Het was weer zover, het zalige moment van zelf confituur maken
Het begint eigenlijk al bij het kopen op de markt van al die mooie glanzende vruchtjes aangeboden door enthousiaste marktkramers.
Met een tas vol fruit huiswaarts keren waar de voorraad suiker, de koperen ketel en nog enkele andere nuttigen spullen om aan de slag te gaan klaar liggen.
Schort aan en aan de slag.
Fruit wordt grondig schoongemaakt en dan kan de pret beginnen.
Welke combinaties zullen we maken of wordt het het pure spul van bijvoorbeeld zongerijpte aardbeien.
Ik kies voor beide, alleen aarbeien, alleen zwarte kersen, maar ook mengelingen van framboos met cavaillon, aardbeien met frambozen, nactarines en perzik.
Ik maak de confituur gewoon op de oude manier, een kilo fruit, een kilo suiker en roeren maar tot de gewenste dikte bereikt is.
Dit controleer ik ook op de manier zoals mijn schoonmoeder me dit ooit leerde, een bordje dat je op voorhand in diepvries hebt gestoken, neem je eruit, je doet er een koffielepeltje confituur op en wacht ongeveer 1 minuut, trek dan met je vinger een streep door het midden van de lepel confituur en als het lijntje niet terug in mekaar vloeit is het klaar.
Na enkele uurtjes staan de potjes die we nodig hebben om onze donkere belgische winters te overleven weer klaar.
Een zalig gevoel dat rust geeft, want zeg nu zelf wat is er heerlijker dan een verse boterham met echte boter en je favoriete potje "homemade confituur".
|
