Een man zit in een restaurant een bord wijngaardslakken te eten en na een tijdje roept hij de garçon en zegt: Er zitten helemaal geen slakken in die slakkenhuisjes, merkt hij verontwaardigd op. Och, dat is niet zo erg, meneer. Heel ver kunnen ze toch niet gaan lopen zijn, zegt de garçon met een glimlach.

Twee vrienden hangen aan de toog en vraagt de ene: Hoeveel pinten kun jij eigenlijk drinken op een avond?. O, zeker twintig, zegt de andere. Wat?. Zoveel?. Ik kan nog geen tien glazen water achteroverslaan op een avond. Ik ook niet.

Janne en Hanne, die elkaar na hun studies jarenlang niet hebben gezien, komen elkaar toevallig tegen op straat. Hoe gaat het met jou?, vraagt Janne, en wat doe je tegenwoordig?. Ik verdeel de rollen in het theater, zegt Hanne. Amai, dat is waarschijnlijk niet zo makkelijk?. Het lijkt me een zware job, zegt Janne. Ach, dat valt wel mee, zegt Hanne. Op elk toilet moet er één rol hangen.

Een man stapt een café binnen en bestelt een dubbele whisky. Wat later bestelt hij er nog één. Daarna drinkt hij nog enkele glazen bier en hij besluit met een rondje voor de hele zaak. Terwijl iedereen het glas heft op de gulle schenker, stoot die de cafébaas aan en zegt: Eigenlijk zou ik dat niet mogen doen vanwege mijn gebrek. Hoezo, vraagt de cafébaas?. Welk gebrek heeft u dan?. Geldgebrek.

Ik las vandaag in de krant dat mannen elke dag 25.000 woorden zeggen en vrouwen 30.000, zegt Luk. Het ergste is dat ik, als ik 's avonds thuiskom, mijn 25.000 woorden al gezegt heb en mijn vrouw nog aan haar 30.000 moet beginnen.

Een mooie jonge vrouw stapt uit het bad van haar hotelkamer. Ze wil juist een handdoek nemen, als ze de glazenwasser voor het venster bezig ziet. Die blijft naar haar aantrekkelijke figuur kijken en zij blijft hem onbeweeglijk aankijken. Waarom staart u mij zo aan, juffrouw?, vraagt de man en zegt: Nog nooit een glazenwasser gezien?.

Mevrouw had zopas haar rijbewijs behaald en ze besloot een ritje te maken. Enkele straten verder reed zij een man omver. De ziekenwagen en de politie werden erbij geroepen. Och, dat mij nu zoiets moet overkomen, zei ze. Met wat ik van auterijden weet, zou ik een heel boek kunnen vullen. Ja, zei de agent en met wat u niet weet, weten wij het.

Een man probeert een stilstaande vrachtwagen vooruit te duwen, op de openbare weg. Een andere chauffeur stopt en vraagt: Waarom probeer jij je vrachtwagen vooruit te duwen?. Die is toch veel te zwaar?. Ik moet wel, zegt de man. Ik heb motorpech en de wet zegt dat de wagen dertig meter achter de gevarendriehoek moet staan.

Het is niet eerlijk, zegt Jef. De luciferfabriek heeft me ontslagen. Werkte je niet genoeg?, vraagt George. Toch wel. En ik ging altijd zeer grondig te werk. Ik probeerde zelfs elke lucifer uit, voor ik hem in het doosje stak.

De chirurg vraagt aan de verpleegster: Hoe gaat het met de patiënten, bij wie we een hart hebben ingeplant?. Goed, dokter, hij heeft al tweemaal gevraagt of ik met hem wil trouwen. Goed, zijn hart is in orde. Nu zijn hersenen nog.

Tijdens het concert zit de pianist met zijn rug naar het publiek te spelen. Is dat Chopin?, vraagt een dame in het publiek aan de vrouw die naast haar zit. Ik denk het niet, zegt ze. Laten we even wachten tot hij zich omdraait.

Simon, hoe worden brandweermannen ook wel eens genoemd?, vraagt de onderwijzer. Spuitgasten, meester. Juist. En wat gebruiken ze om de brand te blussen?. Spuitwater, meester.

Een bok passeert langs een filmstudio in Hollywood, vindt er een filmrol en begint die met smaak op te eten. Terwijl hij daarmee bezig is, komt er een geit voorbij die hem vraagt: En, hoe is de film?. Eerlijk gezegd vond ik het boek beter, zei de bok.

Wat is er mis met je hond?, vraagt Fons. Oh, niets, hij is alleen maar een beetje lui, zegt Paul. Zit hij daarom zo te janken?. Nee, maar hij zit op een cactus en hij is te lui om eraf te komen en weg te lopen.

Schat,er is echt iets mis met je motor. Volgens mij zit er water in de carburator, zegt zijn vrouw. Water in de carburator?. Hoe kan dat nu?, zegt Karel. Maar het is echt, hoor. Er zit water in de carburator, zegt zij. Jij weet niet eens wat een carburator is. Ik zal wel even kijken. Waar is mijn motor?, vraagt hij. In de vijver, zegt zij.

Ik ga nooit naar de kerk, zei de miljonair tegen de pastoor, die op bezoek kwam. Dat hebt u toch al wel opgemerkt?. Zeker, ik heb dat inderdaad al opgemerkt, zegt de pastoor ernstig. De reden waarom ik nooit een kerk binnenstapt, is dat er daar zoveel huichelaars zitten, zei de miljonair. Och, laat u niet weerhouden,zei de pastoor glimlachend, er is altijd nog wel plaats voor een man meer.

De klant in de winkel keek achterdochtig naar de mand met eieren. Zijn die vers?, vroeg ze. Vers, mevrouw?, riep de winkelier verontwaardigd uit. De kippen zouden die eieren nog niet eens gelegd hebben voor morgen, als ik niet per ongeluk een blaadje te veel afgetrokken had van De Druivelaar die in het kippenhok hangt.

Een man stopt met zijn auto aan een pompstation en vraagt: Kunt u mij zeggen hoeveel één druppel benzine kost?. Helemaal niets, zou ik zeggen, zegt de pompbediende. Goed, druppel de tank dan maar vol.

Drie matrozen staan op de kade te praten. Mijn kapitein heeft een auto nodig, om op het dek de bevelen uit te delen, zegt de eerste matroos. Dat is nog niks, zegt de tweede matroos: Mijn kapitein heeft een straaljager nodig, om over bevelen uit te voeren. Onze kok heeft een grote soepketel, zegt de derde matroos. Hij moet met een duikboot kijken of de balletjes gaar zijn.

Thijs heeft een nieuwe broek gekocht, maar de pijpen zijn te lang en omdat zijn vrouw geen tijd heeft om ze in te korten, besluit hij dat zelf te doen. Hij neemt een andere broek, meet de lengte af van zijn nieuwe broek, snijdt de pijpen nauwkeurig af en speldt de zoon in. Hij is net klaar met de naaimachine, als zijn vrouw in de deuropening verschijnt. Waarom ligt die broek op ons bed?, vraagt ze. Ik heb ze gebruikt om de lengte van de pijpen van mijn nieuwe broek te meten. Dat is wel één van mijn broeken, schat.

Een Amerikaan is op bezoek in ons land en zegt 's avonds in de bar van het hotel tegen een andere hotelgast: Ik ben geboren op de vijfde van de vijfde maand in het jaar 1955. Dat was bovendien op de vijfde verdieping vab een appartement met huisnummer vijf bus vijf. Ik ben op de vijfd getrouwd en vader van vijf kinderen. Daarom heb ik afgelopen zondag vijf euro gewed op een paard met nummer vijf. En, heeft het paard gewonnen?. Nee, het eindigde als vijfde.

Fred treft op zijn stamcafé een oude, verzuurde en ontevreden uitziende man aan. Mag ik u een biertje aanbieden?, vraagt hij. Ik drink geen bier, bromt de man, ik heb dat ooit één keer gedronken. Afschuwelijk. Een glas wijn dan?. Ik drink geen wijn. Ik heb dat ooit één keer gedronken. Afschuwelijk. Hebt u misschien zin om een partijtje biljart te spelen?. Ik biljart niet. Ik heb één keer biljart gespeeld. Afschuwelijk. Maar mijn zoon komt straks. Die biljart wel. Hm, zegt Fred, ook maar één zoon zeker?.

Ik heb me gisterenavond doodgeërgerd, zegt de jonge dichter. Tijdens het liefdadigheidsfeest in de stedelijke sporthal heb ik enkele van mijn gedichten voorgelezen, maar iedereen zat te geeuwen. Niemand heeft geluisterd. Dan vergist u zich toch echt. Als ze niet hadden geluisterd, zouden ze ook niet hebben gegeeuwd, zegt zijn vriend.

Dag meneer, waarmee kan ik u van dienst zijn?. Ik ben op zoek naar een sprekende vogel. Het spijt me, maar alle beo's en papegaaien zijn uitverkocht. Ik kan u wel deze specht aanbevelen. Kan die dan praten?. Dat niet, maar hij beheerst wel het morsalfabet als geen ander.

Wat is het verschil tussen een man en een kameel?, vraagt de meester aan de leerlingen. Jan moet even denken en zegt dan: Een kameel kan tien dagen werken zonder te drinken. Een man kan tien dagen drinken zonder te werken.

Waarom zet je de stoelen zo ver uit mekaar?, vraagt de hoofdkelner aan de jongste ober. Wel, straks komen er enkele leden van de visvereniging eten en die moeten toch voldoende plaats hebben om de grootte van hun vangst met hun armen te kunnen aantonen.

Mijn papa is gisteren van een tien meter hoge ladder gevallen, zegt Mia opgewonden aan haar klasgenootjes. Oei, en ligt hij nu in het ziekenhuis?, vraagt één van hen. Nee, hij is maar van de eerste sport gevallen.

Bart gaat op restaurant eten en bestelt een portie slakken. Tot zijn grote verbazing krijgt hij een bord met lege slakkenhuisjes voorgeschoteld. Ober, er zitten geen slakken in, reageert Bart boos. Geen paniek, meneer, zegt de ober. Ver kunnen ze niet zijn.

Vertel me eens welke spieren in werking treden als ik met u zou boksen, vraagt de professor aan de student die geneeskunde studeert. Mijn lachtspieren, professor.

Ga nu eens achter dit apparaat staat, zodat ik door uw lichaam kan kijken. Wat ziet u, dokter?. Uw lever deugt niet, er zit een kronkel in uw darmen en uw maag is te klein. Hemeltje lief. Is er nog iets?. Ja, uw horloge loopt vijf minuten achter.

Hoe komt het dat ik 's morgens tweemaal zoveel tijd nodig heb om me te scheren?, vraagt Rik aan Koen. Dat komt omdat ik 's morgens niet zo'n lang gezich trek als jij.

Opa laat Bert de vele onderscheidingen zien, die hij na de oorlog kreeg. En waarom heb je die gekregen, opa?, vtaagt Bert. Wel, omdat ik zo goed gevochten heb, legt opa uit. Dat vind ik niet eerlijk, zegt Bert. Als ik gevochten heb, krijg ik van mama straf.

Bernard wordt door een fietser omvergerederen. De fietser helpt hem opstaan en zegt: U hebt geluk dat ik vandaag een vrije dag heb. Hoe bedoelt u?, vraagt Bernard verwonderd. Ik ben buschauffeur.

En hoeveel vraagt u voor het plaatsen van een rouwbericht, in uw krant. 1,50 euro per centimeter. Zoveel?. Mijn broer was maar één meter vijfennegentig.

Zijn wij giftig?, vraagt de ene slang. Nee, waarom?, vraagt de andere slang. Omdat ik op mijn tong gebeten heb.

Een man loopt een dierenwinkel binnen en zegt: Ik zou graag een aantal dieren bestellen: 8 ratten, 31 muizen, 326 spinnen en een kilo strontvliegen. Houdt u slangen of zo?, vraagt de verkoper. Nee, maar ik ga morgen verhuizen en ik moet het huis achterlaten in dezelfde staat, als toen ik er ingetrokken ben.

Hoe gaat het met u en is alles ook goed met uw man?, vraagt de vriendelijke heer aan mevrouw die hij toevallig op straat tegenkomt. Pas dan merkt hij dat de vrouw in de rouw is en voegt er snel aan toe: Ligt hij nog altijd op hetzelfde kerkhof?.

Een nieuwsgierige vrouw snuffelt in de boekhouding van haar man. Als hij thuiskomt, zegt ze vol bewondering: Wat ben je toch een lieve, toegewijde man, lieve schat, om iedere maand een bedrag te schenken aan een behoeftige vluchteling. Eh, hoezo?, vraagt haar man verbaasd. Wel, je maakt toch om de vier weken 200 euro over aan Ali Mentatie?.

Een psychiater die op wandel is op het strand, vindt een groene fles met een kurk erop. Hij opent de fles en een geest begint met diepe stem spreken: Doe een wens en ik laat hem in vervulling gaan. Ik zou dolgraag een snelweg over de oceaan willen, van Oostende naar New Tork, zegt de psychiater na even te hebben nagedacht. De geest fronst de wenkbrauwen en zegt: Weet je wel hoeveel heipalen daarvoor moeten worden gezonken tot op de bodem van de oceaan en hoeveel staal en beton dat zal kosten?. Dat kan ik echt niet doen, zegt de geest. Ik begrijp het, zegt de psychiater, en in wil je niet op de proef stellen, zegt de geest. Kun je er dan misschien voor zorgen dat ik in de toekomst mijn patiënten volledig begrijp, dat ik snap wat ze willen en waarom ze zich zo gek gedragen?. De geest denkt even na, zucht diep en zegt: Oké, het is al goed. Hoeveel snelwegen over de oceaan wik je?. Twee of drie?.

Twee astronauten maken een reis naar een verafgelegen satelliet in de ruimte. Van zodra ze in een baan om de aarde zijn gebracht, gaat één van hen naar buiten voor een ruimtewandeling. Even later keert hij weer terug en klopt aan. Wie is daar?, vraagt de andere astronaut.

Jelle, je moet je gezicht beter wassen. Ik kan zien wat je vanochtend gegeten hebt, zegt de juffrouw. Wat dan, juffrouw?. Boterhammen met choco, zegt de juffrouw. Nee juffrouw, dat was gisteren, zegt Jelle.

Een dokter wist geen goed woord te vertellen over advocaten. Waarom bent u zo tegen ons beroep?, vroeg een advocaat hem ten slotte. Geef toe dat jullie beroep nu niet precies engeltjes maakt van de mensen. Dat klopt, zei de advocaat, dat voorrecht hebt u.

Sam wil leren parachutespringen. Tijdens de theorieles vraagt hij aan de instructeur: Ste dat de parachute niet opent en ook de noodparachute het laat afweten, hoelang heb ik dan nog voor je de grond raakt?. De rest van je leven, was het antwoord.

Het gemeentebestuur van het Schotse Glasgow keurde onlangs de bouw van een nieuwe sporthal goed, onder de volgende voorwaarden: 1. Het materiaal van het oude gebouw moet voor het nieuwe worden benut. 2. Het oude gebouw mag niet worden afgebroken, voor het nieuwe klaar is.

Ik heb een patiënt onder behandeling die denkt dat hij taxichauffeur is, zegt een psychiater tegen zijn collega. En wat doe je eraan?. Niets, hij brengt me elke avond gratis naar huis.

Kan iemand mij een voorbeeld geven van de uitdrukking: Eerlijk duurt het langst?, vraagt de onderwijzer. Ik meester, zegt Jantje enthousiast, als ik bij een toets afkijk, ben ik op één- twee- drie klaar, maar als ik alles zelf invul, ben ik uren bezig.

En, vroeg tante, die op familiebezoek was gekomen, kan kleine Jan nu al praten?. O ja tante, dat hebben we hem vorig jaar geleerd. Nu leren we hem zijn mond te houden.

Het was toch verkeerd van het slachtoffer om haar handtas zo goed vast te houden, dat ik haar moest slaan, zegt de beklaagde op de rechtbank tegen de rechter.

Een vrouw vraagt aan haar man: Wat bewonder jij het meest aan mij?. Mijn innerlijke rust of mijn sexy lichaam?. Jouw gevoel voor humor, zegt hij.

Laten we even samenvatten, zegt de rechter. De twee verdachten meldden zich bij u aan en gaven zich uit voor reparateurs van de telefoondienst. Maar hoe wist u dan dat ze dat niet waren?, vroeg de rechter. Ik vond het verdacht, dat ze zo snel konden werken, zegt het slachtoffer.

Een mollige man gaat naar de bakker en zegt: Een half groot brood, alstublieft. Waarom neemt u dan geen klein broodje?, zergt de bakker. Omdat de diëtiste gezegd heeft dat ik mijn porties moet halveren.

Sommige voetgangers lopen er echt bij, alsof de straat van hen is, zegt een woedende automobilist. Dat klopt, zegt de boze voetganger. En sommige automobilisten zitten in hun auto's, alsof die van hen zijn, zegt de boze voetganger.

Jan ging binnen bij de bakker en kocht een brood, wat nog geen vijf minuten duurde. Toen hij weer buitenkwam, liep hij bijna tegen een politieagent die een parkeerbon stond uit te schrijven. Kom, zei Jan tegen de agent, kunt u dat niet één keertje door de vingers zien?. De agent negeerde Jan en schreef verder. Toen begon Jan de agent uit te schelden. Die keek Jan aan en begon nog een bon te schrijven, waarop Jan hem nog meer begon uit te schelden. Toen de agent klaar was met de tweede bon, stak hij die samen met de eerste bon achter de ruitenwisser van de auto en begon aan de derde bon. Jan begon hem nog meer uit te schelden en de agent bleef maar schrijven, maar dat kon Jan niks schelen, want zijn auto stnd om de hoek.

Een man wil een huis bouwen en gaat naar een architect. Ik heb al een paar ideeën op papier uitgewerkt, zegt de man, kunt u er iets mee doen?. Zeker. Tegen volgende week zullen de ontwerpen klaar zijn. Een week later ontmoeten ze elkaar weer. De man bekijkt de ontwerpen aandachtig en kiest er één uit. U hebt een goede smaak, zegt de architect, maar we moeten het ook even over het interrieur hebben. Wat hebt u in gedachten?. Hoe bedoelt u?. Hoe ziet u uw living?. Rond. Geweldig, dat is in. Daar kan ik mee werken. Hoe wilt u de keuken?. Rond. Ook rond?.Dat is nieuw, dat is nog nooit eerder gedaan, maar het moet kunnen. Hoe wilt u de slaapkamers?. Rond. Ook rond. En de badkamers en de garage?. Allebei rond. Waarom wilt u alles rond hebben?. Awel, gisteren hoorde ik mijn vrouw en mijn schoonmoeder met elkaar praten en opeens zei mijn schoonmoeder: Als jullie beginnen te bouwen, dan voorzien jullie toch een hoekje voor mij, hé?.

Een buikspreker met een pop op zijn schoot zit alleen maar grappen te maken over domme blondjes. Op een bepaald moment staat in de zaal een blondine op, die zegt: Is het nu eindelijk gedaan met al die flauwekul?. Oh juffrouw, het zijn toch maar grapjes en het is ook mijn werk, zegt de buikspreker. Ik heb het niet tegen u, hoor, maar tegen dat lastige ventje op uw schoot, zegt zij.

Wetenschappers van de NASA hadden een kanon ontwikkeld om te onderzoeken in hoeverre de voorruiten van de passagiersvliegtuigen, militaire vliegtuigen en spaceshuttles bestand waren tegen de inslag van rondvliegende vogels en ze gebruikten daarvoor kippen. Duitse ingenieurs wilden ook zo'n kanon hebben, om de voorruiten van hun hogesnelheidstrein te testen. De nodige voorbereidingen voor een test werden getroffen en het kanon vuurde een kip af op de aanstormende trein. Die boorde zich door de voorruit en de achterruit van de locomotief. De Duitsers stuurden de resultaten van hun test naar de Amerikanen en vroegen wat ze moesten doen. Een paar dagen later kwam het antwoord: Ontdooi de kippen eerst.

Fred komt juichend zijn stamcafé binnen en bestelt een pint. Bij elke slok die hij drinkt zit hij te glunderen, terwijl hij zegt: En dat in nauwelijks twintig dagen. Niet te geloven. De cafébaas is nogal nieuwsgierig en vraagt; Wat bedoel je met twintig dagen?. Wel, ik heb een legpuzzel in nauwelijks twintig dagen afgewerkt,terwijl er op de doos staat:Drie tot vijf jaar.

Tuur is overreden en zijn vriend Fred brengt hem een laatste groet in het funerarium. Tuurs weduwe staat naast de open kist. Fred blijft een hele tijd naar zijn vriend staren en zegt dan heel getroffen: Wat ziet hij er goed uit. Geen wonder, zegt zijn weduwe, hij heeft de hele winter in Spanje doorgebracht.

Jan kan maar niet slapen en hij besluit om terug naar de dokter te gaan en hij zegt: Eet dan iets, voor je naar bed gaat. Maar dokter, u hebt mij tijdens uw vorige consultatie aangeraden om niks meer te eten voor ik ga slapen, zegt Jan. O ja, maar dat was in februari. Sindsdien heeft de wetenschap een enorme vooruitgang geboekt, zegt de dokter.

Een aap gaat naar de kapper. Als hij naar binnen stapt, komt er juist een giraf naar buiten, die zegt: Ik zou hier niet binnenkomen, want deze kapper is heel duur. Alleen je nek scheren kost hier al 50 euro.

Ik ben een vrouw van weinig woorden, zegt mevrouw. Als ik met mijn vinger wenkt, betekent dat: Kom. Dat is goed, mevrouw. Ik ben zelf ook een vrouw van weinig woorden, zegt de nieuwe meid. Als ik mijn hoofd van links naar rechts schud, betekent dit: Ik kom niet.

Neem een bezem en veeg je kamer schoon, zegt de verpleegster. Sorry, maar ik heb een universitaire diploma, zegt de psychiatrisch patiënt. Dat verandert inderdaad de situatie, ik zal je eerst eens tonen hoe je dat moet doen, zegt de verpleegster.

Neemt u deze vrouw tot wettige echtgenote?, vroeg de pastoor aan de kleine bruidegom, die kromgebogen naast een vrouw van om en bij de 120 kilo stond. Ik neem niets, zei de man. Ik word genomen.

Walter, die zijn werk kwijtgeraakt was, kwan zijn vriend Jean-Michel op straat tegen. Ik heb gehoord dat je een aanbirding gekregen hebt, om directeur te worden bij een grote bankmaatschappij, maar dat je geweigerd hebt?, zegt Jean-Michel. Inderdaad, er waren geen doorgroeimogelijkheden, zegt Walter.

De eerste minister was eregast tijdens een groots avondfeest in een belangrijke stad. Toen de koffie werd geserveerd, vroeg de burgemeester aan de eerste minister: Zullen we de mensen nog wat langer laten genieten of luisteren we nu meteen naar uw speech?.

Twee dwergen ontmoeten elkaar per toeval op straat. O, zegt de éne dwerg, wat is de wereld toch klein.

Een groot passagierstoestel is aan het landen. De piloot en de copiloot zien de landingsbaan in de verte verschijnen, laten de wielen zakken en zetten het toestel aan de grond. Om volledig tot stilstand te kunnen komen, trekken ze de remmen hard aan, zo hard zelfs dat er ook rook uit de blokkerende banden komt. Vlak voor het einde van de baan staat het toestel stil. Met het zweet op het voorhoofd kijken de piloot en de copiloot elkaar aan. Amai, zo'n korte landingsbaan, zegt de piloot. Inderdaad, zegt zijn collega, terwijl hij opzij kijkt en zegt: Bij de volgende landing vliegen we achteruit.

Collega, nu moet je me toch eens vertellen waarom je altijd aan je patiënten vraagt wat ze eten?. Helpt da soms bij het opstellen van de diagnose?. Nee, maar wel bij het maken van de rekening.

U hebt mij uit het water gehaald en u hebt ook mijn leven gered, zegt Kamiel. Hoe zal ik u ooit kunnen bedanken. Ik zou u graag vijfentwintig euro geven, maar ik heb alleen maar een briefje van vijftig op zak. O, dat geeft niet, zegt Jan. Spring er nog eens in.

Een dom blondje heeft een ongeluk gehad en blijft maar last hebben van hoofdpijn. Niets helpt. Ten einde raad gaat ze naar de dokter, die haar onderzoekt en zegt: Het lijkt me best dat we even een fotootje van je hoofd maken. O, dokter, mag ik dan eerst even mijn haar kammen?, vraagt ze geschrokken.

Wie is Columbus?, meester. Een vogel, meester, zegt Irma. Waar heb je dat vandaan gehaald?, zegt de meester. Van mijn pa. Die had gisteren over het ei van Columbus, zegt Irma.

Jantje heeft een baantje bij een banketbakker op de kop kunnen tikken. Al snel ontdekt de bakker dat Jantje om de haverklap een gebakje uit de toonbank neemt en opeet. Als hij Jantje daarop wijst, zegt hij: Maar we hadden het toch zo afgesproken?. Twee maanden proeftijd.

Lucas is aan 't zwemmen en zijn moeder zegt: Lucas, het is tijd voor je medicijn,. Waarom?. Omdat er op de fles staat: In te nemen in water.

Psychiater Knorhaan zegt tegen zijn colega Pinnemuts: Ik heb het ziekenhuis laten weten, dat ik mijn hersenen na mijn dood, aan de wetenschap wil schenken. O ja, en hoe was hun reactie?. Hebben ze je bedankt?. Ja hoor, elke kleinigheid is welkom, zeiden ze.

Twee terroristen zijn van plan om een aanslag te plegen, op de eerste minister. Ze zijn zwaarbewapend en liggen al uren voor zijn huis op de loer. Waar blijft hij toch?, vraagt één van hen. Hij had hier toch al lang moeten zijn. Als hem maar niets overkomen is, zegt de ander.

Is er al eens iemand verloren gelopen?, vraagt de juffrouw. Ik niet, zegt Dora, maar mijn mama en papa wel. Ze vonden mij niet meer.

U bent vol hoop naar mij gekomen, meneer, en u zult niet teleurgesteld worden, zegt de waarzegster tegen de klant. Dat hoop ik ook. Ik ben namelijk belastingsinspecteur.

De meester vertelt het lijdensverhaal van Jezus aan de kinderen van het eerste leerjaar. Maar waarom wilde Jezus meteen aan de wenende vrouwen verschijnen, kort na zijn verrijzenis?, vraagt Pieter. Ach, zegt de meester, dat was om het goede nieuws sneller te laten verspreiden.

Vorige week verkocht u haring in de viswinkel en nu werkt u in een kaashandel. Hoe komt dat?, vraagt de jongedame. Ja, de dokter heeft mij verandering van lucht voorgeschreven, zegt de jongeheer.

De klant keek heel kritisch naar de kelner die de bestelling kwam opnemen en zich intussen onophoudelijk stond te krabben. Hebt u soms eczeem?, vroeg hij aan de kelner. Als het niet op het menu staat, dan niet, zegt de kelner.

Tijdens een grote brand zochten enkele spuitgasten hun toevlucht in een likeurzaak. De politiecommissaris, die hen daar had zien binnengaan, kwam hen achterna. Toen hij hun daar zo zag zitten, elk met een fles cognac voor zich, zei hij: Noemen jullie dat spuiten?. Nee, zei één van hun, wij noemen dat blussen.

De spierkracht van vrouwen wisselt in de loop van de dag, zegt de meester. Overdag kunnen ze nog geen bokaal appelmoes openkrijgen, maar 's nachts is het werkelijk onmogelijk om een stuk donsdeken van hen los te trekken.

Heb je soms zin in een borrel?, vraagt de gastheer. Ja, graag, zei de gast. Ik drink trouwens alleen bij speciale gelegenheden. En welke gelegenheden zijn dat dan, als ik dat vragen mag?, vraagt de gastheer. Als het regent en als het droog is, zegt de gast.

Wat?. Moet jij nu alweer naar de ontwapenningsconferentie?, vraagt de kapitein. Ja, vandaag behandelen we het voorstel tot verlaging van de temperatuur van kokende olie, zegt de soldaat.

Ja mannekes, terwijl het buiten grijs, koud en nat is, zal ik een keer heel goed aan mijn duim moete zuigen, om u een verhaaltje te kunnen vertellen. Het is meer een fantasie verhaaltje, want in mijn duim zit er nog veel hoor.

Nee nee, het was geen gewone fietstocht hoor, maar wel een fietstocht van een paar dagen door het heelal. Want ik heb me ooit een keer laten wijsmaken, dat er in het heelal ook schone fiets en wandelpaden zijn. En zoals bij elke meerdaagse fietstocht, hoort daar ook een voorbereiding bij. Ik had ondertussen naar een boekenwinkel geweest, achter fietsroutes van het heelal.

Maar nergens was er één te vinden en zonder een fietsroute van het heelal, kunt ge dan ook niet veel doen hé.

Awel, ik heb een keer gebeld naar de Zoo van Antwerpen, om te vragen of ze mij geen paar ooievaars kunnen opsturen voor een paar dagen. Dat was geen probleem zeiden ze, want ze waren wreed content dat die beesten voor een paar dagen mee op reis mochten. Ik was wreed content dat vier ooievaars mee mochten, want die beesten kennen overal hun weg.

Normaal gezien neem ik altijd een rugzak mee, als ik gaan fietsen. Maar nu was ik wel verplicht van een paar valiezen vol te proppen, om mee te nemen hé.

Ik had een paar valiezen klaargezet:

Een paar valiezen met eten en een paar valiezen met kleren. De vraag was natuurlijk, wie die valiezen ging dragen?. De avond voor mijn vertrek heb ik nog een keer mijn koersfiets wat opgeklonken met boenwas en een paar extra's kilo lucht in mijn dunne tubes gepompt, om zeker te zijn dat ik met mijn korte beentjes een trapje minder ging moeten duwen.

Ondertussen waren die vier ooievaars aan mijn voordeur geland en op hun rug hadden ze porte bagage gebonden.

- Riiiiiiing.....riiiiiiiing......triiiiiing.....triiiiiing.
- Ja ja, ik kom al.

Ik deed de deur open en daar staan vier uit de kluiten gewassen ooievaars klaar, met op hun platgestreken rug elk een porte bagage, precies of ze gingen naar het zuiden vliegen.

- Is dat hier dat flipper de flip woont, en dat we al die valiezen moeten komen opladen?.
- Ja ,maar ik heb maar dertien valiezen hoor.
- Awel, ge moogt ze al op onze porte bagage leggen, dan vliegen we weer weg naar de plaats waar ge moet zijn.
- Ja maar, ge weet nog niet waar ik naartoe fiets, en waar ik ga overnachten.
- Maakt u daar maar geen zorgen over, we hebben onze ruimtekaart bij en we weten ook waar we precies moeten zijn.

Awel merci, die ooievaars zijn nog slimmer dan ik dacht, en hadden ze nu nog een spraakvermogen ook, dan zou de dierenwereld er beslist heel anders uit zien.

Ik heb die valiezen op hun platte rug geladen en weg waren ze. En ik kon aan mijne ongewone fietstocht beginnen.

Potverdikke zeg, ik was nog maar juist vertrokken, en er was al een hele lange file achter mij.

Ik keek even om, om te zien wat er precies gebeurd was.

Want ik moet eerst ne aanloop hebben, voor ik het luchtruim kon binnendringen.

Amai zeg, zo'n een rook dat ik zag en de oorzaak was, dat mijne achterband aan het slepen was en de macadam aan het verbranden was, door de wrijving zeker.

Op één, twee, drie waren de pompiers daar, en begonnen die te blussen met schuimwater, terwijl de gemeentemetselaar van de gemeente flink bezig was met die puttekes op te vullen met kauwgomcement.

Na een klein uurke fietsen begon het ferm bergop te lopen, zodat ik in de wolken terecht kwam. De plastieken glazen van mijne zonnebril werden aangetast door de naamloze waterdamp van dat laaghangend wolkendek. Ik moet u wel zeggen, als ge met uwe fiets in een laaghangende wolkendek terechtkomt, dat ge plots voor een mistig wolkenmuur staat.

Plots kwam er ne vliegende auto voorbijgevlogen en ineens was dat mistig wolkendek opgeklaard, zodat ik weer verder kon rijden. Hoe hoger ik het luchtruim binnenreed, hoe mooier en plezanter het werd. Ik was daar wreed aan het afzien en zweten dat ik deed.

Het was precies een beek die aan het overlopen was, terwijl er juist boven mijne kop een vliegtuig vloog. Waarschijnlijk had dienen piloot hem vergist van vliegroute, want volgens het schijnt was de luchtpolitie aan het staken gegaan.

Op een gegeven ogenblik kom ik daar toch wel aan een luchtspoorweg zeker, die in de lucht aan onzichtbare luchtkabels waren vastgemaakt. Potverdikke zeg, daar kwam toch wel ne luchttrein in volle vaart aangevlogen zeker, en dan nog in zijnen achteruit.

Ondertussen had ik op mijne gsm een berichtje gekregen van één van die ooievaars, om mij te zeggen dat mijn valiezen in mijn hotel waren aangekomen. Opeens zie ik daar een verkeersbord aan een wolk hangen, met daarop: Hotel: De luchtkoker, hoog en droog.

Potverdikke zeg, ik kom daar toch wel in twee luchtwolken terecht zeker, die aan mekaar waren vastgeplakt. Waarschijnlijk waren die tijdens hun vlucht in de dikke mist op mekaar gebotst en zijn ze blijven plakken. Toen ik daar in dat hotel aankwam, dat juist boven de laaghangende wolken hing, lagen die ooievaars daar al goed te snurken op zo'n een luchtwolk.

Die ooievaars waren dat niet gewoon, om met zo’n gewicht op hun rug door het luchtruim te vliegen.

Eén van die ooievaar had zijne dunne steltpoot verstuikt, want hij was toch wel over één van die valiezen gestruikeld zeker. Hij is dan met een vliegend tapijt naar de luchtkliniek gevlogen, waar hij een speciale behandeling kreeg. Maar het merkwaartigste was toch wel in de luchtkeuken, want die luchtkoks hadden daar ne hele hoop van die luchtwolken liggen, om er het luchteten van te maken. En hoe meer ik van die luchtwolken at, hoe mager ik werd.

De dag nadien wou ik nog ik nog wat verder omhoog rijden, naar mijn volgende bestemming.

Ik was noodgedwongen om terug te keren, want mijn zadel was eraf gevlogen, van in een wolkputteke te rijden. Ik had ondertussen al naar ne fietswinkel gezocht, maar nergens één gevonden.

Midden in de nacht waren daar tocht wel een paar luchtwolken tegen mekaar gebotst zeker, en kort daarop was er al een luchtaardbeving geweest in de lucht. Alles was daar al afgezet door de luchtpolitie, en die luchtwolken waren daar ferm aan het branden.

't Was precies het vagevuur die in brand stond, en de luchttreinen die waren tegen de luchtvliegtuigen gereden. Ondertussen waren die ooievaars van ‘t verschieten ook wakker geschoten, en kwamen kijken naar het luchtspektakel die in de lucht bezig was.

Ja mannekes, zo een luchtspektakel in de lucht is niet elke dag te zien hoor, en trekt dan ook heel wat nieuwsgierigen aan, zelfs de openbare luchttelevisie was daar. Met tegenzin was ik verplicht om rechtsom te keren en huiswaarts te rijden, en in volle vaart daalde ik af.

Tijdens het dalen kon ik af en toe mijn korte beetjes wat laten uitrusten, want die begonnen ook al moe te worden. Ik moet u wel zeggen dat ik rapper daalde, dan dat ik naar boven reed, want ik had meewind. Ik had nog het geluk dat de luchtpolitie in de lucht het verkeer aan 't regelen was, zodat ik minder file had onderweg.

Potverdikke zeg, ik was nog geen vijfhonderd meter aan het dalen, als daar plots ne blinde luchtmol uit één van die luchtkokers kwam gekropen en mij een aalmoeske vroeg.

Achteraf ben ik dat te weten gekomen, dat dienen blinde luchtmol, ne bedelaar was.

Ne euro wordt daar in de lucht niet aanvaard hé, nee nee, daar wordt nog altijd betaald met luchtroepies of met luchtbellen. Tijdens het dalen, heb ik nog ne omweg moeten maken.

Twee wolken waren tegen mekaar gebotst, en waren in brand gevlogen. En tijdens het blussen ben ik van ’t verschieten uit mijne diepe slaap gewekt, door mijn wekker die zei dat het tijd was om op te staan.

't Is toch raar dat ne mens tijdens zijne diepe rustige slaap zo kan wegzakken, om in ne mooie droom te belanden hé.
Al was het maar ne droom, toch ben ik blij dat ik nog altijd met mijn beide voeten op de grond sta, en hier rustig kan en mag rondlopen.

Met dit verhaaltje wil ik u allen de goeie raad meegeven, blijf met beide voeten op de grond en begint vooral niet te zweven. Want eens men begint te zweven, dan blijft ge maar zweven hé. En wat gebeurt er dan?.

Groetjes van flipper de flip.

Pascal had last van een konijn in zijn moestuin, dat zijn sla en andere planten opat. Hij lokte het konijn in een val,zette het in zijn auto en reed er een paar straten verder mee, waar hij het vrijliet. Tot zijn verbazing zat het dier een kwartier later alweer in zijn moestuin. Hij ving het weer en besloot het nu in de verste buitenwijk achter te laten, maar binnen de kortste keren was het weer thuis. Hij zette de val opnieuw uit en reed met het konijn naar het platteland. Hij koos de meest afgelegen weggetjes en zette het op een verlaten terrin uit de auto. Een paar uur later rinkelde de telefoon thuis. Zijn vrouw nam op en een beetje bedremmeld vroeg Pascal of het konijn misschien alweer thuis was. En inderdaad, zijn vrouw kon dat beamen. Ze had bovendien de val weer uitgezet en het konijn opnieuw gevangen. Waarop Pascal zei: Geef dat konijn dan eens even aan de lijn, want ik heb geen idee hoe ik van hieruit weer thuis raak.

Ik begrijp niet waarom jij altijd twee dagen nodig hebt om te gaan schoppen, moppert Karel. Maar schatje toch, dat weet je toch wel?, zegt zijn vrouw. De eerste dag gebruik ik om dingen te kopen en de tweede dag om ze te ruilen.

Studeert uw zoon nu nog altijd?, vraagt de buurvrouw. Ja, hij wil dokter worden en daarom blijft hij liever wat langer aan de universiteit. De mensen hebben nu eenmaal meer vertrouwen in een oudere arts.

Een oude juffrouw heeft aan een schilder de opdracht gegeven om haar portret te maken. Ze maken een afspraak en op de bewuste dag komt ze poseren, maar voor ze in de stoel gaat zitten, begint ze zich uitgebreid te schminken. Na een half uur zeg de schilder: Mevrouw, we zullen het hier tocg moeten over eens worden: Schildert u of schilder ik?.

Wat heb jij een lelijke vrouw, zegt de man tegen de eigenaar van de kermisattracties. Ik weet het, maar dat is goed voor de zaak. Wat voor zaak baat jij dan wel uit?. Een spookhuis.

De echtgenote van de opkomende jonge dichter was de ster van de avond. U vrouw is zeer charmant, zei de gastheer tegen de schilder, en het kleedje dat ze draagt, is een gedicht. Niet een gedicht, verbeterde de schrijver, maar zestien gedichten, zeven kortverhalen en negen artikels.

De lamp boven het bureau van de verkoopdirecteur was kapot en hij gaf opdracht aan de onderhoudsdienst om ze te komen vervangen. Twee uur later verscheen Jan Lampekap met een nieuwe lamp onder de arm. Hij stapte met zijn vuile laarzen op het nagelnieuwe, dure bureau van de directeur. Wil je een krant om op te staan?, vroeg de directeur. Nee, dat is niet nodig, zegt Jan Lampekap. Ik kan er zo ook wel bij.

Een dier kussen is niet altijd zonder gevaar, zegt de onderwijzeres tot haar leerlingen. Geef daar eens een voorbeeld van, vraagt ze. Jan steekt zijn vinger in de lucht en zegt: Mijn tante kuste onze hond en toen ging hij dood.

Twee duivenmoeders maken een praatje op het marktplein. Doen jouw jongen nog hun behoefte in het nest?, vraagt de ene duif. Alleen de jongste, de andere gaan al op het stadbeeld hun behoefte doen.

Kleine Jan was gek op wetenschappelijke tijdschriften en zijn vader moedigde hem daarin aan. Ja, zei hij op een dag, ik zou wel eens willen weten wat voor een wetenschapper jij bent. Zeg eens: Als de waterketel kookt, waarom komt de waterdamp dan naar buiten?. Dat is toch duidelijk, zegt kleine Jan. Opdat moeder jouw brieven zou kunnen lezen, voor jij dat doet.

Ik begrijp het echt niet, zegt de bewaker tegen de gevangenisdirecteur, we hadden alle uitgangen bewaakt. De ontsnapte gevangene moet waarschijnlijk door een ingang gevlucht zijn.

Een man gaat binnen in een bruine kroeg. Achteraan ziet hij drie mannen en een hond aan een tafel zitten. Ze spelen poker en hij merkt op dat de hond ook meespeelt. Niemand lijkt zich daarover te verbazen. De man kan zich niet beheersen en zegt: Wow, een hond die poker speelt. Dat moet de slimste hond van de wereld zijn. De slimste?, zegt één van de spelers. Nee hoor, telkens als hij goede kaarten krijgt,begint hij met zijn staart te kwispelen.

Een kleine zakenman, die bekend was om zijn sluwheid, werd op de beurs: De kleine boef genoemd. Toen men hem eens vroeg waarom hij die bijnaam had, zei hij: Maar dat zou toch duidelijk moeten zijn. Omdat de anderen allemaal grote boeven zijn, zei hij lachend.

De makelaar was van plan aan het jonge koppeltje een huis te verkopen, dat al jaren op zijn lijst stond. Tot zijn grote voldoening leken ze het nog aardig te vinden ook, maar op het ogenblik dat ze het huis wilden verlaten, vloog er iets over het hek dat het venster aan de zijkant verbrijzelde. Wat was dat?, broeg de toekomstige eigenaar. Eh, een ander voordeel, zegt de makelaar. We bevinden ons maar op een steenworp afstand van de dorpsschool.

Een man komt bij de dokter en zegt: Dokter, ik ben toch zo verkouden. Wat moet ik doen?, en de dokter zegt: Neem een heet voetbad en zorg er zeker voor dat u geen natte voeten krijgt.

Verontwaardig riep ze tegen de loodgieter: Hoe heeft u het ooit gedurfd mijn dochter te kussen in die donkere kelder?. Dat vroeg ik me ook af, toen ik haar even later bij daglicht zag, zegt de loodgieter.

Waar haalt u de tijd vandaan, om voor al uw kinderen te zorgen?, vroeg men aan een moeder van zeven kinderen. Wel, zegt ze, toen ik één kind had, kostte dat al mijn tijd. Wat zouden zeven kinderen nog meer kunnen kosten?.

Een notaris zoekt een nieuwe medewerker, om zijn akten af te stempelen. Hij moet tot 10 kunnen tellen, want soms moeten er wel 10 stempels op één formulier worden gezet. De eerste sollicitant meld zich en de notaris vraagt of hij tot 10 kan tellen. Natuurlijk, zegt de jonge man: 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, 0. Goed zo, maar kun je dat ook omgekeerd?. Nee, hiervoor werkte ik bij de NASA en daar telden we altijd zo. Je bent niet geschikt, zegt de notaris. Als de tweede sollicitant gevraagd wordt, of hij tot 10 kan tellen, zegt hij: Jazeker en hij begint te tellen: 1, 3, 5, 7, 9, 10, 8, 6, 4, 2. Ja, maar kunt u ook in de noemale volgorde tellen?. Nee, zegt de tweede jonge man. Ik ben postbode geweest en ik heb altijd zo geteld, toen ik de post bedeelde. Je bent ook niet geschikt, zegt de notaris en aan de derde kandidaat vraagt hij ook of hij tot 10 kan tellen. Absoluut en hij begint te tellen: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10. Prachtig. Waar werkte u vroeger?. Bij de gemeente. Bij de gemeente?. En kunt u ook verder tellen dan 10?. Natuurlijk: Boer, dame, koning, aas.

Toen het schip op weg naar Amerika in volle zee was, ontdekte de een bemannigslid in één van de reddingssloepen een blinde passagier. De man werd ter verantwoording geroepen. Toen de kapitein hem vroeg hoe hij ertoe gekomen was om zich zo te verstoppen, zei hij: Door een weddenschap. Wat voor een weddenschap?. Ik heb met mijn vrienden gewed dat ik de tocht over de oceaan in één week zou maken en bovendien in een open boot, zonder zeilen of motoren.

Na mijn dood zal de firma pas weten wat ik voor haar gedaan heb, zegt de directeur. Maak u zich daar maar geen zorgen over, meneer, dan bent u veilig en wel buiten schot, zegt de chef.

Tom Bakker was in 1850 naar de Verenigde Staten uitgeweken en had er zijn hele leven op het platteland doorgebracht, ver van de bewoonde wereld. Hij had nog nooit een stad gezien. Op een dag reed hij met zijn zoon in een oude kar naar Philadelphia. In één van de hoofdstraten stapten ze uit, om de asfalttbestrating te bekijken. De oude man krabde met zijn schoen over het asfalt en zei: Wel, ik kan het de mensen niet kwalijk nemen, dat ze hier een stad hebben gebouwd. De grond is hier toch veel te hard voor de ploeg.

Een Romein beklaagt zich bij een stadsgenoot en zegt: Die slaaf die ik van je gekocht heb, is gestorven. De andere schudt Romein de schouders en zegt: Ik verzeker je, toen hij nog bij mij werkte, heeft hij mij nooit zoiets gelapt.

Fons en Albert, twee oude mariniers, scheppen tegen elkaar op. Toen wij het geweer presenteerden, hoorde je alleen maar: Ssht, ssht, tik. Bij ons was het: Ssht, ssht, tingeling, zegt de Albert. Tingeling?. Wat was dat?, vraagt de Fons. Onze medailles, zegt Albert.

En, is er u niets speciaals opgevallen in ons tijdschrift?. O ja. De eerste 20 bladzijden staan vol met lekkere recepten en op de volgende 20 bladzijden krijgt je een overvloed van tips, om af te vallen en slank te blijven.

De oude acteur was op zoek naar werk. Hij schreef een brief naar een televisieproducer en werd uitgenodigd voor een oriënterend gesprek. Bent u het gewend om zonder publiek te acteren?. Zeker en vast, zegt de acteur. Dat is juist de reden waarom ik hier ben.

Jij bent een eerlijke jongen, maar wat ik verloren ben, was één biljet van 100 euro, maar geen 10 biljetten van 10 euro, zegt de oude heer. Dat weet ik, meneer, maar ik heb enkele weken geleden eens een briefje van 20 euro gevonden en die meneer had toen geen kleingeld bij zich.

Op een zonnige lentedag ging Lorenzo en zijn vrouw, Sophie, wandelen in de Zwalmstreek en opeens zei hij: Oh Sophie, ik wou dat ik het gevoel dat ik in mijn binnenste gewaarword, kon beschrijven. Met een diepe zucht onderbrak zij hem en zei: Ja Lorenzo, bij mij is het ook zo. Ik geloof dat we na die pruimentaart toch beter geen bier meer hadden gedronken.

Twee hanen zitten zich te vervelen, in het kippenhok. Ach, kon ik maar iets grappigs verzinnen, zegt de ene kip, want ik verveel me hier dood. Ik weet iets, zegt de tweede kip; Laat ons in de slagerij, naar onze blote vrouwen gaan kijken.

Een weduwe staat bij het graf van haar overleden echtgenoot. Camiel, als je bent waar ik denk dat je niet bent, bid dan voor mij. Maar als je bent waar ik denk dat je bent, vermeld mijn naam dan maar niet.

De pastoor is over een schaatsn gestruikeld, die in de secristie aan het rondslingeren waren. Zeg op, van wie zijn ze?, vraagt hij aan de misdienaars. Euh, waarschijnlijk van de ijsheiligen,meneer pastoor, zegt Koen beteuterd.

Zou ik de zaakvoeder even kunnen spreken?. Waarover gaat het?. Ik heb hier een rekening. Die is gisteren op reis vertrokken. Maar hij is vanmorgen al teruggekomen. Kom toch binnen.

Ik kan u verzekeren dat ik mijn werk met hart en ziel doe, zegt de tuinier. Uitstekend, maar zou je het voor de afwisseling niet eens iets met je handen willen doen?.

Waarom lees je in gedichten zo vaak de uitdrukking: In de wondermooie meimaand?. Omdat het een wonder is, als de meimaand mooi is.

Een jongeman die over vijfendertig jaar in dienst moest, had opgegeven dat hij heel slecht zag. Lees eens wat er bovenaan op die kaart staat, zei de dokter die hem moest keuren. Welke kaart?, vroeg de jongeman. De kaart die tegen de deur hangt. Ik zie geen deur. Ga dan maar eens in die stoel zitten. Welke stoel?. Ik zie geen stoel. Na afloop van de keuring ging de jongeman naar een bioscoop in de buurt van de kazerne. Toen het licht in de pauze aanging, ontdekte hij met schrik dat de dokter naast hem zat. Neem me niet kwalijk, zei hij, toen de dokter hem aankeek, maar deze bus rijdt toch naar het station, hé?.

Vader en zoon hebben besloten om op vakantie te gaan naar Amerika en de zoon vraagt: Is het nog ver, pa?. Maar er kwam geen antwoord. Een kwartier later: Is het nog ver, pa?. Weer kwam er geen antwoord. Tien minuten later: Paaaaa, is het nog ver?. Ja, het is nog ver en hou nu eens even je mond. De zoon zwijgt een tijdje, maar na een half uur wordt het hem echt te veel en hij zegt: Paaaaaaaa, is het nog ver?. Alsjeblieft zeg. Zwijg en zwem verder

De juffrouw spreekt de moeder van Pol aan en zegt: Mevrouw, ik wil u er even op wijzen dat Pol elke ochtend naar school komt in een jurk, met nylons en met lippenstigt op. Waarop Pol zijn moeder zegt: Potverdorie, ik hen hem nochtans verboden om aan zijn vaders spullen te zitten.

Vier keer diep in en uit ademen, zegt de dokter. Bent u mijn longen aan het controleren?, vraagt de patiënt. Nee, ik probeer mijn brilglazen te poetsen, zegt de dokter.

Ik ben met mijn eerste man getrouwd omwille van het geld, maar met mijn tweede man ben ik uit liefde getrouwd. Dan ben je nu ongetwijfeld wel volmaakt gelukkig?. Helaas niet. Mijn eerste echtgenoot is wel uit liefde met mij getrouwd, maar de tweede deed het alleen maar voor de centen.

Paul, zeg mij eens, groeien vissen snel?, vraagt de onderwijzer hem. Ja hoor, meester, dat doen ze zeker. Mijn vader heeft er verleden week één geangen en telkens als hij erover vertelt, wordt hij groter.

Boven de deur van een restaurant hangt er een bordje met daarop: Onze biefstukken zijn zo zacht, dat we ons echt afvragen hoe die koe ooit heeft kunnen lopen?.

Tien jaar geleden hebt u eens een verhaal van mij gekocht voor 60 euro, zegt de auteur. Dat klopt, maar we hebben het bog altijd niet gedrukt, zegt de uitgever. Wel, ik zou het graag terugkopen voor 600 euro. Ik heb nu een reputatie opgebouwd en ik zou ze niet graag naar de vaantjes helpen.

Die hond van u is toch wel een eigenaardig dier, zegt Jan. Hij is steeds heel vriendelijk bij vreemden, maar thuis gromt hij altijd. Ja, dat heeft hij van mijn man, zegt de gastvrouw.

Bent u het die mijn dochtertje vorige week een kat cadeau gaf?. Ja, dat was ik. Dan verzoek ik u, om ze alle zeven terug te komen halen.

Ziet u, eigenlijk is mijn naam nier Wijnbouw, zei de man tegen een andere hotelgast, met wie hij na het diner onder het genot van een sigaar en een cognac in de bar zat te praten en zei: Ik reis incognito. O, werkelijk, riep de hotelgast. Maar dan zijn we collega's, want ik reis in knopen.

Ik wou dat ik wist wat ik mijn vrouw voor haar verjaardag moet geven, zegt Jan. Vraag het haar dan, zegt Pol. Nee, zoveel kan ik echt niet missen, zegt Jan.

De televiesie is kapot. Vader kijkt om zich heen, ziet zijn zoon zitten en zegt verrast: Maar jongen, wat ben jij groot geworden.

Wilt u soms een bloemeke kopen?, meneer. Nee, dank u. Voor uw vrouw, meneer. Ik ben niet getrouwd. Voor uw lief dan. Ik ben niet verloofd. Toe, meneer, koop dan toch een bloemeke,omdat u zo'n gelukzak bent.

Tijdens de rust spreekt de trainer zijn spelers toe en hij zegt: Luister jongens, ik ben niet bijgelovig, maar nu we met 0-13 achterstaan, vrees ik dat het vandaag niet meer goed kan komen.

Ik kan u deze kersrode jurk echt aanbevelen, zegt de verkoper. Hij staat u goed, bij uw bleke huid. Ja, maar ik ben niet altijd zo bleek. Ik ben alleen maar geschrokken van de prijs, zei het meisje.

Hoe houdt u het in dit dorp zo lang uit?, vroeg het meisje dat bij haar tante op bezoek was, er is hier werkelijk niets te zien. Dat is zo, meisje, zegt de oude tante, maar er is wel veel te horen, lief kind.

Sam, kun jij me zeggen wat een geheim is?, vraagt de onderwijzer. Ja meester, wat mijn vader in zijn worsten stopt, dat is een groot geheim, zegt Sam.

Meneer, ik hou zo verschrikkelijk veel van uw dochter, dat ik het onmogelijk in woorden kan uitdrukken, zegt de aanbidder. Probeer het dan maar eens in cijfers, zegt haar vader.

Een jong koppel is door een afgelegen streek aan het rijden, als de auto plots geen kik meer geeft. Het spijt me schat, zegt hij. Ik vrees dat we zonder benzine zijn gevallen. Laat ons in afwachting van de komst van de pechtdienst de tijd op een aangename manier doden. Waarop de vrouw naar haar boodschappentas reikt die op de achterbank staat, en er een grote fles uithaalt. O, schat, lacht hij verwachtingsvol, jij denk echt aan alles. Wat zit er in die fles?, vraagt hij. Is het cognac?. Nee, het is een fles benzine, zegt ze.

In Texas rijdt een cowboy over de prairie. Opeens ziet hij tussen een reeks geknakte cactussen een man met zijn oor op de grond liggen. Een postkoets met vier paarden, twee zwarte en twee bruine paarden en een cactus. Amai, kun je dat allemaal horen?, vraagt de cowboy, die onder de indruk is van zoveel kunde. Nee, zegt de man, die postkoets is daarnet over me heen gereden en de cactus zit in mijn oor.

Karel vermoed dat zijn hond is doodgeschoten en hij brengt hem naar de dierenarts. Leg hem maar op de behandeltafel, zegt de dierenarts, waarop hij een luikje opent waaruit een kat tevoorschijn komt. Die springt onmiddelijk op de tafel, loopt over de hond en verdwijnt daarna weer door het openstaand luikje. U hebt gelijk, zegt de dierenarts, uw hond is dood. Niets aan te doen, zegt Karel. Dank u, dokter. Hoeveel moet ik u betalen?. 875 euro. Wat?. Zoveel?. Ja, maar in dat bedrag zitten 25 euro bureaukosten en 850 euro voor de CAT-scan.

Een Schot kuiert door het stadspark. Bij een bordje blijft hij staan en leest: Verboden het grasperk te betreden op straffe van een boete van tien frank. Als ik het goed voorheb, zegt hij tegen de parkwachter, dan bedroeg die boete tot voor kort toch vijftig frank?. Dat klopt, maar we hebben ons tarief moeten verlagen: Geen mens waagde zich nog op de grasperken.

Een man wordt vastgebonden op een brancard omwille van zijn agressief gedrag, binnengerold op de afdeling psychiatrie. Nadat hij hem een inspuiting heeft gegeven, zegt de psychiater: We zullen u eerst een tijdje alleen leggen in een afgesloten kamer en u krijgt voorlopig alleen pizza en pannenkoeken te eten. Zal ik daar dan beter van worden?, vraagt de man, die intussen rustig is geworden. Nee, maar dat is het enige gerecht dat we onder de deur kunnen schuiven.

Hoe gaat het met uw slapeloosheid?, vraagt de dokter. Niets helpt, dokter. Ik ben uitgeput, zegt de patiënt. Maar ik heb genoeg slaapmiddelen voorgeschreven, om een paard te verdoven, zegt de dokter. Dat klopt en ik heb geslapen ook, maar ik heb gedroomd dat ik de hele tijd wakker was.

Een jonge prof in de wiskunde maakt een wandeling met zijn verloofde. Ze komen voorbij een weide vol madeliefjes en het meisje plukt er één. Spelenderwijze trekt ze de blaadjes één voor één af, terwijl ze zegt: Hij bemint mij, hij bemint mij niet. De jonge prof bekijkt het spelletje belangstellend aan en zegt: Maar liefje toch, waarom maakt je het zo moeilijk?. Het kan toch veel eenvoudiger. Je hoeft alleen maar de blaadjes te tellen. Bij een even getal is het antwoord ontkennend en bij een oneven bevestigend.

Bo, die nog maar 5 jaar is, komt thuis van school, waar ze in de kleuterklas Seksuele voorlichting hebben gekregen en zegt da de juffrouw verteld heeft waar de kindjes vandaan komen. Zo, zegt mama, en wat werd er nog allemaal gezegd?. Wel, Jantje zei dat zijn papa hem gekocht heeft in een weeshuis. De ouders van Emma zijn hem in China gaan kopen. Anneke werd in een labo gemaakt en de papa's van Boris hebben betaald voor de buik van een vrouw. Zijn mama glimlacht en vraagt: En wat heb jij gezegd?, Bo. Niets, ik heb niet durven zeggen dat mijn mama en papa zo arm zijn, dat ze me zelf hebben moeten maken.

Koen en Stijn ontmoeten elkaar op straat. Hoe gaat het?, vraagt Koen. Dat gaat, zegt Stijn. Is het nog altijd niet gelukt om Tina te versieren?. Ik zal je eens vertellen hoe je dat moet aanpakken zegt Koen. Zie je die twee vogeltjes daarboven in de dakgoot?. Zo moet jij het ook doen: Een beetje spelen, een beetje fladderen en haar het hof maken. Oké,bedankt, zegt Koen. Enkele weken later komen de twee elkaar weer tegen. En?. Heb je gedaan wat ik gezegd heb?, vraagt Koen. Ja, maar toen is Tina van het dak gevallen, zegt Stijn.

Op straat staat een jongetje kranten te verkopen en hij roept: Grote oplichtingsaffaire, vijftig slachtoffers. Een voorbijganger koopt een krant en doorbladert ze, maar kan er niks in vinden over een oplichtingszaak. Dan hoort hij het jongetje roepen: Grote oplichtingsaffaire, eenenvijftig slachtoffers.

Een man beschuldigde zijn dorstige vrouw ervan dat zij niet erg zuinig was. Wat?, riep ze verontwaardigd, niet zuinig?. Ik heb genoeg aan een klein stompje kaars, om mijn zes kruiken bier uit te drinken. Jij daarentegen komt niet eens toe met een hele kaars.

Maar vriend toch, er zijn toch honderden manieren om geld te verdienen, zegt Karel. Ja, maar er is maar één manier om eerlijk aan de kost te komen, zegt hij. Welke dan?. Aha, ik dacht wel dat je dat niet zou weten.

Ik was onlangs aan het dromen dat ik getrouwd was, toen de wekker me wakker maakte, zegt de vrijgezel treurig. Ik was onlanfs aan het dromen dat ik vrijgerzel was, toen de tweeling me wakker maakte, zegt zijn getrouwde vriend zuchtend.

Natuurlijk heb ik een vaste verblijfplaats, edelachbare. Zo vast zelfs dat er tralies voor de ramen zitten.

Op de dijk van Blankenberge staat een waarheidsmachine. Als je er 50 cent in stopt, mag je een vraag stellen. Luk stopt een munt in het apparaat en vraagt: Waar is mijn vader?. Hij staat te vissen op de pier, was het antwoordt. Dat kan niet, zegt Luk. Mijn vader is al lang dood. Ik begrijp het niet, zegt de exploitant van de machine, normaal werkt dit ding perfect. Probeer het nog een keer, maar formuleer je vraag anders. Waar is de echtgenoot van mijn moeder?, vraagt Luk. Die man is dood, antwoordt de machine, maar je vader staat te vissen op de pier.

Een man heeft tickets voor de finale van Wimbledon, maar zit alleen op de eerste rij naast een lege stoel. Excuseer, zit hier iemand?, vraagt een vrouw. Nee, zei de man, deze stoel was voor mijn vrouw, maar ze is plots overleden. Mijn deelneming, zegt de vrouw. Kon je niemand anders vinden, om mee te komen?. Een familie-lid of een vriend?. Nee, zegt de man, ze zijn allemaal naar de begrafenis.

Een man rent in alle haast naar de aanlegkade. Tussen wal en schip is er ongeveer nog drie meter ruimte. Hij gooit snel zijn jas, paraplu en handbagage op het dek, neemt een aanloop en springt. Hij kan nog net de reling van het schip vastgrijpen en klimt op het dek. Hij krabbelt moeizaam overeind en kijkt recht in de ogen van de kapitein van het schip. Oef, zegt de man, ik heb het nog net op tijd gehaald, op het nippertje. Op het nippertje zegt u?. Maar meneer toch,we moeten nog aanleggen.

Een verwarde patiënt komt binnen op de spoedafdeling van het ziekenhuis. De dokter vraagt aan de verpleegster of ze de man zijn naam wil vragen, zodat zijn famillie kan worden verwittigd. Dat heb ik al gedaan, dokter, zegt ze, maar de patiënt zegt dat zijn famillie zijn naam al kent.

Ik heb je toch gezegd dat je die Franse tekst twaalfmaal moest overschrijven, omdat je niet goed bent in Frans en je hebt hem maar achtmaal overgerchreven,zegt de meester. Ik ben ook niet goed in rekenen, meester, zegt de leerling.

Hugo komt thuis na een partijtje golf te hebben gespeelt met Eric. Waarom speel je eigenlijk nooit met Jan?, vraagt zijn vrouw. Zou jij willen spelen met iemand die vloekl als hij een hole mist, knoeit met de puntentelling, in een vlaag van woede zijn clubs weggooit en het zelfs aandrurft om die bal te verplaatsen?, vraagt Hugo. Nee. Wel, Jan dus ook niet.

De spreker had een klok van een stem, maar toen hij al bijna een uur aan het vertellen was, begon hij toch een beetje hees te klinken. En wat vond je van de spreker?, vroeg Maria aan haar man, die bijna in slaap was gevallen. Hij heeft dringend een nieuwe naald nodig, zei hij.

Een goochelaar is aangeworven op een cruiseschip en geeft er elke avond een voorstelling, maar na elke truc zegt de papagaai die in de kooi zit, die naast het podium staat: Dat konijn kwam uit die doos. De kaart zit in je broekzak. Die zakdoek zit in je hoed. Na een tijdje is de goochelaar dat beu en hij neemt ontslag. Het is de bedoeling dat hij het schip de volgende dag zal verlaten,maar die nacht vergaat het schip. Gelukkig weten de goochelaar en de papegaai zich drijvende te houden door zich aan een stuk hout vast te klampen. Na een paar uur op die manier op zee te hebben ronfgedreven, zegt de papegaai: Oké, ik geef het op. Waar zit het schip?.

De nieuwe werknemer staat wat hulpeloos bij de papierversnipperaar. Kan ik u helpen?, vraagt een secretaresse die net voorbijkomt. Ja, zegt hij. Hoe werkt dat ding?. Heel simpel, zegt ze en ze pakt het dikke dossier dat hij in zijn handen heeft en stopt het in de papierenversnipperaar. Dank u, zegt hij, en waar komen de kopieën er nu uit?.

De jonge vader ging tijdens een zonnige middag wandelen met de kinderwagen. Toen hij voor zijn appartement passeerde, riep zijn vrouw: Schat. Laat maar, riep hij terug. Alles gaat goed. Toen hij een uurtje later weer voorbijkwam, riep zijn vrouw opnieuw: Schat. Ja, wat wil je?, vroeg hij. Loop er iets mis in huis?. Nee schat, maar je bent nu al de hele middag op stap met onze dochtert haar pop. Waarom neem je de baby niet eens mee?.

Een politieagent laat een dom blondje stoppen, omdat ze te snel reed en vraagt of hij haar rijbewijs even mag zien. Met een diepe zucht zegt ze: Jongens toch. Jullie zouden je echt wat beter moeten organiseren. Vorige week heeft één van je collega's mijn rijbewijs ingetrokken en nu wil jij dat ik het je laat zien.

Stan leidt een zittend bestaan. Zijn huisarts raadt hem aan om toch maar wat aan sport te doen en hij wordt lid van een boksclub. Een paar weken later vraagt een colega hoe het met hem gaat en hij zegt: O, ik sla me er wel doorheen.

Jef is op zijn werk, wanneer hij plots merkt dat zijn colega Bram een oorbel draagt en hij zegt: Hallo Bram, ik wist niet dat jij een piercing had. Eh, ja, zegt Bram. Alléé zeg. En heb je die al lang?. Sinds wanneer draag je die oorbel eigenlijk al?. Sinds mijn vrouw ze vond, in ons bed.

Twee cowboys staan aan de bar in een saloon. O ja, dat moest ik je nog zeggen, zegt de éne, gisteren heb ik je broer getroffen. Waar dan wel?, vraagt de andere cowboy. Tussen zijn ogen.

Na de eerste ruzie tijdens de huwelijksreis zei ze: Ik wou dat we al weer thuis waren. Ik ook, zei hij. Wel, ik niet dan.

Ober, er drijft een kever in mijn soep. Haal de kok. Dat zal niet veel helpen, meneer. De kok is er zelf bang van.

Ja mannekes, ik ga u een verhaal vertellen over mijn allereerste voetstapjes en dat was niet al te gemakkelijk hoor.
Allé, bij mij toch niet, want ik heb er vier jaar overgedaan met vallen en opstaan.

Ik heb ook nog drie keer mijn linkse voet gebroken, omdat ik niet goed wist welke voet ik eerst moest zetten. Wat wilt ge, als ge direct aan een rappe marathon wilt deelnemen, die ge toch niet kunt winnen en dan nog vastgebonden zijt ook.

Als ge zo negen maanden opgesloten zit in een donkere kamer en met dubbele muren om je heen, dan hebt ge ook niet veel plaats om te oefenen hé.

Maar om toch maar mijn eenzame tijd alleen door te brengen, heb ik al een paar oefeningen uitgeprobeerd in die donkere kamer en met die dubbele muren rondom mij.

‘t Was precies een geïsoleerde burg waar Napoleon in woonde toen hij drie jaar huisarrest kreeg, omdat hij teveel weg was en zijn eenzame huisvrouw Cleopatra teveel alleen achter bleef.

Elke dag toen ik rond de middag klaarwakker werd, die begon ik uit verveling aan mijn dagelijkse ochtendgymmastiek, om mijn stijve spieren een beetje losser te maken.

Ik draaide mij een paar keer om, om te zien hoe slap ik nog was en dan begon ik mijn kleine vingers uit te trekken, om te zien of er nog wat beweging in zat.

Ik had zo graag een enkele koprol en een dubbele salto gemaakt, maar bij gebrek aan plaats en omdat ik vastgebonden lag, moest ik nog een tijdje wachten tot de poort open ging.

Wat ik wel kon doen, was mijn korte beentjes uitstrekken, want die hadden toch niet veel plaats nodig.

Ik mocht mijn korte beentjes ook niet teveel uitstrekken, anders gingen ze te lang worden hé. Dat zou dan ook geen zicht zijn hé, korte armpjes en lange uitgerekte beentjes en een bolvormig rond kinderkopje, gelijk die zwarte bolhoed van Charlie Chaplin.

Allé, mijn dag was toch gevuld met al die zelf uitgevonden oefeningen, waar ik wreed van zweette en afzag. Maar ‘t ergste was, dat ik elke dagen wreed begon te vermageren.

Ik moest dan ook elke dag twee liter moedermelk drinken, om mijn gewicht in evenwicht te houden. Mijn moeder had alle dagen wreed veel last van buikkramp, omdat ik altijd wreed veel in beweging was en mij niet kon stil houden.

Allé, na negen eenzame maanden opsluiting, mocht ik eindelijk mijn allereerste kunstjes tonen aan de buitenwereld en blij dat ik was. Ondertussen had mijn pa al iedereen opgetrommeld, om gratis en voor niks te komen kijken naar mijn kunstjes.

Toen de poort van die donkere kamer open ging, stonden daar al heel veel volk mij een grandioos applaus te geven, en ze hadden nog niks gezien. Ik begon direct met een zelf uitgevonden driedubbele koprol, waar ik al gauw mijn witte melktandjes verloor.

In feite had ik toch die witte melktandjes niet meer nodig, want ze gingen toch uitvallen omdat die toch los gekomen waren tijdens mijn zelf uitgevonden oefeningen.

Een jaar later kon ik al wreed goed lopen, zodat ik af en toe mijn eigen voorbij liep. Het kon ook mijn spiegeling geweest zijn, want die kon nog rapper lopen dan ikzelf.

Ja mannekes, ik ging twee stappen vooruit en drie stappen achteruit, zodat ik wreed veel tijd nodig had om thuis te geraken als ik onverwachts te ver gewandeld was.

Zo heeft mijn pa eens drie weken achter mij moeten zoeken. Ik was zover gewandeld, dat ik vergeten was om een landkaart van België mee te nemen.

Een mens kan soms wreed verstrooid zijn hé. Zeker als ge uw allereerste voetstapjes zet en ge komt in het buitenland terecht, waar ge niet meer weet van welk land ge zijt.

Allé, mijn pa heeft mij dan toch gevonden in onze hof onder een treurwilg die daar wreed aan het treuren was, van verdriet zeker.

Ja mannekes, mijn pa was vijf keer rond ons huis gereden met zijne vélo, die hij gekregen had van een overleden onderofficier, die al twee jaar vermist was.

Ik heb eens een driedubbele achterwaartse salto gemaakt, en ik heb daar nog altijd wreed veel last van.

Verleden week heb ik nog een rechtstaande koprol willen uitproberen, maar omdat er buiten teveel wind was, ben ik op mijn beide oren terecht gekomen, zodat ik nu rondloop met twee platgedrukte flaporen.

Maar ja, een mens leert lopen, om in beweging te blijven hé. Af en toe doe ik nog een paar ochtendgymmastiek, om te zien of alles nog aan mekaar hangt.

's Morgens als ik opsta ga ik eerst een half uurke voor mijn gebroken spiegel staan, en laat ik gans mijn vals gebit eens goed watertanden, om te horen of ze echt of vals zijn.

Daarna masseer ik mijn korte puntneus in met vaselineolie, om overdag goed te kunnen snuffelen, als ik in een groot warenhuis rondloop.

En als allerlaatste sta ik nog een klein kwartiertje voor mijn gebroken spiegel wat scheve smoelen te trekken, om de vliegen die overdag op mijn neus gratis en voor niks komen uitrusten, weg te jagen.

Groetjes van flipper de flip.

Ja mannekes, mijn twee levende goudvissen die ik ne keer aan soldenprijzen heb kunnen kopen aan een goeie kopen prijs en waar ik veel geniet en hulp van kreeg, die zijn er nu niet meer.

Die twee tamme goudvissen deden van alles wat ik hun vroeg hoor. Ik heb ze zodanig goed getraint dat ze mij mee hielpen in het huishouden, en af en toe gaven ze mij ne goeie raad.

Twee dingen mochten ze zeker niet doen en dat was: Koken en met vuur spelen.

Mijn allereerste goudvissen die ik van mijne nonkel kreeg als verjaardagscadeau hadden alle twee slachtanden, en tijdens een hevig gevecht werden ze allebij gewond.

De ene goudvis lag daar ne ganse dag te bleiten, omdat de andere goudvis zijn twee zwemvliezen een klein beetje had ingekort en de andere goudvis had een stuk uit zijne kop gesneden.

Ja mannekes, koken en met vuur spelen mochten ze zeker niet doen, want met het koken hebben ze al eens hun smalle lichaamkes verbrand en met het afvuren van brandende vuurpijlen zijn die hoog in de lucht gevlogen.

Maar ik moet u wel zeggen dat ze na twee dagen terug gekeerd zijn hoor, maar wel met lichame letsels.

De ene goudvis was hoog in ne boom beland en de andere goudvis was vergeten van zijn paraschutte open te trekken en kwam boven op de kerktoren terecht.

Dus, ik keek ik naar ne lege aquarium, waar gene goudvis meer in zwom.

Ik heb dan maar mijn stoute aangetrokken, en naar viswinkel geweest achter een paar nieuwe vissen. Maar die vissen moeten dan wel een zwembrevet hebben hoor, want ik moest die andere vissen dat allemaal leren hoor.

Die visverkoper kwam naar mij en hij vroeg heel beleeft als hij mij kon helpen, en ik zei met een breed lachend gezicht: Natuurlijk kunt gij mij helpen, want ik zou graag een paar vissen kopen en hij zei:

Geen probleem, we hebben hier alle soorten vissen hoor, maar naar welke soort vissen zoekt u eigenlijk:

Awel meneer, de vissen die ik ga kopen moeten een zwembrevet hebben en ze moeten ook nog goed kunnen luisteren. Geen probleen zei hij:

Al onze vissen zijn goed opgeleid, hebben een zwembrevet en ze luisteren heel goed hoor.

Ik ben met twee goudvissen naar huis gegaan, want mijn eten stond op en aangebrand eten is niet lekker hé.

Awel mannekes, die goudvissen hebben hun op ne korte tijd heel goed kunnen aanpassen hoor. Ze deden zelfs den afwas, maar ze mankeerden alle twee iets aan hun spraakgebrek.

Die konden gewoon niet praten, want ik had mij potverdikke twee levende vissen gekocht die doofstom waren.

Ik had in hun aquarium twee drinkbakskes gezet, want moesten ze per ongeluk zonder water vallen, dan hadden ze nog water om te drinken hé.

Elk jaar op hun verjaardag was dat groot feest, en elke goudvis uit de buurt werd dan ook uitgenodigt.

Spijtig genoeg werd dit zijn laatste verjaardagfeest, want zoals elke levende vis aan zijn einde komt, is hij ook aan zijn einde gekomen.

Toen ik deze morgen uit mijne diepe slaap ontwaakte en toch moest opstaan, want mijn voeten waren toch al wakker.

Ik moet u wel zeggen dat mijn voeten een uurke vroeger zijn gaan slapen, want die waren echt moe hoor.

Normaal gezien is er in mijn huis altijd lawaai, maar deze morgen was het muisstil. Ik hoorde echt geen muis lopen hoor.

Toen ik in de living kwam zag ik het: Mijn twee goudvissen waren verdronken.

Eerst dacht ik dat ik hun teveel water had gegeven, maar neen hoor.

Die konden nog niet zwemmen, want om de twee dagen gingen die nog naar de zwemles, om hun zwembrevet te halen.

Potverdikke zeg, nu ben ik nog verplicht van naar hun begrafenis te gaan ook en ik heb nog maar naar een begrafenis geweest. Verleden week heeft mijne hond zijn twee achterste poten afgebeten tot aan zijne nek.

Ik moet u wel zeggen dat hij van de veearts moest vermageren, want hij kon met heel veel moeite door de deur.

Als ikmij nog ne hond ga kopen, dan zal hij eerst een zwembrevet moeten hebben hoor.

Ik ga morgen zijn begrafenis gaan regelen en iedereen die komt krijgt twee pannekoeken aan 't spit, klaargemaakt op grootmoeders wijze.

Na de begrafenis er er vanachter in de portaal een kaarting, want dat was mijn goudvis zijn allergrootste wens en die moet absoluut in vervulling gaan.

En voor degene die niet naar zijn begrafenis kunnen komen, geen paniek hoor, want de pannekoeken aan ’t spit worden u opgestuurd.

En hoe gaat het met je zieke goudvis?, vroeg mijn buurvrouw onverwachts.

Een heel stuk beter, want hij is weer op de been, zei ik haar. Veertien dagen terug moest ik hem naar de kliniek, want hij had een zware valling.

Groetjes van flipper de flip.

Een man moet een zware operatie ondergaan. Na de ingreep wordt hij wakker en merkt dat hij verzorgd wordt door een non. Van zodra hij voldoende bij bewustzijn is, vraagt de non hem of hij een hospitalisatieverzekering heeft. Met een zwakke stem zegt hij: Nee, die heb ik niet. Heb je geld op de bank staan?, vraagt de non. Ik heb geen geld op de bank staan, zegt hij. Heb je famillie die jou kan helpen?. Ik heb enkel een zus, een oude vrijster, die kloosterzuster is geworden. Kloosterzusters zijn geen oude vrijsters, zegt de non verontwaardigd. Ze zijn getrouwd met God. Wel, stuur de rekening dan maar naar mijn schoonbroer, zegt de man.

Het is drie uur in de morgen. De Jos strompelt uit café De Nachtwacht, stapt in zijn auto, geeft gas en botst enkele straten verder op een combi van de politie. De twee politieagenten stappen uit en de Jos mompelt: Wow, jullie zijn hier rap, zeg.

Een lange rij vrouwen staan te wachten voor een winkel. Plots duikt er een man op die probeert voor te dringen, maar de vrouwen dwingen hem boos om achter in de rij aan te sluiten. Na een tijdje probeert hij het opnieuw, maar hij krijgt ook weer de woede van de vrouwen over zich heen. Na nog enkele vergeefse pogingen trekt de man zijn das recht, strijkt zijn verwarde haar glad en zegt: Prima dames, als u zich zo blijft gedragen, open ik de winkel niet.

Dokter, zegt de vrouw, ik kom voor mijn zoon. Hij maakt de hele dag zandtaartjes en hij eet ze nog op ook. Maak u maar geen zorgen, dat zal met de tijd wel overgaan, zegt de dokter. Alle kinderen doen dat een tijdje. En toch vind ik het heel vervelend, zegt ze.

Moet u nog niet op de thermometer kijken?, zegt de patiënt tegen de verpleegster. Welke thermometer?. De thermometer die u gisteren onder mijn oksels hebt gestoken, zegt de patiënt.

Een man gaat in een Chinese restaurant gaan eten en plots roept hij de ober en zegt: Ober, er ligt een dode vlieg in mijn vogelnestjessoep. Wat verwacht meneer dan wel voor een lunch van 8,45 euro?, zegt de ober. Een dode arend?.

O, is dit geen ideale plek voor een picknick?, zegt Georgette. Dat moet wel, zegt Georges. Al die insecten kunnen zich toch moeilijk vergist hebben, zegt haar man, George.

Mama, stel je eens voor wat ons in Pisa is overkomen. Toen we 's avonds laat uit een café-restaurant kwamen, zagen we de scheve toren plotseling recht staan.

Ja mevrouw, deze Chinese vaas is 30.000 euro waard, zegt de verkoper. Zoveel. Hoeveel heeft ze dan gekost toen ze nieuw was?, vraagt de klant.

Hij werd ontslagen, omdat hij daar nog maar drie weken werkte en al twee maanden achterop was geraakt met zijn werk.

Toen ik je door die bocht zag vliegen, dacht ik: Ze moet minstens 50 jaar zijn, zegt de politieagent. Eh, ik lijk nu eenmaal ouder met deze helm op, zegt de vrouwelijke motorrijder.

Jan, zie je die mooie vrouw daar?. Ik ben stapelgek op haar, zegt Piet. Denk je dat ik een kans maak?. Ik weet het niet, maar als dat zo is, laat het me dan zeker weten, hé. Waarom?. Ik ben haar echtgenoot.

De 20 jarige dochter van een Hollywoodactrice raakte maar niet uit haar depressie, omdat ze er niet zo jong uitzag als haar moeder.

Liefste, wees niet bedroefd, zei luie Jules op zijn sterfbed, ik word door engelen ten hemel gedragen. Dat hoop ik, zei mijn vrouw, want anders kom je er niet.

Tijdens een gezellig onderonsje zegt de buurvrouw: Onder welk teken werd uw kind verwekt?. De jonge moeder begint te blozen en zegt: Onder het bord: Verboden het grasveld te betreden.

Wat voor arbeidstijd hebt u op het stadhuis?, vraagt een toekomstige werknemer. Exuseer, maar wij hebben geen arbeidstijd. Wij hebben alleen maar bureau-uren.

Dat biefstuk was prima en ik kan het weten, want ik ben een man van het vak, zegt de klant in het restaueant. U bent slager, meneer?, zegt de ober. Nee, schoenmaker, zegt de klant.

Een afgevaardigde van de Kamer van Volksvertegenwoordigers was hij zijn carriëre begonnen als dierenarts en pas daarna was hij in de politiek gestapt. Op een dag raakte hij in een hevig dispuut verwikkeld met een tegenstander, die persoonlijke opmerkingen begon te maken. Is het waar, snauwde hij, dat jij eigenlijk dierenarts bent?. Ja, dat ben ik, zegt hij. Waarom?. Ben je ziek?.

Jij zegt dus niks als je vrouw te veel zout in het eten gedaan heeft?. Nee, dan kan zij ook niks zeggen als ik mijn dorst ga lessen.

Ja mannekes, voor de zoveelste hebben wij onze wekker moeten verzetten en mogen wij met zijn allen een uurtje langer slapen. De vraag die wij ons stellen is, voor hoelang nog?.

De ene wil dat het zomeruur blijft, terwijl de anderen dan weer liever in de winteruur zouden willen blijven. Ik vraag mij dan af, of het veel zou uitmaken. Ik denk het niet, hoor.

Maar wat wel zal veranderen, is dat wij elk jaar onze wekker niet meer gaan moeten verzetten.

Nu vragen wij ons elk jaar af, wanneer wij onze wekker moeten verzetten.

Ge moet u daar allemaal geen zorgen over maken, hoor.

Ik was al twee weken bezig met al mijn uurweken te verzetten, elke dag één.

De wekker van mijn droogkast heb ik wel twee uur achteruit gezet, en die van mijn wasmachine drie uur vooruit. Mijn wekker die op mijn nachtkastje staat heb ik een uur en drie kwartier achteruit gezet, omdat ik altijd een beetje langer blijft liggen.

Ook mijn twee kapotte uurwerken heb ik van uur veranderd. De horloge van mijn koekoek die buiten boven mijn voordeur hang te bengelen, heb ik niet veranderd, want om de kwartier komt hij toch naar buiten, om een luchtje te scheppen.

De grote wijzer van mijn polshorloge heb ik eer uur achteruit gedraaid en de kleine wijzer een uur vooruit. Dan weet ik precies wanneer de zomer en de winter begint. De horloge van mijn koffiezetapparaat had ik toch wel 28 uur teveel naar voren gedraaid, zeker.

Ik had potverdikke het schrikkeljaar gebruikt, inplaats van het winteruur.

Nu moet ik 28 dagen achter koffie wachten.

Mijn kat en mijn twee goudvissen zijn daar heel blij mee is, want iedere dag vroegen ze aan mij:

Flipper de flip, wanneer is het wintertijd en moeten we onze uurwerk verzetten?.

En voor hoelang moeten wij ze verzetten?.

Zeg mannekes, jullie kunnen nogal een beetje zagen, hoor.

Precies of ik het nu al weet wat ze daar in Brussel gaan beslissen. Och, we zullen het wel zien of horen, wat die mannen gaan beslissen. Het beste is van u geen zorgen te maken en rustig op beide oren te slapen, als jullie teminste slaap hebben.

Groetjes van flipper de flip.

Jantje volgt de interland België-Duitsland op de schouders van zijn vader. Buitenspel, roept hij en even later: Vrij trap en nog wat later: Penalty. De andere toeschouwers zijn verbaasd dat zo’n kleine jongen zoveel verstand heeft van voetbal. Plots tilt zijn vader hem ruw van zijn schouders en geeft hem een tik op de broek. Waarom doe je dat nu?, vraagt de man die naast hem staat verontwaardigd. De voetbaltermen kent hij allemaal, maar: Ik moet plassen, duidelijk nog niet, zegt de vader.

Vader zit vol spanning voor de televisie naar de voetbal te kijken. De Rode Duivels spelen een belangrijke wetstrijd en hij is er helemaal klaar voor: En bak bier, een zak chips en de voeten op de salontafel. Opeens komt Koentje binnengestormd en helemaal buiten adem zegt hij: Papa, de br...., de br...., de buurman ligt boven in bed met mama. Waarop vader zegt: Nu heb je me toch wel even laten schrikken, Koentje. Ik dacht dat je ging zeggen dat de Bruyne vanavond niet gaat meespelen.

In een restaurant zitten twee bekende rechters. Ze bespreken een moeilijk geval en kunnen het maar niet met elkaar eens worden. Ten slotte vragen ze aan de kelner of de eigenaar van het restaurant soms in het bezit is van het Burgerlijk Wetboek. Enkele ogenblikken later komt de kelner terug met de boodschap dat hij zo ook wel bereid is de wijn terug te nemen.

Twee vrienden komen elkaar na twintig jaar nog een tegen. De ene rijdt met een Ferrari, maar ziet er zelf verschrikkelijk uit. Amai, zo'n prachtige auto. Wat doe jijnin het leven?, vraagt zijn vriend. Oh, ik drink elke dag een paar flessen wijn, zegt hij. Maar hoe ben je dan aan zo'n mooie auto geraakt?. Ik heb vorige maand al mijn leeggoed binnengebracht.

De bisschop was een wandeling aan het maken in de tuin van de abdij. Toen hij de enorme bloemenpracht om zich heen zag, riep hij vol bewondering uit: Er zijn geen woorden voor de pracht van Gods werken. Eén van de tuiniers, een oude monnik, die op zijn knieën onkruid aan het wieden was, zegt: U had het eens moeten zien, toen Hij dat hier allemaal alleen moest onderhouden

Een blinde man komt binnen in de bakkerij en vraagt twee broodjes met maanzaad en de bakker zegt: Meneer, wij hebben geen maanzaad. De volgende dag komt hij terug en vraagt vijf broodjes met maanzaad en weer zegt de bakker: Meneer, wij hebben helemaal geen maanzaad. De volgende dag is hij er weer en bestelt hij er maar liefst 100. De bakker kijkt hem vreemd aan en zegt: Waarom koopt u eigenlijk zoveel maanzaadbroodjes?. Omdat er zulke leuke verhaaltjes op staan.

Een student zegt tegen zijn kotmadam: Het is werkelijk afschuwelijk, mevrouw, op mijn kamer zijn twee ratten met elkaar aan het vechten. Ja, en dan, vraagt de kotmadam. Dacht je nu echt dat je voor zo'n lage huurprijs stierengevechten kon verwachten?.

Twee vriendinnen zijn tijdens hun wekelijkse koffiekransje aan het discuseren en de ene zegt: Wat is de televisie toch een geweldige uitvinding. Waarom zegt je dat?, vraagt de tweede. Denk maar eens aan al die voetbalwetstrijden die we, door één knop in te drukken uit ons huis kunnen houden.

Het gebeurde tijdens de middeleeuwen. Een man trok met een boog, maar zonder pijlen, naar de oorlog. Iemand vroeg hem wat hij zou beginnen met een boog zonder pijlen en hij zei: Ik verzamel de pijlen die de vijand naar ons schiet. En als de vijand niet schiet?. Dan is er ook geen oorlog.

Maakt u maar een ruiker met deze mooie rode rozen, zegt een heer tegen de verkoopster. Maar ik heb op dit ogenblik geen geld bij me. Ik zal ze morgen komen betalen. Dan zou ik er meteen ook maar een boeketje vergeet-me-nietjes bij nemen, zegt de verkoopster.

Een meneer zit in een restaurant te eten, opeens roept hij de ober en zegt: Wat voor vlees is me dat?. Dat is een biefstuk maison, meneer, zegt de ober. Dan heb ik zeker een stuk van de deur te pakken, zegt meneer.

Weet jij wat een weduwenaar is?, vraagt kleine Jan. Ja, hoor, dat is de man van de weduwe, zegt kleine Pol.

Ken jij het verschil tussen een man en een kat?, vraagt Jantje. Ja, er is geen verschil, ze zijn allebei bang van de stofzuiger, zegt Kareltje.

Weet jij waarom een boom niet kan voetballen, mama?, vraagt Jantje. Nee, zegt ze. Omdat hij geschorst is, zegt Jantje.

De zoon van een profvoetballer komt thuis met zijn eindrapport. En?. Alles oké?, vraagt zijn vader. Ja, hoor, zegt de zoon, ik heb mijn contract met de vierde klas verlengd.

Dat is al de vijfde keer dat je deze week te laat komt, zegt de chef. Wat besluit je daaruit?. Eh, dat het vrijdag is.

Karel vraagt aan Paul of hij de website van de duivenbond ken en Jantje die alles gehoord heeft, zegt: Papa, ik ben hem. En hoe heet hij?, en Jantje zegt: duiven.com.com.com

Ja mannekes, flipper de flip loop hier al een paar dagen rond met een zere keel en om de juiste oorzaak ervan te weten, ben ik deze morgen naar de dokter geweest.

Terwijl ze ganse nacht bij mij in bed heeft gelegen, is haar toestand er niet op verbeterd.

Ze heeft de ganse liggen hoesten en niezen, zodat ik geen oog hebt dichtgedaan. Ik was eerst van plan om mijn zere keel met de post op te sturen, maar ik was bang van ze nooit meer terug te zien.

Ik moet u wel zeggen dat het niet plezant is hoor, van met een zere keel rond te lopen.

En zeker niet, als dat uw persoonlijke keel is. Dus, trok ik mijn gelakte schoene aan en met mijn zere keel onder mijn arm, ben ik ermee naar de dokter gegaan.

Onderweg naar de dokter werd die zere keel nog wat meer zieker en ook haar stem begon wat hees te klinken.

Eerst een afspraak maken met de dokter, om te weten of hij mijn zere keel dit jaar nog kan genezen. Anders ben ik verplicht van te wachten tot sinterklaas komt, om mij een andere gezonde keel brengen.

De mensen die in de wachtzaal zaten te wachten, keken mij maar onbezorgd aan.

Ze dachten dat ik van Bpost was, omdat ik een pakske onder mijn arm had.

Af en kwam er een niesgeluid uit dat pakske en de mensen bekeken mij nog wat meer.

Na een uur wachten met mijn zere, mocht ik eindelijk bij de dokter gaan.

Ook hij keek mij raar aan en na een tijdje vroeg hij of dat pakske voor hem was.

Ik legde hem meteen uit dat het mijn zere keel was, die ook nog een snotvalling had gekregen. Waarschijnlijk heeft ze te lang in dat pakske gezeten, bij gebrek aan frisse lucht.

Ik moet u wel zeggen, dat mijn keel de laatste tijd rap iets opvangt.

Ik gaf dat pakske aan de dokter, hij deed het open en tot zijn grote verbazing zag hij dat er niets inzat. Hij vroeg aan mij om plaats te nemen in een stoel die daar stond en vroeg of ik mijn mond wilde opendoen. Als ik mijn mond open deed, zag hij in de verte mijn echte keel zitten.

Die was van schrik een beetje dieper in mijn mond gekropen, want ze is nogal tamelijk bang van vreemde mensen hoor. De dokter moest wel zijn vergrootglas uit zijn kast halen, om te kunnen zien wat ze in feite mankeerde. Na haar grondig te hebben onderzocht zei hij tegen mij:

Flipper de flip, ge moet uw zere keel zoveel mogelijk laten rusten, want ze is tamelijk vermoeid.

Haar warm houden en haar af en toe een warm bad geven, kan ook geen kwaad hoor.

Ik zal u ook nog een paar pillekes voorschrijven en die moet uw zere keel zeker innemen.

Maar meneer de dokter, hoe moet ik dat in feite doen?, want ik ben niet ziek hoor.

Flipper de flip, ge zijt met mijn voeten aan het spelen.

Nee, dokter, ik speel niet met uw voeten, want ik kom er niet aan.

Ga naar huis en steekt uw zere keel weer in uwe mond en geef haar op tijd haar pillekes.

Ik ben dan maar naar huis gegaan en die zere keel terug op zijn plaats gestoken.

Ik moet u wel zeggen dat ze zeer blij was, dat ze weer op haar plaats zat, waar ze echt thuis hoord. Nu zit ik thuis met een zere keel, die van de dokter acht dagen volledige rust heeft gekregen. ’t Is nu afwachten hé, hoe rap dat ze zal herstellen.

In feite heb ik twee vliegen in één klap gevangen hé.

Acht dagen ziekteverlof voor mijn zere keel en acht dagen ziekteverlof voor mij.

Groetjes van flipper de flip.

Ja mannekes, de tijden zijn veel veranderd hé, buiten vroeger toch. Ge moet eens eerlijk zijn, de dag van vandaag zitten onze kinderen van 's morgens vroeg tot 's avonds laat voor hun tv of voor hun computer. Sommigen weten zelfs niet meer of het avond of dag is en worden vetgemest, terwijl ze aan het kijken zijn naar wat er in het buitenland gebeurd. De dag van vandaag kent men zijn eigen buren niet meer, terwijl men vroeger iedereen kende. Ik weet het nog heel goed alsof het gisteren was, toen ik nog een jonge snotter was speelde ik vaak voetbal op straat met de buurjongens, omdat er in die tijd veel minder auto's rond reden. Ge kon zelfs op uw gemakske gaan fietsen of wandelen, zonder omver gemaaid te worden door ne autocoureur die wat vroeger moet thuis zijn, omdat zijn aangebrande soep op hem stond te wachten. In die tijd kon ge nog spreken van een echte familieband, maar dat is spijtig genoeg al heel wat minder geworden.

De dag van vandaag is de bevolking zodanig toegenomen, dat degene die in de steden wonen hun uitvlucht gaan zoeken naar de boerenbuiten. Sommige mensen durven zelfs uit schrik hun huis niet meer uit komen, bang om overvallen te worden door jongens die met haat rondlopen. Maar ja, in feite kunnen we daar niet al te veel aan veranderen hé. Wat we wel kunnen doen is ons eigen leven leiden, en voor de rest ons niet veel aantrekken. Ik denk dat dat nog het beste is, en voor de rest alles laten lopen zoals het nu is. En nu een keer heel iets anders, want er moet nog een beetje gelachen worden ook hé. Ze zeggen dat de mensen wreed agressief zijn, maar ook sommige dieren kunnen wreed agressief uit de hoek komen. Ik was gisteren bezig met het gras wat in te korten omdat het veel te hoog stond, want mijn buurvrouw had al twee keer haar zére voet omgeslagen van die molshoop die daar per ongeluk lag.

Ik was daar aan het rond toeren met die super de luxe grasmachine, en opeens hoorde ik daar ik de verte een wreed luid geroep. Ik legde de motor stil en ging kijken wat er daar gaande was, en opeens zie ik daar die zwarte blinde mol boven de grond aan het vechten tegen zijn eigen kinderen of waren het zijn klein kinderen, dat weet ik precies niet meer. Ik pakte mijn benen en voeten bijeen en ging er met een colére naar toe. - Hélaba, is 't hier gedaan met ruzie te maken hé. - Meneer, we zijn bezig met te oefenen, want in ons land mogen we ook op onze kinderen slaan om te oefenen. Ik heb mij er mij niet te veel van aangetrokken hoor, want in feite zijn dat mijn zaken niet. Awel merci zeg, een mens kan op zijn gemak geen gras niet meer maaien. Toen ik met mijn koersfiets naar huis reed en voorbij een weide passeerde waar nogal veel koeien stonden te grazen, zag ik iets ongewoons.

Ginder in de verte waren ze toch wel aan het vechten zeker. Ze waren aan het kaarten, maar 't was daar waarschijnlijk een koe bij die tegen haar verlies niet kon zeker. Amai zeg, was dat nogal een gevecht hoor, die ze daar aan het uitvechten waren. Die éne koe had een blauw oog en die andere koe was haar valse tanden kwijt. En als ge uw valse tanden kwijt zijt in dat groene gras, dan is er veel kans dat uw valse tanden ook groen van kleur zijn. Er liep daar ook nog een koe bij die wreed aan het manken was, waarschijnlijk is ze over die molshoop gestruikeld. Ondertussen waren er al twee koeien weggevoerd naar het dichts bijgelegen koeienkliniek. Die éne koe had een klaverenhaas ingeslikt, en de andere koe had haar twee valse koeienogen binnen geslikt. Allé, 't is toch weer allemaal goed gekomen, want nu lopen er twee koeien teveel op die weide. 't Is maar om u te zeggen, dat er overal wel iets is hoor.

Groetjes van flipper de flip.

Ja mannekes, vandaag ga ik u een keer meenemen naar de goeie ouwen tijd. Een tijd die allang achter ons ligt, maar af en toe denk ik er nog wel eens aan terug denk. Het was ook de tijd waar iedereen nog iedereen kende en waar broederschap, discipline en tucht ook aanwezig was. Om nog maar te zwijgen van de strenge opvoeding die we in die tijd kregen en we er nu heel dankbaar voor zijn. Maar spijtig genoeg heeft de modernisme alles veranderd en vraag ik mij soms af, of dit wel echt wel een goeie oplossing is?. Waar is die goeie ouwe tijd naartoe?. Awel, ver achter ons hé. Maar we hebben het geluk dat we af en toe nog wat herinneringen kunnen bij ophalen.

Toen ik nog een jonge snotter was en strenge winters waren, moest ik mij verwarmen achter de Leuvense stoof of een dikke trui aantrekken, om mijn slank lichaam toch een beetje warmte te geven. Ik dacht eerst dat mijn pa die stoof had gewonnen met de tombola van de boerenbond en daar was achter geweest naar Leuven of dat hij ze had gekregen van iemand die op reis ging en ze niet kon mee nemen omdat die veel te zwaar was. Maar die Leuvense stoof gaf mij zodanig veel warmte, dat ik er bruin van werd en mijn groeiperiode deed versnellen.

Ja mannekes, onze Leuvense stoof diende niet alleen om ons te verwarmen, maar ge kon er ook veel eten mee opwarmen. Op zekere ogenblik stonden er wel een pot of zes op die stoof en als dat nog niet genoeg was, waren er nog die twee ovens aan de zijkanten. Maar die werden meestal gebruikt om onze voeten in te verwarmen of om er vlaaien ik te bakken. Ik zie mijn moeder nog altijd zitten breien naast die Leuvense stoof en mijn pa zat met zijn voeten in een oven te denken aan.... Awel, hoe warm dat da was hé.

Awel, ge gaat me ni geloven als ik u zeg dat we dan ook minder ons licht moest aansteken, want die pot was zo gloeiend heet, dat hij dan ook veel meer licht gaf hé. Onze kolen werden gebracht door een kolenboer en die kar werd voortgetrokken door een Brabants trekpaard. En als die mens per ongeluk ziek was, dan moesten we onze kolen bestellen met een postduif die zijn vliegbrevet al op zak had. Dat mocht dan ook nog geen bejaarde duif zijn hoor, want anders moesten we zelf onze kolen gaan halen en dat was geen werk hé. Awel, mijn pa heeft dat een keer gedaan, een jong postduifje achter kolen gestuurd en na een paar dagen kwam die toch wel terug met lege handen zeker. In onze hof hadden we wel rode en groene kolen staan, maar dat zijn dan weer andere kolen hé.

Groetjes van flipper de flip.

Een bejaard echtpaar is op vakantie in Jeruzalem en plots sterft de vrouw. Er wordt een begrafenisondernemer gecontacteerd, die zegt: We kunnen het stoffelijk overschot voor 5000 euro overbrengen naar uw woonplaats, maar we kunnen uw echtgenote ook hier begraven, in de heilige grond. Dat kost maar 150 euro. De man denkt even na en zegt dan heel resoluut: Breng haar mar naar huis. Bent u daar zeker van?, vraagt de begrafenisondernemer. Het zal u 5000 euro kosten, terwijl u 4850 euro zou kunnen besparen door haar hier te begraven en ze zou bovendien in heilige grond rusten. Luister, zeg de man, jaren geleden werd hier ook eens iemand begraven. Drie dagen later is hij verrezen en dat risico wil ik niet nemen.

Een boer is bezig met het verplaatsen van het hooi, van het midden van zijn land naar de zijkanten. Zijn buurman vraagt hem waarom hij dat doet en hij zegt: Heb je het weerbericht niet gehoord?. Storm en regen in het midden van het land.

Een man stapt een bankkantoor binnen en wil een kluis huren. De bankdirecteur vult de vereisteformuliren in en vraagt: Moet uw echtgenote ook in de kluis kunnen?. Waarop de man zegt: Nee hoor, alleen dit bundeltje papieren moeten erin.

Een varken loopt door de tuindeur binnen in de woonkamer van een boerderij en kijkt rond in de kamer. Plots ziet het varken een stopcontact zitten, kijkt er even naar en zegt: Wat ben jij zielig ingemetseld.

Waarom gooi je die antidepressia weg?, vraagt de buurman. Dat zal ik je eens vertellen: Ik ben naar de dokter geweest, want die moet ook leven. Ik heb een voorschrift meegekregen en daarna ben ik naar de apotheker geweest, want die moet ook leven. En nu gooi ik die medicijnen weg,want ik wil ook leven.

Willy, heb je vanmorgen water bij de melk gedaan?, vraagt de melkboer. Ja, meneer , zegt de Willy. Weet je dan niet dat dat verkeerd is, Willy, zegt de melkboer. Jawel, maar ik heb gezegt dat je er eerst het water moest ingieten en daarna pas de melk, want dan kunnen we met een gerust geweten zeggen dat we nooit water bij onze melk doen, zegt de melkboer.

Een vrouw had een afspraak gemaakt met een chirurg en vroeg of hij een operatie kok uitvoeren. Om wat voor een operatie gaat het?, vroeg hij. O, u kiest maar wat, zegt de vrouw. Het zit namelijk zo: Elke woensdag ga ik met mijn vriendinnen bridge spelen, maar ik kan nooit deelnemen aan de conversatie, want ik ben nog nooit geopereerd geweest.

Een toerist vraagt aan een boer die aan het werk is op zijn land: Hoe is de lucht hier?. We hebben hier de zuiverste en gezondste lucht van heel de wereld, er bestaat geen plaats op aarde waar de lucht zo gezond is als hier. Sterker nog, hier gaat niemand meer dood. Is dat niet een beetje overdreven?, vraagt de toerist aan de boer. Toen ik dit dorp binnenreed, was er net een begrafenis aan de gang. O, maar dat was de begrafenisondernemer. De arme kerel is omgekomen van de honger, zegt de boer.

Wat is de overeenkomst tussen een open raam, een gevaarlijke bocht en een jonge weduwe?, vraagt de meester. Ik zou het niet weten, meester. Wel, met alle drie is het uitkijken geblazen, zegt de meester.

Een gek komt bij de dokter en zegt: Dokter, ik ben half doof. De dokter fronst de wenkbrauwen en zegt:We zullen eens een test doen. Ik zal iets zeggen en jij zeg na wat je gehoord hebt. Vervolgens zegt de dokter: Achtentachtig. Vierenveertig, zegt de gek.

Die arme Jansen heeft geen geluk gehad met de tombola, maar hij heeft toch een vette gans gewonnen, een fles whisky en een kist sigaren. En dat noem jij geen geluk hebben?. Ja, want hij is vegetariër, geheelondehouder en hij rookt niet.

Een vrouw vraagt aan haar man: Met hoeveel vrouwen heb jij geslapen?. Alleen maar met jou, lieve schat, zegt de man. Met al die andere bleef ik liefst zo lang mogelijk wakker.

Hoe is het in godsnaam mogelijk dat je arrestant ervandoor is gegaan?, zegt de inspecteur. Wel, we werden onderweg achternagezeten door een briesende stier en toen is hij blijven staan, zegt de verlegen agent.

Ruben had probleem met zijn computer, dus belde hij Adam op, met wie hij nog school had gelopen en die industriële wetenschappen ( informatica) had gestudeerd. Adam kwam langs, drukte op een paar toetsen en het probleem was opgelost. Wat was nu precies het probleem?, vroeg Ruben. Het was een geval van ID honderd T, zegt Adam. Aha, een ID honderd T-fout. En wat is dat dan? vraagt Ruben. Stel dat het nog een keer gebeurt?. Heb je nog nooit gehoord van een ID honderd T-fout?, zegt Adam. Mmmm, nee, nog nooit. Schrijf het maar eens op, dan zul je het wel begrijpen. Toen Adam vertrokken was,schreef Ruben het op: IDIOOT.

Wat denkt u dat uw zoon later zal worden?. O, advokaat. Ik ben er zeker van. Hij bemoei zich nu al altijd met andermans zaken en als advokaat zal hij er dan ook nog goed zijn brood mee kunnen verdienen ook.