te keren en naar de persoon te zoeken die je in werkelijkheid bent, dan je tijd te verknoeien met zinloze babbeltjes, net bedoeld om jezelf te ontlopen!
2013 zet voor ons niet zo prettig aan: nakende riskante operatie van mijn echtgenote en dan nog wat gezinsprobleempjes in de familie.
Niets dat me er onder kan krijgen, want emotioneel stond ik altijd al heel sterk. Gelukkig maar!
Maar een en ander knaagt wél aan de inspiratie, en bijgevolg zult u van heden af en tot nader order slechts af en toe een berichtje of stukje vinden op mijn blog.
We gaan er allemaal wel wat héél makkelijk overheen: staatsschuld zoveel miljard... en we denken er niet verder over na. Maar schuld aan wié? Wat is dat eigenlijk, die staatsschuld? Waar komt dat geleende geld vandaan? Het begon met enkele miljoenen, dan miljarden... franks. Later miljarden euro's! We raken een beetje de tel kwijt (veel te veel nullen), en maken er ons dus maar geen zorgen over. Het bleef al zo lang drijven, dus zal het wel blijven drijven zeker?
Dan hoorde ik in het nieuws plots over de ontzaglijke schuld die de Verenigde Staten hebben... slik! Daar zijn wij dan toch nog klein bier tegen! Nou... het is ook een veel groter land. En nét een land waarvan ik lang dacht dat wij er onder andere schuldenaren van waren! Niét dus!
Maar dan stelt zich bij mij toch onmiddellijk de vraag: waar lenen onze paljassen dan al dat geld? Hoeveel interesten betalen wij daar jaarlijks op? En denken die clowns nou echt dat dit zomaar kan blijven doorgaan? Als wijzelf onze schulden niet tijdig vereffenen krijgen we de deurwaarder aan huis. Wanneer komt de deurwaarder eens aankloppen bij de Wetstraat?
Wat is daar nou eigenlijk allemaal aan en hoe werkt het systeem? Ik zou het echt niet weten, maar een hond zou ruiken dat die manier van doen helemaal niet koosjer is! Dat we onze beschaafde Westerse wereld aan het verkopen zijn aan... tja... aan wié eigenlijk? Zou het antwoord in de Wetstraat liggen, of weten ze het daar ook niet?
Wel, dan zal ik zelf maar het enige zinnige antwoord geven dat mogelijk is op een dergelijk idiote vraag: 'aan het kapitalisme'! Het kan immers niet anders of dat geld wordt geleend bij diegenen waar het zit: bij de allerrijksten van de wereld!
Maar goed... als de meeste landen dan schuldenaren zijn bij het kapitalisme... wie zal dan uiteindelijk baas zijn in die landen? Juist! De kapitalisten! De marionetten in de Wetstraat denken dan misschien wel dat zij dat zelf zijn, maar niks is minder waar! Ons land wordt, nu al, bestuurd door de kapitaalkrachtigen, en zij hebben het meer en meer voor het zeggen. En dat tekent zich al heel duidelijk af: rijken worden steeds rijker, armen steeds armer! De kloof tussen rijk en arm wordt steeds groter. Hoe zou dàt nu komen?
En welke toekomstperspectieven biedt een dergelijk wanbeleid? Ook dàt is niet moeilijk te achterhalen: de terugkeer naar de middeleeuwse leenstelsels! De rijken hebben de industrie, het land en de gronden. De armen moeten dit alles maar bewerken tegen het loon dat de rijken vaststellen als ze niet willen verhongeren! Hebben niks meer in de pap te brokken. Hoeven niet eens meer naar de stembus. Die kans hebben ze door eigen stommiteit verkeken! Verkeken door voor ondeskundige charmeurs te stemmen. De beschaafde wereld heeft immers zijn eigen faillissement veroorzaakt, nu is het kapitaal de baas!
Ja... de toekomst ziet er rooskleurig uit... voor de rijken! Die zullen zich terug meiden en slaven kunnen veroorloven voor een habbekrats. Zullen de autowegen voor zich alleen hebben, want het gepeupel zal zich geen auto's meer kunnen veroorloven!
Ooit komt er een generatie die ons, ons gehele politieke stelsel, onze lakse opvoedingsmethoden en ons stom jank- en kiesgedrag zal vervloeken! Want dit alles zal de oorzaak blijken te zijn van hun slavenleven!
Maar, gelukkig voor ons, dat zullen ze nooit weten te achterhalen! De geschiedenis zal voldoende verdraaid worden om de waarheid te verdoezelen! Als... àls de armen zich tenminste nog enige vorm van onderwijs zullen kunnen veroorloven!
Als reïncarnatie een van de opties zou zijn voor leven na de dood... dan zou ik daar helemaal niet willen voor kiezen. Ik durf er niet aan te denken hoe de wereld er binnen honderd jaar zal uit zien als het kiesvee even dom blijft, de politici even prettig gestoord, en het kapitalisme even rijk! Geef mij dan maar liever de hel. Daar zal tenminste ook al het vrouwelijk schoon zitten!
Aan alle vrienden en bekenden, Aan allen die me mailtjes zenden, Aan alle brave Vlaamse zielen, Die devoot voor de Wetstraat knielen,
Wens ik, tegen beter weten in, Dat de politiek zich eens bezint. Bedenkt hoe ze twintig twaalf totaal verziekte. Bedenkt waarom de misdaad weer zo piekte.
Helaas, dit is enkel maar een loze wens, Toch gedaan door een goedmenend mens. Een mens vol idealen Die nooit de kranten zullen halen!
Ik wens jullie dan ook allemaal Een politiek veel beter jaar. Een jaar waarin we ons land weer beleven, En niet voor cultuurbarbaren moeten beven.
Ik weet, dit is een dwaas gedicht! Want beterschap is niet in zicht. Vergeef me dus maar mijn geschrijf, Het heeft slechts een illusie om het lijf.
Ik had het geluk om héél dicht bij (gemeentelijke) politici te werken. Zo leerde ik ze heel goed kennen met al hun gaven en gebreken. Als... laat ik maar zeggen, 'verkeersadviseur', omdat er eigenlijk niet echt een woord bestaat dat mijn functie in mijn laatste 20 dienstjaren beter definieert, heb ik heel goed ondervonden hoe het er in de politieke wereld aan toegaat. En dan had ik nog het geluk die functie te mogen vervullen in een gemeente die in hoofdzaak op 'gemeentebelangen' draaide en waar andere, nationale partijen, maar een kleine minderheid vormden.
Met andere woorden: de Wetstraat had er niet veel in de pap te brokken. Wat haar natuurlijk een doorn in het oog was en nog is!
Meer geluk nog had ik met de schepen van openbare werken, die ook verantwoordelijk was voor het verkeer. Een persoon die, toen hij aan onze eerste wekelijkse vergaderingen deelnam, niet zoveel kende van de fijne kneepjes in het verkeersbeleid, maar openstond voor alle kennis, en gretig luisterde naar mensen die er meer over wisten. Zo goed dat hij op de duur expert werd, en een vlotte samenwerking gegarandeerd was. Dat heeft hem trouwens geen windeieren gelegd, want hij bleef schepen de gehele duur van mijn functie in die branche. We werden trouwens ook goede vrienden.
Maar... ondanks alles, hing hij, anders dan wij ambtenaren, van zijn kiezers af. Met als gevolg dat soms compromissen moesten worden gesloten waar ik niet helemaal achterstond. Maar goed... ik begreep hem wel en zolang het algemeen belang niet teveel geschaad werd door het toegeven aan enkelingen (lees: jankerds), kon ik ook wel hier en daar een toegeving doen die me niet echt zinde.
Kortom: het was een samenwerking zoals je niet dikwijls ziet tussen (onwetende) politici en (wetende) ambtenaren. En ik kon me vinden in die situatie. Dacht zelfs dat het er overal aldus aan toeging. Om naar het nieuws te luisteren had ik 's avonds geen zin! Na een hele dag druk bezig te zijn geweest met honderd en een problemen had ik geen enkele interesse meer in de problemen van de Wetstraat. Was ver van mijn bed! ... Dacht ik!
Toen ging ik met pensioen... begon het nieuws te volgen... en viel achterover van zoveel ondeskundigheid en onverantwoorde beslissingen, duidelijk genomen door volslagen leken. Luisterden die politici dan niet naar de kenners onder hun ambtenaren? Neen, zo bleek!
Als je dan bovendien bekijkt hoe iemand die vandaag minister van pensioenen is, in een volgende legislatuur dan plots minister van verkeer is... dan weer van asielbeleid... Madre mia! Hoe kan één persoon expert zijn in zoveel van elkaar verschillende zaken? Dat kan toch niet? Natuurlijk kan dat niet! En dat tekent zich ook heel duidelijk af in het beleid. En duidelijker nog in het straatbeeld!
Ik ken nou niks af van juwelen... maar veronderstel dat als ik, door een stel stomme kiezers, plots zou gepromoveerd worden tot grote baas van de juweliers... dan zou ik toch tenminste ter plekke bij juweliers mijn oor te luisteren gaan leggen? Desnoods enige tijd als 'leerjongen' bij een juwelier gaan werken? Heel deemoedig luisterend naar de kneepjes en problemen van het vak? Zodat ik met kennis van zaken kon spreken? Maar zelfs dàt blijkt er bij de meeste politici niet bij te zijn! Doen eigengereid hun zin in zaken waar ze totaal geen verstand van hebben! En dat moést ooit wel rampzalig aflopen.
Een eventueel universitair diploma is één zaak, die je wat voorsprong kan geven op je medemensen. Maar nooit in de praktijk hebben gestaan van de zaak waar je baas over bent? Dat is om problemen vragen!
Veel ministers laten zich trouwens totaal niet zien op hun administratie! Kennen hun soms heel noest werkende en vakkundige medewerkers niet eens. Willen ze ook niet kennen, want dat is vér beneden hun waardigheid als excellentie (n.v.d.r.: excellentie is geen synoniem van intelligentie hoor)!
Ze geven (als leek) gewoon een schriftelijk bevel en de administratie (als expert) moet uitvoeren. Hoé verkeerd het ook maar is. En hoé het ook maar overkomt als de wereld op zijn kop! Is het dan een wonder dat die medewerkers na verloop van tijd en voldoende 'lekenbazen' totaal gedemotiveerd raken en gaan werken als robotten? Hun voeten gaan vegen aan het algemeen belang en gewoon uitvoeren wat gevraagd wordt? Het andersom proberen is toch vechten tegen de bierkaai!
Wel, ik kan met enige fierheid en veel dankbaarheid verklaren dat ik de politiek in mijn gemeente Knokke heel anders heb ervaren! Gelukkig maar! Daar konden we voor 90% werken aan het algemeen belang. Die tien overblijvende percenten (voor rekening van jankerds)... nou ja... dat neem je er dan maar bij als noodzakelijk kwaad.
Maar in de Wetstraat werkt het net andersom: 90% jankerdsbelang, en hooguit 10% algemeen belang. Dat het vierkant draait speelt geen rol. Als het hún tijd maar meegaat! Vier of acht jaar Wetstraat moet toch voldoende zijn om binnengespeeld te zijn?
Misschien moet ik er ter verduidelijking nog een veralgemeend voorbeeld uit mijn praktijk aan toevoegen:
- De verkeerslogica stelde dat in een bepaalde straat eenrichtingsverkeer moest worden ingevoerd. Laat ons zeggen, van Oost naar West. Zodra de bewoners lucht kregen van de voornemens, gingen ze zich bemoeien. De grootste jankerds natuurlijk het eerst! De een wilde tweerichtingsverkeer houden voor eigen gemak, maar dacht niet aan de algemene verkeersdoorstroming. De ander wilde wel eenrichtingsverkeer, maar dan van West naar Oost! In de Wetstraat zouden ze luisteren naar wie het luidste jankt. Ook in Knokke was die trend wel aanwezig, maar meestal kon ik wel uitleggen dat de luidste jankerds ongelijk hadden, en werd dat ook ingezien door de politici. Stel je voor dat die wil tot luisteren er niét aanwezig was geweest! De stad zou op de duur onleefbaar geworden zijn doordat elke bewoner zijn eigen stukje verkeersbeleid voor zijn eigen deur wilde!
Gelukkig kon ik dergelijke misvattingen meestal wel ontkrachten en de zaak in goed banen leiden. Waarom ik dat kon? Omdat ik aan het algemeen belang dacht! En met een logische uitleg de politici kon overtuigen. Omdat ook zij inzagen het algemeen belang niet te kunnen negeren. Omdat de politieke wil tot luisteren naar kenners aanwezig was!
Misschien, en tot mijn spijt, loopt dit stukje misschien wat over van eigenlof. Maar dat is helemaal niet de bedoeling. Ik heb mijn taak altijd in alle bescheidenheid, en zoveel als mogelijk achter de schermen uitgevoerd. De verdienste komt mij niet toe, maar wél de politici in kwestie. Ik deed gewoon mijn taak naar best vermogen. De bedoeling dat ik dit alles neerpen is enkel mijn lezers een klaar beeld voor te houden van hoe het werkt in de politiek. De politiek even vanuit een andere hoek leer bekijken. Wie nooit met politici samenwerkte snapt dat misschien niet zo goed. Wat zeg ik? 'Misschien' niet zo goed? 'Zéker' niet zo goed. Anders zouden de verkiezingsuitslagen er wel eventjes anders uit zien!
En ik moet mijn woorden uit een van mijn eerste stukjes over politiek in dit blog kracht bijzetten: veel politici zijn echt geen slechte mensen. Het zijn wél mensen die totaal ondeskundig aankijken tegen de hen opgelegde taak. Als ze dan nog wilden luisteren naar mensen die er wél kundig in zijn en met beide benen in de praktijk staan, zou er geen vuiltje aan de lucht zijn. Maar neen! Zéker op nationaal vlak willen ze zich helemaal niet minderwaardig tegenover hun ambtenaren opstellen! ZIJZELF wanen zich de experts. ZIJZELF gaan nu de lakens uitdelen! En daar begint dan het gestuntel en de narigheid! En daar begint helaas ook... de ondergang van een bloeiende cultuur!
Sorry hoor! Bij gebrek aan serieuze inspiratie, laat ik hier nog maar eens een in mijn achterhoofd opgeslagen weetje horen:
We hebben allemaal wel eens gevlogen: buitengevlogen of naar een vakantiebestemming gevlogen. Maar naar een vakantiebestemming vliegen is niet hetzelfde als bevoorbeeld naar Londen Heathrow vliegen!
Aangekomen nabij een vakantiebestemming voelen we het vliegtuig dalen... rechttoe rechtaan, en voor we het weten staan we aan de grond. Op die luchthavens landen immers maar enkele vliegtuigen per dag!
MAAR! Vlieg eens naar London Heathrow! De drukste luchthaven van de hele wereld! Daar landen vierentwintig uur op vierentwintig drie vliegtuigen per minuut! Op één enkele landingsbaan!!! En toch... staan voor elk vliegtuig afzonderlijk bij de verkeersleiding zes mensen in om ze veilig naar die landingsbaan te loodsen! Bijna niet te geloven, maar zo is het! En op zijn Brits gezegd: 'Odd but it works'.
Als passagier merk je daar niet veel van. Wat je wél merkt is het volgende: Zaventem - Heathrow is een vlucht van amper een half uur, al maakt het vliegtuig een grote omweg: vliegt van Zaventem recht op Knokke, want daar staat de navigatieradiozender 'COSTA'. Dààr pas wordt richting Londen gedraaid en de 'blue twenty nine' (luchtweg Schiphol - Londen) vervoegd. Waarom die omweg? Omdat ook op de drukke luchtlijnen eenrichtingsverkeer geldt! De heenweg maak je via Knokke, de terugweg via Koksijde!
Maar goed, het is hoedanook een vlucht van een half uur... die tóch een vol uur duurt. Waardoor?
Wel, een half uur nadat je opsteeg van Zaventem, zit je boven Londen. Als je rechts in het vliegtuig zit en naar beneden kijkt zie je hoe de Theems zich kronkelend door de stad slingert, en zie je een piepkleine Towerbridge. Nu zou je denken: nog amper een twintigtal kilometer en we zijn er, en je zou al aanstalten willen maken om het vliegtuig te verlaten!
Verkeerd gedacht! In afstand ben je er al, maar in tijd ben je pas halfweg! Het vliegtuig gaat even schuinliggen en voorzichtig draaien, maar dat voel je zo niet. Je zou denken rechtdoor te vliegen. Er komt vanalles in beeld, en even later, hoe is het mogelijk, opnieuw London city en die Towerbridge. En nog eens en nog eens en nog eens! En telkens weer uit dezelfde gezichtshoek! Wat voor de drommel is hier aan de hand? Vliegt Londen soms mee met ons? Wanneer raken we daar voorbij?
En ondertussen merk je ook op dat die Towerbridge telkens weer groter is geworden! Onbegrijpelijk voor de leek! Maar omdat ik altijd graag weet waar ik aan toe ben, ging ik het even allemaal uitzoeken!
En eenmaal je het fijn uitgekiend systeem begrijpt, wordt alles duidelijk:
Op een bepaalde afstand vóór de landingsbaan van Heathrow, en zowat pal boven Londen, staan naast elkaar drie FICTIEVE cilinders recht omhoog in de lucht. En verschiet niet, elke cilinder is toch zowat 20 km breed. In die cilinder zitten, eveneens fictieve, spiralen die naar beneden leiden. De piloten volgen in één der cilinders deze spiralen.
Wie het laatst komt, vervoegt een der spiralen helemaal bovenaan, en begint, als in een lift, aan een dalende rondvlucht naar de begane grond. De verkeersleiding begeleidt. Je kunt het vergelijken met de file aan de kassa in een grootwarenhuis: wie als laatste aankomt kiest een van de kassa's, liefst die waar het minste volk staat, en begint achteraan aan te schuiven in de file. Alleen: de piloten hebben geen keuze: de verkeersleiding leidt hen zélf naar een der spiralen.
In de onderste spiraal gekomen, kunnen de vliegtuigen uit de drie spiralen één voor een naar een rechtlijnige route naar de landingsbaan koersen. En dat gebeurt met de stiptheid van een secondewijzer! Op één minuut moeten 3 vliegtuigen uit drie verschillende spiralen één lijn gaan vormen met twintig seconden tussenruimte! En die tussenruimte aanhouden tot ze geland zijn! Ik heb dan ook intens medelijden met piloten die voortdurend op de lijn Zaventem-Londen moeten vliegen! Moet moordend zijn en voortdurend het uiterste van je concentratievermogen vergen! Hier is geen tijd om even lekker achterover te leunen!
Van op de grond vertaalt zich dat als volgt: als je op bepaalde plekken in Londen vertoeft, zie je recht voor je uit bijna een ketting van vliegtuigen dalen: hooguit vijfhonderd meter tussen hen in! Allemaal heel strak gericht op de landingsbaan van Heathrow. De snelheid in acht genomen bijna 'neus aan kont'. Je mag er niet aan dénken wat er zou gebeuren als een der piloten plots op de (lucht-)rem zou gaan staan!
En je vraagt je af wie dat gehele systeem in handen heeft en het allemaal in goede banen leidt! Een bijna onmogelijke opdracht, maar chapeau voor de verkeersleiders op Heathrow: NOOIT gebeurde er enig incident op die allerdrukste luchthaven van de wereld! De algemene, internationale veiligheidsregels stellen minimum 40 seconden tussen twee landingen op één baan voor. Heathrow weet het te doen met 20 seconden tussentijd!!!
Als je weet dat de landingssnelheid van een Jet bij de 270 km/u ligt wordt het helemààl te gek!
Vertrekken van Heathrow is hetzelfde scenario, al wordt dan niet 'gespiraald' en kiest elk vliegtuig direct zijn eigen richting. Maar de tussentijd bij het opstijgen is dezelfde. Wat soms tot groot ongemak van de passagiers leidt! De toestellen taxiën immers constant neus aan kont in de file naar de startbaan. En dat kan vele minuten duren! Wat betekent dat je alle stinkende uitlaatgassen van je voorganger in de cabine binnenkrijgt! Soms is die mazoutgeur bijna niet te harden en doet het me denken aan de jaren zestig, toen onze mazoutkachel plots kuren kreeg en een hele walm mazout de woonkamer instuurde! Als je dan bedenkt dat je in die enge 'buis' met honderdvijftig mensen zit samengepakt in die adembenemende stank, begrijp je wel wat ik bedoel.
Het is dan ook weeral een hele tijd geleden dat we onze Engelse familie, met name mijn schoonbroer en lady, nog hebben bezocht! Jammer, want het zijn heel sympathieke mensen, en ik hou wel van de Engelse way of life en de schilderachtige landschappen. Maar dat éne vlieguurtje is niet echt iets om naar uit te zien als je daar ook nog het vervoer naar en het wachten op de luchthaven bijrekent! Bovendien, als je de pech hebt dat Heathrow onder de mist zit als je terugkeert, kun je daar al gauw een achttal uur doelloos rondlopen, want dan wordt niet opgestegen! En erg denkbeeldig is dat niet, want Londen en mist hangen heel nauw samen!
Euh... en de kanaalchunnel dan? Is dat geen ideale oplossing? Hoor ik hier vragen. Mij niet gezien! Ik hou al niet erg veel van het gedoe bij de spoorwegen: van spoor wisselen, hopen dat de correspondentie klopt, niet te veel dralen terwijl je het juiste perron zoekt, want dan kan je trein vertrokken zijn... in Engeland is het zéker al niet beter en is alles nog maar eens in een andere taal! En zelfs als alles klopt... in een mollenpijp onder de Noordzee duiken? Brrr! Echt niets dat mij kan bekoren! Ik wil wél op een boot zwalpen. Ik wil wél als een vogel door de lucht vliegen. Maar onder dit alles doorkruipen als een blinde mol? Neen hoor! Thank you very much!
Ooit was er een veerdienst Oostende-Ramsgate. Opgedoekt! Kon de concurrentie van de Chunnel niet aan want ze hadden teveel personeel voor te weinig schepen. Drommels spijtig!
Ooit was er de Townsend - Thorenson lijn Zeebrugge-Dover. Opgedoekt! Vooral door de negatieve propaganda door het zinken van de Herald of Free Enterprise.
Ooit kon ik met een Hovercraft vanuit Duinkerken op een half uur in Dover staan. Opgedoekt! Hoovercrafts verbruiken teveel brandstof in vergelijking met de Chunneltrein. En toch was dat een supercomfortabele, zij het lawaaierige oversteek.
En dus, blijft voor mij enkel het vliegtuig over! Welke onverlaat heeft die Chunnel ook gepland?
En de luchthaven van Oostende dan? Op een boogscheut van Engeland? En op enkele kilometer van mijn woonplaats? Neen hoor! De bevolking van Oostende hoort niet zo graag vliegtuigen opstijgen. Jankerds gaan er dan direct tegen betogen. Geen enkele luchtvaartmaatschappij waagt zich dan ook aan een dergelijk avontuur! En nochtans, die luchthaven biedt alle faciliteiten en comfort dat een reiziger zich maar kan wensen. Maar in wezen is het een lege doos. Dank zij Jan Jankers! Het enige dat er goed boert is het tearoom - restaurant. Gelukkig heeft Jan Jankers daar (voorlopig) nog geen aanstoot aan genomen. Maar ooit vinden ze misschien wel dat het ongezond is een vliegtuig te zien landen terwijl je eet. Met dat soort weet je immers nooit...
Populisme is dus een soort volkspolitiek: het volk dicteert, vanaf de toog of vanaf de straat, wat leiders moeten doen. De leiders luisteren naar het volk. Euh... tenminste naar de luidste jankerds onder het volk!
Hé... als ik dat goed begrijp dan is dat toch tweerichtingsverkeer?
Van volk naar leiders en van leiders naar volk. Wel, onze koning had gelijk om het populisme aan te klagen! Ik weet niet hoe hij het bedoeld heeft, en weet niet hoe de massa het begrepen heeft. Maar ik hoorde wél dat bepaalde partijen zich hierdoor geviseerd voelden. O ja? Wel, ze moeten zich juist allemààl geviseerd voelen, want ze doen allemaal aan populisme:
De massa behagen omdat de massa behaagd wil worden, steeds meer en beter wil, en zich daar verder geen vragen bij stelt. Koste wat het kost. Staatsschulden of géén schulden. Gooi maar verder met pampertoestanden en cadeautjes! Proberen ze dat niet allemaal te doen? Ons hele kiessysteem is trouwens op populisme gefundeerd!
Alle politici zijn ondertussen, naast opportunisten, vooral ook populisten, want dat is met ons huidige kiesstelsel (én dom kiesvee) de enige manier om aan de bak te komen!
En juist daarom kan een dergelijk kiesstelsel ook geen stand houden. Zou de koning dat begrepen hebben? Zou hij dat ergens tussen de regels hebben laten verstaan? In dat geval hebben noch de 'zich geviseerd wanende', noch de andere partijen het begrepen. Hoe zouden ze ook? Het betreft immers henzélf! Het betreft de manier waarop ze aan de macht kwamen. De manier waarop ze aan de macht blijven. En dat is de enige manier die ze kennen! Van leiderschap hebben ze helemaal geen kaas gegeten, tenzij het er om gaat bepaalde (hm... populistische) futiliteiten te verbieden of te verplichten waar ze niks mee te maken hebben. Betuttelwetjes maken, weetjewel? Wetjes die vér onder het hen toebedeelde potentieel liggen.
- Verbieden omdat jankerds er om jankten. - Verplichten omdat jankerds er om jankten. - Bepamperen omdat jankerds er om jankten. - Asieltoeristen in sterrenhotels onderbrengen om geen gejank meer te moeten horen! En ga zo maar door: leiden is er niet meer bij voor die heren. De jankerds inwilligen juist wél!
En de zwijgende meerderheid? Telt dié niet mee met het kiesvee?
En nog altijd hebben ze niet door dat die minderheid altijd zal blijven janken, want het is een jonge, onervaren generatie die tot in der eeuwigheid aangevuld zal worden met nieuwe en nog meer rotverwende 'komenkijkers'! Zodra de ouderen stoppen met janken omdat ze volwassen werden en het klappen van de zweep hebben geleerd, komen nieuwe jankerds nog harder janken!
En daar zijn we terug bij het populisme: het volk wil iets. In de ene kroeg werd overeengekomen dat het zo moet, in de andere dat het zus moet. De 'leiders' luisteren. Naar wie? Naar zus of naar zo? Oei! Weten ze zelf niet! Wàt een dilemma! Wat een vetbetaald rotberoep!
Zal ik eens zeggen waar ze naar luisteren? Niét naar de zwijgende meerderheid. Wél naar diegene die het hardste jankt. Dié wordt gehoord, zelfs als het een grote minderheid betreft. En naar dié richting wordt het roer dan gedraaid op het Wetstraatschip. Bij gebrek aan een degelijk kompas. Bij gebrek aan een vaarplan. Bij gebrek aan stuurlui. Bij gebrek aan navigators. Bij gebrek aan een goede loods. En vooral: bij gebrek aan inzicht!
Populistisch regeren noem ik dat. De socialistische partij is daar wel koploper in, en nou is het toch wel nét Elio di Rupo die de toespraak van de koning heel erg waardeerde en zich vereerd voelde? Voelt die superpopulistische premier zich dan niét geviseerd? Nog maar een bewijs van het I.Q. van de Wetstraat!
Ik zou ook eens een toespraak voor de koning willen schrijven. En ik zou het dan wél willen hebben over het 'jankpopulisme'. Want dàt is het juist wat het land kapotmaakt. Misschien begrijpen de politici het dan wèl. Vooral als ik er nog een leuk tekeningetje bij uitvind zoals gepast is in een kleuterklasje.
De oplossing? In kleine stapjes?
Stap 1: de kiesplicht van 18 naar 30 jarige leeftijd brengen! Dàn bereik je een generatie die oud genoeg is om te weten waar ze voor kiezen! Een generatie die in veel gevallen al geleerd heeft waar schulden maken toe leidt! Een generatie die beseft dat een land financieel besturen gelijk staat aan een gezin besturen! En al weet dat je met schulden maken je gezin naar de ondergang leidt! Zo ook je land.
Stap 2: alle charmeurs, komedianten, charlatans en kwakzalvers van de kieslijsten gooien en vervangen door competente mensen.
Stap 3: per kiezer het aantal stemmen bepalen waarop hij recht heeft! Ben je werknemer en stel je zelf niemand te werk? Dan heb je recht op één, je eigen, stem. Stel je honderd mensen tewerk? Dan heb je recht op honderd (jezelf inbegrepen=101) stemmen. Zo zou eindelijk eens klaarheid worden geschapen tussen werkgevers en werknemers. Nu hebben die honderd werknemers een enorm voordeel op hun baas! HONDERD STEMMEN! En die baas, die voor hun tewerkstelling zorgt, voor hun pensioen en ziekteverzekering opdraait, heeft ocharme maar één stemmetje in te brengen! GROVE ONEERLIJKHEID!
Met een dergelijk kiesstelsel had Ford Genk nooit moeten sluiten!
Met een dergelijk kiesstelsel zouden Vlaamse ondernemers niét naar het buitenland hebben moeten vluchten.
Met een dergelijk kiesstelsel zouden veel meer werknemers aan de bak kunnen. Misschien met iets minder loon. Maar ze zouden tenminste hun job hebben kunnen behouden!
Met een dergelijk kiesstelsel zou het land er weer bovenop kunnen komen.
Maar nu worden de werknemers zodanig bevoordeligd tegenover hun werkgevers, dat de lonen de pan uitvliegen, geen werkgever zich nog zulke dure werknemers kan veroorloven... en de ondernemers langzaam maar zeker het land ontvluchten.
En waar blijven dan de werknemers, als er geen werkgevers meer zijn? Denkt nou echt niermand daarover na?
Populisme, een meer hoogstaande definitie van 'toogpolitiek', is weer onder de aandacht gekomen door de kersttoespraak van de koning.
De man heeft ergens wel gelijk: populisme leidt nergens toe! Aan de toog worden alle wereldproblemen binnen enkele uren opgelost, maar niemand van die gasten heeft er écht wel verstand van hoe dat dan wel moet aangepakt worden. En dus blijven het allemaal 'beste stuurlui aan wal'. En daar reken ik graag ook mezelf bij, want ook ik doe regelmatig aan populisme op mijn blog.
En neen, verstand hebben we er niet van. Maar ik vind wél dat we recht hebben op leiders die er wél verstand van hebben, en daar zit de knoop nu juist gebonden: een hond kan ruiken dat de laatste generaties politici er niks van bakten. Kan ook niet als ze alleen maar op charme en loze beloftes werden verkozen.
En ja... pas als de leiding helemaal faalt, en niet eerder, ontstaat populisme!
Dat populisme gevaarlijk kan zijn hoef je me niet te vertellen.
Dat populisme de nazipartij deed ontstaan al evenmin!
Maar als de wereld het populisme wil bannen, dan moet ze blussen bij de bron: bij de politici die totaal onkundig en onwaardig zijn een dergelijke verantwoordelijkheid te dragen! Bij de politici die ons volk en onze cultuur onbeschaamd verraden. Elke dag een beetje meer en elke dag een beetje meer ongemerkt. We merken het enkel maar aan onze belastingsbrief. Onze 'factuur' van de Belgische staat dus. Trouwens een heel wazige factuur want er staat helemaal niet op waar we allemaal voor betalen! Stel dat een loodgieter je een dergelijke factuur presenteert? De helft van ons loopt er onmiddellijk mee naar een advocaat!
Het minste dat de staat zou kunnen doen is een eerlijke, percentsgewijze uitgewerkte lijst toevoegen van waar al dat geld voor gebruikt wordt. Wedden dat tienduizenden Vlamingen van kamp (of partij) gaan verwisselen? Wedden dat veel luide jankerds om gelijkheid dan wel hun domme smikkel gaan houden? Wedden dat een aantal mensen een hartstilstand krijgt van het verschot?
Eenmaal al dié wantoestanden geblust, verdwijnt het populisme vanzelf!
Albert II had het er ook over dat mensen in crisisperiodes nu eenmaal een zondebok willen aanwijzen. Ook juist. Ook de nagel op de kop. Het is alleen jammer dat ze die 'zondebokken' dit keer wel zélf verkozen naar het aantal voordelen die er aan kleefden, en helemaal niet doorhadden waar dit alles op de duur zou toe leiden. En wie dat wél doorhad werd verweten van haatgevoelens of racisme.
Al met al vond ik de toespraak van Zijne Majesteit toch wel heel geslaagd. Vooral omdat ze veel verzweeg en dus ruimte liet tot nadenken! En dat deed ik ondertussen wel.
De kerstklokken luiden droevig in mineur. Er loopt niet zo veel volk meer door de deur. Wat politiekers schuiven zwaarwichtig binnen. Soms valt hier nog wat kiesvee te winnen!
Ze komen vooral hard bidden en lezen Opdat de ezel in de stal toch maar ezel blijve wezen! Dat hij nog maar lang die domme ezel blijft Die bij elk grof landverraad stil zwijgt.
Dan zijn ze weer een jaar gerust! Zijn er geen kapers op de kust! Want zo lang de ezel ezel blijft, Is het de vos die de buit binnenrijft.
Over mezelf: Bouwjaar: 1941 Geboren: Ja. Geslacht: Neen. Nog levend. Adres: Hier. Beroep: Levensgenieter. Hobby's: Veel. Talen: Ja. Vooral betalen. MEDEDELING: Voor enkel politie-verhaaltjes, klik onderaan deze marge op 'fictie'.
