Wel al tien keer heb ik mijn winterkledij opgeborgen, en ze evenveel keer terug moeten bovenhalen!!! Wat is er toch met de natuur dit jaar? Gisteren was weer zo'n zeldzame prachtdag waarop je volop van de zon kon genieten (in zomerkledij); voor vandaag en de komende dagen echter wordt alweer weinig goeds voorspeld! Natter, en vooral weer veel kouder! Opnieuw winterkledij dan maar! Grrr!
Met het bed is het al niet beter gesteld: je ligt te zweten onder een dik winterdonsdeken. Je vervangt het dan maar door je zomerdons en bergt het netjes op voor volgende winter. Lap! Twee dagen later lig je te bibberen in bed!
Om dan nog maar niet over die zuinige zon te spreken!
Enfin, heel veel zon heb ik nou ook niet nodig om wat kleur, en vooral heel veel energie op te doen. Daar zul je me niet horen over klagen. Wél over die enorme wisselingen in temperatuur! Dié zorgen er net voor dat je drommels goed moet opletten niet weer een verkoudheid op te doen, want dat kan ik missen als de pest. Zal dit jaar ooit nog normaal worden? Staat ons volgende winter hetzelfde te wachten?
Zouden we dan niet beter met zijn allen naar Zuid Frankrijk of Spanje migreren als zon- euh asielzoekers? Zou dat daar pakken? Zou hals over kop naar opvang voor ons worden gezocht zoals dat hier gebeurt? Indien zo ben ik morgen al weg!
Volgens wetenschappers komt die koude door de opwarming van de aarde! Rare uitleg vind ik, maar er zou toch wel een zekere logica kunnen insteken! Het smelten van het poolijs zou voor veranderde luchtstromingen en zo zorgen...
Tja... mogelijk! Maar om het onvoorwaardelijk te geloven zou ik toch meer bewijs moeten horen! Voor elk soort weer hebben wetenschappers altijd al een 'wetenschappelijke' verklaring weten te vinden. Een verklaring ook die meestal geen steek hield omdat de veranderingen in het weer achteraf gezien gewoon toeval bleken.
En dus hoop ik maar dat ze er ook dit keer enkele straten naast zitten! Anders staat ons de komende jaren nog wel een en ander te wachten!
En trouwens, enige tijd geleden kwam alweer zo'n wetenschapper op TV doodleuk verklaren dat de opwarming van de aarde in 1992 al gestopt is en ze niet verder opwarmt! Zo zie je maar... wetenschappers moet je niet zo gauw geloven.
In mijn vorig stukje had ik het even over fysieke veranderingen die je ondergaat na partnerverlies. Maar er is veel meer dan ik opsomde, en dat is niet altijd goed te begrijpen. Schijnbaar totaal naast de kwestie, maar toch tengevolge van...
En als je probeert het toch te begrijpen, kom je tot de vaststelling dat je nu eigenlijk een andere persoon bent geworden. En dat begrip helpt enorm om een en ander te verwerken! Want zo lang als je de persoon blijft die vroeger als 'paar' leefde, is verwerking niet mogelijk! Je blijft maar terugdenken aan de tijd van vroeger. En niets is meer funest in een rouwproces.
Wat die veranderingen dan wel inhouden?
Wel, zo heb ik in mijn hele leven nooit een ontbijt kunnen binnenkrijgen. Walgde 's morgens van eten! En nu... begint mijn maag al te rammelen nadat ik een half uurtje op ben.
Vroeger hield ik ook helemaal niet van brood! Stond totaal niet op mijn voedingslijst. Vandaar ook dat ik nooit ontbeet. 's Middags warm eten, en dan 's avonds: ofwel helemaal niéts, ofwel iets dat ik zelf in elkaar flanste met restjes en pasta. Weer warm dus. Maar mijn meeste dagen bestonden uit slecht één enkele maaltijd, en wel 's middags. En hoé mijn omgeving ook aandrong, het had geen zin.
Nu, ongelooflijk, smaakt warm eten me niet meer 's avonds en eet ik brood met beleg. Of een halfbakken piccolo van Carrefour of Aldi, die ik dan in tien minuutjes afbak in de halogeenoven! Smaakt me onvermoed héérlijk!
Alleen mijn middagmaal is gelijk gebleven: vers warm eten. Dat zou ik sowieso niet kunnen missen, en heb met het bereiden ervan geen enkel probleem.
Onder 'veranderingen' ressorteert ook nog een ander gevoel: verantwoordelijkheid voor je omgeving. Mijn vrouw was ontzettend proper, maar zelf bekeek ik het niet zo nauw. Nu wél!!! En ben pas helemaal op mijn gemak als alles kraaknet is! Moeten muren worden afgewassen? Dan doe ik dat! Waarom? Omdat ik het nu zié. Vroeger zag ik dat helemaal niét. Raar hé? Ik ben verdorie nog netter geworden dan mijn vrouw was! Ook heb ik bepaald meubilair herschikt. Lijkt op het eerste gezicht gezelliger, maar dat zal wel een illusie zijn. Hoofdzaak is dat ik nu in 'mijn' omgeving leef!
Allemaal heel kleine zaken, maar ze doen heel veel om het rouwproces sneller te verwerken, het 'individugevoel' te verwezenlijken en er aldus vrede mee te nemen dat je leven nu enigszins anders zal verlopen.
En dan is er ook een soort persoonlijkheidsverandering komen opdagen! Je raakt het ondefinieerbare gevoel kwijt dat je deel uitmaakt van een team. Je gaat meer en meer beseffen dat je nu een volledige individuele persoon bent. Jawel, ondefinieerbaar! Want als je met zijn tweeën bent besef je dat totaal niet. Je leeft gewoon met twee en vóór twee. Heel normaal vind je. En dat gevoel is bij mij nog enige tijd nagebleven, en was ook verantwoordelijk voor het feit dat ik het er moeilijk mee had. Nu dat gevoel grotendeels is verdwenen en ik meer en meer tot het besef kom dat ik uiteindelijk een zelfstandige eenheid ben, is het makkelijker om me daar ook bij neer te leggen.
Wat nou niet direct betekent dat ik geen nood heb aan sociale contacten. En gelukkig, die héb ik ondertussen ook wel, zij het mondjesmaat. Niet bepaald dat mijn deur wordt platgelopen. Wel integendeel. Maar de contacten die ik héb zijn contacten naar mijn zin. Mensen die ik begrijp en die mij begrijpen. Veel zijn dat er niet want ik ben nou niet bepaald een doorsneemens. Maar voor diegenen die er zijn: chapeau om met iemand als ik te kunnen communiceren! Daar moet je toch een bepaald niveau voor hebben dat je niet zo gauw vindt!
En met niveau bedoel ik helemaal geen intelligentie hoor! Ik ben gewoon een puzzelstukje waar niet zoveel andere stukjes op passen!
Door mijn van de massa afwijkend denkpatroon; Door mijn persoonlijke kijk op de zaken; Door het feit dat ik geen blad voor de mond neem maar gewoon zeg waar het op aankomt; Door het feit dat ik soms saai overkom omdat ik maar moeilijk over banale zaken kan praten! Omdat een babbel vóór de babbel me noch interesseert noch ligt. Graag zou ik anders zijn, maar zo ben ik nu eenmaal!
Enfin, momenteel vind ik mezelf een interessant studieobject om gade te slaan, te analyseren, de veranderingen waar ik geen vat op heb te zien gebeuren, en af te wachten waar dit uiteindelijk allemaal zal toe leiden. Wie zal ik binnen een jaar zijn? Hoogst interessante vraag!
Bijna 2 maanden zijn verlopen sedert het overlijden van mijn echtgenote op 26 februari. Twee maanden waarvan ik toch even een analyse wil maken. Omdat het twee maanden waren van sterk veranderende emoties. Emoties waarvan ik het bestaan niet eens vermoedde! Twee maanden van wisselende gevoelens waar je totaal geen vat op hebt. Twee maanden die een filosofische en analyserende mens als ik er toe aanzetten pen en papier (hm... pc en toetsenbord) boven te halen en te proberen te beschrijven hoe die emoties dan wel evolueerden. Kwestie van het voor mezelf allemaal op een rijtje te zetten. Want er gebeuren echt wel onvermoede dingen in dergelijke omstandigheden.
Eerst was er de schok. Je brein wordt door elkaar gehaald. Je weet niet wat eerst doen. Er vallen gaten in je hersenen. Je krijgt het niet meer allemaal op een rijtje! En al probeer je logisch te denken in de trend van 'first things first', je vergeet wat je vijf minuten geleden vond dat je eerst moest doen! Je leert stylo en papier bij de hand te hebben om dingen te noteren omdat je het anders gegarandeerd vergeet. Je gaat zweven... je bent niet langer de persoon die je was. want die persoon maakte deel uit van een paar. Je weet dat je nu alleen moet doorgaan, je ziet dat wel ergens zitten, maar je hersenen aanvaarden het niet echt, hoé je ze ook dwingt! Ze gaan je parten spelen. Zorgen voor een zware baksteen in je maag.
Komt dan de administratieve rompslomp! Wie doet wàt, waar moet ik zijn voor dàt?
Dan de begrafenis. Het ergste moment! Daarna een 'gezellig' samenzijn met familie en vrienden. Eerst twee Scotchen na elkaar gedronken, wat gebabbeld, wat gegeten, en dan... niets meer. Alleen thuis. Je probeert spookbeelden en herinneringen te verdringen, maar dat lukt gewoon niet! De dagen kruipen traag voorbij. Je bent dankbaar voor elk bezoekje en elk babbeltje. Iets waar je vroeger niet echt behoefte aan had. Maar in dié periode kijk je er echt wel naar uit. Veert blij op met elk klopje op de deur. Elke dingdong van de bel. Elk mailtje in je mailbox.
Tot overmaat van ramp bleef die ellendige winter maar voortduren, en raakte ik op de valreep ook nog maar eens zwaar verkouden! Vijf jaar geleden dat ik nog een verkoudheid had, en juist dàn moest die toeslaan en nog maar eens wat me aan energie restte aan mijn lichaam onttrekken! Voelde me helemaal een vod!
Maar een vernieuwde vriendschap, samen met een geheel nieuwe vriendschap, brachten wat licht in dit sombere bestaan. Alsof er aan mijn horizon plots toch wel een paar sterretjes gingen fonkelen. Alsof de baksteen in mijn maag plots een heel stuk lichter werd. Wat die nieuwe vriendschap zal brengen weet ik niet. Heb helemaal geen hooggespannen verwachtingen. Verwacht eigenlijk helemaal niks. Laat het gewoon over me heen lopen en onderga het. Want het doet me goed en voelt goed aan. En dat is nét wat ik nu nodig heb.
En eindelijk... is daar ook weer de zon! Eén enkel uurtje in de zon, en ik voel weer de energie binnenstromen in mijn lichaam! Het leven lokt weer en is het leven waard.
En dan ook... onderging ik eigenaardige fysieke veranderingen. Niet te geloven! Vroeger ging ik slapen tussen 23 en 24 uur. Stond op om 7.30 uur. Nu word ik rond 5.30 uur al wakker, kan niet in bed blijven en sta op. Maar omdat de dag dan zo lang duurt en niets op TV me echt interesseert ga ik nu rond 21.30 uur al slapen... Ook dié toestand wil ik veranderen, maar dat lukt me gewoon nog niet.
Eigenlijk begon dat omdat ik de meeste huishoudelijke taken zwaar heb overschat en vond dat ik maar enkele uren vroeger moest opstaan om daar komaf mee te maken. En toen bleek dat dit nergens voor nodig was, had de gewoonte zich al in mijn lijf genesteld.
En natuurlijk is er ook... mijn trouwe Chico, die fantastische Chihuahua. Die lijkt het verlies van zijn bazinnetje ondertussen ook al verwerkt te hebben, maar ik heb hem wél moeten leren alleen thuis te blijven als ik boodschappen doe. Telkens wat langer. Dat was helemaal nieuw voor hem!
Maar ook dàt probleem is nu van de baan, ik hoef me niet te haasten en hij gedraagt zich heel braaf en netjes als hij alleen thuis is. Geen enkel probleem. Buurvrouw hoort hem ook niet blaffen. Had ik eigenlijk niet verwacht, want zijn bazinnetje wilde hem nooit, en onder geen enkele voorwaarde, alleen laten. Ik had grote problemen verwacht daarmee, maar die kwamen er gelukkig niet. Ik zeg hem gewoon dat ik eventjes alleen om boodschappen ga, en dat lijkt hij te begrijpen. Dankjewel, brave Chico! Ik bracht zijn alleen-zijn al tot één uur zonder probleem. Méér, indien nodig, zal dus ook wel lukken.
Hoe ik me nu zelf voel? Zondermeer goed. Nog niet honderd procent, en die twee maanden duurden ellendig lang. Maar ze zijn gelukkig voorbij, ik wens ze niemand toe, maar inderdaad... de tijd heelt alle wonden... zéker met de hulp van enkele vrienden. Ik heb hier ooit geschreven dat je in een rouwproces alles zelf in de hand hebt, maar moest tot mijn schade en schande inzien dat dit niet klopt. Zéker niet als het een huisgenoot en partner betreft. Met logisch denken kun je de rouwtijd wel beperken, maar ze helemaal uitsluiten kun je niet! Enkel de tijd die er overheen loopt kan dat.
Maar uiteindelijk neem je er vrede mee nu alleen te zijn en alle taken van de partner aan te leren en over te nemen. Niet meer achteruit, maar vóóruit kijken! Af en toe een drankje helpt ook wel, maar daar moet ik toch echt wel voorzichtig mee blijven.
Telkens als de lente in het land komt en de zon haar eerste warme stralen naar moeder aarde stuurt, komen ze buiten en gaan alle pleintjes en parkjes bevolken. Net zoals de vlinders en de rupsen. Van licht tot donkerbruin en in alle tussenliggende schakeringen. Alleen, in groepjes, of met de hele kinderschare. Genietend van de zon. Genietend van de gastvrije opvang door de betalende Vlaming via het OCMW. Overtuigd van hun superioriteit op de autochtonen, dankzij onder andere de bemoeienissen van het CGKR.
En elke lente stel ik weer vast dat hun aantal nog maar eens flink is toegenomen. Zelfs verdubbeld lijkt het soms! In de winter valt dat minder op, want dan komen ze niet zo graag buiten. Dat is trouwens de beste tijd om 'binnen te komen' en opvang te genereren door medelijden op te wekken. Koud voor de kindjes, weetjewel? Pas als de lente weer in het land komt gaat het opvallen dat het er wéér zoveel meer zijn! Zo snel als de straatmussen uit onze leefwereld verdwijnen groeit de allochtone heilschare aan.
Nu. Geen paniek! Ze zijn nog lang geen meerderheid in ons landje en we hoeven ons dus geen zorgen te maken. Er lopen ook veel werkloze maar steuntrekkende blanken van de eerste voorjaarszon te genieten, en dat geeft dan toch weer een beetje een warm gevoel. Je voelt je weer een beetje minder een vreemde vogel in je eigen land. Tot je dichterbij komt en je ze hoort praten! Russisch, Pools, Oekraïens... Ja, het zijn blanken, maar al even grote parasieten als die anderen! Officieel zijn ze van ons ras, en dus is het woord racisme hier niet van toepassing. Zouden de politici dat ook al in hun brein hebben kunnen laten doordringen? Zouden ze er niet stilletjes beginnen aan denken om het woord racisme door parasitisme te vervangen in hun landverradende wetten? En ons dus verbieden antiparasitisch te zijn? Dat zou namelijk al een stuk dichter in de buurt komen! Want de meerderheid van de bevolking is helemaal niet racistisch. Wél verdraagt ze geen parasieten. Meteen kan dan ook, parallel aan het CGKR een centrum ter bescherming van parasieten worden opgericht.
Volgens media en politici zouden we blij moeten zijn met die migratie, want ze komen hier werken voor ons! Helpen mee om onze welvaartstaat in stand te houden. Oh ja? Waarom verhuist dan de ene industrie na de andere naar lageloonlanden? Hier IS niet langer voldoende werkgelegenheid voor al die binnenvallers. Die werkgelegenheid is naar HUN land verhuisd of aan het verhuizen. Maar daar worden ze weinig betaald om veel te werken. Hier moeten ze weinig of niet werken om veel uitkeringen, en vooral 'opvang' te krijgen. Zou je dat verdorie ook niet doen als je in hun plaats was, als het allemaal zo gemakkelijk gemaakt wordt door onze heren politici? Als die maar wetten blijven uitvaardigen om eventueel tegenstribbelende administraties schaakmat te zetten? Om de bevolking monddood te maken? Als die politici maar moskeeën uit de grond helpen stampen om het een oorlogszuchtige religie mogelijk te maken in ons land een middeleeuws en strijdlustig geloof te prediken? Als niet ZIJ maar WIJ ons moeten integreren in ons eigen vaderland? Als de regering hen aanmoedigt om van ONS vaderland HUN vaderland te maken, ONS brood te eten en ons toch als ongelovige parias te blijven zien? Ongewenste parias die ooit zullen moeten vernietigd worden! Tenzij ze vanzelf uit het Vlaamse straatbeeld verdwijnen zoals de mussen. Want Allah is groot, weet je wel? En die nepfiguur lijkt niet te zullen rusten vóór de hele wereld in zijn handen is!
En ondertussen biedt Europa die parasieten toch maar humane opvang!
Je mag drie keer raden wie opdraait voor die opvang! En wie het dan nog niet geraden heeft moet hoogdringend zijn hersenen eens een goede onderhoudsbeurt geven.
Ik weet het wel, jullie begrijpen ook wel dat een dergelijke 'migratie' (lees: 'inval') niet kan! Maar waarom verdomme stemmen jullie dan telkens weer voor leiders die dat wél mogelijk maken?
Knipseltje uit de Gazet van Antwerpen van 19 april:
17:23Update Meir en Mekka. Jonge moslims voelen zich net zo min aanvaard door onze maatschappij als acht jaar geleden. En ook het gevoel gediscrimineerd te worden is net zo groot als in 2005.
Dat zijn twee van de in het oog springende resultaten van een enquête die Gazet van Antwerpen uitvoerde onder jongeren in de Antwerpse regio. Vijfhonderd moslims en tweehonderd niet-moslimjongeren tussen 15 en 25 jaar, evenveel jongens als meisjes, werden in de periode tussen 9 maart en 7 april op individuele basis door onderzoeksbureau InSites Consulting ondervraagd. De enquête werd uitgevoerd in Antwerpen, Mechelen, Turnhout en Sint-Niklaas.
-o-o-o-o-
Hoe zou dàt nu komen?
Door het toenemend geweld en terrorisme uit die groep? Door de onveiligheid die op die manier wordt geschapen? Door een radicale minderheid uit die groep? Of moeten we het eerder over een radicale groeiende meerderheid hebben?
Hoe het ook zij en wat er in de toekomst ook staat te gebeuren, het zal wel onze schuld zijn! Door de afwijkende instelling van die kerels met argusogen te bekijken hebben we hen de kans niet gegeven zich te integreren en zijn ze dan maar de criminele toer opgegaan.
Zo kun je dus alles goedpraten en blijft de vraag open of de kip of het ei er eerst was.
Maar op de keper beschouwd bewijst dit artikel nogmaals dat die groep vooral verwend wordt door de overheid, die een kleine minderheid is. De gewone mensen, de grote meerderheid dus, zijn al die ondankbare capriolen al lang kotsbeu en vinden de door de overheid getroffen maatregelen schandalig.
En toch blijven ze voor dit soort politici stemmen? Begrijpe wie kan, maar ik... ik kan dat niet! Dagdagelijks hoor je Vlamingen klagen over de migratie die uit de pan swingt... en dan zie je na de verkiezingen monsterscores voor het soort politici die dat allemaal op zijn geweten heeft? Waar is het verstand van de Vlaming? Waar is het geweten van de Vlaming? Ook al in slaap gewiegd door de cadeautjes van onverantwoordelijke politici? Zien ze dan écht niet in hoe de schuldenberg maar groeit? Zowel door de luigekweekte Vaming als door de onbeschaamde migrant?
En nu nog even naar het bloedbad in Boston voor enkele foto's die de pers niet haalden!
Dat is dus nog maar eens het werk van die lieverdjes! Hoe zou het toch komen dat Moslims zo slecht aanvaard worden door weldenkende mensen in verstandige maatschappijen? Nuance: niet alle Moslims zijn terroristen, maar alle terroristen zijn wél Moslims! Hoe het kaf van het koren scheiden? Tenminste... àls er koren is? Ik zou het niet weten!
En de wereld? Kijkt toe. Reageert even, maar valt dan weer in slaap tot het volgende bloedbad! Maar echt en blijvend reageren tegen die terreur? Begrijpen dat die terreur uiteindelijk van een religie uitgaat? Die religie streng controleren in plaats van te sponsoren? Grenzen bewaken? Neen hoor! Integendeel.
Ze zijn toch zo lief, meneer! Moslims? De vreedzaamste mensen op aarde! Moslims? Parasiteren op verstandigere volkeren? Maar nee gij! Wat denk je wel? Moslims? Terrorisme? Waar hààl je het?
Dat het in Boston wééral Moslims waren die voor zinloos geweld zorgden? Voor laf terrorisme? Voor onnoemelijk leed? Dat heeft niets met hun religie te maken! Dat komt gewoon omdat ze zich een beetje buitengesloten voelen in verstandige samenlevingen! Uit verveling, weetjewel?
Onschuldige slachtoffers? Ach meneer, daar stonden die brave jongens niet bij stil! Ze wilden gewoon ook eens hun pleziertje! Oók eens meetellen in een hogere beschaving. Moet toch kunnen, niet?
Trouwens, het was ook héél toevallig dat die jongens Tsjetsjeense Moslims waren! Ze hadden net zo goed van elk ander geloof kunnen zijn. Je moet het zó zien weetjewel: jongeren die zich gefrustreerd voelen omdat ze niet meekunnen in de verstandelijke maatschappij waar ze voor kozen, doen domme dingen! Als die verstandelijke maatschappij zich dan ook niet wil aanpassen aan hun verstandelijk peil voelen ze zich ook nog eens buitengesloten en kan gebeuren wat in Boston gebeurde.
Zie je wel dat de leiders van Europa gelijk hebben dat ze de bevolking met wetten en reglementen dwingen een paar stappen af te dalen en zich te integreren in de leefwereld van die arme sukkelaars? Dat is de enige mogelijkheid om dergelijke drama's te vermijden.
Slachtoffers zei u?
Eigenlijk zijn die jongens zélf wel de grootste slachtoffers! Arme schaapjes!
Ik heb stellig de indruk, terugdenkend aan het uittrekseltje uit De Morgen waarvan ik gisteren niet kon laten het even te publiceren, dat heel ons land, ja, heel Europa, wordt gedomineerd door een stelletje onnozele kinderen! Een grote minderheid eigenlijk. Niet eens een intelligente minderheid. Maar wél een minderheid die door een bepaald soort charme of uitstraling door de kiezer werd verkozen en zich dan plots buitensporige machten toegeëigend ziet. Machten die tot desastreuze resultaten voor het land kunnen leiden. Machten die nooit in handen van dergelijke kleuters zouden mogen worden gegeven! Gevaarlijke wapens geef je kleuters toch niet in handen? Wat hebben we nou?
En natúúrlijk gaan ze die machten onmiddellijk misbruiken om hun onvolwassen ideeën over de samenleving vorm te geven en op te dringen aan de massa.
Steeds meer nieuwe administraties zoals Fedasil, CGKR en tientallen andere schieten als paddenstoelen uit de grond, en deze die voorheen al bestonden, zoals het OCMW, wenden nu het roer af van eigen volk en gaan zich vooral focussen op vreemden. Allemaal 'schijnbaar' tot meerdere glorie van binnenvallende asielzoekers, maar in werkelijkheid tot eigen glorie. Want ze hebben ontdekt dat ze hun bazen heel erg kunnen plezieren door het spelletje van de onnozele kinderen mee te spelen! Door te doen alsof ze helemaal achter hen staan! Want wiens brood men eet, diens woord men spreekt.
Het knipseltje van gisteren bewees nog maar eens dat de weldenkende ambtenaren die op deze administraties werken, maar al te goed weten waar ze mee bezig zijn: hun land helpen verraden! En dat doen ze waarschijnlijk met heel weinig animo, maar om den brode. Een verwaarloosbaar aantal uitschieters uitgezonderd.
En juist over die uitschieters wou ik het even hebben. Dat zijn dan de strebertjes die in de gratie van de bazen willen komen te staan om omhoog te geraken. Omdat ze uit zichzelf niet intelligent genoeg zijn om dat zonder hulp van hogerhand te kunnen! En om domme bazen te plezieren moet je met domme voorstellen afkomen!
Eenmaal hun strategie op die manier vruchten heeft afgeworpen en ze in de hoogste toppen van de administratie zijn geraakt, beginnen ze waarschijnlijk hun eigen leugens te geloven. Met andere woorden: ze geraken ervan overtuigd goed bezig te zijn. Het CGKR met zijn illustere chef is daar een sprekend voorbeeld van. Die zit zó verstrikt in zijn eigen spelletje dat niemand hem waarschijnlijk kan aantonen hoe verkeerd hij bezig is en hoe hij zijn vaderland verraadt.
En de brave burger? Die is gewoon het slachtoffer van de doctrine die uitgaat van in de eerste plaats de verkozenen, in de tweede plaats van de strebertjes onder de ambtenaren, en in de derde plaats van de media, die alle zotheid die de bovengenoemde categorieën uitkramen, in een helder, maar toch heel erg verbloemd daglicht plaatsen. Weeral om dezelfde reden: uitblinken in hun vak. Opvallen bij de bazen. Zélfs als die bazen kleuters zijn!
Ik weet niet hoe het er in andere regio's aan toegaat, maar als je hier over het migratiebeleid begint gaan de haren van verstandig denkende mensen rechtop staan en vinden ze het schandalig zoals ze ons laten opdraaien voor mensen waar we geen uitstaans mee hebben. Mensen die ons niet eens respecteren; niet eens dankjewel zeggen. Maar ons integendeel wél belonen door ons landje hoogst onveilig te maken!
Waar halen die kleuters dan hun stemmen? Hoe komt het dan dat het VB zoveel stemmen verloor? Dàt is dan weer iets dat ik niet begrijp zie!
Komt het door de rol van de media? Door de onzekerheid van de massa? Denkt die massa dat voor gematigde partijen stemmen veiliger is?
Veiliger? Mijn voeten!!! De lont wordt steeds korter! Wacht maar tot hij het kruit helemààl bereikt! Dan zijn we nog niet aan de nieuwe patatjes!
Alsof de brave Belgische burger nog niet genoeg belastingen te betalen heeft, blijken sommige door de kiezer gekozen fantasten toch altijd weer in staat om wetten te maken die de wurggreep op de belastingbetaler nog maar eens moeten versterken. Zijn die mensen dààrvoor verkozen? En worden ze ondanks dergelijke stommiteiten ook nog herkozen?
-o-o-o-o-
Fedasil weigerde in 2012 opvang aan 1.056 families door de verzadiging van het opvangnetwerk. Het ging om 4.314 personen, waarvan 1.036 meerderjarigen en 2.378 kinderen. Dat blijkt uit het antwoord van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Maggie De Block op een schriftelijke vraag van Bert Anciaux (sp.a). Uit cijfers die Anciaux vermeldt in zijn vraag betrof het in 2011 553 gezinnen (2.143 personen waarvan 901 meerderjarigen en 1242 minderjarigen).
Vorig jaar werden omwille van het niet verlenen van opvang in totaal 805 juridische procedures ingesteld tegen Fedasil. Na een veroordeling op basis van het KB van 24 juni 2004 werd aan 127 illegale familie toch opvang geboden. Fedasil ontving daarnaast 18 officiële aanbevelingen van de federale ombudsman tot opvang van illegale families. In 15 gevallen werd hierop ingegaan
Bron: De Morgen.
-o-o-o-o-
Ja hoor! We zijn goed bezig! Waar ooit wetten werden gemaakt om het land en zijn brave burgers te beschermen, worden ze nu gemaakt om de invallers verplicht 'op te vangen'. Waar vochten onze voorvaders dan eigenlijk voor toen de Duitsers hier tot twee keer toe binnenvielen? Hadden ze er ook niet beter aan gedaan ze om humanitaire redenen 'op te vangen'? Dan had veel bloedvergieten vermeden kunnen worden!
Maar neen, dat konden ze toen nog niet. Ze zouden als landverraders zijn terechtgesteld! Nu is je land verraden blijkbaar een heldendaad geworden. En dat doe je niet meer met de vuist of met de wapens, maar door het maken van een wet! Enkele woordjes op een stukje papier, en voilà. Je heldendaad is verricht. Tot grote vreugde van al wie hier wil binnenvallen! Fedasil staat schaakmat!
Opluchtende vaststelling: - Alcohol doet je onmiddellijk beter voelen als je wat eenzaam of depressief bent.
Verontrustende vaststelling: - Door bovenvermeld effect wil je blijven drinken en heb je steeds meer nodig om dat effect te blijven behouden.
Gevolgtrekking van een verstandig mens: - Alcohol is nep! Wiegt je hersenen eventjes in slaap, om , als de uitwerking voorbij is, je weer harder met de realiteit te confronteren, zodat je wéér naar alcohol wilt grijpen. Maar de 'roes' komt steeds later en met steeds meer alcohol! En een alcoholist is wel het laatste wat ik wil worden!
Conclusie: - Wel, ik heb besloten me kost wat kost aan mijn normaal dagelijks alcoholgebruik te houden. En dat is: twee biertjes vóór de middag. Nog ééntje in de namiddag, afhankelijk van de weersomstandigheden thuis of op een terras. s' Avonds eventueel nog een wijntje als 'slaapmutsje', en gedaan!
Komt er dan nog zwartgalligheid op me af? Dan moet ik daar dan zelf maar zien mee af te rekenen, liever dan het probleem door de fles te laten oplossen. Want ondertussen ondervond ik wel dat de fles geen problemen oplost maar er wél toe aanzet steeds meer te drinken om je probleem te 'verdoezelen'. Wel, met alle Chinezen, maar niet met dendezen!
De laatste weken was de verleiding als kersvers alleenstaande groot om als ik mijn boodschappen deed bij Aldi, een fles genever mee te nemen. Een liter per week bleek al gauw niet meer te volstaan! Gedaan daarmee! Lost niks op! Gewoon mijn biertjes, en af en toe een wijntje, moeten volstaan! Voor de rest moet ik alles zelf maar zien te verwerken. Lijkt me de gezondste strategie.
Maar ik beken het: ik liep eventjes in de val! Heb nooit geweten hoe eenzaamheid aanvoelt. Nu wél. En ik greep naar het eerste het beste middel dat me leek te helpen om dat gevoel te laten verdwijnen. Helaas moest ik ondervinden dat het eigenlijk nep is. Zélf verwerken is de boodschap!
Moet ik daaruit besluiten dat alle mensen die er graag eentje drinken mensen zijn die zich niet goed in hun vel voelen? Ik denk het niet. Al zullen er wel een aantal tussenzitten die onbewust verslaafd werden na een tegenslag. En ik wil zéker niet tot die categorie gaan behoren!
Ook zijn er mensen die gewoon uit blijdschap drinken, na een meevallertje of zo... en dat is dan ook veel minder gevaarlijk! Maar drinken om de eenzaamheid te verdrijven? Doe ik niet meer! Er moeten andere kanalen te vinden zijn!
Het kon niet uitblijven: het verkeer steekt de industrie voorbij als grootste vervuiler in België! En waaraan zou dit te wijten zijn? Niet moeilijk: aan de centralisatie van industrie en werkgelegenheid natuurlijk! Wie vindt nog werkgelegenheid binnen loop- of fietsafstand? Heel weinigen. En die weinigen kunnen zich tot de happy few rekenen. De rest... nou, die draait, om werk te vinden, op voor de aankoop van een auto en het betalen van de hoge brandstofprijzen!
Op de meeste plaatsen kun je ook voor je boodschappen niet meer terecht zonder auto. Oók alweer door centralisatie van de winkelketens! Buurtwinkeltjes zijn gedoemd te verdwijnen door de concurrentie van die ketens. Gelukkig heb ik zelf alles binnen loopafstand. Hopelijk blijft dat zo.
Er was een tijd dat industrieën en andere soorten werkgelegenheid zich gingen vestigen waar ook potentiële werknemers in grote aantallen woonden. Maar dat werd op de duur ontraden! Want zélfs die werknemers vonden het vervelend om in een gebied te wonen met nogal wat industrietjes. En ze gingen janken! En dus ging de industrie centraliseren. Liefst zover mogelijk van bewoonde gebieden. Het gevolg liet zich raden: geen werkgelegenheid meer nabij je woonplaats. Niet op loop- en niet op fietsafstand. De auto-industrie kon er maar wel bij varen. Want als je werk wilde moést je wel een auto hebben.
Tja... niemand bleek daar aanvankelijk een probleem mee te hebben, want die auto kon ook voor uitstapjes gebruikt worden, wat mooi meegenomen was. Tot... de brandstofprijzen de pan gingen uitswingen en velen zich eindelijk de vraag gingen stellen of ze die auto nu echt wel nodig hadden.
Maar ja... ze konden niet meer zonder. Hadden hem in de eerste plaats nodig voor hun werk, in de tweede plaats voor boodschappen en in de derde plaats om aan toerisme te doen!
De enige efficiënte oplossing voor dit probleem zou, vind ik, decentraliseren zijn. De werkgelegenheid opnieuw naar de werknemers brengen in plaats van omgekeerd. En ook de buurtwinkels weer in eer herstellen, al wàs het dan ook onder beheer van winkelketens. Maar ja, daar heeft momenteel waarschijnlijk (nog) niemand oren naar. Maar misschien komt er wel een tijd dat een auto écht niet meer haalbaar is voor een gewoon gezin, en dan zal decentraliseren wel moéten!
Maar dit alles even terzijde... ik hoorde ook dat we allemaal wel één jaar van ons leven kwijtraken door de pollutie door het verkeer!!!
Hé... wat gaan we dan gaan leuteren over roken, meeroken, enzovoort? De moderne mens tilt zwaar aan het feit dat iemand op een paar meter afstand zit te roken! Maar ondertussen ademt hij wél de uitlaatgassen van koning auto in! Maar ja... als hij zelf een auto heeft, doet dat er niet toe hé? Het is maar wat de anderen doen dat schadelijk is voor zijn gezondheid!
Snap je waar ik heen wil? In welke wereld zijn wij komen te leven? Onverdraagzaamheid viert hoogtij op elk gebied! Er wordt er ook maar op los gereisd naar de meest exotische bestemmingen per vliegtuig. Blij en zonder schroom vanwege de rookvrije cabine! Maar wat wordt achter ditzelfde vliegtuig uitgestoten aan schadelijke gassen?
Maar ach... dit kan geen kwaad! Ze reizen graag, en dus moet dat kunnen.
... Moet roken dan ook niet kunnen soms voor wie graag rookt?
Maar neen hoor! Want dat bescheiden rokertje daar in dat hoekje... dàt is pas de echte vervuiler!
Gisteren dus weer een terrasje gedaan. Niet mijn normaal terrasje, want dat zat stampvol door de rush naar de kust. Meer 'landinwaarts' gezocht dus, en ik vond er eentje. Weliswaar in de schaduw, maar dat maakte niet uit. Als ze maar Scotch hadden, want daar had ik goesting naar na een fikse wandeling in... nou ja, de zon, al was die zon er maar met mondjesmaat en totaal niet zo schitterend als de weermannen beloofd hadden. Aan de kust tenminste niet. Bovendien stond er ook nogal wat onaangename wind. Enfin, je kunt niet alles hebben hé?
En daar zat ik dan weer... alleen aan een tafeltje. En ik zette mijn hersenen aan het werk: hoe voel ik me nu, en wat voel ik anders dan als ik in gezelschap ben? En toen vond ik de troost die me plots een stuk beter deed voelen:
-Hé, alles bij elkaar voel ik me nog niet zo slecht! Kan mijn gedachten de vrije gang laten gaan zonder schuldgevoelens naar een partner toe. Want een partner verwacht toch altijd een babbel. Logisch! En dan voelde ik me dikwijls heel erg schuldig. Had moeite een gesprek op banaal niveau op gang te houden. Telkens weer dwaalden mijn gedachten af en keerde ik ongewild in mezelf en in mijn eigen gedachten. En voelde me hoogst schuldig tegenover mijn partner!
Wel, dat gevoel heb ik nu niet meer. Zit lekker alleen met Chico die toch geen babbel nodig heeft, en de rest van de wereld kan me gestolen worden. Niks geen schuldgevoelens. Gewoon genieten van je Scotch en je gedachten de vrije loop laten. Eigenlijk nog niet zo gek! Niemand bekijkt je als een toch wel 'zwijgzaam stel'. Niemand vindt het abnormaal dat je niet tegen je hond zit te babbelen en te leuteren. Je bent weer een 'gewone' tussen de gewonen. En wat je aan het denken bent weten ze toch niet!
Voilà! Terrasprobleem netjes opgelost!
Weet je wat uiteindelijk de grootste kunst is in dit alles? Zoeken en vorsen tot je jezelf kunt wijsmaken dat je gelukkig bent! En dat lukt wel hoor! Met mij tenminste toch. Waarom proberen mensen toch altijd net het tegenovergestelde? Zichzelf proberen wijs te maken dat ze ONgelukkig zijn? Waar is dàt nou goed voor? We hebben hersenen! En al gehoorzamen ze niet altijd aan je wil, je kunt ze soms toch proberen te slim af te zijn!
Tot slot: lezers die zich soms vervelen door mijn persoonlijke ontboezemingen, bedenk dat een blog je in de eerste plaats in staat stelt om je persoonlijke gevoelens op bepaalde momenten te noteren. Wel, bij deze is dat dus alweer gerealiseerd! En ik moet zeggen: ook dérgelijke zaken van me afschrijven doet me heel erg goed! Laten we het een overlevingstherapie noemen.
... kun je op een zondagmorgen om zes uur beginnen schrijven? Over die rare hersenspinsels van je? Ik ben er altijd van uitgegaan dat een mens een compleet wezen is dat dan ook compleet voor zichzelf moet kunnen instaan. Vandaar dat ik altijd alles heb geleerd dat daar nodig voor is. Zélfs mijn hersenen heb ik getraind om als zelfstandig persoon alle emoties aan te kunnen.
Nu het zover is, stel ik toch vast dat alles in het huishouden dan wel op rolletjes loopt, maar dat de hersenen toch niet altijd doen wat je wilt! Na de schok van verdriet en medelijden kwam het gemis. Gemis overwonnen, maar toch bleven beelden spoken in die rare hersenen van me.
Gewoon, zoals gisteren, een terrasje doen: een terrasje dat ik vroeger dikwijls alleen deed met Chico, maar ook soms samen. Wel, hoewel ik mijn hersenen probeerde te dwingen om te denken aan al die keren alleen, wilden ze me niet gehoorzamen en gingen zich de keren dat we er samen zaten herinneren. En toch zaten we er niet honderduit te babbelen. Gewoon zitten en genieten van een drankje en een zonnetje. Wat is het verschil als ik er alleen zit? Ik zou het niet weten, maar het voelt wél een beetje wrang aan.
En zo zijn er duizenden kleine dingetjes die telkens weer op je afkomen. Ja. Het komt en gaat! En ik zie het liever gaan dan komen, maar je ontkomt er toch niet aan.
Nu. Het is ook nog zo heel erg kort geleden, en meer en meer ga ik beseffen dat de tijd inderdaad alle wonden heelt, maar niet altijd aan het tempo dat je zelf wel zou willen.
Maar goed. Vanmiddag maak ik frietjes met een lekker stukje filet pur, en dan zien we wel weer. Het belooft een mooie, warme lentedag te worden en daar ga ik zéker van profiteren! Morgen wordt weer minder voorspeld en dus moeten we het er maar van nemen wanneer het er is.
Illegale zwartwerkers betogen tegen illegaliteit! Ze willen... nee, moéten geregulariseerd worden om te kunnen meeprofiteren van de welvaartstaat die pientere Amerikanen hebben geschapen! Slik! Waar gaan we eigenlijk naartoe? Wat voor zin heeft het nog als ijverige volkeren zich te pletter werken om hun nakomelingen een betere toekomst te schenken, als die nakomelingen zonder blikken of blozen parasieten toestaan om te betogen voor wat ze hun rechten vinden? Ja, die parasieten zelfs nog gelijk geven ook onder de vlag van humanisme! Een vlag die trouwens vele ladingen dekt, en waarschijnlijk wel is uitgevonden door lieden die het niet zo nauw nemen met wetten en reglementen! Ook hier is dit soort humanisme onze welvaartstaat aan het aanvreten.
Amerika heeft, geloof ik, acht miljoen werklozen. Amerikanen! Amerikanen die geen werk vinden.
Waarom vinden ze geen werk? Omdat zwartwerkende illegalen makkelijker aan de bak komen. En dan willen die hun parasitaire activiteiten nog geregulariseerd zien ook! Is er dan geen schaamte meer in de wereld? Welke wereld hebben wij dan wel gemaakt?
Voor wanneer een betoging van inbrekers om inbreken legaal te maken? Om, als beroepsinbreker, eventueel ook nog van een pensioen te kunnen genieten? Want uiteindelijk komt het hier op hetzelfde neer: die illegalen hebben ooit 'ingebroken' in Amerika! Een regelrechte aanslag gepleegd op de werkgelegenheid. En nu eisen ze Amerikaans staatsburgerschap? Kom nou...
Maar ja, in onze moderne, overhumane wereld, kan dat allemaal! Niemand reageert, en dus kunnen ze telkens weer een stapje verder gaan! Onbeschaamd! Ongeremd!
Vooral Mexicanen hunkeren naar Amerika en proberen alles om er binnen te geraken, en al zijn de grenzen wel goed afgeschermd, ze raken er toch door!
Waarom verdorie strijden en werken ze niet als andere welvarende volkeren voor betere omstandigheden in eigen land?
Als je jong bent sta je daar niet zo bij stil, maar de mens is toch wel een uiterst complex wezen!
Zo bijvoorbeeld is een goede man-vrouw relatie toch telkens weer een toevalstreffer die maar zelden voorkomt. Want als je jong bent denk je niet aan complexiteit: zij is een vrouw, ik ben een man, en dus zal het wel goed zijn zeker? Maar och arme... dat is het zelden, tenzij je écht wel de ware hebt getroffen.
Mijn ervaring heeft me geleerd dat de mens een zodanig complex wezen is dat de kans op een ware 'match' eigenlijk verwaarloosbaar is. Juist door de vele individuele verschillen doen zich, vooral in het begin, allerlei problemen voor die eigenlijk geen problemen zouden mogen zijn mits een beetje meer wederzijds begrip en een pak minder wantrouwen.
Bij het minste wat enige wrevel veroorzaakt wordt 'ingegrepen'! Dat gebeurt dan meestal door de partner te willen veranderen naar je eigen beeld en gelijkenis. Wat uiteraard net omgekeerd werkt. Beter is dan ook om de verschillen wat proberen te nivelleren, en proberen te begrijpen waarom een ander 'anders' is! En met dat anders zijn leren leven. Maar dat vraagt tijd. Heel veel tijd. En zoveel geduld heeft men meestal niet.
En dan wordt overgestapt naar plan B: blijf op je standpunt en verander de ander!
Lukt dat niet, dan komt plan C in actie: echtscheiding.
Mijn ervaring is toch dat je, om tot een goede relatie te komen, jaren nodig hebt. Iedereen heeft wel ergens zijn of haar onhebbelijkheidjes die ervoor zorgen dat wederzijds vertrouwen pas na jaren van ervaring met elkaar volledig kan zijn.
Ik heb voldoende zelfkennis om mijn eigen onhebbelijkheidjes te kennen! Dat is dan vooral dat ik heel erg zwijgzaam ben. En toch vind ik mezelf een open boek en vind het helemaal niet nodig iets te verbergen. Ik ben alleen geen 'onderhoudende babbelaar'. Voor een vrouw ligt dat soms moeilijk, en juist daarom ook zou ik het geen enkele vrouw nog willen aandoen om haar leven met mij te delen! Tegen de tijd dat ze doorheeft dat je écht wel alles kwijt kunt aan me, als het maar geen dom en zinloos gebabbel is, zouden we al best in een bejaardenhome kunnen zitten!
Vrouwen ervaren stilte nogal dikwijls als vijandigheid "als hij me niets zegt dan is hij kwaad op mij". Of "wat een saaie vent is dat. Ik verveel me steendood".
Enfin, in mijn huwelijken heb ik dat toch steeds ervaren. Tot... ze eindelijk gingen snappen dat woorden maar zeepbellen zijn, en daden veel belangrijker. Er zijn voor elkaar. Als emotionele problemen opduiken, die problemen met elkaar kunnen uitbabbelen op een volwassen manier. Veel liever dan oppervlakkige babbeltjes die eigenlijk niks loslaten over jezelf of hoe je de relatie ziet.
Problemen en emoties uitbabbelen kon ik, natuurlijk ook wel na enige tijd, het beste met mijn tweede vrouw. Na een zekere periode van wantrouwen kwam ze er ook wel achter dat ze altijd op me kon rekenen, en nam dan ook maar vrede met mijn stilzwijgendheid.
Problemen uitbabbelen met mijn eerste vrouw echter, bleek altijd weer eenrichtingsverkeer! Problemen waren pas van de baan als ZIJ gelijk kreeg! Wat ik dan weer aanzag als een gebrek aan intelligentie van haar kant. Dat bewijst dan wel weer dat elke mens wel helemaal anders in elkaar steekt!
Tja, de complexiteit van de menselijke geest kan je soms wel lelijke parten spelen. En dat hoeft niet alleen in de liefde zo te zijn. Bij vriendschappen gaat het net eender. Zo heb ik een vriend, een héél goeie vriend, die als enige onhebbelijkheid heeft dat hij vindt dat alles wat hij doet, eet of koopt gewoon het beste, mooiste, duurste of goedkoopste is wat je kunt krijgen. En hij maakt zich onmiddellijk dik als je daar ook maar durft aan te tornen! Discussie over dergelijke onderwerpen zijn dan ook zoveel als uitgesloten. Als hij iets lekker vindt moet je zéker niet zeggen dat je iets anders nog beter vindt. Dat is gewoon taboe in zijn ogen. Een regelrechte aanval op zijn persoon. Staat hij er dan echt niet bij stil dat smaken kunnen verschillen? En dat je, door naar elkaars smaak te luisteren, soms veel kunt bijleren?
Nou ja, je ziet het: mensen verschillen enorm van elkaar. Reden temeer om niet te gaan muggenziften over dergelijke futiliteiten! Pas als het innerlijke fundamenteel van elkaar verschilt doe je er beter aan bepaalde personen te mijden.
Blijkbaar ook is de mens de enige soort op aarde die deze complexiteit van geest bezit! Bij dieren hoeft dat allemaal niet zo netjes te kloppen! Een mannetje en een vrouwtje, en meer moet dat niet zijn! Of gewoon twee mannetjes. Die kunnen ook lekker spelen zonder om de haverklap ruzie te hebben!
Bloed vergieten! Elk normaal mens gruwt ervan. Waarom? Waarvoor? Ouderen bekijken het misprijzend. Jongeren kruipen op de stellingen om ertegen te protesteren. Allemaal staren ze zich blind op de 'gevolgen van iets', maar stellen zich niet de vraag "Gevolgen van wat?"
Want elk gevolg moet toch een oorzaak hebben? Zonder oorzaak kan er ook geen gevolg zijn. In 'duidelijke' gevallen gaat het om de machtswellust van enkelingen (zie wereldoorlogen 1 en 2). In minder duidelijke gevallen gaat het in beginsel om religies, maar dat lijken maar weinigen te beseffen. En áls ze het al beseffen, dan vinden ze dat ze een 'rechtvaardige' strijd strijden en begrijpen ze helemaal niet dat religies zeepbellen zijn! Pienter uitgedachte verhaaltjes om het gepeupel voor je kar te kunnen spannen.
Maar zelden krijgt de religie zélf de schuld! Altijd weer wordt de bal doorgespeeld naar de politiek. Zonder er bij stil te staan dat, waar een religie de scepter zwaait, elke politicus weer het beleid zal voeren dat die religie voorschrijft en dat funest is voor de samenleving! Waarom die politicus dat doet? Twee redenen. Soms uit persoonlijke maar misplaatste geloofsovertuiging. Maar meestal om dezelfde reden die onze politici gebruiken: klakkeloos de trend volgen!
Als ik het goed begrijp dan wordt momenteel in de Moslimwereld onnoemelijk veel bloed nutteloos vergoten om... ja... wààrom eigenlijk? Om betere leiders aan de macht te kunnen brengen? En wie of wat moeten die leiders dan wel zijn? Van weer hetzelfde soort natuurlijk, want ja, dat schrijft de religie nu eenmaal voor!
Zo kun je heel je leven blijven vechten en bloed vergieten! Vechten tegen gevolgen waarvan je de oorzaak ongemoeid laat! Stupide! Proberen de rook te blussen zonder aan de vuurhaard te raken! Wanneer zal daar iemand eens op het idee komen de OORZAAK aan te pakken?
Maar ach... zijn wij dan zoveel beter? Kiezen wij dan wel bewust voor de leiders die ons vaderland beschermen? Hm... Me dunkt van niet! Want al generaties lang verraden onze leiders ons vaderland en blijven we toch voor hetzelfde soort stemmen! Collectieve gekheid? Collectief geheugenverlies? Collectief ONbewustzijn?
Het blijft me toch maar heel eigenaardig overkomen hoe een welvaartstaat zo'n onbegrijpelijke bokkensprongen kan maken in bijvoorbeeld het migratiebeleid, zonder door de kiezer te worden afgestraft. Integendeel, de kiezer lijkt die wanmaatregelen nog te bejubelen!
En ondertussen betalen wij maar braafjes het gelag van die waanzin!
Neen. Ik begrijp het niet meer. Waarschijnlijk heb ik te lang geleefd om die collectieve zotheid nog te kunnen begrijpen!
Ik heb, net als alle westerlingen, lang gedacht dat de wereld eindelijk af was van godsdienstoorlogen. Dat er door de eeuwen heen al genoeg bloed was gevloeid voor fictieve sprookjesverhalen. Dat de mensheid slimmer was geworden. Geleerd had van de fouten. Niet langer klakkeloos geloofde en zich niet langer in het vuur van een zinloze strijd liet gooien door profiteurs en valse profeten.
Maar als ik zie wat er momenteel in de Moslimwereld gebeurt moet ik mijn mening herzien! Blijkbaar is in de afgelopen eeuwen alleen maar de ene helft van de wereld geëvolueerd. De andere helft blijft, opgezweept door, alweer, religie, mekaar de kop inslaan! Dagelijks zien we bloederige taferelen op TV. Dagelijks wil men ons motiveren om een helpende hand toe te steken! Dagelijks verwelkomt Europa vluchtelingen uit die bloedbaden!
Eigenlijk zou de beschaafde wereld daar volledig afstand moeten van nemen. Als hun religie hoognodig bloed wil zien vloeien, en ze blijven daarin geloven, wel, dan doen ze maar! Hebben wij eigenlijk niks mee te maken! De enige hulp die we kunnen bieden bestaat uit het proberen hen ervan te overtuigen dat ze vechten voor een zinloze, verachterde religie. Ze moeten niet af van wéér andere leiders! Ze moeten af van hun religie! Maar dat mogen we nou net niet zeggen, want dan worden we gedoodverfd als racisten! En toch is dit de enige efficiente hulp die we kunnen verlenen! Ik ben helemaal geen racist en heb medelijden met die mensen! Maar dan moeten ze ook willen inzien wie de echte vijand is. En zolang ze dat noch willen noch kunnen zal de bloedkraan nooit kunnen worden dichtgedraaid! We kunnen ons alleen maar blauw betalen aan opvang, maar zolang religies het bij bepaalde volkeren helemaal voor het zeggen hebben, is het dweilen met de kraan open en doen we meer kwaad dan goed. Want zo lang wij helpen, zullen ze nooit tot het besef komen hoe zinloos hun strijd is!
Maar helaas ziet de westerse wereld dat zo niet! Integendeel, men doet er net alles aan om zoveel mogelijk elementen uit die verachterde wereld naar hier te importeren, zodat het er hier vroeg of laat ook bovenarms zou kunnen opzitten! Als die 'integratie' nou eens normaal had verlopen, met andere woorden, dat wij die mensen er van hadden kunnen (of mogen) overtuigen dat ze nooit een stap verder zouden komen met die religie, dan was er misschien nog hoop geweest. Maar neen! Onze leiders deden er juist alles aan om ONS te integreren en dat geloof bovendien nog zwaar te sponsoren!
Wanneer zal de hele mensheid begrijpen dat religies noch min noch meer zijn dan de aanzet tot zinloos geweld? Wanneer zullen de westerse leiders begrijpen dat ze er moeten mee ophouden religies te sponsoren? Of het nu eigen of vreemde religies zijn? Wanneer zullen ze doorkrijgen dat er nooit vrede op aarde zal zijn zolang ze religies voldoende macht geven om hun discipelen helemaal te hersenspoelen?
Ik geloof stellig dat de mens van nature uit een vreedzaam wezen is dat logisch kan denken en voor zichzelf een welvaartstaat kan opbouwen, waar ook ter wereld. Daar hebben we alle capaciteiten voor. Maar daar steken juist de religies een stokje voor! Van kindsbeen af wordt de mens geïndoctrineerd met grove leugens en halve waarheden. En kinderkopjes zijn toch zo kneedbaar! Happen toch zo gretig toe als hen een snoepje wordt beloofd. En of ze dat snoepje op aarde of in de hemel zullen krijgen doet er weinig aan toe.
Kinderen opvoeden zou op een heel andere manier kunnen! Géén loze beloftes! Géén dogma's die nooit iemand heeft kunnen bewijzen! Ze gewoon leren wat moet gedaan worden om op een gelukkige en vreedzame wijze te overleven: gepaste geboortebeperking bijvoorbeeld; er ook voor zorgen dat je nooit meer neemt dan je geeft; studeren voor wat je het beste ligt en je beroep uitoefenen deels met je hersenen en deels met je hart. Leren om anderen nooit aan te doen wat je zelf niet zou willen aangedaan worden!
Is dat nou écht zoveel gevraagd van de gemeenschap? Moeten daar nou écht allerlei onbestaande goden bij worden betrokken? Waarom? Om datgene wat niemand weet of ook maar kan weten tegen beter weten in als 'gekend' te kunnen presenteren? Is het dan zó moeilijk om op bepaalde vragen te moeten antwoorden: "Ik weet het niet!"? De vraag of er leven is na de dood bijvoorbeeld. Wel, dat weet niemand en kan niemand weten. Wel, bekén dat dan ook verdorie! Een vraag die blijft openstaan is nog altijd meer waard dan een vraag die is beantwoord met een leugen.
Want naar het antwoord op een open vraag kan elk individu blijven zoeken. Ook al leidt dat zoeken nooit tot een tastbaar en bewijsbaar resultaat, het helpt je tenminste om je eigen persoon te leren kennen! Het stimuleert ook tot zoeken en vorsen.
Maar als de vraag al beantwoord is, en dan nog wel door een leugen, dan voelt niemand nog de behoefte om te zoeken en slikt netjes de voorgekauwde leugentaal! Tot wàt die ook maar aanzet!
Maar belangrijker dan die openstaande vraag is het antwoord op een vraag die veel concreter is: we leven nu eenmaal met zijn allen op aarde en moeten er het beste van maken. Hoe doen we dat?
Wel, het antwoord ligt voor de hand: de aarde kan maar een bepaald aantal mensen voeden. Neemt dat aantal buitensporig toe, dan staan twee keuzes open:
1. Geboortebeperking; 2. Doodslag.
De keuze is dan, voor een normale mens, gauw gemaakt toch? Waarom prediken religies steeds weer voor die tweede mogelijkheid?
Oh... doen ze dat niet? Jawel hoor! Want prediken om zoveel mogelijk kindjes op de wereld te zetten staat gelijk aan zoveel mogelijk mensen te doden om plaats te maken voor die nieuwelingen!
Het Christelijke geloof is ook nog maar een halve eeuw geleden opgehouden met die onzinnige doctrine. Maar zien we daar resultaat van? Neen! Want op hetzelfde moment hebben we dan maar vreemden geïmporteerd om hier te komen rampetampen en ons kleine landje overvloedig van hun kroost te voorzien!
Ook vraag ik me soms af of overtuigde Moslims wel degelijk beseffen dat ze eigenlijk een parasitaire godsdienst belijden. Een godsdienst die op zichzelf geen leefbare wereld in stand kan houden en daarom steeds weer andere volkeren moet veroveren om dan op de kennis van die volkeren te gaan parasiteren. Want concrete kennis studeren en Moslim zijn gaan moeilijk samen! Islamkennis is véééééél belangrijker! Al kun je daar niet van eten! En om te kunnen eten moeten ze dan maar... ja, je raadt het al!
Dat die religie zichzelf niet in stand kan houden ligt voor de hand: ze leert haar kinderen in de eerste plaats een fictieve religie aan. Nét zo fictief als het Christelijke geloof trouwens! Maar daar waar de Christelijke opvoeding ook openstaat voor vooruitgang en kennis, doet de Islam dat niét! Alles wat de Islam betreft is belangrijk genoeg om alle energie in te steken. De rest is bijzaak, voor mochten er nog enkele kinderlijke hersencellen actief genoeg zijn om verder te willen denken.
Is het, onder dié omstandigheden, toeval dat Moslims zelden of nooit enige intelligente bijdrage leverden aan de moderne wereld zoals wij ze kennen? En dat ze, om bij te blijven in deze door denkwerk geschapen moderne wereld, wel verplicht zijn op andere volkeren te gaan parasiteren?
Is het toeval dat ze altijd weer moeten zien te overleven op de kap van anderen omdat hun eigen wereld geen toekomstperspectieven biedt?
En toch zijn ze fier op hun geloof! En toch vinden onze leiders dat WIJ ons, in eigen land, moeten integreren in HUN wereld!
Eventjes toch wil ik hier wat uitgebreid terugkomen op een terechte reactie op mijn vorig stukje: het is inderdaad snelheid en geld dat telt in de tegenwoordige restaurants. Maar of je echt een kunstenaar moet zijn om lekker eten op tafel te brengen durf ik te betwijfelen! Een lekker, eerlijk eetmaal bereiden is helemaal geen kunst! Niét als het om de tong gaat. Wél als het om het oog gaat. En daar spelen de eliterestaurants dan gretig op in: alles voor het oog. En met wat overblijft aan 'kunst' moet de tong het dan maar stellen! De zogenaamde 'kunst' is dan, ochgottekes... eventueel de dressering van je bord. De échte vakkennis gebeurt echter niet op je bord, maar in de pan! En daar juist loopt het fout. Net dààr speelt tijd een veel te grote rol.
Maar geld vragen voor iets dat 'op snelheid' is bereid, vind ik noch min noch meer dan boerenbedrog!
Maar anderzijds: bedriegen kun je niet alleen! Daarvoor moeten er minstens twee zijn: één die bedriegt, en één die zich laat bedriegen! Anders gaat de vlieger niet op.
En ik kom zo langzaam maar zeker tot de conclusie dat steeds meer mensen gewoon WILLEN bedrogen worden! Ze beweren smaak te hebben en zoeken dan maar een 'smaakvol restaurant' op. Of dit smaakvol restaurant ook 'smaakvol eten' bereidt is iets waar ze blijkbaar niet meer echt bij stilstaan!
Zonde van de paling. Zonde van de frietjes. Zonde van al die mensen die er bij gebrek aan smaak maar inlopen! Ik weet in elk geval waar ik, de volgende keer dat ik paling wil eten, zal heengaan! En hopelijk is het ook dààr nog niet te erg geïndustrialiseerd. Maar dat denk ik niet. Daarvoor bestaat het cliënteel daar teveel uit 'oude boerkens', en dié laten zich niet met een kluitje in het riet sturen!
Lieve kon de nagel niet beter op de kop slaan: snel bereiden, snel eten, snel betalen en plaats maken voor anderen. Het restaurant in kwestie heeft, naar ik schat, toch een driehonderdtal plaatsen. Ze doen vier 'services' per dag: 11.30uur, 13 uur, 18 uur en 20 uur. Reken maar even: viermaal 300 man, dat zijn er 1.200 per dag! Dat was vroeger ook zo. Maar toch wisten ze vroeger kwaliteit op je bord te brengen. Nu lijkt dat niet meer te lukken! Maar ja, de zaak is dan ook voor de tweede keer overgegaan van vader op zoon, en ik zou het moeten geloven:
- De eerste generatie bouwt het op. - De tweede generatie profiteert ervan; - De derde generatie maakt het kapot!
Droevige vaststelling, maar zo is het wel!
En het ergste van de hele zaak vind ik toch altijd weer die vervloekte diepvriesfrietjes! Totaal smakeloos, maar dat proeven de mensen niet eens meer! Zó heeft de industrie hen weten te wennen aan die rotzooi. Hoe het komt dat, als je zelf je frietjes na de eerste keer bakken invriest, ze nog gewoon even lekker zijn? Wel, ik legde mijn oor eens hier en daar te luisteren, en ik denk dat ik het nu wel weet: als je zélf frietjes invriest, in een zakje van een portie, dan haal je het uit de vriezer als een aaneengeklit kluwen. Dit kluwen moet dan wel een of twee uurtjes ontdooien alvorens ze de tweede keer te bakken.
Maar kijk even naar een zak diepvriesfriet? Plakt totaal niet! Kan zó in de frietpan! Wel, daar blijkt het hem juist in te zitten: naar ik vernam worden die frietjes bespoten met een stof (cellulose geloof ik) om ze niét aan elkaar te laten plakken! Leuk. Netjes... maar helaas... ook de smaak is weg!
Voilà! Mysterie opgelost. Tenminste, als mijn informatie correct is.
Mijn bezoek zondag aan een nochtans gerenommeerd restaurant drukte me nog maar eens op de naakte feiten: om écht goed te eten kun je tegenwoordig nog maar één ding doen: thuis blijven! In welk restaurant je tegenwoordig ook maar komt, de eerste teleurstelling is al je portie diepvriesfriet! En het verbetert er niet op. Wel integendeel!
Nu ik alleen ben, heb ik ook een aantal porties frietjes in de vriezer zitten. Maar die zijn wél zelfgemaakt, omdat het niet de moeite loont één portie voor één persoon te maken. Ik maak er dus een heleboel en vries ze in porties in. En die zijn zo lekker als vers als ze de tweede keer gebakken worden. Welke rommel gooien die industriële diepvriesfirma's dan wel op de markt? Hoe is het mogelijk dat mensen dat niet smaken? Hoe komt het toch dat mijn eigen frietjes zo lekker zijn, zélfs uit de vriezer? Ik zou het niet weten. Kan enkel maar medelijden hebben met mensen die op restaurants zijn aangewezen voor hun maaltijden!
En dan de paling! Dikke, halfgebakken vettige paling... Neen hoor! Zo was het daar vroeger niet! Moderne tijden zeg je? Ik zou het moeten geloven, en ook begrijpen dat meer en meer mensen voor fastfood kiezen! Het mag dan al ongezond zijn, er zit tenminste smaak in.
Gebakken paling heeft een licht bruin korstje en valt van de graat. Wat ik zondag at was bleek, halfgaar en plakte aan de graat.
Maar goed. Het zal wel aan mij liggen, want mijn gezelschap vond alles lekker. Laten we dus niet alles negatief bekijken en de positieve punten even opsommen: een smaakvol ingericht kader, een prachtig uitzicht op velden en weiden, een soort 'oma-sfeer' die je zou moeten doen watertanden. Kelners in hagelwit uniform. Bediening om U tegen te zeggen. Alles wordt netjes op je bord geschikt en regelmatig 'bijgewerkt' indien nodig. Een afgeladen volle zaak; een gezellige bedrijvigheid. Een cliënteel uit de toch wat betere standen. Iedereen zat met smaak te eten. En toen bekroop me toch eventjes de gedachte: "Zijn die mensen dan echt niet méér gewoon thuis? Gaat het hen om de bediening? Om het kader? Of... om de nep?"
Okay, ik weet het! Een gekregen paard kijk je niet in de bek, en ik ben Peter en zijn vrouw wel dankbaar voor het aangename gezelschap. Het is trouwens niet hun schuld dat de wereld op twintig jaar tijd zo 'vernept' is!
... De baksteen is verdwenen uit mijn maag! Zomaar! Zonder verwittiging! Ik ben weer helemaal mezelf! Verkoudheid lijkt ook verleden tijd! Volop energie terug! En tot overmaat van... vreugd, is daar een stralend zonnetje! Weinig of geen wind. 'Slechts' 5°, maar dat volstaat ruimschoots in de zon!
Na een fikse wandeling met Chico ging ik even leuk vers eten maken, en voorwaar, ik heb gegeten als een paard! En dan nu een koffietje en een sigaretje... meer moet dat niet zijn! Wisten jullie trouwens dat mijn hele omgeving zegt dat ik de beste koffie van het land zet? En neen... niét met van die dure toestanden met Nescafé of ook maar gewone koffiepads. Neen! Met een gewoon espressoapparaat dan Delongi dat werkt met gewone gemalen koffie (Marcus Dessert van Aldi dan nog!). Maar vooral: met ontkalkt water! Zoniet gaan die machines niet zo lang mee!
Wie beter en schuimiger koffie kan zetten dan ik moet dan ook heel vroeg kunnen opstaan en van goeden huize zijn!
Ik kijk weer met volle moed tegen de toekomst aan! Weg alle zwartgallige gedachten, nu kan het alleen maar beter worden.
Gek toch hé, hoe menselijke hersenen soms kunnen tekeergaan? Je denkt alles onder controle te hebben, maar dan gebeurt een samenloop van toevallige omstandigheden, donker weer, verkoudheid, oplaaiend verdriet... en lap... daar ga je! Alle controle over je hersenen kwijt!
Enfin, hopelijk is die zwartgalligheid nu definitief voorbij!
Morgen dus paling... dan een wandelingetje in Brugge, en dan weer huiswaarts. Als de volgende dagen dan ook maar iet of wat warm aanvoelen staan er veel grote wandelingen met Chico op het programma. Want alleen thuis zitten genereert alleen maar een eenzaamheidsgevoel, en dat kan ik voor het ogenblik missen als de pest!
Langzaam kruipt eindelijk de thermometer dagelijks wat omhoog. Tergend langzaam zelfs! Het is nu al weken dat, als ik rond zeven uur de pc aanzet, hij een buitentemperatuur van tussen de -5 en +2 toont. Vandaag is dat +3!!! Whaauw! Zou het dan toch nog lente worden dit jaar? Ik had de hoop al opgegeven!
Dan om acht uur buiten met Chico. Brrr! Anticlimax! Drie graden? Voelt aan als minder dan 0! Het is me ook al opgevallen dat het de laatste weken veel kouder 'lijkt' dan putje winter! Komt dat omdat de tijd er niet meer is voor zulke lage temperaturen? Of omdat we het gewoon beu worden? Snakken naar de zon? Wanneer houdt die ellende eindelijk eens op? Ik word er gewoon depressief van! De weersomstandigheden zijn echt niet van aard om een toenemend gevoel van eenzaamheid te onderdrukken! En de verkoudheid die ik, hoe kan het ook anders, heb opgelopen blijft ook maar sluimerend hangen en maakt me meer en meer futloos.
Eenzaam? Ik? Kan ik dat wel zijn? Blijkbaar wél, maar zou je ook niet? Eerst de suspens en het verdriet voor en na het overlijden van mijn echtgenote. Dan die aanhoudende winter! Dan, na vier jaar zonder enige ziekte, een stomme maar hardnekkige verkoudheid die niet wijken wil en al mijn energie aanvreet. 'Griep', zouden de meeste mensen zeggen. Maar wat mensen griep noemen is in 90% van de gevallen gewoon een verkoudheid. En hoewel het 'gewoon' is... zoiets kan je echt wel naar beneden halen!
Ergens heb ik wél het gevoel dat ik moet schrijven. Dingen van me afschrijven. Schrijven helpt me ook vergeten. Maar helaas, meer dan een pathetische klaagzang krijg ik er echt niet uit! Energie- inspiratie- en futloos. Ben vandaag dan maar een kuur 'Revitalose' begonnen. Meestal hielp dit wel in het verleden. Ben benieuwd!
En zondag is er dan... paling! Lekkere, gebakken paling in de Siphon te Damme! Hoogstwaarschijnlijk wel de beste van België. Ja, Peter is zijn belofte nagekomen en trakteert met de paling die we normaal voor mijn verjaardag zouden hebben gegeten, maar toen nam alles een dramatische wending.
De weersvoorspelling voor zondag is toch relatief positief, tenminste voor wat we maar gewoon zijn. Hopelijk gaat het daarna beter met me. En hopelijk heb ik zondag voldoende eetlust, want momenteel heb ik dat totaal niet en moet mezelf dwingen te eten!
Maar gelukkig, ondanks alle narigheid geniet ik toch elke nacht van een verkwikkende slaap. Als ik ook dàt zou moeten missen dan zou ik het ook niet meer weten!
Zo, lieve mensen, ik vrees dat ik velen onder jullie nog maar eens heb teleurgesteld met deze klaagzang. Hopelijk komen mijn muzen spoedig terug en kan ik weer over ernstiger zaken schrijven!
Maar... is het me ondertussen misschien ook toegestaan nog eventjes verdriet te hebben?
Over mezelf: Bouwjaar: 1941 Geboren: Ja. Geslacht: Neen. Nog levend. Adres: Hier. Beroep: Levensgenieter. Hobby's: Veel. Talen: Ja. Vooral betalen. MEDEDELING: Voor enkel politie-verhaaltjes, klik onderaan deze marge op 'fictie'.
