Of de Haagse band Shocking Blue de stunt met 'Venus' heeft kunnen herhalen in de Verenigde Staten (nummer één op 7 februari 1970) weet ik niet. Maar ik zou het betwijfelen.
Toch vond ik 'Mighty Joe' nog iets beter dan hun vorige single. ♫♫♫ Beware when he is around, Mighty Joe with the bass voice! ♫♫♫ gevolgd door een geweldige baspartij van Klaasje van der Wal en natuurlijk ook Robbie van Leeuwen op gitaar. Maar de meeste belangstelling van de jongens ging toen uit naar de knappe Mariska Veres!
'Mighty Joe' behaalde in Nederland wèl de nummer één-positie in tegenstelling tot 'Venus' dat zowel in 1969 als bij een heruitgave in 1970 bleef steken in de Top-5 (nummer 3 en nummer 2).
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Ma belle amie' – Tee Set
Dat 'Ma belle amie' wel een hit was in de Verenigde Staten, daar ben ik heel zeker van. In het voorjaar van 1970 steeg het nummer tot de vijfde plaats op de Amerikaanse hitlijst.
Tee Set (soms ook gespeld als Tee-Set) was een Nederbietgroep uit Delft, die in de jaren zestig rhythm-and-blues en vanaf begin jaren zeventig popmuziek maakte. De belangrijkste hits van Tee Set zijn 'Ma belle amie' uit 1969 en 'She Likes Weeds', een Nederlandse nummer 1-hit in december 1970. Componist Hans van Eijck was het muzikale brein. Peter Tetteroo was de zanger van de band van 1965 tot 2002. In 1968 scoorde hij solo met zijn versie van 'Red Red Wine' van Neil Diamond. In sommige streken werd aangenomen dat hij vanwege zijn stemgeluid een Afro-Amerikaan was ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Little Green Bag' – George Baker Selection
En dan kon Hans Bouwens (echte naam van George Baker) ook niet achterblijven. Zo werd de single ook een hit in de Verenigde Staten. In de zomer van 1970 behaalde de plaat de 16de positie in de Cash Box magazine-charts en de 21ste positie in de Billboard Hot 100.
De titel en de tekst berust op een mondegreen, misverstane woorden ofte Mama Appelsap. Het liedje gaat eigenlijk over een Amerikaans dollarbiljetje, een little greenback - niet een little green bag, dus geen groen tasje of zakje, met groene marihuana (?) - dat de eenzame zanger, die op zoek is naar geluk, bij nacht en dag maar niet kan terugvinden. De eerste twee regels in het Engels met rijk telkens drievoudig binnenrijm - back, track, bag en find, kind, mind - luiden: "Lookin' back on the track for a little green bag, got to find just the kind or I'm losin' my mind". De single uit 1969 bereikte de 9de positie in de Nederlandse Top 40 op Radio Veronica en de 6de positie in de Hilversum 3 Top 30. In België bereikte de plaat de 3de positie in de voorloper van de Vlaamse Ultratop 50 en de 12de positie in de Waalse hitlijst.
In 1992 werd de single met veel succes gebruikt als intro van de film 'Reservoir Dogs' van Quentin Tarantino en bereikte het nummer tevens de nummer één-positie in de Japanse hitparade nadat het gebruikt werd bij een Japanse whiskyreclame.
Het nummer is gebaseerd op een riff die basgitarist Jan Visser al tijden speelt om zijn vingers op te warmen.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Evil Ways' – Santana
Na hun geslaagd optreden in Woodstock en na 'Jingo' kon het wereldwijd succes voor de band van Carlos niet uitblijven.
Het was in het najaar van 1969 al Latijns-Amerikaanse muziek wat de klok sloeg.
In de Verenigde Staten werd 'Evil Ways' uitgebracht als single in de herfst van 1969, en in onze contreien in januari 1970. Gregg Rolie zingt lead vocals en bespeelt het Hammondorgel. De gitaarsolo wordt natuurlijk uitgevoerd door Carlos Santana, die tevens in de achtergrond meezingt.
'Evil Ways' staat natuurlijk ook op het debuutalbum 'Santana', bekend van de iconische hoes met de vervaarlijke leeuwenkop waarin allerlei menselijke figuren te ontdekken zijn!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Goodbye' – Mary Hopkin
Op 18 april 1963 interviewde de toen 17-jarige Jane Asher The Beatles in de Royal Albert Hall in Londen, waarna een vijf jaar durende relatie met Paul McCartney begon. Zijn relatie met Asher inspireerde McCartney bij het schrijven van verscheidene Beatles-songs als 'All My Loving', 'No Reply',en 'I'm Looking Through You'. Asher was dus voor de fans de vrouw met wie McCartney zou trouwen.
Niet dus, want in 1968 ging de relatie stuk en werd de voormalige bassist van The Beatles vaak gezien in het gezelschap van Mary Hopkin. Zij werd een van de eerste artiesten die op het nieuwe Apple label platen mocht uitbrengen. Haar eerste single werd een monsterhit en 'Those Were The Days' zou zelfs 'Hey Jude' van de Fab Four van de eerste plaats in de Britse charts stoten.
De Welshe zangeres zou ook niet met Paul McCartney trouwen want in 1969 gaf de voormalige Beatle het ja-woord aan de Amerikaanse Linda Eastman (geen familie van de Kodak gigant, alhoewel zij een uitstekende fotografe was!). McCartney schreef wel 'Goodbye' voor Hopkin en zoals de toenmalige geplogenheden dat vereisten onder de credits "Lennon/McCartney". Net zoals John Lennon 'Give Peace A Chance' voor de Plastic Ono Band had geschreven, maar dan ook gecrediteerd als "Lennon/McCartney".
In 1971 trouwde Hopkin met Tony Visconti, een Amerikaanse muzikant en muziekproducer die vele artiesten zou begeleiden. Voornamelijk David Bowie (1969-2016) maar ook de Moody Blues, T. Rex, Mary Hopkin, Thin Lizzy, Ralph McTell, Sparks, Gentle Giant, de Boomtown Rats, Adam Ant, The Stranglers, Manic Street Preachers, en Morrissey. 'Goodbye' zou in Nederland zelfs twee weken op nummer één staan.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Come And Get It' / 'Rock Of All Ages' – Badfinger
1969 was voor Paul McCartney een druk jaar: niet alleen trouwde hij met Linda maar hij schudde ook leuke songs uit zijn mouw voor The Beatles èn voor Mary Hopkin en de groep Badfinger (voorheen The Iveys).
McCartney schreef de song voor 'The Magic Christian' (niet meer onder de noemer "Lennon/McCartney"), een film waarin o.a. Ringo meespeelde. Hij gaf gewoon een demo aan de jongens van Badfinger die hem zo getrouw mogelijk naspeelden.
'Rock Of All Ages' werd dan weer geschreven door Pete Ham, Tom Evans, en Mike Gibbins voor dezelfde film. Paul McCartney producete beide songs en speelde zelfs tambourine, piano en maracas op 'Come And Get It'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Good Old Rock ‘n’ Roll' (medley) / 'Put A Little Love In Your Heart' – The Dave Clark Five
In 1968 was er een heuse rock 'n' roll-revival en Bill Haley stond toen zowaar met 'Rock Around The Clock' opnieuw in de hitlijsten! Een uitloper van die rage werd bevestigd door vijf Britten die medio jaren zestig minstens even bekend waren in de Verenigde Staten als The Beatles: The Dave Clark Five (soms afgekort tot The DC5). De zanger van de groep was niet Dave Clark, de drummer van de band maar wel Mike Smith.
In een medley van meer dan 6 minuten bezongen zij de helden van de jaren '50 en ten behoeve van de single werd de song jammer genoeg in twee stukken geknipt: Part 1 en Part 2. Gelukkig vond ik op YouTube de volledige song.
'Put A Little Love In Your Heart' is een lied geschreven door Jackie DeShannon, haar broer Randy Myers en Jimmy Holiday. Al heel snel waren de covers legio en The Dave Clark Five brachten hun versie uit in oktober 1969.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'I’m A Man' – Chicago Transit Authority
De Amerikaanse rockband uit Chicago had het goed idee een machtige compositie van Jimmy Miller en Stevie Winwood te coveren. Zij hadden alleen beter moeten nadenken over de groepsnaam want kort na het uitbrengen van hun eerste elpee werden de muzikanten verplicht van groepsnaam te veranderen: het werd kort en krachtig Chicago!
In eerste instantie bracht de groep stevige rockmuziek waarin jazzinvloeden een hoofdrol spelen, een beetje vergelijkbaar met Blood, Sweat and Tears.
'I’m A Man' was een grote hit voor de Spencer Davis Group in 1967. Een ingekorte versie van 3:20 minuten werd als b-kant van 'Beginnings' uitgebracht maar hieronder staat de volledige elpeeversie van 7:42 minuten, in volle glorie te beluisteren!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Heartbreaker' / 'Living Loving Maid (She’s Just A Woman)' – Led Zeppelin
De elpee 'Led Zeppelin II' ging ik beluisteren bij een kameraad want ik had toen nog geen platenspeler. Mijn trouwe vriendjes waren toen mijn transistor en mijn taperecorder, alle twee van het merk Grundig!
Wat mij naast 'Whole Lotta Love' opviel op die vinylplaat waren twee nummers die in feite een soort medley waren van kort na elkaar gesperste liedjes die perfect bij elkaar passen. Ik zal ze dan ook nooit apart laten horen.
Gitarist Jimmy Page verklaarde in een interview, dat hij in 1977 had met Dave Schulps, het volgende: "In andere woorden, sommige nummers kwamen voort uit de repetities die we hadden voor de volgende concerttour om zodoende aan nieuw materiaal te komen.".
De gitaarsolo van Jimmy Page in het nummer 'Heartbreaker', is voor veel metalgitaristen, onder wie Eddie van Halen en Steve Vai, een belangrijke inspiratiebron geweest.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Handbags & Gladrags' – Rod Stewart
Rod the Mod was geëvolueerd naar Rod de solozanger. Hij koos in 1969 voor een prachtige compositie van Mike d’Abo, een Britse zanger en songwriter, vooral bekend als de zanger van Manfred Mann van 1966 tot hun ontbinding in 1969 en als de componist van de nummers 'Handbags and Gladrags' en 'Build Me Up Buttercup', waarvan dat laatste een hit was voor The Foundations.
Op jonge leeftijd was Stewart een straatmuzikant die op een dag Spanje werd uitgezet wegens landloperij en teruggestuurd naar Engeland. Op het station van Twickenham werd hij ontdekt door Long John Baldry. Vanaf 1964 trad hij veel op met Shotgun Express, Steampacket, Long John Baldry, Julie Driscoll en Alexis Korner.
Hij bleef relatief onbekend totdat hij zich in 1967 aansloot bij de Jeff Beck Group met virtuoos gitaarspeler Jeff Beck, bassist Ron Wood en drummers Aynsley Dunbar en Micky Waller.
In 1969 verliet hij de Jeff Beck Group om samen met Ron Wood over te stappen naar The Faces. Hij bracht in datzelfde jaar nog een soloalbum uit, 'An Old Raincoat Won't Ever Let You Down' en met The Faces het album 'First Step'. Toch zou hij tot 1971 moeten wachten om wereldwijd door te breken als solo artiest dankzij 'Maggie May'/'Reason To Believe'.
En om voor eens en voor altijd een vals bericht de wereld uit te helpen: "Volgens geruchten zou hij in 1964 mondharmonica gespeeld hebben in het liedje 'My Boy Lollipop' van de Jamaicaanse skazangeres Millie Small, maar in werkelijkheid was het Pete Hogman die hiervoor het harmonicaspel verzorgde.". Nepnieuws is van alle tijden ...
Chris Farlowe bracht als eerste de originele versie uit in 1967.
The Jimi Hendrix Experience ging eind 1968 ter ziele en basgitarist Noel Redding richtte samen met Jim Leverton, Neil Landon en Pete Kircher de Britse rockgroep Fat Mattress op. De drie muzikanten waren in het rockcircuit reeds bekend. Leverton speelde bas bij The Walker Brothers bij hun hit 'The Sun Ain't Gonna Shine Anymore', Neil Landon was zanger bij The Flower Pot Men en zong hun hit 'Let's Go To San Francisco'. De drie waren al sinds 1962 vrienden van elkaar. Kircher werd later vervangen door drummer Eric Dillon.
Van Fat Mattress is in onze contreien slechts één wapenfeit gekend en dat is de eendagsvlieg 'Magic Forest'. In het najaar van 1969 werd het bij ons een kleine radiohit.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Man Of The World' - Fleetwood Mac
De opvolger van de instrumentale single 'Albatross' was het sublieme 'Man Of The World' dat meer bijval had moeten verdienen. De schijf bereikte zelfs de Top-10 niet bij onze Noorderburen. Ik beschik over geen cijfers in België. In Nederland werd na 'Albatross' de single 'Need Your Love So Bad' uit 1968 opnieuw uitgegeven maar de prachtige blues behaalde niet eens de eerste plaats.
Begin november 1969 zou Fleetwood Mac een machtige single uitbrengen die de allereerste Alarmschijf en tevens nummer één (gedurende 4 weken) in de Hilversum 3 Top 30 zou worden. Maar dat is voor iets later. Luister nu vooral naar deze uitmuntende Britse bluesgroep, toen Peter Green nog de leider van de band was!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Suspicious Minds' / 'Rubberneckin’' – Elvis Presley
En toen deed The King of Rock 'n Roll weer een gooi naar de hoogste toppen van de hitlijsten en deed hij The Beatles weer concurrentie aan.
'In The Ghetto' was al een grote hit geweest in de zomer van 1969 toen in het najaar 'Suspicious Minds' werd uitgebracht. Het was het laatste nummer waarmee Elvis Presley de eerste plaats haalde in de Amerikaanse hitparade. Het lied is oorspronkelijk een compositie èn een single van Mark James geschreven onder diens pseudoniem Francis Zambon. Het lied gaat over het wantrouwen tussen twee personen die op het punt staan hun relatie te verbreken, maar het wantrouwen moeten overstijgen om die relatie te behouden. De single van Mark James flopte, die van Elvis Presley daarentegen ...
De versie van Elvis bevat een fade-out, waarna een fade-in de melodie terughaalt om vervolgens met een definitieve fade out te besluiten. Of het de bedoeling was of een foutje in de studio is nooit met zekerheid vastgesteld. Maar wel een leuke gimmick!
Op 16 augustus 1977 zou Elvis "het gebouw definitief verlaten" maar hij blijft gelukkig wel voortleven in zijn geweldige muziek.
Uit dezelfde periode komt 'Rubberneckin’', een geweldig uptempo nummer dat slechts op de b-kant stond van 'Don't Cry Daddy', een compositie van Mac Davis waarvan de tekst in verband werd gebracht met de scheiding tussen Elvis en Priscilla Beaulieu en dochtertje Lisa Marie die haar vader moest troosten. Maar ik verkoos dus de b-kant van de single!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Valentyne Suite' – Colosseum
Het album 'Valentyne Suite' staat in mijn platenverzameling te pronken, zowel op vinyl als op compact disc ("op cd" klinkt een beetje raar ...).
Niet alleen vanwege de prachtige muziek maar de mooie hoes mag er ook zijn. Bij deze suite droom ik altijd weg. Ze bestaat uit drie delen: Theme One: January's Search Theme Two: February's Valentyne Theme Three: The Grass is Always Greener Het geheel duurt 17 minuten, maar geen seconde is er te veel aan.
Deze Britse rockband, die mede verantwoordelijk was voor het ontwikkelen van progressieve rock, werd in 1968 opgericht door drummer Jon Hiseman, tenorsaxofonist Dick Heckstall-Smith en basgitarist Tony Reeves. Alle drie hadden ze eerder gespeeld in John Mayall's Bluesbreakers, een geweldige kweekvijver van muzikaal toptalent. Daarnaast werden Dave Greenslade (organist) en Jim Roche (gitaar) gerekruteerd. Roche had slechts op één track meegespeeld toen hij werd vervangen door James Litherland (gitaar en zang). Luister en geniet mee!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Time Of The Season' – The Zombies
Toen deze single een wereldwijd succes werd was de Britse band al lang gesplit. De bandleden wilden andere muzikale wegen bewandelen en in 1967 viel het besluit om te stoppen. Voor het zover was, gingen The Zombies nog eenmaal de studio in voor de opname van het album 'Odessey and Oracle' dat jammer genoeg flopte. De plaat werd uitgebracht in 1968.
Rod Argent en Russ Ballard richtten in 1969 de groep Argent op en Colin Blunstone had onder de naam Neil McArthur al een kleine hit gehad met een psychedelische bewerking van 'She's Not There', oorspronkelijk een hit voor The Zombies in 1964.
Oh ja, mocht dat zijn opgevallen: "odessey" is een verkeerde spelling van "odyssey" in de titel door de ontwerper van de LP-hoes, Terry Quirk. Bij het uitbrengen van het album probeerden The Zombies de fout nog te verbloemen door te beweren dat ze met opzet was aangebracht maar het kwaad was al geschied en niemand geloofde die stelling.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'No Fun' – The Stooges
The Stooges, ook bekend als Iggy and the Stooges was een Amerikaanse rockband, opgericht in 1967 met als leden Ron Asheton op gitaar, Scott Asheton op drums, David Alexander op basgitaar en zanger Iggy Pop. De groep wordt gerekend tot een van de voornaamste protopunkbands.
In 1969 bracht de groep het album 'The Stooges' uit en tegenwoordig geldt deze plaat als een klassieker en zijn 'I Wanna Be Your Dog', '1969' en 'No Fun' vaak gecoverde nummers. Ik kocht de vinylplaat twintig jaar later toen vinyl uit de mode geraakte en de compact disc in opmars was.
Toen kende haast niemand in onze contreien Iggy Pop en The Stooges werden ook niet op BRT Omroep Brabant of Hilversum 3 gespeeld. De legendarische zanger en showbeest is net als Keith Richards onverwoestbaar en onlangs gaf de 75-jarige Amerikaan nog een memorabel optreden. Zijn eretitel is The Godfather of Punk. Vandaag kies ik voor het geweldige 'No Fun'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'My Dark Hour' – The Steve Miller Band
In het eerste semester van 1969 ging het niet zo best met The Beatles. Hun LP 'Yellow Submarine' was de soundtrack van de gelijknamige tekenfilm. De plaat bevatte op de a-kant oudere en nieuwe nummers en op de b-kant instrumentale muziek van het George Martin Orchestra. Het album werd niet zo goed ontvangen door de fans. Paul McCartney wou snel de studio in en dat gebeurde in januari 1969. Later werden die opnames de "Get Back-sessies" genoemd maar het rommelde tussen de vier karakters. Er kwam geen nieuwe LP uit die sessies maar wel een nieuwe single, 'Get Back' die wel heel veel bijval kende. Iets later brachten John en Paul de single 'The Ballad Of John & Yoko' uit naar aanleiding van het huwelijk van John & Yoko in Gibraltar. Ook die single deed het goed in de hitlijsten. George Harrison was tijdelijk uit de groep gestapt en Ringo had te veel werk met acteren in 'The Magic Christian' samen met Peter Sellers en Raquel Welch. Enkele merkwaardige bijrollen waren weggelegd voor John Cleese, Roman Polanski, Christopher Lee, en Richard Attenborough!
In augustus werd aan een nieuwe LP gewerkt die in september het licht zou zien en in feite de zwanenzang van The Beatles was. Voor de hoes van 'Abbey Road' zouden de Fab Four het bekende zebrapad oversteken. De "Get Back-sessies" zouden in 1970 pas uitmonden in de LP 'Let It Be', na veel getouwtrek en juridische rompslomp. Zo gebeurde het dat McCartney toevallig in de lente van 1969 in de Abbey Road Studios Steve Miller ontmoette die daar een nieuw album aan het opnemen was met zijn band: 'Brave New World'. Onder de schuilnaam Paul Ramon werkte McCartney mee en zo is hij te horen op 'My Dark Hour'. Hij drumt, speelt basgitaar en zingt mee in de achtergrond. Ik heb die samenwerking toen enkel op de RTBf gehoord. Onnodig te zeggen dat de drie overige Beatles niet erg opgezet waren met die zijstap! Alhoewel John toen al bezig was met zijn Plastic Ono Band ...
The Steve Miller Band zou pas in 1973 doorbreken bij het brede publiek dankzij het meesterlijke 'The Joker'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Games People Play' / 'Walk A Mile In My Shoes' – Joe South
In 1965 schreef deze Amerikaanse singer/songwriter 'Down In The Boondocks' voor Billy Joe Royal die er een grote hit mee had. In 1967 schreef South het nummer 'Hush' dat opnieuw werd gezongen door Billy Joe Royal. In 1968 nam Deep Purple daarvan een cover op die een wereldhit werd. Het meest succesrijke nummer van zijn hand was '(I Never Promised You A) Rose Garden', ook een wereldhit in 1970 gezongen door Lynn Anderson.
Zijn doorbraak zou er in 1969 komen met 'Games People Play', dat heerlijk nummer met die specifieke klank van de gitaar die lijkt op een sitar. Ook een geluid dat bij The Box Tops klonk in 'Cry Like A Baby'.
'Walk A Mile In My Shoes' stond op de LP 'Don't It Make You Want To Go Home' uit 1969 en werd pas op single uitgebracht in 1970. Elvis Presley was er als de kippen bij en zijn versie was een grote hit in 1970.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Spooky’s Day-Off' – Swinging Soul Machine
Swinging Soul Machine is een Nederlandse soulgroep met een in de loop der jaren sterk wisselende samenstelling van 1966 tot heden. In 1969 had de band een hit met 'Spooky's Day-Off'.
De zanger van de band was Iwan "Spooky"' Groeneveld die op de dag dat het nummer -onder de productie van Jaap Eggermont- werd opgenomen vrijaf had. Maar geen nood, in 1970 verlaat Spooky de band om zijn muzikale loopbaan te vervolgen in het duo Spooky and Sue, dat twee grote hits scoorde: 'Swinging On A Star' (1974) en 'You Talk Too Much' (1975).
Maar dit is het instrumentale en zeer dansbare 'Spooky’s Day-Off' uit 1969:
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'The Last Seven Days' – Gloria
Unit Gloria was eind jaren zestig en begin jaren zeventig een succesvolle popgroep uit Utrecht. Tot 1969 heette de band Gloria, vanaf de single 'Our Father' (1970) werd dat Unit Gloria. De band trad in 1970 op in de Verenigde Staten. Na het vertrek van zanger Robert Long in 1971 begeleidde de band Alexander Curly op zijn nummer één-hit 'I'll Never Drink Again' en werd de band de vaste begeleidingsgroep van zangeres Bonnie St. Claire.
Robert Long zou later een carrière uitbouwen als solozanger, schrijver, componist, cabaretier en radio- en televisiepresentator. Vanaf 1974 bracht hij sublieme Nederlandstalige elpees uit waarin hij heilige huisjes intrapte (denk maar aan het album 'Vroeger of later').
Terug naar 1969: 'The Last Seven Days' deed ietwat denken aan 'In The Year 2525' want hierin werd ook het einde van de wereld voorspeld. Het nummer werd geschreven door zanger Robert Long in samenwerking met John Möring en Karel Hille en was vooruitstrevend vanwege het gebruik van een wah-wahpedaal, waarmee basgitarist Hoss van Hardeveld zijn partij inspeelde. Het was de eerste keer dat deze methode in de popmuziek werd gebruikt. Het verhaal van 'The Last Seven Days' is het tegenovergestelde van het scheppingsverhaal: God besluit om zijn schepping van de aarde terug te draaien door iedere dag iets van de planeet weg te nemen. Dit is een straf voor de mensheid, die de aarde heeft vernield. Op de voorlaatste dag wordt de mensheid dan ook verbrand, en op de laatste dag huilt God om een lege aarde.
In 1969 bracht ook Will Ferdy zijn versie uit onder de titel 'De Zeven Laatste Dagen'. Hij vertaalde de oorspronkelijk Engelse tekst van Karel Hille.
Tot begin 1969 werd de Nederlandse rockband nog The Golden Earrings genoemd. Een van de eerste singles onder de nieuwe groepsnaam was 'Everyday’s Torture' (geschreven door George Kooymans). Hij haalde de hitlijsten jammer genoeg niet.
Het nummer staat ook op de elpee 'Eight Miles High' met daarop tevens een cover van de titelsong, een compositie van Gene Clark, Jim McGuinn, en David Crosby van The Byrds.
Van een poprockgroep was de Nederlandse band geëvolueerd tot een heuse rockgroep met een donkerder geluid. In 1971 deed de Nederlander Jacques Eckhardt onder de naam Jackie Cornell (zanger van Boots) het nog eens over en zijn versie -die langzamer en psychedelischer was- bereikte wèl de hitlijsten bij onze Noorderburen. De productie was in handen van Jaap Eggermont.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Pinball Wizard' / 'I’m Free' – The Who
'Tommy' is de eerste rockopera van de Britse rockband The Who geschreven door Pete Townshend, afgezien van twee nummers die basgitarist John Entwistle schreef en een ouder nummer van bluesmuzikant Sonny Boy Williamson II dat ook in de mini-opera werd ingelijfd.
'Tommy' is het allereerste muzikale werk dat expliciet als "rockopera" betiteld werd. Er waren wel andere rockopera's avant la lettre, maar 'Tommy' populariseerde het genre.
'We're Not Gonna Take It' passeerde hier al de revue want het nummer was één van de hoogtepunten op Woodstock. Het werd in 1970 ingekort uitgebracht op single onder de naam 'See Me, Feel Me'.
Mijn keuze voor vandaag viel op de hitsingle 'Pinball Wizard' met de geweldige gitaarintro en 'I’m Free', een single die ook de hitparade bereikte en die gold als een lijflied voor een hele generatie jongeren.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Higher And Higher' – Jackie Wilson
De grootste fan van deze Amerikaanse soul- en rhythm-and-blues-zanger was niemand minder dan Elvis Presley! Hij begon zijn carrière in 1957 met het zeer leuke nummer 'Reet Petite' dat tijdens Expo '58 werd grijsgedraaid en meteen een uitdrukking die in Vlaanderen een heel andere betekenis kreeg.
In 1967 keerde hij nog een keer terug in de hitparades met '(Your Love Keeps Lifting Me) Higher and Higher'. Uitzonderlijk voor een niet-Motown-artiest werd hij daarbij begeleid door The Funk Brothers met achtergrondzang van The Andantes.
En om een mij onbekende reden werd de single opnieuw een hit in het Verenigd Koninkrijk in 1969, misschien onder de noemer "Northern Soul". De single werd zelfs in 1987 wederom uitgebracht met alweer hoge noteringen in diverse hitlijsten.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Whole Lotta Love' – Led Zeppelin
Dat 1969 het jaar van de doorbraak van Led Zeppelin was, is een open deur intrappen.
Toen wij als jonge knapen van 17-18 jaar deze single voor het eerst hoorden waren wij stomverbaasd want dit geluid was toen ongehoord.
De song was langer dan 5 minuten en werd vooral in de Verenigde Staten ingekort, niet zozeer vanwege de lengte maar omdat er vermeende seksuele geluiden in te horen waren. Hoe dan ook, 'Whole Lotta Love' is een waar "oorgasme".
En wederom, iedereen weet ondertussen dat Jimmy Page, Robert Plant, John Paul Jones en John Bonham de oorspronkelijke compositie van Willie Dixon ('You Need Love' gezongen door Muddy Waters in 1962) zich handig hadden toegeëigend.
Wat heel vreemd is want Led Zeppelin baseerde zich op de versie van de Small Faces ('You Need Loving' uit 1966). In een interview zei Steve Marriott ooit dat Robert Plant zelfs zong zoals hij dat had gedaan.
De zaak kwam alweer voor de rechter en die besliste dat zowel Willie Dixon als de vier leden van Led Zeppelin gecrediteerd werden als auteurs. Vreemd genoeg werden Marriott & Co van de Small Faces nooit lastig gevallen. Deep Purple als nummer één van de hard rock/heavy metal was zijn plaats kwijt aan deze vier Britten die vooral in de Verenigde Staten megasucces zouden hebben.
Hier is de ongecensureerde versie van 5:34 minuten!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Everybody’s Talkin’' – Nilsson
Het contrast kon niet groter zijn want naast het muzikale geweld van Led Zeppelin was er in het najaar van 1969 ook melodieuze muziek te horen op de radio.
Nilsson -de artiest die meer succes boekte met covers dan met zijn eigen nummers- koos voor de film 'Midnight Cowboy' een compositie van Fred Neil uit 1966 die toen de naam 'Everybody's Talkin' (Echoes)' meekreeg. Nilsson -volgens The Beatles hun favoriete groep- nam zijn versie op 13 november 1967 op. De single werd uitgebracht in juli 1968, zonder succes. Het is pas in 1969 dat zijn versie begon te lopen als een trein, mede door het succes van de film die in Franstalig België 'Macadam Cowboy' heette.
De film werd pas op 20 november 1969 in België uitgebracht zodat de single ook nog in 1970 heel vaak op de radio te horen was!
In sommige landen stond 'I Guess The Lord Must Be In New York City' op de b-kant van de single en dat is in feite een doorslagje van 'Everybody’s Talkin’'. Maar toch goed gedaan.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Midnight Cowboy' – John Barry & Orchestra ft. Toots Thielemans, harmonica
En in het kielzog van 'Everybody's Talkin'' van Nilsson uit de geweldige film 'Midnight Cowboy' volgde het heel ontroerend thema gecomponeerd door John Barry die van 1965 tot 1968 gehuwd was met Jane Birkin. Hij verloor ze toen aan Serge Gainsbourg die net een relatie achter de rug had met Brigitte Bardot.
Jon Voight (vader van Angelina Jolie en broer van Chip Taylor) en Dustin Hoffman schitterden in die prent. Maar genoeg over familiale relaties, terug naar de essentie en dat is voor mij muziek!
Zelden pasten muziek en filmbeelden zo goed samen als toen!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Ruby, Don’t Take Your Love To Town' – Kenny Rogers & The First Edition
The First Edition had mij in 1967 heel blij gemaakt met 'Just Dropped In (To See What Condition My Condition Was In)'. En twee jaar later was de groepsnaam gewijzigd in Kenny Rogers & The First Edition.
'Ruby, Don’t Take Your Love To Town' gaar over een verlamde soldaat die in Vietnam heeft gevochten en zijn vrouw verdenkt van een scheve schaats te rijden.
Kenny Rogers was nu de leider van de band en hij stuurde zijn groep meer en meer in de richting van de countrymuziek.
En die beslissing heeft hem geen windeieren gelegd ...
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Throw Down A Line' – Cliff & Hank
Cliff Richard en Hank Marvin waren in 1969 niet aan het hengelen maar zij vroegen een reddingslijn in de stormachtige zee.
Geweldig en onverwacht duet van de Britse zanger met het opperhoofd van The Shadows. Zij kregen bijstand van het Mike Vickers Orchestra en de producer was Norrie Paramor.
♫♫♫ Throw down a line, help a poor boy Who's drowning in the stormy sea Throw down a line, help a poor boy Who's hanging in a nowhere tree Have you got a place for me ♫♫♫ ...
Verrassing alom toen bleek dat de componist niemand minder is dan Hank Marvin!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Spinning Wheel' / 'And When I Die' – Blood, Sweat & Tears
"Bloed, zweet en tranen" is een heel bekende uitdrukking in de geschiedenis maar ook de naam van een toonaangevende crossoverband, die bekendstaat om het combineren van jazzmuziek met psychedelische rock uit de jaren zestig.
De groep werd opgericht in 1967 in New York door Al Kooper, Jim Fielder, Fred Lipsius, Randy Brecker, Jerry Weiss, Dick Halligan, Steve Katz en Bobby Colomby. Het veelkoppig muzikaal gezelschap werd vernoemd naar het gelijknamige album van Johnny Cash uit 1963.
In de zomer van 1969 hadden de Amerikanen mij al verblijd met het geweldige 'You've Made Me So Very Happy', een coverversie van een hit van Brenda Holloway op het Motownlabel.
Ze traden op tijdens het Woodstock festival en de tweede single die ze uitbrachten was 'Spinning Wheel' die het iets minder goed deed dan de vorige.
De derde single die in 1969 in de platenwinkels lag deed het nog iets minder goed dan de twee vorige -onterecht volgens mij- want 'And When I Die' is een compositie van Laura Nyro! De Amerikaanse singer/songwriter schreef het lied voor Peter, Paul and Mary in 1966. Haar auteursversie verscheen pas een jaar later.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Si tu dois partir (va-t-en)' – Fairport Convention
Een letterlijke vertaling van 'If You Gotta Go (Go Now)' van Bob Dylan. Maar geweldig goed gedaan!
Fairport Convention is een Britse folkrockband, opgericht rond 1967. Hun eerste optreden was in een kerk in mei 1967. De band geldt als pionier van de Engelse variant van de folkrock, een stijl die tot dan toe geheel geënt was op de Amerikaanse folk van artiesten als Bob Dylan.
Bekende artiesten die bij de band hebben gespeeld zijn onder andere Sandy Denny, Iain Matthews en Richard Thompson.
De song staat op de elpee 'Unhalfbricking' net als 'Million Dollar Bash' (ook van Dylan) en nog hetzelfde jaar bracht de groep een legendarisch album uit onder de naam 'Liege & Lief'.
Met dank aan de grootmeester voor de prachtige compositie!
'Michael And The Slipper Tree' / 'Viva Bobby Joe' – The Equals
Van de geweldige singles die door The Equals werden uitgebracht werd ik altijd vrolijk.
Vooral van 'Michael And The Slipper Tree' want zoveel liedjes met mijn naam in de titel werden er niet uitgebracht. Ik herinner mij enkel 'Michael (Row The Boat Ashore)' en 'Message To Michael'. Liedjes met 'Michel' in de titel waren er in de jaren zestig en zeventig al helemaal niet. Anouk bracht daar in 2000 gelukkig verandering in.
Dus zong ik toen uit volle borst mee met The Equals: ♫♫♫ "Michael, Michael and the slipper tree, slipper tree, slipper tree, brand new shoes for you and me!" ♫♫♫ ... Een pantoffelbloem ken ik maar een pantoffelboom? Maar ook met 'Viva Bobby Joe' zong ik toen lustig mee: ♫♫♫ Bobby Joe, viva, Bobby Joe, Bobby Joe, viva, Bobby Joe, Viva, viva Viva, Bobby Joe, viva! Bobby Joe and his funk machine, yeah, yeah! ♫♫♫ Alleen zong ik toen "foot machine" en ik wist bijlange niet wat ze daarmee bedoelden.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Monday To Friday' / 'Baby Won’t You Leave Me Alone' – The Web
The Web was een zevenkoppige band uit Groot-Brittannië die in 1969 twee vrolijke hitjes afleverde die echte meezingers werden.
In Jeugdclub De Reinaert werden die steevast gebruikt in de rondedans "la bamba" waarin jongens meisjes uitnodigden om drie kussen te geven en omgekeerd. Ik geloof niet dat dit nu nog in de discotheken bestaat.
Nadien heb ik niets meer over deze popgroep gehoord. Alle informatie is welkom!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Big Bamboo' – The Merrymen + Sugar, Sugar – The Archies
Een zomers deuntje pas goed bij deze temperaturen al is 24 à 25 °C een maximum voor mij! The Merrymen is een calypsoband uit Barbados. Samen met ska en reggae kwam de calypso ook uit de Caraïben naar onze contreien overgevlogen in 1969.
'Big Bamboo' werd in Nederland een zomerhit en bleef 19 weken in de hitlijst met een 2de plaats als hoogste klassering.
'Sugar, Sugar' van The Archies is een buitenbeentje. De song werd deels geschreven door Andy Kim (die hier enkele dagen geleden nog aan de beurt was) en die oorspronkelijk bedoeld was voor The Monkees maar al vlug door hen geweigerd. Kim speelde gitaar op het nummer en Jeff Barry was de andere componist. The Archies was een fictieve groep met studiomuzikanten gebaseerd op een tekenfilmserie uit de Verenigde Staten.
De song werd onmiddellijk ondergebracht in de categorie "bubblegum music" en minachtend behandeld door critici. Maar hij deed wel hele discotheekvloeren maandenlang vollopen!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
8 augustus 1969 Een zebrapad nabij de Abbey Road studio's.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Que je t’aime' – Johnny Hallyday
Jean-Philippe Smet werd in het 9de arrondissement van Parijs geboren. Zijn vader was de Belg Léon Smet en zijn moeder de Française Huguette Clerc die niet met elkaar gehuwd waren en kort na zijn geboorte uiteengingen, waarna Jean-Philippe opgroeide bij zijn tante Hélène Mar.
Onder invloed van Elvis Presley begon hij muziek te maken in de jaren vijftig. Hallyday vertrok tussen 1962 en 1963 naar Amerika voor nieuwe opnames. Hij verbleef in Nashville, waar hij in 1962 zijn album 'Johnny Hallyday sings America's Rockin' Hits' uitbracht.
In de periode van 'Souvenirs, souvenirs', 'Tes tendres années', 'Pour moi la vie va commencer' en 'Retiens la nuit' kon ik hem nog best pruimen maar vanaf 1961 begon hij heel bekende Angelsaksische hits te coveren terwijl ik bleef zweren bij de originele successen.
Zijn laatste single uit de jaren zestig vond ik wel geweldig: het is een compositie van Gilles Thibault en Jean Renard die hij steeds met veel passie zong. Ik mag hopen dat hij daarbij dacht aan zijn echtgenote, Sylvie Vartan, een zangeres van Bulgaarse afkomst, van wie hij op 4 november 1980 scheidde.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Galveston' – Glen Campbell
Alweer een prachtige compositie van Jimmy Webb! Alweer, want deze laatste is in mijn reeksen 'Historische opnames' (1967-1968-1969) al meermaals voorbijgekomen.
Zo componeerde hij o.m. 'Up, Up and Away', 'By The Time I Get To Phoenix', 'Wichita Lineman', 'Galveston', 'All I Know', en het legendarische 'MacArthur Park'.
Ook Glen Campbell is een regelmatige gast. Deze Amerikaanse countryzanger en gitarist verwierf vooral bekendheid als sessiemuzikant en maakte deel uit van de fameuze 'Wrecking Crew', stuk voor stuk fantastische muzikanten, die gedurende decennia verantwoordelijk waren voor de instrumentale invulling van een eindeloze reeks wereldhits van diverse artiesten.
Naast gitarist Campbell behoorden ook drummer Hal Blaine en pianist Leon Russell tot deze groep. Ze zijn te horen op albums van onder anderen Bobby Darin, Ricky Nelson, The Monkees (onder meer in 'I'm A Believer'), Elvis Presley, Frank Sinatra, Dean Martin, The Righteous Brothers (in 'You've Lost That Lovin' Feelin'') en The Mamas and the Papas. Ze vervingen bijvoorbeeld The Beach Boys instrumentaal, onder meer op hun single 'Good Vibrations'. Ook maakte Campbell als zanger deel uit van The Beach Boys toen Brian Wilson zich van het podium had teruggetrokken, tijdens de tournee van 1964 en de opnames van hun album 'Pet Sounds'.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'You Showed Me' – The Turtles
De auteursversie van The Byrds werd in 1964 geschreven door Jim McGuinn en Gene Clark maar het waren The Turtles die met de compositie scoorden in 1969.
The Byrds werden beïnvloed door de “Britse invasie” van onder meer The Beatles, The Rolling Stones en vooral The Searchers en daarnaast door de folkmuziek van Amerikaanse artiesten, onder wie Bob Dylan en Pete Seeger. Jim McGuinn veranderde na 1964 zijn naam in Roger McGuinn.
The Turtles was een popgroep uit Los Angeles in de jaren zestig. Ze zijn het bekendst van hun single 'Happy Together'. Nadat de band stopte, in de jaren zeventig, gingen de twee bekendste leden, Howard Kaylan en Mark Volman, door als Flo and Eddie en zongen ze nog samen met Frank Zappa.
The Lightning Seeds brachten in 1997 een verdienstelijke cover uit.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Peaches En Regalia' – Frank Zappa
Frank Vincent Zappa was een Amerikaans componist en musicus, die ook deel uitmaakte van of de leiding had over verschillende rockgroepen (zoals The Mothers of Invention). Zappa mengde op geheel eigen wijze rockmuziek met psychedelica, jazz, experimentele muziek en eigentijdse klassieke muziek gecombineerd met een grote dosis zelfspot, humor en performance-art.
Een deel van 'Peaches En Regalia' werd ook nog gebruikt als tune voor de uitzendingen van Première op de BRT, gepresenteerd door Jo Röpcke. Het was waarschijnlijk Roel Van Bambost die de muziek had gekozen want hij werkte toen samen met de ploeg van Jo Röpcke om wekelijks fragmenten uit te kiezen van de nieuwste bioscoopfilms.
'Peaches En Regalia' duurt 6 minuten en werd vaak integraal gedraaid op de RTBF radio, op woensdagnamiddag.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'In The Year 2525 (Exordium and Terminus)' / 'Cary Lynn Javes' – Zager & Evans
Maar de grootste hit van die nazomer was beslist 'In The Year 2525', een onheilsprofetie van een Amerikaans duo. Het liedje waarschuwt voor de gevaren van technologie in een nabije maar ook verre toekomst. Het duo bracht na deze monsterhit nog een single uit die het in Nederland tot een dertigste plaats schopte: 'Cary Lynn Javes'.
Maar in België zou het bij 'In The Year 2525 (Exordium and Terminus)' blijven, een eendagsvlieg met andere woorden.
Leuke anekdote: in 1961 vertelde mijn turnleraar dat de mens in 2000 ėėn grote vinger zou hebben door almaar op knoppen te moeten drukken!
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Dazed And Confused'/ 'Babe I’m Gonna Leave You' – Led Zeppelin
Led Zeppelin is een voormalige Engelse rockband opgericht in 1968 door gitarist Jimmy Page, nadat hij als enige lid van The Yardbirds was overgebleven. Naast Page bestond Led Zeppelin uit Robert Plant, John Paul Jones en John Bonham. Wegens contractuele verplichtingen werkte Page nog een tournee af in Scandinavië onder de groepsnaam Jimmy Page & The New Yardbirds.
Oorspronkelijk wou Page zanger Terry Reid en B.J. Wilson (drummer bij Procol Harum) aanwerven maar geen van beide muzikanten was beschikbaar. Reid stelde aan Jimmy Page voor Robert Plant te vragen, die toen zong bij een groep genaamd Hobbstweedle. En zo geschiedde ...
'Babe I’m Gonna Leave You'/'Dazed And Confused' stonden op de eerste elpee uit 1968 maar werden pas in 1969 op single uitgebracht, respectievelijk op de a- en de b-kant. In een tijd zonder internet dacht iedereen dat dit twee originele composities waren maar later bleek dat het "slimme covers" waren. Anne Bredon componeerde 'Babe I’m Gonna Leave You' terwijl Page & Co voor 'Dazed And Confused' de mosterd bij Jake Holmes haalden. Holmes spande een rechtszaak in maar de rechter besliste dat er voortaan moest vermeld worden dat het lied geschreven was door Jimmy Page (geïnspireerd door Jake Holmes). Het legendarisch nummer werd reeds live gepeeld door The Yardbirds in 1967 met Page die zijn gitaar bespeelt ... met een strijkstok. Een methode die hij had afgekeken van David McCallum sr., concertmeester/violist en sessiemuzikant en tevens de vader van David McCallum jr. (beter bekend als Illya Kuryakin uit The Man From U.N.C.L.E.)!
De Amerikaanse folkzangeres Anne Bredon componeerde 'Babe I’m Gonna Leave You' eind jaren '50 toen zij nog studeerde. Janet Smith, een andere folkzangeres, bracht haar versie uit en het was op die cover dat Joan Baez zich baseerde ("Traditional arr. Baez"). Jimmy Page hoorde die versie en herwerkte het lied als "Traditional arr. Page". Bredon spande een rechtszaak in en het resultaat was dat de opname voortaan gecrediteerd werd als "Anne Bredon/Jimmy Page & Robert Plant".
Zo zie je maar dat het heel belangrijk is een goede advocaat uit te kiezen!
Beide nummers heb ik in 1969 vaak gehoord op de RTBf radio maar nooit op de BRT Omroep Brabant.
-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-
'Saint Paul' – Terry Knight
Terry Knight was een Amerikaanse rock-'n-roll-muziekproducent, -promotor, -zanger, -schrijver en radio-persoonlijkheid, die enig succes kende op de radio, bescheiden succes als zanger, maar fenomenaal succes als de originele manager-producer voor Grand Funk Railroad en de producer voor Bloodrock. Hij was ooit frontzanger bij Terry Knight and The Pack (bekend van hun cover van 'I (Who Have Nothing)' uit 1966).
Knight reisde naar London in 1968, in de hoop een artiest of producer te worden voor het pas opgerichte Apple Records van The Beatles. Knight ontmoette Paul McCartney en was aanwezig op sommige opnamesessies van het dubbele witte album. Hij was ook aanwezig op de sessie waarop Ringo Starr de groep tijdelijk had verlaten. Knight was verrast door het gekibbel en niet lang daarna verliet hij de Britse hoofdstad omdat hij geen redelijk contract had kunnen afsluiten. Zoals ik hieronder al schreef werd Terry Knight oorspronkelijk gevraagd door Jimmy Page om zanger te worden bij Led Zeppelin vanwege zijn krachtige stem. Knight zag het niet zitten en het werd Robert Plant (ook gezegend met een fors stemgeluid).
Begin 1969 sloot Knight een producerscontract af met Capitol Records waardoor hij ook zijn eigen liedjes als solo artist kon uitgeven. Hij schreef het lied 'Saint Paul' en bracht het op single uit, waardoor het meer dan waarschijnlijk heeft bijgedragen tot de "Paul is dead" hoax die op het einde van 1969 uitbrack. De cryptisch omschreven tekst van het lied alludeerd op de mislukte overeenkomst tussen Knight en McCartney en zijn vaste overtuiging dat The Beatles weldra zouden splitten. De tekst refereert niet aan de dood, maar werd door sommige fans aldus geïnterpreteerd. Op het einde van het lied worden de woorden "hey Paul" herhaald in een arrangement dat veel gelijkenissen vertoont met 'Hey Jude' van The Beatles. Het lied bevat tevens uittreksels van liedjes van The Beatles zoals 'A Day In The Life', 'Hello, Goodbye', 'Lucy In The Sky With Diamonds', 'All You Need Is Love' en 'She Loves You'.
De single werd eerst in de lente van 1969 uitgebracht maar nadat Capitol een zogenaamde "cease and desist" brief had gekregen van de muziekuitgeverij van The Beatles, Maclen Music (de Amerikaanse afdeling van Northern Songs), werd de single uit de winkels gehaald. Vervolgens werd een overeenkomst gesloten tussen Knight en Maclen Music. Ongeveer een maand later, in mei 1969, werd 'Saint Paul' opnieuw uitgebracht met een notitie op het label waarop stond te lezen dat 'Hey Jude' werd gebruikt met toestemming van Maclen Music ("used by permission of Maclen Music"). In de nazomer van 1969 werd de single vaak gedraaid op lokale zenders in de Verenigde Staten maar hij haalde de Billboard Hot 100 niet. Ik heb de single ook nooit op de radio gehoord maar het verhaal erover gelezen in een van mijn vele boeken over de Fab Four.
Ik wou jullie dit curiosum niet onthouden.
De tweede uitgave werd ietwat ingekort (videoclip rechts).
Shane Hales uit Nieuw-Zeeland bracht volgens mij een mooiere versie uit (ook in 1969):
